Που λες... επειδή 'ανεβάζω' συχνά πυκνά την ημέρα τις ειδήσεις του TeAr διαβάζω διάφορα, άλλα τραγικά, άλλα παράξενα, άλλα κωμικά.

Ότι κι αν διαβάσεις σου προκαλεί κι ένα συναίσθημα, οι ειδήσεις αντικατοπτρίζουν την κοινωνία, που μπορεί να έχει μικρές διαφορές από τόπο σε τόπο αλλά τελικά οι ειδήσεις είναι ένα σκίτσο της κοινωνίας μας.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι εκάστοτε ' έρευνες ' που διεξάγονται ανά τον κόσμο.

Εκεί πραγματικά βλέπεις πόσο κενός, ή πόσο σπουδαίος είναι ο ανθρώπινος νους.

Κάποιες από αυτές είναι διδακτικές, άλλες πάλι αποδεικνύουν το αυτονόητο, κι άλλες όπως αυτή που διάβασα με έβαλε στην σκέψη μήπως τελικά η ελπίδα έχει πεθάνει και μόνο τον μύθο της έχουμε σαν καραμέλα?

Φιλία, πόσοι από εμάς δεν βρεθήκαμε να είμαστε φίλοι κάποιου, και αντίστοιχα να έχουμε φίλους κάποιους.

Όλοι, ακόμη και οι πιο αντικοινωνικοί άνθρωποι ένιωσαν την παρουσία της φιλίας στη ζωή τους. Πόσοι από εμάς έχουν φιλίες από αυτές που λες 'κρατάνε χρόνια' και πόσοι έχουν 'φίλους' που ουσιαστικά είναι γνωστοί ή και ούτε καν γνωστοί?

Για το τελευταίο φαντάζομαι ότι κάποιοι αναρωτιέστε, αλλά να σας λύσω την απορία.

Πόσους 'φίλους' έχετε στο facebook ή στο twitter ή στο myspace ή δεν ξέρω που αλλού περνοδιαβένετε στο internet.

Προσωπικά .. χιλιάδες, αλλά αυτό δεν με κάνει να νιώθω ότι έχω φίλους, συνοδοιπόρους έχω και μάλιστα όπως λέει η έρευνα που ήδη αναφέρθηκα 'φίλοι κοινών ενδιαφερόντων.

Αυτό από μόνο του και σ΄αυτό το επίπεδο δεν είναι κακό.

Λυπηρό όμως είναι αυτός ο 'κανόνας' να εφαρμόζεται στην πραγματική ζωή.

Παράδειγμα έχω έναν φίλο γιατί του αρέσει να βγαίνει κάθε μέρα, αυτή την εποχή όπως μ΄αρέσει κι εμένα. Αν αλλάξει αυτό, βάζουμε το καπελάκι μας στραβά και πάμε για άλλον 'φίλο'.!

Τέτοιο σύστημα έχουν οι επαγγελματικές σχέσεις, ή αυτό που λέμε άσπονδες σχέσεις.

Πόσο δυστυχής μπορεί να είναι κάποιος που συνδέει τον χρόνο του και την ζωή του γενικά με άτομα μόνο και μόνο το κριτήριο 'ενδιαφέρον'.

Δεν υπάρχει αμφισβήτηση ότι κι αυτού του είδους το κριτήριο συμβάλει στην επιλογή μιας κοινής πορείας δυο ανθρώπων, αλλά όταν μιλάμε για  Φ Ι Λ Ι Α είναι κάτι άλλο.Και μη μου πείτε οτι ο καθένας έχει άλλη αντίληψη αρα και άλλη αντιμετώπιση! Αυτό είναι μια καλή δικαιολογία, αλλα δεν πιάνει σε μένα...

Η φιλία είναι αυτή που θέλουμε να μας δείχνουν, άρα ξέρουμε καλά τι είναι και η απόδοση είναι ΑΚΡΙΒΩΣ η ίδια με την απαίτηση μας!

Την φιλία την υμνούν όλοι, την ψάχνουν όλοι αλλά την δίνουν όλοι? την τιμούν όλοι? την νιώθουν όλοι?

Νομίζω θα βάλω την λέξη στην ίδια ομάδα με την "δημοκρατία", "αγάπη", "δικαιοσύνη". Είναι λέξεις που την έννοια τους την αντιλαμβάνονται σε προσωπικό ενικό οι περισσότεροι από εμάς, έτσι γίνονται η "δημοκρατία είναι ο γνώμονας που πρέπει να με αντιμετωπίζουν" την "αγάπη που θα μου δώσουν" την "δικαιοσύνη που πρέπει να μου

αποδίδουν"... άραγε πόσοι όταν μιλάνε για φιλία εννοούν "την φιλία που δίνω" κι όχι την "Φιλία που μου ανήκει" ή την "Φιλία που περιμένω να μου δώσεις"

Πως μπορεί να τραβάει Χ κάποιος σε έναν άνθρωπο μόνο και μόνο γιατί 'δεν του κάνει πλέον' σύμφωνα με τις αρέσκειες του? ΠΟΣΟ εγωιστικό είναι αυτό!!!! Η ΑΠΟΛΥΤΑ εγωιστική ενέργεια!

Το σίγουρο είναι ότι δεν με ξαφνιάζουν τέτοια άτομα,άλλωστε η διαπίστωση μου εδώ και χρόοοοοοοονια αφού είμαι και μια γυναίκα κάποιας ηλικίας, είναι ότι ΟΛΟΙ είναι ικανοί για ΌΛΑ και το θέμα είναι ο χρόνος που θα λειτουργήσουν έτσι.

Όμως αφού συνηθίζω να τα λέω όλα και μάλιστα με τρόπο που σε κάποιους (οι έχοντες την μύγα να την δώσουν πίσω στη μαμά της) να γίνομε ενοχλητική.

Ποσώς μ΄ενδιαφέρει!

Δεν με ενδιαφέρει να έχω άτομα στην ζωή μου που απλά τραγανίζουν τον χρόνο μου ακόμη κι αν αυτός είναι χαμένος κατά την άποψη τους.

Δεν με ενδιαφέρει να υπάρχουν άνθρωποι που με 'βάζουν' σε ζυγαριά που από την άλλη μεριά έχει τις μικρότητες και τους εγωϊσμούς τους.

Να φύγετε να πάτε αλλού!!

Μπάαααααααααααααα......... Συγχύστηκα!!..

Θα ξεκινήσω με γκρίνια και ότι εν αρχή ήτο το χάος....και μετά ήρθε ο προαστιακός για να το εκμηδενίσει!

Είχα γράψει και παλιότερα (σε μια φιλοσοφική ανάλυση) για τον προαστιακό  ότι ήταν το μόνο μέσο μαζικής μεταφοράς (ΜΜΜ) που έκανε τόσο ντόρο για να δώσει ΤΙΠΟΤΑ.

Απίστευτη ταλαιπωρία φουκαράδων που στοιβάζονται ως τα ζώα σ αυτόν για να κάνει τις αναγκαίες του δουλειές η απάντηση στα εκατομμύρια ευρώ που χαλάστηκαν για να γίνει το "έργο"

Οι εργαζόμενοι στους σταθμούς - προφανώς σεκιουριταδες που έχει προσλάβει η εταιρεία - με μηδενικές συμπεριφορές (από το σταθμό Λαρίσης που θεωρείται κεντρικός μια "κυρία" του πόστου μας φώναζε ως πρόβατα να μην είμαστε στην άκρη- που καμία αντίρρηση ότι είχε δίκιο σ΄αυτο που έλεγε - αλλά το ύφος της ήταν για λαχαναγορά και να απευθύνεται στα μπρόκολα κι όχι σε ανθρώπους) και προαστιακούς που είναι "ζωγραφισμένοι" με graffiti κι όχι λόγω καλαισθησίας.
Κοινώς παρατημένα βαγόνια έξω άθλια στην όψη και μέσα οριακά διατηρημένα.
Ελάχιστα έτσι κι αλλιώς σε αριθμό που όταν είναι "νεκρή" ώρα κίνησης θυμίζει καλές προοπτικές, αλλά αν είναι ώρες "κανονικής" κίνησης θυμίζει τις εποχές που οι επιβάτες κρέμονταν από τα παράθυρα..
Η έλλειψη δε χώρου αποσκευών κάνει την παραμονή στο χώρο ασφυκτική.

οκ.. τέλος γκρίνιας! Πάμε στα υπόλοιπα (όχι δυσάρεστα)

Πήγαμε λοιπόν στο σταθμό, Προαστιακό υποσχέθηκα στη Χαρά.. τραίνο κανονικό ήρθε!
Που είναι ο προαστιακός οεο?
Τελικά ούτε με τραίνο δεν είχε μπει αυτό το επαρχιωτάκι η Χαρά!! Αυτά παθαίνουν όσοι έχουν αυτοκίνητο!

Προορισμός Κόρινθος. Κάτσαμε προσπαθώντας να δούμε από που έχει την καλύτερη θέα... εντάξει βρήκαμε γωνιά αφού αλλάξαμε μια δυο φορές θέση.

Ο οδηγός (?) ανήγγειλε "επόμενος σταθμός ΛΙΟΣΑ" και μεις βρήκαμε λόγο να χαμογελάσουμε. Ένας ένας ο σταθμός περνούσαν μπροστά από τα μάτια μας. Περάσαμε κι από το Μενίδι.. (α! ρε Σόφη, εγώ σε πήρα τηλέφωνο.. ας πρόσεχες... εχμ... τώρα που το σκέφτομαι, μήπως επειδή πρόσεχες δεν σήκωσες το τηλέφωνο???) και η άφιξη στην Κόρινθο ήταν γρήγορη με την πλάκα μας (τελικά το Μενίδι έχει θάλασσα? η μήπως λίμνη? λιμνοθάλασσα ίσως??) με τις φωτογραφίες μας... (πολύ βρώμα το τζάμι.. χάλια βγήκε το βιντεάκι της διαδρομής!)
Στον σταθμό της Κορίνθου μάθαμε ότι την Κυριακή δεν έχει συγκοινωνία για το κέντρο της πόλης (με πια λογική θα σας γελάσω..) και έτσι αποφασίσαμε το αναπόφευκτο να πάρουμε ταξί...
Μια γελαστή κοπέλα στο τιμόνι μας κοίταζε και μας είπε μπείτε λες και μας ήξερε (όμορφο πράγμα να χαμογελάει κάποιος) της ζητήσαμε να μας πάει σε μια ταβέρνα (που ήταν άλλου από εκει που ήμασταν άλλα δεν έχει σημασία...) και εκείνη μας πήγε στην παραλία (καλάμια νομίζω την είπε).

Μόνο για αυτό... άξιζε όλα τα λεφτά!!!!

Μια παραλία που τις καλοκαιρινές εποχές φαντάζομαι θα είναι αρκετά δημοφιλής αν κρίνω από τις ξαπλώστρες που τώρα ήταν μαζεμένες η μιά πάνω στην άλλη (φθινοπωρινή εικόνα) δίπλα στις ομπρέλες που κάποιες δεν μπόρεσαν να αντισταθούν και ήταν ξαπλωμένες να τις βρέχει το κύμα..

Το κύμα!!!!!

Υ Π Ε Ρ Ο Χ Η εικόνα άγριας θάλασσας σε μια ακτή που σε άλλες συνθήκες θα ήταν ήσυχη και πειθήνια.
Ο αέρας ήταν δυνατός... έσπρωχνε όχι μόνο τα μαλλιά μας αλλά και μας προς την κατεύθυνση που φυσούσε.

Η βόλτα μας μικρή στην παραλία από τη μια μεριά στην άλλη αν και σιγά σιγά, λειτούργησε - σε μένα τουλάχιστον - σαν κάθαρση.
Η θάλασσα έκανε πάλι αυτό που κάνει πάντα στα συναισθήματα μου.. τα "βούτηξε" στο λευκό της αγνότητας και απάλυνε τα βαριά κάνοντας τα υποφερτά.

Η ώρα είχε περάσει και μεις γήινοι φευ... πεινάσαμε!!
Η παραλία δεν είχε και πολλές επιλογές αφού τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά λόγω φθινοπώρου.. ένα μαγαζί που είχαμε δει πρώτο πρώτο φτάνοντας στην παραλία έμοιαζε συμπαθητικό κι έτσι αποφασίσαμε να μπούμε ....
Δεν είχαμε άδικο! Ήταν μια φιλική ταβέρνα-ουζερί, με νέους ιδιοκτήτες και φιλικό περιβάλλον.
Είπαμε να φάμε θαλασσινά (ναι.. ΚΑΙ καλαμαράκια) γύρω γύρω σκόρπια σε τραπέζια, στον πάγκο και στα παράθυρα κοχύλια... θαλασσινή όψη που μ΄αρεσε γιατί με συνέδεε με το καλοκαίρι που πολύ λυπάμαι όποτε το αποχωρίζομαι.
Στον τοίχο μας έκαναν γνωστό το τι θα επακολουθούσε με το ούζο που παραγγείλαμε...

Ευγενέστατοι μας σέρβιραν ότι παραγγείλαμε και οι τιμές προσιτές (για την ιστορία το μαγαζί λέγεται "Αρόδου") τσακίσαμε τα παραγγελθέντα και είπαμε να ξεκινήσουμε άλλη μια βόλτα στην παραλία.
Βγαίνοντας από την πόρτα είδαμε τον freedom.. όχι. όχι τον γνωστό, το μαγαζί (?) που απλά δήλωνε με την ταμπέλα και φυσικά μας θύμισε τον "δικό" μας freedom που όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα τον βρεις από κάτω!!

Η ώρα περνούσε και μεις θέλαμε καφέ... απόγευμα πια βρήκαμε ένα flocafe(!!) και χωθήκαμε ...
Καφές, γλυκό και... συνάντησα τον ωραιότερο άντρα της Κορίνθου!!
Μάτια θάλασσες... βλέμμα βελούδο.. ύφος 1000 αντρών με κότσια... παρουσία πληθωρική .. γέμιζε τον χώρο!!!

Μόνο που - ως ενοχλητική θαυμάστρια - του πήγα την φωτογραφική μηχανή πολύ κοντά στη φατσούλα και μάλλον δεν του άρεσε!!!!!!

Νύχτωσε σιγά σιγά... η θάλασσα που όσο κι αν ήταν άγρια με τον ήλιο φαινόταν υπέροχη, τώρα γκριζάρισε και θύμιζε χειμώνα...
Το κύμα δεν είχε σταματήσει ουτε μια στιγμή.

Εμείς όμως πρέπει να φύγουμε...
Ήταν μια διαφορετική μέρα... ο ύπνος το βράδυ ήσυχος αφού η νηνεμία της φουρτουνιασμένης θάλασσας πέρασε στην ψυχή.

Άλλη φορά να πάμε όλοι μαζί ε??

Ετσι ξεκίνησα να πάω στην μεγάλη συναυλία που είχε και σοβαρό σκοπό.
Τα χρήματα από το ραδιομαραθώνιο του ΣΚΑΙ που εκανε και τη συναυλία, θα διατεθούν στο "Ταμείο Δασών".

Βγάλαμε εισιτήρια, φτιάξαμε το κέφι μας και... επιασε βροχή!!!
Αναβολή για την επομένη...

Τρίτη, την ίδια ώρα, στο Καλλιμάρμαρο - ωραίο στάδιο, με τα μάρμαρα και την επιβλητική εμφάνιση του - στημένη απ΄έξω να περιμένω τη Χαρούλα να μπούμε μεσα.

Ξεκίνησα κι έτσι εφτασα πιο νωρίς, μου δόθηκε η ευκαιρία να παρατηρήσω κόσμο και κοσμάκη.
Να δώ πράγματα που δεν θα τα έβλεπα αν εφτανα τελευταία στιγμή.

Ηταν όλοι εκεί....

Η Ελληνοφρένεια κάνοντας σάτυρα με τον Μίνωα Κυριακού ανα χείρας ( που δεν κατάλαβα γιατί.. αλλα εκ των υστέρων έμαθα το γιατί ), εκεί και τα πανό για το σώσιμο του Υμητού απο τους αυτοκινητόδρομους, οι hotdogαδες, εκεί και η Sofi αλλα και οι λουκουματζίδες, είχε και τον παγκο με το μαλλί της γριάς!!

Μπαίνοντας μέσα, στην αρχική είσοδο στην θύρα 3 ήταν security (που δεν ξέρω σε ποιον ανήκαν ως ομάδα, στο κράτος = ολυμπιακή επιτροπή, ή ήταν ιδιωτική υπηρεσία?) που θέλησαν να ψάξουν την τσάντα μας με τακτ ομολογώ για να μην έχουμε ποτό και φαγητό που οπως είπαν απαγορεύονταν αυστηρά - το ύφος τους δεν σήκωνε αντίρρηση επ αυτού- και μετά περάσαμε απ τον έλεγχο των εισιτηρίων.

Ηδη ήταν αρκετοί μέσα, και φάνηκε οτι δεν θα γέμιζε το στάδιο - υπολογίζαμε οτι αρκετοί θα απουσίαζαν λόγω αναβολής απο την προυγούμενη μέρα - πήγαμε λοιπόν και διαλέξαμε στον κεντρικό διάδρομο ακριβώς κάτω απο το κάγκελο για να ακουμπάμε και την πλάτη.

Α! είχαμε και αφρολεξένια μαξιλαράκια που τα προμηθευτήκαμε εξω απο το στάδιο.. .ενα ευρουλίνη το 15Χ15 αφρολεξάκη που μου θύμιζε οτι τελικά πρέπει να αδυνατίσω!

Καθήσαμε λοιπόν κι αρχίσαμε να παρατηρούμε τον περιβάλλοντα χώρο - τι να κάνει κάποιος που κάθεται και δεν βρισκει τιποτα άλλο ενδιαφέρον... - άνθρωποι όλων των είδών, ηλικιών, προελεύσεων.

Η συρροή του κόσμου απίστευτη, εκεί που λέγαμε δεν θα γεμίσει το στάδιο, δεν έπεφτε καρφίτσα!
Απο ότι μάθαμε βέβαια άφησαν τις πόρτες ανοιχτές και μπήκαν ακόμη και χωρίς εισιτήριο, ίσως αυτό να δικαιολογεί πως μπήκαν οι μπύρες, οι κοκα κόλες κ.α. στον χώρο του σταδίου παρ΄ολο που τα μεγάφωνα μετέδωσαν καποιες φορές οτι απαγορεύεται το ποτό, το φαγητό και το κάπνισμα στον χώρο του σταδίου.

Με καθυστέρηση μισής περίπου ώρας ξεκίνησε το πρόγραμμα με τους χορευτές... εχμ.. sorry τον πατριαρχη ηθελα να πώ που πρασίνησε όχι απο το κακό του αλλά επειδή λέει είναι "πράσινος πατριάρχης" που απο οτι κατάλαβα δηλώνει οικολόγος....
Μετά μέσω των γιγαντοοθονών του σταδίου θυμηθήκαμε τον "κυρ Αντώνη" με απαγγελία Μάνου Χατζηδάκη και μετάφραση στα γαλλικά απο την Μελίνα.
Η Φαραντούρη, με την επιβλητική της φωνή μας έκανε μια εισαγωγή στο θέμα της συναυλίας, ακολούθησε ο Τσακνής και το "κρύο" ακόμη στάδιο ξεσηκώθηκε απο τη φωνή του Νιόνιου που τραγούδησε τον "Καραγκιόζη"

...κι ύστερα μπήκε η Χαρούλα - οχι η δική μας - η Αλεξίου, αυτή την γυναίκα την εκτιμώ τόσο απο τη δισκογραφική της δουλειά που κάθε φορά που την βλέπω live το μετανιώνω κι αναρωτιέμαι τι στο καλό γίνεται και εχει τόση διαφορά !
Εκτός που τραγουδησε υποτονικά τραγούδια, έκανε και παρουσίαση ενός κορσικάνικου συγκροτήματος - φωνάρες οι άνθρωποι αλλα δεν κόλλαγαν με το γενικό περιβάλλον - οι οποιοι (εχω και μια κώφωση) μάλλον λέγονταν "Μουγρίνοι" (αν είναι αλλιώς και το μάθω, θα σας το πώ) .
Επιτέλους εμφανίστηκε στη σκηνή ο απίστευτος Βασίλης Παπακωνσταντίνου οπου τραγούδησε με την Αλεξίου δύο τραγούδια και αποχώρησαν κι οι δυο προς απογοήτευση των παρευρισκομένων (περιλαμβανομένου κι εμού) κι οχι για την Αλεξίου αλλα για τον Βασίλη....
Που πας παληκάρι μου και μας αφήνεις στα χέρια ή μάλλον στη φωνή του Νταλάρα???????
Ναι.. επόμενη εισοδο στη σκηνή, Νταλάρας... η ωραιότερη - κορυφαία- υπέροχη στιγμή του ήταν όταν επαιξε στον μπαγλαμα το "Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας" κι αυτό γιατί δεν τραγούδαγε.
Νταλάρας τέλος κι ηρθε η σειρά του Γιώργου Ανδρέου...
Ποτέ δεν κατάλαβα αφού κάποιος είναι καταξιωμένος κι αποδεδειγμένα καλός στην δουλειά του συνθέτη ή του στιχουργού γιατί θα πρέπει ντε και καλα να τραγουδίσει!!!
Είπε και αγαπημένα τραγούδια (Αγιος ο Έρωτας) και τα "εκτέλεσε" κατ ουσία!!!
Μετά βγήκε χοροπηδώντας η Τσαλιγοπούλου..
Εκανε κέφι, πως θα μπορούσε αλλιώς ? Μετά τον Ανδρέου θα έκανε κέφι το στάδιο με οποιον δηποτε! Να ΄ναι καλα η κοπέλα είπε καποια τραγούδια με ευχαριστησε δεν μπορώ να πώ οταν την άκουσα να τραγουδάει το "1000 σιωπές".

Και ώ! του θαύματος...
Στην σκηνή ο Βασίλης!! Yeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeesssssssss
Είπε τα δικά του, και φυσικά εκανε και τα σχόλια του, στο τραγούδι "Να καούν" είπε φράσεις (ξεσηκωνοντας τον κόσμο να τον χειροκροτάει σε κάθε προτροπή ) " να καούν τα καμένα" ,"να καούν τα λογιστήρια", "να καούν τα χρηματιστήρια" αφήνοντας αιχμές για το ποιοι καίνε.
Εδωσε δε συμβουλή στους πυρόπληκτους να μην περιμένουν απο κανένα.

Και πάνω που ήρθαμε στα ίσα μας, τσουπ! να η Αλεξίου πάλι....καλα .. θα με κάνει να την μισήσω!

Μετά τραγούδησε ο Μητσιάς, κλασσικά εικονογραφημένα αλλα.. respect.
Στάθηκε στο ύψος του (σ΄αυτόν πάντα έχω την απορία που πάει η candry προφορά του όταν τραγουδάει!!)

Ακολούθησε ο Μπάμπης Στοκας τραγουδώντας, η τουλάχιστον προσπαθώντας να τραγουδησει. Τον συνόδευσε αμέσως μετά ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας σε παλιά και νέα τραγούδια του.
Ακολούθησε ο Πορτοκάλογλου που διάλεξε λάθος - κατά την αποψη μου - τραγούδια . Μάλλον τον παρέσυρε το οτι η συναυλία ήταν για το περιβάλλον αλλιώς δεν εξηγείται με τόση δισκογραφία να διαλέξει "χλιαρά" τραγούδια... το ψιλο έσωσε που τραγούδησε με την Τσαλιγοπούλου το "Να με προσέχεις" αθάνατο, γλυκό και τρυφερό τραγούδι.

Ξέραμε οτι είμασταν στο τέλος , είχε αναγγελθεί οτι θα συμμετείχε κι ο Μητροπάνος, η αλήθεια είναι οτι είχαμε σκεφτεί οτι - ισως και λόγοι υγείας - δεν θα εμφανιζόταν, άλλωστε θα είχε μια καλή δικαιολογία αφού η αρχική ημερομηνία της συναυλίας δεν ισχυσε.
Αλλά..... ήρθε η αποζημίωση - απο τα ευτράπελα που συνέβησαν (θα τα πώ πιο κάτω) - οταν ακούστηκαν γνωστές νότες ...
Ο Δημήτρης Μητροπάνος γνώρισε την αποθέωση....
Ολο το στάδιο ορθιο και να χειροκροτεί σε σημείο να δυσκολευεται να ξεκινήσει να τραγουδίσει.. η μουσική απο την ορχήστρα σκεπάστηκε απο τα χειροκροτήματα!
Ξεκίνησε και μαζι μ΄αυτόν και ο ενθουσιασμός που ήταν κατακαθισμένος ομολογώ..
ΟΛΟ το στάδιο τραγούδησε, ολοι γνώριζαν τα τραγούδια του.. κι όταν τραγούδησε "Σ΄αναζητώ στη Σαλονίκη" ο ενθουσιασμός στο κατακόρυφο...
Η αποκορύφωση ήταν όταν εριξε μια δυο στροφές ζεϊμπεκιάς .
Τα χειροκροτήματα τον εστειλαν στα ουράνια!!
Ενθουσιασμένος ο Θάνος Μικρούτσικος (που μπαινόβγαινε με διάφορους καλλιτέχνες .. και ναι.. τραγούδησε κι αυτος!) τον αγκάλιασε και τον φίλησε.

Ηταν μια υπέροχη παρουσία, ισως (για να μη φανώ υπερβολική) η καλύτερη παρουσία, ισοψηφούσας του Βασίλη που ηταν στην κατηγορία 'καλό αλλα λίγο"

Η συναυλία έκλεισε με μια γλύκα στο στόμα (οχι δεν ήταν απο τη σοκολάτα, αυτή την εφαγα στην αρχή) απο τα τραγούδια που τραγουδησα χωρίς να νοιαστώ αν τραυματίζω την ηχητική ευαισθησία των γύρω μου, κι επίσης μια χαρουμενη διάθεση κι ένα κέφι να έρθω να σας τα πώ!!

Τα ευτράπελα

Εξηγώ: Εκεί που κάτσαμε ήταν στον διαχωριστικό διάδρομο μεταξύ πάνω και κάτω μέρους του σταδίου, εμείς είμαστε ακριβώς κάτω απο τα κάγκελα, και επιλεξαμε την θέση για να ακουμπάμε την πλατούλα μας γιατί κακά τα ψέματα ενα λουμπάγκο μπορεί και να το πάθαινα αν καθόμουν ολες τις ώρες μετέωρη, χωρίς ενα ακουμπηστήρη!!


Εδώ τα καγκελάκια που λέγαμε

Είχαμε κάτσει λοιπόν ωραία και καλά και είχε ήδη ξεκινήσει η συναυλία...
Είναι γεγονός οτι ακόμη και σε ενα χώρο χιλιάδων ανθρώπων είναι κάποια τραγούδια που θέλεις να τα "ακούσεις" πραγματικά και οι ανευ λόγου θόρυβοι ενοχλούν.. οταν μάλιστα είναι και συνεχής η ροή τους!!!

Στα κάγκελα λοιπόν μαζεύτηκε κόσμος - προφανώς οι τζαμπατζήδες που λέγαμε - και βρεθήκαμε να έχουμε κόσμο πάνω απο το κεφάλι μας σε απόσταση περίπου ενός μέτρου.



Εμείς είχαμε την "τύχη" να είμαστε κάτω (στην κυριολεξία) απο την παρέα δύο νεαρών κοριτσιών κι ενός νεαρού που τις συνόδευε.

Οι νεαρές λοιπόν κατά την διάρκεια της συναυλίας γλώσσα δεν εβαλαν μέσα τους. Συνομιλούσαν τόσο δυνατά που σε κάποιες - αρκετές - στιγμές κάλυπταν τον ήχο της ορχήστρας και του τραγουδιστή/στριας.
Οπως καταλαβαίνεται κρόσσια τα νευράκια μου!


Και τι κουτι, κουτί.. και τι κουτή κουτοί....

Α!! ξέχασα να σας πώ, οτι οι εισερχόμενοι μπουλουκοειδώς είχαν το προνόμιο να φέρουν και μπύρες, κοκα κολες, πατατάκια... κ.α.
Ετσι εκτός απο την ομιλία που ήταν εκνευριστική, είχα και το νού μου μη πάρω κανένα κουτάκι μπύρα παραμάσχαλα, κι οχι τίποτα άλλο με το στυλάκι που εβλεπα να αποπνέουν οι νεαρές θα μου ζητούσαν να το πληρώσω κι ολας!

Σε κάποια στιγμή λοιπον, φανερά εκνευρισμένη κι ενώ είχαμε ήδη φτάσει μ΄αυτόν τον τρόπο στο μέσο σχεδόν της συναυλίας, είπα μια φράση στη Χαρά "δεν εχουν βάλει γλώσσα μεσα τους! " σε ύφος αγανάκτησης, και αρκετά δυνατά ώστε να τις βάλω να σκεφτούνε και να το σταματήσουνε!
Πόσο μακράν νυχτωμένη ήμουν η μεσήλιξ!
Η αντίδραση της μιας κοπελιάς ήταν "και που να δείς να την βγάλω κι άλλο τι θα γίνει, κάνω κι άλλα πράγματα με την γλώσσα αλλα σε σενα δεν θα μπορέσω"

Κάγκελο η υποφαινόμενη!!
Ο γιός μου - υποθέτοντας απο την όψη της- πρέπει να είναι μεγαλύτερος της....
Ειπα να μην το συνεχίσω, αλλωστε εκει είμασταν για να περάσουμε καλα, και αν το τράβαγα σίγουρα δεν θα γινόταν κατι τέτοιο.....

Πέρασε η ώρα κι ενώ συνέχιζαν ακάθεκτες οι νέες, το μέλλον της Ελλάδος και δή το οικολογικό μιας και η συναυλία είχε τέτοιο χαρακτήρα, συνέχιζαν να συζητάνε τα αδιάφορα...



Ωσπου ένιωσα την γνωστή διαφήμιση "μην το πιείτε, λουστείτε" κατά γράμμα....
Ενα απο τα κουτάκια - της έταιρης κοπελιάς - μου ήρθε καπέλο!
Μούσκεμα έγινα απο μπύρα! Μπύρα στην μπλούζα μου, μπύρα στην ζακέτα μου, μπύρα στην τσάντα μου κι οχι μόνο στη δική μου!
Πήρε "μυρωδιά" μπύρας κι η Χαρά που ήταν δίπλα μου....

Στο απώγειο το τσιτωμένο νεύρο μου, αρπάζω το κουτί και το πετάω προς τον διάδρομο (οπου τύχαινε να είναι και η ιδιοκτήτρια του) η οποία υποθέτοντας απο την προηγούμενη υποτονική αντίδραση μου οτι δεν θα μπορούσα να εχω το "θράσσος" να διαμαρτυρηθώ!
Κοιτώντας με - αρχικά- με το βλέμμα της απορημένης αγελάδας και κρεμασμένο το σαγόνι της απο την έκπληξη, είπε - προσωρινά - ξαφνιασμένη "ετοιμαζόμουν να πώ συγνώμη" και αφού μάλλον επανήλθε στον "καλό της " εαυτό, αρχισε να με "λούζει" ως μαλακτικό της μπύρας που προηγήθηκε με χυδαίες ακατονόμαστες βρισιές που προφανώς διδάχθηκε απο τους γονείς ή γενικότερα το περιβάλλον της!

Η Χαρά τόλμησε να πάρει το μέρος μου, το ίδιο και η Ρούλα οπότε, ο στόχος της εγιναν εκείνες με το ίδιο υβρεολόγιο!
Η Ρούλα έφυγε για να βρεί κάποιον υπεύθυνο (?) να βάλει τα πράγματα στη θέση τους αλλα δεν βρήκε κανέναν... κι επέστρεψε άπρακτη, οπότε είχαμε την ευτυχία να τους έχουμε εξακολουθητικά πάνω απο το κεφάλι μας για αρκετή ώρα ακόμη.
Επειδή δε δεν μπορούσα να κάτσω στο σημείο που είχε χυθεί η μπύρα ( αν και το τζίν μου ήταν αποροφητικό τωρα που το σκέφτομαι, κι ετσι θα γλύτωναν τη φθορα τα μάρμαρα... ) ανέβηκα στο σημείο που ήταν το κάγκελο και που είχαν ακουμπήσει τις άλλες μπύρες τους....

Τόλμησα πολλά.. ετσι (για "να σ΄εκδικηθώωωωωωωωωω" που τραγούδησε κι ο Μητροπάνος) ήρθε η κοπελιά και ούρλιαζε τα τραγούδια της συναυλίας στο αυτί μου, σε σημείο να νιώθω την ανάσα της (ειρωνία : εκείνη την ώρα τραγουδούσε η Τσαλιγοπούλου το 1000 σιωπές!!) και κάπνιζε φυσώντας τον καπνό στο κεφάλι μου σε σημείο να ανεμίζουν τα μαλλιά μου σε κάθε της φύσημα....

Δεν το συνέχισα, εμαθα απο τη ζωή οτι σε κάθε διαμάχη αυτός που την σταματάει είναι αυτός που εχει μυαλό και το χρησιμοποιεί.

Χάλασε η διάθεση της Χαρούλας, της Ρούλας, των νεαρών ... εμένα απλά με λύπησε.
Με λύπησε που θα μπορούσαν να είχαν λυθεί όλα αν τα παιδιά αυτά είχαν ΑΓΩΓΗ...
Πολύ φοβάμαι οτι ουτε τα 10 ευρώ της συναυλίας που δώσανε (αν δώσανε) ούτε τα δυνατά χειροκροτήματα που εδιναν σε μηνύματα που προσπαθούσαν να περάσουν οι καλλιτέχνες τους εκανε ανθρώπους με συνείδηση.

Αν στον άνθρωπο δεν μπορουν να φερθούν ανθρώπινα τότε τι μπορούν να κάνουν στη φύση?



Αν στον πλούτο που υπάρχει ήδη κεκτημένο - το Καλλιμάρμαρο - δεν μπορούν να φερθούν με σεβασμό χύνοντας τις μπύρες τους και αλλιώνοντας το μάρμαρο που τους φιλοξενούσε τότε πως μπορεί κανεις να εμπιστευτεί το μέλλον της χώρας στα νιάτα?



Ομως δεν θέλω να είμαι αδικη. Δεν είναι όλοι οι νέοι ετσι ΕΥΤΥΧΩΣ!
Πολύ θα ήθελα όμως να εκφράσω μια ευχή, να μην είναι αυτοι οι νεαροί που είδα στη συναυλία ο κανόνας....
Ποιές ευχές πιάνουν ομως σήμερα???

Οι άνθρωποι αγοράζουν τα πάντα, ανεξάρτητα από το πόσο ηλίθια είναι αυτά τα αντικείμενα.

Σκεφθείτε τον εαυτό σας τόσο στην θέση του αγοραστή, όσο και στην θέση του "εμπνευστή".

Δείτε εδώ μια ομάδα των ηλίθιων ιδεών που απέδωσαν πολλά χρήματα. Ίσως δεν είναι τόσο ηλίθια τελικά...

1. Pet Rock



Αυτό ήταν ένα απλό, ιδέα εκατομμυρίων δολαρίων. Πάρτε έναν βράχο,ρίξτε τον σε ένα κιβώτιο με λίγο σανό και πουλήστε για $4,99. Ποιος μπορούσε να φανταστεί τα εκατομμύρια των ανθρώπων που θα προτιμούσαν να αγοράσουν έναν βράχο για να μαζεύει σκόνη στα συρτάρια με τα παλιοπράματα τους.!!


2. Billy the Big Mouth Bass



Τα WalMart δεν θα μπορούσαν να κρατήσουν το Billy την πέρκα, το ψάρι με το μεγάλο στόμα στα ράφια κι έτσι γέμισε παντού ψάρια που τραγουδάνε, ειδικά σε πλοία θα τα δείτε συχνά έτσι...για να εξωραΐσουν τα ρυμουλκά τους.
Δεν ξέρω τι κίνητρο είχε κάποιος και έφτιαξε σε κάδρο ένα ψάρι που τραγουδάει... ή ίσως ήταν το ψάρι που είχε την ιδέα?.

3. Antenna balls



Μια κάκιστη ιδέα που οι επιχειρήσεις δεν την υιοθέτησαν, αλλά πάντα υπήρχαν άνθρωποι που αγόραζαν....
Εσείς??

4. The Flowbee



Εάν υπήρξε πάντα ένα προϊόν που φόβισε τα παιδιά και τους συζύγους ήταν το Flowbee. Η απόλυτη κουρευτική μηχανή, το Flowbee δίνει υποθετικά ένα κούρεμα ακρίβειας χωρίς να βρομίζει με τρίχες τον περιβάλλοντα χώρο.


5. Γυαλιά ηλίου για σκύλους



Κάποιος σκέφτηκε ότι θα ήταν μια καλή ιδέα να πωληθούν τα γυαλιά ηλίου για τα σκυλιά. Τα εκατομμύρια που απέφερε το αντικείμενο συμφωνούν οτι ήταν καλή ιδέα. Στοίχημα ότι τα σκυλιά δεν συμφωνούν !

6. Santa Mail



Μπορεί κάποιοι από εμάς να έγραφαν κάποια γράμματα για τα παιδιά της οικογένειας υπογράφοντας ως "άγιος Βασίλης" στα πλαίσια της αλληλογραφίας. Συνήθεια που στην Ελλάδα δεν είναι διαδεδομένη.
Ομως.... κάποιοι σκέφτηκαν να το κάνουν διαδικτυακό χώρο.... και φυσικά εισπράττουν!!

7. Η ιστοσελίδα των εκατομμυρίων δολαρίων



Οποιος θέλει μπορεί να αγοράσει ένα κομμάτι (pixel) αυτής της σελίδας.
Είναι μόνο ένα δολάριο!
Μπορεί να ακούγεται σαν μια ανόητη ιδέα αλλά ο ιδιοκτήτης της αρχικής σελίδας million dollar homepage πουλάει τα pixel στον ιστοχώρο του για $1 ανά pixel- και πούλησε άνω του ενός εκατομμυρίου pixel.

8. Baby Wigs



Όταν το παιδί μου ήταν μικρό είμαι σίγουρη ότι είχε αρκετούς λόγους να με μισήσει με το να τον υποχρεώνω να καθαρίσει το δωμάτιό του και να πάει στο σχολείο και όλα όσα "έπρεπε" να κάνει. Αυτοί οι λόγοι φαντάζομαι θα πολλαπλασιάζονταν αν τον υπέβαλα στο μαρτύριο να τον υποχρεώσω να φοράει... μπουκλάκια...


9. Tumbleweed Farm



Η αλλιώς ... διακοσμητικοί θάμνοι παντός τόπου!!
Δεν ξέρω γιατί κάποιος θα αγόραζε κάτι τέτοιο, όμως οι πωλήσεις πάνε καλά κι αυτό αποδεικνύει ότι άλλη μια "ιδέα" αποδίδει οικονομικά!!

10. Δακτυλίδι που δείχνει την διάθεση



Αν το φορούσατε θα ήξερα - υποτίθεται - τι διάθεση θα είχατε στο τέλος της ανάγνωσης αυτού του post....
Θυμωμένος π.χ. είναι πράσινο χρώμα...
Το φοράει ο κατασκευαστής στην φωτογραφία...
Ωχ! μόλις του είπα οτι είναι κακόγουστο!!!

Γιατι ο Πειραιάς δεν είναι απλά ένα ακόμη μέρος της Αθήνας.... είναι μεράκι!!!

Εκτέλεση :Νανά Μούσχουρη
Στίχοι,μουσική : Στέφανος Κορκολής / Ρεβέκκα Ρούσση
Το τραγούδι περιέχεται στο cd με γενικό τίτλο “Μόνη Περπατώ” που κυκλοφόρησε το 2006

Οι εικόνες/video είναι από τον τηλεοπτικό σταθμό mega και την υπέροχη εκπομπή του Ηλία Μαμαλάκη “Μπουκιά και συχώριο” 29/03/08
Το επίσημο site της εκπομπής είναι το www.boukia.tv

ε... το ξεκίνησα να φτιάχνω βίντεο.. είπα να το συνεχίσω

Τραγούδι τίτλων στο σήριαλ "Θεσσαλονίκη- Αθήνα"

Αγάπησα

ανάβει η νύχτα κι αρπάζει ο ουρανός
κι όλα είν΄αλλιως, κι ολα ειναι φώς

μου 'δωσες άλλη μια ζωή να ζήσω
και το κεφάλι σ ΄εναν ώμο ν ακουμπήσω
να ξορκίσω κάθε κακό

μου δωσες άλλη μια ζωή να ζήσω
ναχω και πάλι μια 'γκαλια να κατοικήσω
ν αναστήσω ότι αγαπώ

Αγάπησα κι άνοιξα φτερά
πετάει η ψυχή μου μ αγγέλους ψηλά
κι εχω φτερά κι έχω χαρά

μου δωσες άλλη μια ζωή να ζήσω
και το κεφάλι σ΄εναν ώμο ν ακουμπήσω
να ξορκίσω κάθε κακό

μου δωσες άλλη μια ζωή να ζήσω
ναχω και πάλι μια 'γκαλια να κατοικήσω
ν αναστήσω ότι αγαπώ

Το έφτιαξα με πολύ αγάπη για όλες μας

Χρόνια μας Πολλά

Οι blogger υπο διωγμό... (είναι δελεαστική η θέση του οσιομάρτυρα ή έστω του καταπιεσμένου και αντιστασιακού)

Εγινε σάλος.....

Οντως έγινε σάλος που δεν εχει "καταλαγιάσει" ακόμη, κι απο οτι δείχνει δεν θα σταματήσει για καιρό ακόμη αφού ετοιμάζονται κάποιες κινητοποιείσεις απο πλευράς blogger, απο ότι διάβασα.
Δεν πιστεύω οτι θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα βέβαια, απλά ελπίζω οτι αυτό θα βάλει τους νομοφτιάχτες να το συγκεκριμενοποιήσουν και να δεσμεύουν αυτούς που πρέπει να δεσμεύσουν κι όχι να βγεί κάποιος νόμος που να βάλει στο "ιδιο τσουβάλι" ολους τους blogger κι όλα τα blog!

Τα blog κατά κύριο λόγο αλλά και γενικότερα, σύμφωνα με την εμπειρία μου και την απολύτως δική μου άποψη είναι ένας τρόπος να εκφράζει κανείς τις ιδέες του και να τις εκδίδει παράλληλα.
Είναι γνωστό πως η απίστευτη επέκταση του internet ως μέσο και η "παράδοση" του σε όλους σημαίνει οτι μπορεί κανείς να κάνει πράγματα που δεν θα μπορούσε με ενα χαρτί και ένα στυλό, η μάλλον, θα μπορούσε αλλά θα εβλεπε τα "γραπτά" του μόνο το μπαούλο του και σε ευτυχή κατάληξη θα τα εξέδιδε με τη μορφή βιβλίου που αν δεν είχε πλάτες marketing θα το έτρωγε το μαύρο σκοτάδι...

Μια βασική αρχή σχετικά με την "ελευθερία" σε οτιδήποτε είναι οτι σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων.
Επίσης μια ιδέα είναι οτι τον νόμο τον φοβούνται αυτοί που έχουν άγνοια κι αυτοί που έχουν κάνει "κάτι" .

Εφόσον λοιπόν κάποιος δεν κινείται με δόλο, και διατηρεί μια γωνιά (εγώ διατηρώ πάνω απο 10 αλλά ..εντάξει δεν είμαι τυπικό κομμάτι) για να εκφράζει τον πόνο του, τον καημό του, την διαμαρτυρία του, τον ρομαντισμό του... δεν πιστεύω οτι τον πειράζει κανείς αφού δεν πειράζει κανέναν.

Η διατήρηση μιας σελίδας ( κι όσοι διατηρούν σελίδα όπως εγώ το TeAr ξέρουν,  οπως ξέρει και κάθε ένας που διατηρεί site δικό του κι οχι χώρο μεσα σε free hosting) σημαίνει πολλά.
Κατ΄αρχήν σημαίνει οτι το ονομα του site το έχει αγοράσει, αυτό συνεπάγεται να δώσεις στοιχεία, όνομα, επώνυμο, ΑΦΜ κλπ.
Η συναλαγές,επίσης, εφόσον υπάρχουν διαφημίσεις κλπ, είναι με "ταυτότητα"
Ολο αυτό, καθιστά τον "ιδιοκτήτη" της σελίδας υπεύθυνο νομικά και αν κάποιος θέλει να κινηθεί με αυτή την οδό υπάρχει πρόσωπο που μπορεί να απευθύνει την δικαιοσύνη.

Στα blog τώρα, οι σελίδες συνήθως προσφερονται δωρεάν μέσα απο μεγάλες σελίδες οπως είναι το blogspot οπου και το επίμαχο blog και που είναι ιδιοκτησίας google, εδω στον pathfinder -οπου δεν χρειάζεται καν να έχεις profile- αν θέλουμε να δούμε τα ελληνικά πράγματα κ.α. πολλούς και γνωστούς χώρους .
Για να ανοίξεις την "γωνιά" σου δεν απαιτείται τίποτα παραπάνω απο το nick name που μπορεί να λέγεται "αγησίλαος" "κικίτσα" κ.α. Αυτά όμως δεν είναι επαρκή στοιχεία - εξ ου και το θαλασσοπνίξημο για να βρούνε τους υπευθύνους- κι όσο αφορά την αρχική ομάδα που ανέφερα δεν υπάρχει λόγος περαιτέρω επέκτασης νόμου πλαισίου για διώξεις, γιατί πως να διώξει ο εισαγγελέας τον Κώστα που είναι ερωτευμένος με την Αμαλία ? η πως να στηρίξεις κατηγορία για την Ζωζώ που τσακώθηκε με την Σμαρώ και τα χώνουν η μιά στην άλλη? Γιατί μη νομίζεται... τέτοια γράφονται στα blog τουλάχιστον στα περισσότερα!

Οταν όμως μιλάμε για ειδήσεις... εδώ αλλάζουν τα πράγματα, εδώ μπαίνει KAI η χειραγώγηση , ακόμη κι η αναμετάδοση μιας είδησης έχει ευθύνη.

Γιατί οι άνθρωποι που χειρίζονται το μέσον δεν είναι απλοί τύποι που κάθονται σε έναν υπολογιστή και ψάχνουν κατά που πέφτει το enter, αλλά για ατομα που στοχεύουν όπως έλεγε με ενα γραπτό της κι η γνωστή Κατερίνα Γώγου "Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες γιατί λένε οτι σου έριξαν στα πόδια, ξέρω πως δεν σημαδεύουν στα πόδια, στο μυαλό σημαδεύουν... το νού σου ε!!"
Τότε φίλε μου, πρέπει να έχεις τα ματια ανοιχτά και το μυαλό στο full το firewall γιατί υπάρχουν πολλοί που εκμεταλεύονται.
Εκεί ναι...ΝΑΙ είναι αναγκαίο να μπούν νόμοι, να φυλάξουν αυτούς που δεν ανήκουν στο είδος των αρπακτικών του μυαλού.

Αν με ρωτήσετε πως μπορεί να γίνει ο διαχωρισμός, θα σας γελάσω, εγώ μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον που γράφει για αυτόν απο κάποιον που γράφει για τους άλλους. Αυτόν που βγάζει πράγματα απο την ψυχή και το μυαλό του απο τον άλλο που θέλει να βάλει πράγματα στην ψυχή και στο μυαλό μου.

Λίγη εξάσκηση θέλει.

Συνοπτικά, δεν υπάρχει απόλυτη ελευθερία στον ιστό, αλλά αυτό δεν είναι πάντα κακό.....

Αργησα... έχω μπει κι αν έχω μπει σε site, εκεί όμως δεν είχα πάει και από ότι διαπίστωσα όλος ο κόσμος ήταν εκεί εκτός από μένα!!

Εχω profile, blog, και γενικά ασχολούμαι με όλα όσα μου προκαλούν ενδιαφέρον στο internet.

Μπήκα λοιπόν και στο myspace, αιτία ο φίλος μου ο Γιάννης που έχει τον ellinikosfm.com και που θέλει ντε και καλά να ξανά κάνω εκπομπές.

Λίγο η ανεργία (μήτηρ πάσης κακίας) λίγο που ε... το τραβάει ο οργανισμός μου λέω να το ξεκινήσω πάλι.

Μπήκα λοιπόν έκανα ένα profile και ξεκίνησα να το "σουλουπώνω" ... να βάλω και ένα background που να μ΄αρέσει, να βάλω και λίγο χρωματάκι, να προσθέσω και έναν Player... και ξεκίνησα να εχω φίλους!

Εβαλα την Εmma Shaplin στη λίστα! Που σκασίλα της μεγάλη δηλαδή, γιατί τα περισσότερα profile τα συντηρούν κάποιοι άσχετοι με τους καλλιτέχνες (ειδικά του βεληνεκούς της Emma) με βάλανε για φίλη τους κάποιοι που ούτε τους ήξερα, ούτε και είμαι σίγουρη ότι θέλω να τους μάθω. Τέλος πάντων μπήκα στο όλο κλίμα.

Ξέρω - λόγω της μουσικής - οτι πολλοί από το εδώ site είναι κι εκεί, έναν δύο τους εντόπισα και τους πέρασα στη λίστα ... μπορεί να μην ξέρουν καν ότι είμαι εγώ!.. η Ελίνα βρε κουτά εγώ είμαι!!

Αντε να δούμε ...

Υ.Γ.1 Οποιος ξέρει κολπάκια για να το φτιάξω καλύτερο, μπορεί να μου αφήσει μήνυμα όπου μπορεί δεκτές οι συμβουλές από τους παλιότερους.

Υ.Γ.2 Για όποιον εχει περιέργεια.. myspace