Φρικτές εικόνες μου ρχονται στο μυαλό.
Το πανέμορφο γλυκούλι μωρουδίστικο κορμάκι σου δε θέλω να πονέσει.
Θέλω να κρατήσει την υπέροχη ψυχούλα σου μέχρι τα βαθειά σου γεραματα.
Μακάρι να χα γλώσσα να σου πω πόσα σημαίνεις για μένα.
Αλλά δεν ξέρω πως να στο πω ούτε να στο δείξω.
Ματώνω και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να σου συμβεί κάτι κακό.
Κοιτάω συνέχεια το δρόμο δίπλα από το σπίτι μου να δω ότι δεν είσαι κάπου εκεί πληγωμένο.
Σε ακούω να καλείς τα άλλα γατάκια με τη φωνή σου και ο ήχος της φωνής σου ειναι μουσική στ αυτιά μου.
Όχι δεν είμαι φιλόζωος.Αγαπώ μόνο εσένα και τις δύο φίλες σου.
Η καρδιά μου είναι σπασμένη σε τρία κομμάτια.Όταν είστε και τα τρία μαζί κοντά στο σπιτάκι σας,η καρδιά μου είναι ολόκληρη και χτυπά με χαρά.
Ξεχνώ ακόμη και τη λόγχη που μόνιμα κουβαλάω καρφωμένη στο σώμα μου και με σουβλίζει από το σπλήνα ως τη μυτη.
Ξεχνώ και τις αλλεργίες μου.
Προτιμώ να σε χαιδεύω με στοργή παρά να φοβάμαι τις κοκκινίλες μου.
Ξεχνώ και που με νυχιάζεις μερικές φορές αν σε ξαφνιάσω.
Πονάει τόσο πολύ που σ αγαπώ μα νοιώθω τόση ευτυχία όταν διακρίνω την πορτοκαλί φιγούρα σου να πλησιάζει και το λευκό χεράκι σου σα να φοράς γαντάκι.
Τρομάζω,δακρύζω για τη μέρα που ίσως δε σε ξαναδώ γιατί είσαι άγριο και δεν τιθασεύεσαι
Νοιώθω τα πάντα μέσα μου να ματώνουν.
Αγάπης αίμα.
- Στείλε Σχόλιο
Σε έβλεπα να θες να δραπετεύσεις από τη φυλακή που σε έκλεισα γιατί σε αγαπάω και είσαι πολυτιμο για μένα.
Να βγάζεις τα ποδαράκια σου έξω από τις χαραμάδες...να θες να ξεχυθείς προς την ελευθερία...
Και πόναγε η ψυχή μου...
Μια κοίταζα εσένα μια τον ουρανό και προς τα που ταξιδεύουν τα σύννεφα...
Αν θα απελευθερώσουν τον ήλιο να μη βρέχει και μου κρυώσεις...
Τελικά σε άφησα να φύγεις...γιατί δε το άντεχες να έχεις όλα τα καλά εκτός από την ελευθερία σου...
Σε ακολούθησα για λίγο πριν απομακρυνθείς στη διαδρομή που αγαπάς...
Έτσι είναι η αγάπη.Να βάζεις το καλό του άλλου πιο πάνω από το δικό σου.
Θα ένοιωθα ασφαλής να είσαι μες τη ζεστή φωλίτσα σου μα εσύ φυλακισμένο.
Θα σε προσέχω όπως και να χει.
Σε αγαπώ.
- Στείλε ΣχόλιοΚαι θα ερχόμουν ξανά στην κρεπερί στον Αγιο Ιερόθεο.
Θα σε πήγαινα πάλι βολτες με τ αμάξι
Θα ήμουν σωστός μαζι σου αυτή τη φορά
Θα σου δειχνα πόσο ξεχωριστά όμορφη είσαι...μυρωδάτη σα μωράκι...
Κι ικανή να μου αποσπάσεις το ενδιαφέρον απο καθε άλλη γυναίκα.
Αρκεί να το θελες...
Θα κάναμε μια νέα αρχή στην οποία θα μάθαινες να με εμπιστεύεσαι..
Αρκεί να το θελες...
Αρκεί να το θελες...
Μη φευγεις...
- Στείλε ΣχόλιοΌταν κόβεις μια φωτογραφία σε πολλά μικρά κομμάτια και ξανακολάς κάποια από αυτά λέγεται κολάζ.
Μια φωτογραφία αποτελεί λένε την απεικόνιση της αλήθειας.
Όταν όμως κόψεις το χαρτί της και κρατήσεις μόνο τα μαύρα τμήματά της,αυτό που θα προκύψει αν ενώσεις τα κομμάτια δε θα χει ουδεμια σχέση με την αρχική εικόνα που αναπαριστούσε η φωτογραφία.
Είπα κι έγραψα λόγια τα οποία είχαν περιπαιχτικό σκοπο τότε
Αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ουδεμια σχέση με την αλήθεια έχουν.
Αν ήσουν όλα αυτά που περιγράφεις στο κολλάζ σου θα πόναγα εγώ τώρα τόσο;
Που να ξερα τότε ότι εισαι απο τους ανθρωπους που τη μαλακια της στιγμης,το πείραγμα,τα κρατάνε βαθειά και για πάντα ως μοναδική αλήθεια;
Κι ότι δίνουν τερατώδεις διαστάσεις σε δηλώσεις που περιγράφουν άλλα άτομα;
Κι έτσι η πόρνη γίνεται βασίλισσα και η αληθινή βασίλισσα χάνει το θρόνο της;
Που να ξερες οτι περιπαιχτικά κι άσχημα ακόμη σχόλια είχαν ακούσει και αυτές που θεοποιείς μέσω των συμπερασμάτων σου...
Μαζι τις διακομοδούσαμε από θέση συνεργασίας και συμμαχίας.
Σε είχα συνοδοιπόρο μου,όχι απεναντί μου.
Δε φαντάστηκα ποτέ ότι πραγματικά πιστεύεις οτι εχω ερωτευτει καποιες γυναικες που μονο "κοινες" θα μπορουσες να χαρακτηρισεις.
Νόμιζα για τότε οτι εχεις το στομάχι.
Έκανα λάθος και έχεις δικιο.
Δε μου ειχες δείξει κανένα σημάδι ενόχλησης τότε.
Όταν μου έδειξες μαζεύτηκα.
Πως ν άλλαζα όμως τη ζωή μου μπαμ και κάτω;
Είχα συνηθίσει ένα τρόπο ζωής στον οποίο καμμία γυναίκα δεν είχε αληθινή αξία για μενα
Η αλήθεια ειναι μια και την ξέρεις κατά βαθος καλα.
Αυτό που εσύ πέτυχες καμμία δε το έχει πετύχει ως τώρα.
Κι αυτες που στα λογια στολισα με διθυρράμβους ούτε για φτύσιμο δεν τις ειχα στην πραγματικότητα.
Λυπάμαι που σε πλήγωσα άδικα και άφησα μαύρες κηλίδες σε μια όμορφη φωτογραφία.
Είσαι η εκλυστικότερη όλων,η ομορφότερη όλων και κρίμα που πιστεύεις ότι να ναι.
Εγώ ευθύνομαι σε αυτό.
- Στείλε ΣχόλιοΉρθε πάλι ο πόνος και μου σκαψε τα σπλάγχνα.
Μουδιάσε το στόμα μου αφού τρύπησε το στήθος μου σα σπαθί που μπήκε απ' την κοιλιά και βγήκε από πίσω από τη μύτη.
Οι μικροί μου φίλοι ήταν δίπλα μου να μ ανακουφίζουν.
Μαζί τους δε φοβάμαι τίποτα.
Νοιώθω να πλημμυρίζω αγάπη για αυτούς.
Όταν με νοιώθουν λυπημένο έρχονται δίπλα μου και με τον τρόπο τους προσπαθούν να μου δείξουν ότι είναι εκεί για μένα.
Το βράδυ τους βάζω για ύπνο και τους σκεπάζω να μην κρυώνουν.
Ανησυχώ όλη μέρα αν είναι καλά.
Το πρωί τους αφήνω ελεύθερους να παίξουν.
Πονάει αυτή η στιγμή μια και ο φόβος ξυπνά.
Όμως όταν αγαπάς δε μπορείς να φυλακίζεις.
Πότε θα σταματήσω να πονάω άραγε;
Πότε θα ξαναγίνω φυσιολογικός;
Πότε θα κάνω χαρούμενα τα φιλαράκια μου όταν θα με νοιώσουν καλά και πάλι;
Σήμερα είχα φωνή στο μάθημα.Άνετη.Δυνατή.
Όμως εκεί που όλα ήταν καλά...άρχισα να πονάω και πάλι.
Ήρθε εκείνο το ψυχρό σπαθί να με λογχίσει ξανά.
Κόπηκε η ανάσα μου.
Δέχτηκα συμβουλές από τη δασκάλα μου.
Καλή δασκάλα.
Με βοήθησε με κάποιες ασκήσεις που μου πρότεινε.
Όμως που να καταλάβει τί περνάω.
"Όλα είναι στο μυαλό" θα πει ο κόσμος
Κι εγώ θα απαντήσω ότι αυτό δεν είναι καθόλου παρήγορο.
Ο πόνος είναι πόνος.
Είναι φορές που φοβαμαι και λυγίζω.
Θα ξυπνήσω άραγε την επόμενη μέρα;
Μετά πάλι όμως παίρνω θάρρος από τα φιλαράκια μου.
Σήμερα δεν ήταν μια καλή μέρα.
Ίσως αύριο να είναι καλύτερη.
- Στείλε Σχόλιο-Να η ευκαιρία σου να αποδείξεις ότι την αγαπάς.
Δέξου τον πόνο αδιαμαρτύρητα.
Ναι το ξέρω ότι πονάει να αποχαιρετάς ένα άνθρωπο που νοιώθεις τόσα πολλά.
Μα όσο τον είχες του τα έδειξες;
-Με τον τρόπο μου ναι.
-Με τον τρόπο σου δεν αρκεί.Ο τρόπος σου είναι παράξενος και όχι εύκολα αποδεκτός.
Είναι τραυματικό να αναζητάς την ηδονή παντού και στην ποικιλλία.
Όχι για αυτές που είναι ένα τίποτα για σένα αλλά για εκείνη που σ αγαπά και σηκώνει το βάρος των επιλογών σου.
-Δεν ήμουν πάντα έτσι.Κάποτε ήμουν ρομαντικός και ευαίσθητος.Κάποτε ήξερα να αγαπάω.
Απλά είχα ένα κακό...η αγάπη μου έπνιγε.Με έκανε να φαντάζω δεδομένος.
Κι έτσι πληγωνόμουν ξανά και ξανά.
Να όπως αυτό το πλάσμα που πλήγωσα με τη δική μου συμπεριφορά τώρα
-Θυμάσαι πόσο σκληρός και άκαμπτος ήσουν όταν εκείνες που σε αδίκησαν ζητούσαν να γυρίσεις πίσω;
-Αν θυμάμαι λέει...ένοιωθα να ανακτώ τη χαμένη μου αυτοεκτίμηση και να θεραπεύομαι.
-Το ίδιο λοιπόν επιθυμεί να κάνει και εκείνη που αδίκησες εσύ
-Το καταλαβαίνω...ξέρεις τι με πονάει περισσότερο;
Πως είχα την ευκαιρία να την κερδίσω.Αλλά δεν είχα ταρακουνηθεί αρκετά.
Είχα βολευτεί σε μια παράξενη ισορροπία.
Ήρθε όμως το μήνυμα και η απάντηση μου σε αυτό επιπόλαιη και τυποποιημένη.
Ήρθε αυτή η κακιά στιγμή.
-Χάθηκε να σβήσεις το καταραμένο μήνυμα;Όχι για να κοροιδέψεις αλλά για να προστατέψεις από ανουσιο πονο.
-Έπρεπε να το σβήσω ναι.Το χω σκυλομετανοιώσει...απλά να...το ξέχασα.
Είχα χρόνια να λάβω ένοχο μήνυμα και είχα ξεσυνηθίσει...και πιάστηκα...
Κι όσα φέρνει η στιγμή...δε τα φέρνει ο χρόνος όλος.
-Πάντως να σου πω και κάτι όμορφο;
Γνώρισες τι πάει να πει αγάπη.Έζησες υπέροχες στιγμές.
Θυμασαι τη μυρωδιά του γιασεμιού στις οδούς της Πετρούπολης την άνοιξη;
Τα μεσημέρια στο Άπολις;
Τα ταβερνάκια που πηγαινατε;
Θυμάσαι εκεινο το φούρνο πόσο φωτεινος ηταν εκεινη την παραμονη Χριστουγεννων που πηγες να της παρεις γλυκα;
-Αν θυμάμαι λέει...και σήμερα ηταν τόσο σκοτεινός...κλειστός και παγωμένος...
Αφιλοξενος.
-Κράτα σαν πολύτιμο φυλακτό αυτες τις αναμνήσεις.
Αγάπα αυτο τον άνθρωπο απο μακριά.
Κάθε σου δακρυ θα το εισπραττει ως αγκαλια.
Καθε σου πονο ως χαδι.
Κι ο φουρνος θα ανοιξει ξανά.
Η Άνοιξη θα ερθει πάλι.
Κανείς δεν μπορει να σου κλεψει τις στιγμες.
Κι ο ανθρωπος αυτος θα ειναι καλα.Το ειδες
Ειναι καλα.Ειναι δυνατή.Μπορεί.
Αποσύρσου στα σκοτάδια σου.
Ήταν επιλογή σου από την αρχή.Θυμάσαι;
-Θυμάμαι.Ότι επιλέξεις κάτι χάνεις κάτι κερδιζεις.
Όμως να σου πω κάτι;
Πάντα θα ελπίζω να έρθει εκείνη η μέρα που θα με συγχωρέσει και θα θελήσει απλά να με δει για λίγο.
Να με βρει στα σκοτάδια μου να ρθει να μου δώσει μια αγκαλιά.
Να μου θυμίσει απλά πως ειναι κάπου εκει.
Κι εγω αμέσως θα τρέξω να τις πάρω τα πιο νόστιμα γλυκά απο τη χαμογελαστη κυρια του φούρνου.
Και τώρα έρχεται ξανά ο πόνος να μου κάψει τα σπλάγχνα.
Ούτε τα ηρεμιστηκά δε με πιανουν.
-"Σφιξε τα δοντια...καθέ πόνος σου είναι βήμα προς την γιατρειά και την ευτυχια του ανθρώπου που αγαπάς"
Πάμε δυνατά λοιπόν" ειπε το είδωλό μου στον καθρέφτη της τζαμαρίας ενός κλειστού κρυου φουρνου,πριν τον θολώσει η ανάσα του άσπλαχνου Φλεβαριάρικου κρύου πρωινού.
- Στείλε ΣχόλιοΤο χιούμορ σου
Οι ατάκες σου
Οι βόλτες μας
Οι τανίες που βλέπαμε μαζί
Ό,τι σε αφορά
Η ζωή χωρίς εσένα παράξενη
Όχι δεν ήσουν για μένα όλα αυτά τα άσχημα που ονόμασες
Ήσουν ότι πολυτιμότερο.
Πονάω που πονάς.
Που σε πλήγωσα.
Δεν το ήθελα αλήθεια.
Προσπάθησα να αλλάξω κι είχα βελτιωθεί πολύ.
Όμως έκανα μια παραφωνία.
Αυτή η παραφωνία με τίποτα δεν ακυρώνει τα όσα νοιώθω για σένα.
Πόσο δύσκολο είναι να με δεχτείς έτσι όπως με έκανε η ζωή και οι δικές μου πληγές;
Μπορείς να με συγχωρέσεις αληθινά και να με ξαναβάλεις στη ζωή σου επαναπροαδιορίζοντας το πως με βλέπεις;
Δεν είμαι το τέρας που θες να αποφύγεις.
Θα θελα πολύ να ξυπνήσεις ένα πρωί και να θες να φτιάξεις ένα χιουμοριστικό κολάζ γι αυτό που σε πόνεσε.
Να μην έχεις πια άσχημα συναισθήματα για μένα.
Να πάμε για καφε.
Να νοιώσω ξανα την παρουσια σου διπλα μου.
Αυτή που με τίποτα δε θέλω να αποχωριστώ.
Αυτή που έχει μεγάλη αξία για μένα.
Έχουμε τόσα ακόμα να κάνουμε μαζί.
Για σένα έμεινα στο επάγγελμα.
Θα πάμε πολύ καλά
Θα ρίξουμε απίστευτο γέλιο.
Θα πάμε μαζί σε διαλέξεις και θα βάζουμε κλαρίνα.
Θα γίνει η ζωή μας όμορφη.
Γιατί έτσι είναι η ζωή.Όμορφη αν θέλουμε.
Δε χρειάζεται να είμαστε αυστηροί και δήμιοι.
Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους.
Δεν ακυρώνουν ούτε την αξία ούτε την ομορφιά σου.
Δες με αλλοιώς
Εδώ είμαι.
Δεν έφυγα.
- Στείλε ΣχόλιοΠου είσαι πλέον μακριά
Που με δίκασες δίκαια
Που σε πλήγωσα και σε έχασα για πάντα
Που σου είπα πολλά ψέμματα μα μια σπουδαία αληθεια
- Στείλε ΣχόλιοΈφτασε
Απότομα
Ξαφνικά
Περίμενε ένα στραβοπάτημά μου για να ρίξει την αυλαία
Μια στιγμή καθόρισε τα πάντα
Πόνος ξανά
Οι άνθρωποι έχουν κανόνες που αν τους παραβείς δεν υπάρχει γυρισμός.
- Στείλε ΣχόλιοΕίναι τα γατάκια.
Έχουν ψυχή ανθρώπινη και η καρδούλα τους ξέρει ν αγαπά.
Είναι πανέξυπνα και διαθέτουν ένα σωρό ένστικτα.
Μόλις μπουν στη δική σου καρδιά ξαφνικά οι άνθρωποι μοιάζουν τέρατα.
Τα ανθρώπινα παιδιά ενοχλητικά άλιεν που παρασιτούν στον όμορφό μας πλανήτη.
Ωστόσο σήμερα άκουσα να συνομιλούν δύο έφηβοι καθώς πήγαιναν στο κοντινό γυμνάσιο.
Ο λόγος τους είχε δομή και προβληματισμό.
Αμέσως μετά έφτιαξα μια προχειρη απάντηση στο ερωτημα γιατι ο άνθρωπος θέλει να κάνει απογόνους.
Έχω απαντησει στο γιατί κάνει σεξ.Παίνει ηδονή απο εκει.
Αλλά γιατί να θέλει να συνδεθεί με τον άνθρωπο που του προσφέρει αυτό το τόσο κατώτερο ουρηθρικό αντανακλαστικό ποτέ δε το κατάλαβα.
Κι ακόμη περισσότερο γιατί να αγαπήσει το αποτέλεσμα τούτης της γενετήσιας ανακούφισης.Το παιδί.
Επανέρχομαι στον τίτλο.
Άρα με βάση τα λεγόμενά μου το παιδιά για πάντα αποκτά αρνητική σημασία.
Κι όμως όχι.
Το να φροντίζω και να αγαπάω αυτά τα τρυφερά πλασματάκια επαναφέρει την έννοια παιδί με όλη τη θετική της σημασία:
Παιδί σημαίνει αυθορμητισμός,αθωότητα,ανεμελιά.
Απουσία κακής πρόθεσης.
Τα ανθρώπινα παιδιά δεν έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά.
Συμπεριφέρονται σκληρά στους αδύναμους συμμαθητές τους.Τους περιθωριοποιούν.
Στο άλλο άκρο φοβούνται(δε σέβονται αληθινά)τον δυνατό σα λιοντάρι συμμαθητή τους.
Επίσης είναι εικόνα και ομοίωση των εμετικών γονιών τους που τα ετοιμάζουν να μεγαλώσουν και να γίνουν οι μελλοντικοί ατομιστές και συμφεροντολόγοι του αύριο.
Τα μαθαίνουν να αγαπούν την πατρίδα,τη θρησκεία και την οικογένεια αλλά να μην αγαπούν εξίσου τους ανθρώπους από άλλη πατρίδα,τους αλλόθρησκους και τα αδέλφια τους από άλλους γονείς.
Τα γατάκια δεν έχουν πατρίδα,θρησκεία και η οικογένειά τους τα εγκατέλειψε καιρό τώρα.
Κράτησαν την αθωότητά τους και τα ένστικτά τους μόνο.
"Παιδιά για πάντα"γιατι ποτέ δε θα μεγαλώσουν και ποτέ δε θα ασχημύνουν.
- Στείλε ΣχόλιοΘα θελα να χα ένα κολόμπαρο.
Κλειστό και ήσυχο τη μέρα.
Φωτεινό γεμάτο πουτάνες και φτηνά ποτα το βράδυ.
Το σχολείο κάνει πολλή φασαρία.
Του καθενός το βλαστάρι παρελαύνει μπροστά απο το σπίτι μου.
Οι απόγονοι των ανθρώπων.
Οι μελλοντικοί κακοί της κοινωνίας.
Πάνε σχολείο για να μάθουν πως να βγάζουν χρήματα εις βάρος των φτωχών και αγράμματων.
Στο σχολείο μαθαίνουν ένα σωρό χρήσιμα μα δε μαθαινουν πως να έχουν ψυχή.
Πως ν αγαπούν αληθινά.
Πως να μοιράζονται.
Καλύτερα λοιπόν τα πρωινά μου να ναι ήσυχα.
Το κολόμπαρο κλείνει στις 5 με 6.Την ώρα που η καθως πρέπει κοινωνία ξυπνά.
Τότε οι πουτάνες πανε για ύπνο αφού έχουν χαρίσει σώμα κι έχουν ατσαλώσει ψυχή.
Δεν ενοχλούν κανένα οι πεταλούδες τις νύχτας.
Μόνο κάποιοι μεθυσμένοι τραγουδούν λίγο πριν την ανατολή κάτι ξεχασμένες μελωδίες μαζι με τα πρώτα τιτιβίσματα της αυγής.
- Στείλε ΣχόλιοΠαρατημένο στην υγρή κρύα άσφαλτο
Έχει ακόμη μια μικρή φλογίτσα στην άκρη του.
Δείχνει να αργοσβηνει,μα σιγοκαίει.
- Στείλε ΣχόλιοΟ ήλιος δύει
Τα πουλιά τιτιβίζουν
Κι η αγριάδα της φύσης στο βάθος να βρυχάται...
Μια συμφωνία αιώνια και μυστική
Τα πεύκα,ορθόνονται ψηλά και αγέρωχα...γεμίζουν την ατμόσφαιρα αρώματα και χρώματα...κρύβουν τον ουρανό...
Κι οι κάμπιες στα κουκούλια υπενθυμίζουν μια επώδυνη αναγέννηση.
Τα γατιά σε οίστρο,εγκατέλειψαν τα σπιτάκια τους αφήνοντας κενό και πόνο στις καρδιές όσων τ αγαπάνε.
Τα πουλιά συνέχισαν να τιτιβίζουν
Κι η αγριάδα της φύσης εκεί...στο βάθος να βρυχάται...
Λίγο πριν ο ήλιος δύσει...
- Στείλε ΣχόλιοΉταν ένας γάτος με μαύρο και άσπρο κατά τόπους τρίχωμα.
Εμφανιζόταν μαζί με τ άλλα τετράποδα αλάνια της γειτονιάς.
Είχε μια ματιά έντονη και πάντα θυμωμένη.
Το "άσχημο γατί" έλεγα όταν τον έβλεπα.
Μια φορά μάλιστα που πήγε να πάρει κι αυτό ένα κομμάτι από το συσσίτιο που προοριζόταν για τ άλλα γατάκια τον είχα διώξει.
Τον έβλεπα σχεδόν κάθε μέρα να ξεπροβάλλει από πίσω από τον κάδο της στροφής του δρόμου μας...
Δεν ήταν πρωταγωνιστής στη έγνοια μου.Πάντα κομπάρσος.
Μια κωμική νότα της καθημερινότητάς μου σαν τον έβλεπα να ξεπροβάλλει με το μαυρόασπρο τρίχωμά του,την οργισμένη ματιά μου και τα περίεργα έντονα μουστάκια του.
Ποτέ δεν κατάλαβα αν είχε και μούσι.
Ώσπου ξαφνικά κι αφού πέρασε κανας μηνας απουσιας του...αναρρωτήθηκα που να είναι...που να εξαφανίστηκε...
Μέρα με τη μέρα άρχισε να μου λείπει να τον βλέπω...
Και μόνο στη σκέψη ότι του συνέβη κάτι κακό...η καρδιά μου ένοιωθε αγκάθια να την τραυματίζουν.
Τον αναζήτησα τον ασχημούλη στις γύρω πολυκατοικίες...
Ώρες ώρες υποφέρω στη σκέψη ότι κάτι έπαθε...
Στο νου μου έπλασα μια εναλλακτική πραγματικότητα στην οποία δεν τον είχα περιφρονήσει...
Αλλά του είχα δωσει θεση στο συσσιτιο της καρδιας μου...
Τον έντυσα και μ ένα χαριτωμένο μαύρο κουστουμάκι με παπιγιόν και λευκό πουκάμισο...
Τον κράτησα αγκαλια και τον κοιταξα στα θυμωμένα του μάτια...κατάματα...
Και διέκρινα μια καλοσυνάτη μοναχική ψυχή που αγνοείται για την ώρα...
Μακάρι να μου τον έστελνε ο Θεός στο δρόμο μου ξανά...
Θα τον περίμενε ένα πιάτο γευστικο φαγητό,δροσερό νεράκι και μια ζεστή αγκαλιά...
- Στείλε ΣχόλιοΜια Τρίτη πρωί που όλοι οι καθώς πρέπει άνθρωποι της κοινωνίας ήταν στα σχολεία,στα γραφεία και την τρεχάλα αποφάσισε να πάει μια βόλτα με το γιό του στην Ομόνοια.
Να θαυμάσουν μαζί τα υπέροχα στολίδια της σε δρόμους,βιτρίνες και καφέ.
Να δουν την πρωινή βάρδια με τις πόρνες να κάνουν πεζοδρόμιο φορώντας τα αστραφτερά τους φορέματα και τις φτηνές τους γόβες...
Να χαζέψουν τα πρεζόνια να βαράνε ενέσεις στα πεζοδρόμια...κάποια ημιλιπόθυμα κάποια νευρικά.
Κάποια στιγμή ένα από αυτά του όρμησε και του έκλεψε το τσαντάκι με τα λεφτά.
-"Μπαμπά δε θα τον κυνηγήσεις;" απόρησε ο γιός του.
-"Αν τον κυνηγήσω θα τον πιάσω...και θα πάρουμε τα χρήματά μας πίσω"
-"Μα είναι δικά μας!!!Σου πήραν κάτι που σου ανήκει!!!Άσε που με αυτά θα μου αγόραζες το νέο playstation που μου υποσχέθηκες!!"
-"Δεν υπάρχει τίποτα δικό μας γιέ μου σε αυτή τη ζωή.Όλα είναι δανεικά.Όλα κάνουν τον κύκλο τους...το μόνο που μας ανήκει είναι οι επιλογές μας...ούτε καν το μέλλον μας..."
-"Τι πάει να πεί επιλογές μπαμπά;"
-"Το τι θα αποφασίσεις να κάνεις από δω και πέρα...τα χρήματα τα χάσαμε και δε θα πάρεις φέτος το playstation...μπορείς όμως να το ονειρευτείς.Θα έχεις κάτι να λαχταρας."
-"Και γιατί να μην είχα εγώ το playstation και ο κλέφτης να έμενε με το όνειρό του;"
-"Γιατί τα δικά του όνειρα πονάνε πολύ...μακάρι να εκμεταλλευτεί την επιλογή του σωστά και να πάει σε ένα κέντρο απεξάρτησης από τον διάολο που τον τρώει...ενώ με τα χρήματα που μας πήρε,να μην αγοράσει θάνατο,αλλά ζωή"
-"πως αγοράζεις θάνατο και πως ζωή μπαμπά;"
-"πας εκεί που τα πουλάνε..."
-"πού τα πουλάνε;"
-"Γιατί θα πρεπε να ξέρεις;Θα σου πω μόνο ένα πράγμα:Ζωή αγοράζεις όταν βοηθάς τους άλλους αν αυτό δε σε σκοτώσει"
- Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |