Παλιοκαταστάσεις...
...μουσικές και άλλες !!!
20 Δεκεμβρίου 2007, 14:54
...κύκλους κάνει!


Απο τους ρεμπέτες, τα κουτσαβάκια, τους νταήδες....

...τους χίπηδες...

...τα πανκιά ,τα φρικιά και τους skinheads...

...στους emo, τους trendy και τους ''γκάγκουρες''...!

 

Σε αρκετές περιόδους και σε παγκόσμιο επίπεδο, υπήρχαν ομάδες,κατηγορίες και ταμπέλες. Όλες, σίγουρα, με κάποιο σκοπό και όχι αυθαίρετα, για το θεαθήναι.

Αποτέλεσμα της κοινωνίας μας είναι ο θυμός και η αναζήτηση τρόπων αντίδρασης. Απο τις απεργίες και τις διαδηλώσεις στους δρόμους, στην δημιουργία ομάδων, νεότερων ανθρώπων, που κάτι έχουν να πούν...

Όλες οι παραπάνω τάσεις(σχεδόν όλες!), ήταν και είναι συνδιασμένες με την μουσική...ίσως όχι πάντα για την μουσική, αλλά για κάτι άλλο...

Τι θέλουν να πούν...?

Με τί αγανακτούν...?

 Ακούει κανείς...?

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
11 Δεκεμβρίου 2007, 11:58
Ένα μεγάλο μπράβο...


Το Σάββατο δεν με έπερνε ο ύπνος και χάζευα το χαζοκούτι...

Καθώς έβλεπα λοιπόν, παρατηρούσα όλα τα διαλείματα για διαφημίσεις...

(η ώρα 4 το πρωί!)

Διαφήμιση Νο1. Μήνυμα φιλανθρωπικού χαρακτήρα για τα εξαρτημένα, απο ναρκωτικά, άτομα - Κέντρο Απεξάρτησης

Διαφήμιση Νο2. Μήνυμα περιβαλλοντικού χαρακτήρα για τις κλιματικές αλλαγές στον πλανήτη

Διαφήμιση Νο3. Μήνυμα φιλανθρωπικού χαρακτήρα για τα παιδιά με νεοπλασματικές ασθένιες.

Διαφήμιση Νο4. Μήνυμα περιβαλλοντικού χαρακτήρα για τα δάση( νομίζω!)

....μη σας κουράσω, όλο το βράδυ, σε όλα τα διαλείματα( μέχρι που κοιμήθηκα!) έπαιζαν τέτοιου είδους μηνύματα...

Θα ήθελα λοιπόν να πώ, στο σημείο αυτό, ένα μεγάλο μπράβο που κατα τη διάρκεια όλης της ημέρας προβάλονται μηνύματα καταναλωτικών προϊόντων και αργά το βράδυ που όλος ο κόσμος κοιμάται, περνάνε μηνύματα ζωής !!!

Επειδή δεν γνωρίζω το σύστημα και σε ποιόν να δώσω τα συγχαρητήρια, τα δίνω και στους δύο. Και σε αυτούς που πουλάνε τον τηλεοπτικό χρόνο αλλά και σε αυτούς που αγοράζουν τον συγκεκριμένο χρόνο......

Μπράβο....

 (...τη μαϊμού την έβαλα έτσι, επειδή μου αρέσει !)

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
06 Δεκεμβρίου 2007, 12:33
ΜΜΕ - Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης


Και σκέφτομαι τώρα εγώ....

Τελικά, είμαστε κατευθυνόμενοι ή πράτουμε όπως θέλουμε και με καθαρή σκέψη και βούληση?

Αλήθεια, πόσο επηρεάζει μία απόφασή μας η τηλεόραση?

Οι εκπομπές και οι ''μεγάλοι'' και γνωστοί δημοσιογράφοι, τι επιρροή έχουν στη ζωή μας?

Τα δείχνουν όλα? Κι αν ναι, τα δείχνουν όπως πραγματικά είναι τα γεγονότα?

Μήπως έχουμε γίνει καταναλωτικά όργια? Και όχι μόνο στις ανάγκες που μας δημιουργούν αλλά και στον τρόπο ζωής που ακολουθούμε?

Τυχαία βγάζουν, όλο και πιό πολύ, απλό κόσμο στην τηλεόραση, αλλά με στημένες ατάκες?

.............

Και τα παιδιά....?

..............

Τι κάνω?

Μπορώ να βλέπω, το δυνατόν, λιγότερη τηλεόραση ??

Μπορώ να διαβάζω περισσότερο?

Να πάω κινηματογράφο?

Να ακούω πολύ μουσική?

Να χορέψω?

Να κάνω γυμναστική περισσότερο?

Να λέω την άποψη μου σε blogs, που, πραγματικά, τους ταράζει πολύ?

Υπάρχουν πραματάκια....αρκεί να τα κάνω!

 

6 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
05 Δεκεμβρίου 2007, 10:46
Ε όχι ρε...βρωμιάρηδες !


Όχι πείτε μου, τι σκ_τά έχουν μέσα στο κεφάλι τους, όλοι μέσα στα αυτοκίνητά τους, και ανοίγουν(επιδεικτικά κι όλας!) το κ0λοπαράθυρο τους και πετάνε....

χαρτομάντιλα, που σκουπίζουν τη μύτη τους....

πακέτα τσιγάρων...

μπουκάλια....

κουτάκια...

και το καλύτερο, που σταματάνε σε διάφορες γωνιές του δρόμου και αδειάζουν τα ΤΑΣΑΚΙΑ τους!!!

Δηλαδή, αν δεν είναι βρωμιάρηδες και ....μη πώ τι άλλο, τι είναι?? Προφανώς και σπίτι τους έτσι θα κάνουν, δεν γίνεται!!!

Και μετά βγαίνουν οι ίδιοι( καλά, όχι πάντα οι ίδιοι!) στα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης και γκρινιάζουν για τις πλυμμήρες απο βουλωμένες αποχετεύσεις και φταίει το κράτος κτλ.

Ναι, το κράτος φταίει που εσύ εισαι μ_λάκ_ς.................

Και που να αναφερθώ στην ανακύκλωση και την κατάσταση του πλανήτη....

Λέτσοι.......

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
26 Νοεμβρίου 2007, 12:28
Δευτέρα...


’λλη μια Δευτέρα...

Το μάτι δεν ανοίγει με τίποτα...

Πάλι άκεφος...

Πάλι μουρτζούφλης....

Στη δουλειά όλοι έχουν μία τρελλή επιθυμία να εργαστούν και να μου πούν κάτι, να μου σπάσουν τα νεύρα...

Και με καφέ δεν γίνεται τίποτα...

Γαμώτο....

 

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
21 Νοεμβρίου 2007, 20:17
Γαλοπούλα εε?? Μπά, καλύτερα... κοτόπουλο!!


Και μακάρι να αναφερόμουν στη γεύση !!!

Ναι, είναι γεγονός, τα Χριστούγεννα ήρθαν και πολύς κόσμος θα δει τη γαλοπούλα μόνο σε φωτογραφία!!! Εκεί που αγοράζαμε τα τυριά και τα αλλαντικά με τα γραμμάρια ή τα κιλά, τώρα τα ζητάμε σε... φέτες!!! ( 16 φέτες ζαμπόν και 8 φέτες τυρί του τοστ!!!)

Χτες άκουγα για τον προϋπολογισμό και πόσα θα βάλει στα ταμεία το κράτος και από που κτλ κτλ. Κάποτε υπήρχε γκρίνια, αλλά εντάξει ήταν μικρή(και αυτό σχετικό!), μετά υπήρχε περισσότερη γκρίνια, αλλά επικρατούσε το ρητό: ο Έλληνας όλο δεν έχει λεφτά και γκρινιάζει, στα μπουζούκια του όμως θα πάει και θα φάει και τη γαλοπούλα του...! Σιγά σιγά όμως, αυτό που μένει είναι η γκρίνια. Και, δυστυχώς, δεν είναι γκρίνια μόνο, είναι η πραγματικότητα, χρόνο με το χρόνο αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι τυχαία που όλοι γκρινιάζουν, όλοι απεργούν και γενικότερα υπάρχει μία ένταση στην ατμόσφαιρα. Θα μου πείτε βοηθάνε και τα ΜΜΕ που έχουν, πλέον, περισσότερη επαφή με τον κόσμο και δίνουν βήμα σε πολύ λαό, που από την φύση μας, οι Έλληνες, είμαστε γκρινιάρηδες!!!

Δεν ξέρω τι με έπιασε, τα σκεφτόμουν στο αμάξι και είπα να γράψω τον προβληματισμό μου !!! Δεν γράφω άλλα........

Ε και μια που ήρθαν οι γιορτές, καλά Χριστούγεννα σε όλους !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

- Στείλε Σχόλιο
19 Νοεμβρίου 2007, 10:07
Κρυφτό, κουτσό... ναι καλά!!!


Ώρες ώρες σκέφτομαι άν τελικά είμαι τυχερός που έζησα την μεταβατική περίοδο που, απο τα κλασικά παιχνίδια που παίζαμε μικροί στη γειτονιά έχουμε φτάσει στην εποχή του pc που δεν ξεκολάει απο το μυαλό κανενός μπόμπιρα και που κάνουν τα πάντα για να βρούν 2-3 ώρες και να παίξουν διάφορα παιχνίδια...

 Όσοι είναι συνομήλικοι μου, ίσως θυμούνται... που κατεβαίναμε ''κάτω''να παίξουμε μπάλα με την άλλη γειτονιά, το κρυφτό, την αμπάριζα και ένα σωρό άλλα αθώα παιχνίδια που παίζαμε και περνάγαμε πραγματικά καλά! Επίσης θυμάμαι και την στιγμή που ξεκίνησαν να ανθούν οι παιχνιδομηχανές και τα computer. Το ATARI, ο AMIGA και οι λοιπές συσκευές που εισέβαλαν σε αυτό τον κόσμο...

Εννοείται τα θυμάμαι γιατί ήμουν απο τους πρώτους που τα αγόρασαν και πειραματίστηκαν!!! Είχα αρχίσει να μεγαλώνω όμως και δεν έκανα delete όλη την υπόλοιπη ζωή μου, τα παιχνίδια και τους φίλους μου...

Τώρα και με παραδείγματα, τα ξαδερφάκια μου και άλλα παιδάκια εκεί που ζώ βλέπω ότι όλα αυτά τείνουν πρός εξαφάνιση...την θέση των κλασικών παιχνιδιών έχουν πάρει τα lineage, age of empires και ένα σωρό άλλα παιχνίδια που κι εγώ μαθαίνω απο το ξαδερφάκι μου!!!

 Θα μου πείτε, τι σε έπιασε πρωί πρωί ?? Απλά προβληματίζομαι γιατί δεν ξέρω την πραγματική επιροή, θετική ή αρνητική, που έχουν αυτά τα μηχανήματα, όχι στην ανάπτυξη της ζωής μας αλλά στο μυαλό των μικρών παιδιών και ακόμα χειρότερα στα δικά μας παιδιά που, ίσως, κάνουμε...

Δεν είναι και λίγα τα παραδείγματα που ακούμε απο τα ΜΜΕ για παιδιά που έχουν εξάρτηση και σοβαρά προβλήματα απο την χρήση των υπολογιστών...

3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
14 Νοεμβρίου 2007, 22:35
Η μαγκιά και οι ρεμπέτες...


Και έτσι για να ξεκαθαρίσουμε λίγο τον παρεξηγημένο όρο ρεμπέτης, παρακάτω θα διαβάσετε μια διαφορετική άποψη ...

τις λέξεις ρεμπέτης και ρεμπέτικη ζωή ...τις έφεραν εδώ οι πρόσφυγες Mικρασιάτες, όπως κι άλλες πολλές τούρκικες λέξεις που με το χρόνο ελληνικοποιήθηκαν και καταχωρίστηκαν στο ελληνικό λεξιλόγιο. H έννοια αυτής της λέξης στην τουρκική γλώσσα δεν είναι καλή, διότι χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που ζει άσωτη και αλήτικη ζωή.

Στην Eλλάδα όμως η λέξη ρεμπέτης αποδόθηκε σ' αυτούς που ζούσαν ανέμελη ζωή. Δηλαδή στους γλεντζέδες, στους σπάταλους, στους τζογαδόρους, στους αγαπητικούς της παλιάς εποχής και γενικά σ' όλους αυτούς που με κάθε τρόπο απολάμβαναν τη ζωή γλεντώντας ποικιλοτρόπως και δεν τους ενδιέφερε το μέλλον, η αποταμίευση, η σταδιοδρομία και η δημιουργία ενός καλύτερου αύριο. "Aς περάσουμε καλά σήμερα κι έχει ο Θεός για αύριο". Aυτό ήταν και είναι το πιστεύω του ρεμπέτη. Aπό το 1930 και μετά, σε πολλά τραγούδια αναφέρεται ο ρεμπέτης ή η ρεμπέτικη βραδιά, που εννοεί τον ανέμελο γλεντζέ ή τη βραδιά που είναι γεμάτη από πιοτά, χορό, τραγούδια και καλή παρέα. Eίναι τρόπος ζωής το να ζεις ρεμπέτικα.


Pεμπέτες δεν ήταν μόνο αυτοί που έγραψαν και τραγούδησαν σκληρά λαϊκά τραγούδια. Yπήρχαν αρκετοί παλιοί συνθέτες και τραγουδιστές που δεν έζησαν ρεμπέτικα. Pεμπέτης μπορεί να είναι ένας φτωχός ή ένας πλούσιος, ένας αγράμματος ή ένας διανοούμενος, ένας καλλιτέχνης ή ένας απλός εργάτης. Pεμπέτες υπήρχαν πάντα, υπάρχουν τώρα και θα υπάρχουν όσο υπάρχει ζωή.

Eίναι τρόπος ζωής το να σ' αρέσει να ζεις ρεμπέτικα. H ρεμπέτικη ζωή όμως χρειάζεται χρήματα για να την απολαύσεις. Αρα ο ρεμπέτης πρέπει να εργάζεται για να 'χει πάντα λεφτά στην τσέπη του. Bασικός όρος του ρεμπέτη είναι η περηφάνια, η σοβαρότητα και η συνέπεια. Δεν είναι ενοχλητικός, αλλά δεν ανέχεται και να τον ενοχλήσουν. Δεν είναι επιδειξίας και πολυλογάς όπως τα κουτσαβάκια της παλιάς εποχής που δημιουργούσαν επεισόδια -και πάντα έτρωγαν ξύλο- με μοναδικό σκοπό να δημιουργούν ντόρο γύρω από το όνομά τους.

Ένας σωστός ρεμπέτης, σέβεται για να τον σέβονται, συμπεριφέρεται ...ιπποτικά για να μη δίνει δικαίωμα να τον θίξουν, είναι συνεπής, έχει μπέσα. Nηστικός μπορεί να μείνει, απατεώνας και χαφιές δεν γίνεται. Πάντα πρώτος βάζει το χέρι στην τσέπη για να πληρώσει όταν βρεθεί σε παρέα, γιατί έτσι αισθάνεται καλύτερα και δεν τον νοιάζει έστω κι αν πάει με τα πόδια στο σπίτι του. Eίναι αδύνατον ο ρεμπέτης ν' αποκτήσει μεγάλη περιουσία ή να γίνει μεγαλοεπιχειρηματίας, γιατί τα λεφτά δεν τα λογαριάζει, τα σκορπά ασυλλόγιστα, τα παίζει και με λίγα λόγια τα γλεντάει έτσι όπως αυτός έχει φιλοσοφήσει τη ζωή.


Pεμπέτης και οικογένεια είναι κάπως δύσκολο, γιατί ο ρεμπέτης άθελά του παραμελεί την οικογένεια για να απολαύσει τις πολλές αδυναμίες που έχει με τον τρόπο που αυτός διάλεξε να ζήσει τη ζωή του. Ξενύχτια, γλέντια, τζόγος, γυναίκες και όλα όσα επιθυμεί ο ρεμπέτης, είναι αντίθετα με την οικογενειακή ζωή. Όλες οι γυναίκες που παντρεύτηκαν ρεμπέτες, πέρασαν δυστυχισμένη ζωή ή διέλυσαν την οικογένειά τους. O γνήσιος ρεμπέτης δεν σκύβει το κεφάλι σε καμιά γυναίκα κι από περηφάνια και εγωισμό χωρίζει ανά πάσα στιγμή. H συμπεριφορά του ρεμπέτη στην γυναίκα είναι απόλυτα ανατολίτικη. Θέλει να επιβάλλεται, να διατάζει, δεν συγκινείται εύκολα από κλάματα ή τα γνωστά γυναικεία καμώματα και όρκους. Eίναι από τη φύση του σκληρός και δύσπιστος στη γυναίκα.

Aντίθετα, η συμπεριφορά του στους συνανθρώπους του και στους φίλους του είναι ευγενική και γεμάτη καλοσύνη. H καρδιά του ρεμπέτη πονάει εύκολα για πράγματα που για άλλους περνάνε απαρατήρητα. O πεινασμένος, ο πονεμένος, ο ανάπηρος, ο άρρωστος κάνουν το ρεμπέτη να μελαγχολεί και να προσπαθεί να βρει τρόπο να απαλύνει τον πόνο και τα βάσανά τους. O ρεμπέτης γεννιέται μ' αυτά τα αγαθά αισθήματά του που για την κοινωνία μας είναι ελαττώματα. Κατά βάθος είναι άνθρωπος του Θεού. Ακακος, ποτέ μοχθηρός ή ζηλόφθων, ούτε παραδόπιστος. Έχει φιλοσοφήσει τη ζωή με το δικό του μυαλό και ζει στο δικό του κόσμο, μακριά από τους συνηθισμένους νόμους της ζωής. Δηλαδή κάνω οικογένεια, αποκτώ περιουσία, τη μοιράζω στα παιδιά μου, γηράσκω και πεθαίνω.

O ρεμπέτης σκέφτεται αλλιώς, δηλαδή για να γίνουν όλα αυτά πρέπει εγώ να στερηθώ τη ζωή μου ώστε να αποκαταστήσω τα παιδιά μου και να διαιωνίσω το ανθρώπινο γένος. Λανθασμένη σκέψη, αλλά έχει τη δική της βαθιά φιλοσοφία.

Πολλές παγκόσμιες φυσιογνωμίες έζησαν κατά κάποιο τρόπο ρεμπέτικη ζωή σ' όλη της τη μεγαλοπρέπεια και σ' όλο της το μεγαλείο. Kαζίνα, ιπποδρομίες, γυναίκες, κρουαζιέρες, ταξίδια και πολλά όσα δεν φτάνει η σκέψη ενός κοινού θνητού.

Yπάρχει η λανθασμένη γνώμη ότι ρεμπέτες είναι μόνο όσοι ασχολήθηκαν με το βαρύ λαϊκό τραγούδι και έζησαν ή ζουν τη ζωή τους κατά κάποιον τρόπο άσωτα ή μπερμπάντικα. Δεν είναι έτσι, γιατί πολλοί από τους παλιούς μπουζουκτσήδες δεν είχαν σχέση με τη ρεμπετοσύνη. Kαι όμως όλοι τους στα τραγούδια τους μιλάνε για ρεμπέτικη ζωή και εξυμνούν τους ρεμπέτες. Κι έτσι απ' το '50 και μετά οι διανοούμενοι άρχισαν να λένε όλο το λαϊκό μας τραγούδι "ρεμπέτικο τραγούδι".

ρεμπέτες ήταν οι περισσότεροι χασαπάδες, λαχαναγορίτες, λεσχιάρχες και γενικά απλοί εργάτες άνθρωποι του λαού. κάθε άνθρωπος άσχετα με το τι ασχολείται μπορεί να ζει ρεμπέτικα. H ρεμπέτικη ζωή απαιτεί χρήματα, άρα ένας αργόσχολος ή τεμπέλης δεν μπορεί να ονομαστεί ρεμπέτης. H περηφάνια και η αξιοπρέπεια είναι τα προσόντα του γνήσιου ρεμπέτη.

Ποτέ κανένας ρεμπέτης του λαϊκού τραγουδιού ή άλλου επαγγέλματος, δεν περπάτησε και δεν μπήκε σε μαγαζί με βρώμικα, τσαλακωμένα και απεριποίητα ρούχα. Tο παπούτσι και το πουκάμισο πάντα στην τρίχα κι ας μην ήταν τα κουστούμια κασμήρια Aγγλίας, φτάνει να 'ταν καθαρά και σιδερωμένα. Nτύνεται πάντα κλασικά, γιατί το κλασικό είναι πάντα μόδα.

Oι σημερινοί καλλιτέχνες που θέλουν να μιμηθούν τους ρεμπέτες, ίσως από άγνοια ή αφέλεια, δυσφημούν τη ρεμπέτικη ζωή. Δεν προσέχουν την εμφάνισή τους, το ντύσιμό τους, τη συμπεριφορά τους και πολλά άλλα έχουν έλλειψη σοβαρότητας. Xιλιάδες άνθρωποι έζησαν και ζουν ρεμπέτικα, αλλά στην ουσία οι αγνοί, οι σωστοί ρεμπέτες ήταν και είναι λίγοι.

Aλλοίμονο αν είναι ρεμπέτης ο καθένας που παίζει, πίνει ή φουμάρει και τραβιέται με γυναίκες. H ρεμπέτικη ζωή έχει αυστηρούς όρους και νόμους.
3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
14 Νοεμβρίου 2007, 15:52
Καλώς τα παιδιά...


Καλησπέρα,

μέσα απο το blog θα προσπαθήσω να μοιραστώ διάφορες μουσικές και άλλες ιστορίες, που μου κίνησαν το ενδιαφέρων και που πιστεύω ότι θα θέλατε να μάθετε. Σαν πρώτη ιδέα, μου ήρθε να μοιραστώ μαζί σας κάποια πράγματα που αφορούν το ρεμπετικο τραγούδι. Enjoy και ευχαριστώ εκ των προτέρων όσους ασχοληθούν....

....

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο