Ποιος είδε κράτος λιγοστό

σ' όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Νά 'χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν

ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν

δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,

κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.

Κι από προσπάππου κι από παππού

συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-

να παριστάνει τον ευρωπαίο.

Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει

στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,

ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ

το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς

σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Γεώργιος Σουρής (1853-1919)

Όλη η αλήθεια μέσα σε ένα ποίημα μόνο. Τα σχόλια δικά σας...

Σας έχει τύχει ποτέ να ασχοληθείτε με κάτι, όχι ιδιαίτερα σημαντικό και να φάτε σχεδόν την μισή έως και ολόκληρη την ημέρα σας και να ξαφνιαστείτε μόλις δείτε το ρολόι;

Υποθέτω πως ναι. Σίγουρα κάποιοι έχουμε φτιάξει ένα τεράστιο παζλ με χιλιάδες κομμάτια, ή να έχουμε παίξει ένα ατελείωτο παιχνίδι ζατρικίου (σκάκι) ή μονόπολης, έστω να τερματίσουμε ένα ολόκληρο παιχνίδι στο playstation...

Έτσι και προχθές, αποφάσισα να φτιάξω ένα best of με μερικά από τα αγαπημένα μου άλμπουμς για να τα προτείνω σε κάτι φίλους και να πάρουν μια ιδέα για το τι μουσική μου αρέσει...

Πριν ξεκινήσω είπα να επισκεπτώ ένα από τα αγαπημένα μου sites για να μου έρθει η έμπνευσις, το Wikipedia.

Ξεκινώντας από το 1960, αρχικά χάζευα όλα τα άλμπουμς που είχαν κυκλοφορήσει, εώς ότου μου έρθει τελικά η ιδέα να κάτσω και να τα μελετήσω και να αποφασίσω "στα γρήγορα" (εδώ γελάμε) ποια είναι τα αγαπημένα μου 2 άλμπουμ από κάθε χρονιά.

Αυτό συνεπάγεται βέβαια, πως σε κάποια έτη αναγκαστικά θα έπρεπε να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να αφήσω στην απέξω αρκετά αριστουργήματα.

Το καλό της υπόθεσης είναι και ο λόγος για τον οποίο ανεβάζω αυτό το post: μέσα σε λίγες ώρες ξαναθυμήθηκα πότε κυκλοφόρησαν σημαντικά άλμπουμς, πότε δημιουργήθηκαν και πότε διαλήθηκαν οι σημαντικότες μπάντες και γενικότερα είδα σχεδόν ολόκληρη την ιστορία, της ροκ κυρίως, να περνάει από μπροστά μου. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα! (Κάτι παρόμοιο είχα κάνει και παλιότερα και με ταινίες... Ίσως να φτιάξω στο μέλλον και ένα post γι' αυτές προκειμένου να συζητηθεί από όσους ενδιαφερθούν)

Αυτό είναι το link: http://en.wikipedia.org/wiki/1960_in_music

Επίσης συνηστώ για καλύτερη μελέτη και αφοσίωση την περίφημη στήλη, του μέλους Orfeus, Καμιά συμπάθεια για τον Διάβολο. Η στήλη του για μένα είναι ό,τι καλύτερο έχω δει μέσα στο musicheaven (και επίσης είναι και ο λόγος που έγινα μέλος)

Αν ενδιαφέρει κανέναν ποια άλμπουμ διάλεξα τελικά, ας συνεχίσει να διαβάζει...

1960: At Newport - Muddy Waters  / Elvis Is Back! - Elvis Presley

1961: The Shadows- The Shadows  / New Juke-Box Hits - Chuck Berry

1962: Chuck Berry Twist - Chuck Berry / Out of the Shadows - The Shadows

1963: With the Beatles - The Beatles / The Freewheelin' Bob Dylan - Bob Dylan

1964: A Hard Day's Night - The Beatles / The Rolling Stones - The Rolling Stones

1965: Highway 61 Revisited -Bob Dylan / My Generation - The Who

1966: Aftermath - The Rolling Stones / The Best of The Animals - The Animals

1967: The Doors - The Doors / Axis: Bold as Love / The Jimi Hendrix Experience

1968: Electric Ladyland - The Jimi Hendrix Experience / (the white album) -The Beatles

1969: Led Zeppelin I - Led Zeppelin / Led Zeppelin II - Led Zeppelin

"Τα 60's για μένα είναι κατά ένα 80% οι Beatles και το μεγαλείο τους! Ό,τι κι αν πω θα είναι πραγματικά πολύ λίγο. Όμως δεν υπήρχαν μόνο οι Beatles... Ο Bob Dylan, ήταν το σύμβολο της επανάστασης σε καιρούς όπου ο λαός τον χρειαζόταν και αυτός είναι πάντα εκεί. Οι Rolling Stones καθιέρωσαν το "αλήτικο και αντικομφορμιστικό" στυλ στην ροκ, ενώ παράλληλα μεγαλούργησε ίσως ο καλύτερος κιθαρίστας όλων των εποχών, ο Jimy Hendrix... Chuck Berry, Elvis Presley και λοιποί θρύλοι της Rock 'n' Roll δυστυχώς δεν έχω αφιερώσει ακόμα αρκετό χρόνο για να μάθω για τις πραγματικές ρίζες του ροκ... Θα γίνει και αυτό στην πορεία."

1970: Paranoid - Black Sabbath / In Rock - Deep Purple

1971: Led Zeppelin IV - Led Zeppelin / Sticky Fingers -The Rolling Stones

1972: Machine Head - Deep Purple  / Argus - Wishbone Ash

1973: The Dark Side of the Moon - Pink Floyd / Houses of the Holy - Led Zeppelin

1974: Phenomenon - UFO / Bad Company - Bad Company

1975: Physical Graffiti - Led Zeppelin / Wish You Were Here - Pink Floyd

1976: Rising - Rainbow / High Voltage - AC/DC

1977: Taken by Force - Scorpions / Lust for Life - Iggy Pop

1978: Parallel Lines - Blondie / Dire Straits -Dire Straits

1979: Lovedrive - Scorpions / The Wall -Pink Floyd

"Η δεκαετία των 70's ήταν σίγουρα η πιο καθοριστική για την πορεία της μουσικής σε όλα τα είδη της. Δημιουργήθηκαν πάρα πολλές μπάντες που ζήλεψαν το ένδοξο παρελθόν των Beatles, των The Who, κ.ά., αλλά το καλό της υπόθεσης ήταν πως λίγοι από αυτούς παρέμειναν στα χνάρια των 60's... Ο πειραματισμός σε νέα ακούσματα και με διαφορετικές επιρροές, γέννησε τα πασίγνωστα πια είδη μουσικής όπως το hard rock, το progressive και το Punk. Έτσι, μπάντες σαν τους Led Zeppelin, Deep Purple, Black Sabbath και Pink Floyd θεωρούνται από πολλούς ακόμη και σήμερα σαν τις καλύτερες μπάντες όλων των εποχών..."

1980: Back in Black - AC/DC / British Steel - Judas Priest

1981: Moving Pictures - Rush / Greatest Hits - Queen

1982: The Number of the Beast - Iron Maiden / Combat Rock - The Clash

1983: Piece of mind - Iron Maiden / Eliminator - ZZ Top

1984: Love at First Sting - Scorpions / Powerslave - Iron Maiden

1985: Brothers in Arms - Dire Straits / The Singles 81>85 - Depeche Mode

1986: Master of Puppets - Metallica / The Final Countdown - Europe

1987: Appetite for Destruction - Guns N' Roses / Music for the Masses - Depeche Mode

1988: Operation: Mindcrime - Queensrÿche / ...And Justice for All - Metallica

1989: Disintegration - The Cure / Trash - Alice Cooper

"Όσο τα χρόνια περνάνε τα είδη μουσικής πολλαπλασιάζονται και οι μπάντες αυξάνονται ραγδιαία ανά τον κόσμο. Ήδη στην δεκαετεία των 80's γεννιέται το μέταλ, που μετράει μέχρι σήμερα εκατομμύρια οπαδούς, καθώς και η ηλεκτρονική μουσική για να βοηθήσει τους μουσικούς να επινοήσουν νέα ακούσματα όπως η dance/disco, electropop, power metal κ.ά..."

1990: Painkiller - Judas Priest / Cowboys from Hell - Pantera

1991: Nevermind - Nirvana / Use your Illusion - Guns N' Roses

1992: Rage Against the Machine - Rage Against the Machine / Dirt - Alice in Chains

1993: Bat out of Hell II: Back into Hell - Meat Loaf / Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We? - The Cranberries

1994: Superunknown - Soundgarden / Smash - The Offspring

1995: The Bends - Radiohead  / Garbage - Garbage

1996: No Code - Pearl Jam / NOLA - Down

1997: OK Computer - Radiohead / Sehnsucht  - Rammstein

1998: The Singles (86-98) - Depeche Mode / 30: Very Best of Deep Purple - Deep Purple

1999: Californication - Red Hot Chili Peppers / Alive in Athens - Iced Earth

"Από τα 90's μόνο τους Red Hot Chili Peppers θυμόμουν (από αυτούς που μόλις έγραψα) να άκουγα όταν ήμουν μικρός στο ραδιόφωνο (χωρίς να ήξερα ακόμα ποιοι είναι και πόσο θα με επιρρέαζαν στην πορεία). Το ΜTV έπαιζε συνέχεια ένα νέο είδος ροκ μουσικής προερχόμενο από το Seattle, ονόματι Grunge. Μπάντες σαν τους Nirvana και τους Pearl Jam ήταν στην κορυφή της καριέρας τους στις αρχές της δεκαετίας, εώς ότου να παραλάβει την σκυτάλη το alternative/indie rock και να ξεκινησεί μετά, κατ εμέ, η κατιούσα της όριμης και της εμπνευσμένης δημοφιλής μουσικής. Και ο λόγος είναι πως από την νέα χιλιετία και μετά οι δισκογραφικές εταιρίες προτιμούσαν να προωθούν καλλιτέχνες με πιο "ανάλαφρα" ακούσματα... Ευτυχώς που πάντα θα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις."

2000: Moment of Glory - Scorpions / The Best Of - Motörhead

2001: Origin of Symmetry -Muse / Hybrid Theory - Linkin Park

2002: By the Way - Red Hot Chili Peppers / Songs for the Deaf - Queens of the Stone Age

2003: Fallen - Evanescence / Elephant - The White Stripes

2004: Absolution - Muse / Once - Nightwish

2005: Red, White & Crüe -Mötley Crüe / Mezmerize - System of a Down

2006: Stadium Arcadium - Red Hot Chili Peppers / Black Holes and Revelations - Muse

2007: Snakes & Arrows - Rush / The Police - The Police

2008: Viva la Vida or Death and All His Friends - Coldplay / Black Ice - AC/DC

2009: The Resistance - Muse / Endgame - Megadeth

2010: Slash - Slash / Accept - Blood of the Nations

"2000's! H δεκαετία που άνοίξα, μεταφορικά, τα αυτιά μου! Σαν 14χρόνο πιτσιρίκι ξεκίνησα να ακούω ροκ και γενικότερα ξένη μουσική. Από τότε άλλαξε η ζωή μου. Κάθε μέρα άκουγα ραδιόφωνο και σημείωνα κάθε τραγούδι που μου άρεσε περιμένοντας την μέρα που θα είχα ίντερνετ για να τα ξαναέβρισκα... Anyways. Παλιές καραβάνες σαν τους AC/DC, τους RUSH και τους Iron Maiden συνεχίζουν να βγάζουν άλμπουν και να κάνουν συναυλίες λες κι ο παράγοντας του χρόνου να μην τους επιρρεάσει ποτέ. Κάποιους άλλους βέβαια σαν τους Scorpions τους επιρρέαζε αλλά μυαλό δεν έβαζαν... Κανούργιες μπάντες σαν τους Radiohead και τους Muse έγραψαν αρκετά αριστουργήματα και έγιναν σε λίγα χρόνια οι κυρίαρχοι του είδους τους και συνεχίζουν. Η μουσική ιστορία συνεχίζεται. Τώρα απλά περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί... Ευτυχώς πάντα θα υπάρχουν άπειρα τραγούδια που θα γουστάρουμε αρκεί να ψαχνόμαστε και να είμαστε ενημερωμένοι."

2011: Wasting Light - Foo Fighters

Σίγουρα θα έχετε βρεθεί σε παρέες με άτομα τα οποία γνωρίζετε αρκετά καλά και να έχετε ξεκινήσει συζητήσεις περί μουσικής, ταινιών, και γενικότερα κάποιας τέχνης όπου ο καθένας έχει καθαρά μια υποκειμενική άποψη αλλά θα καταπιάνεται με τις διαφορές που θα έχει κάποιος άλλος...

Ειδικά όταν 2 άτομα κριτικάρουν με εντελώς διαφορετικά κριτήρια τότε αυτές οι συζητήσεις αποκτούν ενδιαφέρον γιατί έχει πολύ πλάκα να τους βλέπεις να τσακώνονται ενώ ξέρεις πως τις περισσότερες φορές δεν πρόκειται να βγάλουν ποτέ άκρη.

Όλα ξεκίνησαν μια ηλιόλουστη μέρα του καλοκαιριού όταν πρότεινα σε έναν φίλο μου που του αρέσουν οι ταινίες, ιδιαίτερα τα σημερινά blockbusters, να δει το 2001: A space odyssey, του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, με σκοπό να προβληματιστεί και να συζητήσουμε για το νόημα της ταινίας...

"Τί λες, ρε φίλε, που θα δω ΕΓΩ 3ώρες ταινία του 1968, με χάλια ποιότητα, χωρίς δράση και με κάτι πλανήτες που κάνουν 5 λεπτά για να πάνε από την μια άκρη της οθόνης στην άλλη...!"

Δεν θα διαφωνίσω με όλα όσα είπε, ήταν ακόμα και για μένα ολίγον κουραστική αλλά η απάντηση που πήρε θύμιζε τον Χάρυ Κλύν στο Αλαλούμ:

Τότε ήταν που ανάψανε τα αίματα. "Εγώ όταν βλέπω ταινία θέλω να την ευχαριστιέμαι, να κάτσω αραλίκι στον δερμάτινο καναπέ 2 ώρες και να πω πως είδα κάτι και διασκέδασα - δεν θέλω να με προβληματίζει και να τη σκέφτομαι ακόμα και 2-3 μέρες μετά"...

Δεν λέω, και εμένα μου αρέσει να το κάνω αυτό καμιά φορά αλλά άλλη χάρη έχει η "εκπαιδευτική" ταινία. Ούτε θα μπω στο τρυπάκι για να πω πως από κεί ξεκινάνε όλα τα κακά που γίνονται σήμερα, λόγω αδιαφορίας και ωχαδελφισμού. Όχι. Ο όρος του υποκειμενισμού κολλάει και δένει πολύ ωραία με τις τέχνες. Ο καθένας έχει την δική του άποψη ακόμα κι αν διαφωνεί ολόκληρος ο πλανήτης μαζί του.

Εμένα σε γενικές γραμμές δεν μου αρέσει ο Πικάσο. Ο Ντα Βίντσι και ο Βαν Γκοχ μου αρέσουν πολύ περισσότερο. Οι Scorpions είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες. Όμως έχω ακούσει από πολλούς τα χειρότερα γι αυτούς. Να παίξουμε καρπαζιές μήπως; Τι θα κερδίσουμε;

Η χαρά της Δημοκρατίας είναι όταν 2 ή περισσότερα άτομα έχουν διαφορετικές γνώμες και χωρίς ίχνος καφρίλας ανταλλάσουν τις απόψεις τους και φτάνουν σε ένα κοινό πόρισμα. Επίσης μαθαίνουμε να συνυπάρχουμε με διαφορετικά άτομα και ιδέες γιατί άλλο άτομο με 100% ομοιότητα με τον ευατό μας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.