Αυτές τις μέρες όλοι μας ζούμε κάτι πρωτογνορο,κάτι βγαλμένο μέσα από ένα βιβλίο με τρομακτικές ιστοριες,ζούμε κάτι άσχημο και όλοι μας παρακαλάμε να τελειώσει το συντομότερο δυνατό,όμως αυτό δεν θα γίνει διότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.
Πολλοί συνάνθρωποι μας έχασαν την ζωή τους,κάποιοι άλλοι έχασαν συγγενείς και φιλους,άλλοι έχασαν τις δουλειές τους και το μόνο που όλοι κερδίσαμε αυτές τις μέρες είναι φόβο και πονο.
Κάθε μέρα ο πατέρας μου και η μητέρα μου λόγω δουλειάς βρίσκονται στις μπροστινές γραμμές της μάχης και εγώ σπίτι με τον μικρότερο αδερφό μου ανυπομονούμε να βρεθούμε μαζί όλοι ξανα.
Μέχρι στιγμής είμαστε τυχεροί και κατάλαβα κάτι αυτές τις μέρες που καθόμουν μαζί τους
Είμαι πλουσιος, πάμπλουτος θα μπορούσα να πω και όχι μόνο εγώ αλλά όλοι μας όσοι είμαστε κοντά σε ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν.Πειτε μου έναν πιο πλούσιο άνθρωπο από αυτόν που είναι με τους αγαπημένους του,βρείτε μου έναν σας προκαλώ!Θα βρείτε ισάξια πλούσιους πολλους, δυστυχώς όμως θα βρειτε και πλανεμενους που μέσω της πλάνης αυτής οδηγούνται στην φτωχια,γιατί τι είναι ο άνθρωπος χωρίς αγάπη? Πάμφτωχος.
Ο δικός μου πλούτος είναι ένα γέλιο του αδερφού μου,μια αγκαλιά της μάνας μου,ένα χαμόγελο του πατέρα μου.Αυτα τα τρία δεν θα τα ανταλαζα για όλους τους θησαυρούς της γης.
Δεν μπορώ να σταματήσω να ευχαριστω τον Θεό για την βοήθεια που μου εδώσε να ξυπνήσω από τον λήθαργο της μιζέριας που ήμουν τον τελευταίο καιρό πραγματικά δεν μπορώ να βρω λόγια για να ευχαριστήσω τον Θεό για την προσωπική μου ανάσταση.
Τέτοιες μέρες,άγιες μέρες εν μέσω σκοτεινών συγκυριών σας εύχομαι υγεία, ευτυχία και αγάπη ξέρω πως φοβάστε για αυτούς που αγαπάτε αλλά όσο είναι δίπλα σας να είστε ατρόμητοι
Ο θεός είναι μαζί μας δίπλα μας όσο και να τον αγνοουμε,είναι εκεί...
Καλή Ανάσταση με υγεία ευτυχία και αγάπη.
1 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΑπό μικρός φοβόμουν.
Φοβομουν για πολλά πραγματα,υπαρκτά και μη
Μα καθώς μεγάλωνα κατέληξα στο να φοβάμαι για αυτούς που αγαπώ.
Κάποτε συνηδητοποιησα ότι
ο φόβος αυτός δεν προέρχεται από ατόφια αγάπη για τους αγαπημένους μου αλλά από τον εγωισμό μου
Πώς θα ζήσω μετά αμα τους χάσω? Αναρωτιόμουν.
Τι αξιοθρηνητο...
Ακόμα και στα χειρότερα σενάρια των αγαπημένων μου ανθρώπων σκεφτόμουν τον εαυτό μου.
Και όσο ο καιρός περνάει κάτι με τιμωρεί που σκεφτόμουν μονάχα τον εαυτό μου
Έχω μείνει μόνος μου
Και η μοναξια,καταραμένη να ναι,είναι η χειρότερη συντροφιά στον πλανήτη αυτό.
Θέλω να μιλήσω αλλά δεν έχω με ποιον,θέλω να γελάσω μα δεν έχω κάποιον να μου πει κάτι αστείο,κάποιες άλλες φορές κλαίω και κανείς δεν με ρωτάει γιατί.
Και οι μέρες περνάνε και η μοναξιά μέσα μου μεγαλώνει όλο και περισσότερο...
Γιατί το νιώθω ότι τώρα πια έχει γίνει κομμάτι του εαυτού μου.
Από τα πιο σωστά πράγματα που έχω
ακούσει στην ζωή μου είναι είναι η φράση
"Ζείς μόνο μια φορά".
Και αυτό,τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό,
μοιάζει δεδομένο ότι, ισχύει για όλους μας.
Και όλο αυτό με κάνει να σκέφτομαι διάφορα
αλλά και να αγχώνομαι για πολλά και αυτό γιατί
θέλω να ζήσω την ζωή μου έτσι όπως την ονειρέυομαι
αλλά τα ονειρά μου για αυτήν ζωή είναι τοσα πολλά....
Αναρίθμητα όνειρα που δυσκολεύομαι πραγματικά,
όχι για το πιο να διαλέξω πρώτο αλλά για το αν θα καταφέρω
να κάνω έστω ένα από αυτά πραγματικότητα.
Αυτή η κατάσταση με κάνει νιώθω άγχος
μα και φόβο ταυτόχρονα,γιατί η μια και
μοναδική ζωή που θα ζήσω ποτέ μου
περνάει όλο και περισσότερο,κάθε μέρα
όλο και πιο πολύ φτάνει προς το τέλος της
χωρίς σταματημό και περνά ανεκμετάλευτη.
Και εγώ βρίσκομαι κάπου καταγής,
κάνωντας ένα τσιγάρο και σκεπτόμενος τις
άσκοπες μέρες που πέρασαν,μόνος,αγχωμένος,
μπερδεμένος,φοβισμένος.....
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο