Στου δράκου την καμπούρα
πάνω στης ράχης το φτερό
στ' άγρια τα κάστρα πολεμάω
κι έτσι τους χρόνους μου μετρώ

Φτιάχνω φαρέτρα μαύρη
απ' της νύχτας τα μαλλιά
πάνω στης γης τ' αλάτι γράφω
και τραγουδώ με τα σκυλιά

Την κούπα μου γεμίζω,
κερνάω το φίδι για να βγει
όρθιος στον ήλιο να γρικάω,
στον ουρανό του αετού η κραυγή...

Τόσα πολλα νοήματα μέσα σε τόσο λίγους στίχους.....

πόσα από τα σημερινα τραγούδια καταφέρνουν να το κάνουν αυτό?????

Υποκλίνομαι στους στίχους του Δημήτρη Υφαντή και την ερμηνεία του Γιάννη Χαρούλη..... κάθε φορά που ακούω αυτό το τραγούδι νιώθω ότι πρέπει να σταθώ ακίνητη ώστε να αφουγκραστώ όλα τα νοήματά του ....και κάθε φορα που το ακούω συγκινούμαι όλο και περισσότερο......

Νομίζω ότι το τραγούδι αυτό εκφράζει όλα όσα θέλω να σου πω.....περιττό να πω οτιδήποτε άλλο......

.....θέλω να σου μιλήσω μα τρέμει η φωνή μου
λες κι αγαπάω πρώτη φορά στη ζωή μου
θέλω να τραγουδήσω μα δε μ' αφήνει το δάκρυ
αχ αγάπη, αγάπη, αγάπη.........

πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=cvr_8kVvJ8U&feature=related

Καλησπέρα σε όλους,

όπως δηλώνει και ο τίτλος του post, το blog αυτό είναι ένα ακόμα συνηθισμένο blog, το οποίο όμως δημιουργησα προκειμένου να μπορω να μοιράζομαι τα της καθημερινότητας μαζί σας.... να κάνουμε κουβεντούλα, να ανταλάσσουμε ιδέες.....

Για μένα λοιπόν, έχει πολυ μεγάλη σημασία και αξία αυτή η δυνατότητα της επικοινωνίας μαζί σας... σας παρακαλώ πολύ και να συμφωνείτε αλλά κυρίως να διαφωνειτε μαζί μου... νομίζω ότι έτσι θα μπορέσουμε να κάνουμε πιο εποικοδομητική συζήτηση... ...

Τα υπόλοιπα στην πορεία...

Να είστε όλοι καλά....