Τελικά δεν ξέρω αν όλα είναι σχετικά όπως έλεγε ο Einstein, ή ο πολιτισμός μας έχει ξεπεράσει και αυτό το επίπεδο κ οδέυουμε κοινωνικά στον καιάδα του οικονομικού ιμπεριαλισμού. Αυτές οι σκέψεις ταλαιπορούν το μυαλό μου όσο ακούω ένα ανέκδοτο από τα κλασικά με το τζίνι και τις τρεις ευχές....

Εύλογα λοιπόν όπως όλοι κάποια στιγμή αναρωτήθηκα τι θα ζήταγα και εγώ από το τζίνι. Και η απάντηση είναι απλή.... Χρήματα όπως όλοι! Και αναρωτιέμαι μετά, πόσα όμως θα ήταν αρκετά; Επειδή όσα και να έχεις φεύγουν τα γαμ...ένα! Εκεί λοιπόν μου έρχεται η σχετικότητα και λέω ότι χρειάζομαι τόσα που να είμαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο! Λογικό... Αλλά αν είναι αυτό το κριτήριο δεν θα με χάλαγε να έκανε το τζίνι απλά όλον τον κόσμο πιο φτωχό από εμένα.... μάλλον θα με χάλαγε όμως...

ποια είναι η διαφορά; γιατι συμφωνα με την σχετικότητα το αποτέλεσμα είναι ίδιο και στις δυο περιπτώσεις.... τελικά δεν ξέρω και δεν πρόκειται να μάθω κιόλας, αλλά όπως λέει και το πρόιν αφεντικό μου "τα λεφτά δεν κάνουν τη διαφορά, τα πολλά λεφτά κάνουν τη διαφορά"

Από μικρός ήμουν μεγάλος fun (λίγο οξύμωρο) της ενημέρωσης, με τον σωστό τρόπο όμως. Είπα λοιπόν αυτήν την εβδομάδα να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στα τηλεοπτικά ειδησεογραφικά προγράμματα. Και να οι τρεις ειδήσεις που συγκλόμισαν το είναι μου, που ανέτρεψαν την κοσμοθεωρία μου και διαμόρφωσαν μια νέα πτυχή στον ήδη βεβαρυμένο χαρακτήρα μου!

 1) Ο επίσημος (με το copyright) αστρονόμος (όχι αστρολόγος) του Πάπα, ανακοίνωσε ότι δεν αποκλείει την ύπαρξη εξωγήινης ζωής!!! όπως επίσης και ο Χαρδαβέλας , ο γιαννάκης της κυρά-μαρίκας απέναντι.... Και η είδηση σταματάει εκεί! Αλλά μετά καταλαβαίνεις γιατι είναι σημαντικό... έτσι αποδεικνύει ότι υπάρχουν ουφο (τουλαχιστον ένα που τελεί χρέη αστρονόμου του Πάπα)

2) H kalomoira perase ston teliko tis eurovision (γιατί γράφω greeklish; σε περίπτωση που θέλει να το διαβάσει κ η ίδια). Aφού λοιπόν η κρατική τηλεόραση ξεμπέρδεψε με αυτά τα τηλεοπτικά σκουπίδια τύπου Κούλογλου, αποφάσισε να κάνει μια στροφή στην ποιότητα.

3) Ο Μητσοτάκης συμμετείχε στην αποστασία του 65'. Σοβαρά ρε μεγάλε; Άντε απο κει, με κοροιδεύεις....που το κατάλαβες το 2008; Ο κόσμος το 'χει τούμπανο, κ ο Κωσταντής καμάρι. Και αν δεν ήταν δηλ. ο Μητσοτάκης ποιός ήταν, ήρθε η CIA μόνη, έκανε την αποστασία, και μετά είπαν ποιον να βάλουμε τώρα, βάλε τον κώστα που είναι κ καλό παιδί...

 Αν το συνεχίσω για κανα μήνα το σπορ, πιστέβω ότι θα υπάρξουν περισσότερα κ εκλαμπρότερα παραδείγματα αλλα δεν πιστέβω ότι έχω τέτοιες αντοχές....

ψάχνοντας στα συρτάρια μου βρήκα ένα ξεχασμένο παλιό κόμικ του superman που είχα πιτσιρικάς! Θυμάμαι ότι μου άρεσε πολύ η φάση, είχε σούπερ δυνάμεις ήταν έξυπνος, πάντα έτοιμος για δράση, μυστηριώδης.... Για μια στιγμή λέω στον εαυτό μου... μυστηριώδης γιατί;

Εγώ (με το φτωχό μου το μυαλό πάντα) σκεύτομαι ότι αν ήμουν super ήρωας και γα&%*γα και έδερνα μόνο μυστηριώδης δεν θα ήμουν....! Θα έραβα μια στολή georgio armani, θα έβαζα μια διαφήμηση της coca cola στη στολή μου (να μου τα σκάνε οι σπόνσορες), θα έπιανα που και που και κανέναν κακό έτσι για φιγούρα στα γκομενάκια και ούτε λόγος για δουλειά! Σιγά μην δούλευα σαν το σκυλί και μετά έτρεχα να σώσω τον κόσμο, ενώ ταυτόχρονα κρύβομαι για να μην καταλάβουν όλοι ότι είμαι ωραίος και δυνατός....

είναι μεγάλο δηλαδή το δήλμα.... να είμαι φτωχός και άσημος και να τρέχω στη δουλειά, και άντε να βρω και καμιά lois lein (το πολύ) που θα μου κάνει και τη δύσκολη ή να είμαι super star ήρωας με λεφτά και θαυμάστριες; δύσκολη η απόφαση....

Αλλά τι περιμένω, ο αλτρουισμός μια μέρα θα μας καταστρέψει......

προσφάτως απολυμένος απο τον ελληνικό στρατό, και ανδρωθείς εκεί (θα γίνεις άντρας λέγαν όλοι... στα 26 μου γιατι να μην τους πιστεψω;)επέστρεψα αισίως στην Αθήνα το σαββάτο για να αρχίσω και πάλι την πολίτικη ζωή μου, και από τη δευτέρα να πιάσω δουλειά ξανά....

όμως ο σοφός λαός μας, που τα έχει προβλέψει όλα, λέει "θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος"! Σκε΄φτομαι κι εγώ γιατί να μην θέλει ο πανάγαθος το καλό μου και επαναπαύομαι.... αλλά ο καιρός...;

Και αρχίζει ο χιονιάς, και να ριχνει απο το σαββάτο ασταμάτητα... και εγώ να μένω στην πάρνηθα τέρμα θεού..... και να το στρώνει.... και το μάτι μου να γίνεται σαν του jack nickolson στην λάμψη που δεν μπορώ να πάω πουθενά....! Και η δουλειά; αν συνεχίσει πως πάνε πειραιά που είναι το γραφείο; και σίγουρα δεν είναι το καλύτερο να λείπεις την πρώτη μέρα της δουλειάς.

Κυριακή, το χιόνι συνεχίζει, το nissan micra μου είναι ήδη θαμένο και με κατεστραμένες αλυσίδες.... αλλά δεν πτοούμαι... έχω συγγενείς κοντά κάτω θα πάω κάπως μέχρι τη νίκαια που μένει η θεία! Ξεκινάω με τα πόδια και με ένα ροντβαιλερ να με ακολουθεί... αμάξι, εκχιονιστικό, μπουλντόζα πουθενά... χιόνι όμως παντού... περπατόντας και μην παραδεχόμενος ότι πρέπει να γυρίσω πίσω φτάνω μέχρι το μενίδι!!! εκεί βρίσκω έναν γνωστό με αυτοκίνητο που με κατεβάζει πιο κατω.... δεν θα μπω σε λεπτομέρειες... αλλα σε τρεις ώρες ήμουν νίκαια! Επιτέλους λέω και πέφτω να ξεκουραστώ.

Δευτέρα πρωί βάζω τις πουκαμισιές μου, και ξεκινάω να πάω πειραιά! βγαίνω έξω, αλλά χιόνι πάντου, εν αντιθέση με τα λεωφορεία που δεν ήταν πουθενά... μάλλον ήταν κάπου, στο αμαξοστάσιο.... περπατάω κανα χιλιόμετρο μέχρι τη θηβών, βρίσκω διερχόμενο ταξιτζή και τσουπ κατά τις 10 είμαι πειραια..... εκεί που οι δυο συνάδελφοι που ήταν κατά τύχη στο γραφείο με πληροφορούν ότι η εταιρία δεν θα ανοίξει σήμερα.......

Ότι δεν πέρασα ένα χρόνο στο στρατό το πέρασα μια μέρα μετά......Τελικά μάλλον έχουν δίκιο, και τους κορόιδευα όσους έλεγαν ότι θα μου λείψει ο στρατός, τώρα μάλλον θα ήμουν στο κψμ και θα έβλεπα dvd.....

Καπιταλισμός όμως τι περιμένεις;

Από μικρός είμουν πνεύμα αντιλογίας, πνεύμα άρνησης (πνεύμα χρηστουγέννων, και λίγο οινόπνευμα που και που...), κάτι που με βοηθά να βρίσκω τις βαθύτερες αιτίες των πραγμάτων. Για άλλη μια φορά λοιπόν μέσα από δυο τρεις παρατηρήσεις μου έφτασα στην αποκάλυψη μιας συνομωσίας που παρόμοιά της δεν έχει σκευτεί και ο πιο διεστραμένος ανθρώπινος νους (με εξαίρεση τον Κώστα Χαρδαβέλα με την απαράμιλη σοβαρότητα που τον διακρίνει...)

Παρατήρησα λοιπόν ότι η πιο συχνή ασθένεια των ημερών μας είναι το συνάχι! Και σκεύτομαι... ήταν πάντα έτσι όμως; Μπορεί ο homo erectus να συναχωνόταν τόσο εύκολα; Και είναι δυνατον ο Λεωνίδας όταν έλεγε το Μολών Λαβέ να είχε μυξούλες....;

Επίσης παρατήρησα ότι δεν υπάρχει σταθερός πληθυσμός από γυφτάκια (αθιγγανόπουλα) στα φανάρια όλες τις εποχές, αλλά είναι φαινόμενο καθαρά χειμερινό.... Άραγε που εξαφανίζονται το καλοκαίρι; και γιατί ποτέ δεν έχω δει γύφτο συναχωμένο;

Μετά λοιπόν από έρευνα εις βάθος και μελέτη στην ουγγρική εθνική βιβλιοθήκη ανακάλυψα την πιο τρομακτική αλήθεια των ημερών μας..... Οι αθίγγανοι κατασκευάζουν τον ιό της γρίπης στα μυστικά τους εργαστήρια και με το πρώτο κρύο (όταν δηλ. και οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν) τον εξαπολύουν στον κόσμο με σκοπό να πουλάν τα παιδιά τους χαρτομάντηλα στα φανάρια......

Πες το διαίσθηση, πες το προαίσθημα (πες το και μήτσο αν θες δεν με πειράζει), ότι μια μέρα θα είμαι ιστορικό πρόσωπο, ένας ανάμεσα στο πάνθεον των ηρώων... Έτσι καλό θα ήταν να γράψω από τώρα την αυτοβιογραφία μου, μάλλον αφού θα είναι πολύτομη την αυτοβιβλιογραφία μου. Θα αρχίζει κάπως έτσι......

Ήταν μια κρύα χιονισμένη νύχτα του αυγούστου (ναι από μικρός ήμουν γκαντέμης...)όταν οι φυσικοί μου γονείς (νομίζω τώρα, δεν θυμάμαι και καλά...) με άφησαν έκθετο έξω από την πόρτα μιας πλούσιας οικογένειας (οικογένεια Δελαμάγκουρα πολλά λεφτά...) στα ταμπούρια (πλούσιοι είναι όπου θέλουν μένουν...)! ανάμεσα στα άσπρα (από το χιόνι) χεράκια μου υπήρχε ένα γράμμα:

"Παρακαλο φροντιστε το, εινι αγορακι και λεγετε ηρωδης (ευτυχώς το αλλάξανε μετά...). Τα οικονομικά μας δεν μας επιτρεπουν να το κρατεισουμε (ημουν φαγανό το άτιμο)."

Οι Δελαμαγκουραίοι με κράτησαν και με μεγάλωναν σαν πραγματικό τους παιδί! παρόλα αυτά, λίγο η πλούσια κόμμη μου (εν αντιθέση με τον καραφλό δελαμάγκουρα) λίγο κάτι σουξου μουξου που άκουγα από τις γειτόνισες, άρχισα να καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά! Όριμος πλέον και σε ηλικία 12 ετών αποφάσισα να φύγω από το σπίτι και να αναζητήσω τους πραγματικούς μου γονείς.......................... (to be continued)

Βar στη Γαλλία και εκεί που πίνεις ένα ποτήρι κρσσί (κατά προτίμιση από τους λόφους της καμπανίας...) μια αιθέρια ύπαρξη, κοντά στα τριάντα, περνάει διακριτικά από δίπλα σου, αφήνοντας τις αισθήσεις σου να χάνονται κάπου ανάμεσα στο διακριτικά προκλητικό άρωμα και το όλο αυτοπεποίθηση περπάτημα! νοιώθεις ότι παρακολουθείς σκηνές από το catwalk των ονείρων σου... Είσαι και εσύ πλέον μαγεμένος από την όριμη γοητεία μιας femme fatale!

Μπαράκι στην ελλάδα, και ενώ πίνεις το τρίτο johny κόλα... το βλέμα σου πέφτει στο τριανταφεύγα ετών ξέ...λο που λικνίζεται στους ρυθμούς του γονίδη! Νοιώθεις τις αισθήσεις σου να χάνονται, απόροια λίγο της μπόμπας που ήπιες και πολύ του κουνήματος της εν λόγω εμινοπαυσιακής κουνίστρας (που φέρνει ζαλάδα ακόμη και σε ναυτικό)... Τόσο οι υπόλοιποι λιγουροθαμόνες του μπαρακίου που της χτυπούν παλαμάκια όσο και το σκίσιμο στην φούστα που αφήνει ελεύθερη μια εσάνς κυταρίτιδας να πλανάται σε φτάνουν στο ίστατο σημείο ξερνοβολητού... Είσαι πλέον και εσύ θύμα μιας femme faklane....

Από μικροί μεγαλώνουμε με παραμύθια για τον "καλό" πρίγκιπα (εντάξει οι γιαγιάδες μας μεγαλώσανε σε βασιλευομένη δημοκρατία), την κακιά μάγισα κ.α. Μας πιπιλίζουν το μυαλό με το πως ο καλός πάντα νικάει και παίρνει το κορίτσι και άλλα τέτοια. Μεγαλώνοντας βέβαια αρχίζεις και δεν δίνεις τόση βάση στα παιδικά παραμύθια, ενώ αρχίζεις και παραμυθιάζεσαι με τις ταινίες του hollywood. Έλα όμως που και εκεί συνεχίζει η ίδια ιστορία... πάντα ο καλός (συνήθως νέος και ωραίος αμερικανός ήρωας) επικρατεί στο τέλος! Ως εδώ όμως, τέρμα πια... ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί αυτή η πλεκτάνη! Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η ιστορία.

Γιατί ο κακός συνήθως είναι πιο ωραίος τύπος (φοράει μαύρα, είναι μυστηριώδης...), ενώ συνήθως έχει κάτι πιο σημαντικό στο μυαλό του (βλ. κατάκτηση του κόσμου, χρήματα κ.α.) από τον ήρωα που συννήθως έχει μια θεσούλα στην αστυνομία... Η δεδομένη του ήττα είναι κατάφορη αδικία, αν σκευτούμε ότι έχει ετοιμάσει ένα τρομερό σχέδιο, έχει επενδύσει χρήμα και κόπο σε αυτό και ξαφνικά έρχεται ένας από πουθενά για να σου τα ανατρέψει όλα! Μεγαλύτερη είναι η αδικία αφού ο καλός έχει από πίσω του κανα δυο φίλους, τον αμερικάνικο λαό, όλο το φιλοθεάμον κοινό του Hollywood κ.α. ενώ ο κακός συνήθως περιστοιχίζεται από βλάκες...

Τελικά ο κακός δεν είναι και τόσο κακός... έτσι θα κάναμε όλοι αν είχαμε γεννηθεί άσχημοι και καταδικασμένοι να αποτύχουμε στα μεγαλεπίβολα σχέδιά μας a priori!!! Δεν ζητάω πολλά παρά μια ηθική αποζημίωση για τις τόσες γενιές κακών που αδικήθηκαν από τις γιαγιάδες μας και καταδικάστηκαν σε αιώνια καταφρόνια...

Τιμή και δόξα στους κακό λύκο, κακιά μάγισα, lex luthor, George Bush και όλους εκείνους που πράταξαν τα στήθη τους στα ανθρώπινα κοινωνικά στερεότυπα!

Η γιαγιά δεν ήταν πια σίγουρη αλλά εγώ που τα είχα ακούσει όλα σαν παραμύθι των παιδικών μου χρόνων, θυμόμουν....Όλα ξεκίνησαν μια νύχτα του 1942 όταν η γιαγιά μου γνώρισε εκείνον τον Γερμανό αξιωματικό.... τον πασίγνωστο..... τον πως τον έλεγαν...... Α! το βρήκα Αλτσχάιμερ! Ναι κάπως έτσι είναι η κατάσταση όταν αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση.

Κάποιες φορές δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω, να λυπηθώ ή να χαρώ. Έιναι βέβαια μεγάλη η έκπληξή μου όταν συζητάμε και με ρωτάει τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω (είμαι ήδη 25 χρονών με δυο πτυχία και δουλεύω 4 χρόνια...), αλλά το ίδιο μεγάλη είναι και η δική της έκπληξη όταν της εξηγώ! παίρνει μια έκφραση λίγο ντροπαλή που δεν θυμόταν, αλλά πολύ χαρούμενη που από τη μια στιγμή στην άλλη απέκτησε εγγονό με πτυχία και δουλειά! Και ίδια είναι η χαρά της κάθε πέντε λεπτά που το Ξαναανακαλύπτει! Έτσι δεν με πειράζει πια, ίσα ίσα που νομίζω ότι είναι πιο ευτυχισμένη από πριν!

Το καλύτερο είναι όταν συζητάνε δυο άτομα με το ίδιο πρόβλημα! Και ενώ γνωρίζονται από παλιά να ξανακάνουν κάθε πέντε λεπτά συστάσεις... και ενώ η συζήτηση προχωράει ανακαλύπτω ότι το αλτσχάιμερ σου δημιουργεί και αναμνήσεις που δεν έζησες ποτέ... έτσι συμφωνούν με τον, επίσης έχοντα μνήμη ελέφαντα, γαμπρό της ότι ο βασιλιάς Γεώργιος πέθανε στα χέρια του!!!!! Όταν αυτός ήταν καπετάνιος στο υποβρύχιο Παπανικολής.....! Δεν είναι υπερβολές, χειρότερο δεν είναι ότι το άκουσα αλλά το ότι το πιστεύουν! Άντε να κρατηθείς μετά...

Αν εξαιρέσεις το ότι πάει κάθε πρωί στην τράπεζα επειδή δεν θυμάται ποιά μέρα παίρνει την σύνταξη (και δεν θέλει να μας ρωτήσει... όχι, εγώ ξεχνάω; νομίζετε...), κατά τα άλλα έχει αποκτήσει ένα χαμόγελο που δεν την είχα ξαναδεί να έχει, και ένα καλοσυνάτο βλέμα του τύπου τι θέλει αυτός ο καλός κύριος από εμένα....

Τελικά ήρθε η ώρα να γράψω εκείνο το βιβλίο με επηρροές Ιονέσκο και σουρεαλιστικές προεκτάσεις και θα λέγεται "περιμένοντας τον γιατρό"

Στα βάθη των τροπικών δασών της ελλάδας (έχουμε; ναι αλλά μας τα αποκρύπτουν σκόπιμα οι σιωνιστές και ο σωβιετικός δάκτυλος...) κλιμάκια επιστημόνων μελετούν ένα από τα πλέον περίεργα πλάσματα της πανίδας μας, τον μαυροσκούφη....

Ο μαυροσκούφης ζει σε αγέλες τις λεγόμενες επιλαρχίες. Οι κοινωνίες τους είναι αρκετά πολύπλοκες με το κάθε μέλος να έχει και την ανάλογη συμπεριφορά. Υπάρχει αρχικά ο νέος μαυροσκούφης, το νέο εκείνο μέλος της αγέλης που βρίσκεται στην δυσκολότερη θέση αφού είναι επιφορτισμένο με όλες τις εργασίες της αγέλης και πέφτει θύμα εκμετάλευσης από τα υπόλοιπα μέλη. Κυρίως δε από τον αρχηγό της αγέλης τον "διοικητή", που είναι το γηραιότερο αρσενικό και ξεχωρίζει από κάποια στίγματα στην περιοχή του λαιμού του που μοιάζουν με αστέρια ή και φλόγες. Στην αγέλη υπάρχουν και άλλα μέλη, όπως οι βοηθοί του αρχηγού της αγέλης, νεώτερα αρσενικά με εμφανή επίσης τα στίγματα στον λαιμό τους!

Ο μαυροσκούφης επίσης περιστοιχίζεται σε καθημερινή βάση και από άλλα ζώα του ίδιου οικοσυστήματος. Χαρακτηριστική είναι η παρουσία των αγριοπεριπόλων στην περιοχή της αγέλης των μαυροσκούφηδων. Ενώ λόγος θα πρέπει να γίνει και για την παρουσία των ζώων "επιλοχίας ο χώστης" και "επιλοχίας ο εφοδεύων" (epilohium hostus & efodeum)στην ίδια περιοχή.

Η περίοδος αναπαραγωγής του μαυροσκούφη έρχεται κάθε τρείς μήνες και χαρακτηρίζεται ως ΕΣΣΟ! Τα νεογνά (newfium mauroskufus) υπόκεινται σε μια περίοδο εκμετάλευσης ώσπου να ενταχθούν πλήρως σε νέες αγέλες.

Από τους νέους μαυροσκούφιδες καλύτερης μεταχείρησης τυγχάνουν εκείνοι που αντιμετωπίζουν προβλήματα σωματικά και ένταξης (mauroskufus giotium). Ενώ τα περισσότερα μέλλη της αγέλης σε κάποια περίοδο μεταναστεύουν ακολουθώντας σμίνη από αποδημητικά πτηνά, τα λελεδόνια!

Στην συνέχεια, μαθήματα ηλεκτρολογίας "Το Βύσμα πολλοί αγάπησαν, τον Βυσματία ουδής".

Μαζεύτικαν όλοι γύρω από το πτώμα του εξηπεντάχρονου! Η εικοσαεξάχρονη γυναίκα του, γεμάτη μελαγχολία για όσα δεν πρόλαβε να έχει. Ο γιός του, με μια ανάμικτη έκφραση που δεν ξέρεις αν είναι λύπη για αυτόν που χάνει, ή ευτυχία με τύψεις για την αυτοκρατορία που κληρονομεί. Και ο διευθυντής των επιχειρήσεων του, ένας ανέκφραστος γιάπι που θεώρησε χρέος του να βρίσκεται εκείνη την στιγμή εκεί!

Η διάγνωση του γιατρού σαφής και λιτή.... υποσιτισμός, ηθελημένος! μια μορφή αυτοκτονίας χωρίς σημάδια, χωρίς σκάνδαλα....

Ετσι εξηγούνταν και όσα έγραψε στο ημερολόγιό του, λίγες ώρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή!

"Ξέρω ότι όλοι τους θα νοιώσουν άσχημα για τον χαμό μου. Μάλλον οίκτο επειδή νομίζουν ότι τόσα χρόνια έκαναν τα πάντα χωρίς να μπορώ να καταλάβω και να αρνηθώ τίποτα. Κι όμως ίσως τα πράγματα να μην είναι έτσι! Η Άννα υπέμενε τη ζωή κοντά μου, για να έχει όλα αυτά που της πρόσφερα... Ο γιός μου φυτοζοούσε περιμένοντας την ευκαιρία να αδράξει αυτά για τα οποία κόπιασα! Και ο Τοm για να μπορεί να ικανοποιήσει την φιλοδοξία του νομίζοντας ότι όλα περνάν από το χέρι του... Αλήθεια πόσο περίεργη είναι η ζωή; Πόσο θα ήθελα να είμαι από μια μεριά να βλέπω τον γιο μου να καταστέφει αυτήν την αυτοκρατορία, τον Tom να προσπαθεί να μαζέψει ότι μπορεί απο αυτό που κάποτε του έδινε κύρος... και χρήμα, και την Άννα να αμφιταλαντεύεται με το που πήγαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής της!

Ξέρω είναι μια ειρωνία που δεν ταιριάζει στον θάνατο ενός δυναμικού ανθρώπου, κι όμως ήρθε η ώρα να ξαναθυμηθώ την χαρά του παιχνιδιού των παιδικών μου χρόνων, λίγο πιο περίπλοκα αλλά το ίδιο διασκεδαστικά...

Ναι λοιπόν είμαι νέος, ωραίος, φέρελπις... με γκρίζους κρόταφους τετραγωνισμένα ζυγωματικά και θεληματικό πηγούνι... αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι φταίει! Χρόνια εσωτερικών αναζητήσων και συζητήσεων με τον εαυτό μου και δεν έχω βγάλει ακόμη άκρη!

Τι είναι αυτό που θέλουν οι γυναίκες??????

Είναι ένα ερώτημα από εκείνα τα μεταφυσικά ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν εύκολα (βλ. γιατί οι άντρες έχουν ρώγες, πως θα ήταν οι καρέκλες αν τα γόνατά μας λυγίζανε ανάποδα, ποιός είναι πιο δυνατός ο batman ή ο spiderman...κ.α. που θα αναλύσω σε ένα άλλο ατελέσφορο αδιέξοδο των πνευματικών μου αναζητήσεων). Ένα ερώτημα που δεν μπορεί να έχει λογική απάντηση! Έτσι σαν θετικό πνεύμα ξεκινώ μια ανάλυση εμπειριών που ίσως βοηθήσουν!

Η λογική πλευρά μου (Αγγελάκι) Η ρεαλιστική πλευρά (διαβολάκι)

Σίγουρα χρειάζεται καλή εμφάνιση.... Και τότε γιατί οι πίθηκες κυκλοφορούν τις ωραιότερες υπάρξεις???

Χρειάζεται και χρήματα (κακά τα Ψέματα) / Και οι ίδιοι πίθηκες αν έχουν χρήματα γιατί δεν τους φαίνεται???

θέλει και τρόπους... / Γι αυτό κολάνε με τον πρώην που τις χαστούκησε, τις έφτυσε κ.α. σαν "αληθινός άντρας "

Τελικά μάλον βρήκα τη λύση σε αυτό που έψαχνα..... το πρόβλημα είναι ότι το αναλύω πάρα πολύ..... Μάλλον αντί να κάνω αυτή τη λίστα θα έπρεπε να πάω να κάνω κάποια απλή ερώτηση στην κοπελίτσα στο bar...! Ί σως το επόμενο post να είναι αφιερωμένο στο μυστικό της επιτυχίας!

Είμαστε ότι τρώμε, μου είπε ο Jeremy ο Βραζιλιάνος στο γραφείο και σαν γνήσιος έλληνας άρχησα μια συζήτηση γαστρονομικού περιεχομένου, ακατάλληλη για ενηλίκους άνω των 55 ετών (βλ. παιδικές ασθένειες, σάκχαρο, χολιστερίνη κ.α.). Όσο όμως προχωρούσε η συζήτηση ένα ήταν το συμπέρασμα στο οποίο μπορούσε ένας νοήμων άνθρωπος (δεν μιλάμε για εμένα...) να καταλήξει "δεν συζητάμε ποτέ τέτοια θέματα με ξένους".... ποτέ όμως!

Ο Jeremy (που κακό χρόνο να'χει....) ανέτρεψε την κοσμοθεωρία μου για πολλά πράγματα! Πρώτα για την ελληνική κουζίνα, όταν του εξήγησα πως γίνεται το κοκορέτσι και με μια αίσθηση αηδίας μου είπε ακριβώς but this is disgusting.... sikamenoi ellines (δηλ. είναι αηδιαστικό, σιχαμένοι Έλληνες... έχω μάθει και λίγα βραζιλιάνικα ευτυχώς) όταν δε είδε φωτό από πασχαλινό αρνί στη σούβλα, να σε κοιτάει με αυτό το ολοστρογγυλο μάτι σαν να σου λέει γιατί; γιατι;..... τελειώσαμε εκεί την συζήτηση περί ελληνικής κουζίνας...

Επανήλθε αργότερα μιλώντας μου για διάφορα περίεργα και ανεξήγητα πράγματα (σαν αυτά που αναλύουν στις εκπομπές του Χαρδαβέλλα) που κάνυομε στην Ελλάδα.

- Λέμε ότι οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί ενώ όλοι έχουν τουλάχιστον ένα αμάξι και τα νυχτερινά μαγαζιά είναι πάντα γεμάτα....

- Πίνουμε πολύ καφέ (ναι το είπε Βραζιλιάνος...), και τον συνοδεύουμε με καναδυο πακέτα τσιγάρα, τάβλι, συζήτηση όσπου να κλείσουμε οκτάωρο στην καφετέρια......

- Νομίζουμε ότι όλοι οι άλλοι μας επιβουλεύονται... (δεν τον παρεξηγώ δεν μεγάλωσε στα βαλκάνια...)

Τελικά η συζήτηση κατέληξε εκεί από όπου είχε ξεκινήσει, είμαστε ότι τρώμε... εμείς προτιμάμε το χοιρινό και είμαστε γουρούνια και αυτοί προτιμάν το μοσχάρι και είναι βόδια!

Και τώρα... δική του ψησταριά στη Βάρη έχει ο Jeremy!

Σκηνή πρώτη:

17 Νοέμβρη 2007, απόγευμα σε μονάδα τεθωρακισμένων της θράκης. Οι καταληψίες φαντάροι μιλάν από τον ραδιοφωνικό σταθμό

- σας μιλάει ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων φαντάρων...

Σκηνή δεύτερη:

έξω από την μονάδα μαζεμένοι φοιτητές τιυ πολυτεχνείου είναι έτοιμοι να μπουν και να σταματήσουν αυτήν την κατάληψη

από τον σταθμό ακούγεται

-φοιτητές είστε αδέλφια μας, μην μπαίνετε, μην.....

η εκπομπή σταματάει όταν οι εξαγριωμένοι φοιτητές μπαίνουν και καταταστρέφουν τα άρματα με την πύλη του πολυτεχνείου!!!

Σκηνή τρίτη:

ο θαλαμοφύλακας σε ξυπνάει είναι ώρα για υπηρεσία...........

Υ.Γ το παραπάνω αποτελεί προιόν ατέλειωτου σκοτώματος ώρας σε μονάδα παραμεθωρίου, και ουδεμία σχέση έχει με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις ούτε αποσκοπεί στην προσβολή ιστορικών στιγμών όπως αυτές του 1973!

και ευρίσκετο ο κόσμος εις τον 21ο αιώνα, και η ανεργία στο 7,5%

και εισήλθε εις την αγορά εργασίας , νεολαία έχουσα πτυχία 7

και ομιλούσα ξένες γλώσσες 10....... (αποκάλυψη Ιωάννη κεφάλαιο 197,6 εδάφιο 4/5)

Αυτή είναι μια ρεαλιστική άποψη για το πως θα έπρεπε να είναι γραμμένες οι προφητείες του Ιωάννη. Έτσι κι αλλιώς τα τέρατα με τα δέκα κεφάλια και τα κέρατα δεν είναι το άμεσο πρόβλημά μας , άσε που μας έχει προλάβει και το Hollywood που τα έχει πάρει εργολαβία!

Και πως να είναι άλλο το πρόβλημα από την εργασία στην Ελλάδα του σήμερα, που ένας νέος με κατάρτιση γνώσεις και όρεξη για δημιουργία αναγκάζεται να κάνει μια δουλειά για βιοποριστικούς σκοπούς, και μετά αυτό που θέλει πραγματικά! Τα παραδείγματα είναι πολλά και ανάμεσά τους, μουσικοί που δουλεύουν σαν σερβιτόροι μέχρι να κάνουν κάποια βήματα μπροστά στην καριέρα τους, γιατροί - οδηγοί ταξί μέχρι να τελειώσουν την ειδικότητά τους και να διοριστούν (λέμε τώρα....).

Ίσως η λύση να είναι απλή και να βρίσκεται μπροστά μας, απλά θέλει λίγη φαντασία... θα δημιουργήσουμε διπλοσχολές, που θα σου μαθαίνουν κάτι που σου αρέσει και κάτι με το οποίο μπορείς να ζήσεις. Έτσι θα έχουμε πυρηνικούς υδραυλικούς, χειρούργους ηλεκτρολόγους και μηχανικούς ορθοφωνίας!

Τελικά η ζήλια που ένοιωθα μικρός για τα άλλα παιδάκια που είχαν ταλέντο σε κάτι έχει γίνει συμπάθεια καταλαβαίνοντας ότι αυτό κάποιες φορές είναι ίσως πρόβλημα! Λίγη ζήλια παραμένει βέβαια προς όλους αυτούς που μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα μέσα από την τέχνη όσο και αν προσπαθεί η κοινωνία να καταπνίξει την δημιουργικότητά τους!

Αλλά δεν πτοούμαι, έτσι κι αλλιώς κανείς σας δεν είναι τέλειος!!!