Κι αν είμαι ροκ, μη με φοβάσαι!
ακόμα ένα blog στο musicheaven
28 Ιουλίου 2013, 15:18
Xάθηκα..


Και να 'μαι πάλι εδώ, δύο χρόνια μετά...

Πόσα άλλαξαν από τότε, εμπειρίες, συναισθήματα, καλά, άσχημα.

Αποφάσισα να σας γράψω, ενώ ιδρώτας κυλούσε από το λαιμό μου και η σκέψη μου πήγαινε στην κοντινότερη θάλασσα. Σήμερα κάνει ζέστη.  Τυλιγομαι με τα βρεγμένα ρούχα της μπουγάδας. Καμία αλλαγή. Αλλά σήμερα δεν θα μελαγχολήσω... Γιατί υπάρχεις εσύ.Σε γνώρισα ένα ζεστό πρωινό του Ιουλίου, ένα πρωινό που δεν είχε καμία προοπτική να γίνει καλύτερο.

Παπαριές ξέρουμε εμείς οι άνθρωποι. Η ζωή ψοφάει στα γέλια με μας...

Και βέβαια έγινε καλύτερο, γιατί σε γνώρισα, σε είδα και σε άκουσα. Εσένα.

Για ένα λόγο μου τη σπάει ο ρομαντισμός. Είναι αυθόρμητος, αλλά και επιπόλαιος. Δεν θα μιλήσω λοιπόν με τις γνωστές φράσεις που χρησιμοποιούν άνθρωποι όταν ερωτεύονται...

''Δεν περιμενα ποτέ ότι θα ξαναένιωθα έτσι''

''Είσαι η ζωή μου, η αναπνοή μου''

Όχι. Η ζωή μου είναι δικιά μου και περίμενα, για την ακρίβεια ήλπιζα να ξαναερωτευτώ. Τόσο πολύ και τόσο δυνατά. 

Όπως τώρα. 

Ελπίζω να χαμογελάς τώρα, αν το διαβάζεις. Το καλό είναι ότι ποτέ δεν θα καταλάβεις ότι είναι για σένα.

Καλώς σας βρήκα.

- Στείλε Σχόλιο
17 Δεκεμβρίου 2010, 19:10
Για τα πέτρινα μπαούλα, τις σχισμές στις πέτρες, τα πέτρινα νησιά και τι υπάρχει ανάμεσά τους.


 

Ο Παπαλάγκι (λευκός) κατοικεί σαν το μύδι σ΄ ένα σκληρό καβούκι. Ζει ανάμεσα σε πέτρες όπως η σκολόπεντρα μέσα στις ρωγμές της πετρωμένης λάβας. Πέτρες είναι γύρω του, δίπλα του και πάνω του. Η καλύβα του μοιάζει μ' ένα όρθιο μπαούλο από πέτρα. Ένα μπαούλο με πολλά συρτάρια και πολλές τρύπες.

Από ένα μόνο σημείο μπορεί κανείς να μπει και να βγει στο πέτρινο καβούκι. Το σημείο αυτό ο Παπαλάγκι το ονομάζει είσοδο, όταν μπαίνει στην καλύβα και έξοδο όταν βγαίνει, παρ' όλο που και τα δύο είναι ένα και το ίδιο πράγμα. Στο σημείο αυτό λοιπόν υπάρχει μια μεγάλη σανίδα που πρέπει κανείς να τη σπρώξει με δύναμη για να μπορέσει να μπει στην καλύβα. Ακόμη όμως βρίσκεται στην αρχή και θα πρέπει να σπρώξει πολλές ακόμη σανίδες, ώσπου να βρεθεί πραγματικά μέσα στην καλύβα.

Στις καλύβες τώρα συμβαίνει να κατοικούν περισσότεροι άνθρωποι απ' όσοι ζουν σ' ένα μόνο χωριό της Σαμόας και γι' αυτό πρέπει κανείς να ξέρει ακριβώς το όνομα της Άϊγκα (οικογένειας) που θέλει να επισκεφτεί. Γιατί κάθε Άϊγκα έχει για τον εαυτό της ένα ιδιαίτερο μέρος του πέτρινου μπαούλου, ή επάνω ή κάτω ή στο κέντρο, αριστερά ή δεξιά ή στη μέση. Και η μια Άϊγκα συχνά δεν ξέρει τίποτα απολύτως για τις άλλες, λες και δεν τους χωρίζει μόνο ένας πέτρινος τοίχος, αλλά είναι σαν να βρίσκονται ανάμεσά τους βουνά και λαγκάδια και πολλές θάλασσες. Συχνά δεν ξέρουν τα ονόματά τους, κι αν συναντηθούν στην τρύπα της εισόδου χαιρετιούνται μόλις και μετά βίας ή μουρμουρίζουν μέσα από τα δόντια τους κάτι στον άλλο σαν κάτι εχθρικά έντομα. Σαν να τους εξοργίζει το ότι είναι υποχρεωμένοι να ζουν τόσο κοντά ο ένας με τον άλλο.

Αν τώρα η Άϊγκα μένει επάνω, κάτω ακριβώς από τη στέγη της καλύβας, θα πρέπει κανείς να σκαρφαλώσει σε πολλά κλαδιά, ζιγκ-ζαγκ ή στριφογυριστά, μέχρι να φτάσει στο σημείο όπου είναι γραμμένο στον τοίχο το όνομα της Άϊγκα. Κι εκεί βλέπει κανείς μπροστά του κάτι που μοιάζει με γυναικεία ρόγα, την πιέζει μέχρι ν' ακουστεί μια κραυγή που καλεί την Άϊγκα να έρθει. Αυτή κοιτάζει μέσα από μια μικρή, στρογγυλή τρύπα μήπως είναι κανένας εχθρός κι αν είναι δεν ανοίγει. Αν όμως αναγνωρίσει τον φίλο, ξεσφαλίζει αμέσως τη μεγάλη σανίδα, που είναι καλά ασφαλισμένη με αλυσίδα και την τραβά προς το μέρος της, έτσι ώστε να μπορεί ο ξένος να μπει μέσα από τη σχισμάδα στην πραγματική καλύβα.

Η πραγματική καλύβα τώρα είναι χωρισμένη με πολλούς πέτρινους όρθιους τοίχους και σπρώχνοντας πολλές σανίδες, προχωρά κανείς από μπαούλο σε μπαούλο, ενώ αυτά γίνονται όλο και μικρότερα. Κάθε μπαούλο - που ο Παπαλάγκι το ονομάζει δωμάτιο - έχει μια τρύπα, αν είναι μεγαλύτερο έχει δύο ή και περισσότερες, απ' όπου μπαίνει φως. Οι τρύπες αυτές είναι σκεπασμένες με γυαλί, που μπορεί κανείς να το απομακρύνει, όταν θέλει να μπει στα μπαούλα φρέσκος αέρας, πράγμα που είναι απαραίτητο. Υπάρχουν όμως και πολλά μπαούλα χωρίς τρύπα για το φως και τον αέρα.

Ένας Σαμοανός σύντομα θα έσκαγε μέσα σ' ένα τέτοιο μπαούλο, γιατί από πουθενά δεν μπαίνει φρέσκο αεράκι, όπως συμβαίνει σε κάθε καλύβα της Σαμόας. Επίσης και οι μυρωδιές του μαγειρείου ζητούν διέξοδο. Συνήθως όμως ο αέρας που μπαίνει απέξω δεν είναι πολύ καλύτερος και δύσκολα καταλαβαίνει κανείς, πως ένας άνθρωπος καταφέρνει εδώ να επιζήσει και πως δεν γίνεται από τη νοσταλγία πουλί, πως δεν του φυτρώνουν φτερούγες, ώστε να μπορέσει να πετάξει μακριά, εκεί όπου είναι ο αέρας και ο ήλιος. Ο Παπαλάγκι όμως αγαπά τα πέτρινα μπαούλα του και δεν αντιλαμβάνεται πια την καταστροφικότητά τους.

Κάθε μπαούλο τώρα έχει έναν ιδιαίτερο σκοπό. Το μεγαλύτερο και το φωτεινότερο είναι για να δέχεται η Άϊγκα επισκέψεις, ένα άλλο είναι για τον ύπνο. Εδώ έχει απλωμένα τα στρώματα, δηλαδή αυτά είναι πάνω σ' ένα ξύλινο πλαίσιο με μακριά πόδια για να μπορεί να περνά ο αέρας από κάτω τους. Ένα τρίτο μπαούλο είναι για τα γεύματα και για να κάνουν σύννεφα καπνού, ένα τέταρτο για τις προμήθειες τροφίμων, στο πέμπτο μαγειρεύουν και στο τελευταίο και το μικρότερο πλένονται. Αυτό είναι και το πιο ωραίο. Οι τοίχοι είναι σκεπασμένοι με μεγάλους καθρέφτες, το πάτωμα είναι στρωμένο με χρωματιστές πέτρες και μες στη μέση βρίσκεται μια μεγάλη πιατέλα από μέταλλο ή πέτρα, μέσα στην οποία τρέχει λιασμένο και άλιαστο νερό. Σ' αυτή την πιατέλα, που είναι τόσο μεγάλη, μεγαλύτερη ακόμη και από τον τάφο ενός φύλαρχου, μπαίνει κανείς για να καθαριστεί και να ξεπλύνει από το σώμα του την πολλή σκόνη των πέτρινων μπαούλων. Φυσικά υπάρχουν και καλύβες με περισσότερα μπαούλα. Υπάρχουν μάλιστα καλύβες όπου το κάθε παιδί έχει το δικό του μπαούλο, καθώς και κάθε υπηρέτης του Παπαλάγκι, ακόμη και τα σκυλιά του και τ' άλογά του.

Ανάμεσα σ' αυτά τα μπαούλα λοιπόν ο Παπαλάγκι περνάει τη ζωή του. Μια βρίσκεται σ' αυτό και μια στο άλλο μπαούλο, ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Εδώ μεγαλώνουν τα παιδιά του, εδώ ψηλά πάνω από τη γη, συχνά ψηλότερα κι απ΄ όσο φτάνει ένα μεγάλο φοινικόδενδρο - ανάμεσα σε πέτρες. Πότε - πότε ο Παπαλάγκι εγκαταλείπει το ιδιωτικό του μπαούλο, όπως το ονομάζει, για να χωθεί σ' ένα άλλο μπαούλο, που προορίζεται για τις δουλειές του, τις οποίες θέλει να κάνει ανενόχλητος, χωρίς την παρουσία γυναικών και παιδιών. Σ' αυτό το διάστημα τα κορίτσια και οι γυναίκες βρίσκονται στο μαγειρειό και μαγειρεύουν ή γυαλίζουν τα ποδοδέρματα ή πλένουν τα πανιά. Άν είναι πλούσιες και μπορούν να έχουν υπηρέτες, κάνουν οι υπηρέτες αυτή τη δουλειά και οι ίδιες πηγαίνουν σε επισκέψεις ή κάνουν νέες προμήθειες τροφίμων.

Με αυτόν τον τρόπο ζουν στην Ευρώπη τόσοι άνθρωποι, όσα είναι τα φοινικόδενδρα που φυτρώνουν στη Σαμόα και ακόμη περισσότεροι μάλιστα. Μερικοί θα νοσταλγούν ίσως πολύ το δάσος και τον ήλιο και το άφθονο φως, αυτό ωστόσο θεωρείται γενικά αρρώστια, που θα πρέπει κανείς να καταπολεμήσει μέσα του. Αν κάποιος δεν είναι ευχαριστημένος μ' αυτήν την πετροζωή, οι άλλοι λένε ότι πρόκειται για έναν αφύσικο άνθρωπο, που θα πει: αυτός δεν ξέρει τι έχει ορίσει ο θεός για τον άνθρωπο.

Αυτά λοιπόν τα πέτρινα μπαούλα βρίσκονται πολλά μαζί και κολλητά το' να με τ' άλλο, κανένα δένδρο, κανένας θάμνος δεν τα χωρίζει, στέκονται σαν άνθρωποι στη σειρά και στο καθένα κατοικούν τόσοι πολλοί Παπαλάγκι, όσοι και σ' ένα ολόκληρο χωριό της Σαμόας. Σε απόσταση μιας πετριάς, στην άλλη πλευρά βρίσκεται μια ίδια σειρά πέτρινων μπαούλων, πάλι το ένα δίπλα στο άλλο και σ' αυτά επίσης κατοικούν άνθρωποι. Έτσι δημιουργείται ανάμεσα στις δύο σειρές μια στενή σχισμάδα, που ο Παπαλάγκι την ονομάζει "δρόμο". Η σχισμάδα αυτή συχνά έχει μάκρος όσο και ένα ποτάμι και είναι στρωμένη με σκληρές πέτρες. Πρέπει να βαδίσει κανείς πολύ ώσπου να βρει ένα πιο ανοιχτό σημείο. Και εδώ όμως καταλήγουν πάλι σχισμάδες το ίδιο μακριές. Έτσι μπορεί κανείς μέρες ολόκληρες να περιπλανιέται ανάμεσα σ' αυτές τις σχισμάδες μέχρι να βρει πάλι ένα δάσος ή ένα μεγάλο κομμάτι γαλάζιου ουρανού. Ανάμεσα στις σχισμάδες σπάνια βλέπει κανείς πραγματικά γαλάζιο ουρανό, γιατί σε κάθε καλύβα υπάρχει τουλάχιστον μια και συχνά πάρα πολλές φωτιές που γεμίζουν διαρκώς τον αέρα με πολύ καπνό και στάχτη, όπως όταν ξεσπά ο μεγάλος κρατήρας στη Σαβάι. Η στάχτη πέφτει μέσα στις σχισμάδες, έτσι ώστε μεγάλα πέτρινα μπαούλα να μοιάζουν με το βούρκο στα έλη του Μανγκρόβε και στα μάτια και στα μαλλιά των ανθρώπων να χώνεται μαύρο χώμα και στα δόντια τους να μπαίνει σκληρή άμμος.

Όλα αυτά όμως δεν εμποδίζουν τους ανθρώπους να τριγυρνάν σ' αυτές τις σχισμάδες από το πρωί μέχρι το βράδυ. Υπάρχουν μάλιστα πολλοί που το χαίρονται ιδιαίτερα. Σε μερικές μάλιστα σχισμάδες οι άνθρωποι στριμώχνονται και κυλάν εκεί μέσα σαν πηχτός βούρκος. Αυτοί είναι οι δρόμοι όπου είναι στημένα τεράστια γυάλινα κιβώτια και μέσα σ' αυτά είναι απλωμένα όλα τα πράγματα που χρειάζεται ένας Παπαλάγκι για να ζήσει: Πανιά, στολίδια για το κεφάλι, χειροδέρματα και ποδοδέρματα, τρόφιμα, κρέας και αληθινή τροφή - όπως φρούτα και λαχανικά - και πάρα πολλά άλλα πράγματα. Είναι απλωμένα έτσι για να προκαλούν τους ανθρώπους. Κανένας όμως, όσο κι αν το έχει απόλυτη ανάγκη, δεν μπορεί να πάρει έτσι απλά κάτι. Θα πρέπει πρώτα να του δώσουν μια ειδική άδεια και να έχει προσφέρει μια θυσία.

Στις σχισμάδες αυτές καραδοκούν απ' όλες τις μεριές πολλοί κίνδυνοι, γιατί οι άνθρωποι όχι μόνο βαδίζουν χωρίς καμιά τάξη, αλλά τους μεταφέρουν ακόμη αμάξια και άλογα προς όλες τις κατευθύνσεις ή ακόμη και μεγάλα γυάλινα μπαούλα, που γλιστράν πάνω σε μεταλλικές λωρίδες. Ο θόρυβος είναι μεγάλος. Τ' αυτιά σου ξεκουφαίνονται, γιατί τα άλογα βροντάν με τα πέταλά τους στις πέτρες του δρόμου, οι άνθρωποι χτυπάν πάνω σ' αυτές με τα σκληρά τους ποδοδέρματα. Τα παιδιά φωνάζουν, οι άντρες φωνάζουν από χαρά ή από φρίκη, όλοι φωνάζουν. Κυριαρχεί γενικά ένα βουητό, ένα τριζοβολητό, ποδοβολητό και αχολογητό, λες και βρίσκεσαι στον ψηλό κυματοθραύστη της Σαβάι μια μέρα που λυσσομανάει η χειρότερη θύελλα. Κι όμως το βουητό της θύελλας είναι γλυκό και δεν σου παίρνει το κεφάλι όπως αυτός ο θόρυβος ανάμεσα στις σχισμάδες.

Αυτά τώρα όλα μαζί: τα πέτρινα μπαούλα με τους πολλούς ανθρώπους, οι ψηλές σχισμάδες που τραβούν προς τα εδώ και προς τα εκεί σαν χιλιάδες ποτάμια, οι άνθρωποι εκεί μέσα, ο θόρυβος και το βουητό, η μαύρη σκόνη και ο καπνός πάνω απ' όλα αυτά, χωρίς ούτε ένα δέντρο, χωρίς το γαλάζιο τ' ουρανού, χωρίς καθαρό αέρα και σύννεφα - όλα αυτά αποτελούν αυτό που ο Παπαλάνγκι ονομάζει "πόλη". Είναι η δική του δημιουργία και είναι πολύ περήφανος γι' αυτή. Μολονότι εδώ ζουν άνθρωποι που ποτέ δεν έχουν αντικρίσει με τα μάτια τους ένα δέντρο, ποτέ ένα δάσος, ποτέ έναν καθαρό ουρανό, ποτέ το μεγάλο Πνεύμα. Άνθρωποι που ζουν σαν εκείνα τα ερπετά της λιμνοθάλασσας κάτω από τα κοράλλια, μολονότι αυτά τα βρέχει ακόμη το πεντακάθαρο νερό της θάλασσας και τα φιλάει ο ήλιος με το ζεστό του στόμα. Να είναι άραγε ο Παπαλάνγκι περήφανος για τις πέτρες που έχει μαζέψει; Δεν ξέρω. Ο Παπαλάνγκι είναι ένας άνθρωπος με εντελώς δική του λογική. Κάνει πολλά που δεν έχουν νόημα και τον αρρωσταίνουν κι όμως τα εξυμνεί και τραγουδά τραγούδια γι' αυτά του τα κατορθώματα.

Η πόλη είναι λοιπόν αυτό που περιέγραψα. Υπάρχουν όμως πολλές πόλεις, μικρές και μεγάλες. Οι μεγαλύτερες είναι αυτές που κατοικούν οι ανώτατοι φύλαρχοι της χώρας. Όλες οι πόλεις είναι διασκορπισμένες σαν τα δικά μας νησιά στη θάλασσα. Άλλοτε απέχουν όση ώρα κάνουμε εμείς για να φτάσουμε στη θάλασσα, άλλοτε όμως και μια ολόκληρη μέρα. Όλα τα πέτρινα νησιά συνδέονται μεταξύ τους με σημαδεμένα μονοπάτια. Μπορείς όμως να ταξιδέψεις και μ' ένα πλοίο της ξηράς που είναι λεπτό και μακρύ σαν σκουλήκι, ξερνάει συνέχεια καπνό και γλιστράει πολύ γρήγορα πάνω σε μακριά σιδερένια σιρίτια, γρηγορότερα κι από ένα δωδεκαθέσιο κανό που τρέχει με τη μεγαλύτερη ταχύτητα. Αν όμως θέλεις να πεις σ' ένα φίλο σου σε κάποιο άλλο νησί μόνο ένα Ταλόφα (χαιρετισμός των Σαμόα που σημαίνει σ' αγαπώ), δεν χρειάζεται να πας ή να γλιστρήσεις προς αυτόν. Φυσάς τα λόγια σου σε μεταλλικές κλωστές, που πηγαίνουν σαν τις κληματαριές από το ένα πέτρινο νησί στο άλλο και  γρηγορότερα και από το πέταγμα ενός πουλιού, φτάνουν τα λόγια σου στο μέρος που θέλεις.

Ανάμεσα σ' όλα τα πέτρινα νησιά βρίσκεται η αληθινή γη, βρίσκεται αυτό που ονομάζεται Ευρώπη. Εδώ η γη είναι σε μερικούς τόπους γόνιμη κι όμορφη όπως σ' εμάς. Έχει δέντρα, ποτάμια και δάση κι εδώ επίσης υπάρχουν μικρά αληθινά χωριά. Μ' όλο που οι καλύβες είναι και στα χωριά από πέτρα, συνήθως περιτριγυρίζονται από καρποφόρα δέντρα και η βροχή μπορεί να τις πλένει απ' όλες τις πλευρές και ο αέρας να τις ξαναστεγνώσει.

Στα χωριά αυτά ζουν άλλοι άνθρωποι, με διαφορετικά μυαλά από τους ανθρώπους της πόλης. Τους ονομάζουν χωριάτες. Έχουν πιο τραχιά χέρια και πιο λερωμένα πανιά από τους ανθρώπους στις σχισμάδες, παρ' όλο που έχουν πολύ περισσότερο να φάνε από εκείνους. Η ζωή τους είναι πολύ πιο υγιεινή και πολύ πιο όμορφη από τη ζωή των ανθρώπων στις σχισμάδες. Οι ίδιοι όμως δεν το πιστεύουν αυτό και φθονούν εκείνους που ονομάζουν τεμπέληδες, επειδή δεν βάζουν τα χέρια τους στο χώμα για να βάλουν ή να βγάλουν καρπούς. Ζουν σε εχθρική σχέση μαζί τους, γιατί αναγκάζονται να μαζεύουν τους καρπούς που τρώει ο άνθρωπος των σχισμάδων, αναγκάζονται να βοσκάν και να μεγαλώνουν τα ζώα μέχρι να παχύνουν και να του δίνουν και απ' αυτά τα μισά. Πάντως κουράζονται πολύ για να βρουν τροφή για όλους τους ανθρώπους των σχισμάδων και δεν βλέπουν το λόγο γιατί εκείνοι να φοράν ωραιότερα πανιά από αυτούς τους ίδιους και να έχουν ωραιότερα άσπρα χέρια και να μην είναι υποχρεωμένοι να ιδρώνουν πολύ στον ήλιο και να κρυώνουν πολύ στη βροχή.

Ο άνθρωπος των σχισμάδων όμως πολύ λίγο ενδιαφέρεται γι' αυτό. Πιστεύει βαθιά ότι έχει ανώτερα δικαιώματα από το χωριάτη και ότι τα έργα του έχουν μεγαλύτερη αξία από το να βγάζει και να βάζει καρπούς στη γη. Αυτή η διαμάχη ανάμεσα στα δύο μέρη δεν είναι βέβαια τέτοια που να οδηγεί σε πόλεμο. Συνήθως ο Παπαλάνγκι, αδιάφορο αν ζει ανάμεσα σε σχισμάδες ή στην ύπαιθρο, τα βρίσκει όλα εντάξει όπως είναι. Ο άνθρωπος της υπαίθρου θαυμάζει το βασίλειο του ανθρώπου στις σχισμάδες, όταν πηγαίνει εκεί και ο άνθρωπος των σχισμάδων τραγουδά και ενθουσιάζεται όταν περνά μέσα από τα χωριά του ανθρώπου της υπαίθρου. Ο άνθρωπος των σχισμάδων αφήνει τον άνθρωπο της υπαίθρου να παχαίνει τεχνητά γουρούνια, ο δεύτερος πάλι αφήνει τον άνθρωπο των σχισμάδων να χτίζει τα πέτρινα μπαούλα του και να τ' αγαπά.

Εμείς όμως, που είμαστε ελεύθερα παιδιά του ήλιου και του φωτός, θα μείνουμε πιστοί στο μεγάλο Πνεύμα και δεν θα του βαρύνουμε την καρδιά με πέτρες. Μόνο παραπλανημένοι, άρρωστοι άνθρωποι, που δεν κρατάν πια το χέρι του Θεού, μπορούν να ζουν ευτυχισμένοι ανάμεσα σε πέτρινες σχισμάδες χωρίς ήλιο, φως και αέρα. Ας χαρίσουμε στον Παπαλάνγκι την αμφίβολη ευτυχία του, αλλά ας τσακίσουμε κάθε του προσπάθεια να χτίσει και στις δικές μας ηλιόλουστες παραλίες πέτρινα μπαούλα και να σκοτώσει την ανθρώπινη χαρά με πέτρες, με σχισμάδες, με βρωμιά, με θόρυβο, με καπνό και με σκόνη, όπως το θέλει το μυαλό του και είναι ο στόχος του.

Απόσπασμα από το καταπληκτικό βιβλίο "Ο ΠΑΠΑΛΑΝΓΚΙ" (Εκδόσεις "ύψιλον")

 

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
05 Δεκεμβρίου 2010, 21:59
Remember, remember the 6th of december


Σίγουρα όλοι θυμόμαστε τί έγινε εκείνη την 6 Δεκέμβρη...
Ο καθένας πιθανώς για τους δικούς του λόγους...
Το τραγικό γεγονός όμως εκείνο τo βράδυ κανείς δεν το περίμενε...Όλοι αμέριμνοι στην καθημερινότητά μας δεν μπορούσαμε ποτέ να διανοηθούμε το σημείο εκείνο στο οποίο θα έφτανε η αυθαιρεσία αυτού του κράτους...Ενός κράτους που χρόνια τώρα αφήνει συνειδητά τη νέα γενιά στο περιθώριο για να ικανοποιήσει τα "μεγαλεπίβολα"σχέδιά της...Τη νέα γενιά που είναι "βολεμένη"και αδιάφορη για τον κόσμο γύρω της, όπως κάποιοι νομίζουν...
Και όμως το δεκέμβρη αυτό η νέα γενιά τους έκανε όλους ξαφνικά να αναρωτιούνται (μπορεί για λίγες μέρες ίσως) τί έχουν κάνει στραβά...Τί ήταν αυτό που ξαφνικά οδήγησε χιλιάδες νέους σε μία πρωτόγνωρη για τα τελευταία χρόνια εκδήλωση θυμού και αγανάκτησης...
Και μετά από λίγο καιρό....τίποτα...
όλοι επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους σαν αυτό που συνέβη να ήταν σκηνή από μια ταινία...
Και ξεχάσανε...Όπως συνήθως συμβαίνει...
Και τώρα πάλι που πλησιάζουν οι μέρες ξαναθυμήθηκαν...
Και ετοιμάζονται να αναλύσουν, να εξηγήσουν και να αναρωτηθούν...
Και μετά πάλι θα ξεχάσουν...

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που δεν ξεχνούν...
Είναι αυτοί που καθημερινά βλέπουν τα όνειρά τους να "σκοτώνονται" εν ψυχρώ...τις αξίες τους να βρίσκουν αδιέξοδα...
Αυτοί που δίνουν κάθε μέρα μάχη για να επιβιώσουν μέσα σε μια κοινωνία που "κατασπαράζει" σαν αχόρταγο θηρίο τις ιδέες και τα θέλω τους...
Για όλους αυτούς η φλόγα που άναψε εκείνο το Δεκέμβρη δεν έχει σβήσει ακόμα...
Για όλους αυτούς η αυριανή μέρα είναι μέρα μνήμης και σκέψης...

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια και μεγάλα...
Τα γεγονότα μίλησαν από μόνα τους...
Ας αναλογιστεί ο καθένας τις ευθύνες του...
Ας κάνει ο καθένας τη δική του εσωτερική κριτική και μετά τα ξαναλέμε...

- Στείλε Σχόλιο
03 Δεκεμβρίου 2010, 08:45
Χαμένοι...σε μαύρες σκέψεις


 

Οι δρόμοι, ακόμη και στις ονομαστές γειτονιές που υποτίθεται πως παραμένουν ανέγγιχτες από την οικονομική στενότητα, έχουν χάσει τελευταία τους ανθρώπους τους. Και οι λίγοι που επιμένουν να κυκλοφορούν βλέπουν τα πρόσωπά τους να καθρεφτίζονται στις βιτρίνες και τρομάζουν κι οι ίδιοι από την κατήφεια και την ένταση που βγάζουν τα μέχρι πρότινος αμέριμνα βλέμματα. Πρόσωπα με σκοτούρες που «μιλούν» συναντάς πια στις αποβάθρες του μετρό, ακόμα κι οι ανέμελοι φοιτητές χάνονται σιωπηλοί στα βάθη των σκέψεών τους, αρνούνται να ακούσουν καν τι συμβαίνει γύρω τους με τα αυτιά μόνιμα «σφραγισμένα» απ΄ τα ακουστικά του iPod.

Η γενιά του Μνημονίου σταμάτησε πια να αναρωτιέται και να επιζητεί πειστικές εξηγήσεις για το πώς φτάσαμε έως εδώ. Ανησυχεί, τρομάζει για το τι πρόκειται να βγει από εδώ που έχουμε φτάσει. Βομβαρδισμένη καθημερινά από εσχατολογικές Κασσάνδρες, ζαρώνει και μαζεύεται στο μοναχικό της κέλυφος, αδυνατώντας να διακρίνει έστω μία ελάχιστη χαραμάδα φωτός.

Η αισιοδοξία φαντάζει γραφικότητα κι όσοι αναζητώντας ελπίδα ανατρέχουν σε ιδέες, σκέψεις και μελετήματα που ξεφεύγουν από τις οικονομικές αναλύσεις και τα λογιστικά δεδομένα, συγκροτούν μια ελάχιστη μειοψηφία που την παρασέρνει ο χείμαρρος και την οδηγεί στην ασφυξία.

 

- Στείλε Σχόλιο
27 Νοεμβρίου 2010, 20:17
Η χαρά...


 

Χαρά

Τι να κάνουμε, ώστε να αποκτήσουμε μέσα μας τη χαρά?

Η χαρά έρχεται όταν είμαστε αμέριμνοι, όταν δηλαδή δεν έχουμε μέσα μας άγχος και αγωνία για κάτι.

Αμεριμνησία δε σημαίνει να μην κάνουμε τίποτε. Μερικές φορές πέφτουμε στην παγίδα να νομίζουμε ότι αν εγκαταλείψουμε τους στόχους και τις επιδιώξεις μας, θα είμαστε πιο αμέριμνοι και άρα πιο χαρούμενοι. Η αλήθεια όμως είναι ότι δε χρειάζεται να πληρώσουμε ένα τόσο ακριβό τίμημα για τη χαρά: Είναι αρκετό να είμαστε εσωτερικά αμέριμνοι, να επιμελούμαστε δηλαδή κάθε μέρα ό,τι έχουμε μπροστά μας, χωρίς όμως να μας απασχολεί το αύριο, χωρίς να μας απασχολούν πράγματα που είναι πέραν του δικού μας ελέγχου.

Αν αποκτήσουμε αυτή την κατάσταση, τότε το σώμα και το μυαλό μας θα μεριμνά και θα φροντίζει, η ψυχή μας όμως θα είναι - την ίδια ώρα – ήρεμη, ξεκούραστη και χαρούμενη.

 

Υπάρχει βέβαια και μια άλλη χαρά, βαθύτερη και πιο ουσιαστική: Είναι η χαρά που έρχεται όταν ξεχνάμε τον εαυτό μας για χάρη κάποιου άλλου, όταν δινόμαστε χωρίς να μας κρατά πίσω, ούτε η βαριεστιμάρα μας ούτε η φιλαυτία μας. Αυτή είναι μια φωτεινή χαρά, γεμάτη ηρεμία και περιπέτεια ταυτόχρονα, που μας μεταμορφώνει ως ανθρώπους και μας ανοίγει νέους ορίζοντες. Aγαπήστε λοιπόν, και έχετε κάνει τη χαρά δική σας!


και μια ...μπετοβενιακή χαρά μέσα στην ενάτη συμφωνία του:

video 

 

1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
25 Νοεμβρίου 2010, 17:01
Ο πόνος...


Ο ΠΟΝΟΣ... Είναι όμορφο συναίσθημα... Όταν πονάς ξέρεις ότι είσαι ζωντανός, νιώθεις. Προσπαθείς, πέφτεις, σηκώνεσαι, μάτωσες...πονάς. Αλλά είσαι και πάλι όρθιος. Έτοιμος να ξαναπέσεις, να ξαναπονέσεις, να ξανασηκωθείς. Πολύ παρεξηγημένος ο πόνος. Είναι δίκαιος, δεν κάνει διακρίσεις. Πονάει ο φτωχός, πονάει κι ο πλούσιος. Πονάει ο δυνατός,πονάει κι ο αδύναμος. Είναι καλός και κακός ταυτόχρονα, σέρνει μαζί του μία μεγαλειώδη αντίφαση. Του δίνεις χώρο να εκφραστεί και σου το ανταποδίδει τα μέγιστα. Προσπαθείς να ξεγελαστείς με κλάματα ή άλλες ψυχοσωματικές εκφράσεις, εκείνος θα ξανάρθει πιό οξύς και διαπεραστικός. Δε θα σε εγκαλείψει ποτέ. Είναι φίλος, σύντροφος. Τον καλείς να έρθει κοντά σου, τον έχεις ανάγκη και μετά του γυρίζεις την πλάτη. Δε μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον άλλο για τον δικό σου πόνο, μόνος σου τον ένιωσες, εσύ του έδωσες πνοή. Άκουσε τον λοιπόν που σου μιλά.....Ο πόνος του αποχωρισμού σε διδάσκει ότι γεννήθηκες ως μονάδα, ικανή μόνο να μοιραστεί στιγμές. Ο πόνος της απώλειας σου υποδεικνύει ότι δε μπορείς να κατέχεις, μόνο να δανείζεσαι. Ο πόνος της αυτογνωσίας μυρίζει αίμα και φωνάζει κάτω από τα μουστάκια του Νίτσε: ‘Γίνε αυτό που είσαι!’ Καλός δάσκαλος ο πόνος, εμείς κάνουμε κοπάνα από το μάθημα του…

4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
21 Νοεμβρίου 2010, 22:57
'''Αριστα''


Εξετάσεις να δίνεις από την ώρα που γεννιέσαι. Ο σκοπός είναι να είσαι άριστος, σε όλα. Ποτέ η βαθμολογία σου να μην είναι κάτω του τέλειου. Να κοκορευόμαστε όλοι για το σπλάχνο που φτιάξαμε σε μία νύχτα ηδονής. Να μην πάει χαμένη η ηδονή αλλά ούτε και η νύχτα. Να βγαίνεις στο δρόμο με τα εύσημα ενός συστήματος που οι πατεράδες σου το μίσησαν, αν και άριστοι κι αυτοί. Έτσι πάει η δικιά μας ιστορία. Να αγωνίζεσαι σε ένα στάδιο που θέλεις να το εξαφανίσεις, να βάζεις το παιδί σου να αγωνίζεται σε ένα πεδίο μάχης που εσύ πρώτος αναθεμάτισες όταν πέρασες από εκεί.
Σε όλα άριστος. Έτσι μπράβο. Να αποδεικνύεις ότι το φαΐ που τρως, το κρεβάτι που κοιμάσαι και η μπάλα που παίζεις, σου αξίζουν. Τι νομίζεις; Ένα αλισβερίσι είναι η ζωή, για να έχεις πρέπει να δίνεις. Και εφόσον δεν μπορείς να το ανταποδώσεις με χρήμα κάντο αριστεύοντας. Κάνε με περήφανο και το δωράκι θα σου το έχω έτοιμο χρονιάρες μέρες.
Μην τολμήσεις να ρωτήσεις ποτέ αν αυτοί οι βαθμοί σου σού χρειαστούν ποτέ στην ζωή. Μην το κάνεις γιατί θα σου πω ψέματα. Μεγάλα ψέματα που έλεγαν και σε μένα. «Θα έχεις γνώσεις και θα μπορείς με ευκολία να συνεχίσεις τα όνειρά σου». Τα όνειρά σου ξέρω ποια είναι, αλλά θα κάνεις πραγματικότητα τα όνειρα του συστήματος. Ξέχνα τους πιλότους, τους αστροναύτες και τους εξερευνητές. Μάζευε πόντους για το σίγουρο. Γιατί με το σίγουρο θα μπορέσεις να κάνεις κι εσύ παιδιά που θα γίνουν «άριστα» σε αυτό το σύστημα που έχεις ήδη αρχίσει να το μισείς. Έτσι είναι το σύστημα. Φτιαγμένο να το μισείς για να σε καταπίνει. Τώρα θεωρείς τον εαυτό σου γίγαντα αλλά σε 10 χρόνια θα καταλάβεις ότι είσαι ο Κοντορεβυθούλης. Μόνο στα παραμύθια νικά ο «κοντός». Γι’ αυτό σου φτιάχνουμε παραμύθια. Για να εκδικείσαι μέσα από αυτά. Για να νομίζεις ότι νικάς, ενώ η μηχανή που θα μπεις μέσα, έχει ήδη αρχίσει να δουλεύει από εκείνη την νύχτα της δικής μου ηδονής. 
Γιατί μπορεί να σε καμαρώνω, αλλά κάθε φορά που μου φέρνεις αυτό το «Άριστα» νιώθω ότι λαδώνω τη μηχανή που θα σε κάνει ίδιο με εμένα. Κι εγώ δεν θέλω να γίνεις ίδιος με εμένα. Μέσα βαθιά μου είναι στιγμές που εύχομαι να δω μηδενικά να παρατάσσονται στον βαθμολογικό πίνακα του συστήματος που σε έβαλα. Να σπάσει αυτή η αλυσίδα της διαιώνισης των «Άριστων». Να ήμουν έτσι εκπαιδευμένος που να σου πάρω το μεγαλύτερο δώρο για το «Μηδέν» σου. Να είχα την λεβεντιά να σε καμαρώσω την στιγμή που θα μου πεις ότι θα γίνεις εξερευνητής, πιλότος, αστροναύτης ξέροντας ότι τουλάχιστον το δικό σου όνειρο έχει μηδενικές βάσεις. Γιατί, αν και δεν στο είπα ούτε θα στο πω ποτέ, τα όνειρα που βγαίνουν αληθινά από το «Μηδέν» ξεκινάνε.

http://simplemangreek.blogspot.com/

5 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
28 Οκτωβρίου 2010, 21:58
περι παρελασης ο λογος...


Ο Σύλλογος διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης αντιτίθεται στη συμμετοχή των μαθητών του στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου εκφράζοντας τις παιδαγωγικές αντιρρήσεις στο θεσμό της μαθητικής παρέλασης. Του Aρίστου Αναγνώστου.

«Η ολοκληρωτική νοοτροπία, ο αποκλεισμός και οι διακρίσεις, ο μιλιταρισμός, η ψυχολογία μαζικής πειθαρχίας και η αφομοίωση δεν έχουν προφανώς καμιά σχέση με την κατάκτηση της ιστορικής γνώσης και την κριτική προσέγγιση της συλλογικής μνήμης από τους μαθητές Αν κάτι πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο είναι αυτό που χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν στους δρόμους με τη λήξη του πολέμου: “Ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φασισμός στη γη” Κι αυτό φυσικά δε μπορεί να γίνει μέσα από την παρέλαση, το αντίθετο μάλιστα», αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο Σύλλογος των δασκάλων του 1ου Πειραματικού Δημοτικού.

Παρέλαση με το ζόρι

Ωστόσο, παρά την άρνηση των δασκάλων, οι μαθητές του 1ου Πειραματικού θα παρελάσουν με …άνωθεν επιβολή. Αυτή είναι η απόφαση του Διευθυντή του 1ου Γραφείου της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης.

Η απόφαση αυτή προκάλεσε την αντίδραση του Εποπτικού Συμβουλίου των Πειραματικών Δημοτικών Σχολείων του ΠΤΔΕ-ΑΠΘ, το οποίο απαρτίζουν ο επίκουρος καθηγητής, Αθανάσιος Αϊδίνης και οι λέκτορες Τάσος Λιάμπας και Έφη Παπαδημητρίου. Με ομόφωνη απόφασή του το εποπτικό Συμβούλιο εκφράζει την υποστήριξή του στο Σύλλογο Διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου για τις παρελάσεις, θεωρώντας τις «ως συντηρητικά ιδεολογικά σύμβολα και αναχρονιστικές πρακτικές που αντιτίθενται στην υπόσχεση της Παιδαγωγικής ως Επιστήμης της Εκπαίδευσης για ένα ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο για όλα τα παιδιά, που προετοιμάζει το δημιουργικό, κοινωνικό, ικανό για συνεργασία και ολόπλευρα ολοκληρωμένο άνθρωπο».

Δάσκαλοι: Η Ιστορία μιλά από μόνη της

Ο Σύλλογος διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δ. Σ. Θεσσαλονίκης του ΠΤΔΕ του ΑΠΘ θυμίζει μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή του ότι: «Το μαθητικό συμπλήρωμα στις στρατιωτικές παρελάσεις ξεκίνησε στα χρόνια του Μεταξά, όταν η ομοιομορφία της εμφάνισης μαθητών και μαθητριών ήταν δεδομένη, ενώ η στρατιωτικοποίηση της νεολαίας ( Ε.Ο.Ν.) ήταν βασικός στόχος του καθεστώτος. Από τότε οι μαθητικές παρελάσεις συνεχίζονται αδιάλειπτα καθοριζόμενες από ένα θολό νομοθετικό πλαίσιο -«προαιρετικά και με το ζόρι», παρά την καταδίκη της χώρας μας από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το θέμα της υποχρεωτικότητας της συμμετοχής μαθητών και εκπαιδευτικών σ΄ αυτές. Η μόνη περίοδος που τέθηκε ουσιαστικά ζήτημα κατάργησής τους ήταν αμέσως μετά τη χούντα. Όμως οι παρελάσεις έμειναν ανέγγιχτες από οποιαδήποτε απόπειρα «εκσυγχρονισμού» ακολούθησε και έτσι μέχρι σήμερα μαθητές και μαθήτριες συνεχίζουν να παίζουν τα στρατιωτάκια με τους εκπαιδευτικούς (και ιδίως τους/τις γυμναστές/τριες) σε ρόλο «επιλοχία».

Από τη σκοπιά της παιδαγωγικής

«Προφανώς, η μαθητική παρέλαση (και μάλιστα στρατιωτικού τύπου) δεν αντέχει ούτε τη στοιχειώδη κριτική προσέγγιση από οποιαδήποτε σύγχρονη παιδαγωγική σκοπιά. Αφού όλα στην παρέλαση παραπέμπουν σε παιδαγωγικούς αρχαϊσμούς στρατιωτικού τύπου. Γι’ αυτό και όλη η προετοιμασία είναι μια ξεκομμένη δράση στο χώρο του σχολείου. Συναντά τη χαρούμενη αποδοχή των μαθητών/τριών, μόνο γιατί γίνεται «έξω» και αντιμετωπίζεται με την ιλαρότητα ενός παιχνιδιού ρόλων. Έτσι όμως η «εγχάραξη» επιτυγχάνεται πολύ ευκολότερα, αφού οι «συνθήκες πρόσληψης» είναι σχεδόν ιδανικές (πολύ θα θέλαμε ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής εκπαιδευτικής διαδικασίας να γίνεται «έξω» και με «παιχνιώδη» διδακτική προσέγγιση).

Όμως τι ακριβώς «εγχαράσσεται»;

α) Διαχωρισμός-διακρίσεις: αγόρια μπροστά, κορίτσια πίσω (ολοφάνερα σεξιστικό), αλλά και ψηλοί/ές μπροστά, κοντοί/ές πίσω (ολοφάνερα ακατανόητο). Και κυρίως άξιοι/ες ξεχωριστά -η Ελλάδα της σημαίας-πληβείοι πίσω. Μάλιστα η εξάδα μόνο πηγαίνει συνήθως στη Δοξολογία και πάντα μπροστά- ξεκομμένη από τον υπόλοιπο μαθητικό όχλο. Εδώ, συναντάμε και το μεγάλο θέμα της απόρριψης των παιδιών με αναπηρίες. Η εγκύκλιος που επιτρέπει και τη συμμετοχή ανάπηρων στην πράξη περιορίζεται στους/ις σημαιοφόρους και αποτελεί καταφανώς επικοινωνιακό τρικ, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γενικευτεί, αφού οι απαιτήσεις για τη συμμετοχή στα «παρελαύνοντα τμήματα» δεν σέβονται διόλου τις ιδιαίτερες δυσκολίες και ανάγκες αυτών των παιδιών.

β) Θηριοδαμαστικός παβλοφισμός: Όλοι/όλες περπατάμε με το ίδιο αφύσικο βήμα, μετά από πολύωρη, μάλιστα, εκγύμναση, που μετατρέπει το σχολείο σε τσίρκο. Για να μπορούμε να «στοιχιζόμαστε» βλέποντας μόνο το κεφάλι του μπροστινού μας και να «ζυγιζόμαστε» ρίχνοντας ματιές στο πλάι στο/στη διπλανό/ή μας και εντέλει να κινούμαστε σαν ρομποτάκια με το ρυθμό που επιβάλλει -παβλοφικά-η σφυρίχτρα ή το «ένα στο αριστερό».

γ) Αγελισμός - ομοιομορφία: συνδέεται με το προηγούμενο όσον αφορά στην κίνηση στο χώρο, αλλά επεκτείνεται και στην ενδυμασία. Την πιο ορατή προσπάθεια υποταγής του ατόμου στη μαζική ομοιομορφία του συνόλου. Τώρα τελευταία, μάλιστα, έχουμε σύνδεση του εθνικοσοσιαλιστικού αυτού κατάλοιπου με το θεσμό της χορηγίας. Συνήθως φροντιστήρια «χορηγούν» μέρος (φουλάρια, γιλέκα, μπερέδες κ.λ.π.) της ενδυμασίας.

δ) Υποβιβασμός του ελεύθερου πολίτη σε υποταγμένο «υπήκοο»: Από ποιο φεουδαρχικό χρονοντούλαπο άραγε βγαίνουν αυτοί οι «επίσημοι» που στέκονται κάθε φορά στην εξέδρα (δεσπότης, στρατηγός, νομάρχης -οι αρχές και εξουσίες του τόπου) επιθεωρώντας με βλοσυρό βλέμμα τους υπηκόους τους, καθώς αυτοί τους «αποδίδουν τιμές» (γιατί άραγε;) στρέφοντας την κεφαλή δεξιά (ενώ ταυτόχρονα κοιτάνε λοξά τη «στοίχισή» τους και ακόμα πιο λοξά τη «ζύγισή» τους);

ε) Κιτς και αισθητική κακογουστιά: Εκτός από τον τρόπο που κινούμαστε και τα ρούχα που φοράμε στην παρέλαση ακούμε και μουσική (δεν υπάρχει τελετουργία χωρίς μουσική υπόκρουση άλλωστε, εκτός από αυτές που απαιτούν πλήρη σιωπή). Και τι μουσική! Στρατιωτικά εμβατήρια (την κακοποίηση, δηλαδή, της όποιας συμφωνικής παράδοσης της Δύσης) που επενδύουν μουσικά κάποια άτεχνα στιχάκια εθνικιστικού κρεσέντου.

στ) Eθνικιστική μονοπολιτισμικότητα: Παρά τα ρητορικά φληναφήματα περί «σεβασμού των πολιτισμικών διαφορών» οι παρελάσεις αποτελούν έναν ακόμη μηχανισμό (τον πιο χοντροκομμένο, ίσως) για την επιβολή είτε της αφομοίωσης είτε της ρατσιστικής απόρριψης και του αποκλεισμού του «διαφορετικού» από την εκπαιδευτική διαδικασία. Οι «καθιερωμένες» πλέον αντιπαραθέσεις γύρω από το ζήτημα των αλλοδαπών σημαιοφόρων το αποδεικνύουν περίτρανα.

- Στείλε Σχόλιο
29 Μαΐου 2010, 09:17
Ο bob dylan σήμερα στην αθήνα
bob dylan συναυλία  

Σήμερα Σάββατο, 29 Μαΐου, το Terra Vibe Park υποδέχεται έναν από τους μεγαλύτερους θρύλους της μουσικής παγκοσμίως, μια από τις πιο επιδραστικές μορφές της τελευταίας πεντηκονταετίας, τον Bob Dylan, μαζί με το συγκρότημά του, στα πλαίσια του Never Ending Tour, της περιοδείας που ξεκίνησε το 1988 και συνεχίζει ακόμα, μετρώντας πάνω από 2000 εμφανίσεις!

Ο Bob Dylan υπήρξε ο καταλύτης για τη ροκ μουσική και μια εμβληματική φυσιογνωμία για πέντε δεκαετίες. Από τον Ιανουάριο του 1961, όταν ο άσημος εικοσάχρονος Robert Allen Zimmerman φτάνει στη Νέα Υόρκη για να συναντήσει το είδωλό του, τον Woody Guthrie, μουσικό και τραγουδιστή της φολκ αμερικάνικης σκηνής, έως σήμερα χρειάστηκαν να κυλήσουν πολλές πέτρες και να χυθούν τόνοι μελανιού για να εξηγηθεί το μέγεθος της ιδιοφυΐας, που έγινε ο Bob Dylan!

Έχει χαρακτηριστεί από το περιοδικό Rolling Stone ως ο σημαντικότερος σόλο καλλιτέχνης, έχει βραβευτεί με βραβείο Όσκαρ και 11 βραβεία Grammy. Μέχρι σήμερα η πορεία του σημαδεύεται από 55 άλμπουμ, μερικά από τα οποία σφράγισαν την εποχή του.

Από το πρώτο του άλμπουμ με το όνομα του, στο Blonde on blonde (1966) -το εμβληματικό διπλό άλμπουμ της γενιάς του- έως το Love and Theft (2001) -το άλμπουμ σταθμό για τη γενιά των παιδιών του- και έως το τελευταίο του, το Together through life (2009), ο Bob Dylan δεν σταματά να ηχογραφεί μερικά από τα σημαντικότερα άλμπουμ όλων των εποχών.

για μια μικρή γεύση :

video 
 

INFO:

Τοποθεσία: Terra Vibe Park, Μαλακάσα

Ημερομηνία: Σάββατο 29 Μαΐου

Τιμές εισιτηρίων: Τα πρώτα 2500 εισιτήρια: 39 ευρώ, μετά την εξάντλησή τους: 45 ευρώ, διακεκριμένη θέση: 75 ευρώ, Ταμείο την ημέρα της συναυλίας: 50 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων: Ticket House, Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς), Αθήνα, τηλ.: 210 3608 366, Ticket House, Μητροπόλεως 102, Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2310 264880

Online ή αγορές με πιστωτική κάρτα: http://www.ticketpro.gr/ καιhttp://www.tickethouse.gr

 

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
26 Μαΐου 2010, 11:21
H άποψη της φρικιπαίδειας για τη ροκ (χάριν αστεϊσμού)


Η ροκ μουσική είναι το πρώτο είδος μουσικής που επινόησε ο Άνθρωπος. Η δημιουργία της ήταν αποτέλεσμα της έμπνευσης των πρωτόγονων ανθρώπων, οι οποίοι το μόνο που έβλεπαν γύρω τους ήταν πέτρες (rocks). Η ροκ μουσική διακρίνεται για τις εκκωφαντικές εντάσεις της, τους κάθε άλλο παρά "πιασάρικους" ρυθμούς της και την προσθήκη άσχετων ηχητικών εφέ σε σημεία των τραγουδιών της, όπως κρώξιμο πάπιας, έκρηξη ηφαιστείου και ηλεκτρική κιθάρα.

 

“Και εμείς παίζαμε μαντολίνο αλλά όχι ηλεκτρικό! Να φύγετε, να πάτε αλλού!.”

 

 

 

 

Ενα ροκ συγκρότημα (κοινώς, ένα μάτσο ανθρώπων καγκουραίων με μουσικά όργανα που κάνουν φασαρία και ενοχλούν τους γείτονες) συνήθως αποτελείται από τα εξής άτομα:

Ο τραγουδιστής

Είναι μακράν το μεγαλύτερο λαμόγιο, αφού πολύ συχνά είναι παντελώς ατάλαντος, ή ανήκει στους Illuminati και "τη λέει" στην υπόλοιπη μπάντα. Πέραν από τυχόν διαφορές στον τύπο φωνής (ψιλή, βαρύτονη, δυναμική, death shriek) και στο ντύσιμο (περούκες, δερμάτινα, αλυσίδες), οι τραγουδιστές ροκ δεν διαφέρουν και πολύ μεταξύ τους. Ο σκοπός τους είναι ένας και μοναδικός: να τραγουδάνε. Πολλοί από αυτούς παίζουν ταυτόχρονα και κιθάρα (συνήθως αέρινη), ενώ κάποιοι παίζουν και πιάνο. Φημολογείται πως ο Mark Knopfler των Dire Straits έπαιξε σε μια συναυλία του κιθάρα, αρμόνιο, τουμπερλέκι και σκάκι ταυτόχρονα. Κερδισε και μια παρτιδα βελακια!

Ο κιθαρίστας

Κάνει τα μικρά παιδάκια να λιγουρεύονται ("μπαμπά, 'α μου πάρειθ τσι εμένα κιθά'α;;;"), τους νέους να ζηλεύουν ("David Bowie; Τς... Σιγά τα λάχανα! Εγώ του έμαθα όσα ξέρει!"') και τους δασκάλους κιθάρας να βγάζουν πολλά, πολλά λεφτά. Και παίζει και κιθάρα! Ηλεκτρική κιθάρα, φυσικά. Αν και, αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση με την οικονομία του ρεύματος, είναι πιθανόν η Greenpeace να αντικαταστήσει τις ηλεκτρικές κιθάρες με ηλιακές ή υδροκίνητες. Υπάρχει, φυσικά, και η πρόταση για χρήση κιθάρων κατασκευασμένων από αέρα.(δείτε:Αέρινη κιθάρα)

Ο μπατίστας

Το πιο παραγκωνισμένο μέλος ενός ροκ συγκροτήματος. Κανείς δεν τον προσέχει, γιατί ο κιθαρίστας και ο τραγουδιστής κλέβουν όλη την παράσταση. Λίγοι αναγνωρίζουν στον μπασίστα τη σημασία του ρόλου του: προσθέτει στη ροκ μουσική αυτό το "κάτι παραπάνω". Αρκετές φορές αυτό το κάτι παραπάνω μπορεί κανείς να το καταλάβει μόνο εάν παίξει το δίσκο ανάποδα ή αν πιει βότκα από τον αφαλό του Κραουνάκη.

Ο ντράμερ

Κρατώντας δύο ξυλάκια, ο ντράμερ βαράει τα τύμπανα με ρυθμό πολυβόλου, ώστε η ροκ μουσική να αποκτήσει ρυθμό. Είναι το μόνο μέλος μιας ροκ μπάντας που του επιτρέπεται να παίζει καθιστός. Όχι πως μπορεί να παίξει όρθιος...

Ο πληκτράς

Γνωστός και ως αρμονίσταςκιμπορντίστας και σαδίστας, ο πληκτράς δεν συναντάται σε όλα τα ροκ συγκροτήματα. Αντιθέτως, πολλές μπάντες δε συμπεριλαμβάνουν πληκτρά στην παρέα τους, γιατί θεωρούν πως μόνο με τα τέσσερα μέλη που προαναφέρθηκαν μπορεί να αναπαραχθεί "καθαρό ροκ". Εντούτοις, οι πληκτράδες ενίοτε "παραμορφώνουν" έξυπνα μια ροκ συναυλία, προσθέτοντας ήχους άλλων οργάνων ή πιέζοντας τα κρυφά κουμπάκια στο αρμόνιο (όπως "ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΒΟΛΕΩΝ ΛΕΪΖΕΡ", "ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΚΑΠΝΟΥ", "ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ ΕΝΤΟΣΘΙΩΝ", "ΜΙΜΗΣΗ ΤΩΝ SLIPKNOT" κ.λπ.) για να δημιουργήσουν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Τα ρέστα τα πληρώνει η δισκογραφική εταιρεία, ενώ τους σπασμένους τοίχους μετά τη συναυλία φορτώνεται ο γείτονας.Ο πληκτράς είναι πάντα ο σπουδαγμένος μουσικά και φλώρος του συγκροτήματος.

επεξεργασίαΑκουστική της ροκ

Όταν λέμε "τα σπάει", κυριολεκτούμε. Σε υψηλές εντάσεις, το άκουσμα ενός ροκ τραγουδιού είναι ικανό να ξεσηκώσει μια ολόκληρη πολυκατοικία, ή ακόμη και μια γειτονιά - εξαρτάται πάντα από το μέγεθος του ηχοσυστήματός σας. Οι αγριοφωνάρες του ντελάλη μοιάζουν με μελωδικά ψιθυρίσματα μπροστά στη δύναμη του "Killing In The Name" των Rage Against The Machine.

Παρακλάδια της ροκ

H ροκ διατίθεται σε μια ποικιλία ειδών, ώστε να διαλέξετε αυτή που ταιριάζει στο χαρακτήρα σας. Αν είστε προοδευτικοί, διαλέγετε progressive rock. Αν θέλετε να ξεχωρίζετε από τους άλλους και θέλετε να ακούτε ό,τι ΔΕΝ ακούει κανένας, επιλέγετε alternative rock. Αν δουλεύετε σε εργοστάσιο παραγωγής γομολάστιχας, ακούτε industrial rockκαι νιώθετε στο πετσί του ρόλου σας! αν νιώθετε μια γκοθίλα και μαυρίλα και σκέφτεστε οτι μια χαζοχαρούμενη ζωή δεν σας ταιριάζει, ακούτε goth rock.

Με την εξέλιξη του ανθρώπινου γένους, ανακαλύφθηκαν ο σίδηρος, ο χαλκός και άλλα μέταλλα. Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου να εμφανιστούν οι πρώτοι άνθρωποι που να μην γράφουν τραγούδια για πέτρες, αλλά για βαριά σίδερα. Αυτή ήταν και η πρώτη εμφάνιση της μέταλ, η οποία είναι ουσιαστικά ροκ, αλλά με ΠΙΟ άγριες φωνές, ΠΙΟ δυνατές κιθαριές, ΠΙΟ βαρυνταλκάδικα ντραμς, ΠΙΟ ανυπόφορο μπάσο κ.λπ., κ.λπ. (δείτε: Μέταλ μουσική)

Διάσημα ροκ συγκροτήματα

  • Guns and Roses (ελληνιστί: Όπλα και Ρόδα)
  • Evanescence (ελληνιστί: οι εξαφανισμένοι -- όντας γκοθάδες-ροκάδες, συγγενικοί με τα βαμπίρ, εξαφανίζονται σαν αυτά)
  • Green Day(ελληνιστί: Πράσινη Μέρα)
  • HIM (ελληνιστί: ΣΕ ΑΥΤΟΝ)
  • Linkin Park (ελληνιστί: Το Πάρκο που Συνδέει {ή ως παραλαγή του "Lincoln Park" :Το πάρκο του Lincoln})
  • AC/DC (ελληνιστί: Εναλασσόμενο Ρεύμα/Συνεχές Ρεύμα)
  • Iron Maiden (ελληνιστί: Η Σιδηρά Κυρά ή Σιδηρούν Παρθένα)
  • Red Hot Chili Peppers (ελληνιστί: Κόκκινες Καυτές Τσίλι Πιππεριές {κάνει και ομοιοκαταληξία παναθεμά το...})
  • Rage Against The Machine (ελληνιστί: Μαίνομαι εναντίον της μηχανής)
  • The Kaiser Chiefs (ελληνιστί: Οι Αρχηγοί της Kaiser {ναι, της μπύρας})
  • The Scorpions (ελληνιστί: Οι Σκορπιοί. Αρχικά ήταν "The Aquarious", ελληνιστί: Οι Υδροχόοι)
  • Kiss (ελληνιστί: Φιλί)
  • Dead by April (ελληνιστί: Νεκροί ως τον Απρίλιο
  • The Smashing Pumpkins (ελληνιστί: Οι σπασμένες κολοκύθες)
  • Black sabbath (ελληνιστί: μαύρο σάββατο)
  • The Doors (ελληνιστί: Οι Πόρτες {όχι στο τάβλι})
  • The Who (ελληνιστί: Οι Ποιοί)
  • The R.E.M (ελληνιστί: Οι ύπνος γρήγορων κινήσεων των ματιών)
  • Breaking Benjamin (ελληνιστί: Σπάζοντας τον Βενιαμίν)
  • Rollin Stones (ελληνιστί: Κυλιόμενοι Λίθοι)
  • Queen (ελληνιστί: Βασίλισσα, παρόλο που ήταν όλοι άντρες...)
  • Sex Pistols (ελληνιστί: Τα πιστόλια του σεξ)
  • Aerosmith: Το επώνυμο Smith για τους Αμερικανούς είναι κάτι σαν το δικό μας Παπαδόπουλος, άρα ελληνιστί το Aerosmith θα μπορούσε να είναι και Αεροπαπαδόπουλος.

  • Διάσημοι ροκ τραγουδιστές
  • λemmy
  • Τσακ Νόρρις με τ'όνομα Chuck McRock (ελληνιστί: Τσακμακόπετρας)
  • AMY-LEE (προφέρεται εϊμι-λι... και είναι η τραγουδίστρια αυτών εδώ)

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
25 Μαΐου 2010, 11:17
Νεκρός βρέθηκε ο μπασίστας των slipknot
slipknot  

Λίγες μόλις μέρες μετά τον θάνατο του Ronnie James Dio, ο κόσμος της μουσικής θρηνεί ακόμα έναν άνθρωπο του, τον μπασίστα τονSlipknot. 

Νεκρός βρέθηκε σε ξενοδοχείο κοντά στο Ερμπαντέιλ της Αϊόβα, ο μπασίστας των Slipknot, Paul Gray, σύμφωνα με την ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Rolling Stone.

Το πτώμα του 38χρονου Gray εντόπισε υπάλληλος του ξενοδοχείου. Σύμφωνα με το Rolling Stone οι Slipknot επιβεβαίωσαν τον θάνατό του, ωστόσο δεν έδωσαν περισσότερες λεπτομέρειες. Όπως αναφέρουν οι πρώτες πληροφορίες, η αστυνομία έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο εγκληματικής ενέργειας, ωστόσο οι έρευνες συνεχίζονται. Αναμένεται να διενεργηθεί αυτοψία και τοξικολογικές εξετάσεις, προκειμένου να εξακριβωθούν τα αίτια του θανάτου του.

Ο Gray, γνωστός στους φανς του ως "#2" και "The Pig,", δημιούργησε τους Slipknot το 1995 μαζί με τους Joey Jordison και Shawn Crahan και κυκλοφόρησαν το Mate. Feed. Kill. Repeat το 1996. Έκτοτε αποτέλεσαν ένα από τα πιο επιτυχημένα μέταλ συγκροτήματα, με πολύ φανατικούς θαυμαστές. Τράβηξαν μάλιστα την προσοχή κα το ενδιαφέρον των φανς με τις ιδιαίτερες μάσκες που φορούσαν στις εμφανίσεις του. Το άλμπουμ τους All Hope is Gone, που κυκλοφόρησε το 2008, έγινε νούμερο ένα στα τσαρτς, ενώ υπολογίζεται ότι έχουν πουλήσει περισσότερους από 14 εκατ. δίσκους παγκοσμίως. Το συγκρότημα ήταν υποψήφιο επτά φορές για Grammy και το 2006 κέρδισε ένα για την Καλύτερη Μέταλ Εμφάνιση.


Ο Paul Gray γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1972 στο Λος Άντζελες αλλά γρήγορα η οικογένεια του μετακόμισε στη πρωτεύουσα της Αϊόβα, Des Moines (το Urbandale είναι προάστιο της). Ήταν παντρεμένος και η γυναίκα του είναι έγκυος στο πρώτο τους παιδί.. 

R.I.P 

3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
24 Μαΐου 2010, 13:12
eurovision: νέοι κανόνες.
eurovision  

 

                Αύριο πρώτος ημιτελικός, με τον Γιώργο Αλκαίο και το «Οπα»


        
Περικυκλωμένο από 40 νησιά, κρυμμένο πίσω από το «Μάρκα» του, ένα πυκνό και άγριο δάσος, το πανέμορφο Οσλο, η πρωτεύουσα της Νορβηγίας με τις 343 λίμνες φιλοξενεί φέτος τη Γιουροβίζιον. Εκεί σε ένα... παράλληλο σύμπαν βρίσκονται τα 24 μέλη της ελληνικής αποστολής που έχουν αναλάβει το φορτίο της εκπροσώπησής μας στον φετινό 55ο διαγωνισμό.


«The party is over» αναφώνησαν οι υπεύθυνοι της ΕΡΤ, αφού πέρα από τη διακοπή του πρόμο τουρ αποφάσισαν να καταργήσουν και το καθιερωμένο πάρτι της ελληνικής αποστολής, ενώ μια «παρεξήγηση» τελικά οδήγησε στην έξοδο τις κάμερες του Star από πάρτι που οργάνωσε προς τιμήν του Γιώργου Αλκαίου η ελληνική κοινότητα του Οσλο. Ωστόσο, το ζήτημα έληξε ειρηνικά, αφού το κανάλι κατάφερε να πάρει τα πλάνα που ήθελε. Μετά και την αποψινή 2η πρόβα όλα είναι έτοιμα για την εγγραφή του 1ου ημιτελικού που θα γίνει τη Δευτέρα, ενώ την Τρίτη οι «Γιώργος Αλκαίος and Friends» θα τραγουδήσουν και θα χορέψουν το «Οπα», αυτή τη φορά μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατές στον πρώτο ημιτελικό της Γιουροβίζιον. 39 χώρες Στη φετινή Γιουροβίζιον συμμετέχουν συνολικά 39 χώρες οι οποίες θα διαγωνιστούν αρχικά σε δύο ημιτελικούς στις 25 και 27 Μαΐου. Μόνο είκοσι από αυτές θα προκριθούν στον τελικό 29ης Μαΐου. Σε κάθε ημιτελικό συμμετέχουν από 17 χώρες και από αυτές μόνον οι είκοσι -δέκα από κάθε ημιτελικό- θα προκριθούν στον μεγάλο τελικό. Η Ελλάδα συμμετέχει στον πρώτο ημιτελικό, στον οποίο ψηφίζει και εμφανίζεται στη 13η θέση. Τους δύο ημιτελικούς και τον τελικό του 55ου Διαγωνισμού της Γιουροβίζιον θα μεταδώσουν απευθείας από το Οσλο στις 10.00 μ.μ. την Τρίτη, την Πέμπτη και το Σάββατο, η ΝΕΤ, το Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7 της ΕΡΑ και το site της ΕΡΤ. Παρουσιαστές στις τρεις βραδιές στο Telenor Arena του Οσλο θα είναι o Erik Solbakken, η Haddy Njie και η Nadia Hasnaoui, ενώ τον τηλεοπτικό σχολιασμό για τη ΝΕΤ θα κάνει η Ρίκα Βαγιάννη. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της EBU, που φέτος έχουν υποστεί διάφορες τροποποιήσεις, οι οποίες διασφαλίζουν την αδιάβλητη διαδικασία του διαγωνισμού, για πρώτη φορά, για την ανάδειξη των τραγουδιών που θα προκριθούν στον τελικό συνυπολογίζεται κατά 50% η βαθμολογία πενταμελούς επιτροπής της κάθε χώρας που συμμετέχει στον ημιτελικό και κατά 50% η ψηφοφορία του κοινού, που ψηφίζει μέσω τηλεφώνου και SMS. Επίσης για πρώτη φορά φέτος η ψηφοφορία εξελίσσεται καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, από την παρουσίαση, δηλαδή, του πρώτου τραγουδιού, προκειμένου να μην ευνοούνται περισσότερο τα τραγούδια που ακούγονται στο τέλος της. Οι γραμμές θα κλείνουν 15 λεπτά μετά το τέλος της παρουσίασης του τελευταίου τραγουδιού. Στον τελικό ψηφίζουν και οι 39 χώρες που συμμετέχουν στη Eurovision, ανεξαρτήτως της συμμετοχής τους στον τελικό. Και εδώ η ψηφοφορία θα αναδειχθεί βάσει της βαθμολογίας των επιτροπών (50%) και της τηλεψηφοφορίας του κοινού (50%). Τη βαθμολογία από την Ελλάδα, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, ανακοινώνει ο Αλέξης Κωστάλας, ενώ σύμφωνα με ανακοίνωση της EBU η φετινή διοργάνωση θα μεταδοθεί στις χώρες που συμμετέχουν αλλά και σε Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ουγγαρία, Κόσοβο και Καζακστάν.

 

πηγή : http://troktiko.blogspot.com/

Eρώτηση : Πως βλέπετε να τα πηγαίνουμε στην Eurovision φέτος? Ποια είναι η αποψή σας για αυτή?

- Στείλε Σχόλιο
24 Μαΐου 2010, 12:50
Ενας μήνας για τους big 4
sonisphere festival  

Τα χρονόμετρα αρχίζουν να μετρούν αντίστροφα για τη μεγάλη εμφάνιση των big 4 του trash metal (metallica, slayer, megadeth, anthrax) στην ίδια σκηνή. Το μεγάλο γεγονός θα πραγματοποιηθεί την 24η Ιουνίου 2010 στo Τerra vibe της μαλακάσας. Η εμφάνιση θα σκορπίσει μεγατόνους ενέργειας και θα προκαλέσει ταράκουλο στους  Ελληνες headbangers. Μπορεί να είμαι πορωμένη, αλλά έτσι το αντιλαμβάνομαι. (Φανταστείτε να εμφανίζονταν στην ίδια σκηνή οι beatles, οι who, οι Led zeppelin και οι pink floyd!!) Ένα από τα must του συναυλιακού καλοκαιριού, σας το προτείνω ανεπυφύλακτα!! 

Να και μια μικρή γευση :

video 

 

 

Απαρίτητες Πληροφορίες;  

 

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΟ TERRA VIBE

 

ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ: ΤERRA VIBE PARKTo Terra Vibe Park βρίσκεται στη Μαλακάσα, στο 37ο km Αθηνών-Λαμίας, με κεντρική είσοδο στον παράδρομο της Εθνικής Οδού, στο ρεύμα προς Λαμία.

ΟΔΙΚΩΣ
Η οδική σήμανση στην Εθνική Οδό θα σας οδηγήσει προς τον κόμβο Μαλακάσας και το Terra Vibe Park! Αν κρίνετε ότι μόνο το αυτοκίνητό σας μπορεί να σας εξυπηρετήσει, τότε μοιραστείτε τη διαδρομή με τους φίλους σας. Πινακίδες με την ένδειξη Terra Vibe υπάρχουν σε κομβικά σημεία για τη διευκόλυνσή σας.
Ερχόμενοι από την Αθήνα προσεγγίστε την περιοχή από τον κόμβο Μαρκόπουλου (πρώτη έξοδος δεξιά μετά τα διόδια Αφιδνών). Σας προτείνουμε, μπαίνοντας στο παράδρομο της Εθνικής Οδού, να παρκάρετε τα αυτοκίνητά σας με φορά προς την Αθήνα. Με αυτό το τρόπο θα μπορέσουμε να πετύχουμε καλύτερη ροή της κυκλοφορίας μετά το τέλος των εκδηλώσεων.
Αν έρχεστε από Λαμία, η έξοδος της Μαλακάσας είναι η σωστή επιλογή.

Ο.Σ.Ε.
(Τηλ. Πληροφοριών Ο.Σ.Ε.: 210-5297.777 και Τηλ. Κέντρο Ο.Σ.Ε: 1110, website: www.trainose.com)
Στάση: Σταθμός Σφενδάλη, Μαλακάσα Αττικής.
Οι αναχωρήσεις των τρένων γίνονται καθημερινά από το σταθμό Λαρίσης, τον Πειραιά και από την Θεσσαλονίκη για ορισμένα δρομολόγια.

K.T.E.Λ.

(Τηλ. Πληροφοριών Κ.Τ.Ε.Λ.: 210-8808.000, website: www.ktelattikis.gr)
Όλα τα δρομολόγια αναχωρούν από το Πεδίο του Άρεως.

Γενικές πληροφορίες δρομολογίων Ο.Σ.Ε και Κ.Τ.Ε.Λ. για όλη την Ελλάδα δίνονται και από το 14944.

PARKING

Οι χώροι parking επιδεικνύονται με ειδική σήμανση. Φτάνοντας στην περιοχή, ακολουθείστε τις οδηγίες των σημάτων και του ειδικού προσωπικού που θα βρίσκεται εκεί για την εξυπηρέτηση σας.

 

 

ΕΙΣΗΤΗΡΙΑ

 

Η προπώληση των εισιτηρίων για το SONISPHERE FESTIVAL στην Αθήνα, έχει ήδη ξεκινήσει!!!

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Η αρχική τιμή των εισιτηρίων γενικής εισόδου είναι  85€

Μετά την εξάντλησή τους η τιμή  των εισιτηρίων γενικής εισόδου  θα διαμορφωθεί στα  95€

Η τιμή των εισιτηριών της  διακεκριμένης θέσης είναι  150€

 

 

 

ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ

 

Προμηθευτείτε τα εισιτήρια σας μόνο από τα εξουσιοδοτημένα σημεία πώλησης.

tiket-houseΑθήνα

Πανεπιστημίου 42 (εντός στοάς).

Τηλ. Επικοινωνίας: 210 3608366

 

Ωράριο Λειτουργίας:

Δευτέρα – Τετάρτη: 10:30 – 18:30,

Τρίτη – Πέμπτη – Παρασκευή: 10:30 – 21:00,

Σάββατο: 10:30 – 16:00

 

Θεσσαλονίκη

Μητροπόλεως 102

Τηλ. Επικοινωνίας: 2310 264880

 

Ωράριο Λειτουργίας:

Δευτέρα με Παρασκευή: 10:30 – 14:00 & 17:30 – 20:30,

Σάββατο: 10:30 – 15:00

 

Ticketpro_black_GR

Μεσω internet 24 ώρες το 24ωρο

www.ticketpro.gr

 

 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΤΟ http://gr.sonispherefestivals.com/   
  

 

1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
22 Μαΐου 2010, 16:22
Τι κάνει το blog σας πετυχημένο?


Τι κάνει το blog σας πετυχημένο;

Διάβασα μία πολύ ωραία άποψη σχετικά με το τι κάνει ένα blog πετυχημένο.

Αναφέρει πως η ενέργεια είναι η συνταγή. Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις πολλά πράγματα γύρω από τα θέματα που επιλέγεις να παρουσιάσεις, όσο να έχεις κάτι να πεις, να εκφράσεις και να εκτινάξεις από μέσα σου!

Με λίγα λόγια να είσαι ενεργό ηφαίστειο!  Πολύ καλό!

Διαβάστε το:

http://www.blogspace.gr/blog-energy/2008/05/19/

6 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
19 Μαΐου 2010, 16:24
Μερικά ανεκδοτα να γελάσουμε και λίγο!!
ανέκδοτα  

Ένα αντρόγυνο μαλώνει στο αυτοκίνητο. Κάποια στιγμή ο άντρας βλέπει δύο γαϊδούρια και λέει στη γυναίκα του, για να την πειράξει:
- "Συγγενείς σου είναι;"
Και η γυναίκα του απαντάει:
- "Ναι. Τα πεθερικά μου!

 

Έκτακτο δελτίο:
"Σεισμός στην Αλβανία... 4000 νεκροί. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν
λεφτά. Η Γαλλία έστειλε σωστικά συνεργεία. Η Ιταλία έστειλε ιατρικό
εξοπλισμό. Η Γερμανία έστειλε τρόφιμα. Η Αγγλία έστειλε ρουχισμό. Η
Ελλάδα έστειλε 4000 Αλβανούς προς αντικατάσταση...

 

Γιατί ο Θεός δημιούργησε πρώτα τον άντρα και μετά την γυναίκα; - Γιατί
τα πειράματα γίνονται πρώτα σε ζώα και μετά σε ανθρώπους..

 

Σε ένα εστιατόριο ο πελάτης λέει στο γκαρσόν: - Σας παρακαλώ, μήπως μπορείτε να πάρετε το κοτόπουλο να το ψήσετε λιγάκι ακόμα; - Γιατί, τι έχει; - Μου τρώει τις πατάτες!

Γιατί οι ξανθιές μαμάδες αλλάζουν πάνα στα μωρά τους μία φορά το μήνα??? ----> γιατί στην συσκευασία γράφει ''μέχρι οχτώ κιλά''

Ποια σκηνή κόπηκε απο τον Τιτανικό; - Την ώρα που ο Μητσοτάκης αποχαιρετούσε το πλοίο!!!

Πάει ένας γεροδεμένος τύπος σε μια καφετέρια και λέει στον σερβιτόρο. - Δώσε μου έναν καφέ, αλλιώς... Του δίνει ο σερβιτόρος καφέ. Ξαναπάει την επόμενη μέρα: - Δώσε μου έναν καφέ, αλλιώς... Του ξαναδίνει ο σερβιτόρος καφέ. Πάει την τρίτη μέρα: - Δώσε μου έναν καφέ, αλλιώς... - Αλλιώς τί; ρωτάει ο σερβιτόρος. - Αλλιώς δώσε μου μία πορτοκαλάδα...

Ο Τοτός τηλεφωνεί στην αστυνομία: - Τρέξτε γρήγορα, ο πατέρας μου εδώ και μια ώρα παίζει ξύλο με έναν γείτονα! - Και γιατί δεν μας ειδοποίησες νωρίτερα; - Γιατί μέχρι τώρα νικούσε ο πατέρας μου!

Τι ράτσας είναι το σκυλί του Κεντέρη; Ντόμπερμαν!!!

Κάνει οτοστόπ ένας τύπος για να πάει στα Γιάννενα. Σταματάει ένα αυτοκίνητο. - Πας Γιάννενα; ρωτάει τον οδηγό. - Όχι, Ολυμπιακός!!!

1. Νόμος της μηχανικής επισκευής - Αφού τα χέρια σας καλυφθούν εξ ολοκλήρου με γράσο, τότε θα αρχίσει να σας τρώει η μύτη σας ή θα θέλετε να πάτε στην τουαλέτα.

2. Νόμος της βαρύτητας - Οποιοδήποτε εργαλείο ή βίδα, όταν πέσει, θα κυλήσει προς τη λιγότερο προσβάσιμη γωνία.


3. Νόμος των πιθανοτήτων - Η πιθανότητα του να σας παρακολουθούν είναι ανάλογη της ηλιθιότητας της πράξης σας.

4. Νόμος των Τυχαίων Αριθμών - Αν καλέσετε λάθος αριθμό, η γραμμή ποτέ δεν είναι κατειλημμένη και κάποιος πάντα θα απαντήσει.

5. Νόμος του Άλλοθι - Αν πείτε στον προϊστάμενό σας ότι καθυστερήσατε να πάτε στη δουλειά γιατί έσκασε το λάστιχο του αυτοκινήτου σας, την επομένη όντως θα σκάσει το λάστιχο του αυτοκινήτου σας.

6. Νόμος των Αλλαγών - Όταν αλλάζετε λωρίδα κυκλοφορίας στο δρόμο, η λωρίδα που μόλις αφήσατε θα αρχίσει να κινείται πιο γρήγορα από εκείνη στην οποία μετακινηθήκατε.

7. Νόμος του Μπάνιου - Με το που βυθίζετε το σώμα σας στην μπανιέρα, είναι βέβαιο ότι το τηλέφωνο θα χτυπήσει.

8. Νόμος των Συναντήσεων - Η πιθανότητα να συναντήσετε τυχαία κάποιον που γνωρίζετε αυξάνεται άρδην όταν βρίσκεστε με άτομο που δε θέλετε να σας δουν μαζί.

9. Νόμος του αποτελέσματος - Όταν προσπαθήσετε να αποδείξετε σε κάποιον ότι ένα μηχάνημα δε δουλεύει, εκείνη τη στιγμή θα δουλέψει.

10. Νόμος της Βιομηχανικής - Η ένταση της φαγούρας είναι ανάλογη του βαθμού δυσκολίας στο να ξύσετε το συγκεκριμένο σημείο.

11. Νόμος θεάτρου, σινεμά - Τα άτομα των οποίων οι θέσεις απέχουν περισσότερο από το διάδρομο θα φτάσουν τελευταία και είναι πάντα εκείνα που θα εγκαταλείψουν τις θέσεις τους αρκετές φορές για να πάρουν ένα σνακ, κάτι να πιουν ή να πάνε στην τουαλέτα και που θα φύγουν πριν από το τέλος της παράστασης ή της προβολής. Εκείνοι που κάθονται δίπλα στο διάδρομο ουδέποτε μετακινούνται, έχουν πολύ μακριά πόδια ή μεγάλες κοιλιές και πάντα περιμένουν μέχρι να αδειάσει η αίθουσα για να σηκωθούν.

12. Νόμος του Καφέ - Με το που καθίσετε να απολαύσετε ένα ζεστό καφέ στη δουλειά, ο προϊστάμενός σας θα σας ζητήσει να κάνετε κάτι που θα διαρκέσει έως ότου να κρυώσει το καφές σας. Το ίδιο συμβαίνει και με τον φραπέ το καλοκαίρι (σ.σ.: φραπές όχι φρέντο, φραπές!) που θα βράζει μέχρι να επιστρέψετε σε αυτόν.

13. Νόμος των Αποδυτηρίων - Εάν υπάρχουν μόλις δύο άτομα σε αποδυτήρια, θα έχουν γειτονικά ντουλαπάκια.

14. Νόμος Φυσικών Επιφανειών - Η πιθανότητα μιας φέτας ψωμί με μαρμελάδα να προσγειωθεί με την πλευρά της μαρμελάδας στο χαλί είναι ανάλογη του πόσο καινούριο και ακριβό είναι αυτό το χαλί.

15. Νόμος των Λογικών Επιχειρημάτων - Τα πάντα είναι δυνατά όταν δεν έχετε ιδέα για τι μιλάτε.

16. Νόμος της Ενδυματολογικής Εμφάνισης - Αν τα ρούχα σας κάνουν, δεν είναι ωραία.

17. Νόμος του Εμπορικού Μάρκετινγκ - Μόλις ανακαλύψετε ένα προϊόν που σας αρέσει πάρα μα πάρα πολύ, θα σταματήσουν την παραγωγή του.

18. Νόμος των Ιατρών - Εάν δεν αισθάνεστε καλά και κλείσετε ραντεβού με τον ιατρό σας, μέχρι να φτάσετε θα αισθάνεστε καλύτερα. Αν δεν κλείσετε ραντεβού θα παραμείνετε άρρωστοι.

19.Νόμος επιστροφής από super market- έχεις όλες τις σακούλες με τα ψώνια στο ένα χέρι ώστε με το άλλο να ανοίξεις την πόρτα της πολυκατοικίας σου και τα κλειδιά βρίσκονται στην ίδια π
λευρά που κρατάς τα ψώνια!!

 

 


 

4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Συγγραφέας
linkin-fan
Ειρήνη
Μουσικός
από Ζωγράφου


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/linkin-fan

rock 4 ever!

Tags

bob dylan συναυλία eurovision ronnie james dio slipknot sonisphere festival ανέκδοτα καλησπέρα!



Επίσημοι αναγνώστες (1)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr
Template design by Jorge