Φίλοι πολλοί...αριστερά μου, δεξιά μου, μπροστά μου...μου μιλάνε, δεν αφήνουν το σώμα μου μόνο του...τους ευχαριστώ...Όμως το μυαλό μου ταξιδεύει, δεν ξέρω που, δε ξέρω γιατί, δε ξέρω καν τι ψάχνει, απλά ταξιδεύει...συνέχεια ταξιδεύει.Η ψυχή μου αρνείται να το ακολουθήσει (όπως πάντα δηλαδή)...Νιώθω τόσο μόνος, μέσα μου κι έξω μου...Μόνος...Είχα καιρό να νιώσω ένα...δε ξέρω που θα καταλήξω....Εξάλλου πάντα μου άρεσε η μοναξιά....σε ποιον δεν αρέσει άλλωστε...Αρκεί να τη διαλέγεις εσύ και όχι αυτή....γιατί τώρα με διάλεξε αυτή...ελπίζω να έχει σκοπό να με αφήσει νωρίς....

"Μάνα πονάω

φίλα με, κοίτα με πεθαίνω αργά

Αγκαλιασέ με και δως μου πνοή

Την έχω χάσει σ' αυτή τη βουή"

Αυτοί οι στίχοι πόσο τους έχω νιώσει.Πόσο θέλω να το φωνάξω!!!Αχ μάνα "να αγαπας μου πες όσο μπορείς κι ας με γελούν οι άλλοι"...Δε μπορώ Μάνα, δε μπορώ άλλο.Με βλέπεις κι εσύ.Δεν είναι δε θέλω, είναι δε μπορώ..Είμαι τόσο αδύναμος ,τόσο μικρός.....ΔΕ ΜΠΟΡΩ....ΤΕΛΟΣ

Υ.Γ./ τους στίχους τους δανείστηκα απ' το "Μάνα πονάω" που πήρε μέρος στο διαγωνισμό του ΜΗ.

Αχ, πως σε βόλεψε πάλι το μυαλό και νομίζεις ότι είσαι ικανοποιημένος.....Τίποτα δεν άλλαξε, είναι όλα ίδια.Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ είναι η λέξη που σε αντιπροσωπεύει, δεν αλλάζει αυτό, είναι η γυναίκα σου, είναι το παιδί σου...Ξεχάσου για λίγο δε πειράζει αλλά Ξημέρωσε πια....εσύ πότε θα ξημερώσεις;

Αν πέθαινα, θα ήθελα να δωρίσουν όλα μου τα όργανα.

Όλα, εκτός από την καρδιά μου.

Με πονάει πολύ...Είναι κρίμα να πονέσει κι άλλος...

Ξέρεις, έχει όμορφο φεγγάρι απόψε

Είναι τόσο όμορφα

Τόσο ήρεμα...

Θέλω να φωνάξω

πόσο σάγαπάω

μήπως μ'ακούσεις...

Θα μ'ακούσεις?

Κι αν μ'ακούσεις;

έχει νόημα?

Θα νιώσω καλύτερα!

Θα νιώσω?

Σ Α Γ Α Π Ω

κι αυτο δεν αλλάζει

Αυτές οι σκέψεις

αν φεύγανε...

Σκέψεις σε μορφή λέξεων

ταράζουν το μυαλό μου

Τη καρδιά μου?

Την έχεις ταράξει εσύ...

Τα χρυσά σου μαλλιά....

Το βαθύ σου βλέμμα....

Τα καυτά σου χείλη....

πώς να σε ξεχάσω???

Γιατί να σε ξεχάσω;

Αχ, και να σουν εδώ

να μου χτυπήσεις τη πόρτα

και να... όνειρα, όνειρα

Αφήστε με

Πρέπει να ηρεμήσω...

Πόσο να πιω ακόμα?

Αυτή τη νύχτα τα φιλαράκια είναι μαζί

Καθόμαστε, σκεφτόμαστε τι είναι η ζωή

Μας αρκεί μονάχα ότι θα είμαστε μαζί

Γι’ αυτό η καρδιά μου θέλει να σου πει

Απόψε που είσαι δίπλα μου και μ’ αγκαλιάζεις

Στα όνειρα που κάνουμε και αναστενάζεις

Γυρνάς το βλέμμα σου στα μάτια με κοιτάζεις

Κι αμέσως πράγματα αρχίζεις να μου τάζεις

Γελάω περίεργα κι απ’ τα μαλλιά με πιάνεις

Μ’ ένα χαμόγελο χαρούμενο με κάνεις

Μου λες με τίποτα δε θέλεις να με χάσεις

Πως σ’ αγαπώ πολύ δε θέλω να ξεχάσεις

Είναι όπως πάντα η ίδια η στιγμή

Συζητήσεις σχόλια ‘‘πως πάει η ζωή’’

Όμως δε βαριόμαστε να είμαστε μαζί

Γιατί περνάμε μια χαρά εγώ κι εσύ

Το όνειρο που έζησα μαζί σου

θέλω πάλι να το ξαναδώ,

Αν και έφυγες, ποτέ η θυμησή σου

δε σταμάτησε να υπάρχει στο μυαλό,

Να γυρίσω θέλω πάλι στη ζωή σου

αφού δεν έπαψα ποτέ να σ'αγαπώ

ν'αγκαλιάσω το ζεστό κορμί σου

κι απ'την αρχή ξανά ν' ονειρευτώ...