Χελοουυ :P Ναι το παραδέχομαι, εβαλα αυτον τον τραγικο τιτλο για να σας τραβηξω. Πόοοσο καιρο εχω παλι να τριγυρισω σε αυτα τα λημερια. Ειναι περιεργο το πως περναει ο χρονος. Περναει τοσο γρηγορα που ειμαι πλεον κοντα στο πτυχιο και τοσο αργα που ακομα να το παρω! Για αυτο οντως χρειαζομαι την βοηθεια σας. Καλοι μου Mhιτες. Αν εχετε χρονο, διαθεση και καλή καρδιά απαντήστε ή/και κοινοποιήστε το παρακάτω ερωτηματολόγιο. ΔΕΝ είναι απαραίτητο να έχετε κατοικίδο για να το κάνετε και όλες οι απαντήσεις ειναι ΑΝΩΝΥΜΕΣ. 

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLScCG9o6ThfLj8DHX_XrgoXY1aJ1KD7vWPrMeegS_L5c2b71wg/viewform

Σας ευχαριστώ πολύ

Λοιπον,το εχω αποφασισει.Θα ερχομαι εδω καθε ενα δυο χρονια να αφηνω ενα ποστ να σας συγκλονιζω ΟΛΟΥΣ και μετα θα φευγω..:Ρ

Για πειτε νεα:Ρ

Βλεπω το προηγουμενο ποστ μου ηταν το 2009 και τωρα εχουμε 2011.ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑ.Περναει ο πουστης ο καιρος

Εγω τωρα πια βρισκομαι στη Μυτιληνη για σπουδες.Μισω το μερος,μισω που δεν ασχολουμαι με τη σχολη,μισω τους παντες,γενικα η μυτιληνη ηταν μια καλη ευκαιρια για να αποδειξω ποσο σκατανθρωπος ειμαι :Ρ

Για να μη τα παραλεω ενταξει..Εχει φαση να εισαι στο δικο σου σπιτι,να το βλεπεις να μετατρεπεται σε χωματερη,να παθαινεις γαστρεντεριτιδα,να ψαχνεις για καθαριστρια,να βλεπεις οτι τα λεφτα του μηνα τελειωσαν,να το καθαριζεις μονος σου και μετα να μην θες να περπατησεις ξυπολητος γιατι οι πατουσες σου δεν ειναι και το πιο καθαρο πραγμα του κοσμου.

Ενταξει,εχει και 2-3 παιδια για παρεα,ταιριαζετε δεν ταιριαζετε αυτοι ειναι και σκας.Απο τη στιγμη που σου δινουν ζαχαρη οταν σου τελειωνει και σημειωσεις ειναι ΦΙΛΟΙ.

Η μερα περναει με μονιμως ανοιχτο το σκαιπ και συνεχη επικοινωνια με την Αθηνα.Φιλους,γνωστους,οικογενεια.

Χμ.

Εγω το εχω πει.Δε μπορω τις αλλαγες!Το πιστευω αληθεια,πως θα προσαρμοστω 5 μερες πριν τελειωσω τη σχολη.Σκατα

Και μη εχοντας ΤΙΠΟΤΑ να ασχοληθω καθομαι και θυμαμαι τα παλια.

Το ΜΗ,οσους γνωρισα απο δω μεσα,το σχολειο μου,το πως ειναι να ξυπνας σε ενα μερος και μυριζει σπιτι!

Και υστερα ακουω το ασμα και λεω,κατσε ρε φιλαρακι που ειναι η ελευθερη ζωη που ηθελες να ζουσες;;

Και ψαχνει η τολαρουμπα για εργαστηρια δημιουργικης γραφης,φωτογραφιας,ωδεια και τρωει πορτα γιατι ξαφνικα θυμαται οτι ειναι στη μυτιληνη και δεν υπαρχει τιποτα απο αυτα.

Και οτι υπαρχει,περιλαμβανει την καταληξη ελι,σταυρους και ορθοδοξιες και παραδοσιακες στολες.Η απλα ειναι μακρυα και τωρα που χαλασε το ιπταμενο πατινι μου αδυνατω να παω!

Και εδω αγαπητα μελη του μουσικου παραδεισου λιγα ψιχουλα βοηθειας σας γυρευω.Δε ξερω ΤΙ θα κανετε,δε ξερω αν θα πληρωσετε ή αν θα παρετε τα απειρα τηλεφωνα παντως εγω στα σχολια θελω να δω κατι που να μπορω να κανω στη μυτιληνη..Ειδικα αυτο με τη δημιουργικη γραφη μου εχει κατσει.Ενταξει,δε λεω,χεστηκα για το πως θα μου πει καποιος να γραφω.Απλα θελω να εχω και αλλες επαφες με το θεμα..Η μια σχολη φωτογραφιας..Κατι ρε παιδια..

Κατα τα αλλα..ΑΥΤΑ.Εχω γινει ο πιο βαρετος ανθρωπος της γης.Πρωτα η Μυτιληνη,μετα ενας κατακεφαλος χωρισμος,γιατροι,ποσα να αντεξει ενας ανθρωπος!

Και δεν υπαρχουν και λεφτα για ψυχολογους.Αλλα και να υπηρχαν το ξερω.Σε τσιγαρα και τυροπιτες θα εφευγαν

Αχ ποσο μ αρεσει που ειμαι παλι εδω.Να γραφω βλακειες που δεν ενδιαφερουν κανεναν και να νομιζω πως γραφω μπεστ σελλερ.

Εντωμεταξυ ολο αυτο το εγραψα για την παραπανω παραγραφο.Για προτασεις στη μυτιληνη.Καλη φαση.

Να ειστε οοολοι καλα και καλα κουραγια στις εποχες που διανυουμε :)

Σι για,ελπιζω,νωριτερα απο 2 χρονια

Καλά μιλάμε..Πόσο μα πόσο καιρό έχω να γράψω εδώ??Πόσο είναι;;;Κοντά ένα-δυό χρόνια..;

Κάποτε βέβαια ήμουν εγώ αλλιώς,ήταν και το Μh αλλιώς..

Δεν υπήρχαν τόσα μέλη,ούτε τόσες κόντρες και το κλίμα ήταν πιο όμορφο.Πολύ πιο όμορφο.

Αν μετρήσουμε το χρόνο με το παραδοσιακό τρόπο μπορεί κανεις να πει πως 20 μήνες που πέρασαν ίσως δε μ άλλαξαν και τραγικά.Αν όμως μετρήσουμε το χρόνο λίγο διαφορετικά,από τη μεριά μιας παιδικής ηλικίας που πλέον έπαψε να υφίσταται τότε οι είκοσι αυτοί μήνες ήταν υπεραρκετοί για να αφήσουν μόνο υπολείμματα του πρώην εαυτού μου.

 Οι παρέες μου άλλαξαν ριζικά και απότομα,το σχολείο τελείωσε μα εγώ εδώ και χρόνια έχω φυλαγμένo στη τουλάπα μου ενα μαυρο μπλουζάκι MusicHeaven που μου θυμίζει που και που οτι κάπου υπάρχει και ένα-δε θα το πω σαιτ-μέρος που έχω αφήσει διάσπαρτα comments και Posts από τους παλιούς καλους καιρούς.

Δε θα συνεχίσω να γράφω εδώ.Μετακόμισα στο blogger πια.

Λίγο τα Πμ που κοιτούσα πριν,λίγο η σελιδα που ξαναμπήκα.Είπα να πω ένα γεια ως ενήλικη πλέον..

Έγινα μέλος το 2006 και σε 2-3 μηνες μπαίνει 2010.

Και περνάει ο καιρός ακόμα και στο Internet.

Γενικότερα η Αθήνα δε μου αρέσει.Μια από τις λίγες περιοχές που μου αρέσει πολύ είναι η Νέα Σμύρνη.Έχω λοιπόν το προνόμοιο το σπίτι μου να είναι εκεί δίπλα και το να πάω εκεί να μη μου πέρνει πάνω από 5 λέπτα με τα πόδια.

Χτές λοιπόν αφού ακύρωσα τα γαλλικά μου , αποφάσισα εκτός του να ξανασχοληθώ με τη πνευματική μου καλλιέργεια , να κάνω και μια βολτίτσα στη πολυαγαπημένη Ν.Σμύρνη.

Έτσι γύρισα πίσω με ένα νέο βιβλίο (Τη βάρδια του Καββαδία) και με 3 νέα cd (Ερισμα,Ζερβουδάκης,Θαλασσινός).

Ο Θαλασσινός μου προέκυψε γιατί όπως καθόμουν στο ταμείο είδα οτι είχε βγάλει νέο σιντί πριν 2 μέρες χωρίς να έχει ακουστεί τίποτα.Τέλος πάντων το πήρα να δούμε τι είναι..

Μόλις επέστρεψα λοιπόν έριξα έναν ύπνο σχετικά μικρής διάρκειας - μόλις 3 ωρών- και πήγα στο Αλλού με τη παρέα μου.

3 ήταν τα καλύτερα της βραδιάς---->>

1)Μπαίνουμε στη βάρκα του τρόμου και ανα διαστήματα σταματούσε για να βγει κάτι και να τρομάξουμε.Σε κάποια στιγμη σταματάει και περιμένουμε να βγει κάτι..Περιμένουμε..περιμένουμε..Ώσπου σταματάει η μουσική και ακουγεται από το μικρόφωνο:

-Σπρώξτε τη βάρκα για να ξεκολλήσει..

Αρχίζουμε εμείς τα γέλια και τα σπρωξίματα..έλα όμως που από πίσω έρχονταν άλλοι και θα έπεφταν πάνω μας..Ακολούθησε ο διάλογος:

-Μην έρχεστε!!!Έχουμε κολλήσει!!!

-Τι μην έρχεστε??Πως σταματάει η βάρκα!!??

Εντάξει τελικά τη γλυτώσαμε!

2)Συνέχεια είχε το crazy mouse..Καθήσαμε λοιπόν 4 άτομα..Ω ναι..Ήμουν στην άκρη..Και έτσι στη τελευτάια στροφή πάω να πέσω έξω, με κρατάει ο κολλητός μου και να τραγουδάμε χαρούμενοι και μισοκρεμασμένοι!Στη στεριααα δε ζει το ψααριι..

3)Η επιστροφή:Ο ταξιτζής που μύριζε αντρίλα..

Σ-->Σάντυ,Β-->Βαγγέλης,Τ-->ταξιτζής,Ε-->Εγώ

Ε:Καλησπέρα..Καλλιθέα πάμε..

Τ:Έμπα..

Η ώρα προχωρούσε και ο οδηγός την έβρισκε με τη Θώδη στο ράδιο..

Τ:Με ποιά από τις 2 τα έχεις;

Β:Και με τις δυο(βαρύς και ασήκωτος:P)

Τ:Και πως τα καταφέρνεις ρε θηρίο?Κανά βιάγκρα παίζει?

Β:εε οχι!

Τ:Κορίτσα για πείτε εντυπώσεις..

Σ:Ε τι να πούμε;Καλά είναι..(με ντροπή!)

Ε:Ναι πολύ καλά ειναι.Τούρμπο..

Τ:Α έτσι!Και πόσο είστε;

Ε:17 μας έχουν πει να λέμε..

Τ:Δηλαδή δε σας έχουν πει καμία 40ρια?

Β:ναι εδώ κατεβαίνουμε..(Σκεπτόμενος όμως:Εξαιτίας σου μαλάκα θα το πάμε ποδαράτο)

Πως να βγω από ένα κύκλο μαύρο που 'χει τη ζωή μου χρωματίσει;..

Είναι από τις λίγες φορές που νιώθω τόσο έντονα ένα στίχο.Δε ξέρω γιατί αλλά μου λέει πάρα πολλά..

Στην αρχή σκέφτηκα απλά πόσο εύκολη είναι η παραμικρή εξάρτιση..Αλλά ύστερα σκέφτηκα πόσο ανώφελη πραγματικά είναι κατάχρηση κάποιων πραγμάτων , πόσο μπορούν να σε πληγώσουν και εσύ το ξέρεις αλλά τι να γίνει που σου προσφέρουν μια εφήμερη , ίσως, ευχαρίστηση;

Και ναι ίσως να μην είναι η κατάχρηση κάποιων πραγμάτων..Να είναι απλά κάποιες συνήθειες ή ενέργειες σου που σε ταλαιπωρούν ψυχικά αλλά μακροπρόθεσμα σε ωθούν στη κατανόηση πραγμάτων από μια δική σου ,διαφορετική οπτική γωνία.

Βέβαια υπάρχουν και άνθρωποι που δίνουν έναν πιο ανοιχτόχρωμο τόνο στο "κύκλο" τους.Δε νομίζω όμως οτί είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα έχουν την ευκαιρία να χρωματίσουν τη ζωή τους.

Αυτά τα λίγα για σήμερα.

Καλημέρα και καλό μήνα!

Έχω αρχίσει και αλλάζω.Νιώθω άσκημα αυτές τις μέρες.Θέλω χρόνο για μένα.

Φοβάμαι;;;Ναι να φερθώ διαφορετικά..

Φοβάμαι;;Ναι να γίνω ίδια..

Φοβάμαι;;Ναι να πω τι φοβάμαι.

Οι μέρες περνούν.Ολοι είναι ίδιοι.Όλοι είναι διαφορετικοί.Εγώ τι είμαι;

Φοβάμαι;; Ναι γιατί δε ξέρω που ανήκω..

Φοβάμαι;; Ναι, κανείς δε με νιώθει..

Δε περιμένω κάτι.Μόνο εμένα να γυρίσω.

Φοβάμαι;; Ίσως..

Το Βερολίνο (γερμ. Berlin) είναι η πρωτεύουσα και εκτός αυτού η μεγαλύτερη σε έκταση και πληθυσμό πόλη της Γερμανίας. Επίσης η πόλη του Βερολίνου αποτελεί και κρατίδιοτης γερμανικής ομοσπονδίας.

Και τα πιο σημαντικά αξιοθέατα...

1)Ο Φέρνσετουρμ (Fernsehturm, γερμανικά για το "τηλεοπτικός πύργος") είναι ένας τηλεοπτικός πύργος στο κέντρο του Βερολίνου, Γερμανία. Είναι ένα γνωστό αξιοθεατο κοντά σην πλατεια Alexanderplatz. Ο πύργος χτίστηκε μεταξύ το 1965 και το 1969 από στιν πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. Ο πύργος είναι ορατός σε όλες τις κεντρικές περιοχές του Βερολίνου, και παραμένει ένα σύμβολο της πόλης.

Εθνική Όπερα---->>

Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα της Καθημερινής το Βερολίνο αποτελεί "Μια «καυτή» μητρόπολη για όλα τα γούστα".

Συγεκριμένα!!!

Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους.

Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων,
τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημιά των τόπων.

Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.

Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.

Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος..

                                                         Καρυωτάκης Κ.

Ναι και είναι πραγματικότητα..Εκεί που καθόμουν στο κρεββάτι μου και άκουγα το ηχογραφημένο Άννα και Μάρκος,χτες άκουσα και είδα από κοντά το δημιουργό του.

Το πρόγραμμα άρχισε κατά τις 11 και την αρχή έκανε ο Πάνος με το "δωμάτιο" που έχετε τη τύχη να ακούτε και τώρα.

Πράγματι μέσα στο κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα.Μακάρι να ξέρατε πως τον ένιωσα αυτό το στίχο εκείνη τη στιγμή.Προσπαθούσα να μαζέψω όσο πιο γρήγορα αυτές τις στιγμές.Τα μάτια μου όμως δεν άνοιγαν περισσότερο για να δω όλες του τις εκφράσεις και η ακοή μου στάθηκε ανίκανη να μπορέσει να ακούσει τα πάντα..

Ο κύριος Πάνος γλυκήτατος.Πολύ χάρηκα που δεν απομακρύνθηκε από αυτό που είχα φανταστεί.Με αίσθηση του χιούμορ,προσιτός.

Και ο Μάνος Ξυδούς όμως δε πήγαινε πίσω.Πολύ ενέργεια αυτός ο άνθρωπος ρε παιδί μου..

Συγγνώμη που δίνω περισσότερη έμφαση στο Κατσιμίχα,αναμφισβήτα και η αξία του Ξυδούς είναι εξίσου μεγάλη,αλλά αυτός ήταν ο λόγος που ήθελα να πάω στο Μετρό.

Μου είναι ακόμα δύσκολο να πιστέψω πως ο άνθρωπος που με συντρόφευε με τα τραγούδια του σε διάφορες φάσεις της ζωής μου ήταν εκεί όρθιος.

Δε μπορώ ακόμα να πιστέψω πως τον έχω σε βίντεο που τράβηξα η ίδια και πως μπορώ να πω "ημουν και εγώ εκεί".

Ευχαριστώ απίστευτα κύριε Πάνο.Μακάρι να ξέρατε πόσο με έχετε βοηθήσει..

Να πάτε είναι η γνώμη μου..Ειλικρινά αξίζει..Ειδικά όσοι υπήρξαν θαυμαστές των Πυξ Λάξ και των Κατσιμίχα.Εξάλλου κατά τη διαρκεια του προγράμματος η αναφορά στους Πυξ λαξ αλλά και πιο πολύ στο Χάρη ειναι πάρα πολλές.

Γεννήθηκα το 1991 γεγονός που μου επέτρεψε να γνωρίσω μέσα από το έργο τους προσωπικότητες που θαύμασα στην συνέχεια.Ανθρώπους που με συγκίνησαν και πίστεψα πραγματικά σε αυτούς αφού βέβαια έκανα τη κατάληλη έρευνα.Αυτή μου η ηλικία όμως στάθηκε εμπόδιο στο να τους δω από κοντά να δω τις εκφράσεις τους και να νιώσω την αύρα τους.

Κραχτό παράδειγμα οι Κατσιμίχα.Μαζί με τα υπόλοιπα όνειρα μου στίβαζα και την επιθυμία μου να δω τα άτομα που με έκανα να νιώσω ξεχωριστή είτε το έκαναν με ειλικρίνια είτε όχι.Η ώρα όμως έφτασε.Και το ονειράκι έβαλε τα καλά του,λούστηκε.τράβηξε και ένα ξύρισμα και έκλεισε το σάββατο να πάει στο Πάνο Κατσιμίχα.

Χαράααα μόλις το μαθα.Ανάμεικτη με μία μικρή απογοήτευση χώρις να ξέρω το γιατί.Ίσως επειδή την ώρα που έβλεπα τη διαφημιση άκουγα και το για τα λεφτά τα κάνεις όλα?Ίσως επειδή δε περίμενα τόσες πολλές εμφανίσεις?Δε θέλω να το ψάξω τώρα.Δε θέλω να γίνω τώρα ρεαλίστρια...

Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο..

                                Νικόλας Άσιμος

..μου "λείπω" όλο και πιο πολύ..

Έχω κάτι χρόνια να γράψω στο μπλόκ μου...Παραδόξως γιατί βρίσκομαι σε μια σχετικά καλή φάση.

Προσπαθώ να δω ποιούς έχω κοντά μου και πλέον έχω μάθει να ζυγίζω καλύτερα τις καταστάσεις.Έχω μια παρέα 6-7 ατόμων και είναι όλοι καλοί μου φίλοι εκτός από 2 που είναι οι κολλητοί μου.Το φροντιστήριο μου έχει αρχίσει να μου αρέσει πάρα πολύ.Διαβάζω πάντα χημεία και άλγεβρα,θα συμμετάσχω σε ένα διαγωνισμό βιολογίας και έχω γράψει πολύ καλά φυσική και έκθεση στο φροντιστήριο.Τα διαγωνίσματα του σχολείου δε με ενδιαφέρουν.Απλά διαβάζω για να μου μείνει κάτι από την επανάληψη.

Πλησιάζει η τετραήμερη μας,πράγμα που με χαροποιεί ιδιαίτερα.Έχουμε αρχίσει να ετοιμάζουμε τη κολλητή μου και μια τριήμερη εκδρομή που θα πραγματοποιηθεί όμως τον Ιούλιο.Δε μας πειράζει καθόλου που θα κάνουμε μάθημα μέχρι τέλη Ιουλίου..

Ξανάρχισα και αγγλικά.Μου λείπει ο παλιός μου δάσκαλος αλλά τουλάχιστον με αυτή 2 ώρες μάθημα σημαίνει 3 ώρες μάθημα,αφού βγάζουμε εναμιση κεφάλαιο τη φορά και ούτε μου μιλάει ούτε τίποτα.Παντελής έλλειψης χιούμορ και διάθεσης αλλά δε με νοιάζει.Πάει καιρός που έπαψα να συμπαθώ καθηγητές.Το Πάσχα είμαι αποφασισμένη να γραφτώ καταδύσεις.Έτσι μέχρι το καλοκαίρι θα έχω πάρει το πρώτο αστέρι.

Σκεφτόμουν πως αν είχα χρόνο θα θελα να κάνω πολλά πράγματα.Πρώτα από ολα χορούς.Δεύτερον να συμμετάσχω σε ενα θεατρικό του σχολείου απλά εκπληκτικό.Λέγεται καλησπέρα ΣΕΡ.Και όλοι οι διάλογοι είναι από ποιήματα του Σεφέρη,Ελύτη και Ρίτσου(εξού και το ΣΕΡ).Αλλά εκεί παίζει και να μη πήγαινα γτ ψιλοντρέπομαι κιόλας..

Πάντως σίγουρα θα ξανάρχιζα κιθάρα και ποιος ξέρεις ίσως και ούτι και φυσαρμόνικα..Θα έκανα και πιο πολλές ώρες γαλλικά μπας και πάρω το β2 να τελειώνω..Αναθεματισμένο εκπαιδευτικό σύστημα..

Τι άλλο ήθελα να σας πω..Α!Τις τελευταίες μέρες τα νεύρα μου είναι κρόσια εξαιτίας του θρησκευτικού μας.Αυτός ο άνθρωπος με αποσυντονίζει τελείως.Μπροστά του νιώθω ανίκανη να πω τη γνώμη μου!Ιδιαίτερα σε μια κουβέντα που κάναμε τις προάλες..

Έλεγε πως ο χριστιανισμός είναι συνδεδεμένος με το κράτος.Οτί είναι ένας ηθικός κώδικας και ένας τρόπος ζωής.Και οτι φυσικά επηρεάζει στο τρόπο διακυβέρνησης.Και μόλις τόλμησα να του πω οτι δε θεωρώ σωστή τη σύνδεση θρησκείας κράτους άρχισε να φωνάζει!!!!Μου είπε να πω τα επιχειρήματα μου.Τι να πω η έρμη μετά απο τόσο βρίσιμο??Είπα μόνο οτί περνάει μαζί και κάποια ταμπού και κάποια στάνταρς και οτί μπορεί κάποιοι να μην γουστάρουν τη επιβολλή ενός τρόπου ζωής με χριστιανικά πρότυπα.Γιατί στο κάτω κάτω όλες οι θρησκείες έχουν στηριχτεί σε υποθέσεις.Και οτι για να αναπτυχθεί μια κοινωνία μόνο εκεί δε μπορεί να στηριχθεί.Εκεί νομίζω ήταν το σημείο που μου έβαλε απουσία.

Αυτά για σήμερα..Σόρρυ για το ανιαρο κείμενο αλλά έπρεπε κάπως να ανανεώσω το μπλοκάκι!

Ο καθηγητής της πληροφορικής μας μας έβαλε να φτιάξουμε μπλοκ.Αλλά βέβαια να γράφουμε μόνο για το σχολείο..τρομερά ανιαρό!Τέσπα!Καλή μου αρχή..

http://tsouxtromarmelada.blogspot.com/

Είναι κάποιες στιγμές που κάθομαι μόνη μου και δε κοιτάω ούτε το κινητό μου,δε παρακολουθώ τηλεόραση,δεν απαντάω στο τηλέφωνο και παρατάω σύξιλο το μσν μου.Αυτές τις στιγμές μου πολύ της αγαπάω.Γιατί καταλαβαίνω σιγά σιγά πως δεν υπάρχουν όρια στη φαντασία και στο συναίσθημα.

Και είναι πάλι εκείνες οι στιγμές , εκεί που με κλειστά υγρά μάτια , σιγομουρμουρίζοντας ένα τραγούδι χρειάζομαι όσο τίποτα άλλο μια φωτογραφική μηχανή.Ένα μέσο τέλος πάντων που να με αφήσει να σκηνοθετήσω το σφίξιμο που νιώθω στη καρδιά.

Σα χρώμα που ονειρεύτηκα και πια δεν το θυμάμαι,
και σαν πληγή που αρνήθηκε να σβήσει ο καιρός...
Πόσα μα πόσα πράγματα να ονειρεύτηκα άραγε..Που το καθένα είχε το δικό του ξεχωριστό χρώμα στη ζωή μου.Κοίτα να δεις που τώρα δε μου λέει τίποτα.Μια οπτασία που κάποτε εμπιστεύτηκα και της δώρισα ένα κομμάτι μου.

Σαν κωμωδία αμερικάνικη
πέρασε και τούτη η βδομάδα.
Μα η Αμέρικα μακραίνει,
στην άλλη όχθη της σελήνης
Κυνηγώντας τους ζυγώνει
μ' ένα γέλιο που το αίμα τους παγώνει.
Το τραγούδι που με άγγιξε όσο κανένα..Ίσως γιατί με αφήνει να φαντάζομαι έναν Μάρκο και μία Άννα δικούς μου.Που τους νιώθω και τους πονάω λες και είναι αδέρφια μου..Σχεδόν κάθε βδομάδα μου αγγίζει τα όρια της αμερικάνικης γελειότητας.Ναι αυτήν που εγώ σιχαίνομαι.

Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά
Εμένα πάντως με γεμίζει από εικόνες..Και όχι απο τις ουτοπικές που κάποτε φανταζόμουν..

Εγώ, που λες,
κάνω παρέα μ' όσους έχω..
Αυτό μάλλον θα αποτελούσε ένα προσωπικό άλμπουμ και μόνο οι άνθρωποι που με ξέρουν θα μπορούσα να το ξεφυλλίσουν.Και ευτυχώς είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Κάτι τέτοιες φάσεις μου με γεμίζουν ένα αδικαιολόγητο σε πολλούς πείσμα.Ένα πείσμα που με κάνει να θέλω να φωνάξω "Θα ανατέλλω" όσο πιο δυνατά μπορώ.Εξάλλου "υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς".Προτιμώ αυτόν.Γιατί εμένα με μάθανε πως "αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του που θα σε κάψει".Άλλωστε φίλοι μου μέστο κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα...Και εγώ το υποστηρίζω αυτό..

Υ.Γ Οι εικόνες του γουγκλ δεν επαρκούν για να συνοδεύσουν αυτό το κείμενο.Όχι οτι είναι κάτι το φοβερό.Αλλά θα προτιμούσα να βάλω τις δικές μου εικόνες..Αυτές που με "ανάγκασαν" να το γράψω.


                                                         

Σου στέλνω αυτό το γράμμα βγαλμένο
Απ΄τα πιο σκοτεινά υλικά του θανάτου της ψυχής μου.
Το σώμα μου , ένα κοχύλι που κάποτε μέσα του πλάγιαζες
Αργει τώρα , κάτω από βρώμικα σεντόνια
Αποζητώντας τα μέλη του στ΄απομεινάρια μιας θυσίας.
Οι μέρες εδώ κυλούν σαν μικρά πεπρωμένα του τίποτα
Που κατεργάζονται την εκμηδένιση μου
Θρυμματίζουν όλα μου τα αστρα
Και μ’αποδίδουν ξανά στο κενό διάστημα
Στα ερωτηματικά και τους τρόμους
Στα γράφω όλα αυτά , αυτή τη νύχτα
Καθώς πίνω το τελευταίο μου ποτό με το Διάβολο
Και φυσάει μια αργόσυρτη βροχή
Φορτωμένη μ΄αναμνήσεις κι αποχαιρετισμούς
Και την ανία της ζωής χωρίς εσένα

Τώρα ξέρεις γιατί δεν απαντώ
Ξέρεις το τίμημα που πληρώνω

                                      Διάφανα Κρίνα..

Ο χρόνος μπήκε πολύ όμορφα μέσα από ένα σχετικά δυσάρεστο γεγονός..1 Ιανουαρίου.Και εγώ να σκέφτομαι τα εξης.

Πως τη μαγκιά δε την αποκτάς στα 17 σου αλλά σιγά σιγά όλη σου τη ζωη..

Μαγκιά δεν είναι να πίνεις 40 ποτά σε ένα βράδυ και να ξυπνάς χωρίς να ξέρεις τι έκανες..

Μαγκιά όμως είναι να σταματάς εκεί που πρέπει και να θέτεις τα όρια.Να ξυπνάς το πρωί χαμογελόντας και ξαναζώντας τη κάθε σου στιγμή.

Ρεζίλι δε γίνεσαι σε αυτούς που σε μαζεύουν από κάτω αλλά στον ίδιο σου το εαυτό.Γιατί φίλε σε μάζεψαν.Δε μαζεύτηκες..

Ελπίζω να μη χρειαστεί να γυρίσει ξανά φίλος μου να μου πει τέτοιο ευχαριστώ..

Ελπίζω όμως να το ξαναπώ η ίδια στον εαυτό μου..(good game δικέ μου).

Πες μου αυτά που αγαπάς να τα θυμάμαι
όταν θα ζεί με αναμνήσεις η καρδιά
να 'ρχεσαι πάντα μες τον ύπνο που κοιμάμαι
σαν πεταλούδα με φτερά μενεξεδιά.

Πες μου αυτά που αγαπάς να τα φυλάξω
σ' ένα πηγάδι της ψυχής μου σκοτεινό
όταν θα σκύβω τη ζωή μου να κοιτάξω
να ' σαι φεγγάρι στου βυθού τον ουρανό

Μη μου μιλάς γι' αυτά που πρόκειται να γίνουν
όσα φοβάμαι και να διώξω πολεμώ
κι όσα μου πεις πως μ' αγαπάς αυτά θα μείνουν
να τα θυμάμαι μ' έναν κόμπο στο λαιμό.

Πες μου αυτά που αγαπάς να τα φορέσω
πάνω στο στήθος μου σαν άγιο φυλαχτό
και με την πρώτη μαχαιριά να μην πονέσω
όταν με βρει η μοναξιά να φυλαχτώ.

Αφιερωμένο σε όσους αγαπάω..(ναι κρίση αγάπης είναι,θα περάσει..)

..ίσως κάποια μέρα να μου το αφιερώσουν και μενα..Ύμνος το τραγούδι αυτό...ύμνος!

Γλάρε μη κλείσεις τα φτερά σε τούτη τη στιγμή

άνοιξε δρόμο μέσα στο πλήθος του βύσσινου

μέσα στη μαλαματένια βροχή

να δω γαλάζιο ουρανό να ξεψυχήσω.

Μιχάλης Κατσαρός,Μεσολόγγι

Είμαστε ήρωες μιας άτολμης πράξης
Δυο ραγισμένοι αχώριστοι βράχοι
Καθηλωμένοι στην σκιά μιας ανάγκης
Μ’ αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη.

Λοιπόν!Ρωτώντας δεξιά αριστερά,πάνω , κάτω έμαθα οτι στους περισσότερους ο Άγιος Βασίλης κάνει την εμφάνισή του τη Πρωτοχρονιά!

Παρά το γεγονός οτι εγώ έχω πάρει ήδη κάποια δώρα νομίζω πως ένα γράμμα σε εκείνον τον χοντρούλη και ροδοκόκκινο γερούλη επιβάλλεται!Λυπάμαι αλλά θα είναι κάπως διαφορετικό.

Να αρχίσω??

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

Η χρονιά που πέρασε ήταν πραγματικά τέλεια..

Εκτός του οτι ανησύχησα άπειρες φορές για συγγενικά και φιλικά μου πρόσωπα , εκτός του ότι δεν είμαι πια αυτή που ήμουν , εκτός του οτι πολλοί άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί και άλλοι τοσοι έμειναν άστεγοι , εκτός του ότι συνεχίζονται οι καθημερινοί θάνατοι παιδιών σε τριτοκοσμικές χώρες , εκτός του ότι όπου και αν πάω θα δω έναν δυστιχισμένο να κλαίει τη μοίρα του...

Μήπως θες και άλλα εκτός για να πειστείς οτι το αφεντικό σου φέτος δεν έκανε καλή δουλειά?

Θα θελα αλήθεια να ξέρω πως κάποια παιδάκια θα σου γράψουν γράμμα..Πως θα αρχίσουν?Τι θα ζητήσουν?

Και εσυ κύριος από ποια καμινάδα θα μπείς?Και συμφεροντολογικά να το πάρεις το θέμα , είναι δυσλειτουργικά τα όσαν συνεβησαν φέτος..Δε βγαίνεις ρε παιδί μου πως το λένε!

Δε θέλω να σου ζητήσω κάτι φέτος.Μόνο να ψυθιρίσεις δυο φωνήεντα στον μεγάλο εκεί πάνω και να του πεις να ρίξει κανα βλέφαρο εδώ κάτω..

                                                       Με περιορισμένη εκτίμηση,

                                                                   Η συνονοματή σου..

Υ.Γ Στο καθένα ξεχωριστά να ευχηθώ Χρόνια Πολλά,καλές γιορτές και να θυμάστε πως τα μελομακάρονα έχουν πολλά σημαντικά συστατικά:P:P:P

Τελικά το πολυ το μεσα μεσα τον κανει τον ανθρωπο πολυ μιζερο..

Εχω να γραψω κατι,εστω και το απειροελαχιστο απο το καλοκαιρι..

Σημερα το μεσημερι,ειπα να δοκιμασω να ξαναπιασω μολυβι στα χερια μου..

Στριμωγμενος σε ένα μεγαλο δωματιο..

Κουτες από τσιγαρα στιβαγμενες,γινονται η συντροφια σου..

Με τη Βραχνη σου φωνη τραγουδας για ιδεολογιες και ερωτες..

Σκαλιζεις μιαν αναμνηση σε ένα περιττο οριο,

Κουρδιζεις τη κιθαρα σου,εκει που το χαμογελο ακουμπα σε μια βελονα

Εκει που τα χναρια σημαδευουν το τιποτα , εκει που ο ερωτας κλεινεται σε μπουκαλια…

Όμως μικρε μου το ξερεις.Νιωθεις πως το αυριο δε χτιζεται με χαπια

Πως η μουσικη σου δεν γραφεται στο πενταγραμμο ανουσιων συνθηματων.

Θες επιτελους να αγαπας αυτό που οι αλλοι μισουνε,να βλεπεις αυτό που οι αλλοι ντρεπονται να κοιταξουν και να ακους αυτά που δε πρεπει να ακουγονται..

Κρυωνεις σημερα πολύ.Δε θες να παψεις να ονειρευεσαι,τουλαχιστον όχι τωρα..

Η ανασα σου γινεται πιο γρηγορη.Ας ηταν από κεινα τα κακογουστα αστεια,ευχεσαι..

Τα σπλαχνα σου σκιζονται μα εσυ βλεπεις οικογενειες και αγαπη,μουσικες και  κιθαρες.Βλεπεις κατι διαφορετικο,κατι μοναδικο κατι που δε μπορει να το αποτρεψει το αιμα που βγαινει πιχτο από το στομα σου.

Να ξερει αραγε η Μαρια που εισαι?Να ξερει ότι  τα χειλια σου μυριζουν το αρωμα της?

Δεν υπαρχει θεος σκεφτεσαι..Ανησυχεις για το που θα πας..Δεν χωρανε εδώ αξιοποιησεις του φοβου σου.Πιστευεις μονο σε σενα.Και σε κεινη.

Τα χερια σου κλεινουν τα ματια σου.

Δε θελεις το σωμα σου να βλεπει τη φρικη που εσυ δημιουργησες…

Σ αγαπω ειπες και το αφησες αοριστα..

Αυτα τα λιγα σημερα

Παρασκευη βραδυ,στο φροντιστηριο,καθισμενη οπως παντα διπλα στο παραθυρο.Τελευταια ωρα,γυρω στις 8 πρεπει να ταν,και μεσα σε ολη την περιεργη ατμοσφαιρα πετουσαν φρασεις που κανεις δε παρακολουθουσε."Και το υδρογονο ειναι διατομικο στοιχειο......Η ενθαλπια σχηματισμου του μεθανιου ειναι...".

Κοιταζα τη νυχτα που απλωνοταν πανω απο ενα εγκαταλελειμενο σπιτι.Παντα οταν κανω μαθημα σε αυτη την αιθουσα ψαχνω με το βλεμμα μου τα αστερια.Και ποτε δε βρισκω.

Ειναι πολυ σκουρος ο ουρανος της Αθηνας και μακαρι να ταν μονο απο τα συννεφα.Απελπισμενη λοιπον εψαχνα να βρω το αστερακι μου που θα μπορουσε να με κανει να ξεχαστω λιγο απο τις ατελειωτες χημικες ενωσεις.

Κοιταζα και ξανακοιταζα..Το μονο αστερι που φαινοταν ηταν ενα χριστουγεννιατικο απο το απεναντι μπαλκονι...

Χτυπαει το κουδουνι και με ρωταει η καθηγητρια μου..

"Ποσο ειπαμε οτι ειναι η ενθαλπια καυσης της αμμωνιας;"

"Μειον τοσο,κυρια"

"Ωραια και τι συμπερασμα βγαλαμε σημερα?"

"Οτι τα αστερια στην Αθηνα φαινονται μονο στις γιορτες"

:D:D:D:D:D:D:D:D:D

Λόγω της ανελέιτης βαρεμάρας που με διακατέχει αποφάσισα να σας..συστήσω!

Η κοπελιά που βλέπετε από πάνω είναι η Μόνικα.

Είναι πρώτη μου και ελπίζω όχι η τελευταία μου φυσαρμόνικα.

Γεννήθηκε,σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού,πριν 2 χρόνια και έψαχνε απελπισμένα να βρεί έναν θετό πατερούλη η μια θετή μανούλα..

΄Ηταν ένα ηλιόλουστο σαββατιάτικο πρωινό του Σεπτεμβρη όταν η πόρτα άνοιξε και ένας υποψήφιος γονιός μπήκε μέσα.Η φυσαρμονικούλα κοίταζε με αγωνία..Θα τη διάλεγε άραγε;

Η πανέμορφη κοπέλα(γμτ προδώθηκα!!!) πλησίασε με το κατάλληλο δέος μια κλασσική μπορντό κιθάρα.

Αφού πληροφορήθηκε για αυτήν πλησίασε το ταμείο.

Η φυσαρμόνικα λυπήθηκε που δε διάλεξε αυτήν.

Η κοπέλα πήρε τη κιθάρα στα χέρια βάρεσε μια συχγορδία που ήξερε(πιστέψτε με μόνο αυτήν ξέρει ακόμα!) και πήγε να φύγει.Κοντοστάθηκε και κοίταξε τις φυσαρμόνικες.Πολλές καρδούλες άρχισαν να χτυπάνε..Θα πάρει άραγε καμία..

Το κορίτσι τότε πλησίασε το καταστηματάρχη και είπε.Συγγνώμη θα μου δώσετε ένα βιβλίο εκμάθησης φυσαρμόνικας άνευ διδασκάλου;Α!Και κείνη τη μικρούλα φυσαρμόνικα στην άκρη;

Η φυσαρμόνικα δάκρυσε!Επιτέλους είχε μανούλα.Το κορίτσι τη πήρε στα χέρια της,χαμογέλασε και είπε.Νομίζω πως σε λένε Μόνικα..Από δω ο Χάρης ,είπε δείχνοντας την επίσης καινούργια κιθάρα.

Όνειρο της Μόνικας αλλά και του Χάρη είναι να παίξουν μία μέρα μαζί.Για αυτο και κάθε βραδυ ξεκουράζονται δίπλα σε μία αφίσα του Πάνου Κατσιμίχα που συνδιαζει τη κιθάρα με τη φυσαρμόνικα μαζί.

Βεβαια ξέρουν οτί αυτός ο στόχος θα πραγματοποιηθεί σε πολλά πολλά χρόνια αφού πια δε παιρνούν όσο χρόνο θα ήθελαν με τη μαμα τους..