‘Τις ισχυρότερες συγκινήσεις του ο άνθρωπος τις εξωτερικεύει με ρυθμικές κινήσεις του κορμιού του’ λεει ο Σπένσερ. 

Και όχι μόνον συμπληρώνω εγώ, σε ότι αφορά τους παραδοσιακούς χορούς, όπου ενεργοποιούνται όλα τα μέλη του κορμιού, σε εκφράσεις ανάλογες με την ψυχική διάθεση – ευφορία που βρίσκεται το άτομο, η ομάδα, η μικρή κοινωνία. Η κίνηση, η χειρονομία και η μιμική του προσώπου στους παραδοσιακούς χορούς είναι τα προστάδια της ανθρώπινης ομιλίας. Οι πρόγονοί μας δημιούργησαν κυκλικούς χορούς, ύψιστο δείγμα δημοκρατίας, δικαιοσύνης και ίσης συμμετοχής, αφού ο πρώτος χορεύει πιάνοντας τον τελευταίο, αφού ο κάθε χορευτής βλέπει όλους και τον βλέπουν όλοι. Τα όργανα στο κέντρο ισαπέχουν από όλους.

Υπακούοντας στο γενικό ρυθμό, ο καθένας με τον τρόπο, με το ύφος και το συναίσθημα που τον κατέχει, διατηρεί την ατομικότητα, την ιδιαιτερότητά του. Χορεύουν μικροί και μεγάλοι, πεπειραμένοι και αρχάριοι, έτσι που ο χορός έχει την ποικιλία και τη δυναμική του. Ο μαέστρος χτυπώντας τα ραβδιά του κρατά το χρόνο, οι άνδρες αρχίζουν το χορό και οι γυναίκες τραγουδάνε χτυπώντας ταυτόχρονα τα χέρια τους.    ….Ήχοι και κινήσεις στον ίδιο χρόνο. Οι κινήσεις των χορευτών είναι κανονικές και συντονισμένες. Παίρνουν όλες τις δυνατές στάσεις: πότε πηδάνε πλάγια, πότε κάνουνε λίγα βήματα μπρος και πότε λίγα βήματα πίσω, τεντώνονται και λυγάνε, ανεμίζουν τα μπράτσα τους, χτυπάνε τα πόδια τους.

Ο μαέστρος δεν μένει καθόλου αργός, κρατώντας αδιάκοπα τον χρόνο με τα ραβδιά του τραγουδάει ακατάπαυστα με τη μύτη ένα παράξενο σκοπό που πότε δυναμώνει και πότε γίνεται σιγανός, ανάλογα με κάθε βήμα που κάνει μπροστά ή πίσω. Πότε στρέφει προς τους άνδρες και πότε προς τις γυναίκες. Όσο πάει οι άνδρες ανάβουνε και πιο πολύ. Τα ραβδιά κρατάνε το χρόνο, χτυπάνε κι ολοένα γρηγορότερα και οι κινήσεις ακολουθούν ζωηρεύοντας. Οι χορευτές σειούνται, στριφογυρίζουν, πηδάνε ψηλά στον αέρα και στο τέλος βγάζουνε όλοι μαζί σα να χουνε ένα στόμα, μια στριγκιά κραυγή.

Η κάθε περιοχή ιδιαίτερη, ξεχωριστή, μοναδική, από τους ρυθμούς μέχρι τα μουσικά όργανα, από τις φορεσιές μέχρι το στήσιμο των χορευτών, από το ύφος των χορευτών μέχρι οτιδήποτε άλλο… Όλα αυτά μπορεί να ξεχωρίζουν στιγμιαία τους ανθρώπους- χορευτές αλλά όταν βρεθούν στον ίδιο κύκλο όταν πιαστούν χέρι χέρι όλοι είναι το ίδιο όλοι, είναι αυτοί οι ευγενικοί υπηρέτες της Παράδοσης…

Ποιος άνθρωπος αλήθεια έχει χορέψει έναν οποιοδήποτε παραδοσιακό χορό και δεν έχει νιώσει κάτι το ιδιαίτερο να βγαίνει από μέσα του; Ο χορός είναι κάτι το οποίο το δημιούργησε ο άνθρωπος γιατί ένιωσε την ανάγκη να το κάνει και έχει ανάγκη να το κάνει ακόμη, δεν υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να το αρνηθεί αυτό κι όμως είναι σαν κανένας να μην θέλει να το παραδεχτεί…  

Και να κάτι καινούργιο στο Musicheaven που ίσως μερικοί απο εμάς να το περίμεναν αρκετό καιρό, η δημιουργία των blogs στο Musicheaven δείχνει οτι όλοι αυτοί που αποκαλούν τους εαυτούς τους "φίλους της τέχνης" έχουν πολλά να πουν...

Το blog στο οποίο βρίσκεστε αυτήν την στιγμή έχει σκοπό να ασχολιθεί με την παράδοση γενικότερα... Ευελπιστώ εδώ μέσα να αναπτυχθούν κάθε λογής θέματα που σχετίζονται με την Παράδοση... Να ακουστούν διαφορετικές απόψεις και γιατί όχι να συζητηθούν κιόλας...