....κ έγιναν τόσα πολλά....

Ακυρώθηκε ενα λάιβ που ήμουν έτοιμη να κλείσω, μίλησα με δύο αναιδέστατους ανθρώπους, έναν μουσικό που άντε θα πεις "θα βρω άλλον" αλλά κι ένας επιχειρηματίας που είχε ενα τέλειο μαγαζί, που σηκώνει ένεχνα και ροκ που είναι ακριβώς το στυλ που μου αρέσει. Μα γιατί να υπάρχουν άνθρωποι που το παίζουν σνομπ? Μιλάμε δε με κοίταξε καν ενώ μου μιλούσε...Ακόμα όλοι ήταν πρόθυμοι να με συμβουλέψουν πως πρέπει να αρχίσω να τραγουδάω βαριά λαικα γιατί "αυτά θέλει ο κόσμος".

Το κορυφαίο της ημέρας! Αγόρασα ένα αρμόνιο το οποίο είναι πολύ μικρό για μένα. Φθηνή αλλά λάθος αγορά ειδικά για τώρα που δε δουλεύω... Παρεπιπτώντος αν το θέλει κανείς ας μου στείλει πμ. Κάνει για αρχάριους και για πιτσιρίκια.

Και πάνω στην απελπισία μου, που ήταν τόσο μεγάλη, πήρα ακόμα και σε αναψυκτήριο για δουλειά που είχα πει πως δεν πρόκειται να το κάνω ξανα.... Τότε λοιπόν έγινε ένα θαύμα και έκλεισα ένα ιδιαίτερο...!!! Και τότε έγινε κι ένα δεύτερο και με θέλουν για γιορτές απο την παλιά μου δουλειά στα Χανιά... Τώρα αυτό δεν ξέρω αν το λες θαύμα ή πισογύρισμα......

Όλα καλά λοιπόν θα λέμε ότι θα πάνε τα πράγματα, για να πάνε όντως....

Άφησα τα όμορφα Χανιά και ήρθα επιτέλους στην Αθήνα για αλλαγή...

Βαρέθηκα να δουλεύω σε αναψυκτήριο, παρόλο που έπαιρνα πολύ καλά λεφτά για την εποχή και αποφάσισα αυτούς τους δύσκολους καιρούς να ακολουθήσω το όνειρό μου και τις σπουδές μου που δεν είναι άλλες από μουσικές και θεατρικές. 

Πολλοί μου είπαν να κάτσω στα αυγά μου όμως δεν τους άκουσα. Το πολύ πολύ να επιστρέψω στη δουλειά της μπουφετζούς εδώ στην Αθήνα. Αν δε δοκιμάσω όμως πώς θα μάθω.

Μίλησα με επιχειρηματίες για ζωντανή μουσική στα μαγαζιά τους, με μουσικούς, με καλλιτεχνικά γραφεία... Και τωρα απομένει ενάσμιση μήνας να τα βάλω σε τάξη. Ενάμιση μήνα μου δίνω πριν πάρω σβάρνα τα αναψυκτήρια... Γιατί επιχορήγηση δε δίνει καμία πλούσια οικογένεια και κανένα πλούσιο κράτος τώρα πια.....