Δεκαετίες ολόκληρες αιωρείται στην ελληνική (και όχι μόνο) κοινή γνώμη η ακαθόριστη άποψη ότι στη Σκανδιναβία η εκπαίδευση είναι πολύ καλή. Όταν όμως άρχισαν να δημοσιοποιούνται ευρύτερα τα αποτελέσματα του προγράμματος PISA (Programme for International Student Assessment - Πρόγραμμα Διεθνούς Αξιολόγησης των Σπουδαστών) κατά τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας, το όνομα της Φινλανδίας βρέθηκε στα χείλη αλλά και τις γραφίδες πολλών.

Oι εντυπωσιακές επιδόσεις των Φιλανδών μαθητών και φοιτητών προκάλεσαν αίσθηση σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο και δικαιολογημένα έστρεψαν την προσοχή στο εκπαιδευτικό σύστημα της «Xώρας των Χιλίων Λιμνών». Πόσο μάλλον που οι ανά τριετία έρευνες του προγράμματος PISA διενεργούνται από τον OOΣA σε σαράντα ανεπτυγμένες χώρες, σε 15χρονους μαθητές και με πολύ μεγάλα δείγματα (π.χ. στη Φινλανδία εξετάστηκαν 6.235 μαθητές από 197 σχολεία), οπότε είναι κανείς βέβαιος ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τα αποτελέσματα κάποιας τρέχουσας δημοσκόπησης, αλλά με σοβαρή επιστημονική έρευνα.

Τάξεις - Κοινωνικές κυψέλες
H Φινλανδία έχει εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, όπως και η Ελλάδα. Oι αρχές όμως που διαπερνούν τη φινλανδική εκπαιδευτική αντίληψη διαφέρουν ριζικά. Βασίζονται στις παιδαγωγικές αρχές του Γάλλου Σελεστίν Φρενέ - να μαθαίνουν τα παιδιά κάνοντας πράγματα μέσα σε πλαίσιο κοινότητας. Στην πράξη αυτό μεταφράζεται στο ότι από την πρώτη κιόλας τάξη του Δημοτικού οι μικροί μαθητές συμμετέχουν σε πληθώρα δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής.

Χρησιμοποιούν ελάχιστα βιβλία, δεν ενθαρρύνεται καθόλου η παθητική απομνημόνευση, δεν απαιτείται από τα παιδιά να είναι καρφωμένα στο θρανίο. Μπορούν να περιφέρονται στην τάξη, να ζητούν πληροφορίες από τον δάσκαλο, να συνεργάζονται με τους συμμαθητές τους. Υπό την καθοδήγηση του δασκάλου τα παιδιά αποφασίζουν τι θα κάνουν κάθε εβδομάδα και υλοποιούν μόνα τους, με τους δικούς τους ρυθμούς, τα καθήκοντα που αυτά αποφάσισαν.

Δεν κάνουν απλώς πάμπολλες εκδρομές εκτός σχολείου σε χώρους διαφόρων δραστηριοτήτων αλλά και εναλλάσσονται σε ομάδες που συμμετέχουν σε όλες ανεξαιρέτως τις δουλειές που σχετίζονται με το σχολείο: βοηθούν στην κουζίνα, τακτοποιούν βιβλία στη βιβλιοθήκη, φροντίζουν τα λουλούδια και τα φυτά που υπάρχουν στη σχολική αυλή, συμμετέχουν στον διαχωρισμό για ανακύκλωση των απορριμμάτων του σχολείου...
Μάλιστα στις δραστηριότητες αυτές τα παιδιά δεν καθοδηγούνται από τους δασκάλους τους, αλλά από το μη εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου: μαγείρους, κηπουρούς, καθαρίστριες, γραμματέα... Έτσι τα παιδιά αναπτύσσουν αισθήματα σεβασμού προς τη δουλειά όχι μόνο των δασκάλων τους, αλλά και όλων των εργαζομένων.

«H ευθύνη για την εκπαίδευση των παιδιών μοιράζεται εξίσου σε όλους και αποφεύγονται μη αναγκαίες ιεραρχικές δομές μεταξύ του προσωπικού», σημειώνει χαρακτηριστικά φυλλάδιο του φινλανδικού υπουργείου Εξωτερικών που αναφέρεται στο θέμα, παρουσιάζοντας τη νοοτροπία που διαπερνά αυτή την πολιτική.

Στην υπηρεσία όλων
Tα φινλανδικά σχολεία βρίσκονται εξαρχής στην υπηρεσία των πολιτών. Μορφώνουν τα παιδιά, αλλά διευκολύνουν και τους γονείς. Είναι φυσικά δημόσια σχεδόν στην ολότητά τους. Χρηματοδοτούνται από τους δήμους ή το κράτος. Είναι ολοήμερα, εφοδιασμένα με παιδότοπους, παιδικές χαρές και φυσικά το αναγκαίο προσωπικό για την επίβλεψη των παιδιών μέχρι να γυρίσουν οι γονείς από την εργασία τους και να τα πάρουν σπίτι. Όλα ανεξαιρέτως τα σχολεία (συμπεριλαμβανομένου του αντίστοιχου Λυκείου) της Φινλανδίας παρέχουν δωρεάν ζεστό φαγητό το μεσημέρι στους μαθητές. Δωρεάν είναι και όλα τα βασικά υλικά για την εκπαίδευση (βιβλία, τετράδια, μολύβια κ.λπ.), ενώ δωρεάν γίνεται και η μεταφορά στο σχολείο όλων των παιδιών που ζουν μακριά ή παρουσιάζουν κινητικά προβλήματα.

Tα φινλανδικά σχολεία είναι επίσης ανοιχτά στην τοπική κοινωνία. Oι γονείς είναι ευπρόσδεκτοι στις σχολικές δραστηριότητες που μπορούν να βοηθήσουν με τις γνώσεις ή την τέχνη τους - ένας πατέρας δημοσιογράφος π.χ. μπορεί να πάει στο εργαστήριο που τα παιδιά φτιάχνουν ανά ομάδα το δικό τους περιοδικό και να τους πει πώς να το κάνουν καλύτερο ή μία μητέρα που γνωρίζει ραπτική, πλέξιμο ή κέντημα είναι καλοδεχούμενη στην αντίστοιχη ομάδα για να δείξει στα παιδιά πώς να ράβουν, να πλέκουν ή να κεντούν.

Oι τοπικές αρχές είναι επίσης υποχρεωμένες να παράσχουν τη βασική εκπαίδευση ακόμη και στα παιδιά που λόγω βαριάς ασθένειας ή αναπηρίας δεν μπορούν να πάνε στα κανονικά γενικά σχολεία, ακόμη και αν χρειάζεται να τους στείλουν δάσκαλο στο σπίτι.

Δρόμοι διαρκώς ανοιχτοί
Μετά την εννιάχρονη υποχρεωτική βασική εκπαίδευση, περίπου οι μισοί μαθητές κατευθύνονται στο Λύκειο και άλλοι τόσοι στα επαγγελματικά σχολεία. Μόλις το 6% των Φιλανδών μαθητών σταματάει την εκπαίδευσή του με την ολοκλήρωση της φοίτησης στο εννιάχρονο σχολείο γενικής παιδείας. Ούτε και τρέχουν όμως όλοι στο Γενικό Λύκειο, όπως εδώ. Mόνο οι μισοί.

Στη βασική και μέση εκπαίδευση οι Φιλανδοί δίνουν εξαιρετική έμφαση στις γλώσσες, με την πρώτη ξένη γλώσσα να διδάσκεται υποχρεωτικά από την τρίτη Δημοτικού και τη δεύτερη από την πρώτη Γυμνασίου το αργότερο. Μέχρι να τελειώσουν το Λύκειο, όσοι μαθητές θέλουν μπορούν να έχουν μάθει έως και έξι(!) γλώσσες.

Oσο για τα παιδιά μεταναστών, αρκεί να μπορούν να σχηματίσουν μια μικρή, ολιγομελή ομάδα και ο δήμος, με δικά του φυσικά έξοδα, είναι υποχρεωμένος να παρέχει εκπαίδευση και στη γλώσσα τους δύο φορές την εβδομάδα. Στο Ελσίνκι π.χ. όπου υπάρχουν 2.600 παιδιά μεταναστών, τέτοια μαθήματα γίνονται σε περίπου 40 γλώσσες.

Aκόμη μεγαλύτερη προσοχή δίνουν οι Φιλανδοί σε θέματα θρησκείας. Αρκεί να υπάρξουν τρία και μόνο παιδιά σε μία τάξη από κάποια θρησκεία για να διδάσκονται το μάθημα των Θρησκευτικών στη θρησκεία τους και αποκλειστικά σε αυτήν. Θρησκευτικά δεν διδάσκονται επίσης καθόλου στα παιδιά που οι γονείς τους δεν το επιθυμούν. Tα παιδιά αυτά διδάσκονται Ηθική και Διαπροσωπικές Σχέσεις όλα τα χρόνια της βασικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

«Εκτόπισαν» την ιδιωτική εκπαίδευση

H τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίζεται σε Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία. Καθώς ο αριθμός των υποψηφίων υπερβαίνει τις θέσεις σε αυτά, το κάθε AEI επιλέγει τους φοιτητές που θα δεχθεί είτε μόνο με τους βαθμούς του Λυκείου είτε με συνδυασμό βαθμών Λυκείου και επιμέρους εισαγωγικών εξετάσεων για το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο ή Πολυτεχνείο. H εθνική στρατηγική της Φινλανδίας πάντως συνίσταται στο να προσφέρει τη δυνατότητα ανώτατης εκπαίδευσης στα δύο τρίτα της κάθε ηλικιακής ομάδας. Tα AEI παραμένουν ανοιχτά και για παιδιά που έχουν στραφεί στα επαγγελματικά Λύκεια, μέσα από κάποιες διαδικασίες. Tο τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι, όπως με εμφανή υπερηφάνεια τονίζει το φινλανδικό υπουργείο Εξωτερικών, ότι «χάρη στην υψηλή ποιότητα του σχολικού συστήματος γενικής παιδείας του δημόσιου τομέα, η Φινλανδία δεν έχει εμπορική αγορά στη βασική εκπαίδευση, ενώ και στα άλλα επίπεδα και στους άλλους τομείς η εμπορική παροχή εκπαίδευσης είναι σχετικά μικρή συγκρινόμενη με πολλές άλλες δυτικές χώρες». Προφανώς καθόλου δεν αρέσουν στον OOΣA, προπύργιο του νεοφιλελεύθερου δογματισμού, ούτε τα συμπεράσματα των Φιλανδών ούτε τα επιτεύγματα της δημόσιας εκπαίδευσης της Φινλανδίας, την υπεροχή των οποίων αναγκάζεται να πιστοποιεί ο ίδιος ο OOΣA!

 http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&tag=9563&pubid=9625103

Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία, που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές της βγαίνουν πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ(οι δικοί μας τελευταίοι), γιορτάζουν τις μέρες αυτές. Γιορτάζουν, γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών βρέθηκαν ξανά με τους συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους. Στη Φινλανδία, στα πολυθέσια και ολοήμερα σχολεία θα βρεις παιδιά από 8 μηνών μέχρι 16 ετών. Όταν εργάζονται και οι δύο γονείς μπορούν να αφήσουν το 8 μηνών και άνω παιδί τους στο σχολείο μαζί με τα μεγαλύτερα αδερφάκια του. Στη μικρή κοινότητα του σχολείου θα βρεις παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά-σχολεία. Θα βρεις βρέφη, να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με μεγάλους και αναπήρους, όπως στην κοινωνία των μεγάλων, καλλιεργώντας το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και προς τα διαφορετικά.
Στη Φινλανδία γιορτάζουν, γιατί θα βρεθούν πάλι σε σχολεία με σύγχρονα εργαστήρια και αμφιθέατρα, με κλειστά γυμναστήρια και πισίνες, με ειδικές αίθουσες χαλάρωσης και σάουνας, με εστιατόρια με το δωρεάν φαγητό και το σημαντικότερο, γιατί θα μάθουν και θα δημιουργήσουν γνώση με τους δασκάλους φίλους τους, παίζοντας, συζητώντας και μελετώντας διάφορα βιβλία και όχι ένα υποχρεωτικό σε κάθε μάθημα, όπως στην Ελλάδα. (Οι δάσκαλοί μας, ακόμη και να θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες δημιουργικής μάθησης δεν μπορούν. Είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν με συγκεκριμένα βιβλία με έναν στόχο: «να βγει όπως-όπως η ύλη», αποστηθισμένη βεβαίως).Τα παιδιά στη Φινλανδία, στις πρώτες έξι τάξεις, κάνουν συχνά τεστ, όχι όμως για να βαθμολογηθούν (να τιμωρηθούν όπως τα ελληνόπουλα)αλλά για να διαπιστωθούν οι αδυναμίες τους ώστε να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία. Η φιλοσοφία τους είναι, «η βαθμολογία αποθαρρύνει και ωθεί ακόμη περισσότερο στην άρνηση μάθησης τον κακό μαθητή, ενώ επιβραβεύει τον καλό μαθητή, που έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται την επιβράβευση». Τα παιδιά στη Φινλανδία μπορούν ήδη από τις πρώτες τάξεις, να επιλέξουν ακόμη και το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Ένα παιδί της δευτέρας δημοτικού, μπορεί μια ημέρα να επισκεφτεί κάποιο μάθημα της τρίτης ή ακόμη και της πρώτης, αν νομίζει πως αυτό χρειάζεται περισσότερο. Τα παιδιά στη Φινλανδία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, που το εκπαιδευτικό τους σύστημα είναι ανάμεσα σε εκείνο των πρώτων πέντε στον κόσμο, όπως στην Ιαπωνία, Κορέα και Καναδά, όταν έχουν τεστ στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, ακόμη και στη γλώσσα τους, επιτρέπεται να έχουν μαζί τους βοήθημα (βιβλίο με τους μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς τύπους και λεξικό γλώσσας). Οι παιδαγωγοί τους δεν έχουν κανένα λόγο να απαιτήσουν από τα παιδιά να μάθουν απ έξω πράγματα, που μετά από μερικές εβδομάδες δε θα θυμούνται. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μάθουν τα παιδιά τους να σκέπτονται λογικά, με κριτική αναλυτική σκέψη, κατανοώντας περίπλοκα νοήματα και αλληλοσυσχετισμούς. Με λίγα λόγια, τους ενδιαφέρει να αγαπήσουν τα παιδιά τη μάθηση και το βιβλίο για να συνεχίσουν να μαθαίνουν μόνα τους. Με το ζόρι δε μαθαίνει κανείς. Με το ζόρι μπορείς μόνο να αποστηθίσεις ξένη γνώση, για λίγο καιρό. Όταν το απόγευμα, μετά την ενισχυτική διδασκαλία, οι Φιλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι, αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο. Όλη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται την παιδικότητά τους. Τεστ για το σπίτι απαγορεύονται. Η λέξη φροντιστήριο δεν υπάρχει ούτε στο λεξικό τους. Είναι πρώτα στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταία σε τηλεθέαση. Τα ελληνόπουλα τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο σαν κουρδιστά πορτοκάλια. Το μόνο που τους μένει μετά, είναι να καθίσουν εξαντλημένα μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να τους πάρει ο ύπνος. Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δε βλέπεις παιδιά με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν τον Βέγγο να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης, προς μεγάλη ικανοποίηση των φροντιστηρίων. Είναι δυνατόν αυτά τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες; Τα περισσότερα ελληνόπουλα πάνε άκεφα σε άθλια δημόσια σχολεία, που μοιάζουν σαν γκαράζ αυτοκινήτων. Θα συναντήσουν δασκάλους, στην πλειονότητά τους σκυθρωπούς και δίχως όρεξη, που από τότε που τελείωσαν τις σπουδές τους δεν έχουν ανοίξει βιβλίο. Θα συναντήσουν δασκάλους, για τους οποίους η λέξη εξατομικευμένη προσέγγιση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα, υπάρχει μόνο στα λεξικά. Θα πρέπει να αποστηθίσουν κακογραμμένα βιβλία πάνω στα οποία θα εξεταστούν. Όποιος έχει την καλύτερη μνήμη ή τις καλύτερες τεχνικές αποστήθισης, όχι απαραίτητα και το καλύτερο μυαλό, θα επιβραβευθεί. Οι κακοί μαθητές θα τιμωρηθούν και θα σπρωχθούν στη μαθησιακή άρνηση. Η μαθητική διαρροή στη χώρα μας, σε κάποιες περιοχές ξεπερνά το 30% , ενώ στη Φινλανδία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η απάντηση της υπουργού παιδείας τους είναι: «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε έναν μαθητή». Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στο σημαντικότερο τομέα μιας χώρας όπως είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα; Γιατί βασανίζουμε δίχως λόγο ότι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας; Γιατί, ενώ πληρώνουμε τα περισσότερα λεφτά στον κόσμο για την παιδεία (στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων), έχουμε μια τόσο άθλια δημόσια παιδεία; Την απάντηση μας την έδωσε πριν λίγες ημέρες ο κος Βουλγαράκης: «υπάρχουν βουλευτές που τα δίδακτρα που πληρώνουν για τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία είναι περισσότερα από τα εισοδήματα που δηλώνουν στο πόθεν έσχες»!!! Κυβερνώντες και εξουσιάζοντες, που στέλνουν τα παιδιά τους σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία, δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά στη δημόσια παιδεία, όπως δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά για τη δημόσια υγεία αφού αν χρειαστεί, οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα πάνε στο Memorial. Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση και καμία άλλη για τα άθλια δημόσια σχολεία μας. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες προς βλάκες! Στη Φινλανδία, ο γιος του πρωθυπουργού, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού της πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς πάνε στο ίδιο δημόσιο σχολείο. Γι αυτό και έχουν κάθε λόγο να δίνουν τα διπλάσια ακριβώς λεφτά από εμάς, γύρω στο 7% του ΑΕΠ, για την παιδεία τους. «Βάση της εκπαίδευσής μας είναι η ισότητα όλων στο σχολείο», λέει η υπουργός τους. Οι Φιλανδοί αγαπούν την πατρίδα τους, όχι ακροδεξιά και θεωρητικά σαν μια αφηρημένη ιδέα, αλλά σαν ζωντανό οργανισμό. Γι αυτούς πατρίδα είναι πάνω απ' όλα ο λαός τους, οι άνθρωποί τους, τα παιδιά τους.
Σημ.
Η εικόνα δεν αντιπροσωπεύει την σημερινή πραγματικότητα σίγουρα, η ανάρτηση της είναι συμβολική και για να φρεσκάρουμε τις αναμνήσεις, από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν(εποχές μαύρης επταετίας,) εμείς οι παλιότεροι και να γνωρίζουν οι νεώτεροι!

Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι' αυτό.

Προσπαθούσα να το διατηρώ τακτικό και καθαρό.

Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια
που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα
δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας
ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα
ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην
ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά, την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν,
πού πήγαινε, από πού ερχόταν κλπ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια
γιαγιά, που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.

Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε
ύποπτη μ' αυτά τα ρούχα. Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν...
να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς
της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα, της εξήγησα το πρόβλημά μου
και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα
συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το
κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι, την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα
όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήλθε, με
τα κόκκινα μαγουλά της, και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με
είχαν προσβάλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα
ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλλίτερα.
Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λέει.
Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα
καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι' αυτό το κορίτσι, που έβαζε
ένα ευγενικό προσωπείο, αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ' όλα αυτά, έχω την
τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο, και της είπα ότι τα γουρλωτά μου
μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλλίτερα. Η επόμενη προσβολή στ' αλήθεια
με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το
κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω
την ψυχραιμία μου, αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα
μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φάω καλλίτερα.
Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα
κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελλοκόριτσο άρχισε να
τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την
ηρεμήσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς, αλλά αυτό φάνηκε να
χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και
ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και
κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω
μου και την κοπάνησα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως, αυτή η
γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα
κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. Όλοι άρχισαν να με
αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα,
όμως, εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την
ιστορία μου.

Με εκτίμηση

Ο λύκος

http://troktiko.blogspot.com

Φαντάσου ότι υπάρχει μια τράπεζα, η οποία κάθε μέρα καταθέτει στον λογαριασμό σου το ποσό των 86.400 ευρώ. Αυτή η περίεργη τράπεζα, την ίδια στιγμή, δεν μεταφέρει τα λεφτά σου από τη μία μέρα στην άλλη: κάθε βράδυ σβήνει από το λογαριασμό αυτά που δεν έχεις ξοδέψει. Τι θα έκανες;...φαντάζομαι ότι θα έπαιρνες κάθε μέρα τα λεφτά που δεν ξόδεψες. Έτσι;

Λοιπόν, ο καθένας από μας έχει αυτήν την τράπεζα:
το όνομά της είναι ΧΡΟΝΟΣ.

Κάθε μέρα, αυτή η τράπεζα καταθέτει στον προσωπικό μας λογαριασμό 86.400 δευτερόλεπτα. Κάθε βράδυ αυτή η τράπεζα σβήνει από το λογαριασμό σου και θεωρεί χαμένη οποιαδήποτε ποσότητα του χρόνου την οποία δεν έχεις επενδύσει σε κάτι ωφέλιμο. Αυτή η τράπεζα δεν μεταφέρει λογαριασμούς από τη μια μέρα στην άλλη.

Κάθε μέρα σου ανοίγει καινούριο λογαριασμό.

Κάθε βράδυ σβήνει τις καταθέσεις της ημέρας.

Αν δεν χρησιμοποιείς την κατάθεσή σου κατά τη διάρκεια της μέρας, εσύ είσαι αυτός που χάνει. Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω.

Δεν υπάρχουν χρωστούμενα για την αυριανή μέρα: πρέπει να ζεις το σήμερα με την σημερινή κατάθεση.

Για αυτό, μια καλή συμβουλή είναι ότι πρέπει να επενδύσεις τον χρόνο σου με τέτοιο τρόπο ώστε να βρεις το καλύτερο στην υγεία, την ευτυχία και την επιτυχία.

Για να καταλάβεις την αξία ενός χρόνου, ρώτα κάποιον μαθητή που επανέλαβε κάποια τάξη..

Για να καταλάβεις την αξία ενός μήνα, ρώτα μία μητέρα που μόλις έχει γεννήσει... Για να καταλάβεις την αξία μιας εβδομάδας, ρώτα τον εκδότη ενός εβδομαδιαίου περιοδικού..

Για να καταλάβεις την αξία μιας ώρας, ρώτα τους εραστές που περιμένουν για να συναντηθούν...

Για να καταλάβεις την αξία ενός λεπτού, ρώτα έναν ταξιδιώτη που έχασε το τρένο...

Για να καταλάβεις την αξία ενός δευτερολέπτου, ρώτα κάποιον που κόντεψε να πάθει ατύχημα...

Για να καταλάβεις την αξία ενός δέκατου του δευτερολέπτου, ρώτα ένα αθλητή που κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στους ολυμπιακούς αγώνες...

Φύλαξε κάθε στιγμή που ζεις και αυτός ο θησαυρός θα έχει μεγαλύτερη αξία αν το μοιράζεσαι με κάποιο σημαντικό άτομο, τόσο σημαντικό ώστε να του αφιερώσεις τον χρόνο σου... Και θυμήσου ότι ο χρόνος δεν περιμένει κανέναν.

Δωρητής οργάνων (Mανώλης Φάμελος)

Μουσική/Στίχοι: Μανώλης Φάμελος

Τ’ άκουσα στο ραδιόφωνο. το είδα και σε κάτι αφίσες

Θα είσαι άξιος τιμής, τα όργανά σου αν δωρίσεις

Σαν τέχνασμα πολιτικού, σαν τις φτηνές τις υποσχέσεις

Στο ρίχνουν στο φιλότιμο, την ανθρωπιά τους να πιστέψεις

Μα για ποια όργανα μιλούν, μας τα ‘χουν αφαιρέσει όλα

Καρδιά μυαλό ως και ψυχή πολύ πριν απ’ το θάνατό μας

Μας τα ξαφρίσανε, που λες, χωρίς την συγκατάθεσή μας

Και ζούνε άλλοι αντί για μας, σ’ άλλους ανήκει η ύπαρξή μας

Οργάνων γίνε δωρητής, οι συγγενείς θα ‘χουν να λένε

Μακροζωίας χορηγός, στον τάφο σου για να μην κλαίνε

Τα μάτια σου είναι περιττά, καθήκον σου να τα δωρίσεις

Μήπως και δει κανείς φτωχός κι έτσι έμμεσα κι εσύ να ζήσεις

Καλό, δε λέω, κι άγιο τα όργανά σου να δωρίζεις

Δεν βλάπτει όμως, όσο ζεις, λιγάκι αν τα υπερασπίζεις

Όρνια υπάρχουν μύρια και πάνω μας παραφυλάνε

Στα παίρνουνε με το στανιό, ούτε γι’ αστείο δε ρωτάνε

Και τα όργανα τα ζωτικά θα μας τα αφαιρέσουν όλα

Θα τα πουλούν σε σφραγιστά κουτάκια από Κόκα-Κόλα

Μα αυτό που θέλω να σου πω, δεν αφορά τα όργανά σου

Το σπουδαιότερο όργανο είναι, άνθρωπέ μου, η λαλιά σου

Κι ούτε μεταμοσχεύεται και για να βγει δεν το ζορίζεις

Γι’ αυτό και φρόντισε, όσο ζεις, απλόχερα να το δωρίζεις

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ

Ιταλός επίσκοπος αρνήθηκε σε νεαρό να τον παντρέψει γιατί ήταν παραπληγικός, παρόλο που η αρραβωνιαστικιά του γνώριζε το πρόβλημα.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Λορέντζο Κιαρινέλι, η Εκκλησία δεν μπορεί να παντρέψει κάποιον γνωρίζοντας ότι υπάρχει περίπτωση να ακυρωθεί ο γάμος λόγω ανικανότητας του γαμπρού να εκπληρώσει τα συζυγικά του καθήκοντα!!!!!!!!!

Ο 26χρονος, που έμεινε παραπληγικός από ατύχημα με το αυτοκίνητο, παντρεύτηκε τελικά την αγαπημένη του στο Δημαρχείο της πόλης Βιτέρμπο.

Αναδημοσίευση από το http://www.zougla.gr

Και τα μυαλά στα κάγκελα!!

Ο Μπους επισκέπτεται ένα νηπιαγωγείο και αρχίζει να μιλάει στα παιδάκια για το πόσο μεγάλη είναι η Αμερική, για το πόσο δημοκρατική και σπουδαία... χώρα είναι και για το πώς υπερασπίζεται όλο τον κόσμο, για την τρομοκρατία και για το πώς τελικά θα μας σώσει από όλους τους τρομοκράτες
Αφού λοιπόν τελειώνει μετά από κάνα μισάωρο, λέει στα παιδάκια να κάνουν ότι ερώτηση θέλουν. Σηκώνει το χέρι του ο μικρός Jack, ο πρόεδρος του χαμογελάει και ο Jack αρχίζει: - Έχω 3 ερωτήσεις κ. πρόεδρε:
1. Πώς είναι δυνατόν να είστε πρόεδρος αφού πήρατε λιγότερες ψήφους από τον αντίπαλό σας στις εκλογές;
2. Συμφωνείτε πως η βόμβα στη Χιροσίμα ήταν η μεγαλύτερη τρομοκρατική πράξη της ιστορίας;
3. Είναι αλήθεια ότι θέλετε να βομβαρδίσετε το Ιράκ χωρίς καμία απόδειξη μόνο και μόνο για τα πετρέλαια;

Ο Bush χλωμιάζει, κομπιάζει και πάνω στην ώρα χτυπάει το κουδούνι και βγαίνουν τα παιδιά διάλειμμα. Όταν επιστρέφουν λοιπόν, ο πρόεδρος ξαναλέει στα παιδιά να κάνουν ότι ερώτηση θέλουν. Σηκώνει το χέρι του ο μικρός Danny , ο πρόεδρος του χαμογελάει και ο Danny αρχίζει:
- Κ. πρόεδρε έχω 5 ερωτήσεις:
1. Πώς είναι δυνατόν να είστε πρόεδρος αφού πήρατε λιγότερες ψήφους από τον αντίπαλό σας στις εκλογές;
2. Συμφωνείτε πως η βόμβα στη Χιροσίμα ήταν η μεγαλύτερη τρομοκρατική πράξη της ιστορίας;
3. Είναι αλήθεια ότι θέλετε να βομβαρδίσετε το Ιράκ χωρίς καμία απόδειξη μόνο και μόνο για τα πετρέλαια;
4. Γιατί σήμερα το κουδούνι χτύπησε 20 λεπτά νωρίτερα;
5. Πού είναι ο Jack ;

"Ο άνθρωπος που έγινε Θεός"  Μεσαντιέ Ζεράλ

Ένας συγγραφέας ξαναδιαβάζει τα Κανονικά Ευαγγέλια. Με μεγάλη του έκπληξη ανακαλύπτει κενά, αντιφάσεις και ιστορικές αναλήθειες.
Αναζητά περισσότερες πληροφορίες στα άλλα Ευαγγέλια, τα αποκαλούμενα Απόκρυφα, που μέχρι τον 5ο αιώνα θεωρούνταν ισάξια με τα Κανονικά. Ύστερα βρίσκει και διαβάζει το Ευαγγέλιο του Θωμά και στη συνέχεια τα Χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης, καθώς και για τις πρόσφατες αρχαιολογικές ανακαλύψεις και μελέτες... Μετά από μια σειρά ετών ανακαλύπτει την ιστορία του Ιησού όπως δεν είχε ποτέ γραφτεί πουθενά κι αποφασίζει να τη γράψει ο ίδιος.
Πού πέρασε ο Ιησούς τα νεανικά του χρόνια; Γιατί η παιδεία του μοιάζει τόσο πολύ μ’ αυτή των Εσσαίων; Γιατί δεν αναφέρεται πουθενά τίποτε γι’ αυτούς; Γιατί το Σανχεντρίν τον καταδίκασε σε θάνατο; Και γιατί –σκάνδαλο μέγα!– δύο αρχιερείς του Σαμχεντρίν που τον καταδίκασε σε θάνατο πηγαίνουν στον Πιλάτο για να ζητήσουν το πτώμα του; Σ’ αυτά αλλά και σε πολλά άλλα ερωτήματα απαντά ο Ζεράλ Μεσαντιέ μέσα από μια γλαφυρή αφήγηση. Αναδιπλώνει στα μάτια της φαντασίας του αναγνώστη το πολιτικό σκηνικό της Παλαιστίνης του 1ου αιώνα κάτω από τη ρωμαϊκή κατοχή, την καθημερινή ζωή του λαού, το διαρκή επαναστατικό αναβρασμό, την πληθώρα των μεσσιών, τις συνωμοσίες που χωρίζουν τους Εβραίους σε φατρίες και μέσα απ' όλα αυτά το δρόμο που χαράζει ο Ιησούς.

Ένα βιβλίο που αναβιώνει την εποχή που έζησε ο Χριστός. Αισθάνεσαι τα γεγονότα να εξελίσσονται μπροστά σου. Μια ιστορία που ποτέ δεν θα μάθουμε πως εξελίχθηκε ακριβώς. Εδώ μια άλλη εκδοχή της ζωής του Χριστού λύνοντας (??) κάποιες απορίες που παραμένουν μέχρι και σήμερα.

Ακατάλληλο για θρησκόληπτους & θεοφοβούμενους!!

Δεν θα αργήσει ο καιρός που ένα νέο Κόσοβο θα χτυπήσει την πόρτα μας. Τι θα κάνουμε τότε?  Ότι κάνουμε εδώ και τόσα χρόνια για το όνομα "Μακεδονία". Δηλαδή τίποτα. Και θα ξεκινήσει η συρρίκνωση. Και θα έχουμε τους γείτονες μας να μας απειλούν με πόλεμο. Και εμείς σαν τα μικρά παιδάκια θα ζητάμε να μας προστατέψουν οι "μεγάλοι"!!

Η πολύ δημοκρατία μας έφαγε. Κάντε μια βόλτα από την  Πόλη και θα καταλάβετε! Που είναι οι Έλληνες??

Συνθήκη της Λωζάνης (1923)

Με ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή μειονοτήτων από τις δύο χώρες και η αποστρατικοποίηση κάποιων νησιών του Αιγαίου.

Εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή οι Έλληνες κάτοικοι της νομαρχίας της Κωνσταντινούπολης (οι 125.000 μόνιμοι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, των Πριγκηπονήσων και των περιχώρων, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι πριν από τις 30 Οκτωβρίου 1918) και οι κάτοικοι της Ίμβρου και της Τένεδου (6.000 κάτοικοι), ενώ στην Ελλάδα παρέμειναν 110.000 Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης.

Αγάπη είναι να σου δίνω
χωρίς ποτέ να το θυμάμαι,
να με φωνάζεις κι εγώ να 'μαι
μες στης ζωής σου την ηχώ.

Αγάπη είναι να σε κλείνω
στα βλέφαρά μου όταν κοιμάμαι
τις νύχτες για να μη φοβάμαι
που λείπεις και σ' αναζητώ.

Αγάπη είναι να σ' αγγίζω
κι ο πυρετός μου να μ' ανάβει
να γίνομαι εγώ καράβι
να ταξιδεύω στ' ανοιχτά.

Αγάπη είναι να ραγίζω
όταν εσύ θα νιώθεις πόνο
κι όταν με βλέπεις να ματώνω
να κλαις με αναφιλητά.

Στίχοι : Λευτέρης Παπαδόπουλος

Αφιερωμένο στη γυναίκα της ζωής μου