Αν τύχει ποτέ να περπατήσετε βράδυ (μετά την 12η ώρα) στην Καβάλας θα μπείτε αφενός μεν στο τριπάκι “..απόψε θα πεθάνω, αποψε θα με βρουν χαρακωμένο και από αυριο θα μπορώ να πετάω τζάμπα ή που να βρω περούκα να μην δείχνουν τα κέρατα…?” και αφετέρου δε, αν είστε και λίγο ευαίσθητοι, θα σας στεναχωρήσουν οι εικόνες που θα αντικρίσετε…
Μπατσικά, με επιβαίνοντες επαγγελματίες τυφλούς και μουγκούς, μεροκαματιάρηδες κατά τα άλλα όπως μας υπενθυμίζουν όποτε διαδηλώνουν στο κέντρο οι ίδιοι, να περνάνε αδιάφορα δίπλα από μια γκάμα Δραματικών Ιστοριών που πουλάνε σάρκα για αντάλλαγμα όνειρα, πολύ φτηνά αν με ρωτάς vederaki.
Θυμίζει μαύρη κωμωδία αυτή η Διαβαλκανική πλέον Συγκέντρωση Trans & Cross Dresser που σε συνδιασμό με τους “αργόμισθους” που σταματάνε με τα φτωχικά τους τουτού (8 στα10 οχηματα είναι BMW/ Φτωχικά Audi/κάτι χρέπια Mercedes/ Land Rover κτηνάκια / Poche-ικα/ κτλ…) δημιουργούν στον ανέμελο (όσο γίνεται ανέμελο δηλαδή) διαβάτη την απορία:
 
Τι παθαίνουν οι άνθρωποι που έχουν λεφτά και τους χτυπάει κατά κανόνα στη σεξουαλική τους ταυτότητα το χρήμα και η δύναμη που φέρνει μαζί του…?

 Είναι σχεδόν απαραίτητο να είσαι σε "διχασμό" όταν γίνεις πλούσιος, ή τυχαίνει να είναι περισσότεροι οι πλούσιοι  “κρυφοί”, για άλλους λόγους που δεν πιάνει το κακομεταχειρισμένο μου μυαλό…?
 Και η Μύκονος τίγκα κάθε καλοκαίρι από καθώς πρέπει και σοβαρούς κυρίους σε Safari mode για “αυτό το αγόρι το χλωμό, με το μελαγχολικό βλέμμα και τα στιβαρά μπράτσα ” και οι 2 γνωστές λεωφόροι των Αθηνών να μποτιλιάρουν για να το συζητήσει πρώτα ο εν δυνάμει πελάτης. Όχι έτσι... Άντε την είδαμε άντε και φύγαμε… Και οι πελάτες σίγουρα δεν είναι και λίγοι αν κρίνουμε από τα αμάξια που έχουν αγοράσει οι Παίδαροι από την μεριά πεζοδρομίου… Δεν πουλάνε σάρκα ΜΟΝΟ για όνειρα… “…70€ σπίτι μου, 40€   στο αμάξι…”!
Είναι τζάμπα man… Τόσα δεν βγάζω σε 2 μέρες οκτάωρου συμβιβασμού και ας είμαι στην ίδια εταιρία 7 χρόνια τώρα… Αλλά και τα τριπλάσια να έβγαζα, καλύτερα να τα έτρωγα στα Panini να συμπληρώσω και εκείνο το album-άκι με το Mundial της Ιταλίας...

Κουράγιο πλουτοκράτες αυτής της γης… Θα έρθουν καλύτερες μέρες και για εσάς…

Λεωφοριάδα και πάλι…
Είναι μέρες που το δέρμα και το Jacket έρχονται σε μια δυσαρμονική σύζευξη… Οι κρόταφοι γεμίζουν από σταγονίδια ιδρώτα που σε συνδυασμό με τα αντίστοιχα σταγονίδια, εκ μασχάλης πηγάζοντα, του διπλανού παραφουσκωμένου ηλικιωμένου κυρίου (που πρέπει να είναι Cross-dresser s/m, λόγω βλέμματος και μόνο… Ο μπάρμπας καρφώνει κιόλας, ευτυχώς μόνο το βλέμμα μέχρι σήμερα…) δημιουργούν ένα κλίμα “ευφορίας” σε όλους τους συνοδοιπόρους, αυτής της καθημερινής μάζωξης των ίδιων και των ίδιων (κατ’ ουσία γνωστών αλλά πάντα) αγνώστων…

 Γολγοθικής αισθητικής και μακρινή δείχνει να είναι η συμπλήρωση του οκταώρου… Εργασία και χαρά μόνο για τα αφεντικά κατά το γνωστό σλογκανάκι, και επάνοδος το απόγευμα με τα ίδια μούτρα αν όχι πιο χαμηλά (έτσι σε θέλω, οπτιμισμός και γαρνίρισμα από μοιρολατρία…να τα τυλίξω ή θα φάτε εδώ μαζί μας…?).
Την Τύχη μου την στριπτιτζού…
 

 Πάνω που rip-αρα και το Strays από Jane’s addiction  και το λιώνω στην ακρόαση, και πάλι, μετά απο 4 χρόνια…
Όποιος δεν έχει εκτιμήσει αυτή την ευθύτητα του Navarro στα lead και τα ρυθμικά του είναι μάλλον κουφός (κατά την καθόλου ταπεινή περί μουσικής και μουσικότητας άποψη, όντας απλός θαυμαστής της «Μεγάλης» σχολής κιθαριστών, Grunge/Alternative και μη, των 90’s)… Για τον Farrell δεν μπαίνω καν στον κόπο να σχολιάσω… Τόσο μικρός νοιώθω ακούγοντας τον…

To much the sun λοιπόν και το μυαλό στο πάγο vederaki  και να στραβώνει νοσταλγικά το χειλάκι…

Η φωτογραφία πρέπει να είναι Photoshop-ιασμένη αλλά και μόνο η υποψία ότι μπορεί να ισχύει το αντίθετο την κάνει αναρτήσ-able…

Τις Κατάρες  μου στον ΟΑΣΑ...
Τις καλημέρες στους υπόλοιπους...

Πρώτη μέρα που το έφτιαξα…
Πήγε απόγευμα και ακόμα να αποφασίσω…

”Ανοίξαμε και σας περιμένουμε” το πρώτο post ή να βάλω μπροστάρα την τεράστια ευαισθησία που με διέπει κατά τα άλλα ως νοήμον ζώο (μπας και μας διαβάσει καμιά γυμνή κινέζα και φτιαχτούμε κι εμείς που λέει και ο φίλτατος βιογράφος του Πετρέλη)…?

Μάλλον το πρώτο αλλά και πάλι…

Θα μου βγει σε καλό…? Θα το διαβάζει κανένας ή τζίφος…? Και τι έγινε αν δεν ξέρεις…

Το πολύ πολύ να το διαβάζεις σε Hard Copy (έτσι για την cult εικόνα «Παππούς, τζάκι και παραμύθι στο χέρι» και όχι Palm-top…) στα εγγόνια σου και να γίνουν διάλογοι τύπου :
 “Μαμά! Μαμά! Ο παππούς  στο blog του έλεγε ότι ο μπαμπάς μυρίζει σαν κουνάβι”
αλλά και πάλι δεν με σκιάζει τίποτα…

Πρώτη εικόνα πιστεύω ότι θα βάλω το ίνδαλμα..!

Καλό απόγευμα…