Παράλογο ??? λεει καποιος ....

Λογικο .. λεει ο άλλος ....

Μα το ίδιο ...? .... πως ....με τι σκεπτικό .... Μιλαμε για το ιδιο πραγμα ....

Ε ναι ... λόγικό μου  ακούγεται ....

Μπα...μαλλον υποχωρείς για να συμφωνησεις ...

ναι ... μπορει να ναι κι ετσι ....

μα .... πως ειναι δυνατον ? ... αφού δεν το βρισκεις λογικο ...

Το βρισκω ... αρκει να σε καλύπτω ...

Το λογικο ειναι να ακολουθείς τη δικη σου λογικη ...

Οχι ... το λογικό ειναι να ακολουθώ τη λογικη που ειναι πιο καλά να συμφωνησουμε...

Τοτε ακολουθεις τη δικη μου λογική που δεν ειναι στη πραγματικοτητα δικη σου ...

Ναι ...

Οπότε ... αυτο που το βρισκεις παραλογο ...το βρισκεις λογικο ... για μενα ....

Πες το κι ετσι ....

Και γινεται  ταυτοχρονα να δεχεσαι κατι παραλογο σαν λογικο ... στην ιδια σκεψη ?...

ναι ... μπορει και να γινει ...

μα ... πως .... ? .....

Ειναι πολυ μικρή η αποσταση ....

Ετσι απλα ....? .....

Ετσι απλα ......

ετσι απλα .....  

Εγω στο κέντρο ...

Δεξια μου .... λεξεις ....

Αριστερα μου λέξεις .....

Προσπαθω να βρω λιγο τι μου γινεται ....αλλά ... δεν μπορω ....

Ουτε οι προτάσεις μου βγαινουν ...

Ουτε μπορω να τις βάλω σε μια σειρα..

Ουτε μπορώ να τις βαλω σε τάξη..

Λέξεις ... λεξεις ..λεξεις ....

παντου ....

κι ομως ...πρεπει να βρω τη λογικη σειρα ....

πρεπει να βρω τη σωστη σειρα ...

πρεπει να σχηματισω τη καταλληλη προταση ...

ολες λαθος μου βγαινουν ....

ποσο δυσκολο ...

ποσο αρκετο ....? ....

μονο λέξεις ...

να πιανουν χώρο ....

ανεκμετάλευτες ....... 

Καλοκαιρι ... και ο κίφα στο Πυργο Ηλείας για 4 LIVE ... καλα θα είναι .... Χορός ... Συρτα ... Τσαμικα ... Καλαματιανά .... γενικά ξεφαντωμα και διασκέδαση .... 

Περαν  όμως της μουσικής απόδρασης απο την Αθηνα  ... είναι η εποχή του καρπουζιού και οπως όλοι ξερουμε .... από το Πυργο μας έρχονται τα περισσότερα καρπούζια ... Αν θελετε να σας φερω κανενα....λετε ....

Επίσης ... ελπίζω να μη χρειαστει να παιξουμε έτσι .. 

Αγαπημένο μου ημερολόγιο ...

Έχουν περάσει σχεδόν 13 χρόνια από τότε ...

Θυμάμαι μόλις είχα απολυθεί από το στρατό ...  "Πολίτης" ξανά , κοντά στους 5 μήνες ... έψαχνα δουλειά ... Η δημοσιογραφία βλέπεις που είχα επιλέξει δεν πλήρωνε κι έτσι έπρεπε να βρω κάτι να με στηρίζει οικονομικά ..

Μάρτης του 96 ... Δεν μπορώ να υπερηφανευτώ ότι ήξερα μουσική .. το αντίθετο θα έλεγα ... Ψαχνόμουν μέσα στα ματζόρε και μινόρε της κιθάρας μου και πάντα κατέληγα στο ίδιο αποτέλεσμα ... " θέλει πολύ ψάξιμο η π....να "... και έμπλεκα με σόλα πότε του γκάρι μουρ και πότε του Στίβι ρέι βον ...

Μπηκε ο Απρίλης και δειλά δειλά άρχισα να διαβάζω κάποιες εφημερίδες που τα μαγαζιά ζητούσαν μουσικούς ... Α ...Να !!! Μια αγγελία που μπορεί και να ενδιαφέρονται , σκέφτηκα .... Ας την διαβάσουμε μαζί ... !

ΑΓΓΕΛΙΑ : ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΚΙΘΑΡΙΣΤΑΣ-ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΓΙΑ ΜΠΟΥΑΤ ΣΤΗ ΠΛΑΚΑ. ΤΗΛ : 32..........

Δεν υπήρχε τότε το 210 βέβαια ...

Δε το σκέφτηκα ιδιέταιρα , σηκωσα το σταθερό τηλέφωνο ( κινητό ΔΕΝ ... ) και με αρκετή αυτοπεποίθηση ξεκινησα το διάλογο :

      -     Παρακαλω ?

     -     Καλησπέρα , Για την αγγελιά στην εφημεριδα σας τηλεφωνώ. Με λένε Κώστα Υφαντή και παίζω κιθαρα και τραγουδάω.

      -      Έλα ... ναι ... έχεις εμπειρία ? ... Εμεις τωρα για καλοκαίρι ψάχνουμε και για χειμώνα θα δουμε ... Καλά , τέλος παντων ... Έλα απο τη Θόλου 6 στη πλάκα ... Θα μας βρεις ... κατα τις 9 να εισαι εκει, θα ειναι ο πιανίστας να σε ακουσει να ακουσεις και το πρόγραμμα ...

      -     ναι...ναι και βέβαια , ευχαριστω παρα πολύ , θα ειμαι εκεί ... !!

... και έκλεισα το τηλέφωνο ....

Δεν ειχα θήκη ... που να βάλω τη κιθάρα .... ουτε καν βίσμα δεν ειχε. .. μια απλή ακουστική ήταν .. σκέφτηκα ...

Κατα τις 8 ξεκινάω απο ζωγράφου με το παπακι μου ... η κιθάρα ανάμεσα στα πόδια, χωρις θήκη ... χωρίς τίποτα ... Σκεφτόμουν ... δεν εχω ελπίδες ....

 Θόλου 6 .... Τι οδός ... Ένα μικρό στενό ... λίγο κάτω απο τη τελευταια ανηφοριά που σε οδηγεί στην Ακρόπολη ... Πλησιάζοντας βλέπω ενα πελώριο Μήλο-Ταμπέλα να Γραφει " ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ " .... και απλά κατηφόρησα στον Υπόγειο ουρανό του Γιάννη Αργύρη ... Σαν τώρα το νιώθω ... 6 Χρόνια συνέχισα να κατηφορίζω τα σκαλιά αυτά .. έξι χρόνια αναμνησεων ... μουσικής .... Ψυχικης απελευθέρωσης .... 6 χρόνια Ρομαντισμού ... Να σαι καλά Γιάννη που με άφησες να είμαι κι εγώ ένας από αυτούς που δίδαξες ... Να σαι καλά που ότι κι αν ειμαι το χρωστάω σε σένα ... Σε σένα και στον Υπόγειο Ουρανό σου ...

Επι σκηνής : αριστερά Ντίνος Κωνσταντινίδης , Πιανο : Φώτης Κοπανιτσάνος , Κιθαρα - Τραγούδι : Κίφα ( Κώστας Υφαντής ).   Στο βάθος διακρίνεται ο Μιχάλης Μαριδάκης και δίπλα του ο Γίαννης Αργύρης. 

Αγαπημένο μου ημερολόγιο ....

" Σχόλιο από uNick (16.07.2008)

Άμα έχεις κέφια ρε κερατά... παπάδες κάνεις!!!!! " ...

Από το στόμα σου .... και στου Θεού τ αυτί ..... !!!!!

Αλόχα uNickάκοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο !!!!!

( Με τις ευλογίες σου ... ) ...
 

Γύρισα ... χμ χμ χμ .. νομίζω εγινε σε όλους σας αντιληπτό ... χεχεχε !!!!

Γύρισα με πολύ μεγαλύτερη όρεξη ( εχω πάρει κάτι κιλάκια ειναι ειναι η αλήθεια ) , πιο ανανεωμένος ( κουρέυτηκα και μάυρισα κι άλλο...) και πιο συνηδητοποιημένος !!! Η Αθήνα όπως την άφησα ... μια από τα ίδια ... για να μη πω κάτι άλλο με την ίδια ομοιοκαταληξία ...

Θα μου πειτε γιατί αυτός ο τίτλος στο συγκεκριμένο μπλοκ ... θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως ...

Σε μια απογευματινή βόλτα κοντά στο σπίτι του Ζου ζού βρεθήκαμε στη πλατεία Κυψέλης για να αγοράσουμε Σπανάκι ( όχι δεν ειχαμε καλεσμένο τον Ποπάϋ ) ... Όπου και να γύρναγα ( κι ενώ πραγματικά ήταν υπέροχο απόγευμα με δροσερό αεράκι και με τον όποιο κοσμο εχει επιστρέψει χωρίς όμως να υπάρχει αυτη η κατάντια του συνωστισμού ) ... έβλεπα μάυρους ...!!  Ούτε ρατσιστής είμαι ούτε έχω κάτι με τα συμπαθή δίποδα που κανουν τα 100 μέτρα σε 5'' ... απλά όπου και να γύρναγα έβλεπα μαυρούκος να κάθονται σε παγκάκια .. στο χορτάρι ... σε μπαλκόνια ... όρθιοι ... ... μαύρισε το μάτι μου ... θα μου πεις τώρα ... καλά ρε κίφα...μιλάς κι εσυ που στις φωτογραφίες σου βαζουμε το αρνητικό για να φαινεσαι άσπρος ... ??? Δεν ειναι αυτό το Point φιλες και φίλοι του ΜΗ ... Το μόνο που θέλω να αιτηθώ απλά είναι η μετονομασία της φημισμένης περιοχής της Κυψέλης απο ...ΦΩΚΙΟΝΟΣ ΝΕΓΡΗ σε ... ΦΩΚΙΟΝΟΣ ΝΕΓΡΟΙ ...

καλό χειμώνα σε όλους  με υγεία και χαρά.

Σας χαιρετώ σταυρωτά και coming soon on air ...

Καλό μας χειμώνα :) :)

...Μυρισε καλοκαίρι πια ... Σε πολλούς ήταν ένας δύσκολος χειμώνας .. Ας είναι ... Ας αφήσουμε στην άκρη όλα τα "κρύα" που μας χάρισε απλόχερα για ακόμα μία φορά ο καιρός και ας φτιάξουμε ένα πελώριο κύκλο ... να ενώσουμε τις ψυχές μας να φέρουμε το καλοκαίρι δίπλα μας .. να αισθανθούμε ... να δούμε .. να ζήσουμε λίγο πιο ανέμελα αυτό το καλοκαίρι ... ε .. τι λέτε ..? ...



Σας ευχαριστώ όλους εσάς που όλο το χειμώνα μου κρατήσατε συντροφιά ... που τραγουδήσατε μαζί μου .. που μοιραστήκατε τις σκέψεις μου .. που ακούσαμε μαζί κάποιες σταγόνες της βροχής .. που φυσήξαμε δυνατά για να φύγουν τα μαυρα σύννεφα ... Σας ευχαριστώ που με ανεχτήκατε στις "κακες" μου στιγμές .... Φιλική μου λίστα ... Σας ευχαριστώ .... μεσα από τη καρδιά μου ...

doritaki

Jorge

ageras

orfeus

tetraktis

pavel

emaki

GL

Giorgos

gate

santourman

falimento

faltsoo

rapsodos

hastaroth

dimitrapan

emilia_

Deos

ery

amelie

red-rose

stasis

rory166

vasilis23

astron

billifa

Unick

Stuff

Beatlus

altamira

left

manblaz

ge01415 l

vicky

michpah

tsibitos

magicadespell

KIT_KAT

Christine

bouzos

Konnie

iris-the-bla

ck

doritsa78

Giorgos_arazei

Aiolos_m

Frida

Iphigenia

Nafpaktos___

capone69

raisa

NORTHWIND

KAKOFONIKS

nektarios_pi

PHILIPPOSSM

eleni

Marial

margo

PennyLane_

DTango

zabetistas

Mesoxoritis

hk

night_ghost

alex3

THEOG

mariametokapelo

Akarayan

anna2405

elenigeladari

tasois

dalarofili

marakiVas

fler

lemonc

vouliakis

miliosmelody

redrose84

pauLinoulla

angela_77

Τα ξαναλέμε λοιπόν 10-15 Σεπτεμβρίου ... Η δουλειά που έχω επιλέξει ... φέτος με οδηγεί στη Νήσο Λέσβο .... Από Σήμερα και μέχρι τότε θα βρίσκομαι εκει ... Να προσέχετε πολύ πολύ τον εαυτό σας και να μπορείτε να συγχωρείτε ... τα πάντα ... !!! Να έχετε το πιο γλυκο καλοκαίρι και προσοχή στο ποτό ... Ραντεβού το Σεπτέμβριο λοιπόν ....

καλή αντάμωση ...

Τελικά δεν ηταν μόνο ένα απλό ταξίδι ...

Επιστρέψαμε λοιπον στη βάση ... ... κι όχι μόνο επιστρέψαμε αλλά ... φτάνοντας στο Ηράκλειο .... έσκασε το μεγάλο ανακοινωθέν ... " θα βρεθούμε με 2 αξιότιμα μέλη απο το ΜΗ για ρακές ..." ... και όντως έτσι κι έγινε ...

Πρώτα με τον κύριο Μιχαλιώ ...

και λίγο αργότερα ... σκάει και ο "καραντίνης" της παρέας ...ο Κύριος Γιώργος ή Κακοφωνίξ ...( που μονο κακοφωνίξ δεν ειναι η ψωνάρα γι αυτό έχει βάλει τετοιο νικ ... ) ....

Τα λόγια σιγά σιγά άρχισαν να λιγοστεύουν ... άρχισαμε να μιλάμε τη γλώσσα των σαγανακίων ...

και ... βεβαίως βεβαίως με των υπολοίπων εδεσμάτων που τα έκοβα ... με τα χεράκια μου .....

Αφου...φάγαμε...ήπιαμε και καμμια 20αριά ρακές ... ε... τι ... δεν θα βγαζαμε την οικογενειακή φωτογραφία ... ?.... χαζά λέμε ... ... το πουλάκι και .... κλικ ..... ( τα μάτια του Κου κακοφονίξ είναι λίγο όρτσα απο τις ρακές .. μισή ωρα προσπαθούσαμε να τον πεισουμε οτι η φωτογραφική μηχανή δεν ειναι ευθεια με το τραπέζι αλλα ψηλά ... αυτός ... το βιολί του .. ή το μπουζούκι του ενα πράμα .... ) ...

Μετά απ ολη αυτη την ιστορία ... μόνο ενα πράγμα απέμενε ... να φύγουμε ... τα πράγματα ομως καθυστερούσαν .... μέχρι που ένας απο το μαγαζί ... αποφάσισε να μας διώξει .. κι οχι μονο αυτό αλλά ... μας εδειξε με το τροπο του ποσο πολύ χαρηκε που πηγαμε στο μαγαζί του ... χαράζοντας την παρακάτω ταμπέλα - επιγραφη και βάζοντας την απεναντι απο εκει που καθόμασταν .....

Αν και σκασμένοι ... κι επειδή ως γνωστόν ... μετά από κάθε ξέφρενο φαγοπότι η νυχτα κλείνει με κάτι ... σε τυρόπιτα ... καταλήξαμε στη πλατεία των Λεόντων και που αλλού ... στο πιο γνωστό μαγαζί της πλατείας ... στο μαγαζί της Κούλας ... ( μη ξεχάσω ... Κούλα για Σένα ... " Και Α και ΟΥ ή Κούλα ειναι παντού και Α και ΟΥ και ΟΥ ... η Κούλα ειναι παντού ... και τα σχετικά ...κατάλοιπα των ρακών .... χμ χμ χμ ..... ) .....

Το αποτέλεσμα βεβαια ... γνωστό .... σκασμενοι απο φαί, τυρόπιτες, ρακιές κλπ κλπ κλπ .... πήγαμε να κοιμηθούμε !!! ... Πως ειναι το θέμα ... έχετε δει μάτια απο καρτούν ...? ... χμ ... το ένα ματι έκλεινε .. με το άλλο έιχα ενα θέμα .....

Την επομένη ... αφού επιτέλους ξυπνήσαμε και ξαναβρηκαμε τους βιορυθμούς μας ... ειπαμε να παμε μια βόλτα στη πόλη και γενικά να δουμε τη πόλη του Ηρακλείου ... Η πόλη όνειρο ... και πάνω απ ολα ο πρωινός φραπές .... απαραίτητος για ξεκίνημα ....

Κι επειδή ...κάθε ταινία .. έχει ... Happy end ..( για μπλοκ ξεκίνησε ... σιριαλ θα γυριστεί σε λίγο ... ) ... οταν τα βλέμματα συναντήθηκαν ... το μοιραίο έγινε ... ιδού και η απόδειξη ...

Και επειδή όπως όλοι ξέρουμε... στη κρήτη ειναι λίγο ζόρικα τα πράγματα ... .... έπρεπε να αποκαταστήσω τα πράγματα ..και να που καταλήξαμε .... ( το βλέμμα μου μη το παρεξηγήσετε .... το έχουν όλοι οι ... νιόπαντροι .... ) ....

Όλα τα ωραία όμως τελειώνουν ... κι έτσι ... μετά από μερικές ώρες είμασταν επάνω στο καράβι για την επιστροφή στη μαμα Αθήνα ... Είχε ήδη νυχτώσει ... Μπαινουμε στο μπαρ του καραβιού και τσαααακ ... βρε .. γνωστή μουρη αυτή ... ... βρε ποιος ειναι .. βρε ποιος είναι ... γνωστός μου φάινεται .. ασε που μου κανει σε καλλιτέχνη ... βρε ποιος ειναι .. βρε ποιος ειναι ... αααααα .... Απίστευτο κι ομως αληθινό ... Ασε με να κατσω πλαι σου ... κι οτι θελεις συλλογίσου αναφώνησα ...

Χαιρετώ τον Πρωταθλητή ΚΙΝΟ στην Ελλαδα ... Vassilis23 ... καλό μας ταξίδι Βασιλάκη ... άντε και μόνιμα ....

Λίγο κουρασμένος αλλά με τις ομορφότερες εικόνες στη καρδιά μου και στη ψυχή μου ... ανέβηκα στο κατάστρωμα ... η ματιά μου προσπάθησε να φτάσει οσο πιο μακρυά μπορούσε ... το καραβάκι ήταν έτοιμο για αναχώρηση ... οι τελευταίες αναγγελίες απο τα μεγάφωνα και .. σε λίγο θα ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής ... Έστρεψα το βλέμμα μου να ξαναδώ για τελευταία φορά το Ηράκλειο ...2 μέρες μόνο ... 2 μέρες ... το μονα λόγια που είχα εκεινη τη στιγμή ήταν ....

Τελικά ... δεν ήταν μόνο ένα απλό ταξίδι ... έμοιαζε σαν όνειρο ....

THE END

Η χτεσινή μέρα έιχε κάτι το διαφορετικό ... κάτι το ξεχωριστό ... Κάθε 17 Μαίου υπάρχει κάτι το διαφορετικό αφού έχω τα γενεθλιά μου ... Τη χτεσινή ημέρα λοιπόν θέλω να την αφιερώσω σε όλους εσάς που με θυμηθήκατε και μου στείλατε ενα μυνηματάκι χαράς και ευχής ... Σας ευχαριστώ μέσα από τη καρδιά μου και σας αφιερώνω αυτό το τραγούδι ( μένουμε πάντα παιδιά ) ... που μιλάει για εμάς ... εμάς που αν και μεγαλώνουμε , έχουμε ξεχαστεί λίγο στο χρόνο ... που ακόμα προσπαθούμε να δούμε το κόσμο μέσα από τα παιδικά και αθώα μάτια ενός μικρού παιδιού ....

Σας ευχαριστώ όλους πολυ πολυ πολυ ...

vouliakis
eleni
dimitrapan
kakofoniks
ameli
Geoguitar
miliosmelody
Deos
dessypris
Emilia
Athinouli24
lemonc
emaki
ge01405
anna2405
Lvickey
Tziamourani
redrose84
uNick
Dalarofili
marakiVas
Michpah
fler
MagicaDeSpell
vasilis23
Night_ghost
Nektarios_pi
santourman
Christine
incomplete_angel
Desmar
Doritaki

Κι ολο λέω οκ ... αλλά ... πάλι τα ίδια ... και καθε χρόνο πάλι .... και πάλι ... ουφ ουφ ....

Μπαινω στα 34 το λοιπόν ???? .... άντε και το χρόνου .... !!! .....

Μου πήρε πολύ χρόνο ... Χρονια το παιδευα ... Έξυνα ... έξυνα ... ηθελα να δω τι μπορει να κρύβεται πισω από το πινακα ... και τελικα βρηκα !!!!!!

Με χαρα σας ανακοινώνω οτι εσπασα τον κώδικα Da Vinci ... Πίσω από την γλυκήτατη κυρία .. υπήρχε κατι αλλο .... μαντεψτε ποιος .... !!!!

Η αποχώρηση , μας επιφυλλαξε βέβαια πολλές ευχάριστες εκπλήξεις .. που ούτε τις περιμέναμε αλλά ούτε πιστευαμε οτι μπορεί να γίνουν ... Μ' αυτά και μ' αυτά η είσοδος μας στο καραβάκι ήταν γεγονός ...Με μια βιαστικη ματιά στην Αθήνα που αφήναμε και με αισιοδοξία και χαμόγελο βγαινουμε σιγά σιγά από το λιμάνι του Πειραιά ... Η διαθεσή μας ετσι κι αλλιώς ... κιθαριστική όπως ... παντα .... Στην αρχή λίγοι και καλοί .. ο Φίλος μου ο Νικόλας ( τον ξέρετε από το LiVe στο 80's ) και το αγαπητό μέλος Moysa απο το site μας .. Η Ράνια που αν δεν ηταν μαζί μας ... εκτός οτι θα χάναμε το μπούσουλα στο καράβι .. ήταν και η μουσα μας σε ολο ταξίδι ... Ευχαριστίες στο τέλος ... ( μέχρι και τεκίλες μου έφερνε η κοπέλα ... Βιβα Ρανια !!!! ) ....

Η ώρα πέρναγε στο καράβι και εμείς έιμασταν όλο και περισσότεροι ... μέχρι που έκανε την εμφανισή του ένας άνθρωπος που έχει συνδέσει την παρουσία του στη μουσική αυτου του έρμου τόπου, με τη παράδοση ... Περάσαμε υπέροχα ... Παίξαμε ... τραγουδήσαμε ... και βέβαια φωτογραφηθηκαμε ... :) :) :) ... ειμαι πολυ χαρουμενος που στη παρέα μας ηταν ο Δημητρης Αποστολάκης ( Χαίνηδες ) ... η μεγαλύτερη χαρα όμως ειναι ότι περα από τη μουσική βρήκα ενα φίλο .. έναν ΑΝΘΡΩΠΟ με ολη τη σημασια της λέξης που και στη Κρητη που φτάσαμε ειχαμε την αναγκη να πουμε μια καλησπερα απο το το τηλέφωνο .. να βρεθούμε για ρακές και να υποσχεθούμε οτι θα ειμαστε παρεάκι ... Δημητρη Αποστολάκη σε ευχαριστώ ...

Οσο περνούσε η ώρα ολο και περισσότεροι βέβαια μαζέυονταν γύρω μας ...Η ώρα πρεπει να είχε πάει 4 .. κι εμεις ... το βιολί μας ... η κιθάρες άλλαζαν χέρια μεταξύ μας ... πότε ο Χαίνης Αποστολάκης και πότε ο Χαίνης Ζαχαριουδάκης ( κιθαρίστας και τραγουδιστής των χαίνηδων ) ...

Αφού λοιπόν αποχαιρετούμε όλους τους επιβάτες , καπετάνιο , πλοίαρχο , προσωπικό και γενικά όλο το καράβι ... κατεβαίνουμε στο Ηράκλειο ... μέχρι να πάμε να βρούμε ξενοδοχείο και περιμένοντας να ξυπνήσουν κάποιοι ( ονοματα δε λέμε ... χμ ... ) ... αραζουμε να πιούμε και ενα καφέ ... το τοπίο απίστευτο .... Γενικά με τη θάλασσα έχω ενα θέμα ... για ρίξτε μια ματιά ...

Αφού βολευτήκαμε στο ξενοδοχείο μας ... είπαμε να κοιμηθούμε και λίγο διότι μας περίμεναν 2 πολύ δύσκολες μέρες ... Συντονιζουμε τα ρολόγια μας στις 12 το μεσημέρι ... και αφού παραδίδουμε πνεύμα ... κατά τις 12 και χτυπαει το κινητό ...

- Ντριιιιν ... ντριιιιιν : Ναι? ( με μια φωνή Λιμανιού το ναι .. με 4 ώρες ύπνο ήμουνα ) ...

- Γειααααα...χαχαχαχαχαχαχχα ... αντε σηκωθειτε ... παμε για καφέ ... αντε .. αντε ...

Η φωνή που ακουγόταν από την άλλη πλευρα ηταν η Αννούλα ( anna2405 ) ... Η αννούλα ήταν ο άνθρωπος που έκανε τα πάντα ώστε να μας βοηθησει να βρούμε κάποια δουλεια στη Κρήτη .. Ηταν ο άνθρωπος που εκτός απο τη φοβερή ψυχούλα που έχει , χωρίς να μας ξέρει , έκανε τα πάντα ώστε να μην αισθανθούμε καθόλου άβολα .. Γύριζε μαζί μας σα τη μελισσούλα ... μας εδωσε το αυτοκινητό της .. τι να πω ... εδω δεν χωράει μονο ενα ευχαριστώ ... αλλά πολλά περισσότερα ...

Αφού λοιπον σηκωθηκαμε ... με το ένα μάτι κλειστό και με το άλλο στη προσπάθεια να ανοίξει βρισκόμαστε στη πλατεία ηρακλείο με τους Λέοντες και μετά απο εκεί για καφέ ... ε ρε νύστες ....

Οι διαδρομές γενικά ηταν όλες πολύ ομορφες .... Πήγαμε αρκετά συχνά Χερσόνησο και μετά επιστροφή στο Ηράκλειο ... Ωραιοι δρόμοι .. ανοιχτοί και βέβαια με πολύ καλή διάθεση συναντήσαμε αρκετούς φίλους που προσφέρθηκαν να μας βοηθησουν στο σκοπό μας ... Τους χαιρετισμους μας μεσα απο δω λοιπόν στο Βασίλη και στον Γιώργο ... Να ειστε καλά και πάντα να ειστε τοσο καλοί και ανοιχτόκαρδοι ...

Σε λιγο θα βράδυαζε και επιστρεφαμε παλι προς Ηράκλειο ... Το Polακι της Αννούλας κλασσικα φορτωμενο με τις κιθαρες και τα τεφτέρια μας κι ενας δρόμος επιστροφής μπροστά μας που θα μας έφερνε κοντά σε 2 πολύ αγαπημένα μέλη ... για ...ρακιές ....

Τέλος Πρώτου Μέρους ...

Συνεχίζεται ...

Το καλοκαίρί μπηκε για τα καλά ... και όπως είναι λογικό στη δουλειά που έχουμε επιλέξει, καλοκαίρι σημαίνει δουλειά σε νησί ... Το άγχος αν θα βρεθεί κάτι παραμένει σε υψηλά επίπεδα αλλά ποτέ δε λέμε όχι σε προσκλήσεις και ... προκλήσεις ...

Έτσι λοιπόν για φέτος το οδοιπορικό για αναζήτηση καλοκαιρινής δουλειάς , ξεκινά από σήμερα βράδυ...Κατά τις 7:30 Πειραιά , κιθάρα στον ώμο κα φύγαμε ... 9:00 αναχώρηση , προορισμός ΚΡΗΤΗ .. Καλό μας ταξίδι λοιπόν και καλή μας αντάμωση ...

Κρήτη σου ερχόμαστε !!!

Παρασκευή 4 Μαίου 2007 ...

Ξυπνήσαμε ... ??? Το παλεύω ....

Προσπαθώ να συγκεντρώσω λίγο το μυαλό μου αλλά προς το παρόν δε γίνεται...Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να μου συμβεί .. να προσπαθώ να σκεφτώ και να μη μπορώ ... Έχω μια περίεργη διάθεση ... νιώθω ότι ολα πανε καλά και ταυτόχρονα οτι τίποτα δεν είναι οκ ...

Πολλές φορές μπορεί να ειμαι μεσα στη τρελλή χαρά .... να πετάω στα σύννεφα και μεσα σε λίγα δευτερόλεπτα επειδή κάτι μπορεί να μου φανεί κάπως να αλλάξω εντελώς συμπεριφορά και διάθεση ... Κυκλοθυμικός θα μου πεις τωρα ... Δεν ειναι ακριβώς έτσι .. αλλά πλησιάζει λίγο .. Γενικά όταν έχω στο μυαλό μου 10 πράγματα με μια συγκεκριμένη δομή και σειρά , εάν κάτι απο αυτά αλλάξει , αλλάζει και το τοπίο γύρω μου ... Κατά δεύτερον ειμαι αρκετά "κτητικός" ... Δεν με έχει ωφελήσει και ποτέ αυτό αλλά ειναι ο χαρακτήρας μου έτσι ... Μερικές φορές μπορεί να γίνω πιεστικός ή ανυπόφορος ... θα μου περάσει αλλά θα έχω φέρει πρώτα τη καταστροφή ...

Το τελευταίο και το κυρίοτερο συναίσθημα που μπορεί να με οδηγήσει όμως στην ολοκληρωτική καταστροφή ( ψυχικά , συναισθηματικά κλπ κλπ κλπ ) είναι να μην υπάρχει συγκεκριμένη κατάσταση στη ζωή μου .... Όταν "πνιγω" συναισθηματα , συμπεριφορές γενικά όταν μπαινω σε αυτη τη διαδικασία .. τρελλαίνομαι ... Προτιμώ να πάρω τα βουνά απο το να με βάλεις σε μια καρέκλα να κοιτάω το ταβάνι ... Μου αρέσει να λειτουργώ αυθόρμητα ... χωρίς γενικά "πρέπει" και "μη" ... Δεν μπορώ να πιέζω τον εαυτό μου και πολύ περισσότερο να μπαίνω σε "καλούπια" .. ειδικά στον συναισθηματικό τομέα ... Πόσες φορές θα ζήσουμε γμτ ....? Και 10 ζωές να έχουμε , και χίλιες να έχουμε , δεν θα θυμόμαστε καμμία απο αυτές που ζήσαμε ... Το τωρα ζει ο καθένας μας και πρέπει να το ζει με ότι μπορεί να του προσφέρει το σήμερα ...

Αυτη τη στιγμή ο κύριος Altamiras έχει βάλει το "φοβάμαι" των ΜΠΛΕ ... Ίσως να είναι και η καλύτερη στιγμή να κλείσω το μονολογό μου ...

Φοβάμαι ότι ... είμαστε στον άερα ....

Λοιπόν ... αυτη η φωτογραφία ειναι μια πραγματική αποκάλυψη ...

Εχει ένα Παλιόγατο (dimitrapan) ... και μια φοβερή μίξη ενός Λεμονοπεπονιού ( emaki , kifa ) ... Απολάυστε την !!!!

Τελικά τι ειναι αυτό που αξίζει ...? ...

Η Αληθεια ειναι οτι έχω ψιλοβαρεθεί .. γενικά και ειδικά ... αόριστα και συγκεκριμένα .... 1 Χτίζεις 10 πέφτουν ... είναι λιγο βαρετό αυτό και ταυτόχρονα λιγο ψυχοφθόρο ... Γενικά ελπίζω ... λένε άλλωστε οτι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ... το ζήτημα ειναι να μπορείς να ελπίζεις ... να μπορείς έστω να κάνεις τα βασικά όνειρα ... να έχεις να διαπραγματευτείς 10 πράγματα με τον εαυτό σου ... όταν στερεύει και η σκέψη τότε αρχίζει το πρόβλημα ...

Επέλεξα στη ζωή μου το δύσκολο δρόμο ... Τον μη συμβατικό ... τον μη καθιερωμένο ... Επέλεξα το δρόμο της μουσικής ... Θα μου πει τώρα κάποιος ...και γιατι βρε κιφα ειναι ο δύσκολος δρόμος ??? ... Δυστυχώς ... ειναι ... Είναι ίσως ο πιο μοναχικός δρόμος που μπορεί να επιλέξει κάποιος ... Μονο αν εισαι "φιρμα" ή γνωστός, φτασμένος, είναι διαφορετικά .. και για να γίνει κατι τετοιο γίνεσαι μεχρι τα 27...αντε 28 ... στα 33 σου ... εχει σφυρίξει το τρένο για τον επόμενο ...

Ο δικός μου ο δρόμος οπως λεει και η φωνάρα του Πασχάλη ... είναι δρόμος με νοτες ... μουσική ... τραγούδι και απέραντη μοναξιά ...Είναι η "οδός ονείρων" όπως προλογίζει ο λατρεμένος Μανος ... Είναι επίσης ενας δρόμος που μπορεί να δεις ομορφα τοπία ... όμορφες εικόνες και λέξεις που θα τις μοιραστείς με αυτούς που συμμετέχουν ενεργά ή όχι στο ταξίδι σου ... Πάντα όμως στο τέλος της διαδρομής μένεις μόνος ...Έχεις δώσει ότι εχεις μέσα σου στους άλλους και στο τέλος απομένεις πανω σε μια σκηνή ... να τρσγουδάς το φινάλε ... μέχρι την επόμενη ημέρα .. μέχρι το επόμενο τέλος ...

Ο Δρόμος της μουσικής ειναι για άλλους μια φωτεινή λεωφόρος ... και για άλλους ενα μικρό στενό δρομάκι χωρίς πουθενά ενα φως ... Και οι δύο δρομοι όμως έχουν ενα κοινό ... στο τέλος τους υπάρχει η αβεβαιότητα .. η μοναξιά και ορισμένες φορές η θλίψη ... Γνωρίζεις πολύ κόσμο ... Αντρες , γυναίκες ... θεατές και συναδέλφους ...Περπατάς μαζί τους κάποιες ώρες και μέτα αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση μέχρι το φινάλε ... Όπως έρχονται όλοι μαζί έτσι και φέυγουν ... και το ταξίδι για ακόμα μια φορά φτάνει στο τέλος ...

Ο δρόμος της μουσικής επίσης ειναι ενας δρόμος που όταν εισαι με κάποιον άλλο ανθρωπο στη ζωή σου σε δοκιμάζει συνέχεια ... Τη μια μερα εισαι εδώ .. την αλλη εκει ... Στερείς και στερείσαι πράγματα μέσα από την οποιαδήποτε σχεση σου ... μη μιλήσουμε για οικογένεια ... όποιος τελικά έχει ακολουθήσει αυτο το δρόμο έχει παντρευτεί και τη μουσική ... έχει ας πούμε ... παντρευτεί τη μοναχικοτητά του ... Γνωρίζεις κοσμο ... ερωτευεσαι ... αναζητάς μια αγκαλιά ... ενα βλέμμα ... έναν άνθρωπο να σε στηρίζει .. να σε συμβουλέυει αλλά ... το τέλος είναι τις περισσότερες φορές μοιραίο ... Ανεβαίνεις στη σκηνή και ... απλά κλεινεις τα μάτια για να τραγουδήσεις ... να τραγουδήσεις και να πεις μέσα από τα λόγια του τραγουδιού αυτά που θα ηθελες να πεις εσύ ... Και όταν τα φώτα της σκηνής σβήσουν ... η σκέψη που σε κυνηγάει όλα αυτά τα χρόνια θα εμφανιστεί ξανά ..

" είσαι πάλι μονος σου .... " ....

Ένας κόσμος ... αγγελικά πλασμένος ... ίσως να μην τον δούμε ποτέ ... ίσως να μη καταφέρουμε να διακρίνουμε ποτέ αυτό που κρύβεται τόσο καλά γύρω μας ... ίσως πάλι να μη πιστέψουμε ποτέ τη δύναμη που έχει η φύση να κρατάει τα αρχέγονα συστατικά της τόσο βαθειά και καλά κρυμμένα ... Ισως να μην συναντήσουμε ποτέ ποιο είναι αληθινό και ποιο ψεύτικο ... Ίσως πάλι ποτέ να μη μπορέσουμε να εξηγησουμε τα όνειρά μας ... Το μόνο σίγουρο ειναι ότι ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος γι αυτούς που μπορούν να τον δουν ... !!!

21 Απρίλη 2004 .... 21 Απρίλη 2007

Πριν λίγες μέρες έγινα τριών χρονών ... Ο μπαμπάς μου πήρε πολλά πραγματάκια για δωράκια και μέσα σε αυτά ήταν και μια μεγάλη βόλτα στο Δάσος ... Καταχάρηκα !!! Μόνο σε μια στιγμή τα έκανα λίγο θαλασσα που βρήκα ενα παλιό φίλο και ... ψιλοτσακώθηκα .. αλλά όχι πολύ .. εκείνος ηταν παππούλης και παρεξηγηθηκε που ανέβηκα πανω του ... χμ ... και μου το έλεγε ο μπαμπάς μου ..." Βρε ... στα γεράματα πηγες να κανεις το παππού ... γιαγιά??? " ... ???? ... Ευτυχώς όμως τέλος καλό , όλα καλά ... μετά από αυτό βέβαια ο μπαμπάς μου δεν με ξαναφησε ελεύθερο αλλά με ειχε με το λουράκι μου ... τρόμαξε μάλλον ... αλλά κάτσαμε στο δάσος και περάσαμε ωραία ....

Αλλά σας συστήθηκα ...? α... δεν σας συστήθηκα ... Λοιπόν .. με λένε Ifa ( τι περίεργο ονομα .. ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατι ο μπαμπας μου με έβγαλε έτσι ... αλλά ... τέλος πάντων ... ) .. Γεννήθηκα στη Ν. Φιλαδέλφεια όπου και κάποιο ωραίο πρωινό ήρθε ο μπαμπάς μου ..." Τον ειδα μάυρο νόμιζα με φίλο πως θα κάνω "..... σκέφτηκα ... και τον ακολούθησα ... με πήρε αγκαλιά ... ημουν δεν ήμουν 20 ημέρών ... και από τότε έχουμε γίνει αχώριστοι ... Με παίρνει μαζί του στις δουλειές που πηγαίνει και γενικά μου φέρεται καλά .. Θυμάμαι τότε που με ειχε αφήσει μονο μου στο δωματιό του και του έφαγα ενα ολόκληρο βιβλίο μαζί με κάτι CD μουσικής που γρατζούνισα .... Όταν ήρθε το πρωί απο τη δουλειά για να με πάει βόλτα ... και αντίκρυσε το θέαμα ... πω πω ... έκανε σαν υστέρο ... " ifa ...τι εκανες εδω ...? .... " ... άρχιζε να μαζεύει και αφού τελειώσε καταλήξαμε στην γωνιακή κρεπερή να μου κρατάει μούτρα ... αλλά τελικά επικράτησε η λογική και μου έκανε το χατήρι να κεράσει κάτι φοβερά friskies για κουτάβια ... νιαμ νιαμ νιαμ ...

Τωρα πια είμαι και ο φύλακας του σπιτιού .. που και που γαυγίζω για να τρομάξω καμμια δεκαοχτούρα αλλά σε γενικές γραμμές ειμαι ήρεμος τύπος ...Τρώω λίγο ,δε πινω , δε καπνίζω οπότε δεν τον βάζω και σε έξοδα ... όχι τιποτε άλλο αλλά επειδή ο μπαμπάς είναι και Ταυρος στο Ζώδιο σαν εμένα ... ε ρε μάνα μου .. θα είχα μουρμούρα όλο το βράδυ ... ευτυχώς ... ειμαι cool .... ...

Αυτά τα λίγα όμως για μένα ... Φωτογραφήθηκα κιόλας προχτές οπότε σας συστηνομαι και με φωτογραφία .. όχι για να μη λετε ... ... είπαμε ... με λένε Ifa και ... ειμαι στα χρώματα του μπαμπά μου ... .......

Τελικά μπορεί ορισμένα πράγματα να μας επηρρεάζουν τόσο ... ? Κι όμως .....

Η λογική ειναι κάτι το οποίο μας διακρίνει από τα υπόλοιπα πλασματάκια που έφτιαξε ο καλός θεούλης ...Πόσοι ομως έιμαστε οι ικανοί να διαχειριστούμε σωστά αυτό το Θείο Δώρο ... ? ... Πόσοι είμαστε ικανοί να ανταπεξέλθουμε στις απρόβλεπτες καταστάσεις που μπορεί να μας προκύψουν εντελώς ξαφνικά , βάζοντας σε ισχύ αυτό που λέμε "μυαλό" και να πράξουμε αναλόγως .... ???

Το τελευταίο καιρό έχω αποφασίσει να λειτουργώ περισσότερο με τη λογική παρά με τον γενικότερο αυθορμητισμό που με διακρίνει ως άνθρωπο ... το αποτέλεσμα βέβαια δεν ειναι αυτό που θα έπρεπε αλλά είναι - σε συνάρτηση με διάφορα γεγονότα - ότι πιο κοντινότερο στα θέλω μου και σε αυτά που με κάνουν να νιώθω καλά .. Πριν λίγο διάβαζα και το μπλοκ της Πεπόνας και η αλήθεια ειναι οτι ,διαβαζοντας το, διάβαζα και πράγματα τα οποία θα ηθελα κι εγώ να γράψω εδω ... " γυρεύω στο σκοτάδι ενα φως κι ανασα μου τρέχει " ... πόση αλήθεια μπορεί να κρύβει αυτό το δίστιχο ....

Για ολ αυτα που συμβαίνουν γύρω μου το μονο σίγουρο είναι οτι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης το έχω εγώ ... Παρ όλ αυτα το ένστικτό μου . μου λέει να συνεχίσω ... Δεν μου αρέσει να τα παρατάω ( φταίει και το ζώδιο " Ταυρος " γαρ ) ... Γενικά δεν μπορώ να ζω με αμφιβολίες ... Δεν μπαίνω σε αεροπλάνο διότι δεν μπορώ να νιώθω οτι δεν υπάρχει γη στα πόδια μου .. Μου αρέσουν τα σταθερά πραγματα χωρίς επικίνδυνες αλλαγές . Βέβαια , αν υπάρχει δρόμος μπροστά μου μπορεί να ξεκινήσω να πάω μεχρι τη Λαμία και να καταλήξω στο Παρίσι ...

Ας είναι όμως ... με την υπομονή κανείς δεν έχασε ... άλλωστε όταν κάτι θεωρείς ότι αξίζει να περιμένεις , μπορεί να σου φανεί στο τέλος ο χρόνος πολύ λίγος σε σχέση με αυτά που κέρδισες κάνοντας υπομονή ... όσο για τη λογική ... μερικές φορές με αφήνει στην ησυχία μου ... κάποιες άλλες όμως με αγκαλιάζει τόσο σφιχτά που ... αισθάνομαι τα νύχια της κολλημένα πάνω μου ... και μέτά ...άντε να ξεφύγεις ....

17 Μαίου 1973 ...

Από τότε αρχίζει το οδοιπορικό ... από τότε ξεκινάει η εξερεύνηση σε κάτι το οποίο κανεις μα κανεις δε γνωρίζει τι θα συμβεί .. ποια θα ειναι η επόμενη μέρα ... Οι προκλήσεις και προσκλήσεις πολλές...πόσες όμως απο αυτες θα σε κανουν χαρούμενο , ευτυχισμένο , δυνατό ... ??? Μεγαλώνεις ... διεκδικείς ... τολμάς .... με κύριο σκοπό μια ολοκλήρωση ... ψυχική . συναισθηματική μα πάνω απ όλα ανθρώπινη ...

Στην αρχή πηγαινα μπουσουλώντας ... έψαχνα κι εγώ να βρω τα πατηματά μου .. το δρόμο που θα ηθελα να ακολουθήσω κι οχι αυτόν που θα μου έδειχναν .. συνεπαρμένος απο τα παιδικά μου όνειρα που αργότερα - ποιος θα το ηξερε - μπορει να γινόντουσαν εφιάλτης ... Ψιλαφίζοντας ενα κοσμο περιορισμένο σε 5 δάχτυλα ...

Ακόμα εξακολουθώ να ψάχνω ... ακόμα συνεχίζω να βρω τους τρόπους που θα ολοκληρωθεί αυτό που μέσα μου συνεχως αποδυναμώνεται ... Πριν κάποια χρόνια μπορεί να έλεγα " δε πειράζει " .. τωρα πια όμως δεν μου φτάνει αυτη η απλή και ταυτόχρονα ανόητη απάντηση ... Τωρα πια με απασχολεί και με ενδιαφέρει .. Τωρα πια ίσως δεν εχω τα περιθώρια ή και τα ψυχικά αποθέματα να σταθώ μπροστά στον καθρέφτη και να απαντήσω νοχελικά " δε πειράζει " ...

Το παζλ πρέπει να ολοκληρωθεί ... Γεμισε ολα αυτα τα χρονια με εικόνες .. με ιδέες ... με φιλίες ... με ερωτες ... με αισθηματα .. με ναι και όχι ... με ίσως και μπορεί ... με "θα δούμε " ... Γεμισε ολα αυτα τα χρόνια με πράγματα που πότε το έκαναν πιο χρωματιστό και λαμπερό και πότε μουντό και απόμακρο στα ματια των άλλων .. .. Η ζωή ειναι ένας πινακας που κάθε φορά προσθέτουμε μια ακόμα πινελιά .. είτε για να σβήσουμε κάτι έιτε για να ζωγραφίσουμε κατι παραπάνω που θα τον κανει ομορφότερο ... πάντα όμως μέχρι σήμερα μου λείπει ενα μικρό κομματάκι ώστε να ολοκληρωθεί ... ενα μικρό κομματάκι που θα μπει σε αυτό το πελώριο παζλ που εδώ και χρόνια προσπαθώ να φτιάξω ... όπως και όλοι μας άλλωστε ... Μπορεί να βρίσκομαι κοντά ... μπορεί και όχι ... το μόνο σίγουρο εινα οτι ... πολλές φορές αυτό το κομματάκι που ψάχνουμε ειναι μπροστά στα μάτια μας .... και ή δεν το βλέπουμε ώστε να το βάλουμε στο παζλ της ζωής ή δεν μας αφήνουν κάποιες συγκυρίες να το αποκτήσουμε ...

Ακόμα μια προσπάθεια λοιπόν ... έχω άραγε ...? ... ? ... ? ... Θα δείξει ....

" Μέσ’ στην καρδιά μου τη βουβή, καιρό πια ρημασμένη,
επέρασεν η αγάπη σου σαν άνοιξης πνοούλα.
Και το αηδονάκι του καημού στάθη στην ανθισμένη
χαρά μου και τραγούδησε – λαχτάρα και τρεμούλα " ...

Μαρία Πολυδούρη

... Έχετε σκεφτεί τελικά τι είναι ο έρωτας ...? ... Από τη μία γλυκός και σου φέρνει χαμόγελο και αισιοδοξία ... από την άλλη όμως - τη σκοτεινή πλευρά του - μπορεί να σε κάνει να απαρνηθείς τα πάντα και να ακροβατείς μεταξύ λογικής και παραλόγου ... Πόσα τραγούδια και ποιήματα έχουν γραφτεί για του λόγου του ... Οι απόψεις και εκει μοιρασμένες .. Πότε μάυρο ... Πότε άσπρο ... Είναι ίσως το μοναδικό χαρακτηριστικό του που σε κάνει να αισθάνεσαι πότε Βασιλιάς και πότε "τίποτα" ... Ποτε σε πλημμυρίζει χαρά και πότε πόνο ... Κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης μας υπόστασης και μας καθοδηγεί ουκ ολίγες φορές πότε στην απόλυτη ευτυχία και ολοκλήρωση και πότε σε μια " ξεφρενη κούρσα θανάτου " όταν πλησιαζει το τέλος του ...

Χαρακτηριστικές βεβαια μορφές του απόλυτου ερωτικού δράματος έχουμε πολλές .." Ρωμαιος και Ιουλιέττα " , " Ερωτόκριτος και Αρετούσα " κλπ κλπ κλπ ... Να μη μιλήσω βέβαια για ιστορίες ανθρώπων ... απλών καθημερινών ανθρώπων που μπορεί να "ξεγελάστηκαν" από την εμφάνιση του μικρού αγγέλου με το τόξο και να έχασαν τα πάντα .. ακόμα και τον εαυτό τους ...

Θα μου πει τώρα κανεις .....και πως θα ηταν η ζωή χωρίς τη παρουσία του έρωτα ... Θα υπήρχε άραγε αισιοδιοξία ...? ... θα υπήρχε άραγε θεληση για να προσφέρεις σε κάποιον όλη σου τη ζωή χωρίς να ζητας κανένα αντάλλαγμα ... ? ... Θα υπήρχε η μη ρεαλιστική προσέγγιση κάποιων πραγμάτων ...που οταν εισαι μονος τα αποφεύγεις ενώ οταν εισαι ερωτευμένος τα θεωρείς απόλυτα φυσιολογικά ..? .... Μήπως τελικά ο ερωτας ειναι το μοναδικό μέσο για την ολοκλήρωση κάποιων "ουτοπιστικών" μας σχεδίων όπως ο καθένας μας τα έχει φανταστεί για τη ζωή του ? ... Το μόνο σίγουρο ειναι ότι είναι το μοναδικό συναισθημα που μπορεί να σε φτάσει στα όρια σου αλλά και το μοναδικό που μπορεί να σε βγάλει εξω απο αυτά...

Ερωτας ειναι θαρρώ ... με τα καλά του , με τα ασχημα του, με τις ιδιοτροπίες του και τις παραξενιές του , με τα "πάνω" του και τα "κάτω" του ... και όλα μαζί συνθέτουν την απόλυτη ευτυχία μέσα μας ... γιατί ... η ζωή μας τελικά δεν είναι τίποτα όταν δεν θες να μοιραστείς τα πάντα με κάποιον ...

Ο κυβερνήτης του αεροσκάφους των ερωτικών αερογραμμών σας καλοσωρίζει ... η πτήση διαρκεί από μερικά λεπτά έως και μια αιωνιότητα ... Σε λιγάκι απογειωνόμαστε ... παρακαλώ να παραμεινετε στη θεση σας ... φορέστε μονο τη ζώνη σας διότι .... η " προσγείωση " μπορεί να ειναι λίγο απότομη ...

Σας ευχόμαστε καλό ταξίδι ...

" Μια φορά κι ένα καιρό ...." ...

Κάπως έτσι δεν αρχίζουν όλα τα παραμύθια ? Κάπως έτσι αρχίζει και το δικό μας παραμύθι που έτσι κι αλλιώς απευθύνεται σε όλους μας .. μικρούς και μεγάλους ... γιατί στο δικό μας παραμύθι πρωταγωνιστές είμαστε εμείς ... Εμείς και η διαθεση μας , η ψυχολογία μας , η νευρική μας κατάσταση και τα οράματα μας ....

Το τελευταίο καιρό η αλήθεια είναι ότι είχα ανάγκη να μπω μέσα σε αυτό το κόσμο...στο κόσμο του παραμυθιού με τις όμορφες εικόνες , τα όμορφα λόγια και την παιδική μας αθωώτητα ... Να μιλήσω με ξωτικά και τραπουλόχαρτα , να συναντησω το κακό λύκο και να ανοίξω διάλογο μαζί του ή να πετάξω με τον Παραμυθά που έβλεπα στη Τηλεόραση μικρός ... Γενικά μου φαινόταν πολύ σκληρή η πραγματικότητα γύρω μου ... Στους ανθρώπους, στα "βλέμματα" , στη καθημερινοτητά μου .... Μόνο που οι πρωταγωνιστές του παραμυθιού μου αυτη τη φορά δεν έιχαν κερατάκια στο κεφάλι , ούτε μεγάλα μυτερά αυτιά ... οι πρωταγωνιστες του παραμυθιού εισαστε εσείς ... οι φίλοι μου , η μουσική και η ... πρώτη ιλιαχτίδα που θα έρθει να με ξυπνησει για να αρχίσει η μέρα μου ...

Και όπως κάθε παραμύθι έχει τη πριγκίπησσα .... εγώ έχω το γοβάκι της ... και χιλιαδες λέξεις και ονειρα για τα της πω όταν έρθει ... ... σε περιμένω μικρή μου πριγκηπισσα ... μπορω να σου χαρίσω οτι θες ... αρκει μια λέξη σου ... ....

Δως του κλότσο να γυρίσει ... παραμύθι ν αρχινήσει ....

Ειναι πολλές οι φορές που τα βράδυα σκέφτομαι και ξανσκέφτομαι τι απ όλα τελικά αξίζει παραπάνω ... να εχεις υπομονή ή να εισαι ανυπόμονος ... ? Να τα βάλεις και τα δυο μαζί και το αποτέλεσμα που θα βγει να είναι όλίγον χλιαρό ... ? Να εισαι κατα μια έννοια " κατι θα γίνει " και απλά να περιμένεις κι ας μην έρθει ποτέ ή να βιάζεσαι και στο τέλος να τα εχεις κανει τόσο σαλάτα που να ξεκινας απο το μηδέν ή ακόμα χειρότερα να χρησιμοποιήσεις τη μαγική λέξη " επρεπε να περιμένω ". Πως μου τη σπάει οταν γίνεται αυτό ..!!!!

Γενικά στη ζωη μας κάποια πράγματα που μας κεντρίζουν τη προσοχή ή τα θέλουμε παρα πολύ μας κάνουν να κινούμαστε αναμεσα σε αυτες τις 2 εννοιες. Το αποτέλεσμα σαφως άγνωστο ( σε ολα τα κειμενα μου θαρρώ χρησιμοποιώ αυτη τη λέξη...αγνωστο ... αγνωστο...μαλλον μου ταιριάζει... ). Παντα όμως προσπαθούμε ή να πεισουμε τον εαυτό μας να κανει υπομονη ή να ειμαστε τοσο ανυπόμονοι που μερικές φορές μας πιάνει και άγχος !!! Και ρωτώ ... Γιατί ενώ ξέρουμε οτι αυτό που περιμένουμε μπορει να μας πληγώσε ή να μας κάνει να αισθανθούμε κάπως , να το επιδιώκουμε να συμβεί .. τι ανωμαλία μας πιανει κατι στιγμές που λές και κυνηγάμε τη τυχη μας για να σπάσουμε τα μούτρα μας .. ... θα μου πεις τωρα ... και τις θες να κανεις ...? να κατσεις να περιμένεις ? ΩΠ !! νά το .. φιλική συμβουλή ... Υπομονή !! ουφ ... !! παλι μπροστά μου εσύ .. πανω που έλεγα οτι σε εχω ξεπεράσει σαν εννοια ? ... Υπομονη...Υπομονη...Υπομονη.... Βαρέθηκα ... βαρεθηκα να περιμένω ποτε θα γινει αυτό ή το άλλο , ποτε θα κερδίσω το λαχείο , ποτε θα κάνω Δισκο ( θες και δίσκο??? ) .. Αμα πια !!! Τέλος !!!! Θα κανω οσα προλάβω !!! ... κατάληξη ... αστο καλύτερα ...φτου!!! παλι απο την αρχή ... επρεπε να περιμένω .. εεεεεεε... δε θα με τρελλάνεις εσύ ... !!! ... αα ..ως εδω !!! ...

Νομίζω οτι το καλύτερο που έχω να κάνω είναι ενα κρύο μπάνιο !!! ... Μετά θα κάτσω να διαβάσω αυτα που γράφω κι αν βγάλω άκρη .. εχει καλώς .. αν παλί όχι .. δεν τρέχει και τίποτα ... απλές σκέψεις είναι ... Αν και μέσα μου αισθάνομαι παρα πολύ ήρεμος ... από την αλλη έχω μια ένταση που δε με αφηνει να ηρεμήσω ... πως γίνεται αυτό μονο ο θεος το ξέρει .. και ... ας ελπίσουμε κάποια στιγμή ... να μου το πει κι εμένα ... ....στ αφτί .... ....

Πόσες φορές θα γυρίσω αυτη την αναθεματισμένη σελίδα του χρόνου και θα βρεθώ μπροστά σε όλα αυτά που έζησα , που έχασα , που κέρδισα , που έμαθα .... Δύσκολο πράγμα να γεννιέσαι ανέτοιμος να παρεις τη ζωή στα χέρια σου και τις άτιμες λύσεις να τις βρίσκεις στη πορεία ... Μπουρδουκλώνεσαι , αμφιβάλλεις , αναγκάζεσαι , αμφισβητείς , κάνεις όνειρα , ερωτευεσαι ... και όλα αυτα για ένα άγνωστο άυριο που πάντα όμως πρέπει να ξέρεις να το αντιμετωπίσεις ... Τα εφόδια λίγα μάλλον ... Ένα μυαλό που παντα πρέπει να το έχεις σε ισορροπίες , βασικές γνώσεις της δημιουργίας του κόσμου και ένας ορίζοντας που πρέπει να τον αντικρύσεις για να πεις οτι εισαι καλά .. Μεσα σε όλα αυτα υπάρχει και η απόρριψη ή η αποδοχή του κόσμου στα θέλω σου , στα πρέπει σου , στη συμπεριφορά σου , στη κάθε σου κίνηση ώστε να μπορείς να συμβιώσεις ή και να επιβιώσεις ακόμα ... Χαμένος μέσα σε παιδικά όνειρα και στο τι ορίζει τελικά η ζωή να κάνεις , ακουμπάς μερικές φορές πίσω και χάνεσαι ... Προσπαθείς να σηκωθείς αλλά η καταστροφική κλίση που έχεις πάρει σε ρίχνει ακόμα ποιο κάτω ... τελικά κάπου χαμηλά ανακαλύπτεις ότι δεν πρέπει να εγκαταλείψης τη προσπάθεια, βαζεις όλη σου τη δύναμη , ξανασηκώνεσαι μέχρι την επόμενη πτώση και ξανά απ την αρχή ... Η κατάληξη ίδια ... ένας φαύλος κύκλος που ανάθεμα κι αν εχω καταλάβει για πιο λόγο υπάρχει ... για ποιο λόγο πρέπει να μας κρατάει φυλακισμένους σε μια οδυνηρή τροχιά και ποτέ δεν μπορούμε να ξεφύγουμε ... για ποιο λόγο μας φυλάει πάντα 10 άσχημα και 1 καλό έτσι για να μας υπενθυμίζει ότι απλά .. δεν μπορούμε να ξεφύγουμε ...

1. Πριν : Πριν έγινε αυτό...πριν ήταν αλλιώς ...πριν γινει αυτό έγινε το άλλο ....πριν ημουνα καλά ... πριν 10 λεπτά να ερχόσουνα θα ηταν διαφορετικά ... πριν .. πριν ... πριν .... Βασικός κανόνας για να θεωρήσουμε το ΤΩΡΑ καλύτερο ή χειρότερο ...

2. Ποτέ : Ποτέ δεν ήταν έτσι τα πράγματα , ποτέ δεν θα ξαναγίνει , ποτέ δεν θα λειτουργήσω έτσι , ποτέ δεν θα μιλήσω πριν σκεφτώ...ποτέ ...ποτέ ...ποτέ.... Βασικός κανόνας επιβεβαίωσης του ΣΗΜΕΡΑ αλλά πάντα με ευεργετικές ικανότητες να το αντιμετωπίσουμε ( το ΣΗΜΕΡΑ ), αποφεύγοντας λάθη του παρελθόντος.

3. Μετά : Μετά τα πράγματα ειναι καλύτερα , μετά απ αυτό θα αλλαξουν όλα , μετά θα γίνω άλλος άνθρωπος , μετά απο αυτό μπορώ να ελπίζω ... μετά...μετά...μετά ... Βασικός κανόνας εσωτερικής ηρεμίας και ψυχολογικής στήριξης για ότι πάει να ξεφύγει από τα σκληρά όρια που μας έχουν βάλει ή που τα έχουμε βάλει μονοι μας....Το Ζήτημα ειναι οτι κάνεις μας δεν ξέρει το μετά ... οπότε και εφαρμόζουμε τις 2 παραπάνω λύσεις.

...Κάπως έτσι κινούμαστε ... κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι αυτα που συμβαίνουν γύρω μου κι ας προσπαθώ κάθε μέρα να ξυπνάω με ένα καινούργιο όνειρο .... Ένα καινούργιο όνειρο που αν και δεν θέλω μετά απο λίγο θα καταλήξει στο ...πριν...στο ποτέ...στο μετά....