18 Οκτωβρίου 2008, 01:35
ΣΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΝ ΧΟΡΟ
στιχουργική
Πόσες φορές από αγανάκτηση
γροθιά το χέρι στο τραπέζι
με βία το χτυπήσαμε
για την ζωή που δεν κερδίσαμε.
Τα βάσανά μας τα στολίσαμε
με φιόγκο μέσα στο μυαλό
την άρνησή μας δεν ορίσαμε
χτυπάει τον συναγερμό.
Άπειρες φορές από εξάντληση
μας κόπηκε η αναπνοή
για την χαμένη μας πρωτιά
στον αφρικάνικο τρελό χορό.
Κι όμως τα καταφέραμε και επιζήσαμε
πολλές καινούργιες μέρες αντικρύσαμε.
Μεσ'τα μάτια τον ήλιο κοιτάξαμε
το βλέμμα χαμηλά δεν κατεβάσαμε.
Όσο κι αν προσπαθεί το κισμέτ να μας τρελάνει
σαν αράχνη τα ιδανικά μας να υφάνει
η καρδιά μας ποτέ δεν θα μας κοροϊδέψει
σε αφρικάνικο χορό έχει χορέψει.
Τον ιστό της πλέον έχουμε ξεμπλέξει
με μια μικρή αγάπης λέξη
με μια λέξη που λέγεται υπομονή
και κρατάει της ζωής μας το σχοινί.
madlin - Στείλε Σχόλιο
18 Οκτωβρίου 2008, 01:29
ΣΤΙΓΜΗ
στιχουργική
Δεν νιώθω τη στιγμή που φεύγει
αισθάνομαι την αποκάλυψη
της ανάμνησης να με στοιχειώνει.
Το κορμί ιχνηλατεί μεσ'το λιβάδι
ο ορίζοντας αναζητά ένα σημάδι.
Στοχεύει στο άπειρο να πιάσει τη στιγμή
η σφαίρα του ξεφεύγει,χτυπάει τη σιωπή.
Όλα χορεύουν τώρα,αντίστροφα μετρούν
ξεσπά στο γλέντι η μπόρα
χαρά και λύπη τραγουδούν.
Σ'ένα φεγγάρι ένας πόνος
σ'ένα αστέρι ένας όρκος
άστρα και φεγγάρι στης Γης τ'αλφαβητάρι.
Δεν νιώθω τη στιγμή που φεύγει
κοιτάζω πλάϊ μου την σκιά της
σιμά μου ανέμελα να πατά
σαν πέπλο καπνού το γκρίζο της ριχτάρι
στους γυμνούς μου πάνω ώμους στο ψυχρό το βράδυ.
madlin
- Στείλε Σχόλιο
18 Οκτωβρίου 2008, 01:26
ΣΥΓΝΩΜΗ
στιχουργική
Θά'ρθω κάτω από την πόρτα σου
και το κουδούνι θα χτυπήσω
το πήρα πια απόφαση
συγνώμη να σου ζητήσω.
Και δεν με νοιάζει για τους άλλους
άν πουν εγωισμό δεν έχω
έμαθα απ'τα λάθη μου
στα ίδια πάλι δεν πέφτω.
ΣΥΓΝΩΜΗ μάτια μου συγνώμη
μέσα στο στήθος μου
της Παναγιάς οι πόνοι.
Αυτοί που συγνώμη δεν ζητούν
όσοι δεν ξέρουν να καρτερούν
το γέλιο τους είναι πνηχτό
κοιμούνται μ' ένα στεναγμό.
Απόψε θά'ρθω μεσ'τοκρύο
λεπτό δεν θα καθυστερήσω
αυτήν την παρεξήγηση
θέλω να την διαλύσω.
ΣΥΓΝΩΜΗ μάτια μου συγνώμη
μέσα στο στήθος μου
της Παναγιάς οι πόνοι.
Δεν έχει άρωμα η ζωή
άμα το δάκρυ δεν ποτίσει
της αγάπης το λουλούδι
για ν΄ανοίξει,να ανθίσει.
Στο κενό οι χτύποι της καρδιάς
σαν δεν υπάρχει αγωνία
ξέρω πως με μια συγνώμη
δεν συγχωρείται απλά
κάποια τρελή αμαρτία.
ΣΥΓΝΩΜΗ μάτια μου συγνώμη
μέσα στο στήθος μου
Της Παναγιάς οι πόνοι.
madlin - Στείλε Σχόλιο
16 Οκτωβρίου 2008, 00:48
ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ
Στα λασπόνερα κάποιου χειμώνα περασμένου
κέρδισες την έννοια της απόλυτης χαράς.
Ακολούθησες τα χνάρια του δικού σου πεπρωμένου
σταμάτησες στα σύνορα μιας ξένης καρδιάς.
Ποιός ήταν τάχα ο αντίπαλός σου;
Ποιός έσπειρε μίσος μέσα στο μυαλό σου;
Ποιός φόβισε τις φεγγαρόφωτες νυχτιές σου
και χάθηκε το φως απ'τις καλές στιγμές σου;
Στα ερείπια κάποιας ξεχασμένης γειτονιάς
οι φθορές σου απέκτησαν μεγάλη αξία.
Τις ρογμές σου φυλάκισες σε μια μεγάλη αγκαλιά
της αγάπης γεύτηκες τη γλυκιά ουσία.
Ποιός ήταν τάχα ο αντίπαλός σου;
Ποιός ύψωσε τα φράγματα στο ριζικό σου;
Σ'ένα ξωκλήσι μέσα άσε την πληγή σου
νά'ρθω να πιω λίγο νερό απ'την πηγή σου.
Στις λακκούβες κάποιου απομονωμένου δρόμου
φύτρωσαν λουλούδια απ'το δάκρυ της ελπίδας,
μια χαμογελαστή ψυχή ενός ξεγδαρμένου κόσμου
τη δύναμη τύπωσε στο χέρι σφραγίδα.
madlin 1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
16 Οκτωβρίου 2008, 00:45
ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ
ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ
Έχω μια αγωνία-μια ταραχή
ποιό χρώμα θά'χουν οι μέρες που θα'ρθούν
πόσες ώρες θα πονάει ο δείκτης
στο ρολόϊ που οι νύχτες δεν περνούν.
Έχω μια φοβία-μια ανησυχία
ποιά γεύση θά'χουν οι χαρές άν θα'ρθούν
πόσες στιγμές η ευτυχία μετρά
μεσ'τον χρόνο που οι μέρες ασφυχτούν.
Μην βάζεις όρια και σημεία στήξης
το κάθε λεπτό είναι απρόβλεπτο
χρυσή καδένα οι στιγμές σου
κράτησε το Παρόν σου ανόθευτο.
Έχω σκοπό να βρίσκομαι πάντα εκεί
με κάθε σκέψη και δύναμη καρδιάς
για όλες τις φοβισμένες αγκαλιές
ένα φιλί τοπίο μιας ξαστεριάς.
madlin - Στείλε Σχόλιο
16 Οκτωβρίου 2008, 00:42
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Δωσ' μου να πιω οινόπνευμα
απ'το σπασμένο σου ποτήρι
κι αν κοπώ και άν ματώσω
θά'χω τη γεύση σου στα χείλη.
Την άρνησή σου δεν τη φοβάμαι
χρόνια τώρα ζω στην απώλεια
άσε με λίγο να σε θυμάμαι
μέσα από στίχους μεσ' απο λόγια.
Δυο σύννεφα τα μάτια σου
δάκρυ εγώ στο μάγουλό σου
κι αν σβήσω και εξατμιστώ
θά'χω το χάδι απ'τον λαιμό σου.
Δεν πειράζει αν δεν σ'έχω
ξέρω να κρύβομαι στα λίγα
δωσ' μου το χέρι σου να κλέψω
του σφυγμού σου την κλεψίδρα.
Δεν ξεπωλούνται οι αναμνήσεις
θησαυρός στη φτωχική ζωή μας
δώρο της μοίρας οι συγκινήσεις
στολίδι είναι για την ψυχή μας.
madlin - Στείλε Σχόλιο
15 Οκτωβρίου 2008, 00:49
ΚΟΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ
στιχουργική
Έχω μέρες απ' το σπίτι μου να βγω
δεν βρίσκω πλέον καμιά ουσία
στους καπνισμένους τοίχους σκέψεις μετρώ
ο κόσμος προκαλεί ανησυχία.
Ένας απ' όλους αυτούς είσαι κι εσύ
κοινό ανθρωπάκι μ' εμπειρίες
κουβέντες βαπτισμένες σ' αλκοόλ
δεν με καλύπτουν λέξεις κι ιστορίες.
R Κοινό ανθρωπάκι είσαι
βρίσκεις ευάλωτες καρδιές
σημαδεύεις και αρνείσαι
του έρωτα τις αστραπές.
Σιγουριά μεσ' του σπιτιού την θαλπωρή
αποχή απ' αυτούς που με πονούν
ψυχρολουσία από τα ψέματα
των τύπων,καθώς χτυπούν και προσπερνούν.
Ο έξω κόσμος πια δεν με γεμίζει
ούτε και η δική σου συντροφιά
το μάτι χόρτασε τις ψευδαισθήσεις
δεν δίνομαι σ' εφήμερη αγκαλιά.
R Κοινό ανθρωπάκι είσαι
λυπάμαι που θα σου το πω
από λόγια δεν στερείσαι
δειλιάζεις σ'ένα "σ' αγαπώ".
madlin 3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
15 Οκτωβρίου 2008, 00:45
ΕΥΧΕΣ
στιχουργική
ΕΥΧΕΣ
Ευχές γραμμένες-ευχές ευτυχίας
ευχές γεμάτες ενοχές.
Ευχές με φιόγκους-ευχές με κορδόνια
για τούτη τη μέρα δεκάδες δώρα.
Χίλια εννιακόσια εβδομήντα δύο
τα μάτια άνοιξα σε χειρουργείο
πρώτη πνοή μια Άνοιξη
το σώμα έτρεμε και είχε κρύο.
Κάποιοι τυπάδες μεσ'τα λευκά ντυμένοι
στο κλάμα μου μ'αφήσαν φασκιωμένη
λένε γιατροί πως ήτανε
και μεσ'τα χέρια τους ήμουν μια ξένη.
Τί είμαι τώρα-γιατί βρίσκομαι εδώ;
Τί έχω να προσφέρω και τί να βρω;
Εμένα ποιός με ρώτησε
άν γουστάρω στον ψεύτη κόσμο να βγω.
Ευχές γραμμένες για μακροζωία
ευχές γεμάτες ενοχές
τα χρόνια πέρασαν και στην πορεία
μαγνήτης έγινα στην ατυχία.
Αγάπες ήρθαν,χορτάσαν και γέλασαν
φιλίες που γρήγορα προσπέρασαν
δεσμοί που με ξαφνιάσανε
λάθη που με βρήκαν και με γέρασαν.
Ευχές γραμμένες-ευχές μπερδεμένες
ευχές με γέλια και φωνές
κι εγώ να κάθομαι στην άκρη πάλι
σταγόνα στης ζωής μου το μπουκάλι.
Madlin - Στείλε Σχόλιο
15 Οκτωβρίου 2008, 00:41
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
εμπειρίες
Ποιός θα ήταν ο κατάλληλος τρόπος και ο κατάλληλος τόπος να της το πώ;
Και εκείνη,πώς θα το αποδέχονταν;Είχα ενδοιασμούς.
Εκείνη εικοσιτριών και μητέρα ενός τρίχρονου κοριτσιού.Εγώ τριαντατριών με δυο παιδιά,παντρεμένη με τον πατέρα της.
Πώς θα της έλεγα ότι περιμένω να φέρω στον κόσμο το -κατά εικοσιτρία χρόνια μικρότερο-αδελφάκι της;
Μεταξύ μας υπήρχε διαφορά ηλικίας δέκα χρόνων.Θα μας πέρναγε κανείς περισσότερο σαν αδελφές παρά σαν μητριά και κόρη εξ αγχιστείας.
Την γνώρισα στην τρυφερή ηλικία των δεκατριών χρόνων της και την καλωσόρισα στην οικογένειά μου με μεγάλη μου χαρά.Ένα μικρό αγρίμι με ευάλωτη και πονεμένη ψυχή που δύσκολα κανείς ξεκλείδωνε.Ζήσαμε μαζί την τρελή ηλικία της εφηβίας της,τα σκιρτήματά της,τις χαρές της,τις αμφιβολίες και όλα τα αρνητικά βιώματα που κρατούσε στο μπαούλο της καρδούλας της.Το παρελθόν από τον χωρισμό των γονιών της δεν την άφηνε να προχωρήσει και να αναπτυχθεί φυσιολογικά.Έκανε καθημερινά την δική της επανάσταση,δίχως καί η ίδια να το αντιλαμβάνεται.
Πάντα συμφωνούσα μαζί της γιατί ήθελα να την βλέπω να χαμογελάει.Το χαμόγελό της έμοιαζε με ανθισμένο κήπο μυρωδάτων λουλουδιών.Προσπαθούσα να είμαι ο ήλιος που θα κάνει αυτά τα άνθη να λαμπυρίζουν στο φως της ημέρας.
Καθώς τα χρόνια κυλούσαν και μεγάλωνε,έδειχνε σαν νεράϊδα.Η ομορφιά της σπάνια και ζηλευτή από όλους.Τα πράσινα μάτια της φυλάκιζαν κάθε βλέμμα.
Αναποφάσιστη για την επαγγελματική της αποκατάσταση,παντρεύτηκε νωρίς και γρήγορα έφερε και ένα κοριτσάκι στον κόσμο.Ο σύζυγός μου έγινε παππούς και καμάρωνε.Πολλές φορές με πείραζαν μπαμπάς και κόρη πως κι εγώ είμαι γιαγιά.
Άν και μικρή έδειχνε πως είναι πολύ καλή μάνα.
Και ξαφνικά ανακάλυψα πως είμαι έγκυος.Ένιωσα πως ο χρόνος έπαιζε μαζί μου κάποιο
παιχνίδι στρατηγικής.Δεν ήμουν έτοιμη για κάτι τέτοιο,άλλωστε είχα ήδη δυο παιδιά.Το ένα στο δημοτικό και το άλλο στο γυμνάσιο.Σκεφτόμουν επίσης και την δουλειά μου.Στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι όλα ρόδινα και ως πωλήτρια που είμαι,δεν θα είχα τον ελεύθερο χρόνο που απαιτεί ένα μωρό.Τελικά ο Θεός όλα τα έχει σοφά μελετημένα...
Βρήκα το θάρρος,πήρα και μερικές βαθιές αναπνοές για να φύγει το άγχος και της το ανακοίνωσα.Πραγματικά δεν περίμενα ότι η αντίδρασή της θα ήταν τόσο ένθερμη και ενθαρρυντική προς τους φόβους μου.Χάρηκε τόσο πολύ που με παρακαλούσε να το προσέχει εκείνη όταν με το καλό γεννηθεί το μωρό, αφού εγώ έπρεπε σύντομα να επιστρέψω στην εργασία μου.
Εμείς κάναμε σχέδια και πλάνα άλλα ο Θεός είχε γράψει την δική του ιστορία.
Μια ιστορία που δεν επέτρεπε την χαρά στα όνειρά μας.
Ξημέρωμα Αγίου Πνεύματος,6 περίπου το πρωί.Η εγκυμοσύνη μου ήταν στον τέταρτο μήνα και κοιμόμουν βαθειά.Άλλωστε ήταν αργεία και δεν θα δούλευα.
Το τηλέφωνο χτυπούσε σαν ξεχασμένη σειρήνα αυτοκινήτου άλλα εγώ δεν το άκουγα.
Σηκώθηκε ο άντρας μου γιατί πίστευε πως τον καλούν για δουλειά.Μεσ'το ξημέρωμα ούρλιαξε και η φωνή του έτρεμε σαν την φλόγα του κεριού που πάει να σβήσει.Ύστερα άκουσα έναν γδούπο να έρχεται από την σάλα.Αυτό το τηλεφώνημα τον ισοπέδωσε ψυχικά και τον έριξε κάτω κυριολεκτικά.Τον βρήκα στο πάτωμα,και το καλώδιο του τηλεφώνου να κρέμεται πάνω του σαν φίδι που τον είχε δαγκώσει.Στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου μια παγερή φωνή του ανακοίνωσε εν ψυχρό και δίχως ανθρώπινη ευαισθησία πως η μεγάλη του κόρη βρισκόταν νεκρή στο νοσοκομείο.Ψυχρός εκτελεστής η τύπισσα.Πώς,γιατί;Ναρκωτικά ήταν η απάντηση.Ξανά γιατί,γιατί;
Αφού το είχαμε ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα.Γιατί πάλι;Ποιός ο λόγος της επιστροφής;
Ερωτήματα που δεν θα απαντηθούν ποτέ.Πάντως δεν έδειχνε να κάνει χρήση μετά τον γάμο της.Ήταν μια καλή νοικοκυρά,καλή σύζυγος και στοργική μητέρα.
Πέρασα ένα μαρτυρικό καλοκαίρι προσπαθώντας να είμαι εγώ ο ήρωας της οικογένειας.
Είχα τον πόνο μου από τον άδικο χαμό της Δήμητρας,είχα να συμπαρασταθώ στον άντρα μου που ζούσε στα σκοτάδια,έπρεπε να είμαι ψύχραιμη στα παιδιά μου,έπρεπε να είμαι χαμογελαστή στην δουλειά μου και να προσέχω τον εαυτό μου λόγο εγκυμοσύνης.
Ο καιρός σιγά-σιγά πέρασε και ήρθε η ώρα να φέρω στον κόσμο το νέο μέλος της οικογένειας.Ένα απόγευμα του Νοέμβρη ήρθε στην ζωή το αγοράκι μας.Ο Δημήτρης-Στέργιος.Δημήτρης,για να τιμήσουμε την αδικοχαμένη μας Δήμητρα και Στέργιος για να στεριώσει στην ζωή.
Το βράδυ που προσπαθούσα να κοιμηθώ στην κλινική,έζησα κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ μου.Θυμάμαι πως είχα κλείσει την πόρτα του δωματίου γιατί έκανε ρεύμα και ξάπλωσα βλέποντας τηλεόραση.Κατά τις 3 τα μεσάνυχτα,βλέπω την πόρτα να ανοίγει και να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο η Δήμητρα χαμογελώντας.Με πλησίασε,μου χάϊδεψε την πλάτη και είπε πως ήρθε για να μ α ς δει.Εγώ από την χαρά και την συγκίνησή μου άρχισα να φωνάζω δυνατά το όνομά της.Τρόμαξα από την φωνή μου και πετάχτηκα.Ήταν αληθινό πέρα για πέρα και δεν πιστεύω ότι ήταν ένα απλό όνειρο.Ένιωσα το άγγιγμά της σαν ανατριχίλα,άκουσα την φωνή της χαρούμενη και ζωντανή,είδα το περπάτημά της.
Είμαι σίγουρη πως ήρθε να δει το αδελφάκι της και πιστεύω ότι κατά την διάρκεια του τοκετού μου κρατούσε το χέρι.Δεν μπόρεσε να υλοποιήσει αυτό που υποσχέθηκε άλλα πιστεύω ότι βρίσκεται καθημερινά μαζί μας.Ζει μέσα μας.Δήμητρα δεν θέλω να σου πω αντίο γιατί νιώθω ότι υπάρχεις.Αισθάνομαι ότι έχεις βγει μια βόλτα και κάποια στιγμή θα ξαναγυρίσεις στο σπίτι.
madlin
- Στείλε Σχόλιο
15 Οκτωβρίου 2008, 00:33
Σ
Στο φεγγάρι αυτό που έγραφες πως μ'αγαπάς
στο φεγγάρι αυτό γράφεις ψυχρά το αντίο
και'γώ τον πόνο μου σ'ένα νυχτέρι τραγουδώ
κι όλα μου φαίνονται σαν κακόγουστο αστείο.
Τα θυμωμένα χείλη σου δεν θέλω πια να δω
στο αλκοόλ τους κάποτε νύχτες ξαγρυπνούσα
τα ειρωνικά σου μάτια να μην τα συναντώ
κάποτε σ'ένα τους κοίταγμα καρδιοχτυπούσα.
Σ'ένα νυχτέρι τραγουδώ κρυφά τον πόνο μου
και η αλήθεια,τα ψέματά σου αγκαλιάζει
τα λάθη σου σαν ένας βράχος μεσ'τον δρόμο μου
τα βήματά μου κάθε μέρα εκτροχιάζει.
Αυτό το άστρο που έλεγες θα μου χαρίσεις
τώρα το σβήνεις σαν κερί απ'τον ουρανό μας
και'γω μια λάμψη ψάχνω στης αστραπής το τέρμα
μήπως φωτίσει πάλι το γκρίζο όνειρό μας.
madlin - Στείλε Σχόλιο
15 Σεπτεμβρίου 2007, 01:13
Συμβουλές...νέας γενιάς!
15 Σεπτεμβρίου 2007, 00:38
καταχνιά
05 Αυγούστου 2007, 18:12
Μεσημέρι στο κουτούκι
28 Ιουλίου 2007, 23:56
ΘΛΙΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ
06 Ιουλίου 2007, 00:26
Ο ΓΕΡΟΣ
ΣΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΝ ΧΟΡΟ
στιχουργική
Πόσες φορές από αγανάκτηση
γροθιά το χέρι στο τραπέζι
με βία το χτυπήσαμε
για την ζωή που δεν κερδίσαμε.
Τα βάσανά μας τα στολίσαμε
με φιόγκο μέσα στο μυαλό
την άρνησή μας δεν ορίσαμε
χτυπάει τον συναγερμό.
Άπειρες φορές από εξάντληση
μας κόπηκε η αναπνοή
για την χαμένη μας πρωτιά
στον αφρικάνικο τρελό χορό.
Κι όμως τα καταφέραμε και επιζήσαμε
πολλές καινούργιες μέρες αντικρύσαμε.
Μεσ'τα μάτια τον ήλιο κοιτάξαμε
το βλέμμα χαμηλά δεν κατεβάσαμε.
Όσο κι αν προσπαθεί το κισμέτ να μας τρελάνει
σαν αράχνη τα ιδανικά μας να υφάνει
η καρδιά μας ποτέ δεν θα μας κοροϊδέψει
σε αφρικάνικο χορό έχει χορέψει.
Τον ιστό της πλέον έχουμε ξεμπλέξει
με μια μικρή αγάπης λέξη
με μια λέξη που λέγεται υπομονή
και κρατάει της ζωής μας το σχοινί.
madlin - Στείλε Σχόλιο
18 Οκτωβρίου 2008, 01:29
ΣΤΙΓΜΗ
στιχουργική
Δεν νιώθω τη στιγμή που φεύγει
αισθάνομαι την αποκάλυψη
της ανάμνησης να με στοιχειώνει.
Το κορμί ιχνηλατεί μεσ'το λιβάδι
ο ορίζοντας αναζητά ένα σημάδι.
Στοχεύει στο άπειρο να πιάσει τη στιγμή
η σφαίρα του ξεφεύγει,χτυπάει τη σιωπή.
Όλα χορεύουν τώρα,αντίστροφα μετρούν
ξεσπά στο γλέντι η μπόρα
χαρά και λύπη τραγουδούν.
Σ'ένα φεγγάρι ένας πόνος
σ'ένα αστέρι ένας όρκος
άστρα και φεγγάρι στης Γης τ'αλφαβητάρι.
Δεν νιώθω τη στιγμή που φεύγει
κοιτάζω πλάϊ μου την σκιά της
σιμά μου ανέμελα να πατά
σαν πέπλο καπνού το γκρίζο της ριχτάρι
στους γυμνούς μου πάνω ώμους στο ψυχρό το βράδυ.
madlin
- Στείλε Σχόλιο
18 Οκτωβρίου 2008, 01:26
ΣΥΓΝΩΜΗ
στιχουργική
Θά'ρθω κάτω από την πόρτα σου
και το κουδούνι θα χτυπήσω
το πήρα πια απόφαση
συγνώμη να σου ζητήσω.
Και δεν με νοιάζει για τους άλλους
άν πουν εγωισμό δεν έχω
έμαθα απ'τα λάθη μου
στα ίδια πάλι δεν πέφτω.
ΣΥΓΝΩΜΗ μάτια μου συγνώμη
μέσα στο στήθος μου
της Παναγιάς οι πόνοι.
Αυτοί που συγνώμη δεν ζητούν
όσοι δεν ξέρουν να καρτερούν
το γέλιο τους είναι πνηχτό
κοιμούνται μ' ένα στεναγμό.
Απόψε θά'ρθω μεσ'τοκρύο
λεπτό δεν θα καθυστερήσω
αυτήν την παρεξήγηση
θέλω να την διαλύσω.
ΣΥΓΝΩΜΗ μάτια μου συγνώμη
μέσα στο στήθος μου
της Παναγιάς οι πόνοι.
Δεν έχει άρωμα η ζωή
άμα το δάκρυ δεν ποτίσει
της αγάπης το λουλούδι
για ν΄ανοίξει,να ανθίσει.
Στο κενό οι χτύποι της καρδιάς
σαν δεν υπάρχει αγωνία
ξέρω πως με μια συγνώμη
δεν συγχωρείται απλά
κάποια τρελή αμαρτία.
ΣΥΓΝΩΜΗ μάτια μου συγνώμη
μέσα στο στήθος μου
Της Παναγιάς οι πόνοι.
madlin - Στείλε Σχόλιο
16 Οκτωβρίου 2008, 00:48
ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ
Στα λασπόνερα κάποιου χειμώνα περασμένου
κέρδισες την έννοια της απόλυτης χαράς.
Ακολούθησες τα χνάρια του δικού σου πεπρωμένου
σταμάτησες στα σύνορα μιας ξένης καρδιάς.
Ποιός ήταν τάχα ο αντίπαλός σου;
Ποιός έσπειρε μίσος μέσα στο μυαλό σου;
Ποιός φόβισε τις φεγγαρόφωτες νυχτιές σου
και χάθηκε το φως απ'τις καλές στιγμές σου;
Στα ερείπια κάποιας ξεχασμένης γειτονιάς
οι φθορές σου απέκτησαν μεγάλη αξία.
Τις ρογμές σου φυλάκισες σε μια μεγάλη αγκαλιά
της αγάπης γεύτηκες τη γλυκιά ουσία.
Ποιός ήταν τάχα ο αντίπαλός σου;
Ποιός ύψωσε τα φράγματα στο ριζικό σου;
Σ'ένα ξωκλήσι μέσα άσε την πληγή σου
νά'ρθω να πιω λίγο νερό απ'την πηγή σου.
Στις λακκούβες κάποιου απομονωμένου δρόμου
φύτρωσαν λουλούδια απ'το δάκρυ της ελπίδας,
μια χαμογελαστή ψυχή ενός ξεγδαρμένου κόσμου
τη δύναμη τύπωσε στο χέρι σφραγίδα.
madlin 1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
16 Οκτωβρίου 2008, 00:45
ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ
ΑΝΗΣΥΧΙΕΣΈχω μια αγωνία-μια ταραχή
ποιό χρώμα θά'χουν οι μέρες που θα'ρθούν
πόσες ώρες θα πονάει ο δείκτης
στο ρολόϊ που οι νύχτες δεν περνούν.
Έχω μια φοβία-μια ανησυχία
ποιά γεύση θά'χουν οι χαρές άν θα'ρθούν
πόσες στιγμές η ευτυχία μετρά
μεσ'τον χρόνο που οι μέρες ασφυχτούν.
Μην βάζεις όρια και σημεία στήξης
το κάθε λεπτό είναι απρόβλεπτο
χρυσή καδένα οι στιγμές σου
κράτησε το Παρόν σου ανόθευτο.
Έχω σκοπό να βρίσκομαι πάντα εκεί
με κάθε σκέψη και δύναμη καρδιάς
για όλες τις φοβισμένες αγκαλιές
ένα φιλί τοπίο μιας ξαστεριάς.
madlin - Στείλε Σχόλιο
16 Οκτωβρίου 2008, 00:42
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Δωσ' μου να πιω οινόπνευμα
απ'το σπασμένο σου ποτήρι
κι αν κοπώ και άν ματώσω
θά'χω τη γεύση σου στα χείλη.
Την άρνησή σου δεν τη φοβάμαι
χρόνια τώρα ζω στην απώλεια
άσε με λίγο να σε θυμάμαι
μέσα από στίχους μεσ' απο λόγια.
Δυο σύννεφα τα μάτια σου
δάκρυ εγώ στο μάγουλό σου
κι αν σβήσω και εξατμιστώ
θά'χω το χάδι απ'τον λαιμό σου.
Δεν πειράζει αν δεν σ'έχω
ξέρω να κρύβομαι στα λίγα
δωσ' μου το χέρι σου να κλέψω
του σφυγμού σου την κλεψίδρα.
Δεν ξεπωλούνται οι αναμνήσεις
θησαυρός στη φτωχική ζωή μας
δώρο της μοίρας οι συγκινήσεις
στολίδι είναι για την ψυχή μας.
madlin - Στείλε Σχόλιο
15 Οκτωβρίου 2008, 00:49
ΚΟΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ
στιχουργική
Έχω μέρες απ' το σπίτι μου να βγω
δεν βρίσκω πλέον καμιά ουσία
στους καπνισμένους τοίχους σκέψεις μετρώ
ο κόσμος προκαλεί ανησυχία.
Ένας απ' όλους αυτούς είσαι κι εσύ
κοινό ανθρωπάκι μ' εμπειρίες
κουβέντες βαπτισμένες σ' αλκοόλ
δεν με καλύπτουν λέξεις κι ιστορίες.
R Κοινό ανθρωπάκι είσαι
βρίσκεις ευάλωτες καρδιές
σημαδεύεις και αρνείσαι
του έρωτα τις αστραπές.
Σιγουριά μεσ' του σπιτιού την θαλπωρή
αποχή απ' αυτούς που με πονούν
ψυχρολουσία από τα ψέματα
των τύπων,καθώς χτυπούν και προσπερνούν.
Ο έξω κόσμος πια δεν με γεμίζει
ούτε και η δική σου συντροφιά
το μάτι χόρτασε τις ψευδαισθήσεις
δεν δίνομαι σ' εφήμερη αγκαλιά.
R Κοινό ανθρωπάκι είσαι
λυπάμαι που θα σου το πω
από λόγια δεν στερείσαι
δειλιάζεις σ'ένα "σ' αγαπώ".
madlin 3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
15 Οκτωβρίου 2008, 00:45
ΕΥΧΕΣ
στιχουργική
ΕΥΧΕΣΕυχές γραμμένες-ευχές ευτυχίας
ευχές γεμάτες ενοχές.
Ευχές με φιόγκους-ευχές με κορδόνια
για τούτη τη μέρα δεκάδες δώρα.
Χίλια εννιακόσια εβδομήντα δύο
τα μάτια άνοιξα σε χειρουργείο
πρώτη πνοή μια Άνοιξη
το σώμα έτρεμε και είχε κρύο.
Κάποιοι τυπάδες μεσ'τα λευκά ντυμένοι
στο κλάμα μου μ'αφήσαν φασκιωμένη
λένε γιατροί πως ήτανε
και μεσ'τα χέρια τους ήμουν μια ξένη.
Τί είμαι τώρα-γιατί βρίσκομαι εδώ;
Τί έχω να προσφέρω και τί να βρω;
Εμένα ποιός με ρώτησε
άν γουστάρω στον ψεύτη κόσμο να βγω.
Ευχές γραμμένες για μακροζωία
ευχές γεμάτες ενοχές
τα χρόνια πέρασαν και στην πορεία
μαγνήτης έγινα στην ατυχία.
Αγάπες ήρθαν,χορτάσαν και γέλασαν
φιλίες που γρήγορα προσπέρασαν
δεσμοί που με ξαφνιάσανε
λάθη που με βρήκαν και με γέρασαν.
Ευχές γραμμένες-ευχές μπερδεμένες
ευχές με γέλια και φωνές
κι εγώ να κάθομαι στην άκρη πάλι
σταγόνα στης ζωής μου το μπουκάλι.
Madlin - Στείλε Σχόλιο
15 Οκτωβρίου 2008, 00:41
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
εμπειρίες
Ποιός θα ήταν ο κατάλληλος τρόπος και ο κατάλληλος τόπος να της το πώ;
Και εκείνη,πώς θα το αποδέχονταν;Είχα ενδοιασμούς.
Εκείνη εικοσιτριών και μητέρα ενός τρίχρονου κοριτσιού.Εγώ τριαντατριών με δυο παιδιά,παντρεμένη με τον πατέρα της.
Πώς θα της έλεγα ότι περιμένω να φέρω στον κόσμο το -κατά εικοσιτρία χρόνια μικρότερο-αδελφάκι της;
Μεταξύ μας υπήρχε διαφορά ηλικίας δέκα χρόνων.Θα μας πέρναγε κανείς περισσότερο σαν αδελφές παρά σαν μητριά και κόρη εξ αγχιστείας.
Την γνώρισα στην τρυφερή ηλικία των δεκατριών χρόνων της και την καλωσόρισα στην οικογένειά μου με μεγάλη μου χαρά.Ένα μικρό αγρίμι με ευάλωτη και πονεμένη ψυχή που δύσκολα κανείς ξεκλείδωνε.Ζήσαμε μαζί την τρελή ηλικία της εφηβίας της,τα σκιρτήματά της,τις χαρές της,τις αμφιβολίες και όλα τα αρνητικά βιώματα που κρατούσε στο μπαούλο της καρδούλας της.Το παρελθόν από τον χωρισμό των γονιών της δεν την άφηνε να προχωρήσει και να αναπτυχθεί φυσιολογικά.Έκανε καθημερινά την δική της επανάσταση,δίχως καί η ίδια να το αντιλαμβάνεται.
Πάντα συμφωνούσα μαζί της γιατί ήθελα να την βλέπω να χαμογελάει.Το χαμόγελό της έμοιαζε με ανθισμένο κήπο μυρωδάτων λουλουδιών.Προσπαθούσα να είμαι ο ήλιος που θα κάνει αυτά τα άνθη να λαμπυρίζουν στο φως της ημέρας.
Καθώς τα χρόνια κυλούσαν και μεγάλωνε,έδειχνε σαν νεράϊδα.Η ομορφιά της σπάνια και ζηλευτή από όλους.Τα πράσινα μάτια της φυλάκιζαν κάθε βλέμμα.
Αναποφάσιστη για την επαγγελματική της αποκατάσταση,παντρεύτηκε νωρίς και γρήγορα έφερε και ένα κοριτσάκι στον κόσμο.Ο σύζυγός μου έγινε παππούς και καμάρωνε.Πολλές φορές με πείραζαν μπαμπάς και κόρη πως κι εγώ είμαι γιαγιά.
Άν και μικρή έδειχνε πως είναι πολύ καλή μάνα.
Και ξαφνικά ανακάλυψα πως είμαι έγκυος.Ένιωσα πως ο χρόνος έπαιζε μαζί μου κάποιο
παιχνίδι στρατηγικής.Δεν ήμουν έτοιμη για κάτι τέτοιο,άλλωστε είχα ήδη δυο παιδιά.Το ένα στο δημοτικό και το άλλο στο γυμνάσιο.Σκεφτόμουν επίσης και την δουλειά μου.Στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι όλα ρόδινα και ως πωλήτρια που είμαι,δεν θα είχα τον ελεύθερο χρόνο που απαιτεί ένα μωρό.Τελικά ο Θεός όλα τα έχει σοφά μελετημένα...
Βρήκα το θάρρος,πήρα και μερικές βαθιές αναπνοές για να φύγει το άγχος και της το ανακοίνωσα.Πραγματικά δεν περίμενα ότι η αντίδρασή της θα ήταν τόσο ένθερμη και ενθαρρυντική προς τους φόβους μου.Χάρηκε τόσο πολύ που με παρακαλούσε να το προσέχει εκείνη όταν με το καλό γεννηθεί το μωρό, αφού εγώ έπρεπε σύντομα να επιστρέψω στην εργασία μου.
Εμείς κάναμε σχέδια και πλάνα άλλα ο Θεός είχε γράψει την δική του ιστορία.
Μια ιστορία που δεν επέτρεπε την χαρά στα όνειρά μας.
Ξημέρωμα Αγίου Πνεύματος,6 περίπου το πρωί.Η εγκυμοσύνη μου ήταν στον τέταρτο μήνα και κοιμόμουν βαθειά.Άλλωστε ήταν αργεία και δεν θα δούλευα.
Το τηλέφωνο χτυπούσε σαν ξεχασμένη σειρήνα αυτοκινήτου άλλα εγώ δεν το άκουγα.
Σηκώθηκε ο άντρας μου γιατί πίστευε πως τον καλούν για δουλειά.Μεσ'το ξημέρωμα ούρλιαξε και η φωνή του έτρεμε σαν την φλόγα του κεριού που πάει να σβήσει.Ύστερα άκουσα έναν γδούπο να έρχεται από την σάλα.Αυτό το τηλεφώνημα τον ισοπέδωσε ψυχικά και τον έριξε κάτω κυριολεκτικά.Τον βρήκα στο πάτωμα,και το καλώδιο του τηλεφώνου να κρέμεται πάνω του σαν φίδι που τον είχε δαγκώσει.Στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου μια παγερή φωνή του ανακοίνωσε εν ψυχρό και δίχως ανθρώπινη ευαισθησία πως η μεγάλη του κόρη βρισκόταν νεκρή στο νοσοκομείο.Ψυχρός εκτελεστής η τύπισσα.Πώς,γιατί;Ναρκωτικά ήταν η απάντηση.Ξανά γιατί,γιατί;
Αφού το είχαμε ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα.Γιατί πάλι;Ποιός ο λόγος της επιστροφής;
Ερωτήματα που δεν θα απαντηθούν ποτέ.Πάντως δεν έδειχνε να κάνει χρήση μετά τον γάμο της.Ήταν μια καλή νοικοκυρά,καλή σύζυγος και στοργική μητέρα.
Πέρασα ένα μαρτυρικό καλοκαίρι προσπαθώντας να είμαι εγώ ο ήρωας της οικογένειας.
Είχα τον πόνο μου από τον άδικο χαμό της Δήμητρας,είχα να συμπαρασταθώ στον άντρα μου που ζούσε στα σκοτάδια,έπρεπε να είμαι ψύχραιμη στα παιδιά μου,έπρεπε να είμαι χαμογελαστή στην δουλειά μου και να προσέχω τον εαυτό μου λόγο εγκυμοσύνης.
Ο καιρός σιγά-σιγά πέρασε και ήρθε η ώρα να φέρω στον κόσμο το νέο μέλος της οικογένειας.Ένα απόγευμα του Νοέμβρη ήρθε στην ζωή το αγοράκι μας.Ο Δημήτρης-Στέργιος.Δημήτρης,για να τιμήσουμε την αδικοχαμένη μας Δήμητρα και Στέργιος για να στεριώσει στην ζωή.
Το βράδυ που προσπαθούσα να κοιμηθώ στην κλινική,έζησα κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ μου.Θυμάμαι πως είχα κλείσει την πόρτα του δωματίου γιατί έκανε ρεύμα και ξάπλωσα βλέποντας τηλεόραση.Κατά τις 3 τα μεσάνυχτα,βλέπω την πόρτα να ανοίγει και να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο η Δήμητρα χαμογελώντας.Με πλησίασε,μου χάϊδεψε την πλάτη και είπε πως ήρθε για να μ α ς δει.Εγώ από την χαρά και την συγκίνησή μου άρχισα να φωνάζω δυνατά το όνομά της.Τρόμαξα από την φωνή μου και πετάχτηκα.Ήταν αληθινό πέρα για πέρα και δεν πιστεύω ότι ήταν ένα απλό όνειρο.Ένιωσα το άγγιγμά της σαν ανατριχίλα,άκουσα την φωνή της χαρούμενη και ζωντανή,είδα το περπάτημά της.
Είμαι σίγουρη πως ήρθε να δει το αδελφάκι της και πιστεύω ότι κατά την διάρκεια του τοκετού μου κρατούσε το χέρι.Δεν μπόρεσε να υλοποιήσει αυτό που υποσχέθηκε άλλα πιστεύω ότι βρίσκεται καθημερινά μαζί μας.Ζει μέσα μας.Δήμητρα δεν θέλω να σου πω αντίο γιατί νιώθω ότι υπάρχεις.Αισθάνομαι ότι έχεις βγει μια βόλτα και κάποια στιγμή θα ξαναγυρίσεις στο σπίτι.
madlin
- Στείλε Σχόλιο
15 Οκτωβρίου 2008, 00:33
Σ
Στο φεγγάρι αυτό που έγραφες πως μ'αγαπάς
στο φεγγάρι αυτό γράφεις ψυχρά το αντίο
και'γώ τον πόνο μου σ'ένα νυχτέρι τραγουδώ
κι όλα μου φαίνονται σαν κακόγουστο αστείο.
Τα θυμωμένα χείλη σου δεν θέλω πια να δω
στο αλκοόλ τους κάποτε νύχτες ξαγρυπνούσα
τα ειρωνικά σου μάτια να μην τα συναντώ
κάποτε σ'ένα τους κοίταγμα καρδιοχτυπούσα.
Σ'ένα νυχτέρι τραγουδώ κρυφά τον πόνο μου
και η αλήθεια,τα ψέματά σου αγκαλιάζει
τα λάθη σου σαν ένας βράχος μεσ'τον δρόμο μου
τα βήματά μου κάθε μέρα εκτροχιάζει.
Αυτό το άστρο που έλεγες θα μου χαρίσεις
τώρα το σβήνεις σαν κερί απ'τον ουρανό μας
και'γω μια λάμψη ψάχνω στης αστραπής το τέρμα
μήπως φωτίσει πάλι το γκρίζο όνειρό μας.
madlin - Στείλε Σχόλιο
15 Σεπτεμβρίου 2007, 01:13
Συμβουλές...νέας γενιάς!
- Τα χειρότερα πράγματα του κόσμου
- απέχουν μια ανάσα μακρυά.Μια ανάσα μετά γίνονται αναμνήσεις.Δύο ανάσες και τα ξέχασες.
15 Σεπτεμβρίου 2007, 00:38
καταχνιά
- ΚΑΤΑΧΝΙΑσύννεφο μαύρο φουσκωμένο,κι ουρανός μου σκοτεινό*ςτου ήλιου την θέρμη έδιωξε*κοντοζυγώνει παγετός.Ο ήλιος δειλά ξεπροβάλλει*σαν παιδάκι τρομαγμένο*από ενός ονείρου ζάλη*στέκεται κουλουριασμένο.Έτσι κι εγώ κοιτώ το τέρας* της μοίρας μου την καταχνιά*το δακρυ σε κουτί κονσέρβας*σκούριασε μεσ'σε μια βραδυά.Θεέ μου,*βρες μου έναν τόπο να κρυφτώ*δεν έχω κάπου να πάω*κράτα ζεστή μια μικρή γωνιά*μη με βρει άλλη παγωνιά.Βρέχει,βρέχει και πάλι βρέχει*τα ρούχα μου είναι υγρά*μα η καρδιά πάλι αντέχει*της τόλμης φόρεσε φτερά.*Ένα ξέφωτο ψάχνω μικρό*να πάψει η καταχνιά μου*άς με προδώσει φιλί φθηνό*άν κλωτσήσει τη σκιά μου.**madlin 15/09/07 ** http://www.musicwave.gr/Madlin
05 Αυγούστου 2007, 18:12
Μεσημέρι στο κουτούκι
Μεσημέρι στο κουτούκι
Σκυθρωπό μου μεσημέρι
σαν αλήτης σε λιμέρι
στο κουτούκι αυτήν την ώρα
τα λόγια μου άς γίνουν δώρα.
Δώσε στη χλωμή τη λύπη
λίγο χρώμα που της λείπει
δώστης να πιει το τσιπουράκι
τονωτικό για το μεράκι.
Σήκω χτύπα παλαμάκια
να γλυκάνουν τα φαρμάκια
και τσούγκρισε το ποτηράκι
γουλιά-γουλιά,μικρό μαγκάκι.
Στο λυπημένο Παρελθόν
δείξε πια πως είσαι απών
τσίμπησε λίγο μεζεδάκι
είμαι κοντά σου φιλαράκι.
madlin.
Σήμερα που ο καιρός είναι συννεφιασμένος και βροχερός΄,είναι ό,τι πρέπει για τσίπουρο...
3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο28 Ιουλίου 2007, 23:56
ΘΛΙΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ
ΘΛΙΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ
Θλιμένο Σαββατόβραδο
αγάπης υστερόγραφο
αναπόφεκτο αντίο
όλα μοιάζουν με αστείο.
Θλιμένο Σαββατόβραδο
μόνη στο μισοσκόταδο
συνεργασία μοναξιάς
δίχως μια λέξη ανθρωπιάς.
Ύστερα ήρθαν οι Δευτέρες
γέννησαν τα βράδυα μέρες
ξεθώριασε το "σ'αγαπώ"
στο Παρελθόν το άβατο.
Κάθε Σάββατο για μένα
μια καινούργια προσμονή
το πλοίο φάντασμα σαν φτάσει
κι άν έχει η καρδιά γεράσει
σαν επιστρέψει και με βρει,
θα ξημερώσει Κυριακή.
Άν τελειώσει το ταξίδι
της μεγάλης σου ενοχής
μην διστάσεις περιμένω
στα θρύψαλά μου να κρυφτείς.
Θλιμένο Σαββατόβραδο
αγάπης υστερόγραφο.
madlin
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
06 Ιουλίου 2007, 00:26
Ο ΓΕΡΟΣ
Ο ΓΕΡΟΣ
Κάθε τί που ήλπιζα να'ρθεί
δήλωσε ανταρσία
στης φαντασίας τα στενά
φώλιασε η εφηβία.
Δίπλα μου στέκεται βουβός
κιθάρα γραντζουνάει
ο γέρος ο μοναχικός
ποτέ του δεν μιλάει.
Ξεχασμένα σ'ένα χλωμό Παρελθόν
χρόνια σιωπής κλεισμένα στο Παρόν.
Την σκέψη του φυλάκισε
στο βλέμμα το βαθύ του
λόγια σταράτα και σοφά
λέξεις απ΄την ψυχή του.
Κάποιοι τον είπανε τρελό
καθώς μόνος μιλούσε
κάποιοι τον κοροϊδέψανε
και σιγοτραγουδούσε.
Ξεχασμένος σ'ένα φτηνό Παρελθόν
λάθη πληρώνει εδώ στο Παρόν.
Δίπλα μου στέκεται σκυφτός
το μούσι του χαϊδεύει
στοχάζεται στης Γης το φως
απάντηση γυρεύει.
Πού σκόρπισαν όλοι αυτοί
που κάνανε τον φίλο
σε όλες τις χαρές μαζί
και ύστερα αντίο.
Ξεχασμένα τα γέλια στο Παρελθόν
μια κιθάρα συντροφιά στο Παρόν.
- Στείλε Σχόλιο
Συγγραφέας
madlin
Μαγδαληνή
Ιδ.Υπάλληλος
από ΚΑΒΑΛΑ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/madlin
στίχοι,ποιήματα,σκέψεις,βιώματα,συναισθήματα
Tags
Επίσημοι αναγνώστες (1)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links
madlin
Μαγδαληνή
Ιδ.Υπάλληλος
από ΚΑΒΑΛΑ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/madlin
στίχοι,ποιήματα,σκέψεις,βιώματα,συναισθήματα
Tags
Επίσημοι αναγνώστες (1)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
- ΚΟΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ
- Μεσημέρι στο κουτούκι
- ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
- Συμβουλές...νέας γενιάς!
- Γίνε καλοκαίρι
- ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ
- ΘΛΙΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links