Σαν έρωτας
αστράφτει φως,
σαν πίστη
μας κρατάει,
σαν παντοκράτωρ
μας νικά,
σαν πίκρα
μας κεντάει,
η Ποίηση!
(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη “Νοητή γραμμή“, 2005)
Βουή αυτοκινήτων
σφραγίζει το ξημέρωμα,
με κοφτές απαντήσεις,
με ανένδοτες αρνήσεις,
που επαναλαμβάνονται
ρητά
κάθε δειλινό.
(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη “Νοητή γραμμή“, 2005)
1 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΤο τζάκι
θέλησε
να βάλει τελεία,
στην πρόταση
που ο δρόμος
των ονείρων μου
κόλλησε
στη λέξη ευτυχία,
με σπίθες
από βρεγμένα κούτσουρα
που μάζεψα
από μέσα μου,
που τόλμησα
να τα κάνω στάχτη.
(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη “Νοητή γραμμή“, 2005)
- Στείλε ΣχόλιοΗ ζωή μετράει
τους κανόνες,
η δύση τις εξαιρέσεις τους.
Η βροχή πίνει
τους αιώνες,
η άνοιξη τα όνειρά μας.
Ο αετός βλέπει
τις ηλιαχτίδες
κι η νιότη τα οράματα.
(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη “Νοητή γραμμή”, 2005)
1 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΚύματα περισπωμένης,
φουρτούνες επιρρημάτων,
ανεμόμυλοι ρημάτων,
κοχύλια αποσιωπητικών,
στο νησί των ποιημάτων
της ψυχής,
του νου,
της σκέψης,
μονολεκτικών ενδυμάτων
που φοράς
για να αντέξεις!
(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη “Νοητή γραμμή“, 2005)
- Στείλε ΣχόλιοΗ γεύση των φρούτων
δεν φεύγει
απ’ το στόμα μου,
μα η πίκρα των λόγων
γκρεμίζει τα σύννεφα
και στύβει το χιόνι,
μετρώντας τα βότσαλα.
Μα εσύ
δεν μου είπες
γιατί με ξεγέλασες,
γιατί με τον πόνο
και τ’ άδικο θέλησες,
να πεις πως το τέλος
πάντα με δάκρυα
καίγεται.
(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη “Νοητή γραμμή“, 2005)
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΗ νύχτα
που έπνιξε
τις ατέλειωτες στιγμές
που ήθελα
να ζήσω,
πέρασε
χωρίς ν’ ανάψω
το κερί,
που ήθελα
να ζεστάνει
τα μην και τα μηδέν.
(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη “Νοητή γραμμή”, 2005)
Βουνά χιονισμένα,
μνημεία αρχαία,
βοριάς που μας γνέφει,
σκέψη που κυλά,
εικόνες βαμμένες
με ύμνους ιστορίας,
λέξεις επιγραφών
με ιδανικά γεωμετρίας.
(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη “Νοητή γραμμή“, 2005)
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΚαπνοί
από τσιγάρα
και κούπες
γεμάτες καφέ,
δίπλα
στη νοητή γραμμή,
που η δίνη
των λέξεων
ακουμπά
και γνέφει
τραυματισμένη
τη σιωπή μου.
(Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη “Νοητή γραμμή“, 2005)
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο