Όλοι έχετε ακούσει το Smells Like Teen Spirit των Nirvana.Θα κάνω μία προσέγγιση στα συναισθήματα που δομούν το κάθε μέρος του τραγουδιού.Here we go.

Το τραγούδι αρχίζει με τους στίχους:'Load up on guns and bring your friends it 's fun to lose and to pretend...κλπ.Στην εισαγωγή αυτή ο Kurt δίνει ενα τόνο αθωότητας.Στη συνέχεια αλλάζει κάπως ο ρυθμός και ο Kurt επαναλαμβάνει τις λέξεις:Hello,Hello,Hello,How low How low, και το beat εδώ αλλάζει και δίνει μία αίσθηση μυστηρίου. Το chorus σε κάνει να χτυπιέσαι και το ουρλιαχτό του Cobain σε κάνει να βγάζεις όλη σου την οργή.Στο δεύτερο verse αυθόρμητα καλμάρεις, ενω ταυτόχρονα η φωνή δίνει πάλι τα ίδια συναισθήματα εως ότου μπει το solo της κιθάρας και έρθεις σε έκσταση (γι' αυτόν ακριβώς το λόγο λέγονται και Nirvana).Αυτή ήταν η προσσέγγιση στα συναισθήματα του συγκεκριμένου τραγουδιού.

Έχω μια ερώτηση.Γιατί η Ελλάδα, ολα αυτά τα χρόνια που υπάρχει  η ροκ μουσική, έμεινε έξω από το πάρτυ? Γιατί οι Έλληνες ακροατές ακούνε όλα τα 'απορρίματα' όπως 'είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης'κλπ. και έχουν ξεχάσει την ποιότητα (οχι απαραίτητα ροκ μουσική),το συναίσθημα και οτι άλλο μπορεί να προσφέρει η μουσική? Γιατί εγώ που ακούω ροκ μουσική να μου λένε οι υπόλοιποι να το κλείσω και να ακούσω τα 'ωραία'? Που είναι το ωραίο, που είναι το συναίσθημα, που είναι η ποιότητα στα τραγούδια που βγαίνουν από τους σημερινούς καλλιτέχνες? Δεν αντιλέγω η μουσική είναι για να διασκεδάζουμε, αλλά αυτό που ακούμε να έχει ενα νόημα. Γιατί οι δισκογραφικές απορρίπτουν ροκ συγκροτήματα επειδή δεν έχουν ελληνικούς στίχους?