Κάπως έτσι περνά ο καιρός,χωρίς να πέρνουμε χαμπάρι.Μας αναγκάζει να εστιάζουμε σε συγκεκριμένα πράγματα που νιώθουμε πως είναι ουσιαστικά κι έχουν προτεραιότητα εκείνη τη στιγμή,κι ίσως να'ναι κι έτσι.Μόνο όταν δεις τι παραγκωνίστηκε τόόόσον καιρό συνειδητοποιείς τους μήνες που έφυγαν...

         Εύχομαι καλές διακοπές σε όσους τις έχουν ακόμα "αφάγωτες" και καλά κουράγια σε όσους δουλεύουν ζηλεύοντας τους προνομιούχους (εγώ ανήκω στους δεύτερους,πήγα κι ήρθα κιόλας...)

         Μη μασάτε,μην αφήνετε να σας "ρίχνουν" οι κακόβουλοι,πιείτε μια μπυρίτσα η ένα mohito κι έστω κι αν δεν έχετε θέα θάλασσα βρείτε τη...θέα που προτιμάτε κι αράξτε τα κορμιά σας .Καλοκαίρι είναι,θα περάσει και θα μας ξαναεπισκεφτεί... 

Σάββατο πρωί.Για τον καθένα μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα όμως υπάρχει για όλους κάτι κοινό.Επιτέλους,ένα πρωινό χωρίς δουλειά,ήσυχο καφεδάκι,χαλαρές κουβέντες,χαλαρές βόλτες,χαλαρό φαγάκι,χαλαρό zapping,κάτι χαλαρό πάντως.

Κι ύστερα είναι και τα σχέδια για το βράδυ.Αρχίζουν τα τηλέφωνα,που θα πάω,τί θα βάλω,με ποιόν να πάω,μήπως βαριέμαι,να κάτσω σπίτι,μπα άσε να πάω,μπορει να είναι κι ο Αντώνης σ'εκείνο το πάρτυ....

Αυτά βεβαίως ισχύουν για τους "κανονικούς " ανθρώπους που όταν αποφάσιζαν για τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό σκέφτηκαν έξυπνα κι έλαβαν υπ όψην τους κι άλλες συνιστώσες του επαγγέλματος που διάλεγαν,εκτός απ'το να τους εκφράζει,όπως είναι τα ρεπό.Οι υπόλοιποι,εμείς,αποτελούμε μικρό μεν,διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι του πλυθισμού δε,κι είμαστε εκείνοι που ορκίζονταν στ'όνομα του Σαίξπηρ (του Λέννον,του Νουρέγιεφ) πως όταν λατρεύεις τη δουλειά σου αυτή δε σε κουράζει ποτέ....

Για μας λοιπόν το Σάββατο είναι μέρα γεμάτη stress,αφου το μαγαζί,το κέντρο,το θέατρο πρέπει να είναι τίγκα κι αν όλα πάνε κατ'ευχην και αυτό συμβεί,τότε πρεπει να παίξεις,να τραγουδήσεις ή να χορέψεις για ποοολύ κόσμο,με την αδρεναλίνη στα ύψη και το Μέγα Ερώτημα να σε βασανίζει:θα τους αρέσω;

Αν όμως αυτό δε συμβεί και η καλλιτεχνική σου στέγη θυμίζει κάτι απο πρόβα με τα καθίσματα μισοάδεια και τη χαρακτηριστική σιγή νεκροταφείου να σου τρυπά τ'αυτιά,τότε άλλα μικρότερα αλλα ισάξιας σημασίας ερωτήματα σε ταλανίζουν, όπως:θα δουλέψουμε;μήπως "κατέβουμε" νωρίτερα;αν ναι θα πληρωθούμε;κι αν αυτό συμβεί θα πάρουμε όσα συμφωνήσαμε;τί θα πω στη μάνα μου που επέμενε να γίνω Γεωπόνος;

Επίσης τα Σαββατοκύριακα όλοι οι "κανονικοί" σου φίλοι ξεχνούν ως δια μαγείας (ή επειδή αδυνατούν να το χωνέψουν) ότι τις δύο ιέρες αυτές μέρες της αργείας εσύ δουλεύεις σαν το σκυλί και σε καλούν σε χιλιάδες γενέθλια,πάρτυ,γάμους,βαφτήσια,εκδρομές,αναρρηχήσεις,έτσι ώστε,εκτός που νιώθεις το UFO της παρέας,να μετανιώνεις ικτρά για τις επιλογές σου.Το ίδιο βέβαια ισχύει για όλες τις εθνικές εορτές καθώς και για τα Χριστούγεννα,γιορτή οικογενειακή,θαμμένη βαθιά στο υποσυνείδητο πάντων των καλλιτεχνων,που με παρισσία απαρνούνται κουραμπιέδες και μελομακάρονα προκειμένου να προσφέρουν τέρψη (εις διπλούν συχνά) σε σκασμένους απο τις γαλοπούλες θεατές-θαμώνες που με τις σόδες ανα χείρας προσπαθούν να χωνέψουν μαζί με τη ρώσικη και τ'αστειάκια σου.

Και μη μου πείτε αυτό το κλασσικό,ότι Δευτέρα που όλοι πνιγόμαστε στη δουλειά εσείς αράζετε κι απολαμβάνετε τα θύματα που τρέχουν γιατί πρώτον:τις δευτέρες οφείλουμε να τρέξουμε να κάνουμε ό,τι χαμαλίκι δεν κάναμε τις υπόλοιπες μέρες που δουλεύαμε και δεύτερον:πού να βρούμε ένα φιλαράκι,έστω ένα,να πιούμε κι εμείς σαν άνθρωποι έναν ρημαδοκαφέ,να πούμε τα νέα,τον πόνο,τα προβλήματά μας.....

Συμπέρασμα:Οι καλλιτέχνες δεν είναι ούτε snob ούτε ιδιότροποι.Είναι απλά,λόγω συνθηκών εργασίας,ακοινώνητοι.....

Είμαι πτώμα,οι μαύροι κύκλοι ανταγωνίζονται αυτούς του Χρήστου Πάρλα (για τους μεγαλύτερους) τ'αντανακλαστικά μου υπολειτουργούν σε τέτοιο βαθμό που κανονικά θα έπρεπε να έχω καταθέσει ήδη,απο μόνη μου,το δίπλωμα οδήγησης (καθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ αποφύγετε τη Συγγρού άνοδο-κάθοδο,κινούμαι σε περίεργες ώρες ανεξέλεγκτη) και ο ύπνος έχει πάρει στο μυαλό μου τη θέση της μεγαλύτερης μου φαντασίωσης.

Αν όλα πάνε καλά(;;;;;;) τα βάσανα μου (έλα τώρα που δε σ'αρέσει....) θα τελειώσουν μαζί με το 2007,οπότε αν δεν έχω εισαχθεί για υπερκόπωση,θα αρχίσω να ζω ξανά σαν άνθρωπος,με βόλτες,φίλους,οκτάωρο,τουλάχιστον,ύπνο κ.λ.π.

Ως τότε,καλά κουράγια σε όλους τους πηγμένους,όποιος μ'επεθύμησε,ξέρει που θα με βρει.....

Αμφιλεγόμενη κατάσταση η μητρότητα,τα χιλιάδες μειονεκτήματα της οποίας,έκαναν πολλά βιολογικά ρολόγια να σωπάσουν πριν καλά καλά προλάβουν να κουδουνίσουν.Μήπως ήρθε η στιγμή να δούμε και τα πλεονεκτήματα;

-Τα μάτια όλων λάμπουν μόλις πεις:"εχω μια κορούλα ενός έτους",σου μιλάνε με μεγαλύτερη ευγένεια και,αν μάλιστα δεν έχεις παραμπαταλέψει,αρχίζουν τα κομπλιμέντα του τύπου:"Καλε πότε πρόλαβες και την έκανες;Εσεις σε λίγο θα είστε σαν αδερφούλες" κλπ.

-Ακόμα κι ο πιο σκληροτράχηλος εργοδότης δεν μπορεί ν'αντισταθεί σε μια αλαφιασμένη μάνα που ζητάει να φύγει λίγο νωρίτερα επειδή ο κανακάρης της γύρισε απ'το σχολείο με 39 πυρετό.Αρα εκείνο το καφεδάκι με την κολλητή στο avanue μπορεί κάλλιστα να γίνει lunch!

-Τους δύσκολους,για όλες μας,θερινους μήνες που μας θέλουν καλλίγραμες και καλογυμνασμένες,η μάνα έχει δικαίωμα στη κυτταρίτιδα,τη χαλάρωση ή την τροφαντή κοιλίτσα.Τι διάολο,ολόκληρο παιδί γέννησες,δεν είσαι δα και η Πετρουλάκη.... Ασχετα αν τα κιλάκια τα χρωστάς στις μπύρες και τα πίτα-γύρο-απ'όλα,κανείς δε θα σε κατηγορήσει,ειδικά αν σέρνεις μαζί στην παραλία και το διαόλι σου.

-Τους,επίσης δύσκολους,χειμερινούς μήνες που η λιγουρίτσες λόγω κρύου χτυπάνε κόκκινο,η μάνα δικαιούται ν'αποτελειώσει τη σοκολατίτσα ή την πίτσα που άφησε το βλαστάρι της,μην πεταχτεί κιόλας,άλλα παιδάκια πεινάνε...(μητρικές ευαισθησίες)

-Είσαι και θα είσαι για πάντα η μάνα του παιδιού του.Ακόμα κι αν τα πράγματα στραβώσουν μεταξύ σας,θα σε στολίζει πάντα αυτός ο τίτλος τιμής.(!)

-Ολοι οι γκόμενοι που μέχρι σήμερα θεωρούσες άπιαστο όνειρο,για αδιερεύνητους μέχρι τώρα λόγους,σε κοιτούν πλέον με άλλο μάτι,σε βαθμό που αναρωτιέσαι αν ξυπνας μέσα τους τον μπόμπιρα που θέλει μαμ,νάνι κι αγκαλίτσες...

-Ανα πάσα στιγμή και ώρα,δικαιούσαι να έχεις τα νεύρα σου ,τις μαύρες σου,να είσαι πτώμα,να πεινάς,να νυστάζεις,να του αρνηθείς το sex,να του απαιτήσεις sex,τρυφερότητες,γλυκόλογα.Μια μάνα πρέπει να γεμίζει τις μπαταρίες τις με όποιον τρόπο γουστάρει.Τόση ενέργεια της τρώει καθημερινά το βαμπιράκι....

-Μπορείς να κυλιέσαι στο γκαζόν,να χοροπηδάς στους παιδότοπους,να κάνεις καρουζέλ στο luna-park,να παίζεις τουρτοπόλεμο και να μπουγελώνεσαι στα συντριβάνια χωρίς καμία ενοχή ή έγνοια για την εικόνα σου.Εσύ απλώς χαρίζεις στο παιδί σου ποιοτικό χρόνο...

-...και μπορείς κάθε στιγμή να χωθείς σε μια τοσοδούλικη αγκαλιά,να σε κοιτάξουν με λατρεία δυο ειλικρινή ματάκια, μια φωνούλα να σου πει "μαμά σε λατρεύω..." κι εσύ να νιώσεις η πιο καλή,όμορφη,τρυφερή,δοτική,γεμάτη γυναίκα του κόσμου.Μόνο και μόνο επειδή είσαι μαμά.......

...Κι επειδή γι'αυτή την έρμη χώρα καμιά καταστροφή δεν είναι αρκετή, μεταξύ πύρινης λαίλαπας (chic) και εκλογικής μανίας, έρχονται πανηγυρικά στους δέκτες μας τα βραβεία Αρίων…….

Και πώς πρέπει ν’αντιδράσω τώρα εγώ;

Nα τρέξω να παραγγείλω φόρεμα στους MIRO που ράβεται κι η Τάμτα (όχι, δεν ξέρω που χτενίζεται, νομίζω δεν χτενίζεται) και να τρέξω να πιάσω πρώτο τραπέζι πίστα (ανόητη, δεν είναι για τον πωπάκο σου αυτές οι θέσεις…) να θαυμάσω από κοντά τους κορυφαίους καλλιτέχνες μας που πρόκειται να βραβευτούν ;

Να μαζέψω φιλαράκια-ομοϊδεάτες στο σπίτι, να παραγγείλω πίτσες, σουβλάκια, κινέζικο (ευτυχώς που ο Ευαγγελάτος, θα παρακολουθεί live αυτή τη σεμνή τελετή…) και να ξεκατινιαστούμε με τις στυλιστικές επιλογές της Μπακοδήμου, το χαμηλοκάβαλο του Μιχαλακη (του γκανιάν ντε!), τα κιλά που έχασε η Βανδη και τα βρήκε ο Αλκαίος, τα δεκάδες ημιτόνια που μπορεί να χωρέσει στον τόνο ο Πετρέλης ;

Να αδιαφορήσω παντελώς, σαν να μη ζει η χώρα μου αυτή τη μεγάλη, καλλιτεχνική στιγμή και να βάλω, ας πούμε, ένα παστίτσιο στο φούρνο, να’χουμε φαϊ και την άλλη μέρα, να πάω σινεμά να δω το Shrek, η να πέσω για ύπνο βρε αδερφέ, την ώρα που το γκανιάν (ο Μιχαλάκης ντε!) σηκώνει το βραβείο καλύτερου εντεχνοεναλλακτικού, λαϊκού, με ποπ επιρροές, τραγουδιστή ;

Η μήπως πρέπει να κατέβω στο Σύνταγμα, να διαμαρτυρηθώ ολομόναχη που τα Αρίων είναι για τη χώρα μου «η γιορτή της μουσικής»,που τα 16χρονα ουρλιάζουν για το Σάκη σαν να γίνεται σεισμός 9 ρίχτερ και ο Λοϊζος είναι εναλλακτικός συνθέτης;

Θα δω! Ετσι κι αλλιώς, ό,τι και να κάνω, για ένα βράδυ θα είναι.

Αυτή, εξ’άλλου, δεν είναι και η λογική των Αρίων ;Μουσική της μιας βραδιάς…….

Μολις εμαθα οτι στην Ηλεια,εξω απο τα καμμενα δαση,καιροφυλλακτουν κηνυγοι.

Τα πουλια πετουν κατακοπα να γλιτωσουν απο τη φωτια κι εκεινοι με την ανεση τους τα σκοτωνουν.Μολις ακριβως σωζονται απ'τις φλογες.Κι επειτα τα μαζευουν κατα δεκαδες απο το χωμα και,χαρουμενοι,τα φορτωνουν στ'αυτοκινητα τους.

Γερη μπαζα φιλε μου!Ποιο αλλο ζωο της φυσης θα μπορουσε να κανει κατι τετοιο,μπραβο που αποδεικνυουμε για αλλη μια φορα την ανωτεροτητα της ανθρωπινης φυσης!

Η θρησκεια που πλειοψηφει στη χωρα μας,καυχιεται για την ανθρωπινη υπεροχη και διατεινεται υπερηφανη,πως ,τα ζωα δεν εχουν ψυχη.Συγχαρητηρια!Καταφεραμε με καθε μεσο να δημιουργησουμε το υπερτατο ον:Τον ανθρωπο-Τερας.

Ειναι Σαββατο βραδυ,το τελευταιο ημερολογιακα του καλοκαιριου,κι ομως τιποτα ειδυλλιακο δεν υπαρχει στην ατμοσφαιρα.Η πολη βουβη,αρρωστη,η χωρα σ'εμπολεμη κατασταση.

Καιγονται χωρια που ειδαμε σε μια εκδρομη,δαση και βουνα που δεν προλαβαμε να αγαπησουμε,ανθρωποι που δε γνωρισαμε,ζωα που δεν τ'αφουγκραστηκαμε σ'εναν περιπατο.

Αυτο που μεχρι χθες οριζε γεωγραφικα τη χωρα μας,σημερα δεν υπαρχει κι οι 52,ως τωρα νεκροι θυμιζουν απολογισμο χωρας που της κυρηξαν τον πολεμο.Κι εμεις εδω,απο το σπιτι,παρακολουθουμε αφωνοι μια ταινια επιστημονικης φαντασιας...

"Δεν ειναι ωρα ν'αποδωθουν ευθυνες" λενε καποιοι κι ισως να εχουν δικιο,η στιγμη δεν ειναι η καταλληλη για να εξυπηρετηθουν πολιτικες σκοπιμοτητες.Ομως 'ευθυνη' δεν εχουν μονο οι "κρατουντες" κι αυτοι δεν συντονισαν σωστα τις επιχειρησεις κατασβεσης.

Ευθυνη δεν εχουν μονο οι πρωθυπουργοι,οι υπουργοι,οι γραμματεις τους,οι νομαρχες και η πολιτικη προστασια.Ευθυνη εχουν ολοι οσοι περασαν καποια στιγμη απο τη θεση του πρωθυπουργου,του υπουργου,του γραμματεα τους,του νομαρχη και της πολιτικης προστασιας.Αυτοι που υπηρξαν και στηριξαν κυβερνησεις που αφηναν τους εργολαβους να χτιζουν σε δασικες εκτασεις ,αυτοι εκαναν τα στραβα ματια προκειμενου να προωθηθει η πολιτικη τους καριερα.Αυτοι που ηξεραν και δεν παραιτηθηκαν.

Ευθυνη εχουμε ολοι,κι εγω κι εσυ,που ειδαμε,μαθαμε,γνωριζαμε και δεν διαμαρτυρηθηκαμε.Εμεις που,πονεσαμε για καθε καμμενο δεντρο αλλα σε λιγους μηνες ξεχασαμε και συνεχισαμε να ζουμε κανονικα,πολιτες της χωρας της Ληθης.Κι αν εγω κι εσυ,που δεν εχουμε κανενα οφελος κανοντας τα στραβα ματια και δειχνοντας τοση ανοχη,ξεχναμε κι επιτρεπουμε να καταστρεφεται ο κοσμος μας,γιατι αφηνουμε τις τυχες μας στα χερια αυτων που ζουν απο την καταστροφη;

Ας ελπισουμε να τελειωσει ολο αυτο εδω,να μην χαθουν αλλοι ανθρωποι,αλλα ζωα,αλλα δεντρα,αλλα σπιτια,κι ας κρατησουμε την αναμνηση αυτης της ημερας,τη μυρωδια της,τον ουρανο της,τ'αποκαιδια που αφησε στους ωμους μας.Τοσο ελαφρια θα ειναι και η ευθυνη που θ'αναλογει στον καθενα μας,εαν τη μοιραστουμε...