Προχτές είδα με καλλιγραφικά γράμματα σε μια βιτρίνα(του μαγαζιού ήταν, δεν το είχε κολλήσει κάποιος) το σλόγκαν του σημερινού τίτλου και χαμογελούσα ακόμη όταν κοιταχτήκαμε με μια περαστική που, κατά τύχη, το είδε ταυτόχρονα…
 “Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε” είπε περνώντας απο δίπλα μου χαμογελώντας και κατευθύνθηκε στα ενδότερα. “Ωραίο μωρό..” σκέφτηκα με βάση τις γάμπες εκείνη τη στιγμή, αλλά 5’ αργότερα και 2 τετράγωνα πιο κάτω ευχόμουν να είχα πει κάτι… Πρώτη και τελευταία φορά που δεν μίλησα, φέτος... Εδώ έχουμε πόλεμο και με σκάλωσε η 30άρα..?Αύριο το βράδυ φεύγω για το πατρικό μου στη Κρήτη και ξενερώνω που θα χάσω την πορεία της Πέμπτης…
 
ΕΥΧΕΣ ΤΩΡΑ!

 Χρόνια Πολλά(κατάρα):
     Στα ΜΑΤ
     Στη ΓΑΔΑ(όχι το κτήριο, συγκεντρώσου)
     Σε όλα τα μέλη του ΛΑΟΣ, της Χρυσής Αυγής & του Εθνικού Μετώπου για την πολύτιμη βοήθεια τους στην διαστρέβλωση των γεγονότων
     Στους φασίστες από hobby “έντρομους” κατοίκους της Πάτρας
     Στους 300 εκλεγμένους αρχί-υπάλληλους της δημοκρατίας του «έχει ο Θεός»
     Στους ΖΖtop-meets-Men In Black-meets-Vasilio Kostetso τραγο-παπαδαρέους που τους έσωσε από την ολοκληρωτική ρόμπα ένας φόνος και η κατάσταση ύπνωσης που ζει το 80% του πλανήτη Ελλάδα…

Χρόνια Καλά(ευχή):
     Στην Μαρία που είχε και έχει πάντα τους πιο στρογγυλούς γλουτούς στον νομό Χανίων (relic)
     Στο Γιώργο από Βύρωνα που χωρίς να ξέρω ούτε πως τον λένε(έως τότε) με έσωσε από τα χειρότερα
     Στην γιαγιά μου που με δάκρια μου είπε “καλά κάνουν, να τα κάψουν όλα, οι ίδιοι άφησαν τον παππού σου, Θεός σχωρέσ’ τον, ανάπηρο τότε στις απεργίες των οικοδόμων”
     Στην θεία που μας πέταγε μπουκαλάκια νερά από το μπαλκόνι της στη Κυψέλης μετά τις αθλοπαιδιές στο κέντρο
     Στο ΒΚ του ΜΗ που θυμίζει περισσότερο αντάρτικο, παρά αντιπρόσωπο
     Last but not Least
     Στα άτομα που γνώρισα φέτος και με έκαναν να γελάσω και να κλάψω με την ίδια ειλικρίνεια...