Εξηγήστε μου κάποιος γιατί να επιμείνω να χρησιμοποιώ το Firefox αντί του Εxplorer.

Γρήγορα πριν τα πάρω (κι άλλο) στο κράνος.

Με Αλ Καπόνε αναφερόμαστε βεβαίως στον μεγάλο σελέπριτυ των ημερών Αντώνη Προκοπίου Κίτα, δεν ξέρω αν τα μάθατε όσο έλειπα. Για τους μη κατέχοντας, να αναφέρουμε συνοπτικά ότι πρόκειται για ισοβίτη ο οποίος απέδρασε θεαματικά από ιδιωτική κλινική όπου έκανε διακοπές-άκυρο, νοσηλευόταν για 6 μήνες. Μη κατέχοντες περί Scofield, προσπεράσατε. Στο παρόν ποστ δεν θα συγκρίνω τατουάζ, ουλές, ύψος ασφαλείας φυλακών, αλλοδαπές φιλενάδες, ή εκμετάλλευση νοσηλευτών - άλλο ήθελα να πω:

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές,

"Ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Μάρκος Κυπριανού, ο οποίος πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στον Παναμά, είχε χθες στην Πόλη του Παναμά συνάντηση με τον Υπουργό Εξωτερικών κ. Samuel Lewis Navarro και με την Υπουργό Εμπορίου κα Gisela Alvarez de Porras. Στη συνάντηση  συζητήθηκαν το Κυπριακό [ο κ. Κυπριανού εξήγησε στον κ. Ναβάρρο πού περίπου βρίσκεται η Κύπρος], οι [ανύπαρκτες] σχέσεις των δύο χωρών καθώς και η [ερωτική] σχέση του Παναμά με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή [η οποία ενδιαφέρει πάρα πολύ τους Παναμέζους] και  άλλα διεθνή θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος [όπως;;; το PRISON BREAK ΦΟΡ ΚΟΤΣΕΗΚ?!!]. Εξετάστηκαν, επίσης, οι προοπτικές συνεργασίας των δύο χωρών, κυρίως στον τομέα της ναυτιλίας. Ο Υπουργός Εξωτερικών επισκέφθηκε, επίσης, [τη Sona!!] το Κοινοβούλιο του Παναμά όπου είχε την ευκαιρία να συναντηθεί με τον Αντιπρόεδρο του Κοινοβουλίου και εκπροσώπους των κομμάτων. Το βράδυ ο Υπουργός Εξωτερικών παρακάθισε σε δείπνο [παρέστη στο greek night] που παρέθεσε προς τιμήν του ο Επίτιμος Πρόξενος της Κύπρου στον Παναμά κ. Παύλος Θαλασσινός, στην παρουσία του Υπουργού Εξωτερικών του Παναμά, του Β΄ Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και της ηγεσίας της Ελληνικής Κοινότητας του Παναμά. Τον Υπουργό Εξωτερικών συνοδεύουν ο Πρέσβης της Κύπρου στον Παναμά με έδρα το Μεξικό κ. Αντώνης Γρίβας, ο Διευθυντής του Γραφείου του κ. Κορνήλιος Κορνηλίου και άλλοι υπηρεσιακοί παράγοντες. Ο κ. Κυπριανού θα συνεχίσει αύριο [το honeymoon] τις επαφές του σε χώρες της Νοτίου Αμερικής με επίσκεψη στην Αργεντινή [για να ευαισθητοποιηθούν οι άνθρωποι και να παρατήσουν τους σκουπιδότοπους απ' όπου ψάχνουν αποφάγια και να κατεβούν στα Ηνωμένα Έθνη με πανό "Έξω ο Αττίλας από την Κύπρο"]".

Κι ενώ ο Κίτας καίγεται κι ο Μάρκος μας θκιανεύκεται (help με τη μετάφραση;), εγώ βρήκα αφορμή να δώσω σημείο ζωής. Το δικό μας honeymoon δεν πολυξέφτισε ακόμη, +δόξα τω Θεώ+ ακόμα να περάσουμε στο στάδιο της ταυτόχρονης χρήσης της τουαλέτας ή της εξωτερίκευσης αερίων διά του πεπτικού συστήματος παρουσία του άλλου. Εξακολουθεί να πλένει τα πιάτα. Όβερ. Η διαφωνία των ημερών περιστρέφεται γύρω από τις διαστάσεις που θα καταλαμβάνει το δωμάτιο του μπιλιάρδου στο σπίτι που [δεν] θα κτίσουμε [ποτέ]. Εγώ υποστηρίζω περί τα 6x4 μέτρα, ενώ ο χάσπας ούτε να ακούσει δεν θέλει. Όβερ.

Αστείο. 

Όβερ.

*κλαψ*

Σκέφτηκα ότι η απουσία μου ίσως φοβίσει κάποιους όσο αφορά στο γάμο, μια που επήλθε με το που παντρεύτηκα, έτσι σπεύδω να ενημερώσω ότι όλα βαίνουν καλώς και ότι μόλις γύρισα από το μήνα της μαρμελάδας στα Ηνωμένα Αμερικανικά Εμιράτα!

Κι επειδή κείμενα λαχταριστά, ευωδιαστά, εμπνευστικά, που σε ταξιδεύουν και χάνεσαι ΔΕΝ ξέρω να γράφω, θα αφήσω μόνες τις φωτογραφίες. Εξάλλου αν ήξερα (όσα δεν φτάνει η αλεπού) θα ήμουν ταξιδιωτικός οδηγός. Κι αυτό εδώ (τα κάνει κρεμαστάρια) είναι ημερολόγιο.

Στο επόμενο: ο Τυφώνας Σάικ στη Φλόριδα

υ.γ. πέρασα τέλεια!!! :))))

Άκουσα τις προάλλες για 12χρονη μαθήτρια στην Ιταλία φωτογράφιζε τον εαυτό της γυμνό στις τουαλέτες του σχολείου της και έπειτα πουλούσε τις φωτογραφίες σε συμμαθητές της για 3-10 ευρώ.

ΜΠΡΑΒΟ KOΡΙΤΣΙ ΜΟΥ!!! Μάλλον, ΜΠΡΑΒΙΣΣΙΜΑ!!! Όχι όπως τις δικές μας που το κάνουν δωρεάν!

Απορία: Η τιμή διακυμαίνεται αναλόγως πόζας, απεικονιζόμενου μέρους του σώματος ή συντελεστή κάλυψης;

Το έκανε, είπε, για να μπορεί να αγοράζει ακριβά ρούχα όπως οι συμμαθητές της.

Ενώ εμάς ξεγυμνώνονται οι μάνες για να αγοράζουν οι ίδιες και τα παιδιά τους ακριβά ρούχα.

To σχολείο της την απέβαλε.

Για να μάθει να μην αισχροκερδεί;!

Οι ψυχολόγοι συνέστησαν ψυχολογική στήριξη για τη μαθήτρια και τους συμμαθητές της.

Γιατί, τόσο πολύ δεν βλεπόταν;;!!

Και μετά διαβάζω για ένα 16χρονο Ινδό που από τα 11 του διδάσκει σε σχολείο που ο ίδιος ίδρυσε και διευθύνει: φοιτά ο ίδιος το πρωί σε σχολείο και κάθε απόγευμα διδάσκει σε 650 άπορα παιδιά της περιοχής όσα μαθαίνει στο σχολείο του το πρωί. Για 15 ευρώ ετησίως.

Η άλλη ακουμπάει τόσα με 2 φωτογραφίες.

Θέλω να ξεχάσω…

Το ότι η κουμπάρα μου ήταν jet-lagged ή/και στον κόσμο της κι έτσι έσερνα την ουρά μου (του νυφικού) με αποτέλεσμα να γίνει μαύρη.

Τον Χάσπα που δεν έκανε σαν τρελός απ’ τη χαρά του όταν έπαιξε ο ύμνος του Ολυμπιακού για την είσοδό μας στην αίθουσα, αλλά αντίθετα είπε ότι πρέπει να σεβόμαστε και τους αντιπάλους (βρήκε μέρα να θυμηθεί ότι ο κουμπάρος του είναι Βάζελος).

Τα παιδάκια που παίζανε με κάτι πετρούλες που κρεμόντουσαν από το νυφικό, με αποτέλεσμα να απολεσθεί μια αξίας δεκάδων ευρώ (βασικά χέστηκα, έτσι το ‘πα αυτό, χάριν της ιδιοτροπίας).

Το ότι, κατά το συγκλονιστικό χορό του αγγουριού, δεν άκουσα ούτε νότα απ’ το τραγούδι μας γιατί ο Χάσπας είχε όρεξη για κουβέντα (ίσως να ‘ταν καλύτερα όμως, γιατί μπορούσε να συγκινηθώ και να χαλάσω το μακιγιάζ - είν' αυτό που παίζει). 

Τη διακόσμηση που έκανε το ανθοπωλείο που ήταν λες και τους είπα ότι μισώ τα λουλούδια και δε θέλω να τα βλέπω ούτε ζωγραφιστά (τα …πέταλα που διακοσμούσαν μια …μουχλόμπαλα μετριούνταν στα δάκτυλα του ενός ποδιού).

Τα πρώτα μας ξαδέρφια που ήρθανε συν γυναιξί και απαγορευμένοις τέκνοις στο δείπνο με το έτσι θέλω και φέρανε για δώρο κάτι ψωροευρώ.

Την δεσποινίδα Πρώτηφοράτηβλέπω Ασχετίδου που άρπαξε το μπουκέτο που έριξα μέσα από τα χέρια μιας που το άξιζε (ακόμα δεν κατάλαβα τι έγινε).  

Θέλω να (και θα) θυμάμαι…

Την πανέμορφη χειρονομία από τη chocolat και τη neerie που μου στείλανε μια ωραία και μεγάλη ανθοδέσμη για να ξεκινήσει όμορφα η μέρα μου.

Το ότι όλα πήγαν θαυμάσια κι ότι η υπόθεση με τα ανύπαρκτα λουλούδια ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσε να μας συμβεί (αν το ήξερα νωρίτερα, θα έπαιρνα αυτά της chocoleerie μαζί μου).

Το καλό φαγητό και τη διασκέδαση με τους φίλους μου.

Το ότι όλοι φάνηκαν ικανοποιημένοι (άμα κάνεις το δικό σου, πώς να μην είσαι; Κακία μου, αλλά μόλις ξανάδα το σημείο με τα πρώτα ξαδέρφια).

Τα συγκινητικά δώρα από φίλους.

Τις φίλες μου που ήταν όλες κούκλες.

Τη μητέρα μου που ήταν κούκλα.

Τον Χάσπα με το ωραίο κουστούμι...

Toν Μορφέα που πήρε τον Χάσπα πριν προλάβει με δει που έγινα σαν βρεγμένο κοτόπουλο στον κάμπο μονάχο έχοντας κατακλύσει τα μαλλιά μου καταλάθος στην προσπάθειά μου να βρω το ζεστό και το κρύο...

:)

Κεραστείτε!

Να σας συστήσω το λόγο της επίσημής μου (και, σημειώσατε, εκούσιας) απόσυρσης από την κυκλοφορία σε 40 ώρες - who's counting!

Όταν είναι άρρωστος κάνει σαν μωρό
Όταν είμαι άρρωστη κάνει σαν μωρό
Πιστεύει στον Ολυμπιακό
Όταν χάσουν οι ομάδες του δεν βλέπεται
Πριν να παίξουν σε μεγάλο ματς οι ομάδες του δεν βλέπεται
Όταν νευριάσει δεν βλέπεται
Μπλοκάρει στο άκουσμα της λέξης «τώρα» ή «σήμερα»
Θέλει ολιγοήμερη προειδοποίηση για τα –μικρά– πάντα που αποφάσισα και για τους δυο μας για να το εμπεδώσει ψυχολογικά
Θέλει ολιγόμηνη προειδοποίηση για τα μεγαλύτερα
Όταν του υποδείξεις κάτι θα κάνει το αντίθετο (κυπριστί, πρήshεται)
Δεν ψωνίζει για το σπίτι
Δεν μαγειρεύει
Δεν τρώει ό,τι νάναι – σχεδόν μόνο κρέας σε μορφή γύρου ή σουβλακίων
Τρώει φαγητό με τη ketchup του
Δεν του αρέσουν οι μακαρονάδες
Ψωνίζει ρούχα γι’ αυτόν η μάνα του
Δεν μου κάνει μικρά άσχετα δωράκια
Καμιά φορά δεν μου κάνει ούτε σχετικά
Είναι (πολύ) σπιτόγατος
Είναι αναβλητικός
Σφίγγει την οδοντόκρεμα στη μέση
Αφήνει τα καπάκια των μπουκαλιών ανοικτά
Αφήνει τα φώτα αναμμένα όταν φεύγει απ’ το δωμάτιο
Σπαταλάει άπειρο νερό όταν…

Πλένει τα πιάτα κάθε μέρα
Κατεβάζει τα σκουπίδια και γεμίζει το ψυγειάκι με νερό
Μετά από καυγά, ανεξαρτήτως μεγέθους και αιτίας, θα κάνει το πρώτο βήμα για συμφιλίωση – πάντα
Δεν μου χαλάει χατίρι (σε βαθμό 98%)
Το 1% θα το προσπαθήσει αλλά θα ναυαγήσει (π.χ. γαμήλιος χορός) ενώ το 1% θα με απορρίψει αμέσως (π.χ. πάμε κάπου "τώρα")
Έχει μια καρδιά τεράστια που χωράει –σχεδόν- όλο τον κόσμο
Έχει εκεί κι ένα θρόνο που έφτιαξε μόνος του και με έχει εμένα πάνω
Διαβάζει τη σκέψη μου – πάντα
Ξέρει τι αισθάνομαι – πάντα
Τελειώνει τις προτάσεις μου και προβλέπει ορθά τις απαντήσεις μου
Μου λέει "αγαπώ σε" σχεδόν κάθε μέρα

Εύχομαι ολόψυχα σ' όλα τα κοριτσάκια να ευτυχήσουν κοντά σε κάποιον με έστω τα μισά της δεύτερης λίστας, κάποιον που να τις καταλαβαίνει και να τις αγαπά - τότε κι αυτά της πρώτης γίνονται υποφερτά!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

Σας προσκαλώ στο γάμο μου

το Σάββατο 14 Ιουνίου 2008

στη Λεμεσό

Κουτρούλης

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

Είχε αφήσει να νοηθεί πως θα τον παντρευόταν. Κι απ’ εκείνη τη στιγμή, όποτε ακουμπούσε στο στήθος του κι άκουγε την καρδιά του, ήθελε να κλαίει. Όπως τη μέρα που της ζήτησε να μείνει μαζί του για πάντα. Τότε είχαν πλημμυρίσει τα μάτια της και δεν μπορούσε να του εξηγήσει το λόγο. Τον είχε αφήσει να νομίζει πως ήταν από χαρά. Ήτανε κι η χαρά βέβαια (την είχε σκάσει!), αλλά πολύ περισσότερο ήταν…

…φόβος.

Ο φόβος της απώλειας.

Ξέρει ότι κάποτε θα ακουμπήσει στο στήθος του και θα ’ναι κρύο και δεν θα ακούει τίποτα.

(   (  ( ((Είχα την φαεινότερη ιδέα της ζωής μου)) )  )   )

Μετά το μυστήριο του γάμου (εμ, για τι άλλο πρήζομαι τελευταία;), βγαίνουμε έξω στα σκαλοπάτια της εκκλησίας, πετάμε το μπουκέτο στις φίλες μας από κάτω, βγάζουμε και δυο-τρεις φωτογραφίες έτσι για το έθιμο και μετά, ανεμίζοντας δυο αεροπορικά εισιτήρια... asta la vista baby!

"Εμείς να πηγαίνουμε, we have a plane to catch που λέμε, καλά να περάσετε στο γάμο σας με τα παιδάκια σας και τις θείτσες σας - Adios amigos!!!"

Με διαπερνούν πολλαπλά ρίγη υπερηφάνειας μόνο που το σκέφτομαι!!! Πίστευα ότι δεν μου είχε απομείνει ούτε ένα γραμμάριο φαιάς ουσίας τελευταίως, αλλά αυτό με εξέπληξε ευχάριστα - είμαι κατενθουσιασμένη!

Τώρα μένει να δούμε πώς θα αποφύγουμε το σενάριο στον τίτλο...

Πιστοποιώ επί ιδία ευθύνη ότι ο Ήμισυς άλλως Χαλάρας άλλως Νωχέλας, κάτοχος πολιτικής ταυτότητος υπ' αρ. τάδε, τυγχάνει ελεύθερος παντός δεσμού [ε όχι και παντός δεσμού - ο Ολυμπιακός Πειραιώς;;] αρραβώνος ή γάμου [ααα... οκ] και δύναται να συνάψη μνηστείαν [γεια σου Πηνελόπη με τα εργόχειρα σου] και έλθη εις πρώτον γάμον [και μη εις ανώτερα] μετά της Σάικκος κατόχου πολιτικής ταυτότητος υπ' αρ. τάδε, ουδενός κωλύματος υπάρχοντος [όποιος έχει πρόβλημα speak now or forever hold your piss], εξ όσον ερευνήσας διεπίστωσα ["Γιε μου είσαι ελεύθερος;" - "Ναι, πάτερ" - "Εντάξει, εν ελεύθερος"].

Ο εφημέριος

Μετά και την κατάρριψη του βιτσίου «συγκλονιστικό ταγκό» και την αντικατάστασή του από το κλασσικό χορό του αγγουριού, τώρα και τα μωρά, όχι μόνο ζωγραφιστά, αλλά και τρισδιάστατα θα παραστούν στο γαμήλιο δείπνο. Full 3D animation.

Παραδόξως όμως, μετά τη λήψη της ανωτέρω απόφασης νιώθω λιγότερο μισοπαίδα και αντελήφθην ότι είναι συγκεκριμένα σποράκια σε συνδυασμό με τις μανάδες τους, που μου διαταράσσουν την ψυχική υγεία.

Είμαι πολύ περίεργη να δω τελικά μ’ αυτόν το γάμο τι θα γίνει όπως το θέλω.

Αν τελικά καλέσουμε και τη θεία την Κατίνα, για την οποία ξεμαλλιαστήκαμε με τη γιαγιά μου παρακαλώ, να ξέρετε ότι έχει πέσει και το τελευταίο απόρθητο φρούριο…

-=Μετά από ώριμη σκέψη, προβαίνω σε αναθεώρηση του ποστακίου χωρίς υστερίες και εκνευρισμούς=- 

----------begin ekmathisi kypriakis---------

X τζιαι πόψε

(όπου Χ ο αριθμός των εναπομείνασων ημερών μέχρι το συμβάν υπό συζήτησιν, "Χ και σήμερα")

-----------end---------

(Στο κελλί) 33 τζιαι πόψε...

Με τα τρεχάματα για το γάμο τις τελευταίες πολλές εβδομάδες, κατέληξα σε κάποια συγκλονιστικά συμπεράσματα, τα οποία θα ήθελα να παραθέσω ως μια κοινωνική προσφορά του ιστολογίου μας.

(α) Άμα σας δίνουν μια πρόσκληση γάμου, να λέτε "ευχαριστώ, η ώρα η καλή".

Δεν υπάρχει λόγος να πείτε τη γνώμη σας για το προσκλητήριο - αν το χρώμα που εβάλαν δεν κάνει την τέλεια αντίθεση με το χαρτί, εδν θα τσακιστεί κανείς να πάει πίσω στο τυπογραφείο να παραγγείλει άλλα.

Δεν υπάρχει επίσης λόγος να επιχειρήσετε να νουθετήσετε το μελλόνυμφο (κατ' εσάς μελλοθάνατο) και να τον αποτρέψετε από το γάμο, αλαλάζοντας "Μείνετε ελεύθεροι μάνα μου" και "Μην κάμετε τέτοιο λάθος" - δεν θα σταματήσει κανείς ό,τι κάνει για να αλληλοκοιταχτεί και να συνειδητοποιήσει ότι έχετε δίκιο.

Δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος να λάμνετε και να οδύρεστε ότι είναι μία ώρα από την πόλη σας ο γάμος ή ότι δεν ξέρετε πού να αφήσετε τα μωρά επειδή απαγορεύονται και ζωγραφιστά στο τραπέζι.

Δεν υπάρχει λόγος να συμβουλεύετε τους νεόνυμφους να κάνουν τον γάμο τους σε ανοικτό κύκλο και χώρο με φαγητό για όλους - ειδικά την ώρα που σας δίνουν το προσκλητήριο στο χέρι.

Τα έχω παίξει με τη συσσωρευμένη έλλειψη τακτ. Και βάσει των μέχρι στιγμής πορισμάτων, ανησυχώ για το τι έχει να γίνει μέχρι το γάμο. Γιατί ξέρετε, όπου λαλούν πολλά κοκόρια, όσο θέλεις βρόντα.

~~~~~~~~~~~~~~~

Είσαι κινούμενο άγχος...

είσαι και πρηχτάκι...

Αλλά είμαι καλά γιατί εσύ κλίνεις γόνυ και αυχένα για μένα.

Κάθε βράδυ.

Αγαπώ σε

Ίσως το μόνο πράγμα που με διασκεδάζει τις τελευταίες ημέρες είναι η πλάκα που κάνω σε όποιον με ρωτήσει πώς θα φτιάξω τα μαλλιά μου τη μέρα του γάμου. Με πολλή σοβαρότητα απαντώ "κότσο μπανάνα" (για όσους δεν γνωρίζουν πρόκειται για ντεμοντέ hairdo, χωριατιλίκι, κυπριστί πατρωνιά). Τα ύφη, τα ξεροκαταπιώματα και οι εσωτερικές πάλες των φίλων μου είναι συλλεκτικά. Για πιο πιστευτό εφφέ, προσθέτω ότι η κομμώτρια μου ήθελε να μου αφήσει και λίγα κιρκιλλούθκια (=τούφες μαλλιών που σουστάρουν) εκεί στα αυτιά, αλλά της είπα "γιααααξξξ χωρκατοσύνες".

Κατά τ' άλλα, τα νέυρα μου είναι πολτοποιημένα. Λίγο η χαλαρότις του Νωχέλα και η ανοργανωσιά του (μέσα σε 3 μέρες καλέσαμε 3 άτομα - μείναν 30 μέρες και 200 άτομα), λίγο (εώς πολύ) ο τύπος στο κατάστημα που πήγαμε για γαμπριάτικο κοστούμι, ο εγκέφαλός μου ξεκαπνίζει.

Στο κοστουμομάγαζο του δίνει να φορέσει ένα πολύ ωραίο off-white κοστούμι, με γιλέκο από μέσα από ύφασμα ταπετσαρίας (με ιριδίζοντα, άλλως περλέ, μοτίβα). Δεν ήταν άσχημο, φτάνει να μην έβγαζε το σακάκι - τότε, σφικτοτυλιγμένος με την ταπετσαρία, ήταν σαν νυφικό κουπέπι (=κυπριακός ντολμάς).

"Να μη δούμε και καμιά γραβάτα λίγο μακρύτερη, γιατί αυτή του γιλέκου είναι σαν σαλιάρα και άμα βγάλει το γιλέκο θα είναι ρεζίλας;", επιχειρώ.

"ΜΑ ΤΟ ΓΙΛΕΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΒΓΑΛΕΙ, ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ!", θίγεται ο τύπος.

"Ναι, αλλά δεν του πάει να είναι μόνο με το γιλέκο. Είναι σαν Αιθίοπας", συνεχίζω. "Και να φοράει το σακάκι από πάνω όλη μέρα, δύσκολο το κόβω".

[ύφος "είσαι άσχετη - πού μπλέξαμε"]

[ξαναπαίξτε τον άνωθεν διάλογο τρις]

"Όπα," εντοπίζω, "οι τσέπες του παντελονιού πώς φεγγίζουν έτσι;! Θα μπορούσαμε να τις φοδράρουμε λίγο να μη φαίνονται έτσι κάτω απ' το παντελόνι; (ΌΠΩΣ ΤΟΝ ΠΙΝΟΚΙΟ?!?!)"

"Μα είναι ήδη φοδραρισμένο το παντελόνι!", απαντά σοκαρισμένος.

"Τότε να ξαναεπενδυθεί με κάτι άλλο ώστε να μη φαίνονται έτσι;", προτείνω, πνίγοντας το αλληθώρισμά μου στη θέα των τσεπών.

"Μα όλα τα Ιταλικά κοστούμια σε αυτό το χρώμα είναι έτσι και κανείς δεν έχει πρόβλημα", απαντά ο ειδήμων, προσπαθώντας να πνίξει κι αυτός το σοκ του με την ιδιοτροπία μου.

[ξαναπαίξτε τον άνωθεν διάλογο πεντάκις]

Μ' αυτά και μ' αυτά, "Να βάλουμε από κάτω ένα κομμάτι άσπρο ρούχο", υποχωρεί ο ειδήμων.

"Όχι άσπρο!! Το άσπρο κάτω από το άσπρο φεγγίζει περισσότερο. Μπεζ πρέπει να μπει!", σπεύδω.

"Καλά", λέει αγανακτισμένος, "ζαχαρί".

"Μπεζζζζ, δερματί, κρεατί, καφετί, ΌΧΙ ΖΑΧΑΡΙ, γκρρρρ", τρελλαίνομαι.

[ύφος "έχε χάρη που είστε καλοί πελάτες και θα με χρυσώσετε και πάλι άρα πρέπει να σφικτώ να μη σε δείρω, παλιοστρύφνα"]

Εξωθούμαι σε ένα απεγνωσμένο τόλμημα. Παίρνω ένα κομμάτι άσπρο χαρτί και το μπήγω κάτω απ' το άσπρο μου μπλουζάκι. "Δες", επιδεικνύω, "πώς ξεχωρίζει το άσπρο κάτω από το άσπρο. Και δες και το μπεζ", λέω και δείχνω το καλυφθέν από μπεζ σουτιέν αριστερό μου στήθος. "Χμ, ναι", μου κάνει βιαστικά και πουφφουρίζοντας (μετά από λίγο το ξέχασε τελείως - δεν ήμουν σε mood να το εκλάβω ως απόρριψη των στηθιών μου).

Μετά πάμε στο παπούτσι. Καφέμυτεροκροκοδειλί.

"Γκουχ", κάνω, "είναι πολύ ωραίο, μόνο που είναι πολύ καφέ και δεν θα ταιριάζει με τη δική μου εμφάνιση..."

"Είναι πολύ καλό. Είναι τέλειο".

"Δεν αντιλέγω, αυτό είπα κι εγώ. Αλλά το νυφικό μου θα φέρνει προς το ασπρο-ασημί, αυτό το παπούτσι σε συνδυασμό με τη ταπετσαρία από πάνω φέρνει προς το καφε-χρυσό. Θα είμαστε σαν πανηγύρι. Να δούμε κάτι σε πιο ανοικτό χρώμα;"

"Μάνα μου, εν έshει λάθος τούτο το κοστούμι. Είναι τέλειος έτσι!"

[ξαναπαίξτε τον άνωθεν διάλογο τετράκις]

"ΡΕ ΚΟΥΜΠΑΡΕ, ΕΙΠΑ ΕΓΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΤΟ ΚΟΣΤΟΥΜΙ;; ΕΓΩ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΑΠΛΩΣ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ", και νιώθω να υγραίνεται το μάτι μου - shit, σκέφτομαι, είναι σημάδι ότι τα νεύρα μου είχαν γίνει βασιλικός πολτός.

Στη διάρκεια όλων αυτών, ο ιδρωμένος Νωχέλας αγανακτούσε που τον βάζαμε να βάζει και να βγάζει ρούχα και να τσακωνόμαστε άνευ αυτού (με το γάντι πάντα) για τις τσέπες και τις φόδρες. "Εν εντάξει", έλεγε και ξανάλεγε α λα damsel in distress, "εν πολλά καλό, εν μια χαρά, εν θέλει τίποτε".

"ΓΙΕ ΜΟΥ?!?!", στρίγγλιζα με το βλέμμα μου, "ΜΕΝ ΛΑΜΝΕΙΣ, ΠΟΝΝΑ ΜΟΥ ΣΙΚΚΙΡΤΙΣΤΕΙΣ ΘΕΜΑΣ" (=μη μουρμουράς, που θα μουρμουρήσεις κιόλας).

Και καμώνομαι πως εντυπωσιάστηκα με κάτι μπλουζάκια που κρέμονταν πίσω μου, ευχόμενη να μη στάξει το λαμπυρίζον μάτι μου και φκάλουμε νάμιν.

Βασικά, *&!@$%*#.

Υποσυνείδητο δίδαγμα: Κάτω από το άσπρο να φοράτε μπεζ