Καλε σας είπα που πήρα προαγωγή??...Α ναι, είναι γεγονός πλέον!! Από μια ταπεινή σερβιτόρα ανέβηκα κατηγορία...τώρα παίζω σε άλλα κιλά, έγινα μια μπαργουμάνα!!

Άλλαξα λοιπόν μαγαζί, περιοχή και πόστο!! Το τελευταίο με ανησύχησε λίγο προς στιγμήν, διότι δεν το είχα ξανακάνει. Αλλά όλα μαθαίνονται στην πορεία...όπως λέει και μία φίλη μου.

Anyway, προχθές έκανα το ντεμπούτο μου. Ντύθηκα...στολίστηκα...φτιάχτηκα και πήγα για την πρώτη μου εμφάνιση πίσω απο το μπαρ...(όρα κάτσε πίσω απο την μπάρα...του μπαρ και όχι την γνωστή Μπάρα. Αν καθόμουν πίσω απο αυτήν σίγουρα δεν θα φαινόμουν...χαχα...εκ των πραγμάτων αδύνατον!!). Πάω λοιπόν μπαίνω, βλέπω τα κατατόπια....μπουκάλια ποτήρια και όλα τα συναφή...και είμαι σε ετοιμότητα!

Οι πρώτοι μου πελάτες έρχονται..έχω λίγο άγχος, αλλά λέω στον εαυτό μου χαλάρωσε και όλα θα πάνε καλά!..Σκάει μύτη(sorry για την λαική) ένας φίλος και έρχεται προς τα μένα. Χαιρετάω...χαιρετάει και μου λέει...

-Καλέ η barwoman πού είναι?? Γιατί δεν την βλέπω??

-Ε?...στην αρχή δεν το πιάνω το υποννοούμενο..το ξανθό τα έχουμε ξαναπεί..

-Καλέ...(συνεχίζει αυτός πριν προλάβω να μιλήσω)...καλέ σήκω όρθια. Άντε δεν βαρέθηκες να είσαι τόση ώρα διπλωμένη???!!!

Γελάει και αυτός και οι κολλητές μου...αν είναι δυναμόν!! Εγώ διπλωμένη?? Εντάξει δεν είμαστε και δύο μέτρα...αλλά όχι οτι δεν φαινόμαστε κιόλας...

-Για έλα προς τα δω λίγο...μου λέει...ρε συ φτάνεις να πάρεις παραγγελία απο τους πελάτες ή να ζητήσουμε να την κατεβάσουν λίγο...την μπάρα???

Αυτοί γελάνε και εγώ γελάω...Μήπως να βάλω το δεκάποντο την επόμενη?? Α ρε μάνα δεν μου έδωσες πέντε πόντους ακόμα. Δεν βλέπεις οτι όλα στον πόντο κρίνονται??

...Ορμώμενη λοιπόν απο μια πρόσφατη συνάντηση με κάποια φίλτατα μέλη του Musicheaven και ενός τραγικά ειρωνικού περιστατικού(αν το καλοσκεφτώ μπορεί και γελοίου) που με χτύπησε κατακούτελα, είπα να κάνω μια μικρή εμφάνιση...

Η αλήθεια είναι, οτι το καζανάκι είχε κάποιες διαρροές τελευταίως και είχε βγεί out of order!! Anyway, τι να σας λέω τώρα...πολλά και διάφορα...και απλά και σύνθετα. Ξέρετε τώρα εγώ και οι τζελοιστορίες μου, που όσο και αν θέλω να τις βάλω σε μια τάξη, δεν γίνεται τίποτα!!

Και ερχόμαστε στο θέμα, οτι και πάλι τα μπουρδούκλωσα λίγο...μου τα μπουρδουκλώσανε...δεν ξέρω!..Είναι τα περίεργα της φύσης που δεν σε ρωτάνε και για τους δικούς τους λόγους απλά συμβαίνουν!!..Αλλά ρε φίλε γιατί να συμβούν σε μένα?? ..Και γιατί τώρα?..Και γιατί πάλι??..Αισιχτίρ πια!!...

Και εκεί που έβλεπα μπροστά μου κατακόκκινες καρδούλες και είχα λιώσει σαν σοκολάτα γάλακτος αμυγδάλου..έφαγα μία ήττα πανηγυρική! Και από βασική επιθετική, βρέθηκα να είμαι στον πάγκο και να σέρνομαι στα τέσσερα για τα αποδυτήρια!!!  Τι τους θέλω εγώ τους έρωτες και τα σιρόπια?? Αφού δεν με πάνε!!..

Μα πώς εμφανίστηκε και αυτή απο το πουθενά? Και η αλήθεια είναι οτι δεν την είχα υπολογισμένη!! Μα που πας κοπέλα μου?? Δηλαδή εμείς να μην πάρουμε σειρά?? Τσάμπα το κρατούσα τόση ώρα το νουμεράκι? Τώρα σου ξανάρθε και σένα??...Και εσύ ο άλλος...τρέχεις να γυρίσεις πίσω σαν σκυλάκι...Άντε στο καλό και να φοράς και το λουράκι σου άλλη φορά για να μην απομακρύνεσαι!!

Το ήπια και αυτό το πικρό ποτήρι...και μαζί με αυτό και μερικά μπουκάλια Haig...και ενώ εγώ βούλιαζα στο αλκοόλ, αυτοί μάλλον γιόρταζαν την επανασύνδεση!!!...χχαχαχχαχα!!!

Θάνατος στις πρώην λέμε!!!!!

(Συγχωρήστε με για την λίγο μακάβρια εικόνα Δευτεριάτικα, αλλά άνετα έπαιρνα μερικά κεφάλια!!)

Και να'μαι πάλι! Ξέρω χάθηκα...ίσως μου λείψατε και ίσως έλειψα σε κάποιους. Καιρό τώρα λέω να μπώ να αφήσω μια κουβέντα και ποτέ δεν βρίσκω χρόνο. Αυτός ο γ@#$%^ος χρόνος που περνάει και όλα τα αφήνει ίδια...τουλάχιστον έτσι φαίνεται σε εμένα. Πότε μπήκε το καλοκαιράκι και για πότε σχόλασε και ο Ιούνης. Για πότε θα φύγουμε για διακοπές και τσούπ θα σκάσει και ο Σεπτέμβρης. Και πάμε πάλι μία απο τα ίδια.Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει, αλλά η ψυχολογία μου περνάει απο σκαμπανεβάσματα τελευταίως. Όσο χαρούμενη μπορεί να ξυπνήσω, τόσο χάλια και περισσότερο μπορεί και να την πέσω το βράδυ. Έτσι απλά, και χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Κοίτα πως τα κατάφερα τώρα....και ήθελα να γράψω κάτι αστείο και χαρούμενο. Τεσπά συνεχίζουμε....

Η αλήθεια είναι οτι συνέβη και κάτι καλό το τελευταίο διάστημα. Βρήκα δουλειά πρωινή και επιπλοκές δεν έχουν εμφανιστεί στον ορίζοντα μέχρι στιγμής. Και εδώ και ένα μήνα είμαι πάλι στο πρόγραμμα....τρέξε Τζέλα, τρέξε. Πρωί γραφείο και το βράδυ ξέρετε...  Την θάλασσα δεν έχω καταφέρει ακόμα να την δω απο κοντά. Και επειδή δεν μαυρίζω απο τον ήλιο, είπα να καώ στα sollarium και το πέτυχα και αυτό!!! Μπήκα στον φούρνο και βγήκα κατακκόκινη σαν παντζάρι. Και τι να το κάνεις, πάλι άσπρισα....τσάμπα η φαγούρα και το τσούξιμο!! Κατα τ'άλλα μία απο τα γίδια και τα πρόβατα. Ουσιαστικά δεν υπάρχει αρκετός ελεύθερος χρόνος για πολλά πολλά. Μία Κυριακή, και το μόνο που θέλω είναι ατελείωτους ύπνους!!! Οπότε όπως συμπεραίνετε τίποτα σημαντικό δεν έχει συμβεί...ουδέν αξιόλογο στο χάρτη. Συνεχίζουμε να παντρεύουμε(σικέ να ζήσετε σου είπα??) και να μοιράζουμε μπουμπουνιέρες στους γάμους των φίλων μας(όρα Μπάρα και καζανάκι...σε λίγο θα τυπώσουμε και ειδικές καρτούλες...γιατί το κάνουμε και πολύ επαγγελματικά!!), αλλά και αυτά τα πανηγύρια τελειώνουν όπου να'ναι...βλέπετε μας τελειώνουν και οι ανύπαντροι φίλοι. Όσο για μας, πρώτα θα λιώσουν και τα παγόβουνα και μετά θα μας κάτσει άντρας(εννοείται αξιόλογος ε?). Κάπου εδώ θα αρχίσει και ο feelgood να μιλάει για αράχνες και διάφορα πετούμενα...και δεν θα έχει και άδικο εδώ που τα λέμε! Ωστόσο, αν και εγώ βλέπω πια άντρα με ματοκυάλι, γύρω μου οι φίλες και οι γνωστές, σπέρνουν κουτσούβελα με το τσουβάλι. Α, χαίρομαι δεν λέω...απλά με βάζει το όλο θέμα στη διαδικασία του...ρε συ τζελάκι,μήπως κάπου κάνεις εσύ λάθος?? Απο την άλλη όμως συνέρχομαι αμέσως, όταν σκέφτομαι οτι μικρή είμαι ακόμα(γελάστε άφοβα...δεν τρέχει τίποτα)...έχω μέλλον μπροστά μου...και μπόλικη τρέλα, λίγο καταπιεσμένη αυτό το διάστημα αλλά που θα πάει...

Προς το παρόν, σκουντουφλάω σε ένα κενούλι, ολίγον μαύρο και άραχνο. Άντε να δούμε τι κουβαλάει και ο Ιούλης για την καμπούρα μας. Καλό σας μήνα!

Είπα να σας πω δύο κουβέντες...δύο όμως γιατί νυστάζω!! Το θέμα είναι, οτι τελευταία δεν έχω έμπνευση...και ακόμα πιο αξιοπρόσεκτο(για μένα τουλάχιστον) είναι, οτι δεν μου έχει συμβεί κάτι το περίεργο για να σας γράψω. Στάσιμα και ήσυχα τα πράγματα, και αυτό με προβληματίζει λιγάκι για να είμαι ειλικρινής! Κατα τ'άλλα, εδώ και τρείς βδομάδες κοντεύω να βάλω ένα ραντζάκι στο μαγαζί που δουλεύω για να μην κάνω τσάμπα δρομολόγια. Ξυπνάω μεσημέρι προς απογευματάκι, τρώω, μπανιαρίζομαι και καπάκι δουλειά! Αλλά δεν με χαλάει...τι να με χαλάσει...έχω και τίποτα καλύτερο να κάνω?  

Τα ίδια και τα ίδια...μόνο τα μυαλά μου πάνε από το κακό στο χειρότερο. Με έπιασε πάλι η μ@#$%α μου, και κάνω οτι τρελό μου κατέβει στο κεφάλι!! Χθες πήγα και τρύπησα την μύτη...είπα να την στολίσω λίγο! Και το καταραμένο το σκουλαρίκι με γαργαλάει συνέχεια! Σαν να έχω ένα καρκάδι στην μύτη(όχι ζαρκάδι...καλά δεν λέω Μαρούλα?) και έχει σφηνώσει μέσα στο αριστερό μου ρουθούνι! Και το χειρότερο είναι, οτι έχω και συνάχι, και φοβάμαι να φυσήξω την μύτη μήπως και έχουμε καμιά απώλεια! Και άντε μετά να τρέχεις στον piercing man με το χαρτομάντηλο στο χέρι και να του εξηγείς τα καθέκαστα!!Τί τα θέλω και εγώ τα τρυπήματα στην ηλικία μου? Καλά μου λέει η μάνα μου...παιδάκι μου αντί να βρείς κανά άντρα να συμμαζευτείς, εσύ κυλάς όλο και πιό κάτω στο βούρκο(αλλά και αυτή τρέλα κουβαλάει...οικογενειακό είναι το πρόβλημα!!). Α ρε μαύρη μαυρίλα πλάκωσε και δεν μας ξεπλακώνει!!! Και την άλλη βδομάδα πάω να χτυπήσω και ένα tatto...ε, όταν σας λέω εγώ οτι με δέρνει τρέλα, δεν σας κάνω πλάκα!!!

Εις το επανειδείν!!!

Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι τον ορισμό της αμαρτίας. Τί είναι σωστό, τί λάθος και ποιός είναι στην τελική ο κριτής. Και μην μου πείτε ο Θεός γιατί θα βάλω τα γέλια. Απλοί άνθρωποι κρινόμαστε μεταξύ μας, και κοτσάρουμε χαρακτηρισμούς και ονόματα. Λές και παίζουμε σε ένα διαγωνισμό, ποιός είναι ο καλύτερος χριστιανός!!

Ε λοιπόν, εγώ είμαι μία αμαρτωλή!! Δεν έχω καθόλου διάθεση να νηστέψω από το ό,τιδήποτε. Και να το κάνω δηλαδή θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες μου? Και ποιός υπολογίζει τα λάθη μου σαν αμαρτίες στην τελική? Αν κόψω δηλαδή τα αυγά είναι μείον μία αμαρτία? Και αν κόψω και τα κρέας τότε θα πάω στον Παράδεισο?

Πειράζει που σήμερα όλη μέρα έχω ρίξει τα καντήλια της ζωής μου? Τί να κάνω αν έχω τα προβλήματά μου και την κακοαδιαθεσία μου? Αλλάζει κάτι, επειδή είναι Μεγάλη Εβδομάδα? Πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου να μην νιώθει και να μην εκφράζεται? Συγγνώμη αλλά δεν παίζει. Και αν αυτό είναι αμαρτία...τότε σταυρώστε με!

Πειράζει που δεν έχω σταματήσει να πίνω και να καπνίζω? Πειράζει που κάνω κακές σκέψεις? Ας μην αναφερθώ και στις πονηρές....απαπαπαπα θα πέσει φωτιά να με κάψει!!!

Οι Άγιες Μέρες δεν με επηρρεάζουν καθόλου. Δεν βλέπω καμία διαφορά στην καθημερινότητα. Ποιά Μεγάλη Εβδομάδα? Εγώ σκέφτομαι την δική μου Μεγάλη εβδομάδα που έχω να περάσω και με κλαίω από τώρα. Ίσως είναι η κακή ψυχολογία που έχω...δεν ξέρω. Αλλά από όσο θυμάμαι, ούτε και τα περασμένα χρόνια σύχναζα στην εκκλησία σαν καλή χριστιανή. Ακόμα και το Μεγάλο Σάββατο έτρεχα τελευταία στιγμή να προλάβω τον παπά πριν πει το Χριστός Ανέστη. Ούτε και όλα τα υπόλοιπα έθιμα μου λένε και κάτι. Μαγειρίτσες...αρνιά...σουβλίσματα...σιγά! Πιό πολύ γουστάρω το γλέντι της Κυριακής που μαζευόμαστε παρέα όλοι και γινόμαστε ντίρλα. Τέτοιες ευκαιρίες  δεν τις χάνω!

Σαν παιδί το κράτησα και το φαναράκι μου και την λαμπάδα μου..και ήταν όμορφα. Τότε όμως δεν έψαχνα την ουσία των πραγμάτων...και τί να ψάξεις στα οκτώ και στα δέκα. Μεγαλώνοντας όμως όλα παίρνουν άλλη όψη στα μάτια σου... Και δυστυχώς η εικόνα της εκκλησίας δεν μου αρέσει όπως έχει γίνει...και μπορεί και να ήταν. Δεν είμαι άθεη...αλλά δεν έχω και το μυαλό μου κλειδωμένο. Πιστεύω στον Θεό αλλά  με τον δικό μου τρόπο. Προτιμώ να πάω να ανάψω ένα κεράκι όταν το νιώσω. Μία μέρα απλή, καθημερινή μέρα. Να πάω στην εκκλησία, να προσκυνήσω και να αφήσω εκεί μέσα κάθε μου σκέψη. Αυτό με ηρεμεί, αυτό με κάνει να νιώθω καλά και για μένα αυτό είναι μια επαφή. Άλλωστε, δεν λένε οτι ο Θεός είναι πάντα δίπλα μας? Άρα και τώρα αυτή τη στιγμή με ακούει και εγώ μπορώ να του πω αυτά που θέλω και απο εδώ...από το ταπεινό μου δωματιάκι, φορώντας τις πυτζάμες μου! Αν αυτό δεν φτάνει, αν η πίστη μου είναι λίγη τότε είμαι μία αμαρτωλή...

...άντε καλέ εσύ ο αναμάρτητος...έλα ρίξε πρώτος...εδώ είμαι!!! 

...να παίξουμε, αλλά για να παίξουμε θέλουμε και συμπαίχτες. Μόνες θα κλωτσάμε το τόπι??

Σάββατο βράδυ πάω σ'ένα μπαράκι με μία φίλη και μια εξαδέρφη από την συμπρωτεύουσα. Έχουμε καλή διάθεση, χορεύουμε, τα πίνουμε(τι σόι ρόπαλα είμαστε..) και όλα καλούα. Σε μία δόση, η μικρή ξαδέρφη σταμπάρει έναν τύπο. Ωσάν κλόουν της παρέας και επειδή εγώ χατήρι δεν χαλάω πάνω απ'όλα(να δείξουμε και την καλή μας φιλοξενία) λέω...τον θές παιδί μου...θα τον έχεις!! Με τα πολλά, κάθεται η φάση έτσι(έβαλα και τα δυνατά μου όμως)και κάνουμε την γνωριμία. Πέφτουν οι συστάσεις, ονοματάκια και τα σχετικά, και μετακομίζει αυτός στην παρέα μας....μπαστακώνεται που έλεγε και μια άλλη φίλη μου απο τα παλιά!! Μετά απο ώρα, και αφού η Θεσσαλονικιά γουστάρει μπουζούκι, αποφασίζουμε να την κάνουμε για παραλιακή. Ο τύπος παίρνει τα πάνω του και ρωτάει αν τον θέλουμε παρέα. Ένεκα το νταλαβεράκι που ψιλοπαιζότανε, του δίνουμε πράσινο φως και μας παίρνει απο πίσω...με το αυτοκίνητο!

Πάμε στο μπουζουκερί, καθόμαστε στο τραπέζι και έρχεται η σερβιτοράλα. Παίρνει ύφος το τυπάκι και δίνει την παραγγελία...ο άντρας της παρέας και καλά(να'χαμε να λέγαμε...). Έρχεται το μπουκαλάκι, πίνουμε τα ποτάκια μας, αρχίζουμε και τα χορευτικά μας. Πασάς στα Γιάννενα ο κύριος...με τρείς γυναίκες στα πόδια να κουνιούνται μπροστά του. Και τότε συνέβη το αξιοσημείωτον!!! Το παλικάρι μετά τα 3-4 ποτάκια θέλησε να πάει για την ανάγκη του. Σηκώθηκε, ρώτησε προς τα πού πέφτουν οι τουαλέτες και έφυγε προς νερού του!!

Δεν έχω πάρει χαμπάρι οτι λείπει απο το τραπέζι, γιατί έχω πιάσει τις δημόσιες σχέσεις και έχω χάσει λίγο το επεισόδιο. Μετά απο κανά μισάωρο, συνειδητοποιώ οτι το αρσενικό δεν είναι με τα κορίτσια. Καλέ πού πήγε το παιδί? Πήγε για πιπί του...Καλά κόψιμο τον έπιασε?? Γιατί η ώρα περνούσε και αυτός δεν φαινόταν πουθενά!! Όχι δηλαδή οτι ανησυχήσαμε κιόλας, αλλά να, παρέα είμαστε υποτίθεται. Υποτίθεται όμως, γιατί ο ξεφτίλας δεν γύρισε ποτέ πίσω. Την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια σαν τον κλέφτη!! Άντρας σου λέει μετά!! Καλέ τι φοβήθηκες, μήπως σε βάζαμε να πληρώσεις?? Ρε και λεφτά να μας ζητούσες για ταξί θα σου δίναμε!! Πες μια καληνύχτα ρε πεταμένε!!!!

Και μετά μου λένε εμένα...άντρες και πράσινα άλογα!! Τί τα φοράτε μερικοί τα παντελόνια, ήθελα να ήξερα. Άστο καλύτερα στην κρεμάστρα το γ@#$%^*ο!!!

Ξυπνάς αναστατωμένη(απευθύνεται και στα αρσενικά...κάντε τις σωστές αλλαγές και διαβάστε)στον ύπνο σου! Έχεις μια ανησυχία και μια τρελή ερωτική επιθυμία σε γαργαλάει...με λίγα λόγια έχεις τις κάψες σου. Και τώρα τι κάνεις? Να πάρεις στα άγρια μεσάνυχτα τον μπόιφρεντ να τρέξει να σε εξυπηρετήσει? Χλωμό το κόβω να ξεσπιτώνεται. Να πάρεις εσύ τους δρόμους νυχτιάτικα με τις πυτζάμες, να πας να τον βρείς? Μέχρι να φτάσεις το πιθανότερο να έχεις ξενερώσει. Δεν έχεις γκόμενο και σου την έχει δώσει? Και τώρα? Πώς θα σβήσεις το ξαφνικό σου πάθος?

Ξεχάστε τα κρύα ντούς!! Ζήτω η τεχνολογία!! Η λύση υπάρχει και είναι πανεύκολη στη χρήση της. Σε πρώτη φάση αυτό που έχεις να κάνεις, είναι να βάλεις σε λειτουργία το πισί σου. Δεύτερο βήμα να ανοίξεις τον explorer σου και να μπείς στο FACEBOOK! Και μην μου πείς οτι δεν έχεις λογαριασμό, γιατί δεν θα σε πιστέψω. Μέχρι και η κουτσή Μαριώ γυρνοβολάει εκεί μέσα. Λοιπόν, μπες στην γειτονιά, και άρχισε να ψάχνεις κάποιον που θα ήθελες να έχεις μια καυτή ερωτική βραδυά μαζί του. Γιατί συν τις άλλοις, το facebook σου χαρίζει και αυτή την ευκαιρία...να διαλέξεις τον σύντροφο. Θες παπούτσι απο τον τόπο σου? Μάρκαρε τον Κώστα από τα Άνω Πατήσια...Θες κάτι λίγο πιο βόρειο? Τσέκαρε τον Τάκη από τα Γιάννενα...Γουστάρεις να βάλεις κατι ξένο στη ζωή σου? Τί λες για τον Ροντρίγκο απο την Spain? Σου αρέσουν οι ασπρουλιάρηδες? Σκέψου μια φάση με τον Πήτερ απο το Λόντον..Είσαι του αμερικανικού κινηματογράφου? Καλή περίπτωση ο Μάρκ απο το N.Y. Και εδώ που τα λέμε, έχεις και το κεφαλάκι σου ήσυχο. Θα περάσεις μια καυτή ερωτική νύχτα, και μετά δεν σε είδα, δεν σε ξέρω. Ούτε υποχρεώσεις, ούτε τηλέφωνα...τίποτα! Άντε τυχερούλα... Διάλεξες το γκομενάκι?? Ωραία, και τώρα πάτα το....το κουμπάκι καλέ! Εκείνο το κόκκινο που λέει have sex με τον τάδε! Καλέ μην φοβάσαι, ένα κλικ είναι! Έτσιιιιιιιι, αυτό ήταν!  Τί έγινε τελειώσες κιόλας?? Μπράβο!!! Άντε, κάνε τώρα και ένα τσιγάρο(αν είσαι απο τους καπνίζοντες) και τράβα για ένα ντουζάκι. Τόσο ιδρώτα έριξες....τόσο άγριο σεξ έκανες! Εκτός αν θες να πας και για δεύτερο γύρο(λυσσάρα!!!). Πάμε για άλλον τύπο ή ήταν καλός ο πρώτος? Βρε, κάνε όσο σεξ θέλεις. Τσάμπα πράγμα είναι...ούτε λεφτά για προφυλακτικά δεν χρειάζεσαι....ούτε ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες..νοσήματα περίεργης φύσεως..κτλ...κτλ! Και στην τελική, αν δεν σου αρέσει, μπορείς και να του το πείς και στην μούρη. Dear ήσουν απαίσιος, δεν κατάλαβα τίποτα...ήσουν και εσύ εκεί?

Τραβάω τις κοτσίδες μου από τότε που μου είπαν για αυτό το κόκκινο κουμπάκι στο facebook!! Και όμως είναι δυνατόν!! Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι τι μυαλό χρειάζεται να έχεις για να μπείς σε αυτή την μ@#$%^&&*η διαδικασία, και ακόμα περισσότερο, τί καταλαβαίνεις? Πατάς το κουμπί και ο υπολογιστής σου αρχίζει να δονείται σε αργό ερωτικό ρυθμό...τελειώνοντας αργά και βασανιστικά...αφήνοντας πνικτούς μικρούς ήχους?? Ήμαρτον!!!! Τί άλλο θα δούνε τα μάτια μας και τί θα ακούσουνε τα αυτιά μας! Θα μου πείς....εμείς που δεν έχουμε γκόμενο, τί πειράζει να πατάμε κάπου κάπου το κουμπάκι, έτσι για να λέμε...χτες έκανα σεξ με έναν παίδαρο άλλο πράγμα...Καλά ρε φιλενάδα, αν την βρίσκεις έτσι οκ...αλλά θα σου πω εγώ το άλλο. Να σε γειώνει ο άλλος σε real time λογικό μου ακούγεται...αλλά για σκέψου να μην ανταποδώσει ο άλλος στο κλικ σου. Εσύ έκανες σεξ...αυτός έκανε κλίκ?? Αισχρή διαδικτυακή χυλόπιτα...βρε χρυσό μου κάτσε μου...στα ψέμματα θα το κάνουμε!!!!

(Θερμή παράκληση, αν κάποιος έχει πατήσει αυτό το κουμπάκι παρακαλείται να μοιραστεί μαζί μας αυτήν την απίστευτη εμπειρία. Μα θα σκάσω η κακομοίρα...)

Πώς το έλεγε εκείνο το κομμάτι παλιότερα η Αννούλα(η Βίσση καλέ)....τρελαίνομαιιιιιι, μια παγώνω, μια ζεσταίνομαιιιιιι(δις)...και τα λοιπά...και τα λοιπά.... Λοιπόν σε μια τέτοια φάση είμαι και εγώ...ούτε κλιμακτήριο να περνούσα. Προχθές, έβγαζα αφρούς(επεξήγηση=σκότωνα άνθρωπο), χθες είχα τα κέφια μου(τραλαλα,λαλα,λαλο), σήμερα έχω τις κλειστές μου(όλα μου φταίνε)...ποιός ξέρει τι ξημερώνει αύριο. Και αυτό με τρομάζει λίγο...λέτε να χρειάζεται ψυχοθεραπεία?? Κάτι μου μυρίζει...κάτι καίγεται μέσα μου. Σαν να με έχουν βάλει σε χαμηλή θερμοκρασία να σιγοβράζω, και με έχουν ξεχάσει πάνω στο μάτι για μέρες...έτσι νιώθω. Και το θέμα είναι, οτι νομίζω οτι παράβρασα!!(Δεν σας μυρίζει καμμένο...δεν σας έρχεται??) Όπου να'ναι θα ξεχειλίσω και θα τα πάρω όλα μαζί μου(τον -καλύτερα να μην τον χαρακτηρίσω- πρώην ,μ@#$%^ς εργοδότες, ατίθασα αγόρια και άλλους διάφορους)...όποιον βρω στον δρόμο μου(σαδιστικό, αλλά σαν να μου έφτιαξε λίγο η διάθεση και μόνο με την σκέψη!!)!!

Και μου έχει κολλήσει και μια κακή-τρελή σκέψη τα τελευταία δέκα λεπτά! Μήπως αρχίζω και γεροντοκοριάζω και όλα μου φταίνε??? (Και αυτό το ραφάκι που έχω εδώ στο δωμάτιο δεν με χωράει..) Μπα...δεν...απλά δεν...δεν και δεν και πάλι δεν και ξανά δεν....δεν το έχω...Έχει σκαλώσει λίγο τώρα το νιονιό μου, αλλά έχει ο θεός αύριο...Μπορεί και να μου κάνει την χάρη, και να στείλει κάποιον τεχνικό, να επισκευάσει την βλάβη(να αλλάξει την ασφάλεια...ο γενικός που λέγαμε).

Αυτό που μου τι δίνει περισσότερο είναι, που όταν μετά τις αστραπές, ακολουθεί η βροχή, μετά αρχίζει η καταιγίδα και μετά αν του την βαρέσει(του καιρού εννοώ) μπορεί να ακολουθήσει θεομηνία. Και ρωτώ...πρέπει να χτυπάνε όλα μαζί? Ρίξε ένα ψιλόβροχο βρε αδερφέ...πρέπει να πνιγούμε???...........Ρε, δεν πάει να βρέχει όσο θέλει. Έτσι όπως βράζω εγώ καμιά νεροποντή δεν με σβήνει. Το Κρακατόα έτοιμο για ανατίναξη είμαι...

Παιδιά κάηκα....κάποιος να κλείσει το μάτι........

Το παρακάτω γεγονός συνέβη πριν τέσσερα χρόνια στην Θεσσαλονίκη. Είχα πάει με μια φίλη για λίγες μέρες να αλλάξουμε τον αέρα μας και να δούμε αν κουνιούνται και εκεί οι βάρκες(είχε απαγορευτικό μάλλον). Τέσπα, κάνουμε βόλτα Αριστοτέλους, κατεβαίνουμε προς παραλία και αρχίζουμε το πάνω-κάτω στα καφέ να δούμε που θα αράξουμε τα δίμετρα κορμιά μας(χωρίς τακούνι ε??). Και όπως έχουμε λιώσει τα αθλητικούλια μας στην περατζάδα(καθότι αναποφάσιστα κοριτσάκια)..Λευκό Πύργο-λιμάνι, κολλάει το μάτι μου σε κάτι.....και μαζί και ο εγκέφαλος(τραγική στιγμή!!). Παρακολουθήστε συζήτηση...

-Ρε Αγγελική, κοίτα τι έχουν βάλει εκεί πάνω(σηκώνω δάχτυλο και δείχνω προς το λιμάνι).

Κοιτάζω έκθαμπη(λες και έβλεπα να προσγειώνεται διαστημόπλοιο) τα  τρία τεράστια γράμματα που γράφουν Ο.Λ.Θ(Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης...σωστά?? Και τί άλλο θα μπορούσε να λέει στην τελική????) Ας ξαναγυρίσουμε στην συζήτηση των διδακτόρων...

-Ρε, έχουν κάνει ορθογραφικό λάθος....(ναι, ναι το είπα...το πέταξα το φουντούκι...μάλλον ολόκληρη χειροβομβίδα ήταν αυτό!!!!)...αντί για Π, έχουν βάλει Θ..(χαχαχαχαχχα....χαχαχαχχαχαχαχ.....από χτες που το θυμήθηκα δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω!!).

-Ωχ...(λέει και η άλλη η πανεξυπνιάδου), ναι ρε συ, δίκιο έχεις...πώπω!!!(αυτή στεναχωρήθηκε κιόλας...και δεν είναι και ξανθιά η εν λόγω κορασίδα). Κουλό ε? (μωρέ τα κουλά είμαστε εμείς, αλλά ποιός να μας το πει τώρα??)

Αργότερα βρεθήκαμε με ντόπιο Θεσσαλονικιό και το άνοιξα πάλι τρομάρα μου, να του την πω για το λάθος(αν είναι δυναμόν!!!Είχα και θράσσος...χαχαχα). Ο τύπος έμεινε κάγκελο, κοντέψαμε να τον χάσουμε από τα γέλια! Μπορεί και να με κοίταζε για να κανά δεκάλεπτο, για να βεβαιωθεί οτι όντως άκουσε σωστά.

-Θ από Θεσσαλονίκη μου λέει...you know??? Π όπως Πειραιάς...Δεν υπάρχει μόνο ένα λιμάνι. Κάθε λιμάνι έχει δικό του οργανισμό. Κατάλαβες? Ξανθιά!!(το τελευταίο μου το έφτυσε κατάμουτρα. Μπορούσα  να πω και κάτι??)

Μωρέ κατάλαβα...πώς να μην καταλάβω(απόλυτο γκέγκε έκανα). Κάθε λιμάνι και δικό του καημό έχει φίλε μου, εγώ αυτό ξέρω.Το άλλο το...Π από το πανηλίθια το ξέρεις??

Τί να κάνουμε....μερικές φορές, πέφτει ο γενικός........

Πώς τα καταφέρνω έτσι, δεν μπορώ να το καταλάβω. Όταν δεν σε θέλει κάτι....δεν σε θέλει...πάει και τελείωσε. Και μένα δεν λέει να μου κάτσει μια normal δουλειά. Χάρηκα και εγώ το ζώον. Και να πεις, οτι δεν το είδα το μαύρο σύννεφο να απλώνεται...το είδα. Τα σημάδια ήταν ολοφάνερα....μου έδειχναν την έξοδο εκτάκτου ανάγκης. Από δώ κυρία μου...κατεβείτε τα σκαλοπάτια! Και εγώ τα κατέβηκα δύο-δύο στο τέλος....και προσγειώθηκα ανώμαλα. Ευτυχώς δεν έσπασα τίποτα, καθότι μαθημένη σε τέτοιου είδους πεσίματα.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι η ανευθυνότητα μερικών ανθρώπων. Πώς είναι δυνατόν να θεωρούν τον εαυτό τους επαγγελματία και να κρατούν στα χέρια τους, ας το πούμε επιχειρήσεις. Τι σου φταίει ρε μεγάλε το κάθε κοριτσάκι και το τραβολογάς έτσι?? Τώρα αρχίζω να τα παίρνω!! Γιατί εγώ δεν είμαι κοριτσάκι, και τα παραμυθάκια που πουλάνε τα έχω ξαναματακούσει, αλλά τα άλλα που όντως είναι, γιατί να τα βάλεις στην διαδικασία? Γιατί ακούστε σύστημα που είχε ο κύριος της εν λόγω επιχείρησης, που είχα την ατυχία να ξοδέψω λίγο απο τον ελεύθερο χρόνο μου. Προσλάμβανε μία κοπέλα(πρόσληψη και καλά...που ήταν τα χαρτιά οεο?) και καλά δοκιμαστικά για ένα μήνα...και μετά άντε γειά σας...ας περάσει η επόμενη παρακαλώ. Λεφτά για τον μήνα?? Μα τι λέτε τώρα...σύμφωνα με αυτόν εννοείται πως θα τα πλήρωνε. Το πότε, είναι το θέμα....και η απάντηση είναι μάλλον σε κάποια άλλη διάσταση του σύμπαντος ή το πιο πιθανόν σε κάποια άλλη ζωή(να σημειωθεί, οτι είχε και τρελές απαιτήσεις όσον αφορά την δουλειά). Η διαδικασία πάει κάπως έτσι....πάρε ένα τηλέφωνο την άλλη βδομάδα να περάσεις να πληρωθείς. Το ανυποψίαστο κοριτσάκι το χάβει(και τι να κάνει άλλωστε?) και κάνει το τηλεφώνημα για να πάρει την απάντηση....δεν έχω σήμερα, θα σε πάρουμε εμείς την άλλη βδομάδα. Την άλλη βδομάδα θα ξαναπάρει το κοριτσάκι(σιγά και να μην έπαιρναν αυτοί!!)αλλά το αφεντικό φυσικά θα απουσιάζει(στο γραφείο του είναι ο κύριος και πίνει καφέδες αραχτός...αλλά για τους άλλους βρίσκεται σε συνάντηση...και καλά!!). Τα τηλέφωνα θα συνεχιστούν για ένα διάστημα...λεφτά δεν υπάρχει περίπτωση να δώσει ο κύριος μ$#$%$ς....και κάποια στιγμή θα τελειώσει και εκεί η όλη φάση....οπού και αυτός είναι ο πρωταρχικός σκοπός της επιχείρησης. Γιατί πόσο να παίρνεις και να παρακαλάς για τα λεφτά σου?? Μία...δύο.. δεκαδύο...τριανταδύο....κάποια στιγμή θα αγανακτήσεις!! Θα βρίσεις, θα ξαναβρίσεις,  αλλά το δίκιο σου πού να το βρείς?? Ας πρόσεχες εν ολίγοις...αλλά και που να ήξερες? Και δεν είναι τα γ@#$λεφτά, είναι οτι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα στους γελοίκουλες!!

Το κλείνω εδώ το κείμενο, γιατί είμαι στη φάση εκείνη, που θα αρχίσω να βρίζω και δεν θέλω.....Αντε να δούμε τι θα έχει παρακάτω...

Παιδιά, ξέμεινα απο χρόνο!!! Έχω γίνει Βέγγος με μαλλιά λέμε(και είναι ακόμα αρχή)!!!

(Γιά πάμε πάλι....είχα πρωινή έμπνευση μέσα στο λεωφορείο!!!!!!!)

Τρώω στον ηλεκτρικό

Βάφομαι μέσα στο μετρό

Έλεγα θα πάω και γυμναστήριο....το κουτό

μα θα με τρέχουνε μετά στο Κρατικό!!

Και άμα μου κάτσει ο άντρας ο σωστός...χρόνο που θα βρω να τον δώ?

θεέ...τι όνειρο απατηλό!!(στο άντρας ο σωστός κολλάει..καλά?)

μα αυτό δεν παίζει θεωρώ....

πάλι θα πέσω σε κανά τρελό

ένα πιπίνι να μου κάτσει είναι το πιο πιθανό!

τώρα που το ξανασκέφτομαι...λέω καλύτερα να κοιμηθώ!!

(επηρρεασμένη πάντα απο Μπάρα)

Σας φιλώ σταυρωτά....ματς...μούτςςς!

Αααααα και καλό σας μήνα!

(Η φωτό άσχετη, αλλά χτες το βράδυ στον ύπνο μου ξέχασα τις σαγιονάρες μου στην παραλία...έρχεται.....έρχεται!!)

Χτές ήθελα να κάνω φόνο και σήμερα πηδάω από την χαρά μου(μέχρι και φλικ φλόκ σας κάνω αν γουστάρετε!)!! Δεν θα το πιστέψετε...καλά-καλά, εδώ εγώ δεν το έχω πιστέψει ακόμα....αλλά από Δευτέρα μπαίνω και πάλι στο περίφημο club των Γραμματέων!!! Και πόσο μου είχαν λείψει εκείνες οι χρυσές εποχές(μέχρι master στην πασιέντζα αράχνη είχα καταφέρει να πάρω με τον ιδρώτα μου...αλλά άλλη φάση εκείνη, και δυστυχώς δεν ξανάρχεται...κλαψ!!). Anyway, αφήνουμε επιτέλους το ρελαντί και βάζουμε πρωτούλα. Γιατί είναι γεγονός, κάποιος φιλότιμος άνθρωπος(δεν ξέρω ακόμα αν το σκέφτηκε καλά ή αν ήταν υπό την επήρεια κάποιας ουσίας...θα δείξει στην πορεία) αποφάσισε να με προσλάβει(και δεν μου την έπεσε....περίεργο ε???)! Από το μεσημέρι έχω γίνει άλλος άνθρωπος...αγαπάω όλον τον κόσμο(καλά εντάξει το παράκανα...μερικούς θέλω ακόμα να τους ξεμαλλιάσω, αλλά τους δίνω μια περίοδο χάριτος...είμαι μεγάλη ψυχή τελικά!!). Καινούριες εποχές ξεκινάνε...νέοι ορίζοντες ανοίγονται...έρχονται νέες Τζελοπεριπέτειες(καλά, αυτές ποτέ δεν σταματούν...η μούντζα φταίει...ο μαλακομαγνήτης που έχω στο κούτελο...η βλακεία μου....τέσπα...το έχω το σημάδι πάντως...χαχαχα). Για να ξαναγυρίσω στο θέμα, μου ανοίγεται μια καινούρια σελίδα. Άντε να δούμε τι επιφυλλάσει το κυρίως θέμα. Ο πρόλογος τις περισσότερες φορές  ενθουσιάζει, οι παραπέρα σελίδες πάντα κρύβουν την ουσία. Είμαι αισιόδοξη όμως και δεν κοτάω(η ζωή τραβάει την ανηφόρα...με σημαίες...κτλ!!). Ό,τι είναι να γενεί....θα γενεί...αντέχουμε, μικρή είμαι ακόμα(εντάξει μην βαράτε, τα έχουμε τα χρονάκια μας)!!! Α ρε, και από βδομάδα τι με περιμένει...Το πρωί γραφείο...το βράδυ καφενείο...(sorry, bar ήθελα να πω, απλά μου κόλλαγε η ρίμα)....και όσο αντέξουμε!!! Άντε τώρα φτύστε με, μην με ματιάσετε....Εεεεεεεεεε είπαμε, όχι όλοι μαζί...ένας-ένας....μπάνιο με κάνατε!!!!

Και απο μένα φιλάκιαααααααα!!

Ρε δεν θα  με τρελάνουν εμένα όλοι οι άλλοι. Θα τους τρελάνω εγώ πρώτη!!! Τέλος...τώρα που βρήκα τον παλιό καλό μου εαυτό θα τους πω εγώ!! Θα πάρω το αίμα μου πίσω(σαν τίτλος απο ταινία εκδίκησης ακούστηκε αυτό). Αλλά χίλιες φορές  bitch παρά χαζή. Και στην τελική, τι κατάλαβα που ήμουν εντάξει? Το παράσημο της ανοιχτής παλάμης κέρδισα(ορθάνοιχτης κιόλας!!).  Με του καθενός την αφασία θα κάθομαι να ασχολούμαι?? Καιρός να ακολουθήσουν οι άλλοι το δικό μου ποτάμι(μοιράζουμε και μπρατσάκια για όσους δεν ξέρουν κολύμπι)!!

Πόση τρέλα πουλάς αγάπη μου....στην δίνω πίσω στο τριπλάσιο άμα λάχει(τους πάγκους σας και σε άλλες λαϊκές αγορές). Πέρασα πάλι σε εμπόλεμη ζώνη...καλυφθείτε....(έτσι γιατί τα πήρα σήμερα, και ξημερώνει σημαντική μέρα αύριο....και τα μαλλιά μου είναι ακόμα όρθια....όπως και τα νεύρα μου!!!).

Μία είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία..

...και αυτή είναι η μόνη αλήθεια που κρατάμε στα χέρια μας. Πόσο θα είμαστε πάνω σ'αυτόν τον πλανήτη? Αργά ή γρήγορα(οκ, ελπίζουμε για το αργά!!) όλοι θα κάνουμε το ταξίδι μας για άλλες "χώρες". Όσο όμως στεκόμαστε δυνατά στα πόδια μας πρέπει να κερδίζουμε έδαφος, να ζούμε όσο πιο έντονα μπορούμε και να ρουφάμε κάθε δευτερόλεπτο που μας χαρίζεται. Γιατί η ζωή ένα δώρο είναι, και μάλιστα πολύτιμο. Απλά οι περισσότεροι απο εμάς, έχουμε καμμένα τσιπάκια στον εγκέφαλο. Τα δεδομένα μας είναι περιορισμένα και τυποποιημένα. Προσδοκούμε για το καλύτερο αύριο, δολοφονώντας κυριολεκτικά το υποφαινόμενο σήμερα. Και εκεί στο αύριο, θα λέμε, πόσο άσχημο ήταν το χτες, μην έχοντας καθόλου προσπαθήσει να το ζήσουμε. Αλλά γιατί περιμένεις το αύριο για να αρχίσεις να ζείς? Δηλαδή το σήμερα τι έχει? Και ποιός σου εγγυάται οτι στο μέλλον τα πράγματα θα είναι όπως τα θές? Μάλλον δεν σου αρέσει η ζωή σου όπως είναι τώρα....ο εαυτός σου, σου αρέσει? Αλλά αυτόν τον δέχεσαι με τις ατέλειες του, έτσι δεν είναι? Και τους φίλους σου, με τα ελαττώματά τους, τους αγαπάς. Το ίδιο προφανώς ισχύει και για τον άνθρωπο που διαλέγεις να στέκεται δίπλα σου. Τον δέχεσαι όπως είναι...και αυτή είναι η ουσία.... Έτσι είναι και η ζωή, γεμάτη μικρές και μεγάλες ατέλειες. Να γίνει όπως ακριβώς την ονειρεύεσαι, είναι κομματάκι δύσκολο. Προσπάθησε να την αγαπήσεις όπως σου δίνεται, και ας μην είναι πάντα όμορφα αυτά που έχει να σου προσφέρει. Μην αφήνεις το σήμερα να γλιστράει...σε κάποιο απ'όλα αυτά τα σήμερα που σνομπάρεις, κρύβονται μεγάλες στιγμές...και ίσως κλωτσάς κάποιες ευκαιρίες για εκείνο το καλύτερο αύριο...

Άμα το θέλω, μπορώ να γράψω και σοβαρά πράγματα(χαχαχα). Και μία που αναφέρθηκα περί ουσίας...Το Σάββατο σκάσαμε γυναικοπαρέα στο ομώνυμο μαγαζί. Νομίζω οτι γλιτώσαμε στο τσακ την αποβολή μας (μαζί με τις καρέκλες θα μας πετούσαν παραλίγο), καθώς είμασταν λιγάκι άτακτες. Θα δικαιολογηθώ, ρίχνοντας το φταίξιμο στο κρασί(το έχασα το μέτρημα των κανατίων σε κάποια φάση), αν και εμείς δεν πίνουμε ποτέ(ειδικά η Μπάρα...μόνο που τελευταία παίρνει πάντα το τρύπιο ποτήρι....αλλά, όχι ποτέ δεν πίνει). Επίσης θα ρίξω το φταίξιμο στον τραγουδοποιό. Υπέροχος φυσικά(τι φωνή κύριε Θοδωρή μας!!), αλλά έκανε το λάθος να είναι ευγενικός μαζί μας. Τούτο σημαίνει, οτι και τραγουδήσαμε(μέχρι και φωνητικά κάναμε τα καραγκιοζάκια) και το πρόγραμμα το διαλύσαμε, εφόσον η μία παραγγελία διαδέχοταν την άλλη. Και μας έκανε όλες τις χάρες, μας τραγούδησε ό,τι ζητήσαμε και φυσικά μας έστειλε αδιάβαστες. Γιατί ποιός μπορεί να ακούσει τον Αυγερινό (και τόσο όμορφα...Θοδωρή, δεν είναι κολακείες, είναι η αλήθεια!)και να μην ταξιδέψει η σκέψη του αλλού...σ'ένα φιλί, σε μια εικόνα, σε ένα πρόσωπο...(εγώ "έφυγα πάντως", και νομίζω και οι υπόλοιπες το ίδιο). Και φάγαμε και τα "κέρατά" μας (χρειάστηκα δύο σόδες και χωνευτικά σφηνάκια για να μπορέσω να συνέλθω)! Ντοκουμέντα υπάρχουν, αλλά δεν μου βρίσκονται αυτή την στιγμή δυστυχώς. Μπορείτε να απευθυνθείτε στον κύριο Φίλιππο, που μπορεί να σας δώσει καυτές λεπτομέρειες για τα σημαντικά θέματα που αναλύσαμε εκείνο το βράδυ. Μία κουβέντα και άπειρα γέλια(σοβαρά τα πράγματα όπως καταλάβατε κυρίες και κύριοι). Και τι μας έφταιγε το παιδί, το ζαλίσαμε κανονικά με τις απορίες μας...άξιες λόγου ωστόσο. Αλλά να, είχαμε μία σοβαρή διαφωνία μεταξύ μας περί τι ακριβώς σχήματος έχουν τα παπάγια(από γαλλική προφορά πώς τα πάτε?) και ήταν ο μόνος που μπορούσε να μας διαφωτίσει... 

Ρε μέχρι το κορμί να ζητήσει απεγνωσμένα κρεββάτι, στο πόδι θα είμαστε!! Και σήμερα...και αύριο..

Είναι ανάμεσά μας και ναι.....το κουνάει καλά!!!! Το έχει το παιδί σας λέω!! Ο ρυθμός είναι στο αίμα του/της(όλα στο πιάτο τα θέλετε??να μην σας δυσκολέψω λίγο?)!!

Ψάξε...ψάξε...δεν θα το βρείς!!!!!!