Το θέατρο Ταξίδι ονείρου καλοδέχεται το φετινό χειμώνα μεεε... ξωτικά και νεράιδες!!!
Μέσα στο δάσος Ντάστυγκολντ.
Θεατρική παράσταση, για πολυ μικρα για μικρα και για...μεγαλα παιδια !!!

«Ξωτικά ΝεραϊδοΜπερδέματα»
των Κάββαλου Στέργια, Μυλωνά Μαίρη, Ροβέρτου Αλίκη.

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Ηλιάδης
Τραγούδι παράστασης: Joey

Ακούσατε! Ακούσατε! Η μεγάλη μέρα Νεραϊδοσύναξης και Ξωτικομάζωξης πλησιάζει!
Όλα τα ενήλικα ξωτικά θα μαζευτούν στον πελώριο λόφο- που τον λες και βουνό- Ζαμάν Φου.
Και οι ενήλικες νεράιδες στην πολυγάργαρη λίμνη του Κάπου Κάποτε.

-Και η Μάρτζυ; Και η Τζίλυ; Και ο Ξουτ;
- Θα τους φιλοξενήσει ο θείος Κρινάκης!

Παιχνίδια, εξερευνήσεις στο δάσος και... Τι είναι αυτά τα πλάσματα;
Τι θέλουν να κάνουν στο δάσος μας;
Θα καταφέρουν η Μάρτζυ, η Τζίλυ και ο Ξουτ να λύσουν το μυστήριο;

Παίζουν (με σειρά εμφάνισης) :
Πάνος Διμπιτούζης
Γιώργος Κωνσταντίνου
Αλίκη Ροβέρτου
Χριστίνα Χριστοφή
Λάζαρος Αντωνούδης
Κωνσταντία Κοντοπούλου

Από 27 Σεπτεμβρίου και κάθε Κυριακή στις 12:00 μ.μ. στο Θέατρο Ταξίδι Ονείρου, Στεφ. Τάττη 3, (περιοχή Ι.Ν. Αγ. Σοφίας, Θεσ/νικη)
Πληρ. - Κρατήσεις: 6972.702870

"Indian Summer" της Lucy Maurice

Μετάφραση: Νάντια Σπηλιωτοπούλου
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Ηλιάδης
Κινησιολογία: Στάθης Παπουλίδης
Αφίσα: Σωτήρης Ψαλτίδης
Φωτογράφιση: Βασίλης Μπόνης
Βίντεο- trailer: Framebox

Παίζουν: 
Λώρα: Αλίκη Ροβέρτου
Στέφη: Γεωργία Λαμπίδου
Αναγγελίες: Μαίρη Μυλωνά

Λίγα λόγια...

Η πλοκή εκτυλίσσεται στο καφέ του σιδηροδρομικού σταθμού του Λονδίνο. Μία ήσυχη, Κυριακάτικη νύχτα, δύο νέες γυναίκες, η Στέφη και η Λώρα, μοιράζονται τις σκέψεις τους. Αντιμέτωπες με τα θέλω, τα όνειρα τους και τους ίδιους τους τους εαυτούς. Συγκρίνουν τις μετέωρες ζωές τους και ονειρεύονται μία διέξοδο. Οι δύο ηθοποιοί καλούνται να υποδυθούν και άλλους οχτώ ρόλους, καθώς διάφορες γυναίκες επισκέπτονται το καφέ. Η κάθεμια  τους σε διαφορετική διάθεση που ποικίλλει, από την απόλυτη χαρά στην πιο βαθειά απόγνωση.

Τί γίνεται όταν η μηχανή του καφέ χαλάει;

Τί γίνεται όταν οι πελάτες του καφέ έχουν κάτι να τους πουν; Θα καταφέρουν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους ή θα οδηγηθούν πάλι σε αδιέξοδο; 

"Κοίτα αυτό το μέρος! Εδώ μέσα υπάρχουν όλα τα μυστικά του κόσμου..."

Ο καθένας μοιράζεται μία στιγμή, μία ελπίδα, ή έναν φόβο μαζί με μία κούπα ζεστού καφέ. Η Λώρα και η Στέφη θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι μόνο η μηχανή του cappuccino που έχει σπάσει...

Κυριακή βράδυ...
Στο καφέ ενός σιδηροδρομικού σταθμού...
Δύο κορίτσια...
Δέκα μυστικά...

To βραβευμένο έργο της Lucy Maurice «Indian Summer» ανέβηκε για πρώτη φορά στο Upstairs του Landor Theatre του Λονδίνου, το Σεπτέμβριο του 1996, με την συγγραφέα να υποδύεται τo ρόλο της Στέφη. Έκτοτε, έχει ανέβει σε αρκετές διαφορετικές εκτελέσεις από την Αγγλία μέχρι την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές και αρκετά βραβεία σε θεατρικά φεστιβάλ (1ο βραβείο καλύτερου έργου και βραβείο α΄ γυναικείου ρόλου στο φεστιβάλ της Pahiatua, 2002).

Παράταση Παραστάσεων:

Πέμπτη: 08/01/15
Παρασκευή: 09/01/15

Πέμπτη: 15/01/15
Παρασκευή: 16/01/15

Πέμπτη: 22/01/15
Παρασκευή: 23/01/15

Πέμπτη: 29/01/15
Παρασκευή: 30/01/15


Ώρα έναρξης: 21:30

Στο Θέατρο Ταξίδι Ονείρου, Στεφάνου Τάττη 3, (πλάι στον Ι.Ν. Αγ. Σοφίας, Θεσ/νικη)

Τιμές εισιτηρίων:
10€ Κανονικό.
8€ προπώληση, Φοιτητικό, Μαθητικό, Συνταξιούχοι, Ατέλειες, Άνεργοι.
Πληροφορίες, κρατήσεις στο τηλέφωνο: 6972.702870

Χριστούγεννα.
Ένας απομονωμένος πύργος.
Η Κάρλα με τον σύζυγο της και την καμαριέρα, περιμένουν την δεσποινίδα του σπιτιού, όταν ξαφνικά, έρχεται ένας άγνωστος άνδρας και η κουνιάδα της Κάρλα. 
Ένας Φόνος...!
Το χιόνι δυναμώνει... 
Κι όλοι, αποκλεισμένοι τα Χριστούγεννα στον πύργο της Κάρλα Δεμβριέντες...

Μαύρη Κωμωδία. 

12-13 Απριλίου τελευταίες παραστάσεις. Στο Θέατρο Ταξίδι Ονείρου, Στεφάνου Τάττη 3 (πλάι του Ιερού Ναού Αγ. Σοφίας), Θεσσαλονίκη. 

ΠΑΙΖΟΥΝ:
Κάρλα: Βαγγέλης Ηλιάδης
Κατάνα: Νικολέτα Καρίκα
Καντίνιο: Χρήστος Τσαλκιτζής
Καρολίνα: Αλίκη Ροβέρτου
 Κάρμεν: Γεωργία Λαμπίδου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Ηλιάδης.
Μουσικές επιλογές- Εφέ: Πλάτωνας Τσιπίδης.
Σκηνικά: Πλάτωνας Τσιπίδης- Βαγγέλης Ηλιάδης.
Κοστούμια: Μαίρη Μυλωνά, Αλίκη Ροβέρτου, Νικολέτα Καρίκα.

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ:

10 € Κανονικό.
8  € προπώληση, φοιτητικό, μαθητικό, τα τέσσερα άτομα και πάνω.
5  € άνεργοι, ατέλειες, συνταξιούχοι, κάτοχοι της biscotto members card. (Όλες οι κατηγορίες με την επίδειξη της σχετικής κάρτας).

ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗΣΕΩΝ: 6972.702870

"Να ονειρεύεσαι", μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά.
Τα όνειρα, συνήθως, προδίδουν.
Παραπλανούν.
Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι.
Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ουσία.
Να ονειρεύεσαι!
Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου.
Τότε σώζεσαι.
Και ποιά είναι η έξοδος κινδύνου;
Τίποτα δεν είναι στη ζωή το παν!
Έχει και παρακάτω... Έχει κι άλλο...
Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα! Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!

Όταν ένας άνθρωπος έχει ενδώσει εντελώς στο πάθος του, είναι μάταιο να προσπαθείς να του αλλάξεις τακτική.
Είναι όπως ακριβώς ο τζόγος.
Όσο χάνεις, τόσο κολλάς.
Έχει μια περίεργη γλύκα η αυτοκαταστροφή...

Αλκυόνη Παπαδάκη

Ξέρεις τι με ενοχλεί;
Που θα βρεθούμε όλοι μαζί κάτω στις 9 κι εγώ δεν έχω κάτι να κάνω νωρίτερα και δεν μπορώ να σε πάρω να πάμε για καφέ.
Και δεν με ενοχλεί απλά, μου γυρνάνε τα μυαλά.
Γιατί δεν σε χόρτασα. Γιατί τα άφησες όλα για το τέλος και στο τέλος δεν είχες χρόνο για τίποτα. Γιατί ακόμα κι όταν μιλούσαμε, εσύ ήσουν αλλού. Όχι επίτηδες. Ήταν απόλυτα λογικό. Ετοιμαζόσουν να πας να ζήσεις αλλού. Να ξεκινήσεις από την αρχή. Να φτιάξεις τη ζωή σου από το μηδέν. Και εγώ θα έπρεπε να σε στηρίζω και να χαίρομαι, αλλά είμαι εγωΐστρια και σε θέλω μαζί μου. Και με πειράζει που φεύγεις και έχεις σχεδιάσει μια ζωή χωρίς εμένα, ενώ εγώ δεν μπορώ να διανοηθώ τη δική μου ζωή χωρίς την παρουσία σου.
Αλλιώς τα είχα όλα στο μυαλό μου! Εκείνο το βράδυ που μας ακύρωσες, ήταν η αρχή του τέλους. Το ήξερα... γι αυτό σου μίλησα έτσι. Από τότε προσπάθησα να αποστασιοποιηθώ, για να μην στεναχωρεθώ τόσο. Να είναι πιο υποφερτός ο αποχωρισμός... αμ δε! Όταν σε δένουν με τον άλλον 15-16 χρόνια... δεν υπάρχει τίποτα που να το κάνει πιο εύκολο.
Κι επειδή όλα είναι θέμα συνήθειας, θα πρέπει να συνηθίσω να ζω χωρίς εσένα. Αλλά με ενοχλεί, ξέρεις, το ότι εσένα δεν θα σου είναι τόσο δύσκολο το να συνηθίσεις σε μία καινούρια ζωή (πηγαίνεις με τόσο ενθρουσιασμό, που μου 'ρχεται να σε χτυπήσω), ενώ εγώ θα πρέπει απλά να σε βγάλω από την καθημερηνότητα μου. Είναι άσχημο ξέρεις... προσπαθούσα να δείχνω ότι δεν με λυπεί για να μην σε στεναχωρήσω, γι αυτό μου 'βγαιναν κακίες.
Το παράπονο μου βγήκε την τελευταία μέρα. Τότε συνειδητοποίησα ότι όλα τελειώνουν. Την μέρα που πετούσες, έφυγα κι εγώ.. Για να μην είναι τόσο αισθητή η απουσία σου.
Ακόμα δεν θέλω να ξέρω τίποτα για τη ζωή σου εκεί. Με νοιάζει μόνο αν είσαι καλά. Τίποτα άλλο για την ώρα. Δεν μπορώ να χαρώ με την χαρά σου. Λάθος μου, αλλά δεν μπορώ. Δεν θέλω να σου πω ψέμματα. Να ξέρεις ότι σ' αγαπώ πάρα πολύ κι ας είσαι βλαμμένο και ταυτόχρονα σε μισώ που έφυγες και με άφησες.
Αυτά
Γεια σου τώρα.

Κάθεται μόνος
και καθαρίζει τ’ όπλο του δίπλα στο τζάκι.
Κανείς δε θά ’ρθει και το ξέρει,
κλείσαν οι δρόμοι από το χιόνι, σαν πέρυσι,
σαν πρόπερσι, Χριστούγεννα και πάλι
και τα ποτά κρυώνουν στο ντουλάπι.
Το τσίπουρο στυφό, το ούζο γάλα
και το κρασί ραγίζει τα μπουκάλια.
Εκείνη τρία χρόνια πεθαμένη.

Κάθεται μόνος του δίπλα στο τζάκι,
δεν πίνει, δεν καπνίζει, δε μιλάει.
Στην τηλεόραση χιονίζει,
το στρώνει αργά στο πάτωμα και στο τραπέζι
και στις παλιές φωτογραφίες,
γνώριμα μάτια των νεκρών,
που τον κοιτάζουν απ’ το μέλλον.
Εκείνη τρία χρόνια πεθαμένη
και μόνο το δικό της βλέμμα
έρχεται από τα περασμένα.

Κοντεύουνε μεσάνυχτα
και καθαρίζει τ’ όπλο του απ’ το πρωί.
Πώς να του πω «Καλά Χριστούγεννα»,
ευχές δε φθάνουν ως εδώ,
δρόμοι κλεισμένοι, τηλέφωνα κομμένα,
η σκέψη αρπάζεται απ’ το κλαδί της μνήμης,
μα να τρυπώσει δεν μπορεί στη μοναξιά του.
Μια μοναξιά που χτίστηκε σιγά σιγά
μ’ όλα τα υλικά και δίχως λόγια.

Κοντεύουνε ξημερώματα κι ακόμη
γυαλίζει τ’ όπλο του δίπλα στο τζάκι
με αργές κινήσεις σα να το χαϊδεύει.
Μένει στα δάχτυλα το λάδι
αλλά το χάδι χάνεται.
Θυμάται κυνηγετικές σκηνές
με αγριογούρουνα και χιόνια ματωμένα,
πριν γίνει θήραμα κι ο ίδιος
στην μπούκα ενός κρυμμένου κυνηγού,
που τον παραμονεύει αθέατος
αφήνοντας να τον προδίδουν κάθε τόσο
πότε μια λάμψη κάνης,
πότε μια κίνηση στις κουμαριές
κι η μυρωδιά απ’ το βαρύ καπνό του.
Ξέρει καλά ότι κρατάει
μακρύκανο παλιό μπροστογεμές
γεμάτο σκάγια και μπαρούτι μαύρο.
Όταν αποφασίσει να του ρίξει
δε θα προλάβει πάλι να τον δει
πίσω απ’ το σύννεφο της ντουφεκιάς του.

Αν σκέφτεται στ’ αλήθεια κάτι τέτοια,
και δεν τον τιμωρώ εγώ μ’ αυτές τις σκέψεις,
πώς να πλαγιάσει και να κοιμηθεί.
Λέω να γίνω πατέρας του πατέρα μου,
ένας πατέρας που του έτυχε
σιωπηλό και δύστροπο παιδί,
και να του πω μια ιστορία
για να τον πάρει ο ύπνος.

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά πάρε και τον πατέρα...

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά
πάρε και τον πατέρα· απ’ τις μασχάλες πιάσ’ τονε
σα νά ’ταν λαβωμένος. Όπου πηγαίνεις τα παιδιά
εκεί περπάτησέ τον, με το βαρύ αμπέχωνο
στις πλάτες του ν’ αχνίζει.

Δώσ’ του κι ένα καλό σκυλί
και τους παλιούς του φίλους, και ρίξε χιόνι ύστερα
άσπρο σαν κάθε χρόνο. Να βγαίνει η μάνα να κοιτά
από το παραθύρι, την έγνοια της να βλέπουμε
στα γαλανά της μάτια, κι όλοι να της το κρύβουμε
πως είναι πεθαμένη.

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά
πάρε κι εμάς μαζί σου, με τους ανήλικους γονείς,
παιδάκια των παιδιών μας. Σε στρωματσάδα ρίξε μας
μια νύχτα του χειμώνα, πίσω απ’ τα ματοτσίνορα
ν’ ακούμε τους μεγάλους, να βήχουν, να σωπαίνουνε,
να βλαστημούν το χιόνι. Κι εμείς να τους λυπόμαστε
που γίνανε μεγάλοι και να βιαζόμαστε πολύ
να μοιάσουμε σ’ εκείνους, να δούν πως μεγαλώσαμε
να παρηγορηθούνε...

Μιχάλης Γκανάς

Χριστούγεννα.
Ένας απομονωμένος πύργος.
Η Κάρλα με τον σύζυγο της και την υπηρέτρια, περιμένουν την δεσποινίδα του σπιτιού, όταν ξαφνικά, έρχεται ένας άγνωστος και η κουνιάδα της Κάρλα.
Το χιόνι δυναμώνει...
Ένας φόνος !!!
Κι όλοι, αποκλεισμένοι τα Χριστούγεννα στον πύργο της Κάρλα Δεμβριέντες...

Μαύρη Κωμωδία.

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Ηλιάδης
Μουσικές επιλογές- Εφέ: Πλάτωνας Τσιπίδης
Σκηνικά: Πλάτωνας Τσιπίδης- Βαγγέλης Ηλιάδης
Κοστούμια: Μαίρη Μυλωνά, Αλίκη Ροβέρτου, Νικολέτα Καρίκα

ΠΑΙΖΟΥΝ:

Κάρλα: Βαγγέλης Ηλιάδης
Κατάνα: Νικολέτα Καρίκα
Καντίνιο: Πλάτωνας Τσιπίδης
Καρολίνα: Αλίκη Ροβέρτου
Κάρμεν: Μαίρη Μυλωνά

Από 16 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Ταξίδι Ονείρου, Στεφάνου Τάττη 3 (πλάι του ιερού ναού Αγ. Σοφίας), Θεσσαλονίκη.

Μόνο για 8 παραστάσεις.

Παραστάσεις:

 Δευτέρα  16/12/13
 Τρίτη      17/12/13

 Δευτέρα  23/12/13

 Δευτέρα  30/12/13

 Δευτέρα  06/1/14 
 Τρίτη       07/1/14

 Δευτέρα  13/1/14
 Τρίτη       14/1/14

 Χωρίς Παράταση.

Εισιτήρια:

 10 € Κανονικό.

 8 € Προπώληση, Φοιτητικό, Μαθητικό, Τα 4 άτομα και πάνω.

 5 € Άνεργοι, Ατέλειες, Συνταξιούχοι, Κάτοχοι της biscotto members card.

ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗΣΕΩΝ: 6972.702870

Έξι πρόσωπα και μια Γαλοπούλα αναζητούν Δολοφόνο, 

Αστυνομική Μαύρη Κωμωδία του Λεωνίδα Σούλη

Κωμικές καταστάσεις, παρεξηγήσεις και απρόοπτα, σ' ένα ξενοδοχείο, με μία ιδιόρρυθμη καμαριέρα. 
Καταφθάνουν τρεις επιστολές, συνοδευόμενες από τέσσερα πρόσωπα άγνωστα μεταξύ τους. 
Ανακαλύπτουν ένα πτώμα!
Ο δολοφόνος ποιος είναι;
Είναι ένας;
Επιτέλους, καταφθάνει ένας ανακριτής... και όλα παίρνουν το... δρόμο τους...

ΑΠΟ 5/1 ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ έως και 3/2/13 ΣΤΙΣ 9:15μμ

Στο Θέατρο Ταξίδι Ονείρου, Στεφάνου Τάττη 3, Θεσσαλονίκη.
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΡΑΤΗΣΕΩΝ: 6972.702870

Εισιτήρια (με κρασάκι):
 8€ κανονικό
 5€ Φοιτητικό, τα 4 άτομα και πάνω, Άνεργοι, Ατέλειες, Κάρτες πολιτισμού, ΑμεΑ.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Ηλιάδης
Επιμέλεια μουσικής: Πλάτωνας Τσιπίδης
Επιμέλεια σκηνικών - κοστουμιών: Αλίκη Ροβέρτου, Πλάτωνας Τσιπίδης, Δήμητρα Ταχμετζίδη - Παπουτσή
Αφίσα: Σωτήρης Ψαλτίδης
Βίντεο - trailer: FrameBOX Productions
www.facebook.com/FrameboxGR?ref=stream
Επιμέλεια radio spot: NLproduction (https://www.youtube.com/user/TheMrnlproduction?feature=mhee)

"Πως νοιώθουμε παράφορα...
 Πως ζούμε έτσι αδιάφορα...."

«Κυρίες και κύριοι από την τάξη του ’99, να φοράτε αντιηλιακό. Αν θα μπορούσα να σας δώσω μόνο μια συμβουλή για το μέλλον, θα ήταν να χρησιμοποιείτε αντιηλιακό!

Τα μακρόχρονα οφέλη του αντιηλιακού έχουν αποδειχτεί από τους επιστήμονες, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες συμβουλές μου, που βασίζονται απλά στην δική μου άσκοπη εμπειρία.

Και θα σας παρουσιάσω αυτές τις συμβουλές τώρα.

Χαρείτε την δύναμη και την ομορφιά της νιότης σας. Δεν βαριέσαι.. δεν θα καταλάβετε τη δύναμη και την ομορφιά της νιότης σας, μέχρι που θα αρχίσουν να χάνονται. Αλλά πιστέψτε με. Σε 20 χρόνια από τώρα θα κοιτάτε παλιές φωτογραφίες σας και θα αναπολείτε με έναν τρόπο που δεν μπορείτε να συνειδητοποιήσετε αυτήν την στιγμή, τις άπειρες δυνατότητες που διαθέτατε και το πόσο όμορφοι πραγματικά ήσασταν.

Δεν είσαστε τόσο παχείς, όσο νομίζετε.Μην ανησυχείτε για το μέλλον. Ή αν θέλετε ανησυχείτε, γνωρίζοντας όμως ότι η ανησυχία είναι τόσο αποτελεσματική όσο το να προσπαθείς να λύσεις ένα πρόβλημα στην Άλγεβρα απλά μασώντας τσίχλα.

Τα πραγματικά προβλήματα στη ζωή σου θα είναι αυτά που ποτέ δεν πέρασαν από το ανήσυχο μυαλό σου. Θα είναι αυτά που σου ξέφυγαν μια βαριεστημένη Πέμπτη στις 4 το απόγευμα. Να κάνετε ένα πράγμα κάθε μέρα που σας τρομάζει.

Tραγουδήστε. Μην αδιαφορείτε για τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων. Μην ανέχεστε τους ανθρώπους που αδιαφορούν για τα δικά σας συναισθήματα. Να χρησιμοποιείτε οδοντικό νήμα. Μην χάνετε το χρόνο σας ζηλεύοντας.

Κάποιες φορές θα είστε μπροστά από τους υπόλοιπους και κάποιες, θα μένετε πίσω... Ο αγώνας είναι μακρύς και στο τέλος είναι μόνο ενάντια στον ίδιο σας τον εαυτό.

Να θυμάστε τα κομπλιμέντα που σας έχουν κάνει. Να ξεχνάτε τις προσβολές. Αν καταφέρετε να το κάνετε αυτό, πείτε μου πώς. Να κρατάτε τα παλιά ερωτικά σας γράμματα. Να πετάτε τους λογαριασμούς από τις τράπεζες.

Τεντωθείτε. Μην αισθάνεστε ενοχές αν δεν ξέρετε τι θέλετε να κάνετε στην ζωή σας... Οι πιο ενδιαφέροντες άνθρωποι που έχω γνωρίσει δεν ήξεραν στα 22 τους τι ήθελαν να κάνουν με την ζωή τους. Κάποιοι από τους πιο ενδιαφέροντες 40άρηδες που γνωρίζω, ακόμη δεν ξέρουν.

Να παίρνετε αρκετό ασβέστιο. Να είσαστε προσεχτικοί με τα γόνατά σας. Θα σας λείψουν όταν χαλάσουν. Ίσως παντρευτείτε, ίσως και όχι. Ίσως κάνετε παιδιά, ίσως και όχι. Ίσως χωρίσετε στα 40 σας, ίσως και να χορέψετε βαλσάκι στην 75η επέτειο του γάμου σας..

Ό,τι κι αν κάνετε μην επιβραβεύετε υπερβολικά τον εαυτό σας ή μην τον μαλώνετε πολύ – οι επιλογές σας ήταν κατά το ήμισυ τύχη, όπως και των υπολοίπων ανθρώπων. Να χαίρεστε το σώμα σας και να το χρησιμοποιείτε με όποιον τρόπο μπορείτε. Μην το φοβάστε και μην φοβάστε τι πιστεύουν οι άλλοι γι' αυτό. Είναι το σημαντικότερο εργαλείο που θα έχετε ποτέ.

Χορέψτε... Ακόμη κι αν δεν έχετε πουθενά αλλού να το κάνετε εκτός από το σαλόνι σας. Να διαβάζετε τις οδηγίες, ακόμη κι αν δεν τις ακολουθήσετε μετά. ΜΗΝ διαβάζετε περιοδικά μόδας, θα σας κάνουν να αισθανθείτε άσχημοι. Προσπαθήστε να γνωρίσετε τους γονείς σας, γιατί δεν ξέρετε πότε μπορεί να τους χάσετε.

Να είσαστε καλοί με τα αδέρφια σας. Είναι ο καλύτερος κρίκος που σας συνδέει με το παρελθόν σας και είναι οι άνθρωποι που είναι πιο πιθανό να μείνουν μαζί σας στο μέλλον.

Οι φίλοι έρχονται και φεύγουν, αλλά υπάρχουν λίγοι, πολύτιμοι, για τους οποίους θα πρέπει να παλέψετε. Προσπαθήστε σκληρά να γεφυρώσετε τα κενά ανάμεσα στη γεωγραφική σας θέση και το lifestyle σας, γιατί όσο μεγαλώνετε, τόσο περισσότερο θα χρειάζεστε τους ανθρώπους με τους οποίους μεγαλώσατε μαζί. Μείνετε για μια φορά στη ζωή σας στη Νέα Υόρκη, αλλά φύγετε πριν σας σκληρύνει ως άνθρωπο. Μείνετε για μια φορά στη Βόρεια Καλιφόρνια, αλλά φύγετε πριν σας μαλακώσει ως άνθρωπο.

Ταξιδέψτε.

Αποδεχτείτε κάποιες ακλόνητες αλήθειες.

Οι τιμές θα αυξάνονται, οι πολιτικοί θα κάνουν σκάνδαλα, εσείς, επίσης, θα γεράσετε.

Και όταν θα γεράσετε, θα φαντασιώνεστε ότι όταν ήσασταν νέοι, οι τιμές ήταν πιο λογικές, οι πολιτικοί ήταν ηθικοί και τα παιδιά σεβόντουσαν τους μεγαλύτερους.

Να σέβεστε τους μεγαλύτερους. Μην περιμένετε από κανέναν άλλον να σας υποστηρίξει. Ίσως να έχετε κάποιες οικονομίες στην τράπεζα, ίσως να έχετε κάποιον πλούσιο συγγενή. Όμως ποτέ δεν μπορείτε να ξέρετε πότε κάποιο από τα δύο θα στερέψει. Μην ταλαιπωρείτε πολύ τα μαλλιά σας, γιατί μέχρι να φτάσετε στα 40 σας, θα μοιάζουν σαν 85άχρονου.

Προσέχετε ποιου τις συμβουλές ακολουθείτε και δείξτε υπομονή με όσους σας τις δίνουν. Οι συμβουλές είναι μια μορφή νοσταλγίας.

Το να δίνεις συμβουλές είναι ένας τρόπος να ψαρεύεις το παρελθόν από το αχούρι του μυαλού σου, να το ξεσκονίζεις, να βάφεις τα άσχημα κομμάτια του και να το ανακυκλώνεις, δίνοντάς του μεγαλύτερη αξία από αυτήν που έχει.

Αλλά εμπιστευτείτε με για το αντιηλιακό.»

Mary Schmich, 1997

Ακούω το ξυπνητήρι 
"I'm just a little bit caught in the middle
Life is a maze and love is a riddle
I don't know where to go I can't do it alone I've tried
And I don't know why..."
Το κλείνω. Θέλω να χουζουρέψω και να το αφήσω να χτυπάει για άλλες τρεις- τέσσερις φορές, αλλά.... έχω δουλειές.
Κάνω καφέ.
Δεν ξέρω αν θέλω να καθήσω στο μπαλκόνι ή να ξαπλώσω στον καναπέ. Καλύτερα στο μπαλκόνι. Στον δερμάτινο καναπέ μπορεί να με πάρει ο ύπνος. Έχει ωραία δροσούλα το πρωί στο μπαλκόνι. Θα ξυπνήσω και πιο γρήγορα. Ένα τσιγάρο και ξεκινάω δουλειές. Θα έρθει η μανούλα σήμερα. Έχω να την δω ένα μήνα περίπου και δεν θέλω να το βρει άνω κάτω. Θα μαγειρέψω κιόλας! Σιγά μην την στείλω στην κουζίνα με το καλημέρα σας. Να μην κάνω κι ένα κεκάκι, έτσι για το καλό; Θα κάνω!
Α! Να ποτίσω και τα λουλούδια! Ο χρυσάνθεμος μου πάει... τον έκλαψα χθες.
Αφού έχουν γίνει όλα, ντίνομαι, στολίζομαι και πάω θέατρο να οργανώσουμε τα της παραστασης.
Ξανά καφεδάκι. Δυο-τρία τσιγάρα μέχρι να μαζευτούμε, να πούμε τα νέα μας. Και μετά στο ψητό... από τη στιγμή που το έργο ξεκινάει από του φουαγιέ, θα πρέπει να διαμορφωθεί σαν Τρουφοχώρι. Τι θα μπει, που; Τα υπάρχοντα "διακοσμητικά" πως θα καλυφθούν; Το δημιουργικό της αφίσας που το πας;
Κι εκεί που μιλάμε για το δημιουργικό και λέμε και λέμε και λέμε... ειπώνεται η άποψη πως ο τίτλος (Μαγική απειλή στο Τρουφοχώρι) είναι "λάθος". Πως δεν είναι καλό τα μικρά παιδάκια να μαθαίνουν τι είναι η απειλή. Πως ένα γονιός που θέλει να μεγαλώσει σωστά το παιδί του, δεν θα το έφερνε σε μία παιδική παράσταση με αυτό τον τίτλο.
Σάστισα.
Πιστεύω γενικότερα ότι τα παιδιά είναι καλό να γνωρίζουν. Ο τρόπος με τον οποίο θα δώσεις στο παιδί να καταλάβει, έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από την λέξη. Νομίζω πως ένα παιδάκι, θα κοιτάξει την εικόνα της αφίσας. Και ένας γονιός, το σύνολο. 
Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών, άρχισα να θυμάμαι τα παραμύθια που μου έλεγαν όταν ήμουν μικρή. Νορμάλ... η Τοσοδούλα, τα κατσικάκια, η σταχτοπούτα, η χηνοβοσκού κλπ κλπ. Πάντα υπήρχε ένας κακός. Έπειτα θυμίθηκα τα παραμύθια που μου έλεγε η γιαγιά μου... εκεί, ένας ήταν ο καλός!
Μηνύματα; Άπειρα!
Χαρούμενα; Καθόλου!
Παρ' όλα αυτά ήταν διαφορετικά. Γι' αυτό και τα θυμαμαι ακόμα.
Αν με επηρέασαν; Δεν νομίζω. Όχι αρνητικά τουλάχιστον.
Και όλες αυτές οι σκέψεις ξεκίνησαν από τη λέξη "απειλή" στον τίτλο. Ίσως να είμαι εγώ η παράλογη, επειδή δεν μπορώ να έχω αντικειμενική άποψη πάνω σ' αυτό.
Γι' αυτό και ζητώ βοήθεια!
Όσοι-ες έχετε παιδάκια- και όσοι-ες δεν έχετε, αν είχατε- θα σας έκανε τόσο κακή εντύπωση η αυτή η λέξη;

Υ.Γ.: Η μανούλα μου ήρθε! Όταν γύρισα σπίτι ήταν ήδη εκεί  και την έπεισα να μείνε και λίγο παραπάνω!

Λοιπόν, λοιπόν, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά! 
Το Τρουφοχώρι, είναι ένα χωριουδάκι που βρίσκεται δίπλα στην κοιλάδα του "Α Μπε Μπα Μπλομ", πίσω από το βουνό "Χονδρομπαλάς", κοντά στις όχθες του ποταμού "Πλιτς Πλατς".
Στο Τρουφοχώρι όλοι οι κάτοικοι (ή σχεδόν όλοι) ασχολούνται με τα γλυκά. Το ένα τρουφάκι κάνει τις τούρτες, άλλο τα γλυκά του κουταλιού, άλλο τα σιροπιαστά... έχουν ΚΑΙ Τρούφαρχο! 
Αλλά καλύτερα να τα γνωρίσουμε ένα- ένα για να μην μπερδευτούμε.

Παρλαπίπης: Ο Τρούφαρχος του χωριού. Ίσως και το μεγαλύτερο Τρουφάκι. Η αλήθεια είναι ότι τα κρύβει τα χρόνια του, οπότε δεν είμαστε σίγουροι. Είναι καλός και συνήθως και ευγενικός. Δεν του αρέσει καθόλου να μπλέκει σε μπελάδες. Και ανησυχεί πολύ για την εικόνα του.

Πονίτσα: Η γιατρός του Τρουφοχωριού. Της αρέσει πολύ να διαβάζει και να ανακαλύπτει νέες ιδιότητες βοτάνων,σχετικές με την ιατρική... αλλά δεν έχει χρόνο! Έχει ένα σωρό μικρά σκανταλιάρικα Τρουφάκια, που πάντα το παρακάνουν με τα γλυκά και τους πονάει η κοιλιά. Η ζωή της θα ήταν πολύ ήρεμη και ανέμελη αν δεν ζούσε στο Τρουφοχώρι.

Τουρτένια: Η μικρή Τουρτένια ασχολείται με την ζαχαροπλαστική και αγαπά τη σοκολάτα. Πάντα χαμογελαστή και έτοιμη για σκανταλιές. Λιγάκι κουτσομπόλα. Θέλει να τα μαθαίνει όλα και να έχει τον έλεγχο σε κάθε τι. Ε, να... είναι και λίγο καρφί, μαρτυριάρα, και το κακό είναι ότι δεν της ξεφεύγουν άθελα της. Παρ' όλα αυτά είναι μία πολύ χαρούμενη, γλυκιά Τρουφίτσα.

Τριανταφυλλένια: Η Τριανταφυλλένια... η συνεργός της Τουρτένιας σε όλες τις σκανταλιές. Το πιο μικρό και "χαζούλικο" Τρουφάκι. Αφηρημένη και ξεχασιάρα. Φτιάχνει γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες. Τον ελεύθερο χρόνο της, όταν δεν παίζει ή δεν έχει μπλέξει πουθενά, της αρέσει να πειραματίζεται με νέες γεύσεις σοκολάτας.

Μίρλας: Μιας και παντού υπάρχει ένας γκρινιάρης, αυτός είναι ο δικός μας. Ο μάστορας και γκρινιάρης του Τρουφοχωριού. Όλα του φταίνει κι όλα τα βαριέται. Η ατάκα του "δεν χωνεύω τίποτα". Συνήθως δεν μιλάει πολύ, αν και ξέρει παραπάνω πράγματα απ' όσα γνωρίζουμε.

Γαργαλίτσα: Η Λίτσα η Γαργαλίτσα...  η Τρουφίτσα που ασχολείται με τα σιροπιαστά. Τα λατρεύει. Πολλές φορές τρώει τόσο πολύ που της πονάει η κοιλιά και όλο τρέχει στην κυρία Πονίτσα. Μεγάλη της αγάπη είναι το τραγούδι και δεν την πτοεί καθόλου το ότι είναι παράφωνη.

Καπριτσιόζα: Η κόρη του Τρουφάρχου και κοκέτα του χωριού. Ασχολείται με τις δημόσιες σχέσεις. Της αρέσει πολύ να ράβει καινούριες ποδιές και ρούχα για να είναι όλα τα τρουφάκια περιποιημένα. Χαριτωμένη και συμπαθητική. Αν την δείτε να φαίνεται λιγουλάκι σνομπ... έχει τους λόγους της!

Ο Επιθεωρητής Ατσίδας: ή αλλιώς κύριος Πουράκιας. Ο επιθεωρητής του χωριού. Όποτε συμβαίνει κάτι παράξενο, τα τρουφάκια τρέχουν σ' αυτόν για να λύσει το μυστήριο. Λιγομίλητος και όχι και τόσο ατσίδας.

Μια από αυτές τις μέρες θα αρχίσουν να ετοιμάζονται για το φεστιβάλ γλυκών
Και μιας και πάντα σε κάτι τέτοιες ιστορίες υπάρχουν μάγοι, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από εδώ... γιατί άραγε "απειλούν" τα Τρουφάκια μας;

Θύμιος: Ο κακός μάγος. Νευρικός και γκρινιάρης. Συνεχώς μ' ένα ραβδί στο χέρι. Όνειρό του να γίνει ένας μεγάλος και τρανός μάγος και να έχει έναν ολόκληρο όροφο στο κάστρο του γεμάτο σοκολατιένιες λιχουδιές. Μία άλλη του αδυναμία είναι η μανούλα.

Ζαχαρίας: Ο μάγος που στην πραγματικότητα δεν θα ήθελε να είναι μάγος. Δεν του αρέσει η μαγεία. Θέλει ό, τι κάνει να το κάνει μόνος του. Αγαπά τον κήπο του. Έχει φυτέψει ότι μπορείς να φανταστείς. Έχει ζάχαρο ο κακομοίρης και αποφεύγει τα γλυκά, αλλά μπορεί να τρώει όσα φρούτα και λαχανικά θέλει. Και όλα... βιολογικά!

Τα Τρουφάκια έχουν ήδη αρχίσει να ετοιμάζονται για το Φεστιβάλ Γλυκών!
Όμως....
Ο Τρούφαρχος γιατί πήγε να καλέσει μόνος του τους καλεσμένους;
Τι έκπληξη ετοιμάζει η Καπριτσιόζα;
Τι έχουν πάθει όλα τα Τρουφάκια και πώς βρέθηκαν στο ιατρείο της κυρίας Πονίτσας;
Οι δύο μάγοι τι ψάχνουν;
Θα καταφέρει να λύσει το μυστήριο ο επιθεωρητής Ατσίδας;

Από Κυριακή 23 Σεπτέμβρη και κάθε Κυριακή στις 11:30 στο Ταξίδι Ονείρου.

"Μαγική απειλή στο Τουφοχώρι" της Αλίκης Ροβέρτου και της Μαίρης Μυλωνά.

Οι άνθρωποι με προσπερνούν και έτσι πλανιέμαι ανάμεσα τους...
Μου λένε να αλλάξω, να γίνω σαν εσένα κι εγώ... Μα πώς;
Αφού τα μαλλιά μου τα ξερίζωσαν οι σκέψεις μου.
Και τα όνειρα μου δραπετεύσαν μια νύχτα απ τα τρύπια παπούτσια μου.
Πώς θα μπορούσα να κλάψω πάλι χωρίς τη μπογιά κάτω από τα μάτια μου;
Τα δάκρυα μου θα γίνουν αιώνια... δε θα ξεβάψουν ποτέ..
Γι αυτό σου λέω.
Άφησε με να συνεχίσω να βάζω το κόκκινο στη μύτη και το στόμα...
ο κόσμος θα γελά, μα εγώ δε θα ξεχνώ ποτέ, πως ότι πω μυρίζει έρωτα..
κι εσύ, δε θα φοβάσαι να αγγίξω τη ψυχή σου,
γιατί θα βλέπεις από μακριά τα μεγάλα κάτασπρα γάντια μου...
τα φαρδιά μου ρούχα...
και όλες τις διαθέσεις μου...

(Ο Μονόλογος του Παλιάτσου, Ελένη Γιαννέλη)

"Escape"
δεύτερος κύκλος παραστάσεων για όσους δεν πρόλαβαν και γι' αυτούς που θέλουν να το ξαναδούν. Για λίγες μόνο παραστάσεις. Κάθε Κυριακή και Δευτέρα στις 20:00.

Αντέχετε;;;

Μήπως ήρθε η ώρα της δικής σας διαφυγής;;;

Παίζει ο Πλάτων Τσιπίδης.

Παραστάσεις:

ΔΕΥΤΕΡΑ 7/5

ΚΥΡΙΑΚΗ 13/5
ΔΕΥΤΕΡΑ 14/5

ΚΥΡΙΑΚΗ 20/5
ΔΕΥΤΕΡΑ 21/5

ΚΥΡΙΑΚΗ 27/5
ΔΕΥΤΕΡΑ 28/5

Ώρα Έναρξης 20:00

Τοποθεσία: ΘΕΑΤΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΟΝΕΙΡΟΥ, ΣΤΕΦ. ΤΑΤΤΗ 3, (Ι.Ν. ΑΓ. ΣΟΦΙΑΣ) ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ 10€ κανονικό, 8€ τα πέντε άτομα και πάνω και 5€ ανέργων με την κάρτα ανεργίας.

Επικοινωνία 6972702870

...κάποιος είπε....''ανήκεις όπου πόνεσες''...
Μένεις εκεί που πονάς?
Κι αν όχι...ποιό δρόμο επιλέγεις?
Εκείνος..τα μάζεψε όλα κι έφυγε...
Ε Σ Υ ?
Γέλιο, απορία και συγκίνηση σε μια ιστορία...έξω από τη σφαίρα της λογικής...
Γίνεται να ξεχνάς..??

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
 Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Ηλιάδης
 Μουσική επιμέλεια: Πλάτωνας Τσιπίδης
 Εφέ: STUDIO MORFES
 Φωτογράφηση: DARK PHOTOGRAPHER
 Φωτογράφηση: Βίντεο Φωτοθέαση - Άρης Μπιζιρτσάκης
 Επικοινωνία χορηγιών: Νίκος Λαζαρίδης
 Παραγωγή: ΘΕΑΤΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΟΝΕΙΡΟΥ

Διάρκεια παράστασης 65΄

ΧΟΡΗΓΟΙ
Vythos Live, Cosmoradio 95,1 - Plus+Radio 102.6 - About, TV-100 -FM-100, ΑΝΤΙΣΤYΛΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, Φωτοθέαση - Άρης Μπιζιρτσάκης

- Πως είσαι;
- (Απογοητευμένη, στεναχωρημένη, δειλή, άχρηστη, λυπημένη, φοβισμένη, πληγωμένη, μόνη...)
Καλά!

Και μερικές φορές είναι άδικος κόπος το να τα φέρεις όλα τούμπα... και το καταλαβαίνεις κατόπιν εορτής.
Και τότε... σαστίζεις, βραχυκυκλώνεις... και νοιώθεις ανεπαρκής γενικότερα!
Και σε πιάνουνε τάσεις φυγής... "Να φύγω! Να μην βλέπω και να μην μιλάω με κανέναν", σκέφτεσαι. Και το εννοείς την προκειμένη στιγμή.
Και σε πιάνει υπερένταση, νευρικότητα... και αρχίζεις τις βόλτες πάνω- κάτω. Και καπνίζεις το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Και δεν θες να βγεις από το σπίτι για να πάρεις λίγο αέρα. Δεν θες να πάρεις τηλέφωνο έναν φίλο να μιλήσεις, να ξεσπάσεις. Δεν θες να κάνεις τίποτα. Και τρώγεσαι με τα ρούχα σου.
Βάζεις να πιείς ένα ποτηράκι λικέρ...
Ναι, εκείνο που έχεις τα τελευταία δύο χρόνια ξεχασμένο και το θυμάσαι μόνο όταν έχεις ξεμείνει από οτιδήποτε άλλο.
Μόλις το ακουμπάς στα χείλη σου σκέφτεσαι "Λες να έχει χαλάσει; Να πάθω τίποτα;"
Παύση...
"Δε βαριέσαι..."
Πίνεις. Καπνίζεις. Από εκεί που έκανες βόλτα πέρα- δώθε, τώρα κάθεσαι απλά στον καναπέ.
"Να φύγω, να πάω... που; Και να φύγω, θα αλλάξει κάτι; Πάλι τα ίδια δεν θα σκέφτομαι;"
Αναστενάζεις.
Κρίση είναι... θα περάσει!

Υπάρχουν φορές που σου λένε πως είσαι... "έτσι"! 
Κι εσύ το αρνείσαι πεισματικά. Ψάχνεις να βρεις λόγους κι επιχειρήματα για να αποδείξεις το αντίθετο. Σπας το κεφάλι σου προσπαθώντας να καταλάβεις πώς έβγαλαν αυτό το συμπέρασμα...
Και όλα αυτά, επειδή ξέρεις ότι έχουν δίκιο. Ότι είσαι "έτσι" ακριβώς...! 
Κι αυτοί, κατά κάποιο περίεργο τρόπο, το μυρίστηκαν και πάραλίγο να σε ανακαλύψουν. Παρά λίγο να δουν τι κρύβεται πίσω από αυτό το οχυρό, που έχτιζες νυχθημερόν για τόσα χρόνια.
Και όταν σιγουρεύονται πια, πως είσαι "έτσι", και στο λεν κατάματα, βουρκώνεις. Αυτό το δάκρυ που προσπαθούσες να κρύψεις, μόλις κύλησε.
Και δεν ξέρεις αν αντέχεις αυτό το ξεγύμνωμα τη συγκεκριμένη στιγμή ή οποιαδήποτε στιγμή...

Υπάρχουν φορές που λες "δεν υπάρχει καμία περίπτωση". Και την ίδια στιγμή σκέφτεσαι πως υπάρχει μία περίπτωση, μία πολύ πολύ μικρή περίπτωση, αρκεί να μου το ζητήσεις... Και θα τα φέρω όλα τούμπα.

Ωωωωωωωω ναι.... έφτασε η ώρα της δικής μας διαφυγής!
Πρεμιέρα σήμερα...

Σαν χθες θυμάμαι την μέρα που σκεφτόμασταν τον κορμό του έργου. Τις συναντήσεις μας στο θέατρο για να γνωρίσουμε τον ήρωα του έργου μας και μια μέρα ξαφνικά μάθαμε ότι τον λένε Φίλιππο. Έχει κι έναν γάτο- λούτρινο. Τι να κάνουμε; Δεν μπορείς να τα 'χεις όλα σ' αυτή τη ζωή- και τον φωνάζει Ορφέα, γιατί... ναι, ο Φίλιππος αγαπά πολύ τη μουσική. Σ' αυτό του το ταξίδι, έχει και την κιθάρα του μαζί.
Με τα πολλά, μάθαμε ένα σωρό πράγματα που έχει κάνει στη ζωή του, αλλά και κατά τη διάρκεια της διαφυγής του,μόνο που...  (ευτυχώς ή δυστυχώς, πραγματικά δεν ξέρω) οι θεατές δεν θα τα μάθουν ποτέ, αλλά ίσως και να μπορούν να τα φανταστούν.

Θέλαμε να είναι κωμικό.
Όταν γράφω μόνη μου, δεν μου βγαίνουν τα κωμικά... δεν το 'χω! Ειδικά σε μονόλογο....
Όσο ήμασταν όλοι μαζί, γελούσαμε και έβγαινε, αλλά δεν μπορούσαμε να είμαστε συνέχεια όλοι μαζί... γι' αυτό και δεν ξέρω πως μπορεί να χαρακτηριστεί η συγκεκριμένη παράσταση, ούτε ξέρω σε ποιο είδος μπορώ να την κατατάξω. Μ' αρέσει που είναι τουρλού- τουρλού, μ' αρέσει που σε βάζει σε σκέψεις, μ' αρέσει που δεν μπαίνει σε κατηγορία. Μπορεί να μπει, αν το δεις όλο και κάπου θα το κατατάξεις, αλλά... δεν θα είσαι 100% σίγουρος ότι είναι σωστό.

Το αγάπησα πολύ και αυτό το έργο. Με δυσκόλεψε πολύ. Με άγχωσε ακόμα πιο πολύ. Αλλά είχα ανθρώπους δίπλα μου που μου στάθηκαν και με βοήθησαν. Κι ας με άγχωσαν κάποιοι λίγο παραπάνω...
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα... ναι, ναι, ναι... Ήρθε η ώρα να ευχαριστήσω την φίλη μου την Μαίρη που με βοήθησε πολύ στο να βγει ο κορμός του έργου και στα κωμικά του στοιχεία. Να ευχαριστήσω τον Samg, από εδώ μέσα, για την δική του προσφορά στη δική μας διαφυγή. Τον Πλάτωνα που βοήθησε να γνωρίσουμε καλύτερα τον Φίλιππο και που ενώ δεν ήταν υποχρεωμένος, ήταν πρόθυμος να βοηθήσει ανα πάσα στιγμή. Να ευχαριστήσω και τον Βαγγέλη (τον σκηνοθέτη μας) γιατί αν δεν ήταν αυτός, ούτε καν θα περνούσε από το μυαλό μας να γράψουμε έναν μονόλογο. Κι ας με άγχωνε λίγο παραπάνω... κι ας έχανα τον ύπνο μου... 
Τέλος να ευχαριστήσω τον Βαγγέλη και τον Πλάτωνα (ξανά, αλλά αυτή τη φορά όχι ξεχωριστά, σαν πακετάκι) που δώσανε ζωή σε ένα απλό κείμενο.

"Αυτό ήταν! Ό, τι κάναμε , κάναμε!" Σήμερα τελειώνουν και αρχίζουν όλα....

" ESCAPE"

...Κάποιος είπε... "ανήκεις όπου πόνεσες"...

Μένεις εκεί που πονάς?

Κι αν όχι... ποιο δρόμο επιλέγεις?

Εκείνος... τα μάζεψε όλα κι έφυγε...

ΕΣΥ?

Γέλιο, απορία και συγκίνηση σε μία ιστορία... έξω από τη σφαίρα της λογικής...

Γίνεται να ξεχνάς...???

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία:Βαγγέλης Ηλιάδης
Μουσική επιμέλεια: Πλάτωνας Τσιπίδης
Σκηνογραφία: Γιάννης Τσιρμπατζόγλου
Φωτισμοί: Πώλ Σορμακόβ
Κοστούμια: Ζαν Ζινό
Κατασκευή σκηνικού: Σκηνοκατασκευαστική Α.Ε.
Εφέ: STUDIO MORFES
Φωτογράφηση: DARK PHOTOGRAPHER
Φωτογράφηση, Βίντεο: Φωτοθέαση - Άρης Μπιζιρτσάκης
Επικοινωνία χορηγιών: Νίκος Λαζαρίδης
Παραγωγή: ΘΕΑΤΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΟΝΕΙΡΟΥ

Παίζει ο Πλάτωνας Τσιπίδης

Διάρκεια παράστασης 65΄

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Κυριακή 4/3, ώρα 7μ.μ.

Σάββατο 10/3, ώρα 9μ.μ.
Κυριακή 11/3, ώρα 7μ.μ.

Σάββατο 17/3,ώρα 9μ.μ.
Κυριακή 18/3, ώρα 7μ.μ.

Σάββατο 24/3, ώρα 9μ.μ.
Κυριακή 25/3, ώρα 7μ.μ.

Σάββατο 31/3, ώρα 9μ.μ.
Κυριακή 1/4, ώρα 7μ.μ.

Σάββατο 7/4, ώρα 9μ.μ.
Κυριακή 8/4, ώρα 7μ.μ.

Τοποθεσία: ΘΕΑΤΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΟΝΕΙΡΟΥ, ΣΤΕΦ. ΤΑΤΤΗ 3, (Ι.Ν. ΑΓ. ΣΟΦΙΑΣ) ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ 10€ κανονικό, 8€ τα πέντε άτομα και πάνω και 5€ ανέργων με την κάρτα ανεργίας.

Επικοινωνία 6972702870

Έτοιμοι πάλι για το μεγάλο ταξίδι. Στο μικρό δωμάτιο επικρατεί αναστάτωση. Μαζεύουν προσεχτικά τα τελευταία δώρα. Αυτή τη χρονιά δεν πρέπει να ξεχάσουν κανένα!

Μύρια κουτιά, τυλιγμένα με χρωματιστά χαρτιά και πλουμιστές κορδέλες, γεμάτα με λογής δώρα. Προορισμός τους; Τι άλλο! Τα όνειρα των παιδιών!

Ο Αϊ- Βασίλης θ' αφήσει σε κάθε παιδί το δώρο που του ζήτησε. Κι εκείνη, ένα χρόνο τώρα, έφτιαχνε τα ονειροκούδουνα: έπλεκε με φροντίδα περισσή κόκκινη- πράσινη κλωστή και πάνω έδενε ένα μικρό κουδουνάκι. Ένα δώρο και ένα ονειροκουδουνάκι για κάθε παιδί.

Λένε πως "τη νύχτα που ο Αϊ- Βασίλης φέρνει τα δώρα των παιδιών, όταν αυτά κοιμούνται, κάτω από το μαξιλάρι τους αφήνει ένα ονειροκούδουνο, και χαρά σ' αυτό που θα τ' αγγίξει και θα κάνει μια ευχή".

Λέτε να βγει αληθινή;;;