Το πρώτο και βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει κανείς με την περίπτωση του Γιώργου Νταλάρα είναι ότι δεν μπορεί να τον κατατάξει σε καμία κατηγορία… Τριάντα πέντε χρόνια πρωταγωνιστής στο ελληνικό τραγούδι (55 προσωπικοί δίσκοι) , έχει ερμηνεύσει τα πάντα. Από ρεμπέτικα και λαϊκά μέχρι Latin και παραδοσιακά λατίνο. Αυτοδίδακτος μουσικός. Tελειομανής. Άνθρωπος με ιδιαίτερο χιούμορ. Συλλέκτης εδώ και χρόνια μουσικών οργάνων και άλλων αντικειμένων. Γεννημένος στην Κοκκινιά, γιος του γνωστού ρεμπέτη Λουκά Νταράλα… Ένας λαϊκός τραγουδιστής.

Όταν πριν από δύο -ή τρία ίσως- χρόνια βρέθηκα στο Ελσίνκι, τη Φιλανδική πρωτεύουσα, για να παρακολουθήσω μια συναυλία του Γιώργου Νταλάρα, μπαίνοντας στην αίθουσα και παρατηρώντας ότι στη μεγάλη του πλειοψηφία το κοινό αποτελούνταν από Φιλανδούς, σκέφτηκα ότι δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να βρίσκομαι στη θέση του… Να πρέπει να αντιμετωπίσω δηλαδή 2. 000 και βάλε βόρειους, ψυχρούς ακροατές που δεν θα καταλάβαιναν γρι από την ελληνική γλώσσα και πολύ περισσότερο απ’ τα τραγούδια μας. Στο τέλος παράστασης είδα τους Φιλανδούς να χορεύουν και πείστηκα γι’ αυτό το περίεργο «touch» που έχει ο Γιώργος Νταλάρας με το κοινό του. Γι’ αυτήν τη μαγική ικανότητά του να σε παρασέρνει, ακόμη κι όταν έχεις γεννηθεί Σκανδιναβός και τα ονόματα «Καλδάρας» ή «Τσιτσάνης» μοιάζουν… κινέζικα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Το ότι ξεκίνησε έφηβος σχεδόν, στα 16 του χρόνια, να τραγουδάει και να παίζει κιθάρα, είναι γνωστό. Όπως επίσης και το ότι στα 18 του χρόνια (1968) ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο. Το ίδιο κοινότοπο θα ήταν να αναφέρει κανείς ότι γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τα τραγούδια εκείνης της δεκαετίας (από τα τέλη του ‘60 μέχρι και το ‘70) . Με τα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή, με τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα ν’ ακούγεται απ’ το τρανζιστοράκι, «Μου ξανάρχονται ένα-ένα, χρόνια δοξασμένα, να ‘τανε το ‘21…». Τριάντα χρόνια αργότερα, ο πρόεδρος της Minos-Emi θυμόταν εκείνη την πρώτη συνάντηση του Σταύρου Κουγιουμτζή και του Γιώργου Νταλάρα: "Τριάντα χρόνια πριν, είχα την τύχη να συναντήσω με απόσταση μερικών μηνών δύο νέους -τότε- καλλιτέχνες που έμελλε οι δυο μαζί αλλά και ο καθένας χώρια να σημαδέψουν την ιστορία της ελληνικής μουσικής. Ο Σταύρος είχε αρχίσει τότε να γράφει τις υπέροχες μελωδίες του, χωρίς να έχει ευτυχίσει μέχρι τότε με τους ερμηνευτές του. Από την άλλη, ο νεαρός Γιώργος Νταλάρας έψαχνε ανήσυχα να βρει την πηγή που θα δρόσιζε τις ανησυχίες του. Μία θεία έμπνευση με οδήγησε να τους φέρω κοντά. Η συνάντηση ήταν μοιραία... . ". Μα κι ο Γιώργος Νταλάρας χαρακτηρίζει εκείνη τη σχέση… «οικογενειακή, βαθιά και μοιραία. Τριάντα χρόνια συνεργασίας με τον Σταύρο, σημαίνουν για μένα συγγένεια, που δεν καθορίζεται από την τυπική σχέση μουσικού-τραγουδιστή. Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι σ’ αυτούς τους χώρους δύσκολα μένουν μαζί. Ο Σταύρος Κουγιουμτζής μου έδωσε φωνή και λόγο σε δύσκολες εποχές, κι αυτό δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ». (από συνέντευξη Τύπου στο Μέγαρο Μουσικής με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου «Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων») .

Ακολουθεί η συνεργασία του με τον Απόστολο Καλδάρα («Ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδά Απόστολο Καλδάρα») , εποχές που όλη η Ελλάδα τραγουδούσε το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» και το «Εγώ ποτέ δεν αγαπώ» κι αργότερα η «Μικρά Ασία». Ένας από τους δίσκους που καθιερώνει στην ελληνική δισκογραφία τον όρο «χρυσό» με τις 50. 000 πωλήσεις τότε κι αργότερα τον «πλατινένιο» με τις 100. 000 πωλήσεις, αντίστοιχα. Εκείνη την εποχή πρωτοσυνεργάζεται και με τον Μίκη Θεοδωράκη στα «18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας» (1974) κι ακολουθούν οι «Μικρές Πολιτείες», «Στα ψηλά τα παραθύρια» (αμφότερα του Στ. Κουγιουμτζή) . Για να έρθει ένα χρόνο αργότερα, το 1975, ένας δίσκος σταθμός στην πορεία του. Το «50 χρόνια ρεμπέτικο τραγούδι» που έγινε χρυσό μέσα σε λίγους μήνες από την κυκλοφορία του και σε εποχές που κάτι τέτοιο ήταν από σπάνιο έως ανήκουστο… Εποχές των μπουάτ στην Πλάκα, εποχές των κοινών του εμφανίσεων με τη Χαρούλα Αλεξίου, εποχές συναυλιών σε μεγάλα στάδια. Στην κυριολεξία, ο Γιώργος Νταλάρας υπήρξε λαϊκός τραγουδιστής.

Θα μπορούσε κανείς να γράψει σελίδες ατέλειωτες για τις συνεργασίες του: Σταύρος Κουγιουμτζής, Μάνος Λοίζος, Μίκης Θεοδωράκης, Απόστολος Καλδάρας, Γιάννης Σπανός, Άκης Πάνου, Σταύρος Ξαρχάκος, Δημήτρης Λάγιος, Θάνος Μικρούτσικος, Ελένη Καραίνδρου, Χρήστος Νικολόπουλος κ. α. Ένας μακρύς κατάλογος συνεργασιών, συναντήσεων, προσωπικών δίσκων, συμμετοχών, συναυλιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί σε αριθμούς. Οκτώ εκατομμύρια πωλήσεις θαρρώ πως είναι ενδεικτικός αριθμός…

Θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί στα «Latin», τις πωλήσεις τους που έχουν ξεπεράσεις τους 600. 000 δίσκους και στα γεμάτα στάδια εκείνης της εποχής, της συνάντησής του με τον Al Di Meola και τον Paco de Lucia.

Θα μπορούσε κανείς να γράψει για τις 500 συναυλίες του σ’ όλο τον κόσμο, μέχρι το 1981 (όταν το ελληνικό τραγούδι είχε ελάχιστους εκπροσώπους στο εξωτερικό) , για το γεμάτο από κόσμο Γουέμπλεϊ, για το Brendan Byrne Arena της Νέας Υόρκης… Αλλά και για τις περιβόητες δικαστικές του διαμάχες (με τους Μ. Ρασούλη, Τζ. Πανούση, Στ. Κραουνάκη) και για το φλέγον ζήτημα των συναυλιών συμπαράστασης στην Κύπρο. (Ποτέ δεν κατάλαβα αν δήλωσε κανείς ανοιχτά ότι «τα παίρνει»…) . Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο επίσης, αφορά στη συνεργασία του με μεγάλες ορχήστρες απ’ όλο τον κόσμο (Φιλαρμονική του Ισραήλ, Metropole Orchestra της Ολλανδίας, τη Ρωσική Ορχήστρα Όσιποφ κ. α. ) .

Στάθηκε συνεπής σ’ ότι αγάπησε από τα μικράτα του. Στάθηκε συνεπής στην Τέχνη του, δηλαδή, έμεινε έξω από μαγαζιά και πίστες, επέβαλε τους δικούς του όρους και τα κατάφερε. Θα ακούσεις πολλούς να λένε ότι ο Γιώργος Νταλάρας, σ’ αυτά τα 30 και βάλε χρόνια της πορείας του, κατάφερε να μη ρίξει τον πήχη ούτε ένα εκατοστό πιο κάτω απ’ αυτό που θα μπορούσε να προσφέρει. Μπορεί τα παραπάνω ν’ ακούγονται υπερβολικά, αλλά όταν εκδόθηκε το «Μουσικό Κουτί» (η γνωστή κασετίνα με τα 10 CD) βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την πλήρη δισκογραφία του, για να καταλήξουμε πολύ γρήγορα –ρίχνοντάς της μια εξίσου γρήγορη ματιά- ότι όλοι του οι δίσκοι (με εξαίρεση ίσως έναν ή δυο) ήταν αξιόλογοι.

Τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν στην σκηνή της «Ιεράς Οδού» και φέτος θα επιστρέψει στα νεανικά του λημέρια, στην Πλάκα, ενώ αναμένεται να κυκλοφορήσει λίγο πριν από τις γιορτές ο καινούριος του διπλός δίσκος. Πολλοί διερωτώνται τι άλλο μένει να τραγουδήσει ο Γιώργος Νταλάρας… Είτε από κακεντρέχεια, είτε από αγάπη. Αλλά έτσι κι αλλιώς, «ο δρόμος είναι δρόμος», όπως έχει τραγουδήσει κι ο ίδιος.

Σχετικοί δίσκοι στο δισκοπωλείο:

-Γ. Νταλάρας:  Η άσφαλτος που τρέχει - 2001
-Γ. Νταλάρας:  Εβρεχε Ο Κόσμος - 2000
-Γ. Νταλάρας:  Νάτανε Το 21 - 2000
-Γ. Νταλάρας:  Τρελλοί Και Αγγελοι - 2000
-Γ. Νταλάρας:  Οταν Ανθίζουν Πασχαλιές - 2000
-Γ. Νταλάρας:  Μικρές Πολιτείες - 2000
-Γ. Νταλάρας:  Στα Ψηλά Παραθύρια - 2000
-Γ. Νταλάρας:  Ινα Τι - 2000
-Γ. Νταλάρας:  Τα Τραγούδια Μας - 2000
-Γ. Νταλάρας:  Θα ‘ρθω Να Σε Βρω - 2000
-Γ. Νταλάρας:  Τα Χρώματα Του Χρόνου - Συλλογή 1 - 1999
-Γ. Νταλάρας:  Τα Χρώματα Του Χρόνου - Συλλογή 2 - 1999
-Γ. Νταλάρας:  Γιώργος Νταλάρας & the Israel Philarmonic Orchestra - 1999
-Γ. Νταλάρας:  Υμνοι Αγγέλων Σε Ρυθμούς Ανθρώπων - 1998
-Γ. Νταλάρας:  Live & Unplugged - 1998
-Γ. Νταλάρας:  Ζωντανή Ηχογράφηση Στην Ιερά Οδό 2 - 1998
-Γ. Νταλάρας:  Το Μουσικό Κουτί - 1997
-Γ. Νταλάρας:  Ζωντανή Ηχογράφηση Από Την Ιερά Οδό - 1997
-Γ. Νταλάρας:  Θεσσαλονίκη Γιάννενα Με Δυό Παπούτσια Πάνινα - 1997
-Γ. Νταλάρας:  Μεθυσμένα Τραγούδια - 1996

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης γεννήθηκε, σπούδασε και κατοικεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.
Μετά το τέλος του Γυμνασίου φοίτησε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1985 όντας φοιτητής ασχολείται με το τραγούδι και τη μουσική ιδρύοντας μαζί με άλλους φοιτητές το συγκρότημα "Νέοι Επιβάτες".
Λίγο αργότερα η επιτυχία του συγκροτήματος ανοίγει το δρόμο στη δισκογραφία.
Μία ανεξάρτητη παραγωγή που επιμελείται ο ίδιος ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και με τίτλο του δίσκου "Σχετικά παράνομοι", είναι η πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση.

Μετά τα τρία χρόνια ο Δημήτρης Ζερβουδάκης εκδίδει με την εταιρεία που συνεργάζεται και σήμερα, τη Minos , την πρώτη του προσωπική δουλειά με γενικό τίτλο "Ακροβάτης" που έχει θερμή ανταπόκριση και κατατάσσει τον νέο καλλιτέχνη σε μία σχολή ποιοτικού σύγχρονου ήχου.
Ακολουθούν κάποια χρόνια που ο Δημήτρης Ζερβουδάκης υπηρετεί την θητεία του και αμέσως μετά συνεργάζεται σε συναυλίες και στο βινύλιο με τον Γ. Μαρκόπουλο.
Το καλοκαίρι του 1988 συμμετέχει στο συναυλιακό πρόγραμμα του Γιώργου Νταλάρα και αμέσως μετά τον επιλέγει ο Ν. Μαμαγκάκης για 3 τραγούδια στο δίσκο "Μυστικά τραγούδια". Τον Οκτώβρη του 1992 ο Δημήτρης Ζερβουδάκης κυκλοφορεί τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο "Από Μάρτη Καλοκαίρι" ενώ ήδη έχει αρχίσει η συνεργασία του με την Ελευθερία Αρβανιτάκη που συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία όλη τη χρονιά στον Απόλλωνα. 2005: Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης συνάντησε την Μελίνα Κανά, τη Γιώτα Νέγκα και τη Μαρία Σπυροπούλου στο άλμπουμ του Μανώλη Γαλιάτσου 'Του Μάγου τα παιχνίδια' ( LM 036-2), όπου ερμηνεύει, σε μουσική του Γαλιάτσου, στίχους του Καρυωτάκη ('Δρόμος'), του Φιλύρα ('Οι Ερχόμενες') και του ίδιου του συνθέτη ('Παράξενο να μοιάζεις' - 'Όχι και να κλαίμε' - 'Ένας Μάγος πέρασε'). Ο δίσκος κυκλοφορεί από τη LIBRA MUSIC .

Δισκογραφία

1987 Τολμηρή Επικοινωνία
1991 Μυστικά Τραγούδια
1994 Πνοή του ανέμου
1997 Μια ζωή στην ίδια τάξη
1998 Με μια χορδή
2003 Ρηχά νερά

Επίσης :

1989 Ακροβάτης
1992 Από Μάρτη καλοκαίρι
1994 Έχε το νου σου
1998 Κλείσ' τα μάτια σου και κοίτα
2001 Πανσέληνη χώρα
2005 Του Μάγου Τα Παιχνίδια ( LM 036-2)

Γεννήθηκε το 1955 στην Αιδηψό, εκεί όπου τελείωσε και το Λύκειο. Ηλθε στην Αθήνα το 1974 και άρχισε σπουδές στο Εθνικό Ωδείο με δασκάλους τους Πατρικίδη, Βώκο, Βασιλειάδη, από τους οποίους διδάχτηκε θεωρία της μουσικής, αντίστιξη και φούγκα. Δισκογραφικά, έχει συνεργαστεί με τους Θ.Μικρούτσικο, Γ.Χατζηνάσιο, Σ.Σπανουδάκη, Μ.Πλέσσα, Γ.Σπανό κ.ά. Από το 1976, οπότε και εμφανίστηκε στη δισκογραφία, έχει στο ενεργητικό του 18 προσωπικούς δίσκους, καθώς και αρκετές συμμετοχές σε δίσκους συναδέλφων. Εχει λάβει μέρος σε συναυλίες των: Μ.Χατζηδάκι, Μ.Θεοδωράκη, Μ.Λοΐζου, Χ.Λεοντή, Γ.Μαρκόπουλου κ.ά. και έχει συμμετάσχει σε δουλειές με τους: Γ.Νταλάρα, Μ.Φαραντούρη, Δ.Μούτση, Λ.Κηλαηδόνη, Μ.Μητσιά, Δ.Γαλάνη, Α.Πρωτοψάλτη, Γ.Ζουγανέλη, Π.Πανδή και Μ.Ζορμπαλά. Εχει εμφανιστεί σε πέντε θεατρικές παραστάσεις, με βασική αυτή του Ζυλ Ντασέν στο Θέατρο Μπρόντγουεϊ (1978) για τα 80 χρόνια του Μπ.Μπρεχτ, στην οποία πρωταγωνιστούσαν ο Μάνος Κατράκης, η Μελίνα Μερκούρη, ο Γιάννης Φέρτης και η Μπέτυ Βαλάση. Ελαβε επίσης μέρος στην επανάληψη της παράστασης "Το τραγούδι του νεκρού αδελφού" (1980), σε μουσική Μ.Θεοδωράκη και σκηνοθεσία Α.Σολωμού. Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκε σχεδόν μόνιμα με τον Μ.Πλέσσα σε νυχτερινά κέντρα αλλά και σε δίσκους.

Πάμε αγόρια!  φωνάζει στα  encore  και ανεβαίνει με φόρα στη σκηνή. Αέρινη, σαν τη φωνή της. Φωνή ξωτικού. Σαν τ΄ αεράκι που έρχεται απ΄ τη θάλασσα. Η ίδια κρατάει από νησί. Απ΄ τους Παξούς και την Ικαριά. Περίεργος συνδυασμός. Η φωνή της διαθέτει ένα ιδιαίτερο μέταλλο που ή τ΄ αγαπάς με την πρώτη ή το αποδιώχνεις.

Δυνατό προφίλ, θετική ενέργεια και λάμψη στη σκηνή, εξαιρετικά προσεγμένες μουσικές επιλογές και βεβαίως σκληρή δουλειά. Τα συστατικά της δικής της συνταγής. Το αστέρι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη λάμπει στον ουρανό της ελληνικής μουσικής εδώ και μια δεκαετία, παρόλο που στο τραγούδι βγήκε το 1981. Τότε που στην ταυτότητά της έγραφε επάγγελμα: λογίστρια…

Η  Ελευθερία Αρβανιτάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια απ΄ τις γειτονιές του Πειραιά, την Καλλίπολη. ΄Ηταν πιτσιρίκα το καλοκαίρι του ΄80 όταν γνωρίστηκε με τα παιδιά της Οπισθοδρομικής Κομπανίας σ΄ ένα νησί. Επάγγελμα: λογίστρια. Κι αν την ρωτούσες τότε τί ήθελε να γίνει θα απαντούσε με βεβαιότητα: Αρχαιολόγος. Το ΄81 συμμετέχει στον πρώτο δίσκο του Βαγγέλη Γερμανού, τα Μπαράκια. Ένας δίσκος που διέθετε την υπογραφή του Διονύση Σαββόπουλου στην παραγωγή.

Την ίδια χρονιά -η πρώτη της στο ελληνικό τραγούδι- εμφανίζεται στη σκηνή δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο, μα δεν ξέρει ακόμη αν το τραγούδι είναι αυτό που θα επιλέξει για τη ζωή της. Κι ενώ σκέφτεται να τα παρατήσει και να μετακομίσει στη γειτονική Ιταλία για να σπουδάσει αρχαιολογία, δεν το κάνει. Προφανώς, η παρέα της Οπισθοδρομικής Κομπανίας υπερίσχυσε των διλημμάτων της…

Σε μια περίοδο που το πολιτικό τραγούδι χάνει συνεχώς έδαφος, -αρχές της δεκαετίας του ΄80-, οι Οπισθοδρομικοί στρέφουν το βλέμμα τους στο -ξεχασμένο πλέον- ρεμπέτικο, σμυρναίικο και λαϊκό τραγούδι, δημιουργώντας ρεύμα. Ο κόσμος ανακαλύπτει ξανά τα ρεμπέτικα και τα μικρά μαγαζιά, οι κομπανίες ξεφυτρώνουν η μια μετά την άλλη και η εν λόγω παρέα κυκλοφορεί 3 δίσκους (το ΄82 ο ομώνυμος σε παραγωγή Δ. Σαββόπουλου, το ΄83 μια ζωντανή ηχογράφηση του σχήματος και το ΄85 το Στη μέση της κομπανίας) .

Το ΄85 η Οπισθοδρομική Κομπανία διαλύεται και η Ελευθερία -που έχει ήδη συναντηθεί με τον Νίκο Μαμαγκάκη στο Κέντρο Διερχομένων και με τους Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω στο δίσκο Οι κακές μας πράξεις- σκέφτεται ξανά να τα παρατήσει. Ένιωσα φοβερή μοναξιά, ανασφάλεια αλλά και πίκρα. Δε μου άρεσε καθόλου η ιδέα να συνεχίσω μόνη μου. Και τότε άρχισε να με ψήνει ο Χρήστος Νικολόπουλος. Ερχόταν σπίτι μου και προσπαθούσε να με πείσει να μη σταματήσω έλεγε σε μια συνέντευξή της, πολλά χρόνια αργότερα. (σ. σ. Συνέντευξη στο περιοδικό Μετρό και στον Ο. Ιωάννου, τεύχος Μαρτίου 1999) .

Το 1984 ωστόσο κυκλοφορεί τον πρώτο προσωπικό της δίσκο, με επανεκτελέσεις παλαιότερων τραγουδιών των Τσιτσάνη, Καλδάρα, Χιώτη κ. α. ενώ την ίδια χρονιά ξεκινάει και ένα σερί συμμετοχών της. (Τραπεζάκια έξω του Δ. Σαββόπουλου, Με τα φεγγάρια χάνομαι του Στ. Λογαρίδη σε μουσική Γ. Ζήκα, Μανία -το σάουντρακ της ταινίας του Γ. Πανουσόπουλου σε μουσική Ν. Ξυδάκη-, Λούφα και παραλλαγή -το σάουντρακ της ταινίας του Ν. Περράκη σε μουσική Ν. Μαμαγκάκη-, Τρελοί και άγγελοι του Στ. Κουγιουμτζή με το τραγούδι Το κόκκινο φουστάνι που γίνεται μεγάλη επιτυχία κ. α. ) . Εκείνη τη χρονιά (1986) συναντά τον Σταμάτη Σπανουδάκη και ο δίσκος Κοντραμπάντο που κυκλοφορεί (προσωπικός αυτή τη φορά) γίνεται η απαρχή μιας συνεργασίας που κράτησε αρκετά χρόνια.

Έχοντας μπει για τα καλά πλέον στο παιχνίδι της δισκογραφίας, η Ελευθερία Αρβανιτάκη εισβάλει δυνατά και στο χορό των live. Βρισκόμαστε ήδη στο 1987, και η Λεωφόρος Α΄ (Α. Βουτσινάς, Στ. Κραουνάκης και Λ. Νικολακοπούλου) ταρακουνάει τα λιμνάζοντα νερά της νυχτερινής διασκέδασης. Παρέα με την ΄Αλκηστη Πρωτοψάλτη και τον Κώστα Γανωτή η Ελευθερία εμφανίζεται στην παράσταση Λεωφόρος Α΄, τραγουδάει το Αν σ΄ αρνηθώ και αφήνει εποχή. Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο δίσκο Κοντά στη δόξα μια στιγμή του Νίκου Ξυδάκη τραγουδώντας το Ερωτικό (σε ποίηση Ν. Λαπαθιώτη) και το Ένα όχι ενώ ένα χρόνο αργότερα ερμηνεύει στο Σείριο του Μ. Χατζιδάκη τραγούδια που ήδη ανήκουν στο προσωπικό της ρεπερτόριο.

Το 1989 ξανασυναντά στον Σταμάτη Σπανουδάκη και κυκλοφορεί το δίσκο Τανιράμα, ενώ συμμετέχει στο Κούρεμα του Δ. Σαββόπουλου και το Κάπου ανατολικοδυτικά του Ν. Μαυρουδή.

--------------------------------------------------------------------------------
Το 1991 αποτελεί μια χρονιά καθοριστικής σημασίας για την πορεία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, καθώς κυκλοφορεί έναν ακόμη προσωπικό της δίσκο καθόλου τυχαίο για την ελληνική δισκογραφία. Το Μένω εκτός συμπεριλαμβάνει τραγούδια πολλών και διαφορετικού ύφους συνθετών (΄Αρα Ντινκτζιάν, Χρ. Νικολόπουλου, Αντ. Μιτζέλου, Γ. Ζήκα, Ν. Ξυδάκη) , σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου και του Θοδωρή Γκόνη. Ποιο είναι το μυστικό του Μένω Εκτός; Ο ενιαίος και συμπαγής ήχος του δίσκου ή καλύτερα η ενορχηστρωτική δουλειά του Νίκου Αντύπα. ΄Ολα τα τραγούδια του άλμπουμ γίνονται επιτυχίες. Πόσα χρόνια έχει να συμβεί αυτό στην ελληνική δισκογραφία; … Το πιο σημαντικό είναι δε ότι 10 σχεδόν χρόνια αργότερα, στις μέρες μας δηλαδή, ακούγονται -με την ίδια συχνότητα- σαν να είναι σημερινά.
--------------------------------------------------------------------------------

Την ίδια χρονιά ακολουθεί η συμμετοχή της στην Τένεδο του Νίκου Ξυδάκη αλλά και ένας δίσκος των Οπισθοδρομικών (Πάλι μπρος) , στον οποίο ερμηνεύει 4 τραγούδια. Το 1993 είναι επίσης μια ξεχωριστή χρονιά για την Ελευθερία, όχι μόνο για την κυκλοφορία του δίσκου Η νύχτα κατεβαίνει (ζωντανή ηχογράφηση από τις εμφανίσεις της στον Απόλλωνα, παρέα με τον Δ. Ζερβουδάκη, σε ενορχήστρωση του Κ. Γανωσέλη) αλλά και επειδή όλη η Ελλάδα τραγουδάει την Αναστασία και το Θέλω να σε δω σε στίχους της Λ. Νικολακοπούλου.

Είναι το 2ο τηλεοπτικό σάουντρακ (μετά τα Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά) , το οποίο γίνεται επιτυχία (η μουσική είναι του Δ. Παπαδημητρίου) . Ουσιαστικά πρόκειται για την απαρχή μιας καινούριας δισκογραφικής συνήθειας που θέλει για κάθε τηλεοπτικό σήριαλ κι ένα τραγούδι που να το εκπροσωπεί και κατ΄ επέκταση ένα σάουντρακ. Από αυτό σημείο ωστόσο ξεκινάει και μια ακόμη -σταθερή στο χρόνο- συνεργασία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, ο οποίος υπογράφει την ενορχήστρωση του επόμενου δίσκου της που τιτλοφορείται Τα κορμιά και τα μαχαίρια (1994) σε μουσική ΄Αρα Ντινκτζιάν και στίχους Μ. Γκανά & Λ. Νικολακοπούλου.

Η συνάντησή της με το βασικό μέλος των Night Ark διευρύνει το ρεπερτόριό της και ανοίγει ουσιαστικά ένα καινούριο κεφάλαιο στην πορεία της. Το καλοκαίρι του ΄95 πραγματοποιεί περιοδεία στην Ελλάδα και την Κύπρο με τον ΄Αρα Ντινκτζιάν και τον ΄Αρτο Τουκμπογιατζιάν (αμφότεροι αρμένιοι μουσικοί, μέλη των Night Ark) αλλά και τους Αλκίνοο Ιωαννίδη και Γιάννη Κότσιρα. Αποκορύφωμα αυτής της περιοδείας η εμφάνισή τους στο θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη, η κυκλοφορία του CD-single Ζωντανά στους Βράχους που ξεπερνά τις 120.000 πωλήσεων.

--------------------------------------------------------------------------------
Το επόμενο βήμα της Ελευθερίας Αρβανιτάκη αποτελεί ένα ακόμη ρίσκο. Στα Τραγούδια για τους μήνες ο Δημήτρης Παπαδημητρίου μελοποιεί ποιήματα των Καρυωτάκη, Ελύτη, Πολυδούρη, Σαπφούς κ. α. , η Ελευθερία κυκλοφορεί ένα ακόμη εξαιρετικό άλμπουμ που καταρρίπτει το μύθο που θέλει τα εύπεπτα και τα εύκολα να ταυτίζονται με την εμπορικότητα. Οι υπεύθυνοι της εταιρείας της δεν πιστεύουν στα μάτια τους, όταν ο δίσκος γίνεται πλατινένιος…
--------------------------------------------------------------------------------

Αυτό ίσως αποτελεί και το σημείο αιχμής της Αρβανιτάκη. Καθ΄ όλη τη διάρκεια της καριέρας της επιλέγει με μεγάλη προσοχή το ρεπερτόριό της. Ψάχνει, αναζητά, αφουγκράζεται, χαράζει με μικρά αλλά σταθερά βήματα την πορεία της, εμπιστεύεται τους συνεργάτες της που σε καμία περίπτωση δεν είναι ευκαιριακοί. Κάθε της συνεργασία αποκτά διάρκεια στο χρόνο και εξελίσσεται. Ξυδάκης, Παπαδημητρίου, Μαμαγκάκης, Σπανουδάκης, Νικολόπουλος, Ντινκτζιάν είναι μερικοί από τους συνθέτες με τους οποίους συνεργάζεται εδώ και χρόνια.

Μια καλλιτέχνης συγκροτημένη, με ιδιαίτερα ευαίσθητες κεραίες και με υψηλά αισθητικά στάνταρτς. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο κόσμος αγαπάει τα live της και την ακολουθεί πιστά εδώ και χρόνια στα μαγαζιά όπου εμφανίζεται και στις καλοκαιρινές της συναυλίες. Παραστάσεις ακριβείας, επαγγελματισμός αλλά και ψυχή, τα βασικά χαρακτηριστικά των ζωντανών της εμφανίσεων. Στη σκηνή αισθάνομαι λαμπερή δηλώνει σε κάποια από τις συνεντεύξεις της.

Ο Νίκος Ζιώγαλας ξεκίνησε  την ενασχόλησή του με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 τον βρίσκουμε με το συγκρότημα "ΑΝΑΚΑΡΑ" να παίζει διασκευές δημοτικών τραγουδιών. Την περίοδο αυτή συνεργάζεται δισκογραφικά με τον Θανάση Γκαϊφύλλια στο "Ωτοστόπ".

Λίγο αργότερα τον συναντάμε να τραγουδάει στο διπλό άλμπουμ του Ηρ. Τριανταφυλλίδη "Σε άλλους κόσμους". Το '77 συμμετείχε στην παράσταση καθώς και στο δίσκο "Αχαρνής" του Διονύση Σαββόπουλου. Αργότερα τραγούδησε για ένα χρόνο με το συγκρότημα "ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ". Το '83 σχημάτισε το συγκρότημα "ΕΡΜΑΦΡΟ", ενώ από το '85 ξεκίνησε η προσωπική του δισκογραφική                                        πορεία που αριθμεί μέχρι σήμερα δέκα δίσκους.

Το 1993 συνεργάζεται με τον Μανώλη Φάμελλο και τους Ποδηλάτες και το 1994 με τον Νίκο Πορτοκάλογλου σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Το 1996 συνεργάζεται με τη Γλυκερία η οποία συμμετέχει στον δίσκο του «Παλιοί λογαριασμοί» με το τραγούδι ‘Πάρε με απόψε πάρε με’ που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Τον χειμώνα 1997-1998 συνεργάζεται με τον Δημήτρη Μητροπάνο στη ‘Σφεντόνα’ και την ίδια χρονιά συμμετέχει στον δίσκο «Στον Βαγγέλη με αγάπη» ‘πειράζοντας’ το τραγούδι του Βαγγέλη Γερμανού «Ο Ισραφήλ». 

Το 1999 η συναυλία του στο ‘Ρόδον’ είναι sold-out με συμμετοχές των Νίκου Πορτοκάλογλου, Μανώλη Φάμελλου και Γλυκερίας. Τον Απρίλιο του 2000 κυκλοφορεί ο δίσκος «Αλλιώτικα φτερά» στον οποίον συνεργάζεται με  τον Μανώλη Φάμελλο (έγραψε μουσική σε κάποια τραγούδια αλλά είχε και την επιμέλεια της παραγωγής) και τον Νίκο Πορτοκάλογλου (στίχοι σε ένα τραγούδι).

Το καλοκαίρι του 2001 συνεργάζεται με την Αναστασία Μουτσάτσου για μια σειρά συναυλιών σε όλη την Ελλάδα ενώ τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς κυκλοφορεί ο δίσκος της Α. Μουτσάτσου «Κέρασμα» σε μουσική Νίκου Ζιώγαλα. Την δουλειά αυτή παρουσιάζουν μαζί σε Ελλάδα και Κύπρο μέχρι το καλοκαίρι του 2002 γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία.

Τον Δεκέμβριο του 2002 κυκλοφορεί τον καινούριο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Έι, τι κάνεις εκεί» σε μουσική και στίχους δικούς του, με επιρροές από τα λαϊκά ακούσματά του της δεκαετίας του ’60. Την ίδια εποχή συνεργάζεται με την Ελένη Πέτα και τους Μπλε για μια σειρά πολύ πετυχημένων εμφανίσεων στο ‘Γυάλινο Μουσικό Θέατρο’. 

Την περίοδο 2003-2004 συνεργάζεται με τον Γιώργο Αλουπογιάννη και τον Δημήτρη Κοργιαλά σ’ ένα πολύ κεφάτο πρόγραμμα στο ‘Συρμό’ και ηχογραφούν μαζί το cd single «Μίλα μου γι’ αγάπη». Την περίοδο 2004- 2005 συνεχίζει να εμφανίζεται στο ‘Συρμό’, αυτή τη φορά μαζί με τον Στάθη Δρογώση και την Ευσταθία.

Τον Απρίλιο του 2005 κυκλοφορεί το «Άρωμα από βανίλια», μία συλλογή με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του κι ένα καινούριο τραγούδι. Το καλοκαίρι συνεργάζεται με τη Μαριώ και τον Λάμπρο Καρελά κάνοντας συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.

Την περίοδο 2005-2006 συνεργάζεται με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Διονύση Τσακνή και τον Φίλιππο Πλιάτσικα στην παράσταση «Το δικό μας ροκ» στο Ζυγό. Το καλοκαίρι θα δώσει συναυλίες σε όλη την Ελλάδα μαζί με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Βασίλλη Καζούλλη, τον Αντώνη Μιτζέλο και τα Κίτρινα Ποδήλατα.

Προσωπικοί δίσκοι
- 1985 «ΤΟ ΤΖΑΜΠΟ»
- 1987 «Ο,ΤΙ ΠΕΙΣ ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ»
- 1990 «ΖΕΣΤΟ ΑΓΑΠΗΣ ΚΥΜΑ»
- 1992 «ΣΕ ΜΠΑΡ ΚΑΙ ΚΑΦΕΝΕΙΑ»
- 1994 «ΓΥΡΝΑ Ο ΚΑΙΡΟΣ»
- 1996 «ΠΑΛΙΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ»
- 2000 «ΑΛΛΙΩΤΙΚΑ ΦΤΕΡΑ»
- 2001 «ΚΕΡΑΣΜΑ» (μουσική: Ν. Ζιώγαλας, ερμηνεία: Αν. Μουτσάτσου, Ν. Ζιώγαλας)
- 2002 «ΕΪ, ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ»
- 2004 «ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΓΙ’ ΑΓΑΠΗ» single (Ν. Ζιώγαλας, Γ. Αλουπογιάννης, Δ. Κοργιαλάς)
- 2005 «ΑΡΩΜΑ ΑΠΟ ΒΑΝΙΛΙΑ» best

Οι Γιώργος και Αλέξανδρος Παντελιάς είναι τα μέλη του μουσικού συγκροτήματος ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ (στίχοι, μουσική, τραγούδι) που σχηματίστηκε στις αρχές του 2000.
Υπήρξαν εμπνευστές του πρώτου τους μουσικού συγκροτήματος ("ανάδυση") που σχηματίστηκε το 1996. Με το συγκρότημα αυτό εμφανίστηκαν σε μουσικά στέκια στις περιοχές του Αιγάλεω και της Μεταμόρφωσης επί τέσσερις συνεχείς σεζόν.Κατά την διάρκεια αυτών,πραγματοποίησαν και εμφανίσεις με καλλιτέχνες όπως ο Λάκης Παπαδόπουλος, Johny Βαβούρας και candilacs.

Το χειμώνα του 2000 και του 2001,ως ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ πια κ μετά την πρώτη δισκογραφική δουλειά τους, εμφανίστηκαν σε μουσικές σκηνές της Αθήνας όπως House Of Art, Σταυρός του Νότου, Αρχιτεκτονική,''στον αέρα'', An club, Καφεθέατρο. Πρώτη μεγάλη τους καλοκαιρινή συναυλία ήταν στην λίμνη Πλαστήρα (2001) μαζί με τους αδελφούς Κατσιμίχα, ενώ το καλοκαίρι του 2002 εμφανίστηκαν στο πλάι του Διονύση Τσακνή και του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα σε συναυλίες στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Τον χειμώνα του 2002 συνεργάστηκαν και εμφανίστηκαν μαζί με τον Ορφέα Περίδη και τον Δημήτρη Σταρόβα στο Θέατρο τραγουδιών «ΜΕΤΡΟ». Το καλοκαίρι του 2003 πραγματοποίησαν συναυλίες μαζί με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τον Δημήτρη Σταρόβα ενώ αμέσως μετά πραγματοποίησαν χειμερινή περιοδεία εκτός Αθήνας σε 20 περίπου πόλεις όπως Κέρκυρα,Ηράκλειο,Χανιά,Ρέθυμνο,Θεσσαλονίκη,Κιάτο,Μέγαρα,Ρόδος,Κατερίνη,αρκετές απο αυτές μαζί με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα ενώ στην Αθήνα πραγματοποίησαν εμφανίσεις στο θέατρο τραγουδιών ΜΕΤΡΟ με τη συμμετοχή των Λ.Μαχαιρίτσα, Δ.Τσακνή και Ο.Περίδη καθώς και στη μουσική σκηνή Δίπλα στοΠοτάμι.

Το χειμώνα του 2004 ετοιμάζονται να τον περάσουν στο.. ''δρόμο'' κανοντας μια περιοδεία ανα την Ελλάδα και την Κυπρο μαζί με την Δέσποινα Ολυμπίου με αφορμή τη συνεργασία τους στο δίσκο της τελευταίας.Η περιοδεία αυτή θα κανει μια μεγαλη στάση στην Αθηνα στις αρχές του νέου έτους και συγκεκριμενα στο θεατρο τραγουδιών ΜΕΤΡΟ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΤΕΛΙΑΣ

Ετών 27. Τελειόφοιτος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στο Μαθηματικό τμήμα.

Μουσικές σπουδές: Έντεκα χρόνια κλασσική κιθάρα σε ωδεία Περιστερίου ? Χαίδαρίου (καθηγητές:Ν.Γράψας Κ.Γεράνης).Έκτο έτος μαθημάτων φωνητικής ? ορθοφωνίας, μονωδίας (κλασσικό τραγούδι) στα ωδεία Χαϊδαρίου και Μοσχάτου (καθηγήτρια : Ζηνοβία Πουλή).

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΝΤΕΛΙΑΣ

Ετών 21. Απόφοιτος του μουσικού Γυμνασίου ? Λυκείου Δυτικής Αττικής. Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρονικών Υπολογιστικών Συστημάτων Τ.Ε.Ι. Πειραιά.

Μουσικές σπουδές: Δώδεκα χρόνια σπουδές στην κλασσική κιθάρα στο ωδείο Χαϊδαρίου, οι οποίες συνεχίζονται στο εθνικό ωδείο με καθηγητή τον Ε.Μπουντούνη. Πτυχιούχος του Εθνικού στο μάθημα του ειδικού αρμονίας, σπουδάζει αντίστιξη. Παίζει κιθάρα κλασσική και ηλεκτρική. Πιάνο, ταμπουρά (σάζι) και μαντολίνο.

Αυτοί λοιπόν οι είναι τα κίτρινα ποδήλατα που ομορφαίνουν, την ελληνική δισκογραφία και κυρίως τα δικά μας ακούσματα...

"Τι είναι αυτό που μας ενώνει, μας χωρίζει, μας πληγώνει" με τη μουσική των Πυξ Λαξ; Ένα συγκρότημα που προσπαθεί να κάνει μια "απόπειρα επαφής" στους "Ζόρικους Καιρούς" που ζούμε με τον εσωτερικό μας κόσμο. Ένα συγκρότημα που "μας στέλνει" και "ακόμα προσπαθεί" όπως πριν από 8 περίπου χρόνια, όταν πρωτοκυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος. Η μουσική τους, σε κάθε δίσκο όλο και πιο ώριμη, "σαν το σοφό που γερνάει" μιλάει μέσα στην ψυχή μας. Μια πρωτότυπη και καθόλου "κλεμμένη ομορφιά" μας μαγνητίζει στο άκουσμα των μελωδικών μπαλάντων του Φίλιππου, των δυνατών ρακιών του Μάνου και των... λαϊκότερων ήχων του Μπάμπη. "Στα βαθιά νερά" της μουσικής τους, "θέλουν κάτι να αλλάξουν". Τα τραγούδια τους βγαλμένα από την καθημερινότητα μας καθηλώνουν, μας προκαλούν να σκεφτούμε, να αναπολήσουμε, μας ωθούν σε μια "προσωπική αναζήτηση". "Γιατί"; Γιατί έτσι αισθάνονται. Και η μουσική τους, τους εκφράζει. Κι εσύ "καλέ μου μπάσταρδε ήρωα", ταξιδιώτη σε αυτές τις σελίδες, καλώς όρισες σε μια μαγική περιήγηση στον κόσμο των Πυξ Λαξ...
    Η Ιστορία... Απλοί άνθρωποι, απλά παιδιά, μια παρέα που μεγάλωσαν στα σοκάκια των Αγίων Αναργύρων και τονίζουν επίμονα την προσήλωσή τους στις λαϊκές γειτονιές. Αυτό αποτελεί νοσταλγία, ίσως. Οι παιδικές μνήμες τους είναι φορτωμένες από την στέρηση των ανθρώπων της γειτονιάς τους και αντίστοιχα φορτισμένες από την ανατρεπτική θέρμη των ίδιων ανθρώπων. Έχουν βαθιά συνειδητοποιήσει πως οι αντιστάσεις, τα τελικά οχυρά κατά του εκφυλιστικού μονόδρομου, είναι οι λαϊκές γειτονιές, το χωριό, η μικρή πολιτεία. Εκεί που η χειραψία είναι ακόμα σχέση ουσίας και όχι το τυπικό πρωτόκολλο μιας σειράς επόμενων διεργασιών.
    Αυτοί είναι οι Πυξ Λαξ και με αυτά τα εφόδια, και συνάμα με το μεράκι και το πάθος τους για τη μουσική ξεκίνησαν στις αρχές του '90 τη δισκογραφική τους πορεία. "Τι άλλο να πεις πιο απλά" ο πρώτος τους δίσκος. Από τότε ακόμα άρχισε ο κόσμος να συμπαθεί αυτό το νεοσύστατο συγκρότημα, κυρίως ο νεαρός πληθυσμός... Το "Με στέλνεις" αμέσως έγινε επιτυχία. Οι Πυξ Λαξ ξεκίνησαν την πορεία τους όχι σαν όλους τους άλλους επαγγελματίες. Δηλώνουν άλλωστε και οι ίδιοι ότι είναι "κατά κάποιον τρόπο ερασιτέχνες". Ξεκίνησαν παρακινούμενοι από την ανάγκη να εκφραστούν, να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Διαφέρουν κατά πολύ από όλα τα υπόλοιπα εμπορικά συγκροτήματα, διότι δεν γράφουν μουσική για τους ακροατές τους, αλλά για τους ίδιους. Σε αυτό νομίζω χρωστάνε και την επιτυχία τους, επειδή είναι πραγματικοί, δεν υποκρίνονται στη μουσική τους. Ο δεύτερος δίσκος, ένα χρόνο περίπου πιο μετά, κυκλοφορεί με τον τίτλο "Ζόρικοι Καιροί". Μουσική για όλα τα γούστα, βασισμένη σε ροκ ακούσματα χαρακτηρίζει τον δίσκο αυτόν. "Πούλα με", "Έλα", "Ακροβατώ", "Ακόμα προσπαθώ", είναι μερικά από τα τραγούδια που ο κόσμος λάτρεψε. Ο Φίλιππος μέχρι τώρα κάνει την περισσότερη δουλειά, γράφει τα περισσότερα τραγούδια. Το συγκρότημα, όμως, όσο πάει και μεγαλώνει και ετοιμάζεται για τον τρίτο τους δίσκο. "Ο ήλιος του χειμώνα με μελαγχολεί" κυκλοφορεί το '93 με τραγούδια ροκ όμως και λαϊκότερα. "Γιατί", "Άστη να λεει", "Σ'αγαπώ", "Χάθηκες αλήτισσα"... Ο κόσμος τους συμπαθεί όλο και πιο πολύ. Τραγούδια απλά, προσιτά, χορευτικά (αν μπορεί να αποδοθεί αυτός ο χαρακτηρισμός). Με την έλευση του τέταρτου δίσκου τους, "Για τους πρίγκιπες της Δυτικής Όχθης" αρχίζει πλέον να γράφει συστηματικά τραγούδια και ο Μπάμπης, μαζί με τον Φίλιππο και τον Μάνο. Η συνεργασία με τους αδερφούς Κατσιμίχα στο πασίγνωστο "Ανόητες Αγάπες", με την Σωτηρία Λεονάρδου και το τραγούδι "Δεν θα δακρύσω πια για σένα" τους καθιερώνουν στην Ελληνική Μουσική Σκηνή. Αρχίζουν δειλά-δειλά και οι πρώτες συναυλίες με μεγάλη έλευση κόσμου που τους αποθεώνει. Και η στιγμή ήρθε για τον επόμενο δίσκο τους, "Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες". Ο πλέον ώριμος δίσκος, όλα τα τραγούδια εξαιρετικά και πλέον με ένα ύφος καθαρά ροκ. Κυρίως μπαλάντες γεμίζουν αυτό το δίσκο, και το τραγούδι "Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο" λατρεύεται από όλους. Τίποτα πλέον δεν μπορεί να τους σταματήσει, τίποτα δεν μπορεί να τους χωρίσει. Και έρχεται το 1996-97 αισίως που η συνεργασία στην Ιερά Οδό με τον Νταλάρα (από όπου κυκλοφόρησε ένα single και ένας δίσκος) και μετά οι περιοδεία τους σε ολόκληρη την Ελλάδα τους κάνει το πιο αγαπημένο σύγχρονο ροκ συγκρότημα της νεολαίας. Χιλιάδες κόσμος τους συντροφεύει σε όλες τους τις εμφανίσεις. Ο στόχος πέτυχε. Η επικοινωνία είναι γεγονός. Οι Πυξ Λαξ μας έχουν ήδη αγγίξει. Και θα συνεχίσουν για πολύ ακόμα, όπως έγινε και με το single που κυκλοφόρησαν στις αρχές του 98 και με τον νέο τους δίσκο, "Στίλβη" που είναι πλέων διαθέσιμος. Το "Μοναξιά μου όλα" γίνεται ύμνος και οι εμφανίσεις τους στο "Δίπλα στο ποτάμι" γίνονται σημείο αναφοράς. Και όμως, "Ακόμα τίποτα δεν είδες" όπως οι ίδιοι τραγουδούν στον τελευταίο τους δίσκο και οι Πυξ Λαξ το καλοκαίρι του 99 κυκλοφορούν ενα single σε όλη την Ευρώπη, " Άσ'την εικόνα να μιλάει "  στο  οποίο  συμμετέχει  το συγκρότημα  I  MUVRINI και ο Sting. Σαν να μην έφτανε αυτό, στην συναυλία των R.E.M στο Rockwave Festival '99 την σκηνή ανοίγουν οι Πυξ Λαξ  που καταχειροκροτήθηκαν απο 25,000 θεατές. Τώρα με ανυπομονησία όλη περιμένουμε το νέο διπλό δίσκο των Πυξ Λαξ  που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο, ο οποίος θα περιέχει τραγούδια απο τους προϊγούμενους δίσκους τους σε "pot - pouri" και άλλα δύο νέα τραγούδια.
    Ποίοι είναι οι Πυξ Λαξ; Ο Φίλιππος. Ο άνθρωπος που έχει γράψει τα πιο πολλά τους τραγούδια και που δηλώνει εμφανή προτίμηση στα αργά κομμάτια. Ο κύριος υπεύθυνος για το "Μοναξιά μου όλα" και για τις "παλιές αγάπες". Παίζει κιθάρα (ακουστική), τραγουδάει, συνθέτει... Με λίγα λόγια, το παιδί για όλες τις δουλειές! Ο Μπάμπης. Πάντα δίπλα στο Φίλιππο, συνθέτης, και τραγουδιστής. Με μια φωνή που ξεχωρίζει, με μια φωνή αυθόρμητη και με ύφος απλό, σε καμία περίπτωση επιτηδευμένο. Κιθαρίστας, και ξέρει να ξεσηκώνει το πλήθος με δυνατά τραγούδια, όμως και να το συγκινεί με μπαλάντες. Ο Μάνος. Ξεκίνησε σαν παραγωγός, συνέχισε σαν συνθέτης και τραγουδιστής και συνεχίζει να είναι. Έχει το περισσότερο ροκ ύφος στη μουσική που γράφει, στη σκηνή χτυπιέται και νιώθει τη μουσική που γράφει. Τα άλλα σταθερά μέλη είναι ο Γιώργος Γιαννόπουλος στα τύμπανα, ο Aλκης Παπαδόπουλος στα πλήκτρα, ο Kώστας Σαρδέλης στην ηλεκτρική κιθάρα, η Δήμητρα Kαραμπεροπούλου στο ακορντεόν (κλασσικά λέγοντας πάντα το "Με στέλνεις") και στα πλήκτρα, και τέλος ο Γιάννης Nικολετόπουλος (ο αιώνιος νέος) στα κρουστά. Έχουν συνεργαστεί κατά καιρούς με πολλούς μεγάλους καλλιτέχνες. Οι αδερφοί Κατσιμίχα, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, η Σωτηρία Λεονάρδου, ο Βασίλης Καρράς, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Σπυρόπουλος (Mπαχ), ο Aγάθωνας Iακωβίδης, ο Mανόλης Φάμελος, ο Γκόρντον Γκάνο, ο Σάσα Nτράγκιτς, ο Mπάγιακα... Μια λίστα αρκετά μεγάλη και είναι γεγονός πως έχουν επηρεαστεί, έχουν μάθει πολλά από όλες αυτές τις συνεργασίες.
    Οι Πυξ-Λαξ μεγάλωσαν με τους ήχους των Beatles, Pink Floyd και του Dylan. Ανακάλυψαν νωρίς τον Τσιτσάνη, τον Βαμβακάρη και τα παραδοσιακά ηπειρώτικα. Αγάπησαν τον Διονύση Σαββόπουλο, επιμένουν στους U2 της παλιάς καλής εποχής και τους Waterboys. Nοσταλγούν την κλασική σχολή των 70s. Σύγχρονη αδυναμία τους, οι Αδελφοί Κατσιμίχα. Τρία χρόνια μετά την συγκρότηση τους, οι βασικοί δημιουργοί των Πυξ-Λαξ, Φίλιππος Πλιάτσικας και Μπάμπης Στόκας, αποτελούν και το σημερινό καθαρό άθροισμά τους. Οι τρεις δισκογραφικές παρουσίες τους έχουν κοινό παρονομαστή την ιδιάζουσα ατμόσφαιρα.
    Κάθε τραγούδι τους είναι ένας διαφορετικός κόσμος. Η μουσική τους είναι βγαλμένη από τη ζωή. Οι στίχοι πέρα για πέρα αληθινοί  Ροκ μουσική που αγγίζει την ψυχή του ακροατή και τον μαγνητίζει. Οι ίδιοι λένε ότι "Όλοι στο συγκρότημα έχουμε την ανάγκη να εκφράσουμε κάποια πράγματα που μας πνίγουν" και ακριβώς αυτό κάνουν με την μουσική τους. Και δεν μένουν μόνο στη μουσική. Πεζά κείμενα που βρίσκονται κατά καιρούς στο εξώφυλλο των δίσκων τους, ορχηστικά κομμάτια που ξεφεύγουν από το κοινό και το τετριμμένο. Έτσι δίνουν το στίγμα τους και υποδηλώνουν την -ανατρεπτική πολλές φορές- παρουσία τους. Καυτηριάζουν τον κόσμο μας, όμως κυρίως μας συντροφεύουν όλους στις διάφορες στιγμές της ζωής μας. Χαρούμενες, μοναχικές, στιγμές που είμαστε πληγωμένοι από όλους και ζητάμε τη λύτρωση στη μουσική, στιγμές που θέλουμε να φωνάξουμε δυνατά και να δείξουμε τη χαρά μας. Αυτό το έχουν κατορθώσει διαμορφώνοντας ένα πολυποίκιλο ύφος μουσικής, αυστηρά προσωπικό τους, και όχι απλά ροκ. Οι φωνές τους όταν τραγουδάνε, βαθιές, απόκοσμες, συγκινητικές. Είναι πολύ συναισθηματικά άτομα, είναι πολύ συναισθηματικό συγκρότημα. Όμως ποτέ δεν το βάζουν κάτω. Πιστεύουν ότι θα εξαιρεθούν της μοίρας των ελληνικών συγκροτημάτων. Δεν ξεχνάνε ότι μεγάλωσαν μαζί και τους συνδέει μια παλιά αγάπη γι`αυτό που κάνουν. Μια αγάπη που έχει περάσει όλα τα τεστ ειλικρίνειας. Παραφράζοντας ελάχιστα ένα δικό τους κείμενο: "Οι Πυξ Λαξ που γνωρίζω ορκίζονται πως δεν μασάνε και δεν φοβούνται το κακό πως λιώνουν σίδερα και δεν ακολουθάνε σαν προβατάκια στο χορό..."
    Οι Πυξ Λαξ είναι αληθινοί. Αυτή είναι η επιτυχία τους και σε αυτό οφείλεται η στίλβη που εκπέμπουν και θα εκπέμπουν για πολύ καιρό ακόμα...

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Μετά το τέλος των μαθητικών χρόνων πηγαίνει στην Αθήνα για μουσικές σπουδές.

· 1982: Κυκλοφορεί η πρώτη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο 'Η μπαλλάντα του ταξιδιώτη'.
· 1984: Α' βραβείο θεατρικής μουσικής στο διαγωνισμό θεάτρου Ιθάκης.
· 1984: Β' βραβείο στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
· 1985: Δεύτερος δίσκος σε συνεργασία με τη Σοφία Βόσσου με τίτλο 'Καλή ακρόαση'.
· 1987: 'Τρίτο μάτι', η τρίτη, κατά σειρά, δισκογραφική δουλειά του Διονύση Τσακνή.
· 1989: 'Φταίνε τα τραγούδια'. Ο τέταρτος δίσκος του συνθέτη και ερμηνευτή για τηδεκαετία του '80.
· 1990: Το Νοέμβρη κυκλοφορεί ένας νέος δίσκος με τίτλο 'Φώτα παρακαλώ'. Μια ενότητα τραγουδιών από τηλεοπτικές σειρές, τηλεταινίες και παραστάσεις στο θέατρο (από την εξάχρονη συνεργασία με το Γιάννη Διαμαντόπουλο).
· 1991: Έκτος δίσκος ο 'Αλήτης καιρός'. Συμμετέχουν φιλικά ο Γιώργος Νταλάρας, η Δήμητρα Γαλάνη και η Ελένη Τσαλιγοπούλου.
· 1992: Κυκλοφορεί ο 'Μπαλαμός' με ερμηνευτή το Γιώργο Κατσάρη.
· 1993: 'Ή ταν ή επί τας'. Το προσωπικό ύφος, πλέον, του συνθέτη και στιχουργού ταυτόχρονα, είναι ευδιάκριτο. Στο δίσκο συμμετέχει και ο Λάκης Λαζόπουλος με το τραγούδι 'Φορέας'.
· 1994: Κυκλοφορεί το 'Φάντασμα από το παρελθόν' η ένατη κατά σειρά δισκογραφική δουλειά του Διονύση Τσακνή, σημαντική στιγμή στην καριέρα του.
· Την ίδια χρονιά (1994) κυκλοφορεί ένας δίσκος από ζωντανή ηχογράφηση των συναυλιών με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα με τίτλο 'Η νύχτα θα το πει'.
· 1995: 'Το Τελευταίο Αντίο'. Αφορμή για τη σύνθεση και το δίσκο που κυκλοφόρησε στάθηκε η μεταφορά του βιβλίου του Βασίλη Βασιλικού 'Το τελευταίο αντίο' στην τηλεόραση. Ο δίσκος περιλαμβάνει πέντε τραγούδια και επτά ορχηστρικά θέματα. Συνεργάστηκαν: Μάνος Ελευθερίου, Βασίλης Βασιλικός και Διονύσης Τσακνής στους στίχους, τραγούδησαν: Γιώργος Νταλάρας, Αναστασία Μουτσάτσου και τα παιδιά του Οδυσσέα.
· 1996: Το Νοέμβριο κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος του Διονύση Τσακνή με τίτλο 'Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι'. Μουσική: Διονύσης Τσακνής. Στίχοι: Δ. Τσακνής, Μαριανίνα Κριεζή, Μάνος Ελευθερίου, Μαρίνα Λαχανά.

Εκτός από τις δώδεκα συνολικά δισκογραφικές δουλειές, η συνθετική δραστηριότητα του Διονύση Τσακνή εντοπίζεται και στις μουσικές που έγραψε σε όλο αυτό το διάστημα της καριέρας του για δεκάδες κινηματιγραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικά έργα. Επίσης, το 1996 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο 'Υπό προθεσμίαν', η πρώτη συγγραφική απόπειρα του Διονύση Τσακνή.

Ιανουάριος 1999: 'Χωρικά Ύδατα'. Η μουσική και τα τραγούδια που έγραψε ο Διονύσης Τσακνής για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά της ΕΤ1. Τους στίχους υπογράφει ο Μάνος Ελευθερίου, τα τραγούδια ερμηνεύουν ο Κώστας Μακεδόνας και η Ελένη Τσαλιγοπούλου.

Μαϊος 1999: 'Με την πλάτη στον τοίχο' ο Διονύσης Τσακνής, δηλαδή με έναν καινούριο προσωπικό δίσκο. Δέκα νέα τραγούδια με τα λόγια και τις μουσικές του Διονύση. Συμμετέχουν: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κατσιμίχας, Ορφέας Περίδης, Σωκράτης Μάλαμας, Μαρίνα Σκιαδαρέση. Σε ένα τραγούδι ο Διονύσης μελοποίησε στίχους του Μίκη Θεοδωράκη. Στον ίδιο δίσκο συναντιέται με τον Πασχάλη Τερζή.

Εμφανίστηκε στο ελληνικό τραγούδι το 1974. Παρουσιάζεται δισκογραφικά την ίδια χρονιά, συμμετέχοντας στον Προδομένο Λαό του Μ. Θεοδωράκη και Στα Τραγούδια του Δρόμου του Μ. Λοΐζου. Ο πυρήνας της προσωπικότητάς του φανερώνεται εξ αρχής: φύσει λυρικός, θέσει οργισμένος. Και μιά φωνή-όχημα ικανή να μεταφέρει τα μηνύματα των νέων της εποχής, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους παλιότερους.

Ο Β. Παπακωνσταντίνου εκφράζει την κληρονομημένη ανατρεπτικότητα εντός της κοινωνίας. Το επαναστατικό του ένδυμα είναι από αρχαίο ύφασμα: κουβαλάει μνήμες προηγουμένων σωμάτων, και προορίζεται να δοθεί στα επόμενα.

Γεννημένος στην Μεγαλόπολη από αγροτική οικογένεια, έρχεται στα 7 του χρόνια στην υπό ανοικοδόμηση Αθήνα της δεκαετίας του ΄60. Αναπτύσσει λόγω καταβολών μια εναργή συνείδηση, κι αυτό κάνει τα κοινωνικοπολιτικά τραγούδια της πρώτης εκείνης περιόδου (Ο Εχθρός Λαός Μ. Θεοδωράκη-Ι. Καμπανέλλη /΄75, Τα Αγροτικά Θ. Μπαλακάκου- Δ. Τζεφρώνη/΄75, Της Εξορίας Μ. Θεοδωράκη/΄76, Προστάτες Θ. Μπακαλάκου/΄79, Αρμενία ΄81), να έχουν μια βιωματική ειλικρίνεια. Τραγουδιστής συνθετών αρχικά, στη γόνιμη μουσικά δεκαετία του ΄70, εμφανίζει τον πρώτο προσωπικό του δίσκο το ΄78, και τον δεύτερο (Φοβάμαι) , καθοριστικό για τον ίδιον αλλά και για το ελληνικό τραγούδι, το ΄82.

Το Φοβάμαι, αποτελεί ορόσημο για την δεκαετία του ΄80. Ανοίγει ορίζοντες με τα ροκ ηχοχρώματά του, γεφυρώνοντας στο εσωτερικό του το παλιό και το καινούργιο. Τα τραγούδια γίνονται κλασσικά, και το ... . φοβάμαι όλ΄αυτά που θα γίνουν γιά μένα χωρίς εμένα... . , προφητική σημαία των επερχόμενων δεκαετιών.

--------------------------------------------------------------------------------
Η νεολαία αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Β. Παπακωνσταντίνου τον αρχετυπικό εκφραστή της, και ο τραγουδιστής αναλαμβάνει να σηκώσει το βάρος του, εσαεί, έφηβου δρομέα του ελληνικού τραγουδιού.
--------------------------------------------------------------------------------

Η δεκαετία που μεσολαβει, ως το ΄92, δημιουργεί μιά εκρηκτική σχέση τραγουδιστή-κοινού, με προσωπικές δουλειές (Διαίρεση ΄84, Χαιρετίσματα ΄87, Ολα από χέρι καμμένα ΄88, Χορεύω ΄89, Χρόνια Πολλά ΄91) , αλλά και συνεργασίες (Μ. Θεοδωράκης, Μ. Λοΐζος, Θ. Μικρούτσικος, Ν. ΄Ασιμος) , που ξεδιπλώνουν την συνεύρεση των γενεών μέσα από την καταγγελία του χάσματός τους.

Η δεκαετία του ΄90, βρίσκει τον Β. Παπακωνσταντίνου σταθερό στην πορεία του αναφορικά με το τραγούδι, παρότι οι αλλαγές που συντελούνται, συχνά αδειάζουν τους απροσάρμοστους. Ερμηνευτικά ο λυρισμός της φωνής του συνδυάζεται με μιά σκοτεινή τραχύτητα, ισορροπώντας την τρυφερότητα και την επικότητα θαυμαστά.

Από το ΄84, φανερώνει και την τραγουδοποιητική του ικανότητα. Η Σφεντόνα (΄92) , Δεν σηκώνει (΄94) , Πές μου ένα ψέμα ν΄αποκοιμηθώ (΄97) , Να με φωνάξεις (΄99) , Θάλασσα στη σκάλα Θ. Μικρούτσικου/Ο. Ιωάννου (΄00) , συμπορεύονται με διαρκείς συνεργασίες με έντεχνους συνθέτες ( Γραμμές των Οριζόντων Θ. Μικρούτσικου/Ν. Καββαδία, Φυσάει Γ. Τσαγκάρη/Τ. Λειβαδίτη) και νεώτερους τραγουδοποιούς (Λ. Μαχαιρίτσας, Δ. Γαλάνη, Α. Δήμας) . Συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, κάνουν την άλογη φωνή της ροκ, να παραμένει η σημαντικότερη αποτύπωση της εποχής σε έλληνα τραγουδιστή, την τελευταία 25ετία.

Σχετικοί δίσκοι στο δισκοπωλείο:

-Β. Παπακωνσταντίνου:  Χαμένες Αγάπες - 2000
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Σφεντόνα Live - 2000
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Θάλασσα Στη Σκάλα - 1999
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Να Με Φωνάξεις - 1999
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Πες Μου Ενα Ψέμα Ν’ Αποκοιμηθώ - 1997
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Οι Μπαλλάντες Του Βασίλη - 1995
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Δε Σηκώνει - 1994
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Φυσάει - 1993
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Σφεντόνα - 1992
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Χρόνια Πολλά - 1991
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Ζωντανή Ηχογράφηση Στο Αττίκόν - 1991
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Χορεύω - 1989
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Ολα Από Χέρι Καμμένα - 1988
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες Του - 1987
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Χαιρετίσματα - 1987
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Συναυλία Στο Νέο Φάληρο - 1985
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Διαίρεση - 1984
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Καρυωτάκης - 1984
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Φοβάμαι - 1982
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Αρμενία - 1981

Ασχέτως με τα δικά μας προσωπικά γούστα είναι καλό να βλέπουμε και την δουλειά ανθρώπων που ουσιαστικά δεν είναι ουτε του στύλ μας, ουτε μας εκφράζει η μουσική που βγάζουν... Αλλά η δουλειά του για τα δεδομένα του δικού του είδους μουσικής είναι αξιόλογη έτσι ήρθε η ώρα να αναφερθούμε στον leader της ελληνικής Rap kai     R N' B μουσικής, τον Νίκο Βουρλιώτη...                                                                 Ο Νίκος Βουρλιώτης γεννήθηκε στον Κορυδαλλό τον Αύγουστο του 1970.
Ξεκίνησε τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα σαν γελοιογράφος. Αργότερα στα μέσα της δεκαετίας του ΄80, η αγάπη του για τη μουσική τον έσπρωξε πίσω από τα πλατό, στη θέση του Dj, παίζοντας SOUL, FUNK & RAP.
Σχεδόν 10 χρόνια αργότερα, δημιούργησε μαζί με το Μ.Παπαθανασίου τους GOIN´ THROUGH.
Συνεργάστηκε δισκογραφικά με πολλούς και διάφορους καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων με τους : Β. Σαλέα, Βλ. Μπονάτσο, David Lynch, Terror X Crew, Peter Andre, Μαρίνα Σκιαδαρέση, Λάκη Παπαδόπουλο, Γ. Μαζωνάκη, Δ. Βανδή, Στ. Ρόκκο, Άλκ. Πρωτοψάλτη κ.α., κερδίζοντας απ΄ όλη αυτή τη δραστηριότητα 3 χρυσούς κι ένα πλατινένιο δίσκο!.
Τα 5 τελευταία χρόνια διατηρεί το δικό του δισκογραφικό label, το ''Family'' υπογράφοντας συμβόλαια συνεργασίας με τη BMG, τη LYRA, τη UNIVERSAL και πολύ πρόσφατα με τη DEF JAM.

Ο Θ. Μικρούτσικος, εμφανίζεται στο μουσικό χώρο τέλη του ΄60, με κλασσικές σπουδές θεωρίας, πιάνου και σύνθεσης στις παρακαταθήκες του. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα, στην Αθήνα όμως ολοκληρώνει τον κύκλο των σπουδών του, τελειώνοντας το Μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου.

Στη δισκογραφία εμφανίζεται το 1975 με τα Πολιτικά Τραγούδια, σηματοδοτώντας το μεταπολιτευτικό μουσικό κλίμα της εποχής. Προβάλλει το πολιτικό στοιχείο μέσα από ποιήματα των Ν. Χικμέτ και Β. Μπίρμαν, συνδυάζοντας την αμεσότητα του τραγουδιού με πολυποίκιλες μουσικές φόρμες της σύγχρονης αβάντ γκάρντ. Με αγωγό την φωνή της Μ. Δημητριάδη, ιδανικής ερμηνεύτριας των τραγουδιών του, δημιουργεί εξ αρχής ρεύμα μουσικό.

Βρίσκοντας ανταπόκριση στο κοινό, μια περίοδο που το ελληνικό τραγούδι, απελευθερωμένο από περιορισμούς επαναπροσδιορίζει τα όριά του, ξεκινάει μια 10ετή πορεία, που ως το ΄85, ολοκληρώνει την μουσική του πρόταση. Με την Καντάτα για τη Μακρόνησο σε ποίηση Γ. Ρίτσου (΄76) , τη Φουέντε Οβεχούνα από το ομώνυμο θεατρικό του Λόπε ντε Βέγκα και τα Τροπάρια για Φονιάδες (΄77) , φτάνει σε οριακά αποτελέσματα, με μια Μπρεχτικής τεχνικής επιθετική αμεσότητα. Η διόλου τυχαία Μουσική Πράξη στον Μπρέχτ του ΄78, σημαδεύει την εξέλιξή του ως συνθέτη, εμφανίζοντας πιο καθαρά την -εν τέλει- λυρικά δραματική φλέβα του.

Ο Σταυρός του Νότου (΄79) , επιβεβαιώνει την δύναμη της γραφής του, ξαφνιάζοντας ταυτόχρονα, με την υιοθέτηση στοιχείων του λαϊκού τραγουδιού, που με την ποίηση του Ν. Καββαδία απαλαγμένη από εξωτικότητες, καταγράφεται ως η σημαντικότερη πρόταση στο σύγχρονο τραγούδι (με συνέχεια τις Γραμμές των Οριζόντων το ΄91) .

Παράλληλα, αρχίζει να ξεδιπλώνει την συνθετική του ικανότητα σε πιό πυκνές μουσικές φόρμες. Μουσική για το θέατρο (Βίκτωρ-Βικτωρία ΄84/ Ελλάς κατόπιν αορτής ΄89, Η ιστορία της Λούλου ΄88) , μουσική δωματίου (Σονάτα του Σεληνόφωτος ΄85) και συμφωνικά έργα (Ευριπίδης 4 ΄80) , αλλά και ηλεκτρονική μουσική (Ο Αδελφός ΄85) ως και όπερα. (Η επιστροφή της Ελένης ΄89-τελική μορφή ΄99) . Το Εμπάργκο σε ποίηση Α. Αλκαίου του ΄82, συμπυκνώνει την περιήγησή του σε όλο το φάσμα του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, συνδυάζοντας την ροκ και την ηλεκτρική μπαλάντα με το λαϊκό, σε μια σειρά κλασσικών σχεδόν τραγουδιών ( Πιρόγα, Κακόηθες μελάνωμα) .

Το 1986 κλείνει την πρώτη του δεκαετία, περνώντας με την συνεργασία του με την Χ. Αλεξίου (Η αγάπη είναι ζάλη) , σε ένα ευρύτερο κοινό, και σ΄ ένα κύκλο πιο ευθύβολου τραγουδιού. Με όχημα φωνές όπως του Β. Παπακωνσταντίνου (Ολα από χέρι καμμένα ΄88/στίχοι Κ. Τριπολίτη) , της Χ. Αλεξίου στην 2η συνεργασία τους σε στίχους Λ. Νικολακοπούλου Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια (΄89) , του Γ. Νταλάρα (Συγγνώμη για την άμυνα ΄92) , φτιάχνει τραγούδια που συχνά έχουν την δύναμη αντίστοιχων του Σαββόπουλου, του Μαρκόπουλου η και του Θεοδωράκη. Η ανθοφορία του αυτή κορυφώνεται στην συνεργασία του με την Μίλβα στο Volpe d΄amore (΄94) , αλλά και στη συνεργασία με τον Δ. Μητροπάνο (Στου αιώνα την παράγκα ΄96) .

--------------------------------------------------------------------------------
Η ταυτόχρονη δημιουργία του σε κλασσικότερες μουσικές φόρμες συνεχίζεται, με παρουσιάσεις έργων του από το Λονδίνο ως το Σάο Πάολο, και από το Κάϊρο ως το Βερολίνο.
--------------------------------------------------------------------------------

Δεινός πιανίστας αλλά και ερμηνευτής των τραγουδιών του, αποκτά γέφυρες με τον κόσμο, φανερώνοντας το πρωταρχικό του χάρισμα στην επικοινωνία. Αυτό, συνάδοντας με το οργανωτικό του πνεύμα, τον οδηγεί σε υπεύθυνες θέσεις του δημόσιου βίου. Καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Πάτρας και του Μουσικού Αναλογίου του Μεγάρου Μουσικής, ως και ανάληψη υπουργικών καθηκόντων το ΄94 (Υπουργός Πολιτισμού). Στην 25ετή ως τώρα πορεία του, πολυπράγμων και ανατρεπτικός, καταφέρνει να συμβαδίζει με την εποχή του πάντοτε εναργής ως συνθέτης και μουσικός. (Η θάλασσα στη σκάλα σε στίχους Ο. Ιωάννου με τον Β. Παπακωνσταντίνου, ΄99/ Σφεντόνα Live ΄00).

Σχετικοί δίσκοι στο δισκοπωλείο:

-Θ. Μικρούτσικος:  Του Απείρου Εραστής - 2001
-Θ. Μικρούτσικος:  O Θάνος Μικρούτσικος Στην Λύρα - 2000
-Θ. Μικρούτσικος:  Σφεντόνα Live - 2000
-Θ. Μικρούτσικος:  Θάλασσα Στη Σκάλα - 1999
-Θ. Μικρούτσικος:  Ο Θάνος Μικρούτσικος Τραγουδά Θάνο Μικρούτσικο - 1998
-Θ. Μικρούτσικος:  Στην Αγκαλιά Της Ακρης - 1998
-Θ. Μικρούτσικος:  Στου Αιώνα Την Παράγκα - 1996
-Θ. Μικρούτσικος:  Music for two - 1992
-Θ. Μικρούτσικος:  Γραμμές Των Οριζόντων - 1991
-Θ. Μικρούτσικος:  Κρατάει Χρόνια Αυτή Η Κολώνια - 1990
-Θ. Μικρούτσικος:  Για Πιάνο Και Φωνή - 1990
-Θ. Μικρούτσικος:  Οσο Κρατάει Ενας Καφές - 1989
-Θ. Μικρούτσικος:  Ολα Από Χέρι Καμμένα - 1988
-Θ. Μικρούτσικος:  Στο Μάνο Λοίζο - Νύχτα Με Χρωματιστές Σκιές - 1987
-Θ. Μικρούτσικος:  Η Αγάπη Είναι Ζάλη - 1986
-Θ. Μικρούτσικος:  O Stayros Tou Notou by Nikos Kavvadias - 1979
-Θ. Μικρούτσικος:  Μουσική Πράξη Στον Brecht - 1978
-Θ. Μικρούτσικος:  Τραγούδια Της Λευτεριάς - 1978
-Θ. Μικρούτσικος:  Τροπάρια Για Φονιάδες - 1977
-Θ. Μικρούτσικος:  Fouente Ovehouna - 1977