ΣΚΗΝΗ Α: 

- Τί κάνεις πρώην γειτόνισσα μου;

- Καλά είμαι πρώην γείτονα, φοβάμαι λίγο τα βράδια που επιστρέφω σε έναν άδειο όροφο...

- Να με παίρνεις τηλέφωνο άμα φοβάσαι να έρχομαι να σου κάνω παρέα...

- Ναι... Θα το έχω υπόψη πρώην γείτονα

                                   ...............................................

ΣΚΗΝΗ Β:

- Καληνύχτα, ευχαριστώ για την παρέα... (όχι ο γείτονας)

- Εμ, τί θα κάνεις τώρα που θα πας σπίτι;

- Θα κοιμηθώ, έχω πρωινό ξύπνημα. Εσύ;

- Εγώ δεν έχω ύπνο.

- (ναι ξέρω, θέλεις να ΄ρθεις να κάνουμε κι άλλη παρέα) Θα σου έρθει μόλις ξαπλώσεις.

Τελικά είμαι πολύ τυχερή. Κι αχάριστη.

.................................................

ΣΚΗΝΗ Γ: 

(Ο μπος ζητάει να με δει κι εγώ σκέφτομαι πως θα φάω άγρια κατσάδα. Και θέλω να αρρωστήσω να μην έρθω το πρωί δουλειά.)

- Δε θέλω να αργείς στη δουλειά διότι έχει άσχημο αντίκτυπο πάνω σου... Και σε εμένα κατ’ επέκταση. Και ότι πρόβλημα έχεις να μου το λες να σε βοηθώ.

- Ναι, ΟΚ μπος, θα το προσπαθήσω

Τελικά είμαι πολύ τυχερή. Κι αχάριστη

 .................................................

ΣΚΗΝΗ Δ:

- Δε βλέπω να προχωρούμε πολύ στα μαθήματα, δύο χρόνια τώρα κάνουμε πάνω κάτω τα ίδια...

- Είσαι τόσους μήνες εδώ και κάνεις τόσα επιπλέον μαθήματα, ευκαιρίες που δεν έχουν πολλοί... Προχώρησες περισσότερο από τους άλλους και κάνεις και παράπονα... Είσαι...

Ναι ξέρω. Τυχερή. Και αχάριστη.

ShOoT mE nOw!

Υ.Γ. Ζητείται γείτονας. Αν μου αρέσει θα του πληρώνω το internet (τώρα τη σύνδεση την ελέγχω ΕΓΩ!)

Κι είμαι απαρηγόρητη.

Τώρα που αρχίσαμε να ερχόμαστε πιο κοντά, τώρα που μιλάμε κάθε βράδυ τηλεφωνικώς, με sms, που έρχεται στο κατώφλι μου, που με λέει άγγελο του και καλή του γειτόνισσα και που ευχήθηκε η άλλη του γειτόνισσα να είναι σαν κι εμένα κι ας τον ταλαιπωρεί με το ίντερνετ... Φεύγει, τώρα φεύγει...

Φταίω κι εγώ όμως... Που δεν εμφανίστηκα στο κατώφλι μου με το see-through μου μπλουζάκι και το κοντό παντελονάκι κι έσπευσα να ντυθώ πιο σεμνά μόλις κτύπησε η πόρτα, που δεν τον κάλεσα μέσα να δει τη συλλογή μου με χαλασμένα μόντεμς, που δεν μου τέλειωσε το εντομοκτόνο να του ζητήσω, που δε φοβήθηκα με τη βόμβα στο γειτονικό μας σπίτι για να ζητήσω προστασία στην αγκαλιά του... Και τώρα πάει, πάει μακριά... Ό,τι κι αν πω είναι αργά δε μετράει...

Είναι κι αυτή η ξανθιά που δε λέει να πάει πίσω στη χώρα της, κατσικώθηκε εδώ και δεν πληρώνει την αύξηση ενοικίου που επέβαλε ο ιδιοκτήτης στον αγαπητό μου γείτονα. Αφού μένεις που μένεις μαζί του γλυκιά μου, γιατί δεν τσοντάρεις κι εσύ στο ενοίκιο να μη φύγει; Κι ας μείνεις κι εσύ, δε με χαλάει. Δεν είμαι ρατσίστρια. Να ξέρεις όμως πως όποιος φεύγει αργοπεθαίνει, απ' την ψυχή του κάτι σκορπάει εδώ...

Το ξέρω πως βαθιά μέσα του σκέφτεται ότι θα ήθελε να μείνει, να γνωριστούμε καλύτερα... Ποιός ξέρει, ίσως εγώ του δημιουργούσα τις κόντρες με την ξανθιά (εγωκεντρισμός το λέει ο ψυχολόγος μου ή μήπως εγωπάθεια)... Δεν πειράζει καρδιά μου... Εγώ θέλω το καλό σου... Να φύγεις... Θέλω να φύγεις να σωθείς να πάψεις να γκρινιάζεις...

Για να δεις πόσο εγώ σε έχω στην καρδιά μου, κι ας μείνω μονάχη πάλι στον όροφο... Φύγε κι άσε με, ν' απομείνω μόνη μου, φύγε κι άσε με να με τρώει ο πόνος μου...

Κι ας χαλάει πάλι το ίντερνετ. Κι ας μένω βουβή σε ένα άδειο διαμέρισμα... Χωρίς ίντερνετ, να χαραμίζομαι και να βασίζομαι σε εσένα να ενωθώ με τον έξω κόσμο... Ένα σου ζητώ...  Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις, για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις...

Στο καλό γείτονα μου, και με μια καλή γειτόνισσα, έστω, σαν εμένα!

Υ.Γ.1 Τέλος και τα υστερόγραφα με το γείτονα. Τυχεροί...

Υ.Γ.2 Εκτός αν ο νέος γείτονας είναι νέος, ωραίος και κατά προτίμηση single. Αναμείνατε στις οθόνες σας

Υ.Γ. 3 Να αρχίσω να ανησυχώ που όλοι οι γείτονες μου φεύγουν;

UPDATE:

Η ξανθιά δεν είναι φιλενάδα του! Ο γείτονας φιλοξενεί την ξαδέρφη του που σπουδάζει εδώ και δε θέλει να χάσουμε επαφή (κι άμα θέλω το πιστεύω)

Αυτά για να μάθετε να ρωτάτε άλλη φορά και να μη βγάζετε κι εσείς συμπεράσματα δικά σας και κλωτσάτε την τύχη σας.

Ο Φρανκ γνωρίζει τη Λουίζ. Ο ξιφίας την σκορπίνα. Μάλλον η Λουίζ τον Φρανκ. Η σκορπίνα τον ξιφία.

Είναι τόσο διαφορετικοί μα τόσο όμοιοι... Αυτός εύστροφος, ετοιμόλογος, διεκδικητικός, επιμένει κι έχει και μια μύτη... πλεονέκτημα...

Αυτή έξυπνη, αστεία, όμορφη, με τα αγκάθια της όπως όλα τα όμορφα ρόδα (ή σκορπιοί στην περίπτωση της). Δεν περνούσε απαρατήρητη, ειδικά όταν φούσκωνε από έξαψη ή θυμό. Είχε από νωρίς προσέξει τα "μελανά" του σημεία, τα έκρυψε όμως στο πίσω μέρος του μυαλού της για να ζήσει το μεγάλο έρωτα...

Διαφορετικό το υπόβαθρο και ο τρόπος ζωής τους. Αυτός ήταν μαθημένος να γυρίζει τους ωκεανούς και να... τρυπά γενικώς. Αυτή ξέμεινε στο θαλασσοχωριό της, εξελίχθηκε σε μεγάλη ντίβα (στους στραβούς επικρατεί ο μονόφθαλμος λένε) κι έγινε περιζήτητη νύφη.

Γνωρίστηκαν όταν αυτός πήγε στο θαλασσοχωριό για ένα πάρτυ της επιχείρησης. Αυτή αστέρι στην πίστα, δεν ήθελε και πολύ να αλληλοκαρφωθούν.

Τον πλησίασε πρώτη. Του άρεσε αυτού, την έβγαλε ραντεβού, γεννήθηκε ένας έρωτας που εξελίχθηκε σε αχαλίνωτο πάθος. Σιγά σιγά όμως, τον έρωτα τους άρχισε να επισκιάζει ο εκρηκτικός και ισοπεδωτικός χαρακτήρας του Φρανκ... Η Λουίζ μάταια προσπαθούσε να πάει με τα νερά του, είχε κι αυτή τα όρια της, δεν ανεχόταν να την κατακρίνει διαρκώς, να της λέει τί να κάνει, να την παρακολουθεί... Ήταν το στυλ του τέτοιο που δεν άφηνε τίποτα να πέσει χάμω. Όλα τα παρακολουθούσε και συνήθως δεν έλεγε τίποτα. Κάποια στιγμή όμως, οξύθυμος όπως ήταν, ξεσπούσε κι απορούσε η Λουίζ πού τα φύλαγε όλα αυτά τόσο καιρό...

Ποτέ της δε μπόρεσε να τον καταλάβει, ήταν μυστικοπαθής, τον έπιανε να την παρακολουθεί, να μην ξεχνά κουβέντες που του είχε πει σε κάποια στιγμή αδυναμίας, κι ας είχε πει χίλιες φορές μέσα της να μην του λέει πολλά πολλά... Προσπαθούσε να τον έχει ήρεμο, να μην τον προκαλεί, αλλά ήταν κι η ίδια δυναμικός χαρακτήρας, κοινωνική, με άποψη και γινάτι. Δεν είχε μάθει να ανέχεται πολλά πολλά και είχε επίσης άσχημο θυμό. Οι συγκρούσεις συχνές κι αναπόφευκτες.  

Σε λίγο καιρό χώρισαν. Ότι έντονο είχαν ζήσει, το έσβησαν με μανία σαν τσιγάρο βιαστικό στο τασάκι. Προσπάθησαν να προχωρήσουν με τη ζωή τους. Δεν μπορούσαν όμως. Πάντα γυρνούσαν στα παλιά, έστελναν μπουρμπουλήθρες, ένα πλαγκτόν για να δει τι κάνει ο άλλος... Ήταν πάνω από όλα εγωιστές όμως. Δεν άντεξαν πολύ καιρό χώρια. Η Λουίζ δημιουργούσε παλλίροιες με το κλάμα της, ο Φρανκ έπινε σαν ψάρι και καρφωνόταν στους βράχους, τύφλα από το μεθύσι... Έπρεπε να βρεθούν ξανά.

Ο Φρανκ ήξερε που να την βρει. Η Λουίζ ήξερε πως ήξερε ο Φρανκ. Ο μεγάλος χορός του θαλασσοχωριού έφτασε. Αυτή φρόντισε να αποσταλεί πρόσκληση στην εταιρεία του Φρανκ. Αυτός φρόντισε να εκπροσωπήσει την εταιρεία του.

Έβαλε τα καλά της. Έκανε γαργάρες. Γυάλισε τη μύτη του. Έκανε πρόβες.  

Η μεγάλη στιγμή... Συναντήθηκαν στην εξώπορτα

- Oh Frank!

- Hi Louise!

BOOM!

Ποιό το δίδαγμα της πιο πάνω ιστορίας;

1. Μην μπλέκεις με μυτόγκες

2. ...που δεν ξέρουν να κουμαντάρουν τη μύτη τους

3. Μην ενδίδεις σε σκορπίνες που φαίνονται καλόβουλες

4. Μην γυρνάς σε υποθέσεις τελειωμένες

5. Μην ξαναπάς εκπαιδευτική εκδρομή σε ενυδρείο την ημέρα του Βαλεντίνου.

Νιώθω χρέος μου να γράψω δυο λόγια για μια ψυχή που με άγγιξε χωρίς να το ξέρει, χωρίς να το περιμένω.

Του μίλησα πριν λίγες μέρες, μέσα από φωνές παιδιών, εκφράσαμε σύσσωμοι την αγάπη και τις ευχαριστίες μας που δημιουργεί, που αγαπά με το δικό του ξεχωριστό, μοναδικό τρόπο.

Ο λόγος για το Στέλιο Πισή (Stelios_cy στο Musicheaven), έναν άνθρωπο που πολλοί θα χαρακτήριζαν αξιοθαύμαστο, ήρωα, υπόδειγμα. Ο ίδιος όμως δεν είναι παρά μόνο ένα παιδί απλό, γεμάτο αγάπη για το Θεό, για τη ζωή, για τη μουσική, για τον άνθρωπο. Οι αγάπες του είναι και τα κίνητρα του, το στήριγμα του, αυτά που τον κάνουν να ζει μέσα από τις δυσκολίες του.

Γιατί ο Στέλιος δεν έχει τις ευκολίες, τις δυνατότητες που έχουμε εμείς.  Έχει όμως άλλες δυνατότητες, τις οποίες οι περισσότεροι ούτε στα πιο δυνατά μας όνειρα δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Είναι καθηλωμένος σε ένα κρεββάτι και φτιάχνει μουσική με τη χρήση της τεχνολογίας. Ο Στέλιος δημιουργεί με την καρδιά του, με την ψυχή του και τη βοήθεια της τεχνολογίας. Ο Στέλιος πλάθει τραγούδια, φτιάχνει μουσική και αγγίζει καρδιές.

Κάπως έτσι άγγιξε τις καρδιές εκατόν πενήντα παιδιών σε μια κατασκήνωση, που λάτρεψαν τη μουσική του, πήραν το τραγούδι του, από την καρδιά του Στέλιου στη δική τους καρδιά. Ολιγόλεπτη τηλεφωνική συνομιλία για να του εκφράσουν την αγάπη τους, τα ειλικρινή ευχαριστώ και τις ευχές τους για να συνεχίσει αυτό που ξέρει κι αγαπά να κάνει, να χαρίζει μουσική και χαμόγελα στις αγνές ψυχές.

Μεγάλοι καλλιτέχνες έχουν πει τα καλύτερα για το Στέλιο, αναγνωρίζοντας το ταλέντο και τη δύναμη της ψυχής του. Μακάρι να υπήρχαν κι άλλοι με τέτοια δύναμη ψυχής.

Η ζωή και το έργο του Στέλιου Πισή εδώ

http://www.steliospissis.com.cy/steliospissis.htm

Στέλιο να ξέρεις ότι μας κατασυγκίνησες, το τραγούδι σου "Μέσα στα μάτια των παιδιών" έγινε το αγαπημένο των παιδιών εκεί πάνω, και είμαι σίγουρη ότι και τα υπόλοιπα παιδιά που θα πάνε πάνω στην κατασκήνωση θα το αγαπήσουν εξίσου!

Χρειάζομαι την άδεια σου για να το ανεβάσω εδώ, προς το παρόν θα παραπέμπω στην ιστοσελίδα σου όπου μπορεί κάποιος να ακούσει κάποια άλλα τραγούδια σου.

Ήθελα να σου τα πω όλα αυτά ζωντανά, να σου μεταφέρω την αγάπη των παιδιών, σου γράφω όμως εδώ, εδώ που σε έμαθα για πρώτη φορά και κάποια στιγμή ίσως τα πούμε κι από κοντά.

Σε ευχαριστώ, ο Θεός μαζί σου, να εύχεσαι και για μας!

(Λίγο μελό το κείμενο, το ξέρω, είναι τόσα πολλά που θέλω να γράψω για το Στέλιο και πάλι νιώθω ότι είναι λίγα. Γράφω και δε μου βγαίνουν όπως θέλω, όπως θα έπρεπε, όπως του αξίζει. Ας είναι, έστω έτσι... )

Διότι έτσι το χορεύουνε

Σε μιαν άδεια πλατεία βγήκε νύχτα η Σία (Νάνσυ)

στο εικοστό της τυφλό ραντεβού

εις τα δεύτερα -άντα, με φουστίτσα, γιρλάντα

το μυαλό της μονίμως αλλού...

Της συστήνεται ο Τόμης (Thomas), που ήταν χρόνια αγόρης (10 ολόκληρα χρόνια!)

που από λάθος εγεννήθη γυνή

μα δεν δέκτηκε ήττα, πήρε χάπια μια νύχτα

και έγινε άντρας τρανός με πυγμή! (-Κορίτσι μου, τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις; - Άντρας!)

Είπε τότε στη Σία τη δική του ιστορία

Στη ζωή είχε πονέσει πολύ

δίχως μάνα (αυτοκτόνησε) κι ελπίδα, τη Χαβάη για πατρίδα

τι να κάνει η μικρή καλλονή; (ως κορίτσι στην εφηβεία του/της είχε λάβει μέρος και σε καλλιστεία)

Με τη Σία στο πλευρό του, την αγάπη οδηγό του

αποφάσισε, θέλει παιδί!

Βλέπετε είχε κρατήσει τη γυναικεία του φύση

να γενεί κάποτε μάνα κι αυτή! (αυτός)

Από τράπεζα σπέρμα, θα το πάνε στο τέρμα!

είπαν! κι έγινε πλέον η αρχή!

Τώρα έγκυος βαδίζει και λεβέντης (!) χαρίζει

την ελπίδα και μέσω τιβι! (πήγε στην Oprah Winfrey)

Μπρος, στο δίκαιο αγώνα, να μη μείνουνε μόνα

τα παιδιά που έχουν φύση μεμπτή!

Με κοιλιά φουσκωμένη - με μουστάκι και γένι

θα χαράξουμε νέα εποχή!

1. Άντε βρε! Και στα δικά μας οι μη-μάνες!

2. Θενξ mpriza για την έμπνευση πρωινιάτικα!

3. Σόρρυ για τα στιχάκια jorge, θα με κράξει τώρα και ο kid για το αστεράκι μου...

3. Καλημέρες παντού! :))))))))) NARF!

Με αφορμή το δίπλα βιντεάκι που βρήκα, θέλω να πω 2-3 πράγματα που τα χρωστούσα εδώ και καιρό, για ένα θησαυρό που ανακάλυψα. Πρόκειται για τον κόσμο των κωφών, των κωφάλαλων. Το χρωστούσα, νοιώθω. Το βιντεάκι ΔΕΝ είναι στη νοηματική γλώσσα, εντούτοις είναι ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΤΑΤΟ!

Όταν πριν λίγα χρόνια αποφάσισα να ξεκινήσω μαθήματα νοηματικής γλώσσας, έτσι, από περιέργεια, δεν είχα ιδέα για τον κόσμο που απλωνότανε μπροστά μου. Διότι γι αυτό ακριβώς πρόκειται, έναν άλλο κόσμο που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου και καλείσαι κι εσύ να συμμετέχεις ενεργά. Σιγά σιγά ανακάλυψα ότι η νοηματική γλώσσα, μπορεί μεν να υστερεί σε ήχο, είναι πάμπλουτη όμως σε οπτικό υλικό, και ότι λείπει από την ακοή, το αναπληρώνουν με το παραπάνω οι υπόλοιπες αισθήσεις. Έτσι θεωρώ ότι οι κωφοί (και οι κωφάλαλοι) υπερτερούν σε παρατηρητικότητα, έκφραση και ευαισθησία. (Εγώ δηλαδή δε θα τα κατάφερνα ως κωφή καθότι δεν έχω ΚΑΘΟΛΟΥ παρατηρητικότητα. Ούτε ευαισθησία αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος).

Είναι φοβερό το πως οι κωφοί έχουν το δικό τους κόσμο, και για να μπεις εκεί μέσα πρέπει πραγματικά να δεις τα πράγματα διαφορετικά, μέσα από τα δικά τους μάτια. Δεν είναι σαν μια οποιαδήποτε άλλη ξένη γλώσσα που μαθαίνεις γραμματική, λεξιλόγιο παπαγαλία, γράφεις καμιά έκθεση, ακούς καμιά  συνομιλία και τέρμα. Για να μιλήσεις σαν κωφός πρέπει και να σκέφτεσαι σαν κωφός. Πρέπει δηλαδή να μιλάς λίγο πιο αργά για να μπορούν να διαβάζουν τα χείλη σου (αργά είπαμε, όχι σαν παιδί με ειδικές ανάγκες). Πρέπει να σκέφτεσαι ότι δε σε ακούνε όταν τους φωνάζεις από απόσταση και δε σε βλέπουν, άρα ψάχνεις άλλον τρόπο να τους κινήσεις την προσοχή (απαγορεύεται η ρίψη αντικειμένων προς τα πάνω τους). Άρα παιζεις με το φωτισμό κυρίως (δε θυμάμαι τι άλλο μας είχε πει η δασκάλα).

Οι κωφοί έχουν αναπτύξει το δικό τους κώδικα επικοινωνίας, έχουν φοβερές δεξιότητες με τα χέρια, τα δάκτυλα, το σώμα και είναι πολύ εκφραστικά άτομα. Οι εκφράσεις του προσώπου τους είναι πολύ ουσιώδεις όταν μιλούν μεταξύ τους. Δε μπορείς να εκφράζεσαι στη νοηματική χωρίς τους ανάλογους μορφασμούς, όπου όλο το σώμα βέβαια συμμετέχει. Μια λέξη μπορεί να έχει χίλια δυο διαφορετικά νοήματα, αν της προσδώσεις άλλη έμφαση, έκφραση, ένταση. (Εδώ αμολιέσαι, κτυπιέσαι άμα το θέλει η έκφραση, αφρίζεις, συνοφρυώνεσαι, πετάς χέρια και πόδια δεξιά και αριστερά για να δείξεις χαρά, θυμό, και μπορείς να κάνεις φατσούλες όταν λυπάσαι, ακριβώς όπως εδώ στο διαδίκτυο - Υπερβάλλω λίγο για να δείξω ότι πρέπει οι κινήσεις, τα νοήματα να συνοδεύονται από έκφραση).

Επίσης, είναι σημαντικό να κρατάς συνέχεια επαφή με το άτομο με το οποίο μιλάς, κάτι που εμείς ίσως αποφεύγουμε συχνά. Αυτό μου φάνηκε περίεργο διότι εμείς κρυβόμαστε καμιά φορά πίσω από τα λόγια, κοιτάμε χάμω, κρύβουμε το στόμα, παίζουμε με τα χείλη μας, κάνουμε εκφράσεις που διαφωνούν με τα λεγόμενα μας. Έχω την εντύπωση ότι οι κωφοί μπορούν καλύτερα να καταλάβουν τι πραγματικά εννούμε εφόσον εκτός από χείλη, διαβάζουν έκφραση, ένταση...

Τέλος, είναι ουσιώδες να πούμε ότι πρέπει να σεβόμαστε τη γλώσσα των κωφών και τα νοήματα που αυτοί επιλέγουν για μια φράση, μια λέξη, ένα όνομα. Δική τους γλώσσα κι ότι θέλουν κάνουν. Άμα έχεις μεγάλη μύτη και το νόημα του ονόματος σου δείχνει ακριβώς αυτό, δεν φταίνε αυτοί! Μπορείς βέβαια να τους υποδείξεις κάποια άλλα χαρίσματα σου. Πλάκα κάνω. Είναι διακριτικοί.

Δυο τρεις ακόμα επισημάνσεις:

- Οι κωφοί είναι πολύ έξυπνοι και οξυδερκείς, ακριβώς διότι αναγκάζονται να θέτουν σε λειτουργία άλλες αισθήσεις, όργανα τα οποία εμείς παραμελούμε ενίοτε. Προσωπικά τους θαυμάζω...

- Διαφέρει η νοηματική γλώσσα από χώρα σε χώρα. Όταν όμως κωφοί διαφόρων χωρών βρεθούν μαζί σε κάποιο χώρο, μπορούν (πάνω κάτω) να συνεννοηθούν! Όχι σαν εμάς που πιθανώς να το ρίξουμε στις ζωγραφομαχίες όταν δεν ξέρουμε τη γλώσσα του αλλουνού.

- Τελευταίως άκουσα ότι τα μωρά μπορούν πιο εύκολα (και σε πιο μικρή ηλικία) να μάθουν νοηματική γλώσσα  παρά να μάθουν να μιλούν...

Αυτά μου έκαναν εντύπωση από τα μαθήματα θυμάμαι... (κρίμα που σταμάτησα, ελπίζω να ξεκινήσω ξανά του χρόνου). Είναι κι άλλα και πολλά ενδιαφέροντα αλλά μόνο αν μπεις μέσα στον κόσμο αυτό μπορείς να τα δεις. Α και... το βιντεάκι αφιερωμένο εξαιρετικά! 

Καλό μας απόγευμα :)