ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑ
08 Δεκεμβρίου 2008, 10:31
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ!


Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ!

 

Μετά τα χθεσινά γεγονότα το συμπέρασμα που βγαίνει είναι – κατά την γνώμη μου -  ένα : Η Δημοκρατία στο απόσπασμα!

  • Η Δημοκρατία στο απόσπασμα, από έναν ανεγκέφαλο και επικίνδυνο λειτουργό του κράτους, εκφραστή επικίνδυνων ιδεών!
  • Η Δημοκρατία στο απόσπασμα, από κάποιους ανεγκέφαλους και επικίνδυνους πολιτικούς που καταντήσανε την Αστυνομία να μην ξέρει ούτε τον ρόλο της αλλά ακόμα και τον λόγο της υπάρξεώς της.
  • Η Δημοκρατία στο απόσπασμα, από κάποιους ανεγκέφαλους και επικίνδυνους – δήθεν επαναστάτες – που στο όνομα της δήθεν οργής τους βρίσκουν την ευκαιρία να καταστρέψουν και να επιδοθούν στο πλιάτσικο περιουσιών πολιτών που σίγουρα δεν φταίνε σε τίποτα!
  •  Η Δημοκρατία στο απόσπασμα, από ανεγκέφαλους και επικίνδυνους δημοσιογράφους «καταστροφολάγνους» που ισοπεδώνουν τα πάντα στο όνομα της αιμοβόρας τηλεθέασης και αντί να ενημερώνουν την κοινή γνώμη για τα γεγονότα – με ύφος χιλίων καρδιναλίων – αφορίζουν, καταδικάζουν και εκτελούν - πολλές φορές -  με τον λόγο ή την πένα τους – με δική τους πρωτοβουλία ή κατόπιν εντολών από τα αφεντικά τους.
  • Η Δημοκρατία στο απόσπασμα, από επικίνδυνους - και σε διατεταγμένη υπηρεσία – διαχειριστές καναλιών που από την μία παρουσιάζουν μια μέρα οργής και πένθους για την Ελλάδα και από την άλλη στο βραδινό τους πρόγραμμα στήνουν ανέμελα γλέντια και χορούς.
  • Η Δημοκρατία στο απόσπασμα, από μεγάλους υποκριτές καλλιτέχνες οι οποίοι γνωρίζοντας την υποκριτική καλά, ενδύονται το γεμάτο οργή και θλίψη ύφος τους από την μία επικαλούμενοι την άμεση εφαρμογή των νόμων και την αμέσως επόμενη στιγμή καλούν σε επανάσταση για την άμεση κατάργησή τους στην πράξη εξυπηρετώντας μικροπολιτικά συμφέροντα!
  •  Η Δημοκρατία στο απόσπασμα, από τους υποκριτές και «Φαρισαίους» αυτού του τόπου και δεν είναι λίγοι!
 

Θα ήθελα να εκφράσω τα συλλυπητήρια και την συμπαράσταση στην οικογένεια του παιδιού και  πιστεύω ότι είναι μια μέρα θλίψης και περισυλλογής για όλα τα γεγονότα!        

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
06 Ιουνίου 2008, 11:55
ΠΩΣ ΜΑΣ «ΒΛΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ»


ΠΩΣ ΜΑΣ «ΒΛΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ» Πολλές φορές συζητώντας με κάποιους ανθρώπους για τον Θεό διαπιστώνω ότι υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη για το τι πραγματικά πιστεύει Ο Χριστιανισμός και πιο συγκεκριμένα η ορθοδοξία πάνω σε αυτό το θέμα. Τονίζω το Ορθοδοξία γιατί «πιστεύω» υπάρχουν πολλά, εμένα όμως δεν με αφορούν χωρίς όμως να τα παραβλέπω και θεωρώντας σεβαστή την κάθε διαφορετική άποψη. Ο Θεός λοιπόν της Ορθοδοξίας δεν είναι το σκληρό και βλοσυρό εκείνο πρόσωπο που φαντάζονται κάποιοι. Ούτε μόνιμος εκδικητής και καταστροφέας που παρουσιάζουν επικαλούμενοι χωρία της Αγίας Γραφής. Θα ξεκινήσω με δύο παραδοχές για να μην κουράζονται κάποιοι και να ξεδιαλύνει η κατάσταση. Ή δεν υπάρχει Ο Θεός άρα δεν χρειάζεται να ασχοληθεί με το θέμα καθόλου αυτός που το πιστεύει αυτό ή υπάρχει και δεχόμαστε τις Γραφές. Για όσους λοιπόν πιστεύουν ότι υπάρχει, μία από τις ερμηνείες της ορθόδοξης Εκκλησίας είναι ότι Ο Θεός για τον άνθρωπο είναι άπειρη αγάπη. Πώς μπορεί κάποιος να το κατανοήσει αυτό; Απλά ας φέρει στην σκέψη του την σχέση γονιού και παιδιού. Δεν υπάρχει πιο απλό παράδειγμα από αυτό! Όσοι είναι γονείς το καταλαβαίνουν καλύτερα. Το παιδί σου το Αγαπάς χωρίς όρια. Είσαι έτοιμος να θυσιαστείς για αυτό αν χρειαστεί. Ότι και να κάνει τελικά το συγχωρείς και ανοίγεις την αγκαλιά σου για να το δεχτείς πάλι. Το τιμωρείς και το επιπλήττεις όχι από ευχαρίστηση ή για να το βασανίσεις αλλά για να διορθώσεις τα λάθη του και να μην ξανακάνει πράγματα που το θέτουν σε κίνδυνο ή ακόμα μπορεί να θέτουν σε κίνδυνο άλλους. Η τιμωρία ποτέ δεν είναι κάτι περισσότερο από αυτό που αντέχει και μπορεί να το αντιμετωπίσει. Το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνουμε τον τρόπο που ενεργεί Ο Θεός είναι ο ίδιος που ένα παιδί δεν καταλαβαίνει τον τρόπο που λειτουργούν οι γονείς του. Παράδειγμα: Ένα παιδί μπορεί να θέλει να παίξει με την πρίζα του ρεύματος, όμως εμείς ξέροντας πως είναι επικίνδυνο το αποτρέπουμε. Εκείνο όμως δεν το ξέρει και διαμαρτύρεται, γκρινιάζει, κλαίει και θυμώνει. Έτσι και εμείς σε ορισμένα θέματα της ζωής μας όταν δεν γίνει αυτό που ζητάμε λέμε «γιατί Θεέ μου;».Εκείνος όμως ξέρει καλύτερα από εμάς. Εδώ θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει: και πού είναι η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Απάντηση: αν η ελεύθερη βούληση κρίνεται από την επιλογή στο να πάθουμε κάτι κακό, τότε θα έχουμε άπειρες ευκαιρίες στην ζωή μας για να την αποδείξουμε γιατί Ο Θεός δεν θα μας σώζει αιώνια αν εμείς επιμένουμε και δεν θέλουμε να μας βοηθάει. Τι σημαίνει κόλαση και παράδεισος; Η πιο απλοϊκή ερμηνεία για να το κατανοήσουμε είναι η εξής: Όλοι ήμασταν κάποτε παιδιά. Αν μπορούμε να θυμηθούμε την αγαλλίαση και την ασφάλεια που νιώθαμε στην αγκαλιά των γονιών μας θα κατανοήσουμε τον παράδεισο. Αντίθετα τον τρόμο και την ανασφάλεια που νιώθαμε όταν ξαφνικά βρισκόμασταν κάπου μόνοι και δεν τους βλέπαμε πουθενά. Πιο χαρακτηριστικά, όταν τα παιδιά ξυπνούν από τον ύπνο του ψάχνουν τους γονείς τους και κλαίνε. Αυτό είναι η κόλαση. Κόλαση και παράδεισος λοιπόν είναι η παρουσία ή η απουσία του Θεού από κοντά μας. Το λάθος που κάνουμε γενικά στην ζωή μας είναι ότι προσπαθούμε να τον ερμηνεύσουμε με την δική μας πεπερασμένη λογική και πάντα καταλήγουμε σε αδιέξοδα. Μας έδειξε όσα πρέπει να καταλαβαίνουμε για να ωφεληθούμε. Τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε σε εκείνον και να έχουμε εμπιστοσύνη στην κρίση του, σίγουρα κάτι περισσότερο από εμάς γνωρίζει. Αν Ο Θεός ήταν κάτι πλήρως κατανοητό από εμάς τότε το σίγουρο είναι ότι δεν ήταν ανώτερός μας και άρα δεν ήταν Θεός. Ως Ανώτερος κατέβηκε στην Γη και στο επίπεδό μας μίλησε την γλώσσα μας και επικοινώνησε μαζί μας όπως σκύβουν οι γονείς όταν θέλουν να μιλήσουν με τα παιδιά τους και μιλάνε στην γλώσσα τους γιατί διαφορετικά το χάσμα που μας χωρίζει δεν γεφυρώνεται. Ανέχτηκε τα ραπίσματα και τα χτυπήματα που του δώσαμε χωρίς διαμαρτυρία όπως ανέχεται κάθε γονιός από το παιδί του δικαιολογώντας το ότι είναι παιδί και δεν ξέρει τι κάνει. Τώρα όσο για τις συγκρίσεις και τους παραλληλισμούς που έκανα σίγουρα θα μπορούσε κάποιος να βρει διαφορετικά μοντέλα σχέσεων γονιών και παιδιών. Χρησιμοποίησα λοιπόν ένα μέσο μοντέλο που επικρατεί κατά κανόνα. Όποιος μπορεί να καταλάβει το νόημα καταλαβαίνει όποιος όμως δεν θέλει μπορεί να βρει πολλά σαν αντίλογο. Θα ήθελα την γνώμη σας.
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Συγγραφέας
fotis70
ΦΩΤΗΣ
Στιχουργός

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/fotis70



Επίσημοι αναγνώστες (1)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...

Links