Είδα μέσα στη βουλή, να μιλούν για ανάγκη
βουλευτές που πρόσφεραν, στο λαό μου δάκρυ
Είδα ένα πρωθυπουργό, να μιλάει με τέχνη
πως το όχι είναι ντροπή, δε το λες σε αφέντη

Αχ βρε Έλληνα 
χρόνια ξέρω πως τους άντεξες
μα ήρθε η στιγμή 
να φωνάξεις φτάνει έμαθες
Αχ βρε Έλληνα 
πες μου ότι εσύ δεν πίστεψες
πες μου ότι μπορείς 
να τους πεις σας μάθαμε

Είδα μέσα στη βουλή, κάτι ανθρωπάκια
να ζητωκραυγάζουνε, με του λάου τα πάθη
Είδα Θεέ και ένα νταή, με των ματιών την άκρη
να φωνάζει ένα ναι κι ας κυλάει το δάκρυ

Δεν τη χαρίζω την καρδιά μου πουθενά
με αλυσίδες θα τη δέσω κι ας πονά
Για μια ζωή σαν τη σκιά να ζει στο κρύο
και ας πεθαίνει κάθε μέρα κι από λίγο

Δεν τη χαρίζω δεν τη χαρίζω
Δεν τη χαρίζω την καρδιά μου πουθενά

Δεν τη χαρίζω την καρδιά
και ειδικά σε σένα
Άσ’ την εδώ καλύτερα
το φταίξιμο σε μένα

Δεν τη χαρίζω την καρδιά μου πουθενά
και ας πεθαίνει σαν αϊτός στην ερημιά
Θα την κλειδώσω στης ψυχής μου το κελί
ισόβια θα την έχω φυλακή

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΥΝΘΕΤΗ ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Δίπλα μου πέρασες με εκείνον να γελάει
βαθιά μεσάνυχτα η ώρα δεν κυλάει
Στης μοναξιάς τα δύσκολα ξενύχτια
η παρουσία του στη θλίψη απλώνει δίχτυα

Αυτόν

που αυτή την ώρα αγκαλιάζεις και γελάει

πες του πως αύριο μαζί μου μαζί μου

θα πονάει

Αυτόν

που αυτή την ώρα με τα χείλη σου μεθάει

πες του πως αύριο πικρά θα μετανιώνει

που σ'αγαπάει

Μέσα στα μάτια του το όνειρο κοιτάζω
ίδιο του χάρισες με μένα σε θαυμάζω
Αύριο όμως την αυγή σαν ξημερώσει
η απουσία σου καρφί θα τον σκοτώσει

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Γεννήθηκα μια Κυριακή 
μα όλη Θεέ μου η ζωή σαν Σάββατο 
Μία κατάρα ή ευχή 
ποιος ξέρει τάχα να μου πει αχ Μάνα μου 
Μες την πουτάνα τη ζωή 
λάθος η κάθε διαδρομή την πάτησα 
Το κάθε όνειρο καημός 
γινόταν δάκρυ στεναγμός και μάτωνα 

Έτσι με πρόσταζε η καρδιά 
και εγώ τυφλός στα πάθη της την άκουγα 
Άρπαζα κάθε της ευχή 
χάραζα άλλη διαδρομή και έφευγα
Τώρα ο δρόμος μου μουντός 
συννεφιασμένος ουρανός με κέρδισε 
Και εγώ μονάχος μου εδώ 
μες στα συντρίμμια του μυαλού συγχωρά με 

Τι να σου τάξω βρε ζωή τι να σου τάξω 
το κάθε λάθος που χω κάνει να διαγράψω
Το κάθε χρέος μου σε σένα να πληρώσω 
θάνατο δώσε μου αν θες να ξεχρεώσω 
θάνατο δώσε μου αν θες να ξεχρεώσω

Κόντρα στα θέλω της ζωής 
στις καταιγίδες της ψυχής με όνειρα 
Σταυραετός μιας εποχής 
μέσα στα στέκια του ουρανού καμάρωνα 
Το κάθε λάθος μου πληγή 
και εγώ μ ένα φτερό ευχή το έντυνα 
Όνειρα δάκρυα στεναγμοί 
κάθε σημάδι στην ψυχή το γιάτρευα

Μες της ζωής τον πανικό 
ένας τρελός ήμουν και εγώ προσπέρναγα 
Στιγμές αγάπες διαδρομές 
κάθε ελπίδα μου στο χθες την έφτυνα
Τώρα ο δρόμος μου μουντός 
συννεφιασμένος ουρανός με κέρδισε 
Και εγώ μονάχος μου εδώ 
μες στα συντρίμμια του μυαλού συγχωρά με

Ερμηνεία Αλέξανδρος Δρακός 
Συνθέτης Χρήστος Γιαννόπουλος

Βόσπορος τα μάτια σου, λιμάνι η αγκαλιά σου 
Βόσπορος τα μάτια σου, λιμάνι η αγκαλιά σου 

Αχ να μουν βάρκα στο γιαλό, που κρύβει τα όνειρα σου 
να με ζητάς κοντά σου, να με κρατάς κοντά σου 
Πατρίδα όμως ξενιτιά, είναι ο έρωτας μου 
και εσύ μιαν άγονη γραμμή, στα θέλω της καρδιάς μου 

Βόσπορος τα μάτια σου, λιμάνι η αγκαλιά σου 
Βόσπορος τα μάτια σου, λιμάνι η αγκαλιά σου 

Αχ να μουν κύμα στην ακτή, να λες τα βάσανα σου 
να με ζητάς κοντά σου, να με κρατάς κοντά σου 
Ξωκλήσι όμως στη στεριά, είναι τα όνειρα μου 
και εσύ κερί που ξεψυχάς, μέσα στη μοναξιά μου

Αχ να μουν φάρος στην ψυχή, πυξίδα στην καρδιά σου 
να με ζητάς κοντά σου, να με κρατάς κοντά σου

Βόσπορος τα μάτια σου, λιμάνι η αγκαλιά σου...

Σύνθεση Βασιλεία Μπούρα
Ερμηνεία Μάκης Καραδελόγλου_ΟΚΤΑΒΑ

Πάλι χτυπάς, κρυφά την πόρτα
ανεμογκάστρι η αγάπη σου ξεκόλλα 
Σε ποιο θεό, μου τάζεις ρότα
εσύ που ντύνεις τα όνειρα με μια καπότα
Τι προσδοκάς, τι περιμένεις
πανάθεμά την προστυχιά σου με πεθαίνεις

Ξεκόλλα άσε με σου λέω
κι ας μου φωνάζει η καρδιά μου καταρρέω
You're the Devil in disguise
Fuck the moments and the magic spells 
Goodbye !!! 

Πάλι ζητάς, όπως και πρώτα
ένα μαλάκα στη δικιά σου γκαρνταρόμπα
Σε ποιο θεό, τάμα προσφέρεις
εσύ που κάθε βράδυ μια αρπαχτή γυρεύεις
Τι προσδοκάς, τι περιμένεις
πανάθεμά την προστυχιά σου με τρελαίνεις

Ξεκόλλα άσε με σου λέω
κι ας μου φωνάζει η καρδιά μου καταρρέω
You're the Devil in disguise
Fuck the moments and the magic spells 
Goodbye !!! Goodbye !!!

Φεγγάρι απόψε να φάνεις δεν το αντέχω να κρυφτείς 
μη με προδώσεις 
Στα στήθη μου χτυπάει καρδιά σταυραετού που ξεψυχά 
μη τη σκοτώσεις
Πουτάνα θλίψη εμπλοκή πάτα σαν γόπα τη σιωπή 
για να ρεφάρεις 
Και συ Βαρδάρη μην αργείς στείλε το χάδι της πνοής 
τα σύννεφα να πάρεις

Νύχτα απόψε μη σταθείς κάνε τον κύκλο σου νωρίς 
κάνε τον κύκλο σου νωρίς μη με πληγώσεις
Και συ ουρανέ μου να βιαστείς στείλε το δάκρυ της αυγής
στείλε το δάκρυ της αυγής να με γλιτώσεις

Φεγγάρι απόψε να φάνεις δεν το αντέχω να κρυφτείς 
μη με προδώσεις
Η μοναξιά θα με τρελάνει μες το νυχτέρι της ψυχής
που τριγυρνάς
Πουτάνα θλίψη εμπλοκή πάτα σαν γόπα τη σιωπή 
για να ρεφάρεις
Έγινε η θλίψη μου ένα δίκοπο μαχαίρι και η ανάγκη μου
χαμένος θησαυρός

Μικρός καθρέφτης η ψυχή που όλο γυρίζει 
με μια εικόνα τυλιγμένη στη σιωπή, για δες ραγίζει 
Όνειρα σε αδιέξοδα, δρόμοι που θυμίζουν επανάσταση
και εσύ εκεί στην ίδια διαδρομή μια πεταλούδα

Σου το λέγε η μανά σου χαράματα, θυμάσαι ?
είναι η ζωή μικρή και πρόστυχη, να μου προσέχεις
Να τιθασεύεις τη στιγμή με ένα αρκεί, αν, αν δεν αντέχεις
ποτέ ψυχούλα μου ποτέ, ποτέ να μην ενδώσεις
Σου το λέγε η μανά σου χαράματα, θυμάσαι ?
Οι άγγελοι δε ζουν στη γη, το αύριο σ αυτούς μη το χρεώσεις

Φεγγάρια οι αγάπες αν ρωτάς, σε κόκκινο ντεκόρ να μας θυμίζουν
Όνειρα αυταπάτες, τι ζητάς, το αύριο στο χθες για πάντα φυλακίζουν
Φεγγάρια οι αγάπες μη ξεχνάς, σε κόκκινο ντεκόρ να μας θυμίζουν
Όνειρα αυταπάτες αν κρατάς, στο αύριο το χθες για μας θα φυλακίζουν

Κλείσε τα μάτια κι ονειρέψου, μια πεταλούδα
κι όσα δεν άντεξαν θα ρθουν ξανά, ξανά σε σένα
Το δάκρυ της στιγμής μια ζωγραφιά στα σύννεφα
δίωξε τον πόνο πέτα μακριά, πέτα για σένα μόνο για σένα

Ένα βράδυ μόνο σου ζήτω, να μας βρει μαζί το πρωινό
Άσε με να συνηθίσω στην ιδέα πως θα φύγεις
πως ξανά ποτέ δε θα σε δω
Άσε με να σ’ αγκαλιάσω μια φορά πριν να σε χάσω
τελευταία χάρη μόνο αυτό

Έχει τόση ψυχρά το πρωί, που δεν θα αντέξει η ψυχή
Την ανάσα τη σκοτώνει η πληγή όταν παγώνει
κι η καρδιά πεθαίνει στη στιγμή
Μα αναπνέει στην ιδέα πως τελειώσαμε ωραία
όπως κάθε όμορφο στη γη

Κάτι τελευταίο σου ζήτω, να μας βρει μαζί το πρωινό
Μη σκοτώνεις την αγάπη, με θυμό ούτε με δάκρυ
μη την πνιγείς με ένα σου φιλί
Μείνε δω να σ’ αγκαλιάσω, για ένα βράδυ πριν σε χάσω
χάρισε μου μια ανατολή

Είναι τόσο ωραία η ζωή, όταν έχει νόημα η αυγή
Που αν φοβάμαι αν δακρύζω, με μια εικόνα ζωγραφίζω
ένα ουράνιο τόξο στην ψυχή
Να αναπνέει στην ιδέα πως περάσαμε ωραία
κι ας μην κράτησε για μια ζωή

Ντρέπομαι που σε παρακαλώ, να μας βρει μαζί το πρωινό
στο αντίο σου όμως θέλω με τον ήλιο να σε βλέπω
κάτι για να με κρατά ζεστό…

Έκλεισε κι αυτός ο κύκλος και έκλεισε νωρίς
μια γυναίκα ήσουν σκάρτη, γόρδιος δεσμός
Όνειρα και αναμνήσεις, ψεύτικες στιγμές
και για επίλογο ο τίτλος... "Υπάρχουνε κι αυτές"

Να μη σε δω, ποτέ ξανά, ποτέ να μη σε δω
η αγάπη σου ήταν θέατρο, σενάριο φτηνό
Μια θεατρίνα ήσουνα, ατάλαντη μικρή
χωρίς να ‘χει συναίσθημα, καμία σου σκηνή

Τελευταία πράξη του έργου, είναι ο χωρισμός
σε ένα δράμα που η αγάπη, ήταν ο ένοχος
Μάτια που κι όταν δακρύζουν, δεν ρωτάνε πως
αναμένουν την αυλαία και ένα προσεχώς

Να σε διαγράψω απ’ τη ζωή μου εγώ το διάλεξα
κι όσο κι αν πόνεσα στιγμή δεν το μετάνιωσα
Έδωσα μάχη με το χρόνο και την κέρδισα
σε μια απόφαση καρδιάς που δεν θα άλλαζα

Την προτιμώ τη μοναξιά από την τρελά σου
δεν τις αντέχω τις στιγμές απ’ τα νυχτέρια σου
Με έχουν κουράσει τα συχνά παραστρατήματα
να υποκλίνομαι να είμαι ένα απ’ τα θύματα

Να σε διαγράψω απ’ τη ζωή μου εγώ το διάλεξα
να πω αντίο σε ένα λάθος που δεν άντεξα
Τώρα Κυρία μου για μένα τα επόμενα
και συ μια ατυχή στιγμή στα προηγούμενα

Όταν με πιάνει το παράπονο δακρύζω
παραμιλώ σαν τον τρελό συνέχεια βρίζω
Μ’ αποτελείωσες τη λογική μου χάνω
ζω με την τρέλα μου κι ακόμη παραπάνω

Μ’ αποτελείωσες τι άλλο πια να κάνω
παραμιλάω και τον έλεγχο μου χάνω
Τρελό με λένε όλοι οι φίλοι και γελάνε
μα αν ψιθυρίσω από αγάπη σταματάνε

Είμαι επικίνδυνος στα όρια έχω φτάσει
η απουσία σου θολώνει το μυαλό
Όλα μου φταίνε και η λογική μου μπάζει
απ’ της καρδιάς μου τον τρελό εγωισμό

Σου χάρισα μία ζωή, τα μέσα μου δικά σου
όλα για σένα υποταγή, να ‘χεις το στήριγμα σου
Να ολοκληρώνω τις στιγμές, να ζεις τα ψέματα σου
γι’ αυτά που μου ορκιζόσουνα, πως ήταν όνειρα σου

Άλλη μια και εσύ από τις πολλές
ψεύτικες κι αμαρτωλές γυναίκες
Που πουλάν αγάπη γιατί είναι φτηνές
στην ψυχή και στην καρδιά τους σκάρτες

Την τελευταία μας βραδιά κι αυτή τη θες δικιά σου
να συμπληρώσεις τα κενά, με νέα ψέματα σου
Τονίζοντας μου το εγώ, εσύ του εγωισμού σου
που σε απαλλάσσει απ’ τις ντροπές κι από τις ενοχές σου

Υπάρχουν κάτι νύχτες, που δύσκολα περνάνε
με δάκρυα και θύμησες στο χθες, να μας κρατάνε
Οι ώρες βουβές τα λόγια φτηνά, μα η σκέψη μία
για μια αγάπη σταθμό, για μια αγάπη ιστορία

“Πως το τολμά και με αφήνει φίλε μόνο
πώς να σωθώ μετά το αντίο πως θα γλιτώσω ”

Την καρδιά μου μισή
να την πάτε απόψε σ’ εκείνη
που δίχως τύψεις μία πληγή
στα στήθη μου ανοίγει
Την καρδιά μου που αιμορραγεί
και γι’ αυτήν μου μιλάει
να την κρατήσει αγκαλιά
για να δει πως πονάει

Υπάρχουν κάτι ώρες, που δύσκολα κυλάνε
μένουνε στο χθες και εκεί, με θλίψη μας κοιτάνε
Οι νύχτες υγρές οι λέξεις μισές, μα η σκέψη μία
για μια αγάπη φωτιά, για μια αγάπη θυσία

“Πως το μπορεί και μου χαρίζει τόσο πόνο
αιμορραγώ ρε φίλε πες μου πως θα γλιτώσω ”

Και σε θυμάμαι
Nα ψιθυρίζεις σ’ αγαπώ, πόσο λυπάμαι
Nα τάζεις ήλιο κι ουρανό, πόσο φοβάμαι
Tώρα που μόνος μου εδώ, όλα μιλάνε
Για μια αγάπη φυλακή, που δεν ξεχνάνε
Και σε θυμάμαι…

Και σε θυμάμαι
Μ’ ένα δάκρυ να μου λες, να μη φοβάμαι
Τι κι αν χωρίζουμε εμείς, να μη λυπάμαι
Δεν είν’ το τέλος της ζωής, απλά περνάμε
Σε άλλη διάσταση καρδιάς και εκεί κρατάμε
Αγάπες έρωτες φωτιά, που μας κερνάνε
Ακόμη έναν χωρισμό, για να ζητάμε
Το πρώτο χάδι μιας αυγής, που δεν ξεχνάμε
Και σε θυμάμαι…

Και σε θυμάμαι
Να μ’ αγκαλιάζεις στη βροχή, πόσο λυπάμαι
Να κλείνεις κάθε μου πληγή, πόσο φοβάμαι
Τώρα που μέσα στην καρδιά, όλα ξεσπάνε
Μ’ ένα δάκρυ μια ευχή, να σε ζητάνε
Και σε θυμάμαι…