Γιατί τί θα πει τελικά χρόνος?? Με σημείο αναφοράς τη γέννηση, το πότε θα κάνεις πράγματα μέχρι τη στιγμή που θα σε πάνε τέσσερις... Οπότε τί με λέτε.. ναι ο χρόνος περνάει, δεν αντιλέγω, αλλά τί σημασία έχει τελικά (το πότε γεννήθηκες, το που κλπ); Ο προσδιορισμός αυτός μήπως βοηθάει μόνο στον καλύτερο προγραμματισμό των ενεργειών που χρειάζονται να γίνουν και σε τίποτα άλλο; Απορώ κι εξίσταμαι και από τη στιγμή που είδα στην έκθεση του μεγάλου Salvador Dalli γραμμένο το εξης "Από τη στιγμή που η θεωρία της σχετικότητας εκθρόνισε το χρόνο, εκείνος επανείλθε με τον ρόλο που του είχε αποδώσει ο Ηράκλειτος", μπερδεύτηκα.. Ναι τα πάντα ρει, αλλά σε σχέση με τι; Το πηλίκο χρόνου/ χώρου* ανθρώπινος παράγοντας και καταστάσεις που τον περικλείουν;

Απλά θέλω να καταλήξω στο ότι έχουμε θεοποιήσει τόσο τον χρόνο που ξεχνάμε να ζούμε.. βάζουμε όρια εκεί που δε χρειάζονται.. μπαίνουν μπροστά θέματα ανούσια μπροστά στην ολότητα που θα απλωνόταν μπροστά μας άν δε χτίζαμε τείχη.. Τα συμπεράσματα δικά σας!

Όλοι μεγαλώσαμε με κάθε λογής παραμύθια.. Ο βάτραχος που γίνεται πρίγκιπας, η φτωχή κοπέλα που η νεραϊδονονά της φροντίζει για να πάει στη γιορτή του βασιλόπουλου (και μετά τις 00.00 η άμαξα ξανάγινε κολοκύθα), μια άλλη κοπέλα που κατέληξε με 7 νάνους και πολλά άλλα.

Τα περισσότερα έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς.. το πως ξεπερνάει ο άνθρωπος την υλική του φτώχεια, μα πουθενά δεν αναφέρεται η πνευματική και η ψυχική.. Έτσι μεγαλώνουν γενιές παιδιών, έχοντας σαν ιδανικό την υλική ευμάρεια. Βέβαια το όλο θέμα έχει και άλλες προεκτάσεις αλλά θα σταθώ στην πνευματική και ψυχική φτώχεια που βιάζει την ανθρώπινη υπόσταση στις θεμελιώδεις δομές της..

ο συνεχής αγώνας για επιβίωση δεν αφήνει σε πολλές κατηγορίες ανθρώπων περιθώρια να ασχοληθούν σύμμετρα με την ολοκλήρωση της προσωπικότητας τους με αποτέλεσμα την αλλοτρίωση της ανθρώπινης ΝΟΗΣΗΣ, καθώς ακόμα και η μόρφωση που λαμβάνεται από τα ισχύοντα συστήματα εκπαίδευσης θέτουν ως βασικότερο στόχο την εισαγωγή σε ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα άρα ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!

Η σωστή δομή της κοινωνίας θα έπρεπε να βασίζεται εξίσου στην (ας μου επιτραπεί ο όρος) Γνωστική Μόρφωση, Συναισθηματική Μόρφωση, Ψυχική Μόρφωση. Πιστεύω ότι μόνον έτσι θα μπορούσαν να ξεπεραστούν  τα έμποδια που τείθενται από το σύνολο των ανθρώπων (κοινωνία) προς τον άνθρωπο. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ, πέρα από ξερές λέξεις, πέρα από ανούσιους στόχους, πέρα από την ανθρώπινη ματαιοδοξία! ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ!

Η φυσική μιλάει με την ατομική θεωρία: η θεωρία που υποστηρίζει την ύλη, η ψυχολογία μιλάει με την ατομικότητα: όλα αυτά με τα οποία γεννιέσαι.. Τελικά η ατομικότητα έχει να κάνει καθαρά με την ύλη ή με αυτά που ορίζουν τον άνθρωπο ως οντότητα (σώμα/ ψυχή) από την αρχή του μέχρι το τέλος;

Μάλλον η κατάληξη του ερωτήματος πηγαίνει και πάλι σε συνδυαστική θεώρηση με ίσως το ζύγισμα να τείνει παραπάνω προς σε όλα αυτά που ορίζουν τον άνθρωπο, καθώς ψυχή χωρίς σώμα μπορεί να υπάρξει, αλλά σώμα χωρίς ψυχή είναι απλά ένα κουφάρι που δεν μπορεί να σταθεί μόνο του.. ο πιό γνωστός εκπρόσωπος των ατομικών φιλοσόφων, ο Δημόκριτος,  μίλησε με τον όρο άτομα- μικρά και άπειρα σε αριθμό σωματίδια που απαρτίζουν το σύμπαν- και απέκλεισε την έννοια του κενού, καθώς τα άτομα κινούνται σε αυτό..

Τελικά ποια είναι η υπόσταση του πραγματικού με το μή πραγματικό και το αντίστροφο; Τίποτα το αυταπόδεικτό και η συνεχής αναζήτηση της αλήθειας έχει να κάνει με την ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ του κάθε ανθρώπου και με την προσωπική του κρίση, άλλωστε η αναζήτηση είναι ένα από τα στοιχεία που τοποθετούν τον άνθρωπο στην κατηγορία των πλασμάτων με ανεπτυγμένες νοητικές λειτουργίες!

Η ευχή πολλές φορές είναι η έκφραση μιας στιγμιαίας επιθυμίας.. σχεδόν πάντα ΔΕΝ εκπληρώνεται.. αλλά άμα εκπληρωθεί, έστω και εκ των υστέρων καταλαβαίνουμε ότι δεν την θέσαμε σωστά.. γιατί όταν κάνεις μια ευχή, ε για όνομα δηλαδή κάντην σωστά σε όλα τα σκέλη της.. οι περισσότεροι εύχονται για την ευημερία τους, για εργασία, υγεία, λεφτά, να βρουν αυτό το κάτι που θέλουν κλπ.. τί γίνεται όμως όταν αυτό που θέλεις σου έρχεται και δεν μπορείς να δεις ότι είναι αυτό για το οποίο ευχόσουν;; Νομίζεις ότι σου κάνει πλάκα το σύμπαν όταν το καταλάβεις.. όχι φιλαράκια.. το σύμπαν δε συνωμοτεί.. αλλά αυτό δεν καταργεί το γεγονός ότι κάθε σκέψη/ επιθυμία είναι και μια ενέργεια που εκλείεται και διαχέεται  μεταξύ των ανθρώπων.. την επόμενη φορά που θα ευχηθείς κάτι φρόντισε για τα εξης: α. Στην ευχή στο σβήσιμο της τούρτας όχι αλτρουισμός, β. την διατύπωση της ευχής σου, γ. να την θυμάσαι ...

Με τις ευχές μου.!

Όπως έχω αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν, δε συνομωτεί το σύμπαν αλλά οι επιθυμίες των ανθρώπων που διαχέονται σαν ενέργεια στην μεγάλη ουράνια γειτονιά και τα μηνύματα που λαμβάνει ο καθένας χρειάζεται να έχει ανοιχτούς δέκτες για να τα προσέξει, να τα επεξεργαστεί και τέλος να τα κατανοήσει..

το τι ζητάει ο καθένας έχει να κάνει καθαρά με τις ανάγκες του, την ιδιοσυγκρασία του και το τί θέλει να πετύχει.. άλλωστε ο άνθρωπος ως ον έχει ανάγκη εξίσου απο τα υλικά όσο κι απο τα πνευματικά..

Όταν πριν απο μερικούς μήνες, σε μια κοινωνική συνάθροιση που είχα παρευρεθεί μου τέθηκε με μεγάλη ένταση η πρόταση "ΠΡΟΣΕΞΕ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ" ταράχτηκα.. ήταν λες και μου είχαν περάσει ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο..  ο λόγος; γιατί ήταν κάτι που το είχα σκεφτεί και στο παρελθόν αλλά κάτι μέσα μου, ίσως η ανθρώπινη φύση, ίσως η έμφυτη τάση για εκλογίκευση των συνειδητών και υποσυνείδητων μηνυμάτων, με έκανε να σκεφτώ ότι παραλογίζομαι.. κι όμως.. με μια πιο προσεκτική ματιά τα σημάδια υπάρχουν, μας προειδοποιούν, και το όλο σκηνικό έχει πολλούς πρωταγωνιστές που με τις επιθυμίες τους έρχονται κοντά μας για να μας δώσουν και να λάβουν με άγνωστους τρόπους..

Αυτό μπορεί να είναι κάτι υλικό! Μπορεί να λέγεται εμπειρία! Τα σημάδια, τα κοσμικά SMS,  μπορεί να είναι ένα φεϊγ βολάν, μια ταμπέλα στο δρόμο, η καλημέρα που θα σου πει ένας άγνωστος, ένας κρότος μέσα στην απόλυτη βραδινή ησυχία που σου ψιθυρίζει στο αυτί "Π Ρ Ο Σ Ε Ξ Ε   Τ Α   Σ Η Μ Α Δ Ι Α" ...!!!!!!!!!!!

Όσο ψάχνει κανείς το "ψαγμένο", το εξιδανικευμένο, χάνει την ουσία.. τα λεγόμενα standards , και εκθειασμένες μπούρδες το πως πρέπει να είναι το τέλειο σύμφωνα με τις νέες τάσεις της μόδας .. το καλό με τις ΑΤΕΛΕΙΕΣ, καλοί μου άνθρωποι, είναι ότι μπορεί κανείς να τις κατεργαστεί και με την συγκατάθεση του ατέλειου υποκειμένου, να γίνει κάτι πολύ πιό πάνω από τις προσδοκίες μας, αρκεί να σεβαστούμε και την δική του επιθυμία για την ανεύρεση του τέλειου ΠΑΝΩ μας, κοινώς αλληλεπίδραση.. ποιος πιστεύει ότι είναι τέλειος..;; ας χαχανίσω δυνατά..!!! 

Αυτογνωσία (όχι δεν εννοώ να ξέρουμε πως είναι τα αυτιά μας), είναι μια σημαντική συνθήκη ώστε να μπορέσουμε να προσδιορίσουμε το τι θέλουμε και πως το θέλουμε.. αν ξέρεις τον εαυτό σου, ξέρεις και τι θέλεις.. λογικό; Έτσι πιστεύω.. Όταν δεν ξέρουμε τι θέλουμε, σπείρεται ανηλεώς και η αμφιβολία.. αν αμφιβάλλεις για τα δικά σου θέλω τότε θέτεις όρια, απ την στιγμή που θέτεις όρια σε κάτι που πλέονΙΣΩΣ θέλεις, τότε.. μένεις με το ίσως!!! 

Μια ατελείωτη σκηνή και οι πρωταγωνιστές γνωστοί.. άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που τους βλέπεις συχνά ή λιγότερο συχνά, γνωστοί, ξένοι, λογής λογής προσωπικότητες στην παράσταση της καθημερινότητας.. πλοκές, διαπλοκές, συμπλοκές! Είναι λίγες οι φορές που βρέθηκες ως θεατής ή πρωταγωνιστής της παράστασης; Δε νομίζω φίλε..!!! Δράμα, τραγωδία, κωμωδία, κοινωνική, θρίλερ! Όλα στην πλοκή και το είδος του έργου.. Όσκαρ υποκριτικής; Λαμογιά, απατεωνιά και η tv συνεχίζει και παίζει..

Αυτή η tv.. και το πλήθος παραληρεί, ειδήσεις, θάνατος, δυσωδία, φορολογία, δυστυχία και όταν παίζει κωμωδία.. Μαύρη..!!! Κι εσύ παρατηρητής, πρωταγωνιστής του δικού σου κόσμου να πολεμάς τους προσωπικούς σου δαίμονες και με ευχαρίστηση να υποκριθείς ή να κοροϊδέψεις όταν βρεις την ευκαιρία..! 

Και ο θίασος συνεχίζει, ακόμα κι εν μέσω κρίσης, να ανεβάζει τα εργάκια του.. έτσι για διασκέδαση και για προσωπική ή συλλογική τέρψη..!!!!

.. το ταξίδι ξεκίνησε στην σιγαλιά της νύχτας, όταν η γλυκιά ζαλάδα τον βύθισε σε έναν άλλον κόσμο, τον ονειρόκοσμο! Ξάφνου βρέθηκε σε μια πραγματικότητα ακριβώς όπως την ήθελε, όλα όσα επιθυμούσε ήταν γεγονός.. όλοι οι άνθρωποι  μια γροθιά, χωρίς διαχωρισμόυς, όλοι ίσοι προς ίσοι με την διαφορετικότητα να προβάλλεται ως κάτι θετικό και χωρίς να αποτελεί λόγο προστριβών ή χλευασμού, μια τέλεια  κοινωνία ανθρώπων, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του ΙΔΑΝΙΚΟΥ! 

Σε αυτήν την πραγματικότητα συγκατοικούσε ο ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ με την παιδική ΦΑΝΤΑΣΙΑ, κάθε τι όμορφο, παραμυθένιο ήταν αληθινό.. νεράϊδες, ξωτικά και κάθε λογής παραμυθένιο πλάσμα, κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ανθρώπους και ζούσαν αρμονικά σε έναν κόσμο που πλημμύριζε το χρώμα, οι δρόμοι στρωμένοι με αγνό χώμα που σε κάθε βροχή ξεχείλιζε η ευωδιά του, ένας ουρανός γαλάζιος με έναν ήλιο που έλουζε με τις λαμπερές αχτίδες του κάθε ψυχή, τα νερά σε ποτάμια, θάλασσες και λίμνες ήταν πεντακάθαρα!

Το καλύτερο σε αυτόν τον κόσμο ήταν ότι δεν υπήρχε καμία ανάγκη για δόξα και χρήμα, μόνο η ανάγκη για απέραντη ΑΓΑΠΗ που ήταν απλά γεγονόνος από όλους για όλους!

Η μουσική κατείχε πρωταγωνιστικό ρόλο με τον καθένα να δίνει τη νότα του σε μια παγκόσμια κοινώνια πραγματικής ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ και ΕΥΤΥΧΙΑΣ !

...... Ένας γδούπος έδωσε τέρμα στις ουτοπικές εικόνες.. κουβέρτες, σεντόνια και μαξιλάρια, ένα κουβάρι στο πάτωμα κι αυτός ένα αγουροξυπνημένο κουφάρι που σφαδάζει.. ένας πόνος στο κορμί του και στην ψυχή του, εφάμιλος με τα καρφιά που βαράει δυνατά ο πραγματικός κόσμος στα παιδιά του.. μόνο του παυσίπονο η ανάμνηση του ΟΝΕΙΡΟΚΟΣΜΟΥ!