http://bookseaters.wordpress.com/

Δημιούργησα ενα νέο μπλογκ,ως επι το πλειστον λογοτεχνικο..Οι λατρεις του ειδους,ρίξτε μια ματια!!!Καλο σας βράδυ!

Ένα φλιτζάνι καφέ,ένα καλό βιβλίο και όλο το βράδυ μπροστά μας να το διαβάσουμε...Ντοστογιέφσκι,έχεις την τιμητική σου απόψε...

Ακούγωντας και αυτό https://www.youtube.com/watch?v=rhN7SG-H-3k αγαπώ κάτι τέτοιες βραδιές...

Θέλω να μιλησω για μια πολυ ιδιαιτερη ταινια σημερα...Λέγεται Restless και αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού  που έχει αναπτύξει ως χόμπι να πηγαίνει σε κηδείες ενώ επικοινωνεί και με το φάντασμα ενός Ιάπωνα καμικάζι του 2ου παγκοσμίου. Η ζωή του θα αλλάξει δραματικά όταν γνωρίσει μια γλυκιά κοπέλα, που πάσχει από ανίατη ασθένεια,συγκεκριμένα,όγκο στον εγκέφαλο..Γνωρίζονται σε μια από τις κηδείες που πηγαίνει το αγόρι και δημιουργείται μεταξύ τους ενας πολυ ιδιαιτερος δεσμος...Στην αρχη ειναι απλα  μια συμφωνια μεταξυ τους,αλλα στην πορεια γινεται κατι πολυ πιο ιδιαιτερο..Ειναι απο τις ταινιες του ειδους που πραγματικα αξίζει να δει κανεις...

Αξιοπρόσεκτη ειναι η αποφασιστηκότητα,η γενναιοτητα της κοπελας αυτης απεναντι στην ασθενεια της..Γνωριζει οτι το τελος της πλησιαζει και ομως δεν πτοειται..Ειναι συνεχεια με ενα χαμογελο στα χειλη και απολαμβανει την καθε στιγμη...Ειναι η εφαρμογη της γνωστης φρασης Carpe diem (αδραξε τη μερα!).Και το αγόρι,αν και απομακρο στην αρχη,λογω ψυχολογικων προβληματων που πηγαζουν απο την παιδικη του ηλικια,αργοτερα αφήνεται και ζει μαζι με την κοπελα τους τελευταιους της μηνες..

Τρεις λέξεις τυπωθηκαν στο μυαλο μου μετα το τελος της ταινιας...Αυτο που λειπει απο τη σημερινη κοινωνια(τουλαχιστον εγω δεν το εχω συναντησει και εγω βασιμες υποψιες οτι ειναι εξαιρετικα σπανιο,σαν τα βοτανα που εψαχνε η Ματζικα στο γνωστο κομικ): Αγαπη χωρις ανταλλαγμα..

Να αγαπας χωρις να περιμενεις να αγαπηθεις,να αγαπας για να αγαπησεις(οπως πολυ συχνα διακηρυσσει στα βιβλια του ο αγαπητος Μπουσκαλια),να αγαπας επειδη θελεις να βλεπεις τον αλλον καλα,επειδη θελεις να τον βοηθας να περνα ομορφα την καθε του μερα,μεχρι να πεθανει..Η ταινια αυτη ηταν συμβολικη για μενα και οποιος τη δει πρεπει να το σκεφτει..Αδραξτε τη μερα και περαστε ομορφα την καθε στιγμη!Γιατι δεν πρεπει σε καμια περιπτωση να φτασετε στο τελος και,αναλογιζομενοι τη ζωη σας,να μην βρειτε δυνατες,υπεροχες στιγμες,να καταλαβετε πως τοσα χρονια δε ζησατε..

Υ.Γ Εννοειται πως δεν ειμαι κριτικος ταινιων και δεν προσπαθω να γινω κατι τετοιο...

Καλο σας βραδυ.

https://www.youtube.com/watch?v=Fi-qfM8wXh8

Θέλω να πετάξω μα δε βρίσκω ουρανό, 
δεν έχω που να πάω
Ένα σπίτι αδειανό, τα παράθυρα κλειστά
κι ένα στρώμα στο πάτωμα κενό

Λίγες σκέψεις στο μυαλό, 
άλλες τόσες στο χαρτί, 
να 'σουν δίπλα μου θα το 'θελα πολύ
Μα κουράστηκα νωρίς, 
μάτια μου με συγχωρείς 
και σιγά, μη ξαναρθείς εδώ

Μα είναι μέρες που δακρύζω, 
δεν αντέχω μοναχός,
να γυρίσει θα ελπίζω 
στα παράθυρα το φως

Θέλω να σε ψάξω μα οι δρόμοι είναι κλειστοί, 
παγώνουν οι κινήσεις
Λίγα φώτα στη σκιά, τα παράθυρα κλειστά
μα χορεύουν δίπλα μου οι αναμνήσεις

5 χρονια σε μια μη ξεκαθαρισμενη σχεση..

Τα εχω σκεφτει ολα,εχω ψαξει πολυ να βρεθει μια μεση

λυση,εχω πονεσει παρα πολυ,εχω αποδειξει απειρες φορες οτι σε θελω

στη ζωη μου...Και αλλες τοσες μου εχεις αποδειξει οτι δεν ειμαι

κατι ιδιαιτερο στη δικη σου....Και νομιζω οτι εφτασε η στιγμη να το

παραδεχτω..Δεν ειναι οτι δεν εισαι σιγουρος για τα συναισθηματα σου,

δεν ειναι οτι δεν ξερεις τι θελεις,δεν ειναι οτι δεν εισαι αυθορμητος

και κρυβεις αυτα που νιωθεις..Ειναι οτι δε με θελεις..Και αν μου το

ειχες πει καθαρα τοσα χρονια τωρα μπορει  να το ειχα

χωνεψει,να το ειχα καταλαβει και να ειχα προχωρησει..

Λοιπον,εσυ πλεον δεν εχεις καμια θεση μεσα στη ζωη

μου...Μακαρι να περνας παντα καλα και να χαιρεσαι τους ανθρωπους που

καταφεραν να κερδισουν ενα κομματι στην καρδια σου...Αυτο που ειχαμε

εμεις οι δυο(και σε αφηνω να το ονομασεις οπως θελεις)τελειωσε..

ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ.

Υ.Γ Ευχομαι ποτε ΚΑΝΕΝΑΣ να μην πληγωθει,εξευτελιστει,ντροπιαστει,πονεσει,πουληθει οπως εγω..Αυτα.

Σταθείτε, σας διδάσκω τον Υπεράνθρωπο: αυτός είναι εκείνη η θάλασσα, σ' αυτόν μπορεί η μεγαλύτερη περιφρόνησή σας να βυθιστεί. Ποιό είναι το σπουδαιότερο πράγμα που μπορείτε να ζήσετε; Είναι η ώρα της μεγάλης περιφρόνησης. Η ώρα στην οποία ακόμα και η ευτυχία σας σας γίνεται μισητή, και το ίδιο η λογική και η αρετή. Η ώρα που λέτε: "Τι καλό μου κάνει η ευτυχία! Είναι φτώχεια και μόλυνση και ελεεινή αυταρέσκεια. Μα η ευτυχία μου έπρεπε να δικαιολογεί την ίδια την ύπαρξη!" Η ώρα που λέτε: "Τι καλό μου κάνει η λογική! Λαχταράει τη γνώση όπως το λιοντάρι την τροφή του; Είναι φτώχεια και μόλυνση και ελεεινή αυταρέσκεια!" Η ώρα που λέτε: "Τι καλό μου κάνει η αρετή! Ακόμα δεν με έχει κάνει παθιασμένο. Πόσο έχω βαρεθεί το καλό και το κακό μου! Είναι όλα φτώχεια και μόλυνση και ελεεινή αυταρέσκεια!" Η ώρα που λέτε: "Τι καλό μου κάνει η δικαιοσύνη! Δε βλέπω να είμαι πυρετός και φωτιά! Οι δίκαιοι, όμως, είναι πυρετός και φωτιά!" Η ώρα που λέτε: "Τι καλό μου κάνει η συμπόνοια! Δεν είναι η συμπόνοια ο σταυρός στον οποίο καρφώθηκε αυτός που αγάπησε τον άνθρωπο; Αλλά η συμπόνοια μου δεν είναι σταύρωση." Έχετε μιλήσει ποτέ έτσι; Έχετε φωνάξει ποτέ έτσι; Α! μακάρι να σας είχα ακούσει να φωνάζετε έτσι! Δεν είναι δικό σας αμάρτημα- είναι η αυτοϊκανοποίησή σας που φώναξε στους ουρανούς, αυτή η ίδια σας η αποφυγή της αμαρτίας φώναξε στους ουρανούς! Πού είναι η αστραπή να σας γλύψει με τη γλώσσα της; Πού είναι η φρενίτιδα με την οποία έπρεπε να είστε εμβολιασμένοι; Σταθείτε, σας διδάσκω τον Υπεράνθρωπο: αυτός είναι αυτή η αστραπή, αυτός είναι η φρενίτιδα!-

Όταν ο Ζαρατούστρα μίλησε έτσι, ένας από το πλήθος φώναξε: "Έχουμε ως τώρα ακούσει αρκετά για τον σχοινοβάτη, είναι καιρός να τον δούμε!" Και όλος ο κόσμος γέλασε με τον Ζαρατούστρα. Αλλά ο σχοινοβάτης, που νόμισε οτι τα λόγια ίσχυαν γι' αυτόν, ξεκίνησε την επίδειξή του.

Ο Ζαρατούστρα, όμως, κοίταξε το πλήθος και θαύμασε. Μετά μίλησε έτσι: Ο άνθρωπος είναι ένα σκοινί τεντωμένο ανάμεσα στο ζώο και τον Υπεράνθρωπο- ένα σκοινί πάνω από την άβυσσο. Ένα επικίνδυνο πέρασμα, ένα επικίνδυνο ταξίδεμα, μια επικίνδυνη ματιά προς τα πίσω, ένα επικίνδυνο τρεμούλιασμα και σταμάτημα. Το σπουδαίο στον άνθρωπο είναι οτι είναι μια γέφυρα και όχι ένας στόχος: το αξιαγάπητο στον άνθρωπο είναι οτι είναι υπερβάτης και καταβάτης.

Αγαπώ αυτούς που δεν ξέρουν να ζουν παρά μόνο σαν καταβάτες, επειδή είναι οι υπερβάτες. Αγαπώ τους μεγάλους καταφρονητές, επειδή είναι οι μεγάλοι λάτρες, και βέλη που λαχταρούν την άλλη ακτή. Αγαπώ εκείνους που δεν ψάχνουν πρώτα ένα λόγο πέρα από τ' αστέρια για να κατεβούνε και να θυσιαστούνε, αλλά θυσιάζουν τον εαυτό τους στη γη, ώστε η γη του Υπεράνθρωπου στη συνέχεια να έρθει. Αγαπώ αυτόν που ζει για να μαθαίνει, και αναζητεί να μαθαίνει ώστε ο Υπεράνθρωπος στη συνέχεια να ζήσει. Έτσι αναζητεί τη δική του κατάβαση. Αγαπώ αυτόν που μοχθεί και εφευρίσκει, ώστε να χτίσει το σπίτι για τον Υπεράνθρωπο, και να προετοιμάσει γι' αυτόν γη, ζώα, και φυτά: γιατί έτσι αναζητεί τη δική του κατάβαση. Αγαπώ αυτόν που αγαπάει την αρετή του: γιατί η αρετή είναι η βούληση προς κατάβαση, και ένα βέλος λαχτάρας.

Αγαπώ αυτόν που δεν κρατάει μερίδιο πνεύματος για τον εαυτό του, αλλά θέλει να είναι πλήρως το πνεύμα της αρετής του: έτσι περπατάει σαν πνεύμα πάνω απ' τη γέφυρα. Αγαπώ αυτόν που κάνει την αρετή του κλίση και πεπρωμένο του: έτσι, για χάρη της αρετής του, είναι διατεθειμένος να συνεχίσει να ζει, διαφορετικά να μη ζήσει άλλο. Αγαπώ αυτόν που δεν επιθυμεί πολλές αρετές. Μια αρετή είναι περισσότερο αρετή από δύο, επειδή είναι περισσότερο κόμβος για να πιαστεί το πεπρωμένο κάποιου. Αγαπώ αυτόν του οποίου η ψυχή είναι πλουσιοπάροχη, που δεν θέλει ευχαριστώ και δεν τα επιστρέφει: αφού πάντα παρέχει, και δεν επιθυμεί να κρατήσει για τον εαυτό του. Αγαπώ αυτόν που ντρέπεται όταν τα ζάρια πέφτουν ευνοϊκά γι' αυτόν, και που στη συνέχεια ρωτάει: "Είμαι ανέντιμος παίχτης;"- επειδή είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει.

Αγαπώ αυτόν που σκορπάει λόγια χρυσά πριν από τα έργα του, και πάντα κάνει περισσότερα απ' ότι υποσχέθηκε: γιατί αναζητάει τη δική του κατάβαση. Αγαπώ αυτόν που δικαιολογεί τους μελλοντικούς, και συγχωρεί τους παρελθόντες: γιατί είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει στους τωρινούς. Αγαπώ αυτόν που δαμάζει το Θεό του, επειδή αγαπάει το Θεό του: γιατί πρέπει να υποχωρήσει δια της οργής του Θεού του. Αγαπώ αυτόν του οποίου η ψυχή είναι βαθιά ακόμα και στο πλήγωμα, και μπορεί να υποχωρήσει σε κάτι μικρό: έτσι περνάει εθελουσίως πάνω από τη γέφυρα. Αγαπώ αυτόν που οποίου η ψυχή είναι τόσο υπερπλήρης που ξεχνάει τον εαυτό του, και όλα τα πράγματα είναι μέσα του: έτσι όλα τα πράγματα γίνονται η κάθοδός του.

Αγαπώ αυτόν που είναι ελεύθερο πνεύμα και ελεύθερη καρδιά: έτσι το κεφάλι του είναι μόνο τα σπλάχνα της καρδιάς του, η καρδιά του, όμως, προκαλεί την κατάβασή του. Αγαπώ όλους όσοι είναι σα βαριές σταγόνες που πέφτουν μια-μια απ' το μαύρο σύννεφο που χαμήλωσε πάνω απ' τον άνθρωπο: προμηνύουν τον ερχομό της αστραπής, και υποχωρούν σαν προάγγελοι.

Να, είμαι ένας προάγγελος της αστραπής, και μια βαριά σταγόνα από το μαύρο σύννεφο: η αστραπή, όμως, είναι ο Υπεράνθρωπος.

Αφού ο Ζαρατούστρα είχε πει αυτά τα λόγια, κοίταξε ξανά τον κόσμο, και σιώπησε. "Νάτοι στέκονται," είπε στην καρδιά του, "νάτοι γελάνε: δεν με καταλαβαίνουν, δεν είμαι το στόμα γι' αυτά τα αυτιά. Πρέπει πρώτα κάποιος να κοπανάει στ' αυτιά τους, ώστε να μάθουν να ακούνε με τα μάτια τους; Πρέπει κάποιος να κλαγγίζει όπως οι κατσαρόλες και οι δάσκαλοι των "μετανοείτε!"; Ή μόνο πιστεύουν τους τραυλούς; Έχουν κάτι για το οποίο είναι περήφανοι. Πώς το αποκαλούν, αυτό που τους κάνει περήφανους; Πολιτισμό, το αποκαλούν, τους ξεχωρίσει από τα γιδοκόπαδα. Δεν τους αρέσει, συνεπώς, ν' ακούνε για 'περιφρόνηση' των εαυτών τους. Άρα θα μιλήσω στην περηφάνεια τους. Θα τους μιλήσω για το πιο περιφρονητικό πράμα: αυτό, όμως, είναι ο τελευταίος άνθρωπος!"

Δυστυχως,τα αυτια μας ειναι πολυ φτωχα για να ακουσουν το μεγαλο φιλοσοφο.Εγω εχω να πω μονο αυτο: Μακαρι με καποιο τροπο να μπορουσαμε να γινουμε-οχι υπερανθρωποι-αλλα απλοι ανθρωποι...Η ανθρωπια και οτι τη συνοδευει εχει χαθει απο το ''σημερα''.Ή για να ειμαστε ειλικρινεις υπαρχει σε πολυ μικρη συγκεντρωση....Ας προσπαθησουμε να τοποθετησουμε την περηφανια πιο κατω στη λιστα και την ανθρωπια πιο πανω....Ισως ετσι κατι να καταφερουμε..

''Μπρος στην ανάγκη,κάθε ιδεαλισμός είναι απάτη''(Φ.Νιτσε)

Ενα απο τα συνθηματα του Μαιου του '68 ηταν:''Ειμαστε ρεαλιστες,ζηταμε το αδυνατο''.Κρίνοντας απο τον αφορισμό του Νιτσε,σιγουρα το μεγαλης αισθητικης ομορφιας αυτο συνθημα θα μπορουσε να ξαναφερει πισω απο τον ταφο του το μεγαλο Γερμανο φιλοσοφο.

Για να φωτισουμε την τριαδα οπτιμιστης-πεσιμιστης-ρεαλιστης,ενα λαικο ρητο λεει πως ο οπτιμιστης εχει εφευρει το αεροπλανο,ο πεσιμιστης δε το χρησιμοποιει και ο ρεαλιστης επιβιβαζεται σε αυτο με αλεξιπτωτο.

Προφανως στη ζωη υπαρχουν στιγμες για καθενα απο τους τρεις αυτους ρολους.Για παραδειγμα,την ωρα που υπερασπιζομαστε ενα προσωπικο σχεδιο πρεπει να ειμαστε οπτιμιστες στην ωθηση και στη φιλοδοξια,πεσιμιστες την ωρα που προνοουμε για τις μελλοντικες δυσκολιες και ρεαλιστες για να κατευθυνουμε την προσπαθεια που,μερα με τη μερα θα μας οδηγησει στο στοχο.

Επιστρέφοντας στην  εξαγγελια του Νιτσε,το να ειμαστε ιδεαλιστες ειναι ενας ωραιος τροπος να περασουμε απο τον κοσμο χωρις να αποκτηνωθουμε ή να απαρνηθουμε τα ονειρα μας πριν την ωρα τους.Ωστοσο για την εκτελεση των ονειρων αυτων θα χρειαστουμε ενα γερο κεφαλαιο για να μιλαμε πρακτικα.

Τα ονειρα μας τα σχεδιαζει ο αρχιτεκτονας που κρυβεται μεσα μας,αλλα για να τα πραγματοποιησουμε χριαζεται να ξυπνησουμε τον εσωτερικο μας χτιστη...

Δεν μπορώ να πιστέψω σε ένα Θεό που θέλει να τον υμνούν όλη την ώρα.(Φ.Νιτσε)

Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή.(Φ.Νιτσε)

Ο Ιησούς πέθανε πολύ νωρίς. Αν είχε ζήσει μέχρι την ηλικία μου, θα είχε αποκηρύξει ολόκληρη τη διδασκαλία του.(Φ.Νιτσε)

Ποιο από τα δύο: Είναι ο άνθρωπος μια από τις γκάφες του Θεού ή ο Θεός μια από τις γκάφες του ανθρώπου;(Φ.Νιτσε)

Η ελευθερία δεν αξίζει τίποτα αν δεν συμπεριλαμβάνει την ελευθερία να κάνεις λάθη.(Γκαντι)

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα(Ελυτης)

Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
Αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.(Καβαφης)

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ να πούνε.(Καβαφης)

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.(Καβαφης)

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.(Καβαφης)

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες την πολλή συνάφεια του κόσμου,
Μες στες πολλές κινήσεις και ομιλίες.(Καβαφης)

Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.(Καζαντζακης)

Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα .(Καζαντζακης)

Ένα απόσπασμα-διάλογος μεταξύ του Νίτσε και του καθηγητή Μπρόιερ από το βιβλίο:"Οταν έκλαψε ο Νίτσε" του Ίρβιν Γιάλομ

"Δεν διδάσκω Γιόζεφ, ότι ο άνθρωπος οφείλει ν'αντέχει το θάνατο ή να "συμβιβάζεται" μαζί του. Ακολουθώντας αυτή την κατεύθυνση προδίδεις τη ζωή σου! Το μάθημα που σου διδάσκω είναι: Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμή!"

"Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμή!" Η φράση αυτή προκάλεσε ένα σοκ στο Μπρόιερ.Η ευχάριστη απογευματινή βόλτα είχε αποκτήσει θανάσιμη σοβαρότητα.
"Να πεθαίνεις την κατάλληλη στιγμή; Τι εννοείς? Σε παρακαλώ, Φρήντριχ, δεν το αντέχω, σ' το 'χω πει πολλές φορές, να μου λες κάτι τόσο σημαντικό με τόσο αινιγματικό τρόπο. Γιατί το κάνεις αυτό;"

"Θέτεις δυο ερωτήματα. Σε ποιό από τα δυο να απαντήσω;"

"Σήμερα, πες μου για το να πεθαίνει κανείς τη σωστή στιγμή"

"Ζήσε όταν ζεις! Ο θάνατος χάνει τη φρίκη του αν κάποιος πεθάνει έχοντας εξαντλήσει τη ζωή του! Αν ο άνθρωπος δε ζει στη σωστή στιγμή, τότε δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει τη σωστή στιγμή"

"Και τι σημαίνει αυτό;" ξαναρώτησε ο Μπρόιερ, νιώθοντας ακόμη πιο μπερδεμένος.

"Ρώτησε τον εαυτό σου, Γιόζεφ: έχεις εξαντλήσει τη ζωή σου;"

"Απαντάς στην ερώτηση με ερώτηση.Φρήντριχ!"

"Κάνεις ερωτήσεις που γνωρίζεις την απάντησή τους" αντέκρουσε ο Νίτσε.

"Αν γνώριζα την απάντηση, γιατί να ρωτήσω;"

"Για ν'αποφύγεις να μάθεις τη δική σου απάντηση!"

................................................................

"Γιόζεφ, προσπάθησε να καθαρίσεις το μυαλό σου.Φαντάσου το ακόλουθο διανοητικό πείραμα! Τι θα συνέβαινε αν κάποιος δαίμονας σου έλεγε οτι αυτή τη ζωή -όπως τη ζεις τώρα και όπως την έχεις ζήσει στο παρελθόν- πρέπει να τη ζήσεις ξανά, αμέτρητες φορές; Και χωρίς να συμβαίνει τίποτα καινούριο;
"Όπου κάθε πόνος και κάθε χαρά κι ό,τι ήταν άφατα μικρό ή μεγάλο στη ζωή σου θα επιστρέφει σε σένα, όλα στην ίδια διαδοχή και ακολουθία -ακόμα κι αυτός ο άνεμος και τα δέντρα κι αυτά τα γλιστερά βράχια, ακόμα και το νεκροταφείο κι ο τρόμος, ακόμα κι αυτή η γλυκιά στιγμή κι εσύ κι εγώ, πιασμένοι απ' το μπράτσο, μουρμουρίζοντας αυτά τα λόγια;"

Καθώς ο Μπρόιερ έμεινε σιωπηλός, ο Νίτσε συνέχισε: "Φαντάσου την αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης ν'αναποδογυρίζει ξανά και ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, αναποδογυρίζουμε κι εσύ κι εγώ, απλοί κόκκοι στη διαδικασία".

Ο Μπρόιερ έκανε μια προσπάθεια να τον καταλάβει."Αυτή η -η- η φαντασίωση, πώς-;"

"Είναι κάτι παραπάνω από φαντασίωση" επέμεινε ο Νίτσε, "είναι κάτι παραπάνω από ένα νοητικό πείραμα. Άκου μόνο τα λόγια μου! Άσε απ' έξω όλα τ' άλλα! Σκέψου την αιωνιότητα. Δες πίσω σου -φαντάσου- να κοιτάζεις ατέλειωτα πίσω στο παρελθόν.
Ο χρόνος εξαπλώνεται προς τα πίσω για όλη την αιωνιότητα. Και, αν ο χρόνος εξαπλώνεται συνεχώς προς τα πίσω, οτιδήποτε θα μπορούσε να συμβεί δεν έχει ήδη συμβεί;
Οτιδήποτε γίνεται τώρα δεν θα έχει γίνει έτσι παλιά; Οτιδήποτε περπατάει εδώ δεν έχει περπατήσει το ίδιο μονοπάτι στο παρελθόν;"._

Σκέψεις μιας διαφορετικής νύχτας

Του Διονύση Κακαλέτρη 10/04/2011

1 εικόνα

Στέκομαι στην Πατησίων. Τις τελευταίες πινελιές του απογευματινού φωτός έρχεται και τις κλέβει χωρίς καμία ενοχή το σούρουπο. «Όχι δεν μπορώ άλλο» μου λέει εκείνη. «Πρέπει να προχωρήσουμε ο καθένας μόνος του…» . Ξαφνικά ο πολυσύχναστος δρόμος καλύπτεται από μια ανεξήγητη επικίνδυνη ησυχία μέσα στο κεφάλι μου. Φταίνε τα λόγια της ; Δεν ξέρω. Άλλωστε δεν έχει σημασία πια . Ότι έγινε , έγινε…

Ο Φρόιντ υποστήριξε ότι ο έρωτας γεννιέται μέσα από την ανάγκη να ικανοποιήσουμε την ερωτική μας ανάγκη. Ο Έριχ Φρόμ πατώντας και αυτός και με τα δυο του πόδια στην γη υποστηρίζει θα πει ότι δεν υπάρχει καμία δραστηριότητα, καμία ενέργεια που να ξεκινά με τόσες ελπίδες και τόσες προσδοκίες και που αποτυγχάνει τόσο συχνά, όσο ο έρωτας. Πιο σουρεαλιστής ο Πλάτων, θεωρούσε ότι ο έρωτας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια θεία τρέλα, από μια ακατανίκητη επιθυμία να συμπορευθούμε με τους Θεούς, όντες σε παραλήρημα.

Τελικά όμως τι γίνεται; Που μπορεί να καταλήξει κανείς; Δύο είναι οι σημαντικότερες στιγμές του ανθρώπου. Η πρώτη είναι η γέννηση  και η δεύτερη ο θάνατος του. Και στα δυο , άσχετα αν δε τα ζούμε σαν αναμνήσεις με εικόνες ποτέ ,ο Έρωτας έχει ξεκινήσει τις περισσότερες φορές ως δημιουργός , μας συντροφεύει στην ζωή  και όταν του δοθεί εντολή  από το υποσυνείδητο σε εγκαταλείπει οριστικά .

Ο Έρωτας είναι τυφλός, λένε! Είναι; Η απλά το λέμε τυφλό καθώς θέλοντας να δίνουμε  μια εξήγηση για τα πάντα το κάνουμε , δίνοντας  ένα λιτό προσδιορισμό και σε αυτό; Όλο αυτό το παιχνίδι, το πάθος, η αναζήτηση ,η  αποκλειστικότητα, η  ανάγκη να γίνεις καλύτερος, που μας πάει τελικά; Μήπως είναι μια έμφυτη ανάγκη για να γίνεται πιο περιπλανώμενη και πλούσια  η ζωή μας και να μην πλήττει , η υπάρχει σαν άτυπος κανόνας για να βοηθάει  στην διαιώνιση του ανθρώπου;

Ολόκληρες ιστορίες, μύθοι, γεγονότα, αμαρτίες και πάθη κρύβονται πίσω από αυτόν τον άγγελο που μπορεί να μεταμορφωθεί και σε δαίμονα, καθώς -κακά τα ψέματα- το πρόσωπο του μπορεί να γίνει η πιο γλυκιά μουσική των ουρανίων, αλλά και ο οβολός στον βαρκάρη της ψυχής μας, για να μας ντύσει με μαύρο χρώμα τις σκέψεις μας.

Ότι και να πούμε, όσα και να αναλύσουμε, η πραγματικότητα είναι μια : Είτε εγκεφαλική χημική διεργασία, είτε κάτι πολύ πιο περίπλοκο από έναν ανθρωπινό μηχανισμό που εξελίχθηκε στο βάθος των χρόνων , θα είναι πάντα η αιτία της δημιουργίας στην ζωή, στην τέχνη, στους ανθρώπους αλλά και στην φύση.

"Κάποιες φορές εύχομαι να ερωτευτώ. Τότε ξέρεις τουλάχιστον ποιος είναι ο αντίπαλος" είχε πει ο Πήτερ Ουστίνωφ. Και  πράγματι είχε δίκιο..

Η αγάπη είναι ένα από τα πρωταρχικά συναισθήματα, ένα φαινόμενο με απόλυτη αξία. Η αγάπη, σε γενικές γραμμές, περιγράφει την έντονη έλξη κάποιου προς κάποιο άλλο πρόσωπο, τόπο ή αντικείμενο. Μπορεί επίσης να περιλαμβάνει την εκδήλωση ενδιαφέροντος και φροντίδας αλλά και την ύπαρξη ταύτισης με τα πράγματα αυτά. Ο όρος αγάπη περιγράφει έναν έντονο συναισθηματικό δεσμό ή συναισθηματική κατάσταση. Με τη συνηθισμένη του χρήση, ο όρος αναφέρεται στη διαπροσωπική αγάπη, τα συναισθήματα που νιώθει ένα πρόσωπο για κάποιο άλλο πρόσωπο.

Η αγάπη, είναι παρεξηγημένη, αφού θεωρείται ταυτόσημη με τον έρωτα και εκείνος με την σειρά του καταδικασμένος κατά τους Μεσαιωνικούς χρόνους από την εκκλησία.

Η αγάπη, καλοσύνη και ομορφιά μαζί με την δημιουργία και την αφθονία, αποτελούν τα γενεσιουργά στοιχεία της ύπαρξης της ζωής και υποστηρίζουν την Πρόθεση (Intention). Είναι τα στοιχεία του πυρήνα της ψυχής μας που η ύπαρξή τους (σε ατομικό αλλά και ομαδικό επίπεδο) δημιουργεί την ευτυχία και η απουσία τους την δυστυχία στα άτομα ή τις κοινωνίες.

«Η αγάπη αποτελείται από μία ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα» Αριστοτέλης

«Στα όνειρα και την αγάπη τα πάντα είναι δυνατά» Janos Arnay

«Η νύχτα μου έχει γίνει ένα γλυκό ηλιοβασίλεμα εξαιτίας σου» Ibn Abbad

«Στην πραγματική αγάπη θέλεις το καλό του προσώπου. Στην ρομαντική αγάπη θέλεις το πρόσωπο» Margaret Anderson

« Η αγάπη είναι μία προσωρινή τρέλα. Εκρήγνυται όπως το ηφαίστειο και μετά καταλαγιάζει. Και όταν καταλαγιάσει πρέπει να πάρεις μία απόφαση. Πρέπει να σκεφτείς αν οι ρίζες σας έχουν γίνει τόσο δεμένες που είναι ασύλληπτο πως κάποτε ζούσατε χώρια. Γιατί αυτό είναι αγάπη. Η αγάπη δεν είναι παγερή, δεν είναι ο ενθουσιασμός, δεν είναι οι υποσχέσεις για αιώνιο πάθος. Είναι απλά η «αγάπη» που κάθε ένας από εμάς μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι την έχουμε. Η αγάπη από μόνης της είναι αυτό που μένει όταν ο έρωτας έχει περάσει, και αυτό είναι μία τέχνη και ένα τυχαίο γεγονός. Η μητέρα σου και εγώ το είχαμε, είχαμε ρίζες που μεγάλωναν από κάτω μας, και όταν όλα τα φύλλα έπεσαν από τα κλαδιά μας, ανακαλύψαμε ότι ήμασταν ένα δέντρο και όχι δύο.» Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι

«Αγάπη είναι η ομορφιά της ψυχής» Aγιος Αυγουστίνος

«Το φιλί είναι ένα όμορφο κόλπο, που σχεδίασε η φύση, για να σταματούν οι λέξεις όταν τα λόγια είναι περιττά» Ingrid Bergmen

«Κάθε λεπτό από την ώρα ενός ερωτευμένου, αξίζει όσο μία ολόκληρη καθημερινή ζωή» Aphra Behn

«Τα λόγια σου είναι η τροφή μου, η ανάσα σου το κρασί μου. Είσαι τα πάντα για μένα» Sarah Bernhardt

Πόσα δεν γράφτηκαν και πόσα δεν ειπώθηκαν για τα μάτια. Ίσως το ομορφότερο σημείο του προσώπου. Αποτελεί προσωπικό αποτύπωμα της μοναδικότητας του καθενός γι’ αυτό και δεν συναντάς ποτέ ανθρώπους με ίδια μάτια ή ίδιο βλέμμα. Επίσης, είναι το μόνο όργανο του ανθρώπου, που από τη γέννησή του μέχρι το θάνατο, παραμένει στο ίδιο μέγεθος.
Τα μάτια όλων μας καθρεπτίζουν πάντα την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Καθρεπτίζεται ο πόνος, η θλίψη, ο φόβος, ο θυμός, ο έρωτας, η χαρά, ακόμα και η αφηρημάδα. Λειτουργούν αυτόνομα από το τι θέλουμε να δείξουμε ή τι προσπαθούμε να κρύψουμε. Μέσα τους βλέπεις και μαθαίνεις όσα δεν μπορούν να πουν οι λέξεις. Πράσινα, καστανά, αμυγδαλωτά, μικρά ή μεγάλα, είναι ικανά να ρωτήσουν, να απαντήσουν, να φανερώσουν και να αγαπηθούν όσο τίποτα. Δεν είναι τυχαίο πόσες εκατοντάδες τραγούδια έχουν γραφτεί για τα μάτια, πόσα ποιήματα έχουν αποτυπώσει τη μαγεία που εκπέμπουν, με πόσες παροιμίες και αινίγματα η λαϊκή μας παράδοση μεταδίδει τη σπουδαιότητά τους. Μα πιο σημαντικό από όλα είναι η φράση «Μάτια, ο καθρέπτης της ψυχής», όπου ένα όργανο του προσώπου συνδέεται άρρηκτα με το «μέσα» μας, το κομμάτι εκείνο που ανήκει τόσο απόλυτα στον καθένα μας.
Το βλέμμα σαγηνεύει, μαγνητίζει, ειρωνεύεται, καμιά φορά υποκρίνεται και μεταφράζεται δύσκολα. Κάποιοι άνθρωποι όμως, έχουν το χάρισμα να το αποκωδικοποιούν και να το ερμηνεύουν, συλλέγοντας στοιχεία για αυτόν που έχουν απέναντι τους.
Σχετικά βιβλία που έχουν γραφτεί για τη γλώσσα του σώματος, αναφέρουν χαρακτηριστικά το βλέμμα του ψεύτη, που είναι μάτια-μέτωπο, το βλέμμα της οικειότητας που είναι μάτια-στόμα, και το βλέμμα της ειλικρίνειας και της αγάπης, που είναι κατευθείαν στα μάτια.
«Μου λες τα μάτια σου να μην τα αγαπώ, και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου, μα αυτά τα μάτια όπου σταθώ και όπου βρεθώ, τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου»… και μην ξεχνάτε, αγαπήστε με τα μάτια, αγαπηθείτε με αυτά.

Θέλεις να βρεις γκόμενο; Θες να βγάλεις τα απωθημένα σου; Θέλεις να την ‘πεις’ στους εχθρούς σου; Θες να βρεις τους παλιούς σου συμμαθητές; Θέλεις να στήσεις παγίδα στον πρώην σου; Έχεις φίλους που είναι μακριά και θες επικοινωνία μαζί τους; Οι ώρες στο γραφείο δεν περνάνε με τίποτα; Βαριέσαι; Θες να είσαι trendy βρε αδερφέ;; Ε, μπες στο facebook!
Άρχισα να στέλνω και να δέχομαι αιτήματα φιλίας, εκεί να δείτε! Τρελά κέφια. Κάθε φορά που δεχόμουν κάποια ιδιαίτερη αίτηση φιλίας αναρωτιόμουν «Ρε που πάμε;». Με άλλες γελούσα. Τελικά άρχισα σιγά σιγά να μαθαίνω και να μπαίνω στη φιλοσοφία του facebook και να επιλέγω… γιατί περί φιλοσοφίας πρόκειται. Αυτός που το ίδρυσε σκοπό είχε να φέρει τους φίλους του κοντά, αθώα πράγματα δηλαδή. Στην πορεία εκφυλίστηκε. Άρχισαν να δημιουργούνται ομάδες και να μπαίνουν άτομα αμφιβόλου ηθικής, αμφιβόλου νοημοσύνης, κοινώς βλάκες, ορισμένοι με ιδιαίτερα γούστα και ιδέες. Άρχισε να προκαλείται εθισμός, με αποτέλεσμα η επικοινωνία να γίνεται ‘chat’ και όχι σπίτι – καφεδάκι – παρέα – επιτραπέζια – κουτσομπολιό κ.ο.κ.
Ένα άλλο βασικό πρόβλημα είναι ότι όλοι αυτοί που μπαίνουν και γράφουν τις ιδέες του, δεν τις εκφράζουν απλά, προσπαθούν να πείσουν και τους άλλους για αυτά που λένε. Ότι είναι σωστά, έξυπνα, ότι είναι ΚΑΤΙ τέλος πάντων. Και εκεί μου έρχεται το εξής που είπε ο Ντύερ: «Αν μπορείς να συλλάβεις κάτι με το μυαλό σου, τότε αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί». Οι σκοποί όλων αυτών εκπληρώνονται, κατά έναν ματαιόδοξο τρόπο, αλλά συμβαίνει… και γκόμενο-α βρίσκουν, και τον πρώην εκδικούνται, και τα απωθημένα τους βγάζουν σχολιάζοντας το κάθε τι. Και το χρόνο τους ξοδεύουν μαζεύοντας χορτάρια, σπάζοντας αυγά και συλλέγοντας καρδούλες και φιλάκια. Με λίγα λόγια το facebook κάνει τα όνειρά σου πραγματικότητα, ή έτσι θες να πιστεύεις, γιατί η σχέση σου με την πραγματική ζωή έχει διαταραχθεί τελευταία. Κάποτε υπήρχε η «Καλημέρα ζωή» και η «Λάμψη» για να περνάς τα απογεύματά σου. Τίποτα όμως δεν είναι τόσο τέλειο, όσο το «πρόσωπο-βιβλίο». Βάζεις ότι φωτογραφία και όνομα θες, και είσαι αυτός που δηλώνεις. Εγώ μπορώ να είμαι η Μόνικα Μπελούτσι; Με το facebook μπορώ! Άρα ο σκοπός επετεύχθη.
Ωστόσο, για να μην είμαστε κακεντρεχείς, μιας και όλοι εμείς που το διαβάζουμε, είμαστε μέλη αυτού του ‘θαύματος’, υπάρχουν και αρκετά θετικά. Εγώ για παράδειγμα, βρήκα παιδικούς μου φίλους στην Κρήτη και συνομιλώ μαζί τους, όπως και παλιές συμμαθήτριες. Φίλοι μου, βρήκαν δουλεία μέσω του facebook. Η κολλητή της αδερφής μου, βρήκε τον έρωτα της ζωής της και παντρεύτηκαν πέρυσι! Πολλά κινήματα ανθρωπιστικά, ξεκίνησαν από το facebook και κάποια έχουν καταφέρει αρκετά. Επίσης, σου δίνει την ευκαιρία να βρεις παλιούς σου φίλους, που για κάποιο λόγο χαθήκατε, και έτσι απρόσωπα ξεκινάει η επανασύνδεση. Εάν κάνεις σωστές επιλογές ατόμων, που έχουν κάτι να σου πουν, σου δίνεται η ευκαιρία να τους γνωρίσεις και να διευρύνεις τον κύκλο σου.
Κλείνοντας, μπορεί το facebook να διευρύνθηκε για αναμφίβολους λόγους, αλλά είναι στο χέρι μας και στην κρίση μας, να το αξιοποιήσουμε σωστά και προς όφελός μας!

Σοφία Κολυροπούλου

Θέλησα να γράψω για το χαμόγελο γιατί η καθημερινότητα και ο σύγχρονος τρόπος ζωής, μας έχει αποξενώσει και απομακρύνει τον έναν από τον άλλον.
Ξεχνάμε να χαμογελάμε! Σε ένα πολυπρόσωπο σύνολο, έχουμε ξεχάσει να έχουμε το πραγματικό μας πρόσωπο. ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ. Πόσες άραγε είναι οι φορές που ξεκινάμε το πρωί, χρησιμοποιούμε μέσα μαζικής μεταφοράς και βλέπουμε πρόσωπα ανέκφραστα δίχως ίχνος θετικής ενέργειας. Πόσες φορές εγώ η ίδια στο τρόλεϊ, 7 η ώρα το πρωί που ξεκινώ για την εργασία μου, χαμογέλασα στον οδηγό, είπα καλημέρα και αυτός με κοιτούσε λες και έβλεπε φάντασμα. Χαμογελώντας προσπαθούσα να του μεταφέρω τη δική μου καλή διάθεση. Έτσι, με έναν πολύ απλό τρόπο, κατάφερα να μεταδώσω συναισθήματα θετικά και μάλιστα χωρίς κανέναν κόπο.
Μήπως τελικά το χαμόγελο είναι η δύναμη που λείπει από τη ζωή μας για να γίνει πιο ποιοτική και ευχάριστη? Τελικά το χαμόγελο είναι η πιο όμορφη έκφραση προσώπου. Αντικατοπτρίζει το πόσο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι νοιώθουμε. Μεταφέρει στους άλλους την καλή μας διάθεση. Εκφράζει ένα απλό ευχαριστώ.
Αναμφισβήτητα ένα χαμόγελο λέει όσα δεν μπορούν να πουν χίλιες λέξεις. Όμως γιατί ξεχάσαμε να χαμογελάμε?
Μήπως γιατί πολλοί πλέον δεν χαμογελάνε επειδή το θεωρούν ανούσιο? Πολλοί χαμογελάνε γιατί πρέπει, οι συνθήκες εργασίας το απαιτούν, και γιατί το χαμόγελο δεν εκφράζει μόνο θετικά συναισθήματα. Είναι ικανό και δυνατό όπλο σε κάποιον που αποσκοπεί κάπου, γιατί απλά μπορεί να δηλώνει ειρωνεία, χλευασμό, ακόμα και υποκρισία. Αυτά ίσως είναι μερικά από τα αίτια που μας οδήγησαν στο να πάψουμε να χαμογελάμε, στο να είμαστε καχύποπτοι όταν αντικρίζουμε ένα χαμόγελο, και να μας αποθαρρύνει να ανταποδώσουμε και εμείς. Όπως όμως και να έχει, είναι στο χέρι μας να κάνουμε ξανά το χαμόγελο κυρίαρχη έκφραση του προσώπου μας, κάνοντας εμείς το πρώτο βήμα. Για να βελτιώσουμε την καθημερινότητα μας και να ξαναβρούμε την ανθρωπινή μας υπόσταση.
Τελειώνοντας θα σας θυμίσω κάτι που είπε ένας κοινός θνητός:
<< ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΟ! !>>

Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κωνσταντίνος Καβάφης
Τα 'δωσα όλα στον ήλιο. Όλα.
Όλα εκτός από τη σκιά μου.

Guillaume Apollinaire
Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα.

Κώστας Βάρναλης
Σ’ αγαπώ. Δεν μπορώ τίποτ’ άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο!

Charles Baudelaire
Ελάτε φίλοι μου.
Ποτέ δεν είναι αργά να ανακαλύψουμε έναν καινούργιο κόσμο.

Alfred Tennyson
Όπου κι αν βρίσκεσαι, σκάβε βαθιά.
Κάτω είναι η πηγή.
Άσε τους σκοταδιστές να φωνάζουν πως "κάτω είναι η κόλαση".

Φρήντριχ Νίτσε
Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να 'ρθει.

Pablo Neruda
Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν …
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.

Κώστας Βάρναλης
Ρίξε το όπλο σου
και σωριάσου πρηνής
όταν ακούσεις ανθρώπους.

Κώστας Καρυωτάκης
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που φεύγει.

Κωνσταντίνος Καβάφης
Χίλιοι δυο παραφυλάνε σε κοιτάν και δεν μιλάνε.
Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ' αύριο δεν υπάρχεις.

Οδυσέας Ελύτης
Χαρές και πλούτη κι αν χαθούν, και τα βασίλεια κι όλα,
τίποτα δεν είναι σαν στητή, μένει η ψυχή κι ολόρθη.

Kώστας Κρυστάλλης
Η πόλις θα σε ακολουθεί.
Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους….
Δεν έχει πλοίο για σε δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ,
σ' όλη τη γη τη ρήμαξες.

Λευτέρης Παπαδόπουλος
Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά…
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδι όλο πηχτότερο βουτά.
Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πούσαι, νιότη, πούδειχνες πως θα γινόμουν άλλος!

Ντίνος Χριστιανόπουλος
Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη
και γίνανε τα τείχη φυλακή μας.

Κώστας Ουράνης
Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική.
Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.

Οδυσέας Ελύτης
Τώρα βλέπω το νόημα της συνουσίας των χρωμάτων.

Γεώργιος Βαφόπουλος
Ατίθασα μέλη, διαφανή ρούχα,
γλοιώδη στόματα υποκριτικά,
ανυποψίαστα, μηδενικά
πλάσματα και γι' αυτό προνομιούχα.

Κώστας Καρυωτάκης
Ασάλευτη δεν είναι καμιά ζωή
Λογής ταξίδια μ΄ έχουν τρικυμίσει
μ΄ είδαν τόποι, μου ανοίξανε ναοί
και τέχνες με περπάτησαν και η φύση.

Νίκος Εγγονόπουλος
Όσοι το χάλκεον χέρι
Βαρύ του φόβου αισθάνονται,
Ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην
Η ελευθερία.

Ανδρέας Κάλβος
Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει.
Τον έπαινο του Δήμου και των σοφιστών
τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα εύγε.

Ναζίμ Χικμέτ
Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ' τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα

Οδυσέας Ελύτης
Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση τηςνοητής γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο

Οδυσέας Ελύτης
Σ' αγαπώ όχι μόνο γι' αυτό που είσαι,
αλλά και γι' αυτό που είμαι εγώ όταν είσαι μαζί μου.

Roy Croft
Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Μα πού γύριζες

Οδυσέας Ελύτης
Τώρα που βρήκα πια μιαν αγκαλιά,
καλύτερη κι απ' ό,τι λαχταρούσα,
τώρα που μου 'ρθαν όλα όπως τα 'θελα
κι αρχίζω να βολεύομαι μες στην κρυφή χαρά μου,
νιώθω πως κάτι μέσα μου σαπίζει.

Ντίνος Χριστιανόπουλος
Δυο πόρτες έχει η ζωή,
άνοιξα μια και μπήκα
κι ώσπου να 'ρθει το δειλινό,
από την άλλη βγήκα.

Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Με χίλιες βρύσες χύνεται,
με χίλιες γλώσσες κρένει,
όποιος πεθαίνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.


Ανδρέας Κάλβος
'Άσπρη είναι η αρία φυλή
η σιωπή
τα λευκά κελιά
το ψύχος
το χιόνι
οι άσπρες μπλούζες των γιατρών
τα νεκροσέντονα
η ηρωίνη.
Αυτά λίγο πρόχειρα
για την αποκατάσταση του μαύρου.

Κατερίνα Γώγου
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
"όλα τελείωσαν" ψιθυρίζουν "τώρα",
πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.

Κώστας Καρυωτάκης
Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.

Κώστας Καρυωτάκης
Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς,
χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς.

Κώστας Βάρναλης
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.

Διονύσιος Σολωμός
Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!

Οδυσέας Ελύτης
Τιμή σ' εκείνους
όπου στην ζωή των ώρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες.

Κωνσταντίνος Καβάφης
Μακριά, μέσα στ’ απώτατα βάθη του Αμνού, ο πόλεμος συνεχίζεται

Οδυσέας Ελύτης
Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδος του Ανθρώπου
Νυν Νυν το μηδέν
και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας!

Οδυσέας Ελύτης
Να δεις τον Κόσμο σε έναν κόκκο άμμου,
και τον Ουρανό σ' ένα αγριολούλουδο,
να κρατήσεις το Άπειρο στην παλάμη σου
και την Αιωνιότητα σε μια ώρα.

William Blake
Τα τετραθέμελα του κόσμου τούτου:
ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα.

Νίκος Καζαντζάκης
Έχω κάτι να πω διάφανο και ακατάληπτο
Σαν κελαηδητό σε ώρα πολέμου

Οδυσέας Ελύτης
Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση
σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες,
όπου η ζωή χορεύει...

Νίκος Ασλάνογλου
Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος.

Μανόλης Αναγνωστάκης
Η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου

Ανδρέας Εμπειρίκος
Πολλοί στίχοι είναι σαν πόρτες,
πόρτες κλειστές σ' ερημωμένα σπίτια.

Γιάννης Ρίτσος
Κι αν οι κρύες μηχανές δουλεύουν,
μη φοβάσαι φίλε μου.
Όταν οι σχολαστικοί μας δίδασκαν
τους άψυχους νόμους που ορίζουν το μέλλον,
οι ψυχές μας είπαν κρυφά:
Ίσως,
μα υπάρχει και κάτι άλλο!

G K Chesterton
Δε χρειάζεται να θυμηθείς.
Tο ξέρουμε.

Γιάννης Ρίτσος
Μην με κοιτάς, θα σε θυμίσω εγώ που μ' είδες:
Στην άμμο απάνω ανάστροφα σ' είχα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις πυραμίδες.

Νίκος Καββαδίας
Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.

Μανόλης Αναγνωστάκης
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη
……………………………………………..
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Κωνσταντίνος Καβάφης
Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι,
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή

Διονύσης Σαββόπουλος
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
είναι πολύ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν σε σοκολατόπαιδα
μα δε ταιριάζουνε για μένα

Νίκος Παπάζογλου
Οι ρίζες είναι για να βγάζουμε κλαδιά και όχι να επιστρέφουμε σ' αυτές.

Κατερίνα Γώγου
Πάντ' ανοιχτά, πάντ' άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου.

Διονύσιος Σολωμός
Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά-σιγά βουλιάζει.
Και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε από τα μαλάματα στο πρόσωπό της.

Γιώργος Σεφέρης
Μήνιν άειδε θεά Πηληιάδεω Αχιλήος.

Όμηρος (οι πρώτοι στίχοι από την Ιλιάδα)
Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
Φταίει πρώτ' απ' 'όλα το κρασί!

Κώστας Βάρναλης
Όταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι λαουτζίκο
Μη λες πως θάν΄ καλύτερος ο νυν από τον τέως
Πως θάναι το λυκόπουλο καλύτερο απ΄ τον λύκο
Τότε μονάχα να χαρείς: αν θάναι ο τελευταίος

Κώστας Βάρναλης
Χωρίς σκιά, χωρίς ήλιο, χωρίς πεταλούδες, χωρίς μέλισσες.
Χωρίς φρούτα, χωρίς λουλούδια, χωρίς φύλλα, χωρίς μπουμπούκια.
Νοέμβριος.

Μανόλης Αναγνωστάκης
Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί,
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι, διεστραμμένο,
πως τις γυναίκες μ' ένα μίσος ύπουλο μισώ
και ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.

Νίκος Καββαδίας
Μα ο χρόνος ο αληθινός
είν' ο γιός μας ο μεγάλος κι ο μικρός

Διονύσης Σαββόπουλος
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.

Κωνσταντίνος Καβάφης
Καλοκαίρι· λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι.

Η αγάπη είναι ένα από τα πρωταρχικά συναισθήματα, ένα φαινόμενο με απόλυτη αξία. Η αγάπη, σε γενικές γραμμές, περιγράφει την έντονη έλξη κάποιου προς κάποιο άλλο πρόσωπο, τόπο ή αντικείμενο. Μπορεί επίσης να περιλαμβάνει την εκδήλωση ενδιαφέροντος και φροντίδας αλλά και την ύπαρξη ταύτισης με τα πράγματα αυτά. Ο όρος αγάπη περιγράφει έναν έντονο συναισθηματικό δεσμό ή συναισθηματική κατάσταση. Με τη συνηθισμένη του χρήση, ο όρος αναφέρεται στη διαπροσωπική αγάπη, τα συναισθήματα που νιώθει ένα πρόσωπο για κάποιο άλλο πρόσωπο.

Η αγάπη, είναι παρεξηγημένη, αφού θεωρείται ταυτόσημη με τον έρωτα και εκείνος με την σειρά του καταδικασμένος κατά τους Μεσαιωνικούς χρόνους από την εκκλησία.

Η αγάπη, καλοσύνη και ομορφιά μαζί με την δημιουργία και την αφθονία, αποτελούν τα γενεσιουργά στοιχεία της ύπαρξης της ζωής και υποστηρίζουν την Πρόθεση (Intention). Είναι τα στοιχεία του πυρήνα της ψυχής μας που η ύπαρξή τους (σε ατομικό αλλά και ομαδικό επίπεδο) δημιουργεί την ευτυχία και η απουσία τους την δυστυχία στα άτομα ή τις κοινωνίες.

«Η αγάπη αποτελείται από μία ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα» Αριστοτέλης

«Στα όνειρα και την αγάπη τα πάντα είναι δυνατά» Janos Arnay

«Η νύχτα μου έχει γίνει ένα γλυκό ηλιοβασίλεμα εξαιτίας σου» Ibn Abbad

«Στην πραγματική αγάπη θέλεις το καλό του προσώπου. Στην ρομαντική αγάπη θέλεις το πρόσωπο» Margaret Anderson

« Η αγάπη είναι μία προσωρινή τρέλα. Εκρήγνυται όπως το ηφαίστειο και μετά καταλαγιάζει. Και όταν καταλαγιάσει πρέπει να πάρεις μία απόφαση. Πρέπει να σκεφτείς αν οι ρίζες σας έχουν γίνει τόσο δεμένες που είναι ασύλληπτο πως κάποτε ζούσατε χώρια. Γιατί αυτό είναι αγάπη. Η αγάπη δεν είναι παγερή, δεν είναι ο ενθουσιασμός, δεν είναι οι υποσχέσεις για αιώνιο πάθος. Είναι απλά η «αγάπη» που κάθε ένας από εμάς μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι την έχουμε. Η αγάπη από μόνης της είναι αυτό που μένει όταν ο έρωτας έχει περάσει, και αυτό είναι μία τέχνη και ένα τυχαίο γεγονός. Η μητέρα σου και εγώ το είχαμε, είχαμε ρίζες που μεγάλωναν από κάτω μας, και όταν όλα τα φύλλα έπεσαν από τα κλαδιά μας, ανακαλύψαμε ότι ήμασταν ένα δέντρο και όχι δύο.» Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι

«Αγάπη είναι η ομορφιά της ψυχής» Aγιος Αυγουστίνος

«Το φιλί είναι ένα όμορφο κόλπο, που σχεδίασε η φύση, για να σταματούν οι λέξεις όταν τα λόγια είναι περιττά» Ingrid Bergmen

«Κάθε λεπτό από την ώρα ενός ερωτευμένου, αξίζει όσο μία ολόκληρη καθημερινή ζωή» Aphra Behn

«Τα λόγια σου είναι η τροφή μου, η ανάσα σου το κρασί μου. Είσαι τα πάντα για μένα» Sarah Bernhardt
* Αγάπα για να ζήσεις, ζήσε για ν' αγαπάς (Διονύσιος Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι)

* Αγαπάμε αληθινά μόνο όταν αγαπάμε χωρίς λόγο. Ανατόλ Φρανς

* "Αγαπάτε αλλήλους. ~ Ιησούς Χριστός

* Αγάπη είναι αυτό που σου προκαλεί απέραντη και αληθινή ευτυχία σε κάθε στιγμή της ζωής σου...Αυτό πού σε κάνει να πιστεύεις ότι ο κόσμος σου ανήκει!'

* Aγάπη είναι να βλέπεις στα μάτια κάποιου ολόκληρο τον κόσμο. ~ Ανώνυμος

* Αγάπη είναι να είσαι πρόθυμος να θυσιάσεις ακόμα και τον εαυτό σου για αυτόν που αγαπάς. Αγάπη είναι να μπορείς να κατανοείς και να σέβεσαι τον άλλο και τις αποφάσεις του. Αγάπη είναι να βλέπεις κάποιον που είναι λάθος και εσύ να του δείξεις τον σωστό δρόμο.... Αγάπη είναι να αγαπάς κάποιον και να θες το καλό του και μόνο. Όταν δεν μπορείς να τον έχεις κι όμως γνωρίζεις πως ο άλλος είναι καλά κι ευτυχισμένος και να είσαι και εσύ μαζί του γιατί θες το καλό του και δεν βάζεις τον εγωισμό σου πάνω απ' όλα....

* Αγάπη είναι να κάθεσαι σε ένα παγκάκι με τον συνάνθρωπό σου μετά από χρόνια και να κουβεντιάζεις ήρεμα. Η αγάπη απαιτεί μηδενική δύναμη, μηδενική εξουσία, όπου υπάρχει εξουσία δεν υπάρχει αγάπη. Το ένα είναι σκιά του άλλου, άλλωστε. ~ Ανώνυμος

* Αγάπη είναι, πάνω απ’όλα να χαρίζεις τον εαυτό σου. Jean Anouilh

* Αγάπη: πονόδοντος στη καρδιά. Χάινριχ Χάινε

* Αγαπώ έναν άλλον άνθρωπο σημαίνει τον βοηθώ να αγαπήσει τον Θεό. - Σαίρεν Κίρκεγκωρ

* Αν αγαπάς και υποφέρεις, αγάπα περισσότερο. ~ Βίκτωρ Ουγκώ

* Αν μια αγάπη διαρκεί, είναι γιατί κάτι μένει ακόμη μέσα μας ανικανοποίητο. ~ Σαπφώ

* Αυτό που οι περισσότεροι ονομάζουν αγάπη, δεν είναι παρά αυτό που νιώθουν οι ερωτευμένοι. Δεν είναι κάτι που διάλεξαν ή κανόνισαν να τους συμβεί, όμως ήρθε, και φυσικά ήταν καλοδεχούμενο. Όμως όπως ήρθε, είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα, απότομα ή μη, θα εξασθενίσει, θα φθαρεί και θα χαθεί. Η πραγματική αγάπη όμως είναι αυτό που συμβαίνει ανάμεσα σε φίλους. Επειδή η θυσία για τον φίλο δεν γίνεται τυχαία, επειδή δεν είναι αποτέλεσμα ψυχοσωματικών διεργασιών αλλά αποτέλεσμα ελεύθερης θέλησης και αυταπάρνησης, είναι πανίσχυρη και άφθαρτη στο χρόνο. Ό,τι είναι αληθινό κρατάει για πάντα. Και το μόνο αληθινό που υπάρχει σ' αυτόν τον κόσμο και δεν είναι απ' αυτόν τον κόσμο είναι η αγάπη. ~ Ανώνυμος

* Δεν θέλω να ζήσω, θέλω ν’αγαπήσω πρώτα και να ζήσω παρεμπιπτόντως. Zelda Fitzgerald

* Δεν μπορεί οποιοσδήποτε να αποκτήσει τη τέλεια αγάπη, παρά μόνο εκείνος που απέβαλε τον παλιό εαυτό του - Μέγας Βασίλειος

* Είναι ανώφελο να μιλάς γι’ αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της. Πάολο Κοέλο

* Είναι σαν τη φωτιά η αγάπη...Όμορφη όταν την κοιτάς από μακριά, ζεστή όταν την πλησιάζεις.. από τσουχτερή έως θανατηφόρα όταν την αγγίζεις και θέλεις να μπεις μέσα της, για να τη ζήσεις στο έπακρο.. Βανέσσα

* Εκείνο που με συνδέει μ’ έναν τόπο δεν είναι το καλοκαίρι, είναι ο χειμώνας, και με τους ανθρώπους, οι λύπες της αγάπης. Ίων Δραγούμης

* Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη αρετή. Είναι η πιο μεγάλη και από το μαρτύριο. Και να γιατί. Χωρίς το μαρτύριο, η αγάπη σώζει. Χωρίς την αγάπη, το μαρτύριο δεν ωφελεί σε τίποτε. - Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

* Η αγάπη είναι η πρωτομαγιά της καρδιάς. Benjamin Disraeli

* Η αγάπη είναι μια αρρώστια του μυαλού. Δίνει αφή στις παραισθήσεις. Κάνει τα κορμιά να αναριγούν. Κάνει τα όνειρα να αιμορραγούν. Τη μοναξιά να τρίζει τις σκάλες τα μεσάνυχτα και να τρομοκρατεί. ~ Δημήτρης Βάρος

* Η αγάπη είναι μια μαγευτική απάτη την οποία ο άνθρωπος δέχεται με την καλή του θέληση." Αλέξανδρος Πούσκιν

* Η αγάπη είναι ο εξάντας της αλήθειας." Ρουμί

* Η αγάπη είναι ο μόνος τρόπος. Νίκος Εγγονόπουλος

* "-Να αγαπάς ή ν' αγαπιέσαι;/-Να αγαπώ." Νίκος Εγγονόπουλος

* Η αγάπη είναι ο μεγαλύτερος πόνος ΑΛΛΑ και ενθουσιασμός που έχει δεχτεί ποτέ η ανθρωπότητα Ανώνυμος

* Η αγάπη είναι ο σεβασμός στη ζωή." ~ Άλμπερτ Σβάιτσερ

* Η αγάπη είναι το φάρμακο της περηφάνιας μας και της αυταρέσκειάς μας. Ο γιατρός όλων των ατελειών μας. Ρουμί

* Η αγάπη μεταμορφώνει ακόμα και τη θυσία σε χαρά." ~ Βίκτωρ Ουγκώ

* Η αγάπη, όπως και η φωτιά, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συνεχή κίνηση και παύει να ζει μόλις πάψει να ελπίζει ή να φοβάται. Λαροσφουκώ

* Η Αγάπη συγχωρεί, υπομένει, πονά, συμπάσχει, χαίρεται, τρελαίνεται, και όλα αυτά με φλόγα. Όταν κάθε σημάδι αυταρέσκιας μέσα μας πεθάνει, και μείνει μόνο η θέληση να δοθούμε ολοκληρωτικά σε έναν φίλο, τότε η ψυχή εντελώς γυμνή καταφλέγεται από ευτυχία και αγάπη φλογίζοντας όλους όσους είναι γύρω μας. ~ Ανώνυμος

* Η αγάπη φωτίζει με τη λάμψη του παραμυθιού την καθημερινότητα." Σέλλευ

* «Η γνώσις φυσιεί (προκαλεί έπαρση), η δε αγάπη οικοδομεί». - Απόστολος Παύλος.

* Η ελεημοσύνη, η αγάπη και η νηστεία αγιάζει τον άνθρωπο, τον πλουτίζει και σωματικά και ψυχικά - [[Κοσμάς ο Αιτωλός]

* Η ζωή μας δίδαξε ότι η αγάπη δε συνίσταται στο να κοιτάμε ο ένας τον άλλο, αλλά στο να κοιτάμε προς την ίδια κατεύθυνση. - Αντουάν ντε Σαντ-Εξιπερί

* Θες ν’ αγαπηθείς; Τότε μην αφήσεις την καρδιά σου να παρεκκλίνει απ’ το μονοπάτι της. Παρέμεινε αυτός που είσαι τώρα. - Έντγκαρ Άλαν Πόε

* Κανένας δεν αγαπάει πραγματικά εκείνον που φοβάται. ~ Αριστοτέλης

* Λίγο βαστάει ο θυμός όσων αγαπούν πραγματικά. ~ Μένανδρος

* Μόνο μία ευτυχία υπάρχει στη ζωή, ν’αγαπάς και ν’αγαπιέσαι. George Sand

* Μονάχα η αγάπη γιατρεύει, ολοκληρώνει, μας οδηγεί πέρα από τον εαυτό μας. Marsha Sinetar

* Νίκα την οργή με την αγάπη, απάντησε με καλό στο κακό και την τσιγκουνιά νίκα με γενναιοδωρία. Βούδας

* Οι άγγελοι την ονομάζουν επουράνια χαρά, οι διάβολοι: μαρτύριο της κόλασης, οι άνθρωποι τη λένε αγάπη. Χάινριχ Χάινε

* Ο κτησάμενος αγάπην, διεσκόρπισε χρήματα, ο δε λέγων αμφοτέροις συζείν, ευατόν ηπάτησεν». - Ιωάννης της Κλίμακος.
o Όποιος έχει αγάπη, τα χρήματά του τα σκορπίζει στους φτωχούς, αυτός που ισχυρίζεται ότι αγαπά ανθρώπους αλλά δεν αποχωρίζεται τα χρήματα, απατά τον εαυτό του.

* Όποιος αγαπά θέλει να σκλαβώνει, όμως η καλύτερη αγάπη είναι η κρυφή. Το καλύτερο είναι να σ’ αγαπούν όπως αγαπούν τη μοναξιά. Γιάννης Τσαρούχης

* Όποιος αγαπάει χρωστάει... Ευριππίδης

* Όταν αγαπάς κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου. Δεν είναι κακό αυτό. Αγαπάς για να αγαπάς και όχι για να πάρεις ανταπόδοση- αυτό δεν είναι αγάπη. Όταν ελπίζεις κινδυνεύεις να πονέσεις. Και όταν δοκιμάζεις κινδυνεύεις να αποτύχεις. Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στην ζωή σου είναι να μην ρισκάρεις ποτέ!

* Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη, διαφέρει από τον τρόπο των νομικών. - Γέρων Παΐσιος.

* Στα όνειρα και στην αγάπη τίποτα δεν είναι ανέφικτο. Janus Arony

* Στην αγάπη, ο σίγουρος τρόπος για να σε αγαπάει ο άλλος είναι να μην τον αγαπάς. Λα Ροσφουκό

* "Τι είναι η αγάπη; Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνοναι ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ..." Νίκος Καζαντζάκης

* Το μίσος δεν αντιμετωπίζει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί. - Μάρτιν Λούθερ Κινγκ