Κι όσοι δεν κατέχουν το τόπι; Ε, καλά δεν ψάχνουμε και για τον επόμενο Τιερί Ανρί. Έτσι μαζευόμαστε, να παίξουμε για την πλάκα μας. Με την ευγενή χορηγία της Νάικι και την ψυχολογική υποστήριξη σπουδαίων αστέρων του παγκόσμιου φουτμπόλ, όπως ο ευαίσθητος αθλητής που λέγεται Ρίο Φέρντιναντ –τα έξοδα κομμωτηρίου των οποίων μπορούν να θεωρηθούν έξοδα ίματζ και να τα γλιτώσουν απ’ την εφορία– θα συντηρούσαν έναν άστεγο για κάνα μήνα.

Ο σκοπός φυσικά είναι ιερός κι απ’ ότι πληροφορούμαστε από το επίσημο σάιτ της διοργάνωσης, το 77% των παικτών που πήραν μέρος άλλαξαν τη ζωή τους σε σημαντικό βαθμό. Πώς; Το 92% π.χ. όσων συμμετείχαν πέρσι στο Κέιπ Τάουν, απέκτησαν νέο κίνητρο για να παλέψουν στη ζωή. Λίγο αόριστο. Το άλλο 8% των συμμετεχόντων, φαίνεται ότι δεν απέκτησαν τέτοιο κίνητρο. Προφανώς, μπορούν να δοκιμάσουν σε ένα άλλο άθλημα.

Όσο για τις κακές στιγμές της διοργάνωσης και τις οποιεσδήποτε ενστάσεις, αυτές δεν υπάρχουν πουθενά. Το προϊόν είναι άσπιλο, απολύτως πετυχημένο, γεμάτο καθάρια χαμόγελα και ατάκες αισιοδοξίας όπως κάποιο άλλο Μουντιάλ που ξέρω, ρηχό και επιφανειακό, μια καπιταλιστική γιορτή με ρούχα και κασκόλ, ραμμένα από παιδάκια στην Κίνα ή το Μεξικό.

Για να συμμετέχεις σε ένα τέτοιο τουρνουά πρέπει προφανώς να είσαι ή να υπήρξες άστεγος πρόσφατα και να μπορείς να το αποδείξεις. Οι άστεγοι λοιπόν, μαζεύονται από 40 και βάλε χώρες και κατεβαίνουν στο Παγκόσμιο για να τιμήσουν τα χρώματα του κράτους που τους έχει γραμμένους κανονικά. Μπαίνουν στην αρένα και το διασκεδάζουν, υπό τα βλέμματα εκατοντάδων οπαδών –άμπαλων άστεγων δηλαδή- ακτιβιστών, εθελοντών, αριστερών ή απλώς περίεργων.

Το χαμόγελο του «ακτιβιζόμενου» αντανακλά το πόσο σπουδαίος είναι ο ακτιβιστής και όλοι είναι ευτυχισμένοι, τα μέσα εκθειάζουν την πρωτοβουλία και σπεκουλάρουν μελοδραματικά πάνω στις ανθρώπινες ιστορίες, οι σπόνσορες εκπληρώνουν την ανθρωπιστική τους αποστολή και δίνουν κατιτί πίσω στην κοινωνία, που για λίγο γίνεται κοινότητα… Η συνθηματολογία τύπου «κυνήγησε τ’ όνειρό σου» όμως, ακούγεται λίγο εμετική, από τα συγκεκριμένα εταιρικά χείλη, φιλανθρωπία με μάρκετινγκ και διαφημιστική συλλογιστική.

Ψυχή βαθιά! Ούτως ή άλλως, πάνω απ’ όλα είναι το παιχνίδι –που λένε κι οι αμερικάνοι– και η πραγματική είδηση είναι αυτή: Η Ελβετία έχει άστεγους και μάλλον, παίζουν την ίδια αντιτουριστική μπάλα με τους «ένστεγους» συναδέλφους τους. Μέσα σ’ όλ’ αυτά, η ελληνική ομάδα είναι έτοιμη για το πρώτο της Μουντιάλ. Πειρατικό ή 4-4-2;

 Ιστορίες ανθρώπων με παράξενες παθήσεις του νου που εκφράζονται με νότες

Σ ε βιβλία όπως «Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του μ’ ένα καπέλο» και «Ενας ανθρωπολόγος στον Αρη», ο γιατρός Ολιβερ Σακς μας έδωσε μερικά συναρπαστικά και πολύ συγκινητικά πορτρέτα ασθενών με παθήσεις τόσο παράξενες, τόσο εκνευριστικές και τόσο υπαρξιακά ενδιαφέρουσες που μοιάζουν σαν να βγαίνουν από αφηγήματα του Μπόρχες ή του Καλβίνο.

Στο τελευταίο του βιβλίο, με τίτλο «Μουσικοφιλία», ο Σακς εστιάζει σε ανθρώπους που έχουν ασυνήθιστες μουσικές διαταραχές ή δυνατότητες - «μουσικές παρεκκλίσεις» που επηρεάζουν την επαγγελματική και προσωπική καθημερινότητά τους. Ενας συνθέτης ατονικής μουσικής αρχίζει να έχει μουσικές παραισθήσεις που είναι «τονικές» και «σαχλές»: ενοχλητικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια και νανουρίσματα που παίζουν ακατάπαυστα μέσα στο μυαλό του. Ενας μουσικός σοφός με «φωνογραφική» μνήμη μαθαίνει τις μελωδίες από εκατοντάδες όπερες καθώς και το τι παίζει το κάθε όργανο και τι τραγουδά κάθε φωνή. Ενας συνθέτης με συναισθησία βλέπει συγκεκριμένα χρώματα ανάλογα με τον τόνο της μουσικής που ακούει: το σολ δίεση, ας πούμε, είναι «κίτρινο της ώχρας», ενώ το φα δίεση είναι «γήινο της στάχτης».

Συναισθηματική τέχνη

Ο Σακς δεν γράφει μόνο ως γιατρός και επιστήμονας, αλλά επίσης ως ένας ανθρωπιστής με φιλοσοφική και λογοτεχνική κλίση. Και έχει την ικανότητα σ’ αυτές τις σελίδες να αγγίξει τόσο τα αβυσσαλέα μυστήρια του ανθρώπινου εγκεφάλου όσο και τα εξίσου βαθιά μυστήρια της μουσικής – μιας τέχνης που είναι «τελείως αφηρημένη και βαθύτατα συναισθηματική», στερημένη από τη δυνατότητα να «αναπαριστά οτιδήποτε συγκεκριμένο ή εξωτερικό», αλλά προικισμένη με την ικανότητα να εκφράζει πανίσχυρα, άφατα συναισθήματα και διαθέσεις.

Εκφράζει τη λύπη του για το άνισο μοίρασμα των μουσικών χαρισμάτων στον ανθρώπινο πληθυσμό: Ο Τσε Γκεβάρα, μας λέει, ήταν «ρυθμικά κωφός», ικανός να χορεύει μάμπο την ώρα που η ορχήστρα έπαιζε τανγκό, ενώ ο Φρόιντ και ο Ναμπόκοφ δεν είχαν τη δυνατότητα να αντλήσουν οποιαδήποτε ευχαρίστηση από τη μουσική. Γράφει για την «αφηγηματική ή μνημονική δύναμη της μουσικής», τη δυνατότητά της να βοηθάει ένα άτομο να ακολουθήσει περίπλοκες οδηγίες ή να συγκρατήσει μεγάλο όγκο πληροφοριών – μια δυνατότητα που εξηγεί γιατί η μουσική μπορεί να βοηθήσει ένα αυτιστικό άτομο να κάνει πράγματα που αλλιώς δεν θα είχε την ικανότητα να κάνει.

Και γράφει επίσης για τη μεγάλη δύναμη του ρυθμού να βοηθάει στον συντονισμό και την ενεργοποίηση βασικών κινητικών διεργασιών, μια δύναμη που εξηγεί γιατί η μουσική μπορεί να βοηθήσει τους αθλητές να φτάσουν σε ανώτερα επίπεδα και γιατί το κατάλληλο είδος μουσικής (συνήθως «λεγκάτο» με ξεκάθαρο ρυθμό) μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς από Πάρκινσον να ελευθερωθούν από την κινητική τους «καθήλωση».

Το βιβλίο αυτό αποτελεί πράγματι μια εξαιρετική συνηγορία για τη μουσική θεραπεία. Σύμφωνα με τον Σακς, η μουσική μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους με νευρολογικές παθήσεις, αλλά επίσης να βελτιώσει την κατάσταση ασθενών με προχωρημένη άνοια ώστε να προσανατολίζονται και να συγκρατούν πληροφορίες – γιατί «η μουσική αντίληψη, η μουσική ευαισθησία, η μουσική συγκίνηση και η μουσική μνήμη μπορούν να επιβιώσουν πολύ καιρό μετά την εξαφάνιση άλλων μορφών μνήμης και διανοητικής λειτουργίας».

Θεραπευτικές μέθοδοι

Ο συγγραφέας υπογραμμίζει την ανθεκτικότητα του ανθρώπινου νου, την ικανότητα ορισμένων ανθρώπων να ανακαλύπτουν την τέχνη, ενώ είναι άρρωστοι και να προσαρμόζονται στην απώλεια και τη στέρηση. Ανάμεσα στα πρόσωπα που εμφανίζονται σε αυτό το βιβλίο είναι παιδιά που πάσχουν από το «σύνδρομο Ουίλιαμς» και που έχουν χαμηλό ΙQ αλλά εξαιρετικά μουσικά και αφηγηματικά χαρίσματα (μια νεαρή κοπέλα μαθαίνει να τραγουδάει άριες από όπερες σε 32 γλώσσες), καθώς και ηλικιωμένοι με άνοια οι οποίοι αναπτύσσουν απρόσμενες μουσικές δεξιότητες. Και ο Σακς σημειώνει ότι υπάρχουν στην ιατρική φιλολογία αρκετές ιστορίες για ανθρώπους που αναπτύσσουν καλλιτεχνικά ταλέντα έπειτα από εγκεφαλικά επεισόδια που τους άφησαν ημιπληγικούς.

Ο συνθέτης Τομπάιας Πίκερ, ο οποίος πάσχει από σύνδρομο Τουρέτ (νευρολογική πάθηση που προκαλεί στον ασθενή διάφορα κινητικά και φωνητικά «τικ»), λέει στον Σακς ότι η πάθηση αυτή του διαμόρφωσε τη φαντασία του. «Ζω υπό τον έλεγχο του συνδρόμου Τουρέτ, αλλά χρησιμοποιώ τη μουσική για να το ελέγξω. Εχω χαλιναγωγήσει την ενέργειά του – παίζω μαζί του, το χειραγωγώ, το ξεγελάω, το μιμούμαι, το εξερευνώ, το εκμεταλλεύομαι με όλους τους δυνατούς τρόπους».

Παρ’ όλο που το βιβλίο αυτό θα είχε ίσως ωφεληθεί από μια δραστική επιμέλεια που θα αφαιρούσε ορισμένες επαναλήψεις και μικρές υπερβολές στην ιατρική αργκό, τα μειονεκτήματα αυτά παραβλέπονται εύκολα από τον αναγνώστη, που καθηλώνεται από τη δύναμη και την ανθρωπιά των αφηγήσεων του Σακς για τον αγώνα των ασθενών του. Εγραψε ένα βιβλίο που όχι μόνο συμβάλλει στο να κατανοήσουμε την απρόσιτη μαγεία της μουσικής, αλλά φωτίζει επίσης τις παράξενες λειτουργίες, και αφλογιστίες, του ανθρώπινου μυαλού.

στις αρχές του 2001,ένας ψυχίατρος,ο δρ.ντον χάμιλτον αποκάλυψε μια συγκλονιστική αλήθεια:ο έλβις πλίσλευ η φωνή που πούλησε πάνω απο 508 εκατομμύρια δίσκους!!δεν είχε πεθάνει στίς 16 αυγούστου 1977,όπως έχει γραφτεί στήν ιστορία άλλα είναι ακόμα ζωντανός...

Ο Ελβις ζεί με άλλο όνομα,μακριά απο την δημοσιότητα,κουρασμένος απο την δόξα,με άσπρα μαλλιά και καταπιεσμένος απο την αρθρίτιδα,άλλα ζει ευτυχισμένος.ο θάνατος του ήταν σκηνοθετημένος,μια συνωμοσία με τους συνεργάτες του,για να αποσυρθεί και να απολαύσει με την υσηχία του τους καρπούς της επιτυχίας.Αλλα αποκάλυπτε ο Δρ.χάμιλτον,ο <<βασιλιάς>> σύντομα θα επέστρεφε για να ανακτήσει το θρόνο του και να αγγίξει ξανά τις καρδιές των θαυμαστών του. Ο θρύλος Ελβις πρίσλευ όπως γράφει η ιστορία πέθανε τον άυγουστο του 1977,χοντρός πλέον και παρακμασμένος,βρέθηκε πεθαμένος στήν βίλλα του γκρέισλαντ στο μένφις τενεσί,απο υψηλή δόση διάφορων ναρκωτικών,σωριασμένος πάνω στην τουαλέτα όπου περνούσε πλέον τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Κάποιες πληροφορίες,σχετικά με τον θάνατο του έλβις που αποκάλυπταν εκατοντάδες περίεργες ανακρίβειες έκαναν την εμφάνιση τους σε διάφορες σελίδες του ίντερνετ.

1)Την ημέρα της κηδείας του,οι συγγενείς του έλβις δεν επέτρεψαν στους φωτογράφους να παραβρεθούν στήν κηδεία,μοναχά ένας φωτογράφος,κατάφερε να εισβάλει κρυφά στην αίθουσα και φωτογράφησε το πτώμα του Ελβις. Όταν, όμως,αυτή η φωτογραφία δημοσιεύτηκε,δημιουργήθηκε πανικός!Η μύτη του Ελβις που βρισκόταν μέσα στο φέρετρο ήταν ολοφάνερα διαφορετική απο την μύτη του πραγματικού Ελβις!(στη φωτογραφία φαίνεται ένα πρόσωπο που έχει μία στρόγγυλη <<γαλλική>> μύτη,ενώ ο πραγματικός Ελβις είχε μακριά και σπαστή μύτη.Επίσης ο Ελβις μέσα στο φέρετρο φαινόταν τουλάχιστον 30 κιλά πιο αδύνατος απο τον πραγματικό Ελβις των τελευταίων ημερών του!

2)Στόν τάφο του Ελβις,το όνομα πάνω στήν ταφόπλακα είναι λανθασμένο.Γράφει Ελβις Ααρών Πρίσλε'ι'(Elvis Aaron Presley),ενώ το πραγματικό όνομα του ήταν Ελβις Αρον Πρίσλε'ι' (Elvis Aron Presley) στην προφανή εξήγηση οτι έγινε κάποιο ορθογραφικό λάθος,οι υποστηρικτές της θεωρίας του σκηνοθετημένου θανάτου ανταπαντούν οτι η οικογένεια πρίσλε'ι' σίγουρα είχε τα χρήματα να διορθώσει την ταφόπλακα,αλλά δεν το έκανε ποτέ.Ως αντίθεση μάλιστα με αυτήν την αδιαφορία,υπάρχει καταγεγραμμένη μια περίπτωση που ο πατέρας του Ελβις έκανε ολόκληρο αγώνα για να διορθώσει το ίδιο τυπογραφικό λάθος σε ένα δημόσιο έγγραφο.Μια δεύτερη παράξενη λεπτομέρεια είναι ότι ο τάφος του Ελβις δεν τοποθετήθηκε δίπλα στον τάφο της μητέρας του όπως είχε ζητήσει επανειλημμένα ο ίδιος,αλλά ανάμεσα στον τάφο του πατέρα του και της γιαγιάς του.Ο Ελβις,εξηγούν οι συνωμοσιολόγοι,ήταν πολύ δεισιδαίμονας για να βάλει το αληθινό του όνομα σε έναν ψέυτικο τάφο ή να βεβηλώσει με έναν ψεύτικο τάφο το έδαφος δίπλα στη μητέρα του.

3)Ο Ελβις ήταν πολύ ματαιόδοξος και ντρεπόταν για το βάρος του,το μήνα πρίν πεθάνει είχε βάλει περίπου 25 κιλά!Οταν πέθανε ζύγιζε 130 κιλά,άλλα το πιστοποιητικό θανάτου του έγραφε οτι το βάρος του σώματος την ώρα του θανάτου ήταν μόνο 85 κιλά!και όχι μόνον αυτό,αλλά έπειτα απο κάποιο χρονικό διάστημα το πρωτυπο πιστοποιητικό εξαφανίστηκε!για να αναπληρωθεί η έλλειψη του εκδόθηκε ένα άλλο,το οποίο έχει ημερομηνία δύο μήνες μετά τον θάνατο του.

4)Η κηδεία του Ελβις έγινε πολύ βιαστικά,την αμέσως επόμενη ημέρα του θανάτου.οι συνωμοσιολόγοι λένε οτι αυτό συνέβη,γιατί οι <<σκηνοθέτες>> της φοβούνταν οτι,αν καθηστερούσαν λίγο ακόμα,πολλοί οπαδοί του Ελβις θα έβλεπαν τις διαφορές του πτώματος ή θα παρατηρούσαν τα λάθη στο κέρινο ομοίωμα,οπότε θα καταλάβαιναν τι συμβαίνει!κάποιοι άλλοι παρατήρησαν οτι ο Ελβις είχε μαύρη ζώνη(και 8 ντάν) στις πολεμικές τέχνες και τα χέρια του ήταν μακριά,γεροδεμένα και γεμάτα κάλους.όμως το πτώμα στο φέρετρο είχε μαλακά,κοντόχοντρα και σχεδόν παιδικά χέρια.επίσης,μια απο τις θρυλικές φαβορίτες του Ελβις,σύμφωνα με έναν απο τους κομμωτές που ανέλαβαν τον καλλωπισμό του πτώματος,ξεκκόλησε απο το κεφάλι και εκείνος αναγκάστηκε να την ξανακολλήσει!οι διάσημες,όμως,φαβορίτες του Ελβις δεν μπορούσαν παρά να είναι αυθεντικές...

5)Δύο ώρες μετά την ανακοίνωση του θανάτου του,ένας άνδρας που έμοιαζε καταπληκτικά στον Ελβις,αγόρασε ένα εισιτήριο για το μπουένος α'ι'ρες,πλήρωσε σε μετρητά και επιβιβάστηκε με το όνομα τζόν μπάρροους(john barrows).το όνομα,όμως,αυτό είναι το όνομα που ο Ελβις είχε δηλώσει στο FBI και χρησιμοποιούσε <<ιγκόγκνιτο>> για να αποφύγει τους θαυμαστές του.

6)Ορισμένα προσωπικά αντικείμενα,τα οποία είχαν πολύ μεγάλη προσωπική αξία για τον Ελβις,δεν βρέθηκαν ποτέ,γιατί πιθανότατα αυτός τα είχε πάρει μαζί του.

7)Ο Ελβις φερόταν τις τελευταίες ημέρες σαν να προετοιμαζόταν για κάτι.αν και είχε παχύνει αρκετά και ετοιμαζόταν για καινούρια περιοδεία,δεν είχε παραγγείλει καινούρια ρούχα.στο τελευταίο του σόου στην χαβάη αποχαιρέτησε για πρώτη φορά το κοινό του λέγοντας <<αντιό>>.υπέγραψε μια συμφωνία με το κανάλι NBC για μια τηλεοπτική εμφάνιση,αλλά απαίτησε να πληρωθεί προκαταβολικά ένα τεράστιο ποσό σε μετρητά.απέλυσε επίσης αρκετούς συνεργάτες με τους οποίους συνεργαζόταν για πολύ καιρό.μια φίλη του,η Μις Φόστερ,ισχυρίστηκε οτι της τηλεφώνησε και της αποκάλυψε ότι δεν σκόπευε να ξεκινήσει καινούρια περιοδεία,ότι ο ίδιος ήταν καλά και αυτή δεν έπρεπε να πιστέψει τίποτα απ όσα θα άκουγε τις επόμενες ημέρες.<<Τα προβλήματα μου τελειώνουν σύντομα και θα σου ξανατηλεφωνήσω σε μερικές εβδομάδες>>,της είπε,η Μις Φόστερ πέρασε με επτυχία απο ανιχνευτή ψέυδους για αυτόν τον ισχυρισμό.

8)Η RCA η εταιρεία διανομής του Ελβις,ακριβώς τις ημέρες του θανάτου του Ελβις είχε ανατυπώσει και προωθήσει στα μαγαζιά εκατομμύρια παλιούς δίσκους του Ελβις,>>τελείως απο τύχη>>. μόλις ο ελβις <<πέθανε>>, οι πωλήσεις των δίσκων εξακοντίστηκαν στα ουράνια!τις αμέσως επόμενες ημέρες απο τον θάνατο του,πουλήθηκαν οκτώ εκετομμύρια παλιοί δίσκοι του! Στην αμερικανική απογραφή του 1990,το γραφείο απογραφής του Χάντσβιλ της Αλαμπάμα έλαβε έν φύλλο απογραφής,το οποίο ήταν υπογεγραμμένο και συμπληρωμένο απο τον ίδιο τον Ελβις!φυσικά ο άνθρωπος που το συμπλήρωσε δεν βρέθηκε ποτέ,οπότε μια εφημερίδα έγραψε στις 5 ιουνίου του ίδιου έτους:<<οΟ Ελβις ζεί,έστω και στα χαρτιά>>.Μια έρευνα που έγινε τον ίδιο καιρό απο τον τύπο σε ένα στατιστικό δείγμα 30.000 ατόμων,έδειξε ότι περίπου το 84% του αμερικανικού πληθυσμού πιστεύει ότι ο Ελβις είναι ζωντανός! Αν ο θάνατος του Ελβις είναι μια σκηνοθετημένη συνωμοσία τελικά,είναι απο τις πιο πετυχημένες όλων των εποχών.ο συνομώτης ελβις οχι μόνο κατάφερε να πείσει όλον τον πλανήτη οτι πέθανε,αλλά κατάφερε να πυροδοτήσει προβληματισμό και σκέψεις σχεδόν ανάλογες με αυτές για την ανάσταση του Χριστού.και μέσα απο τους σωσίες του,τους μιμητές του,τους αφοσιωμένους οπαδούς του και τους δίσκους του,κατάφερε να κερδίσει την αιώνια ζωή!

Τί ήταν το punk; Ένα μουσικό ρεύμα, ένα ακόμη είδος, ένα κίνημα ίσως; Μια νέα επαναστατική αντίληψη που επέπεσε με την ορμή ακραίου καιρικού φαινομένου σε λιμνάζοντα μουσικά ύδατα; Και από πού προήλθε; Ποιές ήταν οι συνθήκες απ' όπου ξεπήδησε; Γιατί τότε; Και κυρίως, γιατί κάηκε τόσο γρήγορα, σαν Περσίδα στον ουρανό του Νοέμβρη (ας μου συγχωρεθεί η ποιητική εκτροπή!); Και πως από ένα κίνημα όλο ενθουσιασμό και νεανική φρεσκάδα μεταλλάχτηκε ταχύτατα σε ένα απολιθωμένο μόρφωμα με τους πιο συντηρητικούς και στενόμυαλους οπαδούς;

Απλές (και προβοκατόρικες) ερωτήσεις, οι οποίες όμως δεν έχουν εξίσου απλές και μονοσήμαντες απαντήσεις. Και το παρόν αφιέρωμα προφανώς δεν φιλοδοξεί να καταλήξει σε οριστικά συμπεράσματα, κάτι μάλλον υπερφίαλο, αν λάβει κανείς υπόψη του το πλήθος των κειμένων που έχουν γραφτεί για το ζήτημα αυτό. Στην ιστορία άλλωστε δεν υπάρχουν οριστικές απαντήσεις. Ίσως να μην υπάρχει καν αυτή η περιβόητη "ιστορική αλήθεια". Γιατί η ιστορία είναι ένα πολύπλοκο σύστημα, χαοτικής συμπεριφοράς, το οποίο ο καθένας μελετά, διαβάζει και κάποιες φορές επινοεί επηρεαζόμενος από τις ιδεοληψίες του, κόβοντας με προκρούστειες μεθόδους ότι περισσεύει, και ότι δεν ταιρειάζει στο ιδεολογικό πλαίσιο και στις προκαταλήψεις που κουβαλά. Τέλος πάντων, σε αυτό το αφιέρωμα θα ...ξαπλώσω κι εγώ το punk στη δική μου προκρούστεια κλίνη και θα προσπαθήσω να αναδείξω κάποιες συνιστώσες, οι οποίες (ας μου συγχωρεθεί η περιαυτολογία) δεν φωτίζονται συχνά...

Οι πρώτες σκέψεις για αυτό το αφιέρωμα γεννήθηκαν μέσα από μια κινηματογραφική προβολή. Βρέθηκα λοιπόν προ μηνών, στην πρώτη επίσημη προβολή του εξαιρετικού ντοκυμανταίρ του Don Letts "Punk Attitude" στις Νύχτες Πρεμιέρας. Φίσκα η αίθουσα με δεκάδες ...μπλουζάκια, από τα πλέον κλασικά και προβλεπόμενα Ramones μέχρι και τα πιο ψαγμένα Crass! Της προβολής προηγήθηκε εισαγωγή από τον γνωστό δημοσιογράφο Νίκο Πετρουλάκη, του οποίου η αναφορά (με αφορμή την ταινία) στους Green Day συνοδεύτηκε με μια ομαδική γιούχα από μεγάλη μερίδα του κοινού. Ο ίδιος έσπευσε να λιβανίσει το "λαϊκό", γηπεδικής νοοτροπίας, αίσθημα και επικρότησε. Η ταινία ξεκινά... Λίγο αργότερα, στη διάρκεια της ταινίας, ο Henry Rollins καταφερόταν με το γνωστό ιδιόρρυθμο πάθος του ενάντια στο συντηρητισμό πολλών οπαδών και μουσικών του punk οι οποίοι είχαν φτάσει στο σημείο να μετρούν το μήκος των μαλλιών ή τη διάρκεια ενός κιθαριστικού σόλο και να αποφαίνονται αν η μουσική ακολουθούσε τις σωστές προδιαγραφές του punk ή όχι! Δεν νομίζω να ίδρωσαν και πολλά αυτιά στην αίθουσα... Και είμαι σίγουρος ότι ο σημερινός punk πιτσιρικάς, ο οποίος αντιδρά σε ένα κατεστημένο του οποίου είμαστε μέρος και εμείς, εκείνη τη στιγμή άνετα θα μας επεδείκνυε ένα ...μεσαίο άκαμπτο μικρό δακτυλάκι!

   Εντοπίστηκε σε εργαστήριο του Νέου Μεξικού (ΗΠΑ) αστεροειδής που εκτελεί περιστροφή 837 ημερών γύρω από τον Ήλιο και που, σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, θα συναντηθεί με τη Γη την 1η Φεβρουαρίου του 2019...



Το πιο απειλητικό σώμα που εντοπίστηκε ποτέ στο διάστημα φαίνεται να έχει μπει σε μια τροχιά που το οδηγεί κατ' ευθείαν πάνω στη Γη. Κάτι που θα έκανε τη ζωή πάνω της να επιστρέψει σε προϊστορικά επίπεδα. Το ουράνιο αυτό σώμα, που οι επιστήμονες το βάπτισαν "2002ΝΤ7", δεν έχει διάμετρο μεγαλύτερη των δυο χιλιομέτρων, μπορεί όμως να καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος των ζωντανών οργανισμών πάνω στη Γη. Σύμφωνα με τον καθηγητή του πανεπιστημίου του Λίβερπουλ, δρ Benny Peiser, ο τύπος αυτός του αστεροειδή συγκρούεται με τη Γη σπανιότατα: μια φορά στα δύο εκατομμύρια χρόνια. Αν όμως αυτό συνέβαινε, ο 2002ΝΤ7 θα προκαλούσε ένα τέτοιο χάος που η ανθρωπότητα θα οπισθοχωρούσε στους πιο μακρινούς χρόνους της ιστορίας της.

Οι περισσότεροι επιστήμονες δείχνουν σχετική ψυχραιμία, ελπίζοντας ότι η σύγκρουση τελικά θα αποφευχθεί. Πως; Απλώς διότι οι οι υπολογισμοί για την τροχιά του αστεροειδή δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί. Μπορεί επομένως ο2002ΝΤ7 να περάσει από τα ανοιχτά του πλανήτη μας.

Το γεγονός ωστόσο της εμφάνισης του αστεροειδή μας κάνει να σκεφτούμε ότι μια μέρα, αργά η γρήγορα, ένας καταστρεπτικός αστεροειδής θα κατευθυνθεί ολοταχώς προς τη Γη μας. Και τότε, τι θα μπορούμε να κάνουμε; Σύμφωνα με τον δρ Benny Peiser θα χρειάζονταν τριάντα χρόνια μελετών και απίστευτα κονδύλια προκειμένου να μάθουμε πως θα ξεφορτωνόμασταν έναν τέτοιο απειλητικό βράχο από τη γειτονιά μας. Στις αρχές της χρονιάς, ένας ιταλός ερευνητής εξέθεσε στο περιοδικό New Scientist την άποψή του για το πως θα αντιμετωπιζόταν μια τέτοια περίπτωση. Ξεκινώντας από την ιδέα των πυραύλων που θα άλλαζαν την τροχιά του ουράνιου αυτού σώματος, πρότεινε να τοποθετηθούν οι πύραυλοι αυτοί σε τροχιά γύρω από τη Γη, αντί να εκτοξεύονται από το έδαφός της. Κι αυτό διότι είναι πολύ πιο απλό και αποτελεσματικό να εκτοξεύσεις τα όπλα αυτά από το σημείο εκείνο όπου οι έλξη του Ήλιου και της Γης εξισορροπούνται, παρά από το έδαφος της Γης. Όμως, πέρα από τις τεχνικές και οικονομικές δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε μια τέτοια επιλογή, θα χρειαζόταν μια υπερπροσπάθεια προκειμένου να πειστούν άνθρωποι και κυβερνήσεις να δεχτούν την παρουσία μια πυραυλικής ασπίδας σε τροχιά πάνω από τα κεφάλια τους.

Σε αυτό το άρθρο θα δείτε μερικούς παράξενους θανάτους που έχουν καταγραφεί. Θάνατοι πολύ περίεργοι, που τα αίτιά τους δεν έχουν αποδειχθεί 100%. Ίσως είναι απλά παράξενοι θάνατοι. Ίσως κάτι άλλο κρύβεται από πίσω…

Στις 26 μαϊου του 1998 η 22χρονη πατρίτσια μοσίγκλια από το μπουένος άιρες της αργεντινής, σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου της και δέχτηκε ξαφνικά μια ηλεκτρική εκκένωση 13000 volts, που κυριολεκτικά την κατακεραύνωσε. Η αστυνομία ανάφερε ότι η ηλεκτροπληξία προήλθε από ένα ηλεκτρικό καλώδιο που έπεσε πάνω στις τηλεφωνικές γραμμές στο δρόμο που βρισκόταν το σπίτι της άτυχης γυναίκας

Χαλαζόκοκκοι διαμέτρου 7,5 εκατοστών έπεσαν στις 22 απριλίου του 1998 στην κινέζικη επαρχία του Jiangxi, αφήνοντας 12 ανθρώπους νεκρούς και τραυματίζοντας πάνω από 1000. την επόμενη μέρα χαλαζόκοκκοι διαμέτρου 8 εκατοστών βομβάρδισαν την πόλη changed της επαρχίας hunan, σκοτώνοντας 9 ανθρώπους και καταστρέφοντας σπίτια και σοδειές.

Ένα μέλος της φυλής mangyan των φιλιππίνων, ο 32χρονος lantod cumiliu, βρέθηκε νεκρός μέσα στην κοιλιά ενός γιγαντιαίου πύθωνα, από ένα άλλο μέλος της φυλής του, που βρήκε τον πρησμένο πύθωνα, τον σκότωσε κι άνοιξε το στομάχι του.

Ένα 9χρονο αγόρι από την ελβετία συνθλίφτηκε από μια μεγάλη χιονόμπαλα την οποία έφτιαξε μαζί με τον ηλικίας 5 ετών μικρότερο αδελφό του. Όταν η χιονόμπαλα άρχισε να κυλάει στην πλαγιά το αγόρι γλίστρησε και καταπλακώθηκε από αυτή.

Ένα καγκουρό, που είχε δραπετεύσει από τσίρκο και ξόδεψε τρεις μήνες περιπλανώμενο ασκόπως γύρω από το over wallop του Hampshire, σκοτώθηκε όταν πήδηξε πάνω από έναν φράκτη και βρέθηκε ξαφνικά στην πορεία ενός διερχόμενου αυτοκινήτου. Τις προηγούμενες μέρες οι χωρικοί είχαν προσπαθήσει να συλλάβουν μάταια το περιπλανώμενο ζώο.

Η γυναίκα ενός υψηλόβαθμου πρώην δικαστή σκοτώθηκε, αφού κτυπήθηκε θανάσιμα από ένα κομμάτι βράχου που αποσπάστηκε εξαιτίας μιας αστραπής. Το περιστατικό αυτό συνέβη τον Οκτώβριο του 1996, όταν ο συνταξιούχος sir johh Leonard και η 71χρονη σύζυγος του Doreen, έκαναν διακοπές στην κατεχόμενη από τους τούρκους Βόρεια Κύπρο. Όταν έπεσε η αστραπή, το ζευγάρι στεκόταν στην κορυφή ενός βράχου και απολάμβανε τη θέα του κάστρου της Αμμοχώστου.

Όταν μια γυναίκα από τη σαουδική αραβία έφτασε στην πόλη damman, για να επισκεφτεί την κόρη της και το νεογέννητο μωρό της, παραπονέθηκε για παράξενες κινήσεις κάτω από την πλάτη της στη διάρκεια του ταξιδιού της. Όταν η κόρη της σήκωσε τη φούστα της για να δει τι συνέβη ανακάλυψε ένα μοιραίο τσίμπημα από δηλητηριώδες φίδι.

Μια αγρότισσα από τη Ρουμανία, που επιχείρησε απρόσεκτα να παρασκευάσει ρακί από δαμάσκηνα, κάηκε από τις φλόγες ενός αποστακτήρα του β παγκοσμίου πολέμου, που εξερράγη. Από την έκρηξη τραυματίστηκε άσχημα και η κόρη της.

Ο 32χρονος tim Nicholson, συντάκτης του ανδρικού περιοδικού arena, αυτοκτόνησε πηδώντας από έναν απότομο βράχο στο saltdean, κοντά στο brighton, επειδή διαφώνησε με το κύριο άρθρο του περιοδικού που ο ίδιος αναγκάστηκε να γράψει στο τελευταίο τεύχος του. Η αστυνομία βρήκε ένα σημείωμα αυτοκτονίας στην κορυφή του βράχου, καθώς κι ένα αντίτυπο του περιοδικού άγρια ξεσκισμένο.

Μια σφαίρα που εκτοξεύτηκε στον αέρα κατά τη διάρκεια μια γιορτής στην πόλη rawalpindi του βόρειου πακιστάν, στην οποία απόλαυσαν οι χωρικοί και μια παράσταση με βόδια, γκρέμισε έναν πυλώνα με ρεύμα υψηλής τάσης, σκοτώνοντας το λιγότερο 15 ανθρώπους, καθώς και τέσσερις νεροβούβαλους.