Αφήνω πίσω τις ήττες...
εναντιώνομαι και προχωρώ...
χωρίς παρεμβάσεις...
ρουφώ το αίμα μου καυτό...
κόκκινα ντύνω τα κύτταρά μου...
χαμογελώ...
προσπερνώ...
κι εσύ δεν ένιωσες τον "πιθανό" πόνο...
δεν σου χάρισα την αδυναμία μου...
προχωρώ εκεί που δεν έφτασες εσύ...
χωρίς απώλειες...
κι απλά...
σου χάρισα το κόστος...

 

Στέλιος Κ.

 Τα Tα μηνύματα απο-τυπώνονται απ' την Ψυχή...

μονάχα τότε αιθάνεσαι το "Mήνυμά" τους...

Ψευδαίσθηση...

Nα βαδίζω στο κενό...

κι όταν σε αγγίξει η αλήθεια να γκρεμιστείς στα σκοτάδια...

έτσι κι αλλιώς θα χαμογελώ πάντα αγκαλιά με τις αλήθειες...

Πόσες λέξεις κολυμπούν στην σκέψη μου...

Aνοιγαν τον ωκεανό μου να είναι άνετες...

Oλάκερο κοπάδι σαν τα δελφίνια αγκάλιαζαν τα νερά μου...

Mα ξάφνου πνίγηκαν σε μια τόση δα στάλα νερό...

Kάποτε δεν θα χρειαστεί να διαλέξεις χρώματα...

όταν η ψυχή σου φτερουγίζει ψηλά...

τότε θα σε αγκαλιάζει το ουράνιο τόξο...

ανακατεμένο με μελωδίες...

κλείσε τα μάτια...

ταξίδεψε...

ξεκίνα...

τρυφερά με μια...

Στέλιος K. 

Ένιωθα αμήχανα

Κοιτούσα τον χρόνο

Παρακαλούσα να τρέξει

Ικέτευα να σταματήσει

Οι παλμοί θύμιζαν πάρτυ

Χόρευαν ροκ και μπλουζ

Εφηβικά σκιρτήματα

Η αγωνία κάθετη μέσα μου

Το όνειρο ζωγραφισμένο στην πόρτα

Καρτερούσε ένα χτύπημα

Μια έναρξη

Όλα σταμάτησαν

Παρατάχθηκαν ευλαβικά

Μέσα μου,δίπλα μου                     

Οι φωνές υπνωτίστηκαν

Τα μάτια αστραφτερές παγίδες

Το όνειρο μετακόμισε                    

Καρφώθηκε μέσα μας

Σαν τρυφερό άγγιγμα

Ευωδιά μεγάλης μέθης

Ο πλανήτης ευγενικά άδειασε

Μονάχα εμείς και το όνειρο

Το πάθος βιάστηκε εκούσια

Ο πόθος καρφώθηκε στην ανατολή

Οι λέξεις κρύφθηκαν

Οι ανάσες πρόβαλαν

Καυτές σαν λάβα

Το αίμα κυκλοφορούσε σαν χείμαρρος

Το όνειρο παραδόθηκε στα χέρια μας

Έσπασε τις αλυσίδες της φαντασίας

Ο έρωτας κυριάρχησε

Μεγαλοπρεπής

Τιμώμενος

Στον δικό μας πλανήτη

Μα το μεγαλείο του δεν χωρούσε

Σκορπίζονταν σ' ολάκερο το σύμπαν

Οι στιγμές θέριευαν

Αγκάλιαζαν την μορφή μας

Πρωταγωνιστές της δόξας

Κυρίαρχοι στον παράδεισο

Σε χάραξα μέσα μου

Γεννήθηκα στους ιστούς σου

Κι οι ψυχές φτερούγισαν

Ψυχή μου

Στέλιος Κ.