καλοκαιριαζει Νικολααα!!ψαχνω στους δρομους μια αφισα σου και δεν.....!!!και ποναει πολυ!!!οσο καλα και να περναμε εδω κατω δεν σε εχουμε μαζι μας!!!η αυρα σου ειναι παντου!!στις κουβεντες μας ,στο αερακι που θα φιλησει ωρες ωρες τα μαγουλα μας οταν ανεβουμε στους βραχους,οταν ξεποδαριαστουμε στον λυκαβητο,οταν περιμενουμε την "καλησπερα σου".!σε ενα πραγμα δεν εισουν συνεπης Νικολα!!!στο επανιδειν που μας υποσχεθηκες την τελευταια φορα που σε ειδαμε!!ωρες ωρες εμφανιζεσαι κλεφτικα στον υπνο μας και μας λες τα απιστευτα ανεκδοτα σου!!αλλα αυτο δεν μπορει να καλυψει την απουσια σου!!και καθε φορα που θα περναω ομορφα εσυ θα μου εισαι ασυνεπης και δεν θα σε ακουω!!απλα θα σου μιλαω ελπιζωντας οτι γελας νοχελικα,μας κοιτας και πινεις ενα jameson σκετο!!!ενα δακτυλακι οπως σου αρεσε να λες!!οταν οι μερες μου θα ναι γεματες(οπως σημερα)θα κοιτω τον ουρανο και θα σε ψαχνω σε ενα αστερι!!!να μας τραγουδας και να μας σιγονταρεις στα γλεντια που αρχιζουν απο το πουθενα και καταληγουν με εσενα!!!να "ξεπηδας" οπως ελεγες σαν τον τρελο και να εσερνες το γλεντι!!!!φετος καπου εκει εχεις και μια "γνωστη "μου!!!που σε ακουγε καρτερικα αθελα τηςμεν αλλα την ριζωσε ο λυγμος σου!!!ελπιζω να σε βρηκε και να τα ειπατε λιγο!αχ αυτος ο λυγμος σου!!!σε ποσα ερασιτεχνικα βιντεακιαν τον εχω συλλαβει!!σε ποσες φωτογραφιες τον εχω αποτυπωσει!!!αλλα οτι βιντεο και να δω σε οτι φωτογραφια και να ανατρεξω δεν μπορω να το αναπληρωσω!!σε θελω εδω διπλα μου!!!στην χαρα μου στην λυπη μου παντου!!!να μου τραγουδας,με τα ματια ορθανοιχτα και την ψυχουλα σου πανω στην σκηνη!!!οσο ομορφα και οσο ασχημα οταν περναω εσενα θα σκεφτομαι Νικολα!!τα γλεντια στην Κουκουμιτσα,τα παρασκηνια στην Εδεσσα,τα "εκτροπα" στο αντιριο κι ενα μπλουακι που ταξιδεψε παντου!!!καποιες φορες κοιταω τον ουρανο και σκεφτομαι οτι την μερα που δεν θα μπορω να διακρινω στον ουρανο το προσωπο σου θα ναι και η μερα που θα σε συναντησω παλι!!!μεχρι τοτε εγωισταρε Νικολα θα βγαινω καλη ωρα οπως τωρα στο μπαλκονι μου και θα μου τραγουδας!!

και καπως ετσι ξαναμπηκες στην ζωη μου!!χωρις να στο ζητησω!!παντα κακομαθημενη!!

θυμαμαι τοτε που μου ανακοινωσες οτι θα εφευγες!!για το καλο μας ειπες!!θα δεις!!δε 

ζηταγες καν μια γνωμη!!εισουν σιγουρη!!ακομα θυμαμαι την στιγμη στο λονδινο.αραγε το 

ενοιωσες και συ η ταχα μου πες ψεματα???η στροφη 90 μοιρων για να σταματησει η ταχυπαλμια μου!

εισουν εκει να κοντοστεκεσαι αναμεσα στα αλογα τουcamden  κι εγω ανημπορος να αρθρωσω λεξη1!

και τωρα πια ολοκληρη γυναικα,υγρη,υπεροχη,μεστη,αγρια!μονο το δερμα σου αλλαξε λιγο.δεν γλιτωσε απο την υγρασια της βρετανιας.

τα χαδια σου εγινα πιο σκληρα,οσες μαλακτικες και να βαλεις τα δακτυλα σου δεν εχουν την ιδια

αισθηση.δεν τα αισθανομαι το ιδιο!ισως γιατι αυτο με εκπαιδευευσες να κανω με την απουσια σου.

γιατι γυρισες??

για μας μου λες

ποτε δεν μπορεσα να καταλαβω το ποσο ευκολα χειριζοσουν το εμας,το εμενα.το εγω μου το εγω σου

!!

παντα ετρεχα να το καταλαβω κι οταν το επιτελους το επιανα εσυ αλλαζες την σταθερη σου!!

γιατι γυρισες?

δεν αντεχα αλλο το κρυο του λονδινου!!!

θα ηταν μια δικαια απαντηση.δεν θα σου ζηταγα τα ρεστα.

γιατι μου ελειψες μουν απαντησες

ετσι ξαφνικα?που εσουν τις μρες που εκλαιγα κι αγκαλιαζα το μαξιλαρι μου για να μην ακουστουν οι λυγμοι μου?που εισουν οταν εκανα ερωτα και σε καθε προσωπο εβλεπα εσενα,κι οταν ηθελα να τελειωσωδυνειδητοπιοουσα οτι δεν εισουνα εσυ και δεν μπορουσα να τελειωσω?που εισουν καν τωρα που περσα τα δυσκολα?

σιγα!!αντρας εισαι!!μαλακιες λες!!

γιατι γυρισες??για να ξρω οτι πια καπου εκει μες το πληθος θα κρυβεσαι?που ελεγε κι ο λατρευτος μου νικολας?

γιατι γυρισς??

ενα τραγουδι αφιερωμενο στον Νικολα μας κι ενας δισκος που ηχογραφηθηκε εξ ολοκληρου

σπιτι του στην νισυρο!!!

τοτε κυριακη των βαιων!!σημερα μεγαλη πεμπτη!!!τρια χρονια....μας λειπεις ρε γαμωτο.....

ποσες φορες σταθηκα ανημπορος να γραψω κατι!!κατι παντα με

απετρεπε!!παντα κατι μου βιαζε την πενα μου!!καποιες φορες το "οικειο μου"

καποιες φορες αυτο που φοβομουν,καποιες φορες το αγνωστο!!!η πενα μου αν

και γεματη μελανη,στην πραγματικοτητα ξηρη χωρις χρωμα,,χωρις νοημα.

σαν την ζωη μου ενα πραγμα!!ειναι φορες που φτανεις στο σημειο που λεγεται μηδεν!!!

τιποτα δεν ειναι ποτε ιδιο!!αυτα που θεωρουσες  δεδομενα και αψηφουσες στεκονται πια

σ ενα τεντομενο σχοινι!!γινεσαι σκληρος με την ζωη,τους ανθρωπους,την μοιρα σου!!!νοιωθεις

οτι ολοι σου χρωστανε και δεν πηρες τιποτα!!!

ξυπνας μια μερα κοιτας απο το παραθυρο  βλεπεις μια λιακαδα υπεροχη μα την περνας αψηφιστα!!

ποτε δεν σκεφτεσαι πως το σδεδομενο σου ειναι η αξια της ζωης!!πως ανοιγοκλεινεις τα ματια σου

κι αυτο απο μονο του ειναι ενα θαυμα!!

καποιες στιγμες στην ζωη σου σου σε κανουν οχι πιο δυνατο αλλα πιο αδυναμο!!!

πιο αδυναμο στο μεγαλειο της φυσης και στο μεγαλειο της ζωης!!!

δεν πιστευω στα θαυματα!δεν πιστευω στις ανωτερες δυναμεις!!

μα καποιος εκει πανω μου εκανε μεγαλη χαρη!!τιποτα πια δεν ειναι το ιδιο!!

η ζωη ειναι τοσο ομορφη!!πιστεψτε το!!!!κι οτι σας στεναχωρει,απλα γυριστε του την πλατη!!

κι οτι σας φαινεται βουνο απλα υπερπηδηστε το!κι αν κατι σας πληγωσε πολυ απλα αφηστε το χρονο

να το γιανει!!κι απλα σκεφτητε πωσ κι αυριο θα ανοιξετε τα ματια σας!!θα ακουσετε τα πουλια να κελαηδουν,θα νοιωσετε την καρδια σας να χτυπαει!! 

μια ξαφνικη περιπετειουλα υγειας(δεν την σηκωνει ,παιδι μου ,την πολυ χαρα ο οργανισμος μου  κι αντιδραει)με εφερε χθες  σε ενα ιατρειο κοντα στο χιλτον.αφου εφυγα ψιλοανακουφισμενος απο το ιατρειο  και εδωσα καινουριο ραντεβου στις 5 αυγουστου,αποφασισα να κανω μια βολτα με απωτερο σκοπο να περασω απο το συνταγμα και την διαδηλωση!ειπα να ξεκινησω λιγο αντιθετα,εριξα την καθιερωμενη μου ροχαλα εξω απο την" αγαπημενη" μου πρεσβεια τελικα εφτασα στην μαβιλη.ηπια μια μπυρα,καθισα στο παγκακι και απολαυσα το δροσερο χτεσινο αερακι.πηρα τον δρομο προς τα κατω.κοντοζυγονοντας το μεγαρο μουσικης και αφου το μετρο δεν σταματαγε ουτε συνταγμα αλλα ουτε κι ευαγγελισμο,εντυπωση μου εκανε πως εβλεπα νεους  πολλους,καλοντυμενους και καλοβαλμενους και κοριτσοπουλα βαμμενα και ντυμενα στην πενα,να σιχτιριζουν την διαδηλωση που τους αναγκασε να φτασουν μεχρι το μεγαρο για να παρουν το μετρο.προβληματιστηκα αρκετα.ετσι εστριψα στην μαρασλη,επειτα στην καρνεαδου κι εφτασα στο κολωνακι!εκει πραγματικα νομιζα οτι ζουσα σε αλλη χωρα.5 λεπτα απο το συνταγμα και τιποτα δεν μαρτυρουσε οτι υπηρχε διαδηλωση!τιποτα εκτος απο τις κλουβες που ειχαν στηθει περιμετρικα της πλατειας!μια πλατεια που μεχρι και ο καημενος ο πολυμηχανος οδυσσεας δεν θα ηταν ικανος να την αλωσει.το αστειο ειναι πως κανονικα αν και συνιθηζουμε να την ονομαζουμε πλατεια κολωνακιου το κανονικο της ονομα ειναι πλατεια φιλικης εταιριας!ειρωνια!

κατεβηκα την βουκουρεστιου,εφτασα συνταγμα.ειναι λυπηρο να βλεπει σχολικους φυλακες που ηρθαν απο την κοζανη να διαδηλωσουν και η πλατεια να ειναι αδεια. αλλα δυστυχως μονο οταν γινει κατι μοδα (βλεπε αγανακτισμενους)κατεβαινουμε ολοι στον δρομο ολοι γιναμε επαναστατες του facebook και των blog(και σε αυτο βαζω τον εαυτο μου πρωτο και καλυτερο).βρηκα δυο φιλους!παλιους συμμαθητες!και οι δυο δημοτικοι αστυνομοι.λοιπον, το συναισθημα του να νοιωθεις τυψεις οταν λες σε καποιον οτι ακομα εχω την δουλεια μου και δεν εχω ακουσει κατι για απολυσεις,ειναι αρκετο για να καταλαβεις σε τι κατασταση μας εχουν φερει οι "πεφωτισμενοι" που μας διοικουν.καθισα καμια ωρα  μαζι τους.θυμηθηκαμε λιγο τα παλια,γελασαμε.ηταν οτι χρειαζοντουσαν εκεινη τη στιγμη.το καλυτερο φαρμακο.τους χαιρετησα,ανταλαξαμε τηλεφωνα και κατηφορισα προς τα κατω.

λιγα μετρα παρακατω και το σκηνικο παλι εντελως διαφορετικο.στο υψος της καπνικαρεα αναθαρρησα λιγο.κοσμος πολυς ηταν μαζεμενος.καποια συγκεντρωση σκεφτηκα οτι θα ηταν.τελικα ενας πλανοδιος μουσικος αναδεικνυε τις χορευτικες του ικανοτητες.παρακατω τα κεμμπαμπατζιδικα σφυζαν απο ζωη και τουρισμο.το ιδιο και η πλατεια μοναστηρακιου.στεναχωρηθηκα πολυ οταν εκει διαπιστωσα πως μια ευτραφη κυρια που παταγε καρφια και καταπινε φλογες ειχε καταφερει να μαζεψει σχεδον τον ιδιο κοσμο με μια διαδηλωση που κρινοταν η ζωη τοσων ανθρωπων.

χωθηκα στα στενα του ψυρρη.μια περιοχη που της λειπει η αιγλη του παρελθοντος!!παντου ξενοικιαστα μαγαζια,σχετικη ερημια.μονο το ζειδωρον και τα ρακαδικα της μιαουλη κραταγαν καπως τα προσχηματα!

εφτασα κεραμεικο.εδω ο τοπος θυμιζει ικαρια.ολα κυλανε διαφορετικα.παιδια  ανεξαρτητως εθνικοτητας να παιζουν στους δρομους.,στις πλατειες,στις παιδικες χαρες.οταν ειμουν μικρος δεν θα μπορουσα να διανοηθω πως θα υπηρχε ποτε στο κοσμο εστω και μια κουνια σε παιδικη χαρα ελευθερη.περιοχες σαν τον κεραμεικο,την κυψελη(που αν και πολυ κοντα μου τωρα αρχιζω να την ανακαλυπτω σιγα σιγα)η τον κολωνο μου βγαζουν παντα μια ομορφη παιδικη αναμνηση!μα ο κεραμεικος επειδη ως τωρα εχει κρατησει αρκετα την οικιστικη και αρχιτεκτονικη του ταυτοτητα(μια βολτα στην πανεμορφη οδο σαλαμινος,θα σας πεισει)σου θυμιζει αλλη εποχη.αλλες γειτονιες.κι ολο αυτο κρυβει μια μαγεια.

διεσχισα την κων/πολεως.πατησα τα "πατρια" εδαφη.καθισα στις "μουριες" να ξαποστασω.κατι γεροντακια σχολιαζαν την επικαιροτητα.δεν μπορω να μπω στην διαδικασια να μετεχω σε μια συζητηση με ανθρωπους που αυτους που βριζουν θα πανε να ψηφισουν παλι.απλα ειναι ο λογος που μου αρεσουν τα καφενεια.ολες αυτες οι συζητησεις,οι ιστοριες των ηλικιωμενων.που ο μυθος και η αληθεια σε οτι κι αν κουβεντιαζουν κρεμεται σε μια κλωστη.οταν δεν παιζουν πρεφα φυσικα(ειπαμε στον κολωνο μενουμε).ηπια τελικα δυο μπυρες με κερασαν αλλη μια κι εφυγα!

η πλατωνος σαν δρομος αδειος!τα μπαλκονια ομως γεματα,βρυξελλες(μιας κι επισκεφτηκα προσφατα) οικονομικα δεν θα γινουμε ποτε.μα που θα ακουσεις γελια στα μπαλκονια(που δεν εχουν κιολας) στις 10 και 30 το βραδυ?

εφτασα σπιτι.ανοιξα το λαπιτοπι και την tv στο mute!μπηκα στο site!η sillia μας υποσχοταν ομορφες ιστοριουλες και μουσικες περιπλανησεις!δεν μας απαγοητευσε και κρατησε την υποσχεση της!καποια στιγμη το κεφαλι μου στραφηκε στην τηλεοραση.153 ναι και το πολυνομοσχεδιο περασε!με τις υγειες μας!

τα νεα τα καλα ηρθαν και ναι ναι,σε λιγο  ενα ακομα μελος και φιλη θα ναι  πτυχιουχος)  .βγηκα να το γιορτασω οπως μονο εγω ξερω!μπυριτσα,κεντρο,και τελικα στην δικια μου"οδο ονειρων" στην δυονισιου αεροπαγιτου που τοσο μα τοσο σας εχω πρηξει παραπανω!!!κοντοστεκομαι και παλι σε αυτο το υπεροχο σχημα που παιζει χατζηδακι!σημερα ηταν υπεροχα!κοσμος πολυς στα σκαλια!σαν μια αυτοσχεδια συναυλια.ολος ο δρομοσ ηταν ετσι σημερα!ξαφνικα ακουγοντας τον αγαπημενο μου "κεμαλ" το μυαλο μου γυρισε!σκεφτηκα εσενα!το ποσο ασχημος ειναι ο καιρος εκει ακομα!το πως δεν ειμαι εκει να σε αγκαλιασω.το οτι τα δυο φευγαλεα φιλια δεν εγιναν το κατι παραπανω!ξαπλωσα στο πεζοδρομιο,ανοιξα τα χερια μου,και προσπαθησα να αγκαλασω τον καθαρο ουρανο και να στον στειλω εκει που βρισκεσαι.να χαιδεψω τις φακιδες σου,και να συνεχισω αυτο που εμεινε ατελειωτο.δεν με ενοιαζε ποιος με κοιταζε και τι σκεφτοταν.το μονο που σκεφτομουν εισουν εσυ!οι ομορφες ιστοριουλες σου,το λαμπερο σου προσωπακι που μπορουσε να φωτισει ολο το βελγιο,αυτα τα χερακια σου που κουναγες επιμονα καθε φορα που σε εκανα να νοιωθεις αμηχανα!η ορχηστρα επαιζε πια θεοδωρακη  και σου εστειλα ακομα ενα μηνυμα! ποσο θα ηθελα να σε βαλω στο κλιμα εκεινης της στιγμης!ποσο ηθελα να σε βαλω στο κλιμα που εγω ενοιωθα!δεν το χεις ξανανοιωσει,μου πες,δεν εχεις ξαναρθει ελλαδα.ανυπομονεις να ρθεις στα τελη αυγουστου.να δεις ολα αυτα που σου περιεγραψα,κι οπως ειπες αποκλειται να συμβαινουν!κανενα μυνημα.κανενα skype(το ξαναεβαλα κι αυτο παναθεμα με)δεν μπορουν να σου δειξουν αυτο που συμβαινει τωρα σου απαντησα! οι κηποι που θα μου διαβαζεις,ξαπλωμενος στα ποδια σου καρολο ντικενς,μπορει να μην ερθουν ποτε,μονολογησα κλεινοντας το τηλεφωνο.ο διπλα μου γελασε!αληθεια ποσες φορες  ναεχω γινει ρεζιλι που μονολογω στους δρομους?σκεφτηκα.η μορφη σου μου εκανε συντροφια μεχρι τις σκαλες του μετρο.δεν εισουν εκει μα το ενοιωσα οτι πηρες τον αντιθετο συρμο!μπηκα σπιτι!εβαλα τον αυγουστο να ακουσω!ποσο μακρυα μου μοιαζει πια αυτος ο μηνας!θα περασει,θα δεις.μου χες πει την τελευαια φορα!κι εωγ σου υποσχεθηκα πως το χλωμο προσωπακι σου επιτελους θα λαμψει.μακαρι να μπορουσες να διαβασεις τι γραφω εδω για σενα.ισως και παλι καλυτερα οχι............

οδηγουσαμε χαρουμενοι.το destinator επαιζε πια τον κομπαρσο στο ταξιδι.δεν μας ενοιαζε αν χαθουμε.ειχαμε εντυπωσιαστει με την εναλλαγη του καιρου.ης φυσης,των συνορων που δεν υπηρχαν.ο ραδιο με μιας απο βεγλικα τραγουδια,μας μετεφερε στα φλαμανδικα,,υστερα στα γερμανικα.οι ταμπελες στους δρομους μας παρεπεμπαν σε ινοματα που μονο στο κουπονι του στοιχιματος ου οπαπ ειχαμε ποτε διαβασει.και φυσικα το ααχεν που ειχε μετανασταυσει ο λατρευτος μου νικος με τους "ζηλωτες" του.γελια σε ολη τη διαδρομη.απομονωμνοι απ ολα οσα μας απασχολουσαν μεχρι πριν λιγο.φτασαμε κολωνια.υπεροχη πολη.ηπιαμε τη μπυρα μας στις οχθες του ρηνουφαγαμε τα κλασσικα γερμανικα πριτσελ.τα νοστιμοτατα λουκανικα,αστειευτηκαμε λιγο με την βαρια προφορα της πολης.προσκυνησαμε στον ψηλοτερο καθεδρικο ναο της ευρωπης κι επειτα για χαβαλε στο μεγαλυτερο μπουρδελο της ευρωπης(χα χα χα).ενα εφταοροφο κτηριο γεματο γυναικες,τραβεστυκαι υπερθεαματα.ασχετα απο το αν σου αρεσουν η οχι τετοια πραγματα σιγουρα ηταν κατι πολυ εντυπωσιακο!πηραμε τον δρομο τις επιστροφης.παλι γελια,σχολια για το τι ειδαμε,πως περασαμε, για την διαφορετικη κουλτουρα που συναντησαμε(με τα καλα και τα ασχημα της).φτασαμε στη βαση μας τις βρυξελλες.φαγαμε ενα ντουρουμ στα γρηγορα στην τουρκικη συνοικια!ο μαγαζαορας μας καταλαβε πως ημασαν ελληνες κι απο τα ηχεια του μαγαζιου ηχουσε ξαφνικα η φωνη του βασιλη καρρα στα παλια του καλα τραγουδια.αρχισαμε ψιλομουρμουριζαμε μεχρι που καταλαβαμε απο τους περαστικους που ειχαν σταμαησει εξω απο το μαγαζι οτι ειχαμε γινει η attraction των βρυξελλων.την επομενη μερα το προγραμμα ειχε γανδη.εκει μετα την εμπειρια που ειχα απο την grand place των βρυξελλων οταν την ειδα βραδυ ηταν οτι πιο παραμυθενιο ειχα αντικρυσει στη ζωη μου μεχρι εκεινη τη στιγμη.παρενθεση:η grand place ειναι η κεντρικη πλατεια των βρυξελλων.οταν την ειδα βραδυ με ολα τα φωτα να αναβοσβηνουν στα ιστορικα κτηρια,πηγα σταθηκα στη μεση ης πλατειας και δακρυσα μονολογωνας πως δεν πιστευω αυτο που βλεπω μπροστα μου.ισως να ηταν και ολη η πιεση που μου βγηκε απο οσα μου συμβαινουν αλλα ειλικρινα ηταν κατι πανεμορφο.τελος παρενθεσης.στην γανδη λοιπον ενοιωσα σαν να ζω σε μια αλλη εποχη.και αν δεν μας εποιανε κι εκεινη η καταιγιδα θα μπορουσαμε να την ανακαλυψουμε καλυτερα. οι γυναικες δε,καθοτι φλαμανδες ηταν ολες πανεμορφες.ειλικρινα.χωρις υπερβολη.το μερος ηταν γεματο υπεροχα σοκακια,ομορφα μαγαζια και υπεροχα κτηρια.αλλα δυστυχως οπως ειπα και πριν μια καταιγιδα δεν μας αφησε να εξερευνησουμε καλυτερα την πολη αλα βεβαια μας επετρεψε να ανακαλυψουμε κι αλλες υπεροχες μπυρες...χ αχ α χα!την αλλη μερα εζησα το απολυτο παραμυθι.ΜΠΡΙοποιος δεν εχει παει πρεπει να παει.σττο ηταν τελικα οτι πιο παραμυθενιο εχω δει στην ζωη μου,καθε γωνισου εδινε την αισθηση οτι πεταυτοχρονα πρωταγωνιστεις σε μια ταινια εποχης.τι να πρωτοπω δεν ξερω.για τα καναλια για  τις αμαξες,για τα σοκακια. για το υπεροχο καμπαναριο δτην κεντρικη πλατεια(ναι ναι ανεβηκα μεχρι πανω)δεν μπορω να το περιγραψω.μονο αν το δει καποιος μπορει να το καταλαβει!οι και να περιγραψω οι λεξεις δεν ειναι αρκετες για αν το περιγραψω.γυρισαμε πισω σε λιγη ωρα πεταγαμε για αθηνα.μια τελευται ματια και λιγες φυσικα βελγικες σοκολατες  για την επιστροφη.αφησαμε τον φιλο μας τον κωστα που μενει μονιμα βρυξελλες να μας λεει ποσο υχεροι ειμαστε που γυρναμε στο καλοκαιρι της πατριδας(φυγαμε με 12 βαθμους θερμοκρασια!!!!).του ειπαμε χιλια ευχαριστω που εξαιιας του ζησαμε ολα αυτα τα υπεροχα πραγματα!στο αεροπλανο οπως παντα ανυσηχοι.ο κοσμος να δυσφορει(οι βελγοι περισσοτερο)απο τα γελια μας ,φερνοντας στην μνημη μας τα οσα ωραια περασαμε,φτασαμε αεροδρομιο.πηγσμε πηραμε το αμαξι απο  το parking.στην διαδρομη για κολωνο και οι δυο αμιλητοι.στο ραδιο πια ελληνικοι διαλογοι.διασχιζαμε την αττικη οδο με ενα χαμογελο στα χειλη."ρε μαλακα τι γαματα περασαμε" μου ειπε ο μητσος μολις φταναμε στο σπιτι μου."παραμυθενια" του απανταω.'ναι ρε φιλε σε ολη τη διαδρομη ψαχνω να βρω την ακριβη λεξη για ολα αυτα που ειδαμε και περασαμε"μου απαντησε.φτασαμε.με χαιρετησεκαι οι δυο ταυτοχρονα ειπαμε πως μακαρι να τιαριαξει να το ξανακανουμε.ξεκλειδωσα τη πορτα του σπιτιου.χωρις καν να κανω μπανιο εβγαλα την φωτογραφικη μου απο το σακο να ξαναπαρω μια τζουρα απο αυτο που ειχα ζησει.η φωτογραφικη ητανξεφορτιστη.δεν μπορουσα να δω τιποτα."επιστροφη στην πραγματικοτητα "σκεφτηκα.ετσι κι αλλιως τα παραμυθια δεν διαρκουν για παντα.κοιμηθηκα τοσο ηρεμος εκεινη τη μερα.στον υπνο μου με επισκεφτηκαν ολα αυτα που μου εμεινα στο μυαλο.το τραγουδιστο   "bonjour" της συμπαθους βελγιδας που αγοραζα την πρωτη μου μπυρα της ημερας,τα γελια  στο σπιτι λιγο πριν κοιμηθουμε λες και ημασα εφηβοι,τα γελια στις διαδρομες μας,την αγγλιδα που μου εκλεψε την καρδια,το τεραστιο μουρδελο στην κολωνια που γελασαμε απιστευτα,την υπεροχη γανδη,το μαγικο μπριζ,τους τουρκους στο μαγαζι ,μπυρες,σφηνακια στα μπαρκια του βελγιου τα παντα.ξυπνησα το αλλο πρωι και ολα μου φανηκαν σαν ονειρο.μολις και παλι καταλαβα οτι ολα οσα ειχα ζησει ηταν αληθεια ονολογησα πως  τελικα που και που υπαρχει ενα παραμυθι αληθινο!!!

ενα σημαδι της ζωης που περασες ανυποπτα.δεν αφησες εργο γι αναμνησεις,μονο ελπιδες για λιγους.πηρες οτι απομεινε απο μια υπαρξη χαμενη κι εστειλες  τ απομειναρια της στον τενεκε της εξαθλιωσης!φυλακισες ενα περιστερι,νομισες πως φυλακισες την αγαπη μου.περασες ενα εμποδιο,νομισες οτι νικησες μα σεν υπολογισες τι κρυω κι εγω μεσα μου.εχασες το παιχνιδι.εμεινες πισω περιμενοντας ενα χαδι απο αυτον που του δωσες χαστουκι.μαθε ν αγαπας.δεν ειναι αργα.περατα σιγα σιγα!μην ανησυχεις.θαμε φτασεις οταν τα δακρυα σου θα με συναντησουν στην στροφη του δρομου

 ειναι κατι στιγμες............που δεν μπορουν να ειπωθουν,να αποτυπωθουν η εστω να συζητηθουν.οι σκεψεις μπερδευονται ,η γλωσσα κομπιαζει.χαμενος στο youtube να κανεις επανεκκινηση ολων αυτων που εζησες και χαρηκες.που ενοιωσες ευτιχισμενος.που ερωτευτηκες,που χαζευες σαν χανος τα ηχεια, τις νταλικες,το υπαιιθρο,τα αστερια,ειναι δυσκολο να στεκεσαι μπροστα σε φωτογραφιες και να προσπαθεις να χαιδεψεις το προσωπο που σου χαρισε τοσες στιγμες...που "ηταν κι αυτος εκει" σε ολες τις φασεις της ζωης σου.με τα τραγουδια του,τις κουβεντες του,και καποιες φορες τις συμβουλες του.εμμεσες και αμμεσες!τον εχω δει σε τοσες μα τοσες συναυλιες.μα,μα την παναγια,μετανιωσα που δεν πηγα σε αλλες τοσες,και αλλες τοσες μετανιωνω που καποιες φορες ξεφυγα απο ολο αυτο,μεθυσα με οτι ζουσα και δεν το ευχαριστηθικα οσο θα ηθελα.οπως εχω ξαναπει οι αυγουστοι μου φτωχυναν,και δυστυχως δυο χρονια μετα τα δακρυα δεν στερεψαν.ο λυκαβητοσ,η πετρουπολη.η νικαια, σαν να ξεφτυσαν πια στα ματια μου.ολη αυτη η λαχταρα,το λαχανιασμα να ανεβειις,μεχρι να αντικρυσεις την σκηνη,ο ιδρωτας και ταυτοχρονα αυτο το γλκο αερακι οταν τελικα εφτανες στο θεατρο.γιατι ο νικολας αυτο καταφερνε με τις συναυλιες του.κι αν ο ποιητης ειπε οτι σημασια δεν εχει ο προορισμος αλλα το ταξιδι,ο νικος το πετυχε 100 τις 100!αυτη η γλυκια προσμονη που με γεμισε ο νικολας να τον ξαναδω και να τον ξαναδω,να ταξιδεψω μαζι του,να μετρησω τ αστρα στη κουκουμιτσα στη συναυλια του,να κοιμηθω με τα sleepingbag στη χαλκιδα,να μου χαρισει ξεγνοιασια  και γελια και κουραγιο δεν προκειται να μου το δωσει κανεις αλλος!κανεις δε θα χαρισει το γελιο του τοσο εντιμα στο κοσμο. σας μιλαω ειλικρινα ,εχω κομπιασει!θελω να γραψω τοσα πολλα,θελω να γραφω συνεχεια για τον νικολα,δεντα καταφερνω,τομυαλο δεν ακολουθει τη καρδια και η καρδια δεν ακολουθει  την ψυχη...το μονο που μπορω να πω  για ακομα μια φορα εινα οτι ο νικολας ειχε να μας δωσει ακομα πολλα.στιχουργικα,ηθικα,προσωπικα....μα δυστυχως εφυγε!κι ο τοποςαρχιζει να ερημωνει επικυνδινα.............   https://www.youtube.com/watch?v=EviXPZiEKH0

υγ.το βιντεακι αυτο ηθελα να το βαλω γιατι στις εκφρασεις του κοσμου φαινεται ακριβως  γιατι αγαπησαμε τοσο πολυ αυτον τον ανθρωπο

η χρονα δεν εΙχε μπει με τον καλυτερο δυνατο τροπο.οι ταραχες τοσο στην προσωπικη μου ζωη μα και στη δουλεια μου ηταν η αρχη.ειναι πολυ ασχημο να νοιωθεις ανημπορος να αντιδρασεις σε πραγματα που σου εχουν συμβει,να βλεπεις τους στοχους σου να απομακρυνονται.επειτα ηρθαν η κρισεις πανικου.μια βδομαδα μεσα στο σπιτι,με αδεια απο τη δουλεια με διαφορες δικαιολογιες(γιατι ντρΕπομουν να πω τιι μου συμβαινει!δεν ξερω ποσοι απο εσας γνωριζετε για τις κρισεις πανικου αλλα μονο αν τις ζησετε ισως και να μπορειτε να τις καταλαβετε.καθηλωμενος στο σπιτι,να νομιζω οτι θα πιω νερο απο το ποτηρι και θα πνιγω.να φοβαμαι να βγω εξω,να τρεμω και να νομιζω οτι θα πεθανω απο την καρδια μου.ειχε πανω απο 10 χρνια να με πιασει κριση πανικου.μια μερα ειπα "Μανο ωπα.το εχεις ξαναπερασει  θα το αντιμετωπησεις παλι.δειλα δειλα.βγηκα απο το σπιτι.υστερα βολτα στο σπιτι ενος φιλου.περασε,με πολλη τηλιο.με πολυ νερο στους αγκωνες(που για ενα περιεργο λογο με ηρεμουσε)τα καταφερα.το νικησα,η νομιζα πως νικησα.

παω λοιπον πισω στη δουλεια.την πρωτη μερα που παω,κανοντας μπανιο καθως γυρναω νοιωθω το κεφαλι μου να καιει.βγαινω απο το μπανιο και παρατηρω πως το κεφαλι μου εχει γεμισει σπυρια.μεγαλα κοκκινα σπυρια.ο δερματολογος δεν μουβρηκε κατι ανησυχιτικο κι αφου μου ειπε το γνωστο ρητο.οταν του δηιγηθηκα το τι περασα,οτι δηλαδη οταν νοσει η ψυχη,το σωμα νοσει περισσοτερο μου ευχηθηκε καλο βραδυ,και με εστειλε στο καλο.

και να παλι την αλλα μερα στη δουλεια η ντροπη,να νοιωθεις(η να νομιζεις οτι νοιωθεις) οτι ολλοι σε κοιτανε σαν λεπρο,με αυτες τις καντιλες στο κεφαλι !και γυρνωντας στο σπιτι να διαπιστωνεις πως η μανα εχει αρχισει παλι να ξεφευγει,να βλεπει παιδακια να πηγαινοερχονται στο σπιτι,και το βραδυ δολοφονους να ξεπηδουν απο το το πορτατιφ να την σκοτοσουν.κατι τετοιες στιγμες νομιζεις πως θες να βαλεις ενα τελος στην ζωη σου και να τα τερματισεις ολα εδω.και ισως να το ειχα κανει αν δε επιαναν κι εμενα τον ιδιο τα κλαμματα στην σκεψη πως θα εκανα να κλαψουν ανθρωποι που αγαπω με την απωλεια μου...

και ξαφνικα ενα βραδυ σαν το χθεσινο,βλεπεις ενα ονειρο αλλοκοτο μα και τρυφερο.με ανρωπους ζωντανους,μα και ανθρωπους ζωντανους στην ψυχη μου και ξυπνας θαρρεις κι ολα ητανενα ονειρο...γεματος δυναμη.γεματος αισιοδοξια.κι ενω ξυπνησα τοσο νωρις ηθελα να ακουσω λιγο παπαζη και να χαζεψω τις φωτογραφιες μου απο τις συναυλιες! το σιντι οταν το ανοιξα ειχε ξεμεινει στο ραδιο"κι ομως ειμαι ακομα εδω ....¨"ηταν οι πρωτοι στιχοι των ξυλινων σπαθιων που βγηκαν απο τα ηχεια....γεμισα χαρα με την συμπτωση.εφτιαξα τον καφε μου,ψηλαφισα τις αγαπημενες μου αναμνησεις απο λυκαβητους,μεχρι το νησακι της κουκουμιτσας.κι πηρα τους δρομους με την φωτογραφικη μου.το  χερι μου σημερα το ενοιωθα πιο σταθερο απο απο ποτε.αργοτερα πηγα στα φιλαρακια μου.ειδαμε ολοι μαζι το μπασκετ,γελασαμε πολυ,στο τελος ηρθε η αναλογη καζουρα για τους χαμενους.τους κοιταζα εναν εναν και σκεφτουμουν οτι τελικα η μερα μου σημερα,και με τα αλμπουμ απο τις συναυλιες,και απο τις φωτο του κοσμου που ειδα,και απο τους ανθρωπους που ειχα διλπα μου εκεινη τη στιγμη  δεν απειχε και πολυ απο το ονειρο που ειχα δει.και τελικα τα ονειρα δεν απεχουν πολυ απο την πραγματηκοτητα απλα να θελουμε να τα διεκδηκησουμε,και να αναφωνησουμε το "ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ".οχι με την εγωιστικη πλευρα.απλα με την αποψη πως ακομα μια μερα μερα ξυπναμε ζωντανοι.εχουμε κοντα μας αυτους που αγαπαμε,και μεσα μας αυτους που φυγαν μακρυα.να βλεπουμε τον ηλιο να ανατελει καθε πρωι και να φωναζουμε πως "ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ"ΚΙ

υπαρχουν ανθρωποι που,με την πρωτη χειραψια,το πρωτχαιρω πολυ"νομιζεις οτι θα τους σφιγγεις το χερι για παντα.οχι ηθοποιους,ουτε τραγουδοποιους.ανθρωπους που απλα ετυχε να ζουν διλπα σου,παραδιπλα σου η τελοσπαντων στον ευρυτερο κοινωνικο κυκλο σου.ενας τετοιος ανθρωπος λοιπον ηταν ο κυριος Τακης,Δυστροπος ωρες ωρες μα και ψυχουλα.ακομα τον θυμαμαι τη πρωτη φορα που ηρθαν μαζι με τον γαμπρο μου πλεον να ζητησει το χερι της αδελφης μου...αρχοντικος ανθρωπος,κυμπαρης(αν το γραφω καλα).θυμαμαι ιδρωνε και ξειδρωνε μεχρι η μανα μου να πει το ναι.ειχε τοσο αγχος λες και παντρευονταν ο ιδιος!ο κυριος Τακης εκανε δυο υπεροχα παιδια και ειμαι ευτιχισμενος που το ενα απο αυτα εγινε γαμπρος μου....μα και διχως αλλο ειμαι τοσο χαρουμενος που γνωρισα τον ιδιο.που δεν χορταινα να ακουω τις ιστοριες του και τι σκαρωνε εδω κι εκει.το ποσο ελαμπαν τα ματια του οταν αρχιζα να τον ρωταω για κεινο και για τ αλλο.σαν αθρωπος ισως να τα εκανε λιγο χαλια με το ταιρι του.σαν ανθρωπος ισως καθως γερναγε να μου παραξενευαι.μα παντα ηταν ο κυρ Τακης!ο ανθρωπος που οταν ανοιγε το στομα του ολλοι θα σιωπουσαν για να ακουσουν τι εχει να μας πει.ολοι θα γελουσαμε οταν θα μας θυμωνε οταν καναμε να του παρουμε το κεφαλακι απο το αρνι το Πασχα!!μα και ο ανθρωπος που χωρις να το προσχεδιασουε ποτε θα καθοταν στο κεφαλι του τραπεζιου!ολοι μας καθε φορα που μας κοιταζε θα ξεραμε οτι το βλεμμα του κατι θα ειχε να μας πει.ο

σημερα ηταν η τελευταια φορα που ειδα τον κυρ Τακη.τον χαιρετησα με τον τροπο μου και νομιζω οτι καποια στιγμη κι αυτος μου γελασε με ολο αυτο που γινοταν σημερα.ανθρωπους στην ζωη μου ,δοξα το θεο γνωρισα πολλους.κι ευχομαι να γνωρισω κι ακομα περισσοτερους,μα ειναι και μερικοι ανθρωποι σαν τον κυρ Τακη,τον ΑΝΘΡΩΠΟ που αποχαιρετηα σημερα που δυσκολα θα ξαναβρεις,κι αυτες ςιναι απωλειες.απωλειες δυσαναπληρωτες.γιατι αθρωποι σαν τον Κυριο Παναγιωτη Παναγιωτιδη δυσκολα συναντας!!!να μ

 κυρ Τακης ηταν απο τους λιγους γησιους Ποντιους που εχω γνωρισει.Ξεροκεφαλος ,ναι. μα και μια ψυχη ποντιακη μαλαμα,παντα ανησυχος μα και παντα η αγκαλια,η κλασσικη πατρικη φιγουρα.για αν μη πω καλυτερα η φιγουρα του παπππου που ολλοι αγαπαμε.με τα ροδαλα του μαγουλα,τα ματακια του να σε κοιτανε γεματα χαρα καθε φορα που του ζητασ να σου διηγηθει τις ιστοριες του,κι ας τις εχεις ακουσει ε

να εκατομμυριο φορες

υγ:θα ηθελα παρακαλω να μημου κανετε σχολια στο συγκεκριμενο  ο "post..παλι....ευχαριστω

αλλη μια κυριακη ξημερωνει.τελικα πρεπει να το παρω αποφαση πως οτι υποσχομαι τις κυριακες, οτι απο βδομαδα δεν θα ξανακανω. θα το κανω και σε χειροτερο βαθμο.ειναι στη ψυχοσυνθεση μου τελικα!εαν υποσχεθω κατι στον εαυτο μου ειναι σαν να τον αναγκαζω να μην το κανει η να το κανει και παντα λειτουργω αντιστροφα.απο βδομαδα τελος αυτο.απο βδομαδα αρχιζω εκεινο.και τελικα κατι τετοιες ωρες σκεφτομαι πως αλλη μια βδομαδα,αλλος ενας μηνας.αλλος ενας χρονος περασε και τελικα τιποτα δεν εκανα η εκανα απο αυτα που ελεγα πως θα κανω η δεν θα κανω.καποιες στιγμες σκεφτομαι το ποσο δειλιασα για να παρω αποφασεις και αυτο με ριχνει παρα πολυ!και κουτσα στραβα η κυριακη θα περασει.αλλα αυτη η ρημαδα η δευτερα το πρωι στις 6 η ωρα που θα σηκωθω για δουλεια και θα συνηδειτοποιησω ολα τα παραπανω?εκεινη η ωρα δε τρωγεται με τιποτα.ειναι η στιγμη που κοιτας τον εαυτο σου αγουροξυπνημενο στον καθρεπτη και θες να τον μουτζωσεις.κι μετα σκεφτεσαι και λες πως επειδη ειναι δευτερα,μην αρχισω με μουτζες την βδομαδα μου.και παλι ψυχαναγκαζομαι και στην τελευταια  φορα που φτυνω την οδοντοπαστα μου στον νυπτηρα και ερχομαι αντιμετωπος με το ειδωλο μου,ε ενταξει μια μουτζα θα φυγει.γιατι μεχρι και το ειδωλο μου δεν μπορει να με ξεγελασει πια πως την επομενη δευτερα ολα θα αλλαξουν.ξημερωνει κυριακη............παλι θα χουζουρεψω μεχρι τις δεκα,παί θα παρω τους δρομους,θα συναντησω φιλους.θα κλαψω με καποια σαχλοταινια του star,θα κανω την αυτοκριτικη μου,και παλι θα δωσω υποσχεσεις που ξερω πως την αλλη κυριακη,παλι μετα το χουζουρι.παλι μετα τους φιλους,παλι μετα τα δακρυα,δεν θα εχω πραγματοποιησει.μονο για ενα πραγμα ειμαι σιγουρος πια, πωσ οτι και να γινειι παντα μια κυριακη θα ξημερωνει..........

https://www.youtube.com/watch?v=M5ylYjyfZSQ

γιατι καμια φορα τα τραγουδια μπορουν να εκφρασουν καλυτερα απο το τι αισθανομαστε.κι αν αναλογιστουμε οτι οι στιχοι αυτοι γραφτηκαν καμια εικοσαρια χρονια πριν,τοτε αυτοματα αποκτουν μεγαλυτερη σημασια.............

παντοτε θα υπαρχουν τα χρυσοψαρα νομιζω, για να μας βγαζουν απο τις ενοχες μας, του ποσο

γρηγορα ξεχναμε!να μας κοιτανε με αυτο το αδιαφορο βλεμα τους μεσα απο την γυαλα τους  για να

μας δινουν ντε και καλα την αισθηση οτι ζουμε ελευθεροι και και εχουμε το πλεονεκτημα της ελευθερης βουλησης!καποια στιγη καμαρωνουμε να τα δουμε πως αντιδρανε οταν τα κραταμε στα χερια μας εξω απο το νερο και σπαρταρανε ισα ισα για να νοιωσουμε καλυτερα απο αυτα που μας πνιγουν εμας τους ιδιους κι ας κανουμε ωρες ωρες τους χαζους!αληθεια τελικα ποιος ειναι ποιο εξυπνος?μα ο ανθρωπος φυσικα!αυτος που δεν φυλακιζεται, απλα μενει σπιτι του συνεχως κλεισμενος σε τεσσερις τοιχους αλλα παντα εχει την ψευδαισθηση οτι "ελα μωρε και οτι ωρα θελω βγαινω".ο ανθρωπος φυσικα. που μολις βγει λιγο εξω απο την συνηθεια του  σπαρταραει απο το φοβο.ο ανθρωπος φυσικα, που μπορει η μνημη του να μην διαρκει ενα δευτερολεπτο μα αυτα που ξεχναει καταστρεφουν ιστοριες αιωνων!καταστρεφουν ψυχες και κοσμους!τι σπαστικα τελικα που ειναι αυτα τα χρυσοψαρα!γυρνανε απο δω,γυρνανε απο κει,μου τρωνε το φαι και καθε που ακουω μουσικη ανεβαινουν προς τα πανω!οχι δεν μου φταιε που ολα πανε χαλια,που παμε καταδιαολου,που μενω σε μια πολυκατοικια και κανεις δεν λεει καλημερα σε κανεναν!οχι δεν φταει αυτο.αυτα τα αβουλα τα πλασματα μου φτανουν,θελω να ανοιξω ξαφνικα την πορτα και να φωναξω"υπαρχουν χρυσοψαρα εδω??????

υγ. μη με παρεξηγητε,βραδυνες ασυναρτησιες.κατι η "babalou" στο ραδιο κατι οι βραδυνες μου ανησυχιες!μιγμα χρυσοπαραξενο!!!