...............................................................................................................................
...............................................................................................................................
Lets suppose that you were able every night to dream any dream you wanted to dream,
and you would naturally as you began on this adventure of dreams, you would fulfill all your wishes.
You would have every kind of pleasure, you see,
and after several nights you would say, "well that was pretty great."
But now lets have a surprise, lets have a dream which isn’t under control.
Well something is going to happen to me that i don’t know what it’s gonna be.
Then you would get more and more adventurous, and you would make further and further out gambles as to what you would dream, and finally you would dream where you are now.
If you awaken from this illusion,
and you understand that black implies white,
self implies other,
life implies death.
You can feel yourself, not as a stranger in the world,
not as something here on probation, not as something that has arrived here by fluke, but you can begin to feel your own existence as absolutely fundamental.
What you are basically, deep, deep down, far, far in, is simply the fabric and structure of existence itself.
Alan Watts
...............................................................................................................................
...............................................................................................................................
- Στείλε Σχόλιο.....................................................................................................................................
.....................................................................................................................................
Just take me home
.....................................................................................................................................
.....................................................................................................................................
- Στείλε Σχόλιο.....................................................................................................................................
.....................................................................................................................................
Ήταν προφανές.
Τ’ αστέρια θα συνέχιζαν να πέφτουν.
Κι’ εγώ θα συνέχιζα να τα παρατηρώ να σκίζουν τον ουρανό στη μέση.
Κάνενας θόρυβος. Καμία λάμψη.
Μα η σιωπή που είχα συνειδητά επιλέξει για το σκοτάδι μου ήταν εκκωφαντική..
Τόσα πολλά μπορούν να συμβούν όταν ένα αστέρι πέφτει.
Τόσα πολλά μπορούν να συμβούν όταν αλλάξει η θέση του παρατηρητή.
Υπήρξα απ’ τους τυχερούς..
Βίωσα στ' αλήθεια μια τέτοια πτώση.
.....................................................................................................................................
.....................................................................................................................................
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
- Στείλε Σχόλιο.................................................................................................................
.................................................................................................................
Ο άνθρωπος που πετάει πάνω απ' την πόλη.
Τι να σκεφτόταν άραγε ο Σαγκάλ?
Μπορω να μαντεψω.
Μήπως αυτό που μαντεύεις δεν είναι μία απ' τις απεριόριστες πιθανότητες που συνυπάρχουν ταυτόχρονα?
Δεν θα μιλήσω για μεταφυσική τώρα.
Θυμάμαι ιστορίες σήμερα. Όπως εκείνη την παλιά που μου έλεγαν.
Για ένα δέντρο που μετράει μαζί μου τη ζωή στον ίδιο χρόνο.
- We are connected somehow -
Άραγε τα δέντρα πετάνε σαν τους ανθρώπους?
.................................................................................................................
.................................................................................................................
- Στείλε Σχόλιο........................................................................................................................
........................................................................................................................
Να προσέχεις γιατί καμιά φορά σε θανατώνουν ερήμην σου.
Τις περισσότερες φορές σε θανατώνουν ερήμην σου.
Ύστερα μεγαλώνουν οι σκιές.
Θα πεθάνουμε.
Δε θα μας ενοχλήσουν πια.
Εσύ να προσέχεις.
Θα σε φυλάει η μάγισσα μου.
Η δική μου μάγισσα.
Της πρόσταξα να σε φυλάει, να σου λέει παραμύθια, να σ’ αγαπά.
Εμένα δεν πρόφτασε να μ’ αγαπήσει.
Όμως θα σου χαρίσει ό,τι χάρισε και σε μένα,
η δική μου μάγισσα.
Θα σου χαρίσει ό,τι χάρισε και σε μένα.
Την κόκκινη μπογιά που δε βγαίνει.
........................................................................................................................
........................................................................................................................
- Στείλε Σχόλιο...............................................................................................................
...............................................................................................................
Περπατούσα σ’ ένα δρόμο γεμάτο από κίτρινα φύλλα θυμάμαι...
Ήταν φθινόπωρο μάλλον...και πρέπει να φυσούσε πολύ...αλλά και για ποιο πράγμα μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος σ’ αυτόν τον κόσμο?
Είχα χαθεί μα δεν το γνώριζα...και το μόνο που κοιτούσα ήταν ο δρόμος...
Γιατί το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος που έχει χαθεί και δεν τον νοιάζει...είναι να κοιτάζει το δρόμο...
Παρατηρούσα τις ευθείες του..τις στροφές του..τις λακούβες του..τα σταυροδρόμια του..τ’ αδιέξοδα του..κι’ όλα εκείνα τα χλωμά φώτα που ανάβουν σαν φάροι κάθε που νυχτώνει, μήπως και βρουν οι χαμένοι ταξιδιώτες τον προορισμό.
Έβρεχε θυμάμαι...όπως σ‘ όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής μου. Και ήμουν τόσο απορροφημένη σ’ αυτήν τη μαγική εικόνα που δεν έβλεπα πια καθαρά. Ούτε τα γυαλιστερά αυτοκίνητα που περνούσαν με ορμή από δίπλα μου κάνοντας εκκωφαντικό θόρυβο και προτίθονταν να με πάρουν μαζί τους για να φτάσω πιο γρήγορα όπου κι’ αν ήθελα να πάω. Όύτε εκείνα τα αριστοτεχνικά καλοκατασκευασμένα κτίρια με τα έντονα χρώματα και τους μασκαρεμένους κήπους, που θα μπορούσαν προσωρινά, να μου προσφέρουν ένα δήθεν ασφαλές και σίγουρο καταφύγιο ή έστω λίγη προσποιητή ζεστασιά. Ούτε τους περαστικούς που τυχαία καμιά φορά πέφταμε με φόρα ο ένας πάνω στον άλλο ακολουθώντας στα τυφλά τις αντίθετες πορείες μας μέχρι το τέλος. Άλλοι απ’ αυτούς με κοιτούσαν με έκπληξη..άλλοι αφ υψηλού..και άλλοι έμεναν απλά απαθείς..όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους που συναντάς μ’ αυτόν τον τρόπο στο δρόμο σου.
Κι’ ίσως βαθιά μέσα μου να προτιμούσα κάποιος να μου σφίξει το χέρι, να μου πει απλά συγνώμη έκανα λάθος, ή να με βρίσει με τον πιο χυδαίο τρόπο, γιατί τόλμησα να τον αγγίξω καταλάθος λίγο πιο πέρα απ’ τον ώμο...στο μέρος της καρδιάς... απ’ το να δω το κενό στα μάτια του...Γιατί ίσως εγώ να ήξερα πιο καλά απ’ τον καθένα τι μπορεί να σημαίνει αυτό το κενό...κι’ ίσως γι’ αυτό να μπορούσα τόσο εύκολα να τ’ αναγνωρίσω....
Και γιατί είχα από καιρό αποφασίσει, ίσως και πρν ακόμα γεννηθώ, πως αν θα ‘παιρνα μαζί μου κάτι ως το τέλος του ταξιδιού...αυτό θα ήταν τα ύψη...και τα βάθη...τα δικά μου...και των άλλων...
Πως να προχωρήσεις στο ενδιάμεσο μετά από σύννεφα και πνιγμούς?? Σε κάνει σκιά του εαυτού σου...
Γι’ αυτό λοιπόν λίγο πριν τελειώσει ο χρόνος που μας χαρίστηκε..θα σου πω πως εγώ και συ..είμαστε απλά αναμνήσεις...
Είμαστε απλά αναμνήσεις...από ένα βροχερό φθινόπωρο που βρέθηκε απρόσμενα μέσα στην άνοιξη...
Κι’ αν κάποτε σταματήσω για λίγο και γυρίσω να κοιτάξω πίσω...θέλω αυτή η εικόνα να γεμίζει το κενό...
Κι’ ίσως τότε να χαμογελάσω...έχοντας βαθιά επίγνωση ότι τα πράγματα γίνονται για να γίνουν...και ανάβοντας ένα τσιγάρο να συνεχίσω το δρόμο μου.
...............................................................................................................
...............................................................................................................
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο.............................................................................................................................
.............................................................................................................................
- Στείλε Σχόλιο........................................................................................................................
........................................................................................................................
- Στείλε Σχόλιο............................................................................................................................
............................................................................................................................
There's a war going on
between my head and my heart
I wonder how they grew
So far apart...
............................................................................................................................
............................................................................................................................
- Στείλε Σχόλιο........................................................................................................................
........................................................................................................................
Μέσα μου εξαντλημένος ο ουρανός...
........................................................................................................................
........................................................................................................................
- Στείλε Σχόλιο...................................................................................................................
...................................................................................................................
Στη λίμνη των μεγάλων στεναγμών
εσύ χάζευες μονάχα το καθρέφτισμα...
δεν άκουγες τον ήχο της ανάσας.
Ένα ανείπωτο "Αχ" πνιγόταν κάτω από φύκια ανύπαρκτα,
μέσα σε δόντια παράξενων ψαριών που κολυμπούσαν ανάποδα
σχεδόν νεκρά...σχεδόν...
Και στο βάθος...στο πέρα βάθος...ένα πελώριο τίποτα...
ίσως ακόμη λίγο περισσότερο από τίποτα,
έψαχνε επιμελώς τα πάντα...
Κουβαλούσε στους ώμους του μια ροκ μπάντα!!
Η ανάσα θα σου 'λεγε...αν δεν σ' ακολουθούσε εκείνη η κατάρα!!
"Μια εικόνα να σου κλείνει τ' αυτιά και τα μάτια..."
Μια μπαλάντα δεν γράφτηκε.
Τα ακόρντα ξεχάστηκαν στου "εκ παραδρομής" την ταμπέλα
κι' ένας άδοξος ποιητής προτίμησε το αλάτι της θάλασσας...
Και κάπου αλλού, όχι πολύ μακριά,
ένα σπίτι έσβηνε μαζί με μια λάμπα,
ένα σώμα μοιράζονταν σε δυο διπλά κρεβάτια.
Κι' ίσως για μια στιγμή...για μια στιγμή μονάχα...
όλα αυτά ν' αποτέλεσαν μία σύντομη, σαχλή, θλιβερή ιστορία...
...................................................................................................................
...................................................................................................................
- Στείλε Σχόλιο..........................................................................................................................
..........................................................................................................................
- Στείλε Σχόλιο..................................................................................................................................
..................................................................................................................................
- Στείλε Σχόλιο......................................................................................................................................
Trying to let it all go
But how can I when you still don't know?
......................................................................................................................................
- Στείλε ΣχόλιοI dare not rest my hands on my chest
to speak of such things as the sound of your wings